Sutta Piṭaka-Digha Nikāya

DN 16 - (D ii 137)
Mahāparinibbāna Sutta
{excerpts}
— The last instructions —
[mahā-parinibbāna]

This sutta gathers various instructions the Buddha gave for the sake of his followers after his passing away, which makes it be a very important set of instructions for us nowadays.

Note: infobubbles on all Pali words except in section with light green background color

Dhammādāsaṃ nāma dhamma-pariyāyaṃ desessāmi, yena samannāgato ariyasāvako ākaṅkhamāno attanāva attānaṃ byā-kareyya: ‘khīṇa-nirayo-mhi khīṇa-tiracchāna-yoni khīṇa-pettivisayo khīṇ’āpāya-duggati-vinipāto, sotāpanno-hamasmi avinipāta-dhammo niyato sambodhi-parāyaṇo’ ti. 

(The Mirror of the Dhamma)

I will expound the discourse on the Dhamma which is called Dhammādāsa, possessed of which the ariyasāvaka, if he so desires, can declare of himself: ‘For me, there is no more niraya, no more tiracchāna-yoni, no more pettivisaya, no more state of unhappiness, of misfortune, of misery, I am a sotāpanna, by nature free from states of misery, certain of being destined to sambodhi.
தமிழ்
(தம்மாவின் உருப்பளிங்கு)
நான் Dhammādāsa (தம்மாவின் உருப்பளிங்கு) என  கருதப்படும் தம்மாவை வியாக்கியானம் பண்ண பிரசங்கம் செய்ய விரும்புகிரேன்,ariyasāvaka (புனிதமான சீடர்)ஆக ஆட்கொண்டு,ஒருவேளை அவர் தானே  விரும்பி உறுதியாக்கிக் கொண்டால்:
‘ஆக எனக்கு, இன்னும் மேலும் niraya (நரகம்) இல்லை,இன்னும் மேலும் tiracchāna-yoni ( மிருகம சாம்ராஜ்யம்) இல்லை,இன்னும் மேலும் pettivisaya (ஆவிகள் சாம்ராஜ்யம்) இல்லை,இன்னும் மேலும் பாக்கியவீனம்,துரதிருஷ்டம்,துக்கம், நிலை இல்லை, நான் sotāpanna (புனல் பிரவேசி), இயற்கையாக துக்க நிலையில் இருந்து விடுவிக்கப்பட்டவன்,sambodhi (முழுக்க தூக்கத்திலிருந்து விழிப்பு) ஆக சேர இருத்தல் உறுதி.

Katamo ca so, Ānanda, dhammādāso dhamma-pariyāyo, yena samannāgato ariyasāvako ākaṅkhamāno attanāva attānaṃ byā-kareyya: ‘khīṇa-nirayo-mhi khīṇa-tiracchāna-yoni khīṇa-pettivisayo khīṇ’āpāya-duggati-vinipāto, sotāpanno-hamasmi avinipāta-dhammo niyato sambodhi-parāyaṇo’ ti? 

And what, Ānanda, is that discourse on the Dhamma which is called Dhammādāsa, possessed of which the ariyasāvaka, if he so desires, can declare of himself: ‘For me, there is no more niraya, no more tiracchāna-yoni, no more pettivisaya, no more state of unhappiness, of misfortune, of misery, I am a sotāpanna, by nature free from states of misery, certain of being destined to sambodhi?
மற்றும் என்ன,Ānanda (ஆனந்தா),தம்மா மீது ஆன அந்த பிரசங்கம் Dhammādāsa (தம்மாவின் உருப்பளிங்கு) என  கருதப்படும் தம்மாவை வியாக்கியானம் பண்ண பிரசங்கம் செய்ய விரும்புகிரேன்,ariyasāvaka (புனிதமான சீடர்)ஆக ஆட்கொண்டு,ஒருவேளை அவர் தானே  விரும்பி உறுதியாக்கிக் கொண்டால்:
‘ஆக எனக்கு, இன்னும் மேலும் niraya (நரகம்) இல்லை,இன்னும் மேலும் tiracchāna-yoni ( மிருகம சாம்ராஜ்யம்) இல்லை,இன்னும் மேலும் pettivisaya (ஆவிகள் சாம்ராஜ்யம்) இல்லை,இன்னும் மேலும் பாக்கியவீனம்,துரதிருஷ்டம்,துக்கம், நிலை இல்லை, நான் sotāpanna (புனல் பிரவேசி), இயற்கையாக துக்க நிலையில் இருந்து விடுவிக்கப்பட்டவன்,sambodhi (முழுக்க தூக்கத்திலிருந்து விழிப்பு) ஆக சேர இருத்தல் உறுதி தானே?

Idh’ānanda, ariyasāvako Buddhe aveccappasāda samannāgato hoti:

Here, Ānanda, an ariyasāvaka is endowed with Buddhe aveccappasāda:
இங்கு,ஆனந்தா,புனிதமான சீடர் Buddhe aveccappasāda  (புத்தர் இடத்தில் தன்னம்பிக்கை)யாக குணிக்கப் படுகிரார்.

‘Itipi so bhagavā arahaṃ sammāsambuddho vijjācaraṇasampanno sugato lokavidū anuttaro purisadammasārathi satthā devamanussānaṃ buddho bhagavā’ ti.

Dhamme aveccappasāda samannāgato hoti:
He is endowed with Dhamme aveccappasāda:
 Dhamme aveccappasāda:(தம்மா இடத்தில் தன்னம்பிக்கை)யாக குணிக்கப் படுகிரார்.

‘Svākkhāto bhagavatā dhammo sandiṭṭhiko akāliko ehipassiko opaneyyiko paccattaṃ veditabbo viññūhī’ ti.

Saṅghe aveccappasāda samannāgato hoti:
He is endowed with Saṅghe aveccappasāda:
 Saṅghe aveccappasāda (சான்றோர் இடத்தில் தன்னம்பிக்கை)யாக குணிக்கப் படுகிரார்.

‘Suppaṭipanno bhagavato sāvakasaṅgho, ujuppaṭipanno bhagavato sāvakasaṅgho, ñāyappaṭipanno bhagavato sāvakasaṅgho, sāmīcippaṭipanno bhagavato sāvakasaṅgho yadidaṃ cattāri purisayugāni aṭṭha purisapuggalā, esa bhagavato sāvakasaṅgho āhuneyyo pāhuneyyo dakkhiṇeyyo añjalikaraṇīyo anuttaraṃ puññakkhettaṃ lokassā’ ti.

Ariya-kantehi sīlehi samannāgato hoti
He is endowed with a sīla which is agreeable to the ariyas,
புனிதமானவர்கள் ஏற்றுக்கொள்ளத்தக்க சீலராக குணிக்கப் படுகிரார்.

akhaṇḍehi acchiddehi asabalehi akammāsehi bhujissehi viññūpasatthehi aparāmaṭṭhehi samādhisaṃvattanikehi.

Ayaṃ kho so, Ānanda, dhammādāso dhamma-pariyāyo, yena samannāgato ariyasāvako ākaṅkhamāno attanāva attānaṃ byā-kareyya: ‘khīṇa-nirayo-mhi khīṇa-tiracchāna-yoni khīṇa-pettivisayo khīṇ’āpāya-duggati-vinipāto, sotāpanno-hamasmi avinipāta-dhammo niyato sambodhi-parāyaṇo’ ti 

This, Ānanda, is the discourse on the Dhamma which is called Dhammādāsa, possessed of which the ariyasāvaka, if he so desires, can declare of himself: ‘For me, there is no more niraya, no more tiracchāna-yoni, no more pettivisaya, no more state of unhappiness, of misfortune, of misery, I am a sotāpanna, by nature free from states of misery, certain of being destined to sambodhi. 

இது, Ānanda (ஆனந்தா),தம்மா மீது ஆன அந்த பிரசங்கம் Dhammādāsa (தம்மாவின் உருப்பளிங்கு) என  கருதப்படும் தம்மாவை வியாக்கியானம் பண்ண பிரசங்கம் செய்ய விரும்புகிரேன்,ariyasāvaka (புனிதமான சீடர்)ஆக ஆட்கொண்டு,ஒருவேளை அவர் தானே  விரும்பி உறுதியாக்கிக் கொண்டால்:
’ஆக எனக்கு, இன்னும் மேலும் niraya (நரகம்) இல்லை,இன்னும் மேலும் tiracchāna-yoni ( மிருகம சாம்ராஜ்யம்) இல்லை,இன்னும் மேலும் pettivisaya (ஆவிகள் சாம்ராஜ்யம்) இல்லை,இன்னும் மேலும் பாக்கியவீனம்,துரதிருஷ்டம்,துக்கம், நிலை இல்லை, நான் sotāpanna (புனல் பிரவேசி), இயற்கையாக துக்க நிலையில் இருந்து விடுவிக்கப்பட்டவன்,sambodhi (முழுக்க தூக்கத்திலிருந்து விழிப்பு) ஆக சேர இருத்தல் உறுதி.

… 

… 

Sato, bhikkhave, bhikkhu vihareyya sampajāno. Ayaṃ vo amhākaṃ anusāsanī. 

Sato should you remain, bhikkhus, and sampajānos. This is our intruction to you.

Sato(கவனமான) நீர் இருக்க வேண்டும்,bhikkhus (பிக்குக்கள்),மேலும் sampajānos(மாறா இயல்பு அநித்தியத்தை பகுத்தறிதல்).இது தான் உமக்கு
எங்களுடைய போதனை.

Katha’ñca, bhikkhave, bhikkhu sato hoti? Idha, bhikkhave, bhikkhu
And how, bhikkhus, is a bhikkhu sato? Here, bhikkhus, a bhikkhu
மற்றும் எப்படி,பிக்கு, பிக்குக்கள் sato (கவனமான) இருக்கிரார்? இங்கு,பிக்குக்கள், ஒரு பிக்கு

kāye kāyānupassī viharati ātāpī sampajāno satimā, vineyya loke abhijjhā-domanassaṃ; vedanāsu vedanānupassī viharati ātāpī sampajāno satimā, vineyya loke abhijjhā-domanassaṃ; citte cittānupassī viharati ātāpī sampajāno satimā, vineyya loke abhijjhā-domanassaṃ; dhammesu dhammānupassī viharati ātāpī sampajāno satimā, vineyya loke abhijjhā-domanassaṃ.

Evaṃ kho, bhikkhave, bhikkhu sato hoti. Katha’ñca, bhikkhave, bhikkhu sampajāno hoti? Idha, bhikkhave,
Thus, bhikkhus, is a bhikkhu sato. And how, bhikkhus, is a bhikkhu sampajāno? Here, bhikkhus,

இப்படி,பிக்குக்கள்,பிக்கு sato (கவனமான) இருக்கிரார்.மற்றும் எப்படி,பிக்குக்கள், பிக்கு sampajānos(மாறா இயல்பு அநித்தியத்தை பகுத்தறிதல்)ஆகிரார்? இங்கு,பிக்குக்கள்,

bhikkhu abhikkante paṭikkante sampajānakārī hoti, ālokite vilokite sampajānakārī hoti, samiñjite pasārite sampajānakārī hoti, saṅghāṭipattacīvaradhāraṇe sampajānakārī hoti, asite pīte khāyite sāyite sampajānakārī hoti, uccārapassāvakamme sampajānakārī hoti, gate ṭhite nisinne sutte jāgarite bhāsite tuṇhībhāve sampajānakārī hoti.

Evaṃ kho, bhikkhave, bhikkhu sampajāno hoti. Sato, bhikkhave, bhikkhu vihareyya sampajāno. Ayaṃ vo amhākaṃ anusāsanī ti. 

Thus, bhikkhus, is a bhikkhu sampajāno. Sato should you remain, bhikkhus, and sampajānos. This is our intruction to you.
இப்படி,பிக்குக்கள்,பிக்கு sampajānos(மாறா இயல்பு அநித்தியத்தை பகுத்தறிதல்)ஆகிரார்,Sato(கவனமான) நீர் இருக்க வேண்டும்,பிக்குக்கள்,மற்றும்sampajānos(மாறா இயல்பு அநித்தியத்தை பகுத்தறிதல்),இது தான் உமக்கு
எங்களுடைய போதனை.

… 

…
– Sabbaphāliphullā kho, Ānanda, yamakasālā akālapupphehi. Te tathāgatassa sarīraṃ okiranti ajjhokiranti abhippakiranti tathāgatassa pūjāya. Dibbānipi mandāravapupphāni antalikkhā papatanti, tāni tathāgatassa sarīraṃ okiranti ajjhokiranti abhippakiranti tathāgatassa pūjāya. Dibbānipi candanacuṇṇāni antalikkhā papatanti, tāni tathāgatassa sarīraṃ okiranti ajjhokiranti abhippakiranti tathāgatassa pūjāya. Dibbānipi tūriyāni antalikkhe vajjanti tathāgatassa pūjāya. Dibbānipi saṅgītāni antalikkhe vattanti tathāgatassa pūjāya. 

– Ananda, the twin sala trees are in full bloom, though it is not the season of flowering. And the blossoms rain upon the body of the Tathagata and drop and scatter and are strewn upon it in worship of the Tathagata. And celestial coral flowers and heavenly sandalwood powder from the sky rain down upon the body of the Tathagata, and drop and scatter and are strewn upon it in worship of the Tathagata. And the sound of heavenly voices and heavenly instruments makes music in the air out of reverence for the Tathagata.
-ஆனந்தா,பூவா பருவகாலமாக இருந்த போதிலும், இரட்டை sala (சாலா) மரங்கள் முழு மலர்ச்சி அடைந்து இருக்கிறது. மற்றும் Tathagata (குறைபாடற்றவரை) வழிபாடு செய்தல் போல் Tathagata(குறைபாடற்றவர்) உடல் மேலே பூமழை பொழிந்து, துளி சிதற, இரத்தினப்பிரபையாகியது. மற்றும் தேவலோக பவழமலர்கள் மற்றும் சுவர்க்கத்தைச் சேர்ந்த சந்தன மரத் தூள் வானத்தில் இருந்து மழை கீழ் நோக்கி Tathagata (குறைபாடற்றவர்) உடல் மேலே பொழிந்து, மற்றும் Tathagata (குறைபாடற்றவரை) வழிபாடு செய்தல் போல் Tathagata(குறைபாடற்றவர்) உடல் மேலே பூமழை பொழிந்தது. மற்றும் Tathagata(குறைபாடற்றவர்) போற்றுதலைக் காட்டுஞ் சமிக்கையால் சுவர்க்கத்தைச் சேர்ந்த குரல் ஒலி மற்றும் இசைகருவிகள் காற்றுவெளியில் வெளிப்படுத்தியது.

Na kho, Ānanda, ettāvatā Tathāgato sakkato vā hoti garukato vā mānito vā pūjito vā apacito vā. Yo kho, Ānanda, bhikkhu vā bhikkhunī vā upāsako vā upāsikā vā dhammānudhammappaṭipanno viharati sāmīcippaṭipanno anudhammacārī, so Tathāgataṃ sakkaroti garuṃ karoti māneti pūjeti apaciyati, paramāya pūjāya. Tasmātih’ānanda, dhammānudhammappaṭipannā viharissāma sāmīcippaṭipannā anudhammacārin’oti. Evañ’hi vo, Ānanda, sikkhitabba nti. 

It is not by this, Ānanda, that the Tathāgata is respected, venerated, esteemed, paid homage and honored. But, Ananda, any bhikkhu or bhikkhuni, layman or laywoman, remaining dhamm’ānudhamma’p'paṭipanna, sāmīci’p'paṭipanna, living in accordance with the Dhamma, that one respects, venerates, esteems, pays homage, and honors the Tathāgata with the most excellent homage. Therefore, Ānanda, you should train yourselves thus: ‘We will remain dhamm’ānudhamma’p'paṭipanna, sāmīci’p'paṭipanna, living in accordance with the Dhamma’.
இதனால் மட்டும் அல்ல, ஆனந்தா,Tathagata (குறைபாடற்றவரை) உபசரித்தது, மரியாதை செலுத்தியது, நன்குமதிக்கப் பட்டது, மனந்திறந்த புகழுரைத்தது, கெளரவம் செலுத்தியது. ஆனால், ஆனந்தா, எந்த ஒரு பிக்குவோ அல்லது பிக்குனியோ, உபாசகன் அல்லது உபாசகி,dhamm’ānudhamma’p'paṭipanna, sāmīci’p'paṭipanna, தம்மாவிற்கு பொருந்துமாறு பயிற்சிக்கிராரோ அவர் Tathagata (குறைபாடற்றவரை) உபசரித்தது, மரியாதை செலுத்தி, நன்குமதித்து, மனந்திறந்த புகழுரைத்தது, கெளரவம் செலுத்தி. மிக உயர்ந்த அளவு நேர்த்திவாய்ந்த மனந்திறந்த புகழுரையாற்றுவர். இதுக்காக, ஆனந்தா, நீங்கள், நீங்களாகவே பயிற்சித்தல் இதுதான்: நாங்கள் dhamm’ānudhamma’p'paṭipanna, sāmīci’p'paṭipanna, தம்மாவிற்கு
பொருந்துமாறு வாழ்க்கை முறையில் தொடர்ந்திருப்போம்.
… 

… 

– ‘Siyā kho pan’ānanda, tumhākaṃ evam’assa: ‘atīta-satthukaṃ pāvacanaṃ, natthi no satthā’ ti. Na kho pan’etaṃ, Ānanda, evaṃ daṭṭhabbaṃ. Yo vo, Ānanda, mayā Dhammo ca Vinayo ca desito paññatto, so vo mam’accayena satthā. 

– ‘To some of you, Ānanda, it may occur thus: ‘The words of the Teacher have ended, there is no longer a Teacher’. But this, Ānanda, should not, be so considered. That, Ānanda, which I have taught and made known to you as the Dhamma and the Vinaya, that will be your Teacher after my passing away. 

உங்கள் சிலர்ருக்கு, ஆனந்தா,இவ்வாறு  நேரிடக் கூடும்:
கற்பிப்பவர் வார்த்தைகள் தீர்ந்து விட்டது,  இனி கற்பிப்பவர் இல்லை. ஆனால் இது, ஆனந்தா, அவ்வாறு ஆலோசனை பண்ணப்படாது. அது, ஆனந்தா,எவை நான் பாடம் படிப்பிது மற்றும் உங்களை அறிந்திருக்க செய்துமுடித்த  Dhamma and Vinaya (தம்மாவும் வினயாவும்) அது என்னுடைய இறப்புக்கு அப்பால் உங்களுடைய கற்பிப்பவராக இருக்கும்.
… 

…
DN 22 - (D ii 290)
Mahāsatipaṭṭhāna Sutta
— Attendance on awareness —
[ mahā+satipaṭṭhāna ]

This sutta is widely considered as a the main reference for meditation practice.

Note: infobubbles on all Pali words

Pāḷi

Uddesa

I. Kāyānupassanā
   A. Ānāpāna Pabba
   B. Iriyāpatha Pabba
   C. Sampajāna Pabba
   D. Paṭikūlamanasikāra Pabba
   E. Dhātumanasikāra Pabba
   F. Navasivathika Pabba

II. Vedanānupassanā

English

Introduction

I. Observation of Kāya
   A. Section on ānāpāna
   B. Section on postures
   C. Section on sampajañña
   D. Section on repulsiveness
   E. Section on the Elements
   F. Section on the nine charnel grounds

II. Observation of Vedanā

Uddesa

Evaṃ me sutaṃ:
Introduction

Thus have I heard: 

Ekaṃ samayaṃ bhagavā kurūsu viharati kammāsadhammaṃ nāma kurūnaṃ nigamo. Tatra kho bhagavā bhikkhū āmantesi:
On one occasion, the Bhagavā was staying among the Kurus at Kammāsadhamma, a market town of the Kurus. There, he addressed the bhikkhus:
– Bhikkhavo ti.
– Bhaddante ti te bhikkhū bhagavato paccassosuṃ. Bhagavā etad-avoca: 

– Bhikkhus.
– Bhaddante answered the bhikkhus. The Bhagavā said: 

– Ekāyano ayaṃ, bhikkhave, maggo sattānaṃ visuddhiyā, soka-paridevānaṃ samatikkamāya, dukkha-domanassānaṃ atthaṅgamāya, ñāyassa adhigamāya, nibbānassa sacchikiriyāya, yadidaṃ cattāro satipaṭṭhānā. 

– This, bhikkhus, is the path that leads to nothing but the purification of beings, the overcoming of sorrow and lamentation, the disappearance of dukkha-domanassa, the attainment of the right way, the realization of Nibbāna, that is to say the four satipaṭṭhānas.

Katame cattāro? Idha, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati ātāpī sampajāno satimā, vineyya loke abhijjhā-domanassaṃ. Vedanāsu vedanānupassī viharati ātāpī sampajāno satimā, vineyya loke abhijjhā-domanassaṃ. Citte cittānupassī viharati ātāpī sampajāno satimā, vineyya loke abhijjhā-domanassaṃ. Dhammesu dhammānupassī viharati ātāpī sampajāno satimā, vineyya loke abhijjhā-domanassaṃ.
Which four? Here, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya, ātāpī sampajāno, satimā, having given up abhijjhā-domanassa towards the world. He dwells observing vedanā in vedanā, ātāpī sampajāno, satimā, having given up abhijjhā-domanassa towards the world. He dwells observing citta in citta, ātāpī sampajāno, satimā, having given up abhijjhā-domanassa towards the world. He dwells observing dhamma·s in dhamma·s, ātāpī sampajāno, satimā, having given up abhijjhā-domanassa towards the world.

I. Kāyānupassanā

A. Ānāpāna Pabba

Katha·ñ·ca, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati? Idha, bhikkhave, bhikkhu arañña-gato vā rukkha-mūla-gato vā suññ’āgāra-gato vā nisīdati pallaṅkaṃ ābhujitvā ujuṃ kāyaṃ paṇidhāya parimukhaṃ satiṃ upaṭṭhapetvā. So sato’va assasati, sato’va passasati. Dīghaṃ vā assasanto ‘dīghaṃ assasāmī’ ti pajānāti; dīghaṃ vā passasanto ‘dīghaṃ passasāmī’ ti pajānāti; rassaṃ vā assasanto ‘rassaṃ assasāmī’ ti pajānāti; rassaṃ vā passasanto ‘rassaṃ passasāmī’ ti pajānāti; ’sabba-kāya-paṭisaṃvedī assasissāmī’ ti sikkhati; ’sabba-kāya-paṭisaṃvedī passasissāmī’ ti sikkhati; ‘passambhayaṃ kāya-saṅkhāraṃ assasissāmī’ ti sikkhati; ‘passambhayaṃ kāya-saṅkhāraṃ passasissāmī’ ti sikkhati. 


நான் இவ்வாறு கேட்டிருக்கேன்:

 ஒரு குறிப்பிட்டதறுவாயில், ஒரு கடைத்தெருவு நகரமான Kammāsadhamma (கம்மாசதம்மா) வில், Kurus (பாரத்துவாசர்) இடையில் Bhagavā  (பகவான்) தங்கி இருந்தார்.

 அவ்விடம், பிக்குக்களுக்கு அவர் உரை நிகழ்த்தினார்:
- பிக்குக்களுக்களா

- பிக்குக்களுக்கு Bhaddante (பந்த்தே) பதில்  அளித்தார்.Bhagavā  (பகவா) சொற்றார்:

- இது, பிக்குக்களுக்களா,ஒன்றுமில்லை இனங்களை தூய்மைப்படுத்தும் பாதையில் நடத்திச் செல்லும், துயரம் மற்றும் புலம்பலை முறியடித்து,  dukkha-domanassa(துக்கம்-துயரம்)மறைவு , Nibbāna(யாவுங் கடந்த நிலை உணர்தல்) மெய்யாகக் காண்டல்,அதுதான் நான்கு பொருள்கள் கொண்ட satipaṭṭhānas(விழிப்பு நிலை உளதாந்தன்மை) என கூறலாம்.

எந்த நான்கு?இங்கு பிக்குக்களுக்களா,ஒரு பிக்கு kāye kāyānupassī (உடலை உடல் கண்காணிப்புடன்) கவனித்து வசிக்கிரார் ātāpī sampajāno satimā,வேறு வழியில்லாமல்   பிரபஞ்சம் நோக்கி எச்சரிக்கையுடன் இருக்க ஏகாந்தமாயிருக்கிரார்.வேறு வழியில்லாமல்   பிரபஞ்சம் நோக்கி எச்சரிக்கையுடன் இருக்க ஏகாந்தமாயிருக்க  Vedanāsu vedanānupassī உறுதலுணர்ச்சி கண்காணிப்புடன் வசிக்கிரார்.வேறு வழியில்லாமல்   பிரபஞ்சம் நோக்கி எச்சரிக்கையுடன் இருக்க ஏகாந்தமாயிருக Citte cittānupassī viharati ātāpī sampajāno satimā, சித்த நலம் கருதி ண்காணிப்புடன் வசிக்கிரார். மனத்தால் இயக்கப்படுகிற அபூர்வமான வினயா(ஒழுக்கம்) காக்க வேறு வழியில்லாமல்   பிரபஞ்சம் நோக்கி எச்சரிக்கையுடன் இருக்க ஏகாந்தமாயிருக்க கண்காணிப்புடன் வசிக்கிரார்.

I. Kāyānupassanā

A. Section on ānāpāna

And how, bhikkhus, does a bhikkhu dwell observing kāya in kāya? Here, bhikkhus, a bhikkhu, having gone to the forest or having gone at the root of a tree or having gone to an empty room, sits down folding the legs crosswise, setting kāya upright, and setting sati parimukhaṃ. Being thus sato he breathes in, being thus sato he breathes out. Breathing in long he understands: ‘I am breathing in long’; breathing out long he understands: ‘I am breathing out long’; breathing in short he understands: ‘I am breathing in short’; breathing out short he understands: ‘I am breathing out short’; he trains himself: ‘feeling the whole kāya, I will breathe in’; he trains himself: ‘feeling the whole kāya, I will breathe out’; he trains himself: ‘calming down the kāya-saṅkhāras, I will breathe in’; he trains himself: ‘calming down the kāya-saṅkhāras, I will breathe out’.
மற்றும் எப்படி,பிக்குக்களுக்களே,kāya in kāya (உடலில் உடலை கவனித்து வசிக்கிரார்? இங்கு பிக்குக்களுக்களா,ஒரு பிக்கு,காட்டுக்குச் சென்றோ அல்லது மரத்தடிக்குச் சென்றோ அல்லது காலி அறைகுச் சென்றோ,காலை குறுக்காக கீழ்நோக்கி மடித்துக்கொண்டு அமர்கிரார்,உடலை செங்குத்தாக சரிசெய்துக்கொண்டு,மற்றும் sati parimukhaṃ. மூச்சு உள்ளே அல்லது வெளியே சரிசெய்துக்கொள்கிரார்.  sato இவ்வாறு கவனமான மூச்சு உள்ளே அல்லது வெளியே செலுத்துகிரார். மூச்சு நீண்டதாக உள்ளே செலுத்தும்போது: நான் நீண்டதாக உள்ளே செலுத்துககின்றேன் என அறிகிரார்.மூச்சு நீண்டதாக வெளியே  செலுத்தும்போது: நான் நீண்டதாக வெளியே செலுத்துககின்றேன் என அறிகிரார்.மூச்சு குறைவாக உள்ளே செலுத்தும்போது: நான் குறைவாக உள்ளே செலுத்துககின்றேன் என அறிகிரார்.மூச்சு குறைவாக வெளியே செலுத்தும்போது:நான் குறைவாக வெளியே செலுத்துககின்றேன் என அறிகிரார்.அவர் தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்: முழு  kāya உடலை/காயாவையும் கூருணர்ச்சியுடன்,நான் மூச்சை உள்ளே செலுத்துககின்றேன்:அவர் தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்:முழு  kāya உடலை/காயாவையும் கூருணர்ச்சியுடன்,நான் மூச்சை வெளியே செலுத்துககின்றேன்:அவர் தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்:  kāya-saṅkhāras உடல்/காயா இச்சாசத்தியை அமைதி உண்டாக்கொண்டு.நான் மூச்சை உள்ளே செலுத்துககின்றேன்:அவர் தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்:,நான் மூச்சை வெளியே செலுத்துககின்றேன்:அவர் தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்:
Seyyathāpi, bhikkhave, dakkho bhamakāro vā bhamakār·antevāsī vā dīghaṃ vā añchanto ‘dīghaṃ añchāmī’ ti pajānāti; rassaṃ vā añchanto ‘rassaṃ añchāmī’ ti pajānāti; evameva kho, bhikkhave, bhikkhu dīghaṃ vā assasanto ‘dīghaṃ assasāmī’ ti pajānāti; dīghaṃ vā passasanto ‘dīghaṃ passasāmī’ ti pajānāti; rassaṃ vā assasanto ‘rassaṃ assasāmī’ ti pajānāti; rassaṃ vā passasanto ‘rassaṃ passasāmī’ ti pajānāti; ’sabba-kāya-paṭisaṃvedī assasissāmī’ ti sikkhati; ’sabba-kāya-paṭisaṃvedī passasissāmī’ ti sikkhati; ‘passambhayaṃ kāya-saṅkhāraṃ assasissāmī’ ti sikkhati; ‘passambhayaṃ kāya-saṅkhāraṃ passasissāmī’ ti sikkhati. 


Just as, bhikkhus, a skillful turner or a turner’s apprentice, making a long turn, understands: ‘I am making a long turn’; making a short turn, he understands: ‘I am making a short turn’; in the same way, bhikkhus, a bhikkhu, breathing in long, understands: ‘I am breathing in long’; breathing out long he understands: ‘I am breathing out long’; breathing in short he understands: ‘I am breathing in short’; breathing out short he understands: ‘I am breathing out short’; he trains himself: ‘feeling the whole kāya, I will breathe in’; he trains himself: ‘feeling the whole kāya, I will breathe out’; he trains himself: ‘calming down the kāya-saṅkhāras, I will breathe in’; he trains himself: ‘calming down the kāya-saṅkhāras, I will breathe out’.

சம்மதம்படி,பிக்குக்களுக்களே,திறமை கடைசல்காரர் அல்லது கடைசல்காரின் தொழில் பழகுநர், ஒரு நீளமான சுழற்றுதல் உருவாக்குதல் குறிப்பறிது: ‘நான் நீளமான சுழற்றுதல் உருவாக்குகிறேன்’;ஒரு குறைவான சுழற்றுதல் உருவாக்குதல் குறிப்பறிது: ‘நான் குறைவான சுழற்றுதல் உருவாக்குகிறேன்’;அவ்வழி,பிக்குக்களுக்களே,ஒரு பிக்கு,மூச்சு நீண்டதாக உள்ளே செலுத்தும்போது: நான் நீண்டதாக உள்ளே செலுத்துககின்றேன் என அறிகிரார்.மூச்சு நீண்டதாக வெளியே  செலுத்தும்போது: நான் நீண்டதாக வெளியே செலுத்துககின்றேன் என அறிகிரார்.மூச்சு குறைவாக உள்ளே செலுத்தும்போது: நான் குறைவாக உள்ளே செலுத்துககின்றேன் என அறிகிரார்.மூச்சு குறைவாக வெளியே செலுத்தும்போது:நான் குறைவாக வெளியே செலுத்துககின்றேன் என அறிகிரார்.அவர் தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்: முழு  kāya உடலை/காயாவையும் கூருணர்ச்சியுடன்,நான் மூச்சை உள்ளே செலுத்துககின்றேன்:அவர் தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்:முழு  kāya உடலை/காயாவையும் கூருணர்ச்சியுடன்,நான் மூச்சை வெளியே செலுத்துககின்றேன்:அவர் தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்:  kāya-saṅkhāras உடல்/காயா இச்சாசத்தியை அமைதி உண்டாக்கொண்டு.நான் மூச்சை உள்ளே செலுத்துககின்றேன்:அவர் தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்:,நான் மூச்சை வெளியே செலுத்துககின்றேன்:அவர் தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்:

Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati. 




Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya. 

இவ்வாறு அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால் உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால் உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில் எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம் மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.

B. Iriyāpatha Pabba

Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu gacchanto vā ‘gacchāmī’ ti pajānāti, ṭhito vā ‘ṭhitomhī’ ti pajānāti, nisinno vā ‘nisinnomhī’ ti pajānāti, sayāno vā ‘sayānomhī’ ti pajānāti. Yathā yathā vā pan·assa kāyo paṇihito hoti, tathā tathā naṃ pajānāti. 

B. Section on postures

Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, while walking, understands: ‘I am walking’, or while standing he understands: ‘I am standing’, or while sitting he understands: ‘I am sitting’, or while lying down he understands: ‘I am lying down’. Or else, in whichever position his kāya is disposed, he understands it accordingly. 

Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati. 



Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya. 

மேலும்,பிக்குக்களுக்களே,ஒரு பிக்கு, நடந்து செல்லும் பொழுது, ‘நான் நடந்து செல்கிறேன்’,என அவர் அறிந்துகொள்கிறார்.அல்லது நின்று கொண்டிருக்கிற பொழுது, ‘நான் நின்று கொண்டிருக்கிகிறேன்’, என அவர் அறிந்துகொள்கிறார்:அல்லது உட்கார்ந்திருக்கிற பொழுது, ‘நான் உட்கார்ந்திருக்கிறேன்’, என அவர் அறிந்துகொள்கிறார்: அல்லது படுத்திருத்திருக்கிற பொழுது, ‘நான் படுத்திருத்திருக்கிறேன்’,என அவர் அறிந்துகொள்கிறார்: தவிர அவர் kāya உடல்அமர்வுநிலை எதுவாக தீர்வு செய்கிறாரோ அதன்படிபுரிந்து கொள்கிறார்.

இவ்வாறு அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால் உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால் உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில் எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம் மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.
C. Sampajāna Pabba

Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu abhikkante paṭikkante sampajānakārī hoti, ālokite vilokite sampajānakārī hoti, samiñjite pasārite sampajānakārī hoti, saṅghāṭi-patta-cīvara-dhāraṇe sampajānakārī hoti, asite pīte khāyite sāyite sampajānakārī hoti, uccāra-passāva-kamme sampajānakārī hoti, gate ṭhite nisinne sutte jāgarite bhāsite tuṇhībhāve sampajānakārī hoti. 


C. Section on sampajañña

Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, while approaching and while departing, acts with sampajañña, while looking ahead and while looking around, he acts with sampajañña, while bending and while stretching, he acts with sampajañña, while wearing the robes and the upper robe and while carrying the bowl, he acts with sampajañña, while eating, while drinking, while chewing, while tasting, he acts with sampajañña, while attending to the business of defecating and urinating, he acts with sampajañña, while walking, while standing, while sitting, while sleeping, while being awake, while talking and while being silent, he acts with sampajañña. 

Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati. 



Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya. 


மேலும்,பிக்குக்களுக்களே,ஒரு பிக்கு, அணுகும் பொழுது மற்றும் விட்டு நீங்கும் பொழுது, sampajañña நிரந்தரமான தீர்க்கமான உணருந்திறனுடன்  நுணுகிக்கண்டு  செயல் படுகிரார், முன் நோக்கி கவனித்துப் பார்க்கும் பொழுது மற்றும் எல்லாப் பக்கங்களிலும் கவனித்துப் பார்க்கும் பொழுது,sampajañña நிரந்தரமான தீர்க்கமான உணருந்திறனுடன்  நுணுகிக்கண்டு  செயல் படுகிரார், வளைக்கிற பொழுது  மற்றும் நெட்டிமுறியும் பொழுது,sampajañña நிரந்தரமான தீர்க்கமான உணருந்திறனுடன்  நுணுகிக்கண்டு  செயல் படுகிரார், பதவிக்குரிய நீண்ட மேலங்கி அணிந்து கொள் பொழுது மற்றும் தளர்த்தியான மேலங்கி  மற்றும் ஐயக்கடிஞை எடுத்துச் செல்லும் பொழுது,sampajañña நிரந்தரமான தீர்க்கமான உணருந்திறனுடன்  நுணுகிக்கண்டு  செயல் படுகிரார், உண்ணும் பொழுது, குடிக்கும் பொழுது, மெல்லும் பொழுது, சுவைக்கும் பொழுது,sampajañña நிரந்தரமான தீர்க்கமான உணருந்திறனுடன்  நுணுகிக்கண்டு  செயல் படுகிரார், வண்டலகற்றும்  மற்றும் சிறுநீர் கழிக்கும் பணி கவனிக்கும் பொழுது,sampajañña நிரந்தரமான தீர்க்கமான உணருந்திறனுடன்  நுணுகிக்கண்டு  செயல் படுகிரார், நடந்து செல்கிறே பொழுது நின்று கொண்டிருக்கிற பொழுது,
உட்கார்ந்திருக்கிற பொழுது, படுத்திருத்திருக்கிற பொழுது, விழிதிருக்கிற பொழுது, உரையாடுகிற பொழுது, பேசாமலிருக்கிற பொழுது, sampajañña நிரந்தரமான தீர்க்கமான உணருந்திறனுடன்  நுணுகிக்கண்டு  செயல் படுகிரார்.

இவ்வாறு அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால் உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால் உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில் எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம் மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.
D. Paṭikūlamanasikāra Pabba

Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu imam·eva kāyaṃ, uddhaṃ pādatalā adho kesa·matthakā, taca·pariyantaṃ pūraṃ nānappakārassa asucino paccavekkhati: ‘Atthi imasmiṃ kāye kesā lomā nakhā dantā taco maṃsaṃ nhāru aṭṭhi aṭṭhimiñjaṃ vakkaṃ hadayaṃ yakanaṃ kilomakaṃ pihakaṃ papphāsaṃ antaṃ antaguṇaṃ udariyaṃ karīsaṃ pittaṃ semhaṃ pubbo lohitaṃ sedo medo assu vasā kheḷo siṅghāṇikā lasikā muttaṃ’ ti. 


D. Section on Repulsiveness

Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu considers this very body, from the soles of the feet up and from the hair on the head down, which is delimited by its skin and full of various kinds of impurities: “In this kāya, there are the hairs of the head, hairs of the body, nails, teeth, skin, flesh, tendons, bones, bone marrow, kidneys, heart, liver, pleura, spleen, lungs, intestines, mesentery, stomach with its contents, feces, bile, phlegm, pus, blood, sweat, fat, tears, grease, saliva, nasal mucus, synovial fluid and urine.” 

Seyyathāpi, bhikkhave, ubhatomukhā putoḷi pūrā nānāvihitassa dhaññassa, seyyathidaṃ sālīnaṃ vīhīnaṃ muggānaṃ māsānaṃ tilānaṃ taṇḍulānaṃ. Tamenaṃ cakkhumā puriso muñcitvā paccavekkheyya: ‘Ime sālī ime vīhī, ime muggā, ime māsā, ime tilā, ime taṇḍulā’ ti; evameva kho, bhikkhave, bhikkhu imam·eva kāyaṃ, uddhaṃ pādatalā adho kesa·matthakā, taca·pariyantaṃ pūraṃ nānappakārassa asucino paccavekkhati: ‘Atthi imasmiṃ kāye kesā lomā nakhā dantā taco maṃsaṃ nhāru aṭṭhi aṭṭhimiñjaṃ vakkaṃ hadayaṃ yakanaṃ kilomakaṃ pihakaṃ papphāsaṃ antaṃ antaguṇaṃ udariyaṃ karīsaṃ pittaṃ semhaṃ pubbo lohitaṃ sedo medo assu vasā kheḷo siṅghāṇikā lasikā muttaṃ’ ti. 

Just as if, bhikkhus, there was a bag having two openings and filled with various kinds of grain, such as hill-paddy, paddy, mung beans, cow-peas, sesame seeds and husked rice. A man with good eyesight, having unfastened it, would consider [its contents]: “This is hill-paddy, this is paddy, those are mung beans, those are cow-peas, those are sesame seeds and this is husked rice;” in the same way, bhikkhus, a bhikkhu considers this very body, from the soles of the feet up and from the hair on the head down, which is delimited by its skin and full of various kinds of impurities: “In this kāya, there are the hairs of the head, hairs of the body, nails, teeth, skin, flesh, tendons, bones, bone marrow, kidneys, heart, liver, pleura, spleen, lungs, intestines, mesentery, stomach with its contents, feces, bile, phlegm, pus, blood, sweat, fat, tears, grease, saliva, nasal mucus, synovial fluid and urine.”



Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati. 



Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya. 


மேலும், பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, இதே உடம்பில்,உச்சைந்தலை முடியிலிருந்து கீழ்நோக்கி உள்ளங்கால் வரை, மெல்லிய தோல் மற்றும் பல்வேறு வகைப்பட்ட அசுத்தம் நிறைந்த, ‘இந்த kāya, உடம்பு தலை முடி, உடம்புமுடி, நகம், பற்கள், மெல்லியல் தோல், தசை, தசை நாண், எலும்பு, எலும்புச்சோறு, சிறுநீரகம், இதயம், கல்லீரல்,மார்புவரி, மண்ணீரல், சுவாசப்பை,குடல், குடல்தாங்கி, இரைப்பை அதனுடைய உள்ளடங்கல், மலம், பித்தநீர், கபம், சீழ், இரத்தம், வியர்வை, கொழுப்பு, கண்ணீர், மசகிடு, உமிழ்நீர், மூக்குச்சளி, உயவுநீர்மஞ் சார்ந்த நீர்த்தன்மையுள்ள மற்றும் சிறுநீர் அதன் வரம்பிடலில் உள்ளது என அறீவார்.

ஒருவேளை பிக்குக்களுக்களே,அங்கே ஒரு பை இரண்டு வாயில்கள் உடையதாயிருப்பின், பல்வேறு  வகைப்பட்ட தானியம், குன்று நெல் பயிர், நெல் பயிர், பச்சைப்பருப்பு, மாட்டு பட்டாணி, எள்ளு விதை, தொலியல். ஒரு மனிதன் நல்ல பார்வையாற்றல் உடையவராயிருத்தல் கட்டு அவிழ்க்கப் பட்டவுடன் ஆழ்ந்து ஆராய விரும்பி ,”இது குன்று நெல் பயிர்,நெல் பயிர், பச்சைப்பருப்பு, மாட்டு பட்டாணி, எள்ளு விதை, தொலியல்என அறீவார்.” அதே போல்,  பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, இதே உடம்பில்,உச்சைந்தலை முடியிலிருந்து கீழ்நோக்கி உள்ளங்கால் வரை, மெல்லிய தோல் மற்றும் பல்வேறு வகைப்பட்ட அசுத்தம் நிறைந்த, ‘இந்த kāya, உடம்பு தலை முடி, உடம்புமுடி, நகம், பற்கள், மெல்லியல் தோல், தசை, தசை நாண், எலும்பு, எலும்புச்சோறு, சிறுநீரகம், இதயம், கல்லீரல்,மார்புவரி, மண்ணீரல், சுவாசப்பை,குடல், குடல்தாங்கி, இரைப்பை அதனுடைய உள்ளடங்கல், மலம், பித்தநீர், கபம், சீழ், இரத்தம், வியர்வை, கொழுப்பு, கண்ணீர், மசகிடு, உமிழ்நீர், மூக்குச்சளி, உயவுநீர்மஞ் சார்ந்த நீர்த்தன்மையுள்ள மற்றும் சிறுநீர் அதன் வரம்பிடலில் உள்ளது என அறீவார்.

இவ்வாறு அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால் உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால் உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில் எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம் மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.

E. Dhātumanasikāra Pabba

Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu imam·eva kāyaṃ yathā·ṭhitaṃ yathā·paṇihitaṃ dhātuso paccavekkhati: ‘Atthi imasmiṃ kāye pathavī·dhātu āpo·dhātū tejo·dhātū vāyo·dhātū’ ti. 


E. Section on the Elements

Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu reflects on this very kāya, however it is placed, however it is disposed: “In this kāya, there is the earth element, the water element, the fire element and the air element.” 


Seyyathāpi, bhikkhave, dakkho goghātako vā goghātak·antevāsī vā gāviṃ vadhitvā catu·mahā·pathe bilaso vibhajitvā nisinno assa; evameva kho, bhikkhave, bhikkhu imam·eva kāyaṃ yathā·ṭhitaṃ yathā·paṇihitaṃ dhātuso paccavekkhati: ‘Atthi imasmiṃ kāye pathavī·dhātu āpo·dhātū tejo·dhātū vāyo·dhātū’ ti. 

Just as, bhikkhus, a skillful butcher or a butcher’s apprentice, having killed a cow, would sit at a crossroads cutting it into pieces; in the same way, bhikkhus, a bhikkhu reflects on this very kāya, however it is placed, however it is disposed: “In this kāya, there is the earth element, the water element, the fire element and the air element.”

 

Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati. 



Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.

E. நாற்பெரும் பூதங்கள் மேலான பிரிவு
மேலும், பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, எவ்வகையிலேனும் அதை வைத்திருந்த போதும், எவ்வகையிலேனும் அதை அப்புறப்படுத்த போதும், இந்த உடல்/காயம்  பிரதிபலிக்க  இந்த :”உடல்/காயத்தில் ,நிலவுலகம் மெய்ம்மூலம், தண்ணீர் மெய்ம்மூலம், நெருப்பு மெய்ம்மூலம், காற்று மெய்ம்மூலம் இருக்கிறது.

சம்மதம்போலே,பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பயிற்சி பெற்ற கசாப்புக்காரர் அல்லது ஒரு
கசாப்புக்காரரிடம் தொழில் பழகுநர்,ஒரு பசு கொல்லுஞ் செயல் உடையவராயிரருந்து,
ஒரு குறுக்கு வீதி உட்கார்ந்து எப்படி வெட்டி எடுக்கப்பட்டதோ;  அதே போன்றே, பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, எவ்வகையிலேனும் அதை வைத்திருந்த போதும், எவ்வகையிலேனும் அதை அப்புறப்படுத்த போதும், இந்த உடல்/காயம்  பிரதிபலிக்க  இந்த :”உடல்/காயத்தில் ,நிலவுலகம் மெய்ம்மூலம், தண்ணீர் மெய்ம்மூலம், நெருப்பு மெய்ம்மூலம், காற்று மெய்ம்மூலம் இருக்கிறது.

இவ்வாறு அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால் உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால் உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில் எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம் மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.



F. Navasivathika Pabba

(1)
Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya chaḍḍitaṃ ekāha·mataṃ vā dvīha·mataṃ vā tīha·mataṃ vā uddhumātakaṃ vinīlakaṃ vipubbaka·jātaṃ, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atīto’ ti. 

F. Section on the nine charnel grounds

(1)
Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body, cast away in a charnel ground, one day dead, or two days dead or three days dead, swollen, bluish and festering, he considers this very kāya: “This kāya also is of such a nature, it is going to become like this, and is not free from such a condition.” 


Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati. 



Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.

F. ஒன்பது இடுகாடு நிலத்தளங்கள் மேலான பிரிவு

மேலும், பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, ஒருவேளை அவர் தொலைவான இடத்தில்  ஒரு பிரேதம் இடுகாடு நிலத்தளத்தில் எறியப்பட்டு
இருப்பதைப் பார்த்துக் கொண்டிருஇந்தால், ஒரு நாள் இறந்த, அல்லது இரண்டு நாட்கள் இறந்த, அல்லது மூன்று நாட்கள் இறந்த, வீங்கிய, சற்றே நீலமான மற்றும் புரைத்துச் சீக்கொண்ட நிலையில், அவர் இந்த மெய்ம்மூலமான kāya  உடல்/காய ஆழ்ந்து ஆராய: “இந்த kāya  உடல்/காய கூட அவ்வகைப்பட்ட ஒரு இயற்கை ஆற்றல் உடையதாக இருக்கிறது, அதுவும் இப்படி  ஆகத்தொடங்கு போக இருக்கிறது, மற்றும் அத்தகைய ஒரு  கட்டுப்பாட்டு வரம்புகளற்ற
நிலைமை இருந்து  வேறல்ல.

இவ்வாறு அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால் உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால் உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில் எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம் மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.

(2)
Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya chaḍḍitaṃ kākehi vā khajjamānaṃ kulalehi vā khajjamānaṃ gijjhehi vā khajjamānaṃ kaṅkehi vā khajjamānaṃ sunakhehi vā khajjamānaṃ byagghehi vā khajjamānaṃ dīpīhi vā khajjamānaṃ siṅgālehi vā khajjamānaṃ vividhehi vā pāṇaka·jātehi khajjamānaṃ, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atīto’ ti. 

(2)
Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body, cast away in a charnel ground, being eaten by crows, being eaten by hawks, being eaten by vultures, being eaten by herons, being eaten by dogs, being eaten by tigers, being eaten by panthers, being eaten by various kinds of beings, he considers this very kāya: “This kāya also is of such a nature, it is going to become like this, and is not free from such a condition.”

Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati. 



Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.
மேலும், பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, ஒருவேளை அவர் தொலைவான இடத்தில்  ஒரு பிரேதம் இடுகாடு நிலத்தளத்தில் எறியப்பட்டு
இருப்பதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தால்,காகங்களால் தின்னப்பட்டு, பருந்துகளால் தின்னப்பட்டு, பிணந்தின்னிக் கழுகுகளால் தின்னப்பட்டு, நாரைகளால் தின்னப்பட்டு, நாய்களால் தின்னப்பட்டு, புலிகளால் தின்னப்பட்டு, சிறுத்தைகளால் தின்னப்பட்டு, பல்வேறு வகைப்பட்ட அசரீரிவஸ்துக்களால் தின்னப்பட்டு, அவர் இந்த மெய்ம்மூலமான kāya  உடல்/காய ஆழ்ந்து ஆராய: “இந்த kāya  உடல்/காய கூட அவ்வகைப்பட்ட ஒரு இயற்கை ஆற்றல் உடையதாக இருக்கிறது, அதுவும் இப்படி  ஆகத்தொடங்கு போக இருக்கிறது, மற்றும் அத்தகைய ஒரு  கட்டுப்பாட்டு வரம்புகளற்ற
நிலைமை இருந்து  வேறல்ல.

இவ்வாறு அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால் உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால் உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில் எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம் மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.

(3)
Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya chaḍḍitaṃ aṭṭhika·saṅkhalikaṃ sa·maṃsa·lohitaṃ nhāru·sambandhaṃ, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atīto’ ti. 

(3)
Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body, cast away in a charnel ground, a squeleton with flesh and blood, held together by tendons, he considers this very kāya: “This kāya also is of such a nature, it is going to become like this, and is not free from such a condition.”



Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati. 



Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.

மேலும், பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, ஒருவேளை அவர் தொலைவான இடத்தில்  ஒரு பிரேதம் இடுகாடு நிலத்தளத்தில் எறியப்பட்டு
இருப்பதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தால், ஒரு மனித  எலும்புக் கூடு தசை மற்றும் இரத்தத்துடன்,நரம்புகளால்  ஒன்றாய் பிடிக்கப்பட்டு,அவர் இந்த மெய்ம்மூலமான kāya  உடல்/காய ஆழ்ந்து ஆராய: “இந்த kāya  உடல்/காய கூட அவ்வகைப்பட்ட ஒரு இயற்கை ஆற்றல் உடையதாக இருக்கிறது, அதுவும் இப்படி  ஆகத்தொடங்கு போக இருக்கிறது, மற்றும் அத்தகைய ஒரு  கட்டுப்பாட்டு வரம்புகளற்ற
நிலைமை இருந்து  வேறல்ல.

இவ்வாறு அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால் உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால் உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில் எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம் மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.

(4)
Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya chaḍḍitaṃ aṭṭhika·saṅkhalikaṃ ni·maṃsa·lohita·makkhitaṃ nhāru·sambandhaṃ, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atīto’ ti. 

(4)
Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body, cast away in a charnel ground, a squeleton without flesh and smeared with blood, held together by tendons, he considers this very kāya: “This kāya also is of such a nature, it is going to become like this, and is not free from such a condition.” 

Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati. 



Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.
மேலும், பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, ஒருவேளை அவர் தொலைவான இடத்தில்  ஒரு பிரேதம் இடுகாடு நிலத்தளத்தில் எறியப்பட்டு
இருப்பதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தால், ஒரு மனித  எலும்புக் கூடு தசைகளில்லாமல் மற்றும் இரத்தம் பூசப்பட்டு,
நரம்புகளால்  ஒன்றாய் பிடிக்கப்பட்டு,அவர் இந்த மெய்ம்மூலமான kāya  உடல்/காய ஆழ்ந்து ஆராய: “இந்த kāya  உடல்/காய கூட அவ்வகைப்பட்ட ஒரு இயற்கை ஆற்றல் உடையதாக இருக்கிறது, அதுவும் இப்படி  ஆகத்தொடங்கு போக இருக்கிறது, மற்றும் அத்தகைய ஒரு  கட்டுப்பாட்டு வரம்புகளற்ற
நிலைமை இருந்து  வேறல்ல.

இவ்வாறு அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால் உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால் உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில் எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம் மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.

(5)
Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya chaḍḍitaṃ aṭṭhika·saṅkhalikaṃ apagata·maṃsa·lohitaṃ nhāru·sambandhaṃ, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atīto’ ti. 

(5)
Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body, cast away in a charnel ground, a squeleton without flesh nor blood, held together by tendons, he considers this very kāya: “This kāya also is of such a nature, it is going to become like this, and is not free from such a condition.” 

Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati. 



Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya. 

மேலும், பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, ஒருவேளை அவர் தொலைவான இடத்தில்  ஒரு பிரேதம் இடுகாடு நிலத்தளத்தில் எறியப்பட்டு
இருப்பதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தால், ஒரு மனித  எலும்புக் கூடு தசைகளில்லாமல் மற்றும் இரத்தம்  இல்லாமல்,
நரம்புகளால்  ஒன்றாய் பிடிக்கப்பட்டு,அவர் இந்த மெய்ம்மூலமான kāya  உடல்/காய ஆழ்ந்து ஆராய: “இந்த kāya  உடல்/காய கூட அவ்வகைப்பட்ட ஒரு இயற்கை ஆற்றல் உடையதாக இருக்கிறது, அதுவும் இப்படி  ஆகத்தொடங்கு போக இருக்கிறது, மற்றும் அத்தகைய ஒரு  கட்டுப்பாட்டு வரம்புகளற்ற
நிலைமை இருந்து  வேறல்ல.

இவ்வாறு அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால் உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால் உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில் எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம் மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.


(6)
Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya chaḍḍitaṃ aṭṭhikāni apagata·sambandhāni disā vidisā vikkhittāni, aññena hatth·aṭṭhikaṃ aññena pād·aṭṭhikaṃ aññena gopphak·aṭṭhikaṃ aññena jaṅgh·aṭṭhikaṃ aññena ūru·ṭṭhikaṃ aññena kaṭi·ṭṭhikaṃ aññena phāsuk·aṭṭhikaṃ aññena piṭṭh·iṭṭhikaṃ aññena khandh·aṭṭhikaṃ aññena gīv·aṭṭhikaṃ aññena hanuk·aṭṭhikaṃ aññena dant·aṭṭhikaṃ aññena sīsakaṭāhaṃ, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atīto’ ti. 

(6)
Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body, cast away in a charnel ground, disconnected bones scattered here and there, here a hand bone, there a foot bone, here an ankle bone, there a shin bone, here a thigh bone, there a hip bone, here a rib, there a back bone, here a spine bone, there a neck bone, here a jaw bone, there a tooth bone, or there the skull, he considers this very kāya: “This kāya also is of such a nature, it is going to become like this, and is not free from such a condition.” 

Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati. 



Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.

மேலும், பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, ஒருவேளை அவர் தொலைவான இடத்தில்  ஒரு பிரேதம் இடுகாடு நிலத்தளத்தில் எறியப்பட்டு
இருப்பதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தால், கழற்றபட்ட எலும்புகள் அங்குமிங்குமா சிதறலான, இங்கே ஒரு கை எலும்பு, அங்கே ஒரு கால் எலும்பு, இங்கே ஒரு கணுக்கால் எலும்பு, அங்கே ஒரு முழந்தாள் எலும்பு, இங்கே ஒரு தொடை எலும்பு, அங்கே ஒரு இடுப்பு எலும்பு, இங்கே ஒரு தொடை எலும்பு, அங்கே ஒரு விலா எலும்பு, இங்கே ஒரு தொடை எலும்பு, அங்கே ஒரு முதுகு எலும்பு, இங்கே ஒரு தண்டெலும்பு, அங்கே ஒரு கழுத்து எலும்பு, இங்கே ஒரு தாடை எலும்பு, அங்கே ஒரு பல் எலும்பு, அல்லது அங்கே ஒரு மண்டை ஓடு என அவர் இந்த மெய்ம்மூலமான kāya  உடல்/காய ஆழ்ந்து ஆராய: “இந்த kāya  உடல்/காய கூட அவ்வகைப்பட்ட ஒரு இயற்கை ஆற்றல் உடையதாக இருக்கிறது, அதுவும் இப்படி  ஆகத்தொடங்கு போக இருக்கிறது, மற்றும் அத்தகைய ஒரு  கட்டுப்பாட்டு வரம்புகளற்ற நிலைமை இருந்து  வேறல்ல.


இவ்வாறு அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால் உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால் உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில் எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம் மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.



(7)
Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya chaḍḍitaṃ aṭṭhikāni setāni saṅkha·vaṇṇa·paṭibhāgāni, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atīto’ ti. 

(7)
Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body, cast away in a charnel ground, the bones whitened like a seashell, he considers this very kāya: “This kāya also is of such a nature, it is going to become like this, and is not free from such a condition.” 

Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā kā

22 X 2012

10 07 2012 TUESDAY LESSON 663 FREE ONLINE  eNālāndā Research and Practice UNIVERSITY

TIPITAKA
TIPITAKA   AND   TWELVE   DIVISIONS
    Brief historical background
   Sutta Pitaka
   Vinaya Pitaka
   Abhidhamma Pitaka
     Twelve Divisions of Buddhist Canons
Nine Divisions of Buddhist Canons

   TIPITAKA   AND   TWELVE   DIVISIONS  is the collection of the teachings of the Buddha over 45 years. It consists of Sutta (the conventional teaching), Vinaya (Disciplinary code) and Abhidhamma (commentaries). 
The Tipitaka was compiled and arranged in its present form by the disciples who had immediate contact with Shakyamuni Buddha. 
The Buddha had passed away, but the sublime Dhamma which he unreservedly bequeathed to humanity still exists in its pristine purity. 
Although the Buddha had left no written records of his teachings, his distinguished disciples preserved them by committing to memory and transmitting them orally from generation to generation. 

     Brief historical background 


  Immediately after the final passing away of the Buddha, 500 distinguished Arahats held a convention known as the First Buddhist Council to rehearse the Doctrine taught by the Buddha. Venerable Ananda, who was a faithful attendant of the Buddha and had the special privilege of hearing all the discourses the Buddha ever uttered, recited the Sutta, whilst the Venerable Upali recited the Vinaya, the rules of conduct for the Sangha. 
One hundred years after the First Buddhist Council, some disciples saw the need to change certain minor rules. The orthodox Bhikkus said that nothing should be changed while the others insisted on modifying some disciplinary rules (Vinaya). Finally, the formation of different schools of Buddhism germinated after his council. And in the Second Council, only matters pertaining to the Vinaya were discussed and no controversy about the Dhamma was reported. 
In the 3rd Century B.C. during the time of Emperor Asoka, the Third Council was held to discuss the differences of opinion held by the Sangha community. At this Council the differences were not confined to the Vinaya but were also connected with the Dhamma. The Abhidhamma Pitaka was discussed and included at this Council. The Council which was held in Sri Lanka in 80 B.C. is known as the 4th Council under the patronage of the pious King Vattagamini Abbaya. It was at this time in Sri Lanka that the Tipitaka was first committed to writing in Pali language. 



The Sutta Pitaka consists mainly of discourses delivered by the Buddha himself on various occasions. There were also a few discourses delivered by some of his distinguished disciples (e.g. Sariputta, Ananda, Moggallana) included in it. It is like a book of prescriptions, as the sermons embodied therein were expounded to suit the different occasions and the temperaments of various persons. There may be seemingly contradictory statements, but they should not be misconstrued as they were opportunely uttered by the Buddha to suit a particular purpose. 
This Pitaka is divided into five Nikayas or collections, viz.:- 

     Dlgha Nikaya (Collection of Long Discourses)
      Majjhima Nikaya (Collection of Middle-length Discourses)
    Samyuita Nikaya (Collection of Kindred Sayings)
    Anguttara Nikaya (Collection of Discourses arranged in accordance with number)
    Khuddaka Nikaya (Smaller Collection)
       The fifth is subdivided into fifteen books:- 

    
   Khuddaka Patha (Shorter Texts)
   Dhammapada (The Way of Truth)
     Udana (Heartfelt sayings or Paeons of Joy)
   Iti Vuttaka (’Thus said’ Discourses)
   Sutta Nipata (Collected Discourses)
   Vimana Vatthu (Stories of Celestial Mansions)
   Peta Vatthu (Stories of Petas)
      Theragatha (Psalms of the Brethren)
     Therigatha (Psalms of the Sisters)
    Jataka (Birth Stories)
    Niddesa (Expositions)
      Patisambhida (Analytical Knowledge)
        Apadana (Lives of Saints)
    Buddhavamsa (The History of Buddha)
     Cariya Pitaka (Modes of Conduct)

     Vinaya Pitaka 
The Vinaya Pitaka mainly deals with the rules and regulations of the Order of monks (Bhikhus) and nuns (Bhikhunis). It also gives an account of the life and ministry of the Buddha. Indirectly it reveals some useful information about ancient history, Indian customs, arts, sciences, etc. 
For nearly twenty years since his enlightenment, the Buddha did not lay down rules for the control of the Sangha. Later, as the occasion arose, the Buddha promulgated rules for the future discipline of the Sangha. 
This Pitaka consists of the following five books:- 


     Parajika Pali (Major Offences)
     Pacittiya Pali (Minor Offences)
    Mahavagga Pali (Greater Section)
  Cullavagga Pali (Smaller Section)
  Parivara Pali (Epitome of the Vinaya)

  Abhidhamma Pitaka 
The Abhidhamma, is the most important and interesting, as it contains the profound philosophy of the Buddha’s teaching in contrast to the illuminating but simpler discourses in the Sutta Pitaka. 
In the Sutta Pitaka one often finds references to individual, being, etc., but in the Abhidhamma, instead of such conventional terms, we meet with ultimate terms, such as aggregates, mind, matter etc. 
In the Abhidhamma everything is analyzed and explained in detail, and as such it is called analytical doctrine (Vibhajja Vada). 
Four ultimate things (Paramattha) are enumerated in the Abhidhamma. They are Citta (Consciousness), Cetasika (Mental concomitants). Rupa (Matter) and Nibbana. 
The so-called being is microscopically analyzed and its component parts are minutely described. Finally the ultimate goal and the method to achieve it is explained with all necessary details. 
The Abhidhamma Pitaka is composed of the following works: 


   Dhamma-Sangani (Enumeration of Phenomena)
    Vibhanaga (The Book of the Treatises)
  Ikatha Vatthu (Point of Controversy)
  Puggala Pannatti (Description of Individuals)
   Dhatu Katha (Discussion with reference to Elements)
   Yamaka (The Book of Pairs)
    Patthana (The Book of Relations)

      Twelve Divisions of Buddhist Canons 
The content of Buddhist canons is divided into twelve divisions, categorized by the types of forms of literature (i.e., Sutta, Geyya and Gatha) and the context (i.e., all other nine divisions). It is known as the Twelve Divisions. 


   Sutta  - These are the short, medium, and long discourses expounded by the Buddha on various occasions. The whole Vinaya Pitaka is also included in this respect.

   Geyya  - i.e., the metrical pieces. These are discourses/proses mixed with Gathas or verses.

       Gatha - i.e., verses, chants or poems. These include verses formed in the Dharmapada, etc., and those isolated verses which are not classified amongst the Sutta.

   Nidana - i.e., the causes and conditions of the Buddha’s teachings.

    Itivrttaka - i.e., the suttas in which the Buddhas tell of the deeds of their disciples and others in previous lives.

    Jataka - i.e., stories of the former lives of Buddhas. These are the 547 birth-stories.

   Abbhuta-dhamma - i.e., miracles, etc. These are the few discourses that deal with wonderful and inconceivable powers of the Buddhas.

   Avadana - i.e., parables, metaphors. Illustrations are used to facilitate the human beings to understand the profound meanings of the Buddhist Dhamma.

   Upadesa - i.e., dogmatic treatises. The discourse and discussions by questions and answers regarding the Buddhist doctrines. It is a synonym for Abhidhamma Pitaka.

      Udana - i.e., impromptu or unsolicited addresses. The Buddha speaks voluntarily and not in reply to questions or appeals, e.g., the Amitabha Sutta.

     Vaipulya - i.e., interpretation by elaboration or deeper explanation of the doctrines. It is the broad school or wider teachings, in contrast with the “narrow” school. The term covers the whole of the specifically Mahayana suttas. The Suttas are also known as the scriptures of measureless meaning, i.e., infinite and universalistic.

    Veyyakarama  - i.e. prophecies, prediction by the Buddha of the future attainment of Buddhahood by his disciples.

   Nine Divisions of Buddhist Canons 
The term is generally referred to Hinayana. There are only nine divisions excluding Udana, Vaipulya and Veyyakarana. 
However, there is also a Mahayana division of nine of the Twelve Divisions, i.e., all except Nidana, Avadana and Upadesa.

11 07 2012 WEDNESDAY LESSON 664 FREE ONLINE  eNālāndā Research and Practice UNIVERSITY
TIPITAKA
TIPITAKA   AND   TWELVE   DIVISIONS
    Brief historical background
   Sutta Pitaka
   Vinaya Pitaka
   Abhidhamma Pitaka
     Twelve Divisions of Buddhist Canons
Nine Divisions of Buddhist Canons
Sutta Piṭaka
— The basket of discourses —
[ sutta: discourse ]
Dīgha Nikāya

DN 9 -
Poṭṭhapāda Sutta
{excerpt}
— The questions of Poṭṭhapāda —

Sutta Piṭaka
— The basket of discourses —
[ sutta: discourse ]

The Sutta Piṭaka contains the essence of the Buddha’s teaching regarding the Dhamma. It contains more than ten thousand suttas. It is divided in five collections called Nikāyas.

Dīgha Nikāya
[dīgha: long] The Dīgha Nikāya gathers 34 of the longest discourses given by the Buddha. There are various hints that many of them are late additions to the original corpus and of questionable authenticity.

Majjhima Nikāya
[majjhima: medium] The Majjhima Nikāya gathers 152 discourses of the Buddha of intermediate length, dealing with diverse matters.

Saṃyutta Nikāya
[samyutta: group] The Saṃyutta Nikāya gathers the suttas according to their subject in 56 sub-groups called saṃyuttas. It contains more than three thousand discourses of variable length, but generally relatively short.

Aṅguttara Nikāya
[aṅg: factor | uttara: additionnal] The Aṅguttara Nikāya is subdivized in eleven sub-groups called nipātas, each of them gathering discourses consisting of enumerations of one additional factor versus those of the precedent nipāta. It contains thousands of suttas which are generally short.

Khuddaka Nikāya
[khuddha: short, small] The Khuddhaka Nikāya short texts and is considered as been composed of two stratas: Dhammapada, Udāna, Itivuttaka, Sutta Nipāta, Theragāthā-Therīgāthā and Jātaka form the ancient strata, while other books are late additions and their authenticity is more questionable.

12 07 2012 THURSDAY LESSON 665 FREE ONLINE  eNālāndā Research and Practice UNIVERSITY
TIPITAKA
TIPITAKA   AND   TWELVE   DIVISIONS
    Brief historical background
   Sutta Pitaka
   Vinaya Pitaka
   Abhidhamma Pitaka
     Twelve Divisions of Buddhist Canons
Nine Divisions of Buddhist Canons
Sutta Piṭaka
— The basket of discourses —
[ sutta: discourse ]
Dīgha Nikāya
Mahāparinibbāna Sutta
Dhammapada Verses 246,247 and 248 Panca Upasaka Vatthu-Verse 246. Wrong Deeds To Avoid-Verse 247. Precepts The Lay Person Should Follow-Verse 248. These Precepts Prevent Suffering

AWAKEN ONE WITH AWARENESS ONLINE GOOD NEWS LETTER
ALL ABOUT USA
Hawaii

 >> Sutta Piṭaka >> Digha Nikāya

DN 16 - (D ii 137)
Mahāparinibbāna Sutta
{excerpts}
— The last instructions —
[mahā-parinibbāna]

This sutta gathers various instructions the Buddha gave for the sake of his followers after his passing away, which makes it be a very important set of instructions for us nowadays.

Note: infobubbles on all Pali words except in section with light green background color

Pāḷi

English

…
… 

(Dhammādāsa)

Dhammādāsaṃ nāma dhamma-pariyāyaṃ desessāmi, yena samannāgato ariyasāvako ākaṅkhamāno attanāva attānaṃ byā-kareyya: ‘khīṇa-nirayo-mhi khīṇa-tiracchāna-yoni khīṇa-pettivisayo khīṇ’āpāya-duggati-vinipāto, sotāpanno-hamasmi avinipāta-dhammo niyato sambodhi-parāyaṇo’ ti. 

(The Mirror of the Dhamma)

I will expound the discourse on the Dhamma which is called Dhammādāsa, possessed of which the ariyasāvaka, if he so desires, can declare of himself: ‘For me, there is no more niraya, no more tiracchāna-yoni, no more pettivisaya, no more state of unhappiness, of misfortune, of misery, I am a sotāpanna, by nature free from states of misery, certain of being destined to sambodhi.
தமிழ்
(தம்மாவின் உருப்பளிங்கு)
நான் Dhammādāsa (தம்மாவின் உருப்பளிங்கு) என  கருதப்படும் தம்மாவை வியாக்கியானம் பண்ண பிரசங்கம் செய்ய விரும்புகிரேன், ariyasāvaka (புனிதமான சீடர்) ஆக  ஆட்கொண்டு, ஒருவேளை அவர் தானே  விரும்பி உறுதியாக்கிக் கொண்டால்:
’ஆக எனக்கு, இன்னும் மேலும் niraya (நரகம்) இல்லை,இன்னும் மேலும் tiracchāna-yoni ( மிருகம சாம்ராஜ்யம்) இல்லை,இன்னும் மேலும் pettivisaya (ஆவிகள் சாம்ராஜ்யம்) இல்லை, இன்னும் மேலும் பாக்கியவீனம், துரதிருஷ்டம், துக்க நிலை இல்லை, நான் sotāpanna (புனல் பிரவேசி), இயற்கையாக துக்க நிலையில் இருந்து விடுவிக்கப்பட்டவன், sambodhi (முழுக்க தூக்கத்திலிருந்து விழிப்பு) ஆக சேர இருத்தல் உறுதி.

Katamo ca so, Ānanda, dhammādāso dhamma-pariyāyo, yena samannāgato ariyasāvako ākaṅkhamāno attanāva attānaṃ byā-kareyya: ‘khīṇa-nirayo-mhi khīṇa-tiracchāna-yoni khīṇa-pettivisayo khīṇ’āpāya-duggati-vinipāto, sotāpanno-hamasmi avinipāta-dhammo niyato sambodhi-parāyaṇo’ ti? 

And what, Ānanda, is that discourse on the Dhamma which is called Dhammādāsa, possessed of which the ariyasāvaka, if he so desires, can declare of himself: ‘For me, there is no more niraya, no more tiracchāna-yoni, no more pettivisaya, no more state of unhappiness, of misfortune, of misery, I am a sotāpanna, by nature free from states of misery, certain of being destined to sambodhi?
மற்றும் என்ன,Ānanda (ஆனந்தா),தம்மா மீது ஆன அந்த பிரசங்கம் Dhammādāsa (தம்மாவின் உருப்பளிங்கு) என  கருதப்படும் தம்மாவை வியாக்கியானம் பண்ண பிரசங்கம் செய்ய விரும்புகிரேன்,ariyasāvaka (புனிதமான சீடர்)ஆக ஆட்கொண்டு,ஒருவேளை அவர் தானே  விரும்பி உறுதியாக்கிக் கொண்டால்:
’ஆக எனக்கு, இன்னும் மேலும் niraya (நரகம்) இல்லை,இன்னும் மேலும் tiracchāna-yoni ( மிருகம சாம்ராஜ்யம்) இல்லை,இன்னும் மேலும் pettivisaya (ஆவிகள் சாம்ராஜ்யம்) இல்லை,இன்னும் மேலும் பாக்கியவீனம்,துரதிருஷ்டம்,துக்கம், நிலை இல்லை, நான் sotāpanna (புனல் பிரவேசி), இயற்கையாக துக்க நிலையில் இருந்து விடுவிக்கப்பட்டவன்,sambodhi (முழுக்க தூக்கத்திலிருந்து விழிப்பு) ஆக சேர இருத்தல் உறுதி தானே?


Idh’ānanda, ariyasāvako Buddhe aveccappasāda samannāgato hoti:
Here, Ānanda, an ariyasāvaka is endowed with Buddhe aveccappasāda:
இங்கு,ஆனந்தா,புனிதமான சீடர் Buddhe aveccappasāda  (புத்தர் இடத்தில் தன்னம்பிக்கை)உடைய வராக குணிக்கப் படுகிரார்.
Here, Ānanda, an ariyasāvaka is endowed with Buddhe aveccappasāda:
இங்கு,ஆனந்தா,புனிதமான சீடர் Buddhe aveccappasāda  (புத்தர் இடத்தில் தன்னம்பிக்கை)உடைய வராக குணிக்கப் படுகிரார்.

14 07 2012 SATURDAY LESSON 667 FREE ONLINE  eNālāndā Research and Practice UNIVERSITY
TIPITAKA
TIPITAKA   AND   TWELVE   DIVISIONS
    Brief historical background
   Sutta Pitaka
   Vinaya Pitaka
   Abhidhamma Pitaka
     Twelve Divisions of Buddhist Canons
Nine Divisions of Buddhist Canons 
Sutta Piṭaka 
— The basket of discourses —Mahāsatipaṭṭhāna Sutta (DN 22) {excerpt} - all infobubbles— Attendance on awareness —

DN 22 - (D ii 290) 
Mahāsatipaṭṭhāna Sutta
— Attendance on awareness —
[ mahā+satipaṭṭhāna ]

This sutta is widely considered as a the main reference for meditation practice.

Note: infobubbles on all Pali words

Pāḷi

Uddesa

I. Kāyānupassanā
   A. Ānāpāna Pabba
   B. Iriyāpatha Pabba
   C. Sampajāna Pabba
   D. Paṭikūlamanasikāra Pabba
   E. Dhātumanasikāra Pabba
   F. Navasivathika Pabba

II. Vedanānupassanā

English

Introduction

I. Observation of Kāya
   A. Section on ānāpāna
   B. Section on postures
   C. Section on sampajañña
   D. Section on repulsiveness
   E. Section on the Elements
   F. Section on the nine charnel grounds

II. Observation of Vedanā

Uddesa

Evaṃ me sutaṃ:
Introduction

Thus have I heard: 

Ekaṃ samayaṃ bhagavā kurūsu viharati kammāsadhammaṃ nāma kurūnaṃ nigamo. Tatra kho bhagavā bhikkhū āmantesi:
On one occasion, the Bhagavā was staying among the Kurus at Kammāsadhamma, a market town of the Kurus. There, he addressed the bhikkhus:
– Bhikkhavo ti.
– Bhaddante ti te bhikkhū bhagavato paccassosuṃ. Bhagavā etad-avoca: 

– Bhikkhus.
– Bhaddante answered the bhikkhus. The Bhagavā said: 

– Ekāyano ayaṃ, bhikkhave, maggo sattānaṃ visuddhiyā, soka-paridevānaṃ samatikkamāya, dukkha-domanassānaṃ atthaṅgamāya, ñāyassa adhigamāya, nibbānassa sacchikiriyāya, yadidaṃ cattāro satipaṭṭhānā. 

– This, bhikkhus, is the path that leads to nothing but the purification of beings, the overcoming of sorrow and lamentation, the disappearance of dukkha-domanassa, the attainment of the right way, the realization of Nibbāna, that is to say the four satipaṭṭhānas. 

Katame cattāro? Idha, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati ātāpī sampajāno satimā, vineyya loke abhijjhā-domanassaṃ. Vedanāsu vedanānupassī viharati ātāpī sampajāno satimā, vineyya loke abhijjhā-domanassaṃ. Citte cittānupassī viharati ātāpī sampajāno satimā, vineyya loke abhijjhā-domanassaṃ. Dhammesu dhammānupassī viharati ātāpī sampajāno satimā, vineyya loke abhijjhā-domanassaṃ.
Which four? Here, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya, ātāpī sampajāno, satimā, having given up abhijjhā-domanassa towards the world. He dwells observing vedanā in vedanā, ātāpī sampajāno, satimā, having given up abhijjhā-domanassa towards the world. He dwells observing citta in citta, ātāpī sampajāno, satimā, having given up abhijjhā-domanassa towards the world. He dwells observing dhamma·s in dhamma·s, ātāpī sampajāno, satimā, having given up abhijjhā-domanassa towards the world.

I. Kāyānupassanā

A. Ānāpāna Pabba

Katha·ñ·ca, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati? Idha, bhikkhave, bhikkhu arañña-gato vā rukkha-mūla-gato vā suññ’āgāra-gato vā nisīdati pallaṅkaṃ ābhujitvā ujuṃ kāyaṃ paṇidhāya parimukhaṃ satiṃ upaṭṭhapetvā. So sato’va assasati, sato’va passasati. Dīghaṃ vā assasanto ‘dīghaṃ assasāmī’ ti pajānāti; dīghaṃ vā passasanto ‘dīghaṃ passasāmī’ ti pajānāti; rassaṃ vā assasanto ‘rassaṃ assasāmī’ ti pajānāti; rassaṃ vā passasanto ‘rassaṃ passasāmī’ ti pajānāti; ’sabba-kāya-paṭisaṃvedī assasissāmī’ ti sikkhati; ’sabba-kāya-paṭisaṃvedī passasissāmī’ ti sikkhati; ‘passambhayaṃ kāya-saṅkhāraṃ assasissāmī’ ti sikkhati; ‘passambhayaṃ kāya-saṅkhāraṃ passasissāmī’ ti sikkhati. 


I. Kāyānupassanā

A. Section on ānāpāna

And how, bhikkhus, does a bhikkhu dwell observing kāya in kāya? Here, bhikkhus, a bhikkhu, having gone to the forest or having gone at the root of a tree or having gone to an empty room, sits down folding the legs crosswise, setting kāya upright, and setting sati parimukhaṃ. Being thus sato he breathes in, being thus sato he breathes out. Breathing in long he understands: ‘I am breathing in long’; breathing out long he understands: ‘I am breathing out long’; breathing in short he understands: ‘I am breathing in short’; breathing out short he understands: ‘I am breathing out short’; he trains himself: ‘feeling the whole kāya, I will breathe in’; he trains himself: ‘feeling the whole kāya, I will breathe out’; he trains himself: ‘calming down the kāya-saṅkhāras, I will breathe in’; he trains himself: ‘calming down the kāya-saṅkhāras, I will breathe out’. 

Seyyathāpi, bhikkhave, dakkho bhamakāro vā bhamakār·antevāsī vā dīghaṃ vā añchanto ‘dīghaṃ añchāmī’ ti pajānāti; rassaṃ vā añchanto ‘rassaṃ añchāmī’ ti pajānāti; evameva kho, bhikkhave, bhikkhu dīghaṃ vā assasanto ‘dīghaṃ assasāmī’ ti pajānāti; dīghaṃ vā passasanto ‘dīghaṃ passasāmī’ ti pajānāti; rassaṃ vā assasanto ‘rassaṃ assasāmī’ ti pajānāti; rassaṃ vā passasanto ‘rassaṃ passasāmī’ ti pajānāti; ’sabba-kāya-paṭisaṃvedī assasissāmī’ ti sikkhati; ’sabba-kāya-paṭisaṃvedī passasissāmī’ ti sikkhati; ‘passambhayaṃ kāya-saṅkhāraṃ assasissāmī’ ti sikkhati; ‘passambhayaṃ kāya-saṅkhāraṃ passasissāmī’ ti sikkhati. 

Just as, bhikkhus, a skillful turner or a turner’s apprentice, making a long turn, understands: ‘I am making a long turn’; making a short turn, he understands: ‘I am making a short turn’; in the same way, bhikkhus, a bhikkhu, breathing in long, understands: ‘I am breathing in long’; breathing out long he understands: ‘I am breathing out long’; breathing in short he understands: ‘I am breathing in short’; breathing out short he understands: ‘I am breathing out short’; he trains himself: ‘feeling the whole kāya, I will breathe in’; he trains himself: ‘feeling the whole kāya, I will breathe out’; he trains himself: ‘calming down the kāya-saṅkhāras, I will breathe in’; he trains himself: ‘calming down the kāya-saṅkhāras, I will breathe out’. 

Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati. 



Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya. 



B. Iriyāpatha Pabba

Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu gacchanto vā ‘gacchāmī’ ti pajānāti, ṭhito vā ‘ṭhitomhī’ ti pajānāti, nisinno vā ‘nisinnomhī’ ti pajānāti, sayāno vā ‘sayānomhī’ ti pajānāti. Yathā yathā vā pan·assa kāyo paṇihito hoti, tathā tathā naṃ pajānāti. 

B. Section on postures

Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, while walking, understands: ‘I am walking’, or while standing he understands: ‘I am standing’, or while sitting he understands: ‘I am sitting’, or while lying down he understands: ‘I am lying down’. Or else, in whichever position his kāya is disposed, he understands it accordingly. 

Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati. 



Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya. 

C. Sampajāna Pabba

Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu abhikkante paṭikkante sampajānakārī hoti, ālokite vilokite sampajānakārī hoti, samiñjite pasārite sampajānakārī hoti, saṅghāṭi-patta-cīvara-dhāraṇe sampajānakārī hoti, asite pīte khāyite sāyite sampajānakārī hoti, uccāra-passāva-kamme sampajānakārī hoti, gate ṭhite nisinne sutte jāgarite bhāsite tuṇhībhāve sampajānakārī hoti. 

C. Section on sampajañña

Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, while approaching and while departing, acts with sampajañña, while looking ahead and while looking around, he acts with sampajañña, while bending and while stretching, he acts with sampajañña, while wearing the robes and the upper robe and while carrying the bowl, he acts with sampajañña, while eating, while drinking, while chewing, while tasting, he acts with sampajañña, while attending to the business of defecating and urinating, he acts with sampajañña, while walking, while standing, while sitting, while sleeping, while being awake, while talking and while being silent, he acts with sampajañña. 

Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati. 



Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya. 

D. Paṭikūlamanasikāra Pabba

Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu imam·eva kāyaṃ, uddhaṃ pādatalā adho kesa·matthakā, taca·pariyantaṃ pūraṃ nānappakārassa asucino paccavekkhati: ‘Atthi imasmiṃ kāye kesā lomā nakhā dantā taco maṃsaṃ nhāru aṭṭhi aṭṭhimiñjaṃ vakkaṃ hadayaṃ yakanaṃ kilomakaṃ pihakaṃ papphāsaṃ antaṃ antaguṇaṃ udariyaṃ karīsaṃ pittaṃ semhaṃ pubbo lohitaṃ sedo medo assu vasā kheḷo siṅghāṇikā lasikā muttaṃ’ ti. 

D. Section on Repulsiveness

Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu considers this very body, from the soles of the feet up and from the hair on the head down, which is delimited by its skin and full of various kinds of impurities: “In this kāya, there are the hairs of the head, hairs of the body, nails, teeth, skin, flesh, tendons, bones, bone marrow, kidneys, heart, liver, pleura, spleen, lungs, intestines, mesentery, stomach with its contents, feces, bile, phlegm, pus, blood, sweat, fat, tears, grease, saliva, nasal mucus, synovial fluid and urine.” 

Seyyathāpi, bhikkhave, ubhatomukhā putoḷi pūrā nānāvihitassa dhaññassa, seyyathidaṃ sālīnaṃ vīhīnaṃ muggānaṃ māsānaṃ tilānaṃ taṇḍulānaṃ. Tamenaṃ cakkhumā puriso muñcitvā paccavekkheyya: ‘Ime sālī ime vīhī, ime muggā, ime māsā, ime tilā, ime taṇḍulā’ ti; evameva kho, bhikkhave, bhikkhu imam·eva kāyaṃ, uddhaṃ pādatalā adho kesa·matthakā, taca·pariyantaṃ pūraṃ nānappakārassa asucino paccavekkhati: ‘Atthi imasmiṃ kāye kesā lomā nakhā dantā taco maṃsaṃ nhāru aṭṭhi aṭṭhimiñjaṃ vakkaṃ hadayaṃ yakanaṃ kilomakaṃ pihakaṃ papphāsaṃ antaṃ antaguṇaṃ udariyaṃ karīsaṃ pittaṃ semhaṃ pubbo lohitaṃ sedo medo assu vasā kheḷo siṅghāṇikā lasikā muttaṃ’ ti. 

Just as if, bhikkhus, there was a bag having two openings and filled with various kinds of grain, such as hill-paddy, paddy, mung beans, cow-peas, sesame seeds and husked rice. A man with good eyesight, having unfastened it, would consider [its contents]: “This is hill-paddy, this is paddy, those are mung beans, those are cow-peas, those are sesame seeds and this is husked rice;” in the same way, bhikkhus, a bhikkhu considers this very body, from the soles of the feet up and from the hair on the head down, which is delimited by its skin and full of various kinds of impurities: “In this kāya, there are the hairs of the head, hairs of the body, nails, teeth, skin, flesh, tendons, bones, bone marrow, kidneys, heart, liver, pleura, spleen, lungs, intestines, mesentery, stomach with its contents, feces, bile, phlegm, pus, blood, sweat, fat, tears, grease, saliva, nasal mucus, synovial fluid and urine.” 

Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati. 



Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya. 

E. Dhātumanasikāra Pabba

Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu imam·eva kāyaṃ yathā·ṭhitaṃ yathā·paṇihitaṃ dhātuso paccavekkhati: ‘Atthi imasmiṃ kāye pathavī·dhātu āpo·dhātū tejo·dhātū vāyo·dhātū’ ti. 

E. Section on the Elements

Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu reflects on this very kāya, however it is placed, however it is disposed: “In this kāya, there is the earth element, the water element, the fire element and the air element.” 

Seyyathāpi, bhikkhave, dakkho goghātako vā goghātak·antevāsī vā gāviṃ vadhitvā catu·mahā·pathe bilaso vibhajitvā nisinno assa; evameva kho, bhikkhave, bhikkhu imam·eva kāyaṃ yathā·ṭhitaṃ yathā·paṇihitaṃ dhātuso paccavekkhati: ‘Atthi imasmiṃ kāye pathavī·dhātu āpo·dhātū tejo·dhātū vāyo·dhātū’ ti. 

Just as, bhikkhus, a skillful butcher or a butcher’s apprentice, having killed a cow, would sit at a crossroads cutting it into pieces; in the same way, bhikkhus, a bhikkhu reflects on this very kāya, however it is placed, however it is disposed: “In this kāya, there is the earth element, the water element, the fire element and the air element.” 

Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati. 



Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya. 

F. Navasivathika Pabba

(1)
Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya chaḍḍitaṃ ekāha·mataṃ vā dvīha·mataṃ vā tīha·mataṃ vā uddhumātakaṃ vinīlakaṃ vipubbaka·jātaṃ, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atīto’ ti. 

F. Section on the nine charnel grounds

(1)
Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body, cast away in a charnel ground, one day dead, or two days dead or three days dead, swollen, bluish and festering, he considers this very kāya: “This kāya also is of such a nature, it is going to become like this, and is not free from such a condition.” 

Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati. 



Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya. 

(2)
Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya chaḍḍitaṃ kākehi vā khajjamānaṃ kulalehi vā khajjamānaṃ gijjhehi vā khajjamānaṃ kaṅkehi vā khajjamānaṃ sunakhehi vā khajjamānaṃ byagghehi vā khajjamānaṃ dīpīhi vā khajjamānaṃ siṅgālehi vā khajjamānaṃ vividhehi vā pāṇaka·jātehi khajjamānaṃ, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atīto’ ti. 

(2)
Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body, cast away in a charnel ground, being eaten by crows, being eaten by hawks, being eaten by vultures, being eaten by herons, being eaten by dogs, being eaten by tigers, being eaten by panthers, being eaten by various kinds of beings, he considers this very kāya: “This kāya also is of such a nature, it is going to become like this, and is not free from such a condition.” 

Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati. 



Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya. 

(3)
Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya chaḍḍitaṃ aṭṭhika·saṅkhalikaṃ sa·maṃsa·lohitaṃ nhāru·sambandhaṃ, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atīto’ ti. 

(3)
Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body, cast away in a charnel ground, a squeleton with flesh and blood, held together by tendons, he considers this very kāya: “This kāya also is of such a nature, it is going to become like this, and is not free from such a condition.” 

Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati. 



Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya. 

(4)
Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya chaḍḍitaṃ aṭṭhika·saṅkhalikaṃ ni·maṃsa·lohita·makkhitaṃ nhāru·sambandhaṃ, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atīto’ ti. 

(4)
Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body, cast away in a charnel ground, a squeleton without flesh and smeared with blood, held together by tendons, he considers this very kāya: “This kāya also is of such a nature, it is going to become like this, and is not free from such a condition.” 

Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati. 



Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya. 

(5)
Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya chaḍḍitaṃ aṭṭhika·saṅkhalikaṃ apagata·maṃsa·lohitaṃ nhāru·sambandhaṃ, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atīto’ ti. 

(5)
Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body, cast away in a charnel ground, a squeleton without flesh nor blood, held together by tendons, he considers this very kāya: “This kāya also is of such a nature, it is going to become like this, and is not free from such a condition.” 

Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati. 



Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya. 

(6)
Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya chaḍḍitaṃ aṭṭhikāni apagata·sambandhāni disā vidisā vikkhittāni, aññena hatth·aṭṭhikaṃ aññena pād·aṭṭhikaṃ aññena gopphak·aṭṭhikaṃ aññena jaṅgh·aṭṭhikaṃ aññena ūru·ṭṭhikaṃ aññena kaṭi·ṭṭhikaṃ aññena phāsuk·aṭṭhikaṃ aññena piṭṭh·iṭṭhikaṃ aññena khandh·aṭṭhikaṃ aññena gīv·aṭṭhikaṃ aññena hanuk·aṭṭhikaṃ aññena dant·aṭṭhikaṃ aññena sīsakaṭāhaṃ, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atīto’ ti. 

(6)
Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body, cast away in a charnel ground, disconnected bones scattered here and there, here a hand bone, there a foot bone, here an ankle bone, there a shin bone, here a thigh bone, there a hip bone, here a rib, there a back bone, here a spine bone, there a neck bone, here a jaw bone, there a tooth bone, or there the skull, he considers this very kāya: “This kāya also is of such a nature, it is going to become like this, and is not free from such a condition.” 

Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati. 



Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya. 

(7)
Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya chaḍḍitaṃ aṭṭhikāni setāni saṅkha·vaṇṇa·paṭibhāgāni, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atīto’ ti. 

(7)
Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body, cast away in a charnel ground, the bones whitened like a seashell, he considers this very kāya: “This kāya also is of such a nature, it is going to become like this, and is not free from such a condition.” 

Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati. 



Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya. 

(8)
Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya chaḍḍitaṃ aṭṭhikāni puñja·kitāni terovassikāni, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atīto’ ti. 

(8)
Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body, cast away in a charnel ground, heaped up bones over a year old, he considers this very kāya: “This kāya also is of such a nature, it is going to become like this, and is not free from such a condition.” 

Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati. 



Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya. 

(9)
Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya chaḍḍitaṃ aṭṭhikāni pūtīni cuṇṇaka·jātāni, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atīto’ ti. 

(9)
Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body, cast away in a charnel ground, rotten bones reduced to powder, he considers this very kāya: “This kāya also is of such a nature, it is going to become like this, and is not free from such a condition.” 

Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati. 



Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya. 


II. Vedanānupassanā

Kathaṃ ca pana, bhikkhave, bhikkhu vedanāsu vedanānupassī viharati? 


II. Observation of Vedanā

And how now, bhikkhus, does a bhikkhu dwell observing vedanā in vedanā? 

Idha, bhikkhave, bhikkhu sukhaṃ vā vedanaṃ vedayamāno ‘sukhaṃ vedanaṃ vedayāmī’ ti pajānāti; dukkhaṃ vā vedanaṃ vedayamāno ‘dukkhaṃ vedanaṃ vedayāmī’ ti pajānāti; a·dukkham-a·sukhaṃ vā vedanaṃ vedayamāno ‘a·dukkham-a·sukhaṃ vedanaṃ vedayāmī’ ti pajānāti. Sāmisaṃ vā sukhaṃ vedanaṃ vedayamāno ‘sāmisaṃ sukhaṃ vedanaṃ vedayāmī’ ti pajānāti; nirāmisaṃ vā sukhaṃ vedanaṃ vedayamāno ‘nirāmisaṃ sukhaṃ vedanaṃ vedayāmī’ ti pajānāti. Sāmisaṃ vā dukkhaṃ vedanaṃ vedayamāno ‘sāmisaṃ dukkhaṃ vedanaṃ vedayāmī’ ti pajānāti; nirāmisaṃ vā dukkhaṃ vedanaṃ vedayamāno ‘nirāmisaṃ dukkhaṃ vedanaṃ vedayāmī’ ti pajānāti. Sāmisaṃ vā a·dukkham-a·sukhaṃ vedanaṃ vedayamāno ‘sāmisaṃ a·dukkham-a·sukhaṃ vedanaṃ vedayāmī’ ti pajānāti; nirāmisaṃ vā a·dukkham-a·sukhaṃ vedanaṃ vedayamāno ‘nirāmisaṃ a·dukkham-a·sukhaṃ vedanaṃ vedayāmī’ ti pajānāti. 

Here, bhikkhus, a bhikkhu, experiencing a sukha vedanā, undersands: “I am experiencing a sukha vedanā”; experiencing a dukkha vedanā, undersands: “I am experiencing a dukkha vedanā”; experiencing an adukkham-asukhā vedanā, undersands: “I am experiencing a adukkham-asukhā vedanā”; experiencing a sukha vedanā sāmisa, undersands: “I am experiencing a sukha vedanā sāmisa”; experiencing a sukha vedanā nirāmisa, undersands: “I am experiencing a sukha vedanā nirāmisa”; experiencing a dukkha vedanā sāmisa, undersands: “I am experiencing a dukkha vedanā sāmisa”; experiencing a dukkha vedanā nirāmisa, undersands: “I am experiencing a dukkha vedanā nirāmisa”; experiencing an adukkham-asukhā vedanā sāmisa, undersands: “I am experiencing a adukkham-asukhā vedanā sāmisa”; experiencing an adukkham-asukhā vedanā nirāmisa, undersands: “I am experiencing a adukkham-asukhā vedanā nirāmisa”. 

Iti ajjhattaṃ vā vedanāsu vedanānupassī viharati, bahiddhā vā vedanāsu vedanānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā vedanāsu vedanānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā vedanāsu viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā vedanāsu viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā vedanāsu viharati; ‘atthi vedanā’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu vedanāsu vedanānupassī viharati. 


15 07 2012 SUNDAY LESSON 668 FREE ONLINE  eNālāndā Research and Practice UNIVERSITY
TIPITAKA
TIPITAKA   AND   TWELVE   DIVISIONS
    Brief historical background
   Sutta Pitaka
   Vinaya Pitaka
   Abhidhamma Pitaka
     Twelve Divisions of Buddhist Canons
Nine Divisions of Buddhist Canons
Sutta Piṭaka
— The basket of discourses —Mahāsatipaṭṭhāna Sutta (DN 22) {excerpt} - all infobubbles— Attendance on awareness —
Dhammapada Verse 252-Mendakasetthi Vatthu-Easy To See Are The Faults Of Others
ALL ABOUT USA
Kentucky

Mahāsatipaṭṭhāna Sutta
— Attendance on awareness —
[ mahā+satipaṭṭhāna ]

This sutta is widely considered as a the main reference for meditation practice.

Note: infobubbles on all Pali words

Pāḷi

Uddesa

I. Kāyānupassanā
   A. Ānāpāna Pabba
   B. Iriyāpatha Pabba
   C. Sampajāna Pabba
   D. Paṭikūlamanasikāra Pabba
   E. Dhātumanasikāra Pabba
   F. Navasivathika Pabba

II. Vedanānupassanā

English

Introduction

I. Observation of Kāya
   A. Section on ānāpāna
   B. Section on postures
   C. Section on sampajañña
   D. Section on repulsiveness
   E. Section on the Elements
   F. Section on the nine charnel grounds

II. Observation of Vedanā

Uddesa

Evaṃ me sutaṃ:
Introduction
Katame cattāro? Idha, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati ātāpī sampajāno satimā, vineyya loke abhijjhā-domanassaṃ. Vedanāsu vedanānupassī viharati ātāpī sampajāno satimā, vineyya loke abhijjhā-domanassaṃ. Citte cittānupassī viharati ātāpī sampajāno satimā, vineyya loke abhijjhā-domanassaṃ. Dhammesu dhammānupassī viharati ātāpī sampajāno satimā, vineyya loke abhijjhā-domanassaṃ.
Which four? Here, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya, ātāpī sampajāno, satimā, having given up abhijjhā-domanassa towards the world. He dwells observing vedanā in vedanā, ātāpī sampajāno, satimā, having given up abhijjhā-domanassa towards the world. He dwells observing citta in citta, ātāpī sampajāno, satimā, having given up abhijjhā-domanassa towards the world. He dwells observing dhamma·s in dhamma·s, ātāpī sampajāno, satimā, having given up abhijjhā-domanassa towards the world.

எந்த நான்கு?இங்கு பிக்குக்களுக்களா,ஒரு பிக்கு kāye kāyānupassī (உடலை உடல் கண்காணிப்புடன்) கவனித்து வசிக்கிரார் ātāpī sampajāno satimā,வேறு வழியில்லாமல்   பிரபஞ்சம் நோக்கி எச்சரிக்கையுடன் இருக்க ஏகாந்தமாயிருக்கிரார்.வேறு வழியில்லாமல்   பிரபஞ்சம் நோக்கி எச்சரிக்கையுடன் இருக்க ஏகாந்தமாயிருக்க  Vedanāsu vedanānupassī உறுதலுணர்ச்சி கண்காணிப்புடன் வசிக்கிரார்.வேறு வழியில்லாமல்   பிரபஞ்சம் நோக்கி எச்சரிக்கையுடன் இருக்க ஏகாந்தமாயிருக Citte cittānupassī viharati ātāpī sampajāno satimā, சித்த நலம் கருதி ண்காணிப்புடன் வசிக்கிரார். மனத்தால் இயக்கப்படுகிற அபூர்வமான வினயா(ஒழுக்கம்) காக்க வேறு வழியில்லாமல்   பிரபஞ்சம் நோக்கி எச்சரிக்கையுடன் இருக்க ஏகாந்தமாயிருக்க கண்காணிப்புடன் வசிக்கிரார்.

Thus he dwells observing vedanā in vedanā internally, or he dwells observing vedanā in vedanā externally, or he dwells observing vedanā in vedanā internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in vedanā, or he dwells observing the passing away of phenomena in vedanā, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in vedanā; or else, [realizing:] “this is vedanā!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing vedanā in vedanā.
16 07 2012 MONDAY LESSON 669 FREE ONLINE  eNālāndā Research and Practice UNIVERSITY
T ipitaka network … his life, his acts, his words                 sabbe satta bhavantu sukhi-tatta
TIPITAKA
TIPITAKA   AND   TWELVE   DIVISIONS
    Brief historical background
   Sutta Pitaka
   Vinaya Pitaka
   Abhidhamma Pitaka
     Twelve Divisions of Buddhist Canons
Nine Divisions of Buddhist Canons
Sutta Piṭaka
— The basket of discourses —Mahāsatipaṭṭhāna Sutta (DN 22) {excerpt} - all infobubbles— Attendance on awareness —Kāyānupassanā
Dhammapada Verse 253-Ujjhanasannitthera Vatthu-Seeing Others’ Faults
ALL ABOUT USA
Louisiana
    •    New Orleans Zen Temple

Mahāsatipaṭṭhāna Sutta
— Attendance on awareness —
[ mahā+satipaṭṭhāna ]

This sutta is widely considered as a the main reference for meditation practice.

Note: infobubbles on all Pali words

And how, bhikkhus, does a bhikkhu dwell observing kāya in kāya? Here, bhikkhus, a bhikkhu, having gone to the forest or having gone at the root of a tree or having gone to an empty room, sits down folding the legs crosswise, setting kāya upright, and setting sati parimukhaṃ.
Pāḷi

Uddesa

I. Kāyānupassanā
   A. Ānāpāna Pabba
   B. Iriyāpatha Pabba
   C. Sampajāna Pabba
   D. Paṭikūlamanasikāra Pabba
   E. Dhātumanasikāra Pabba
   F. Navasivathika Pabba

II. Vedanānupassanā

English

Introduction

I. Observation of Kāya
   A. Section on ānāpāna
   B. Section on postures
   C. Section on sampajañña
   D. Section on repulsiveness
   E. Section on the Elements
   F. Section on the nine charnel grounds

II. Observation of Vedanā
I. Kāyānupassanā

A. Ānāpāna Pabba

Pāḷi
Katha·ñ·ca, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati? Idha, bhikkhave, bhikkhu arañña-gato vā rukkha-mūla-gato vā suññ’āgāra-gato vā nisīdati pallaṅkaṃ ābhujitvā ujuṃ kāyaṃ paṇidhāya parimukhaṃ satiṃ upaṭṭhapetvā. So sato’va assasati, sato’va passasati. Dīghaṃ vā assasanto ‘dīghaṃ assasāmī’ ti pajānāti; dīghaṃ vā passasanto ‘dīghaṃ passasāmī’ ti pajānāti; rassaṃ vā assasanto ‘rassaṃ assasāmī’ ti pajānāti; rassaṃ vā passasanto ‘rassaṃ passasāmī’ ti pajānāti; ’sabba-kāya-paṭisaṃvedī assasissāmī’ ti sikkhati; ’sabba-kāya-paṭisaṃvedī passasissāmī’ ti sikkhati; ‘passambhayaṃ kāya-saṅkhāraṃ assasissāmī’ ti sikkhati; ‘passambhayaṃ kāya-saṅkhāraṃ passasissāmī’ ti sikkhati. 


English

I. Kāyānupassanā

A. Section on ānāpāna
Being thus sato he breathes in, being thus sato he breathes out. Breathing in long he understands: ‘I am breathing in long’; breathing out long he understands: ‘I am breathing out long’; breathing in short he understands: ‘I am breathing in short’; breathing out short he understands: ‘I am breathing out short’; he trains himself: ‘feeling the whole kāya, I will breathe in’; he trains himself: ‘feeling the whole kāya, I will breathe out’; he trains himself: ‘calming down the kāya-saṅkhāras, I will breathe in’; he trains himself: ‘calming down the kāya-saṅkhāras, I will breathe out’.

தமிழ்

மற்றும் எப்படி,பிக்குக்களுக்களா,kāya in kāya (உடலில் உடலை கவனித்து வசிக்கிரார்? இங்கு பிக்குக்களுக்களா,ஒரு பிக்கு,காட்டுக்குச் சென்றோ அல்லது மரத்தடிக்குச் சென்றோ அல்லது காலி அறைகுச் சென்றோ,காலை குறுக்காக கீழ்நோக்கி மடித்துக்கொண்டு அமர்கிரார்,உடலை செங்குத்தாக சரிசெய்துக்கொண்டு,மற்றும் sati parimukhaṃ. மூச்சு உள்ளே அல்லது வெளியே சரிசெய்துக்கொள்கிரார்.  sato இவ்வாறு கவனமான மூச்சு உள்ளே அல்லது வெளியே செலுத்துகிரார். மூச்சு நீண்டதாக உள்ளே செலுத்தும்போது: நான் நீண்டதாக உள்ளே செலுத்துககின்றேன் என அறிகிரார்.மூச்சு நீண்டதாக வெளியே  செலுத்தும்போது: நான் நீண்டதாக வெளியே செலுத்துககின்றேன் என அறிகிரார்.மூச்சு குறைவாக உள்ளே செலுத்தும்போது: நான் குறைவாக உள்ளே செலுத்துககின்றேன் என அறிகிரார்.மூச்சு குறைவாக வெளியே செலுத்தும்போது:நான் குறைவாக வெளியே செலுத்துககின்றேன் என அறிகிரார்.அவர் தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்: முழு  kāya உடலை/காயாவையும் கூருணர்ச்சியுடன்,நான் மூச்சை உள்ளே செலுத்துககின்றேன்:அவர் தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்:முழு  kāya உடலை/காயாவையும் கூருணர்ச்சியுடன்,நான் மூச்சை வெளியே செலுத்துககின்றேன்:அவர் தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்:  kāya-saṅkhāras உடல்/காயா இச்சாசத்தியை அமைதி உண்டாக்கொண்டு.நான் மூச்சை உள்ளே செலுத்துககின்றேன்:அவர் தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்:,நான் மூச்சை வெளியே செலுத்துககின்றேன்:அவர் தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்:

17 07 2012 MONDAY LESSON 670 FREE ONLINE  eNālāndā Research and Practice UNIVERSITY
T ipitaka network … his life, his acts, his words                 sabbe satta bhavantu sukhi-tatta
TIPITAKA
TIPITAKA   AND   TWELVE   DIVISIONS
    Brief historical background
   Sutta Pitaka
   Vinaya Pitaka
   Abhidhamma Pitaka
     Twelve Divisions of Buddhist Canons
Nine Divisions of Buddhist Canons
Sutta Piṭaka
— The basket of discourses —Mahāsatipaṭṭhāna Sutta (DN 22) {excerpt} - all infobubbles— Attendance on awareness —Kāyānupassanā
Dhammapada Verse 254-and 255 Subhaddaparibbajaka Vatthu-Verse 254. Nothing Is Eternal Other Than Nibbana-Verse 255. The Buddha Has No Anxiety
ALL ABOUT AWAKEN ONES WITH AWARENESS USA
Maryland
    •    Kunzang Palyul Choling

 >> Sutta Piṭaka >> Digha Nikāya

DN 22 - (D ii 290)
Mahāsatipaṭṭhāna Sutta
— Attendance on awareness —
[ mahā+satipaṭṭhāna ]

This sutta is widely considered as a the main reference for meditation practice.

Note: infobubbles on all Pali words

Pāḷi

Uddesa

I. Kāyānupassanā
   A. Ānāpāna Pabba
   B. Iriyāpatha Pabba
   C. Sampajāna Pabba
   D. Paṭikūlamanasikāra Pabba
   E. Dhātumanasikāra Pabba
   F. Navasivathika Pabba

II. Vedanānupassanā

I. Kāyānupassanā

A. Ānāpāna Pabba

English

Introduction

I. Observation of Kāya
   A. Section on ānāpāna
   B. Section on postures
   C. Section on sampajañña
   D. Section on repulsiveness
   E. Section on the Elements
   F. Section on the nine charnel grounds

II. Observation of Vedanā

Pāḷi
Seyyathāpi, bhikkhave, dakkho bhamakāro vā bhamakār·antevāsī vā dīghaṃ vā añchanto ‘dīghaṃ añchāmī’ ti pajānāti; rassaṃ vā añchanto ‘rassaṃ añchāmī’ ti pajānāti; evameva kho, bhikkhave, bhikkhu dīghaṃ vā assasanto ‘dīghaṃ assasāmī’ ti pajānāti; dīghaṃ vā passasanto ‘dīghaṃ passasāmī’ ti pajānāti; rassaṃ vā assasanto ‘rassaṃ assasāmī’ ti pajānāti; rassaṃ vā passasanto ‘rassaṃ passasāmī’ ti pajānāti; ’sabba-kāya-paṭisaṃvedī assasissāmī’ ti sikkhati; ’sabba-kāya-paṭisaṃvedī passasissāmī’ ti sikkhati; ‘passambhayaṃ kāya-saṅkhāraṃ assasissāmī’ ti sikkhati; ‘passambhayaṃ kāya-saṅkhāraṃ passasissāmī’ ti sikkhati.

I. Kāyānupassanā 

A. Section on ānāpāna
English

Just as, bhikkhus, a skillful turner or a turner’s apprentice, making a long turn, understands: ‘I am making a long turn’; making a short turn, he understands: ‘I am making a short turn’; in the same way, bhikkhus, a bhikkhu, breathing in long, understands: ‘I am breathing in long’; breathing out long he understands: ‘I am breathing out long’; breathing in short he understands: ‘I am breathing in short’; breathing out short he understands: ‘I am breathing out short’; he trains himself: ‘feeling the whole kāya, I will breathe in’; he trains himself: ‘feeling the whole kāya, I will breathe out’; he trains himself: ‘calming down the kāya-saṅkhāras, I will breathe in’; he trains himself: ‘calming down the kāya-saṅkhāras, I will breathe out’.

தமிழ்

சம்மதம்படி,பிக்குக்களுக்களே,திறமை கடைசல்காரர் அல்லது கடைசல்காரின் தொழில் பழகுநர், ஒரு நீளமான சுழற்றுதல் உருவாக்குதல் குறிப்பறிது: ‘நான் நீளமான சுழற்றுதல் உருவாக்குகிறேன்’;ஒரு குறைவான சுழற்றுதல் உருவாக்குதல் குறிப்பறிது: ‘நான் குறைவான சுழற்றுதல் உருவாக்குகிறேன்’;அவ்வழி,பிக்குக்களுக்களே,ஒரு பிக்கு,மூச்சு நீண்டதாக உள்ளே செலுத்தும்போது: நான் நீண்டதாக உள்ளே செலுத்துககின்றேன் என அறிகிரார்.மூச்சு நீண்டதாக வெளியே  செலுத்தும்போது: நான் நீண்டதாக வெளியே செலுத்துககின்றேன் என அறிகிரார்.மூச்சு குறைவாக உள்ளே செலுத்தும்போது: நான் குறைவாக உள்ளே செலுத்துககின்றேன் என அறிகிரார்.மூச்சு குறைவாக வெளியே செலுத்தும்போது:நான் குறைவாக வெளியே செலுத்துககின்றேன் என அறிகிரார்.அவர் தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்: முழு  kāya உடலை/காயாவையும் கூருணர்ச்சியுடன்,நான் மூச்சை உள்ளே செலுத்துககின்றேன்:அவர் தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்:முழு  kāya உடலை/காயாவையும் கூருணர்ச்சியுடன்,நான் மூச்சை வெளியே செலுத்துககின்றேன்:அவர் தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்:  kāya-saṅkhāras உடல்/காயா இச்சாசத்தியை அமைதி உண்டாக்கொண்டு.நான் மூச்சை உள்ளே செலுத்துககின்றேன்:அவர் தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்:,நான் மூச்சை வெளியே செலுத்துககின்றேன்:அவர் தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்:

Please watch:
http://www.youtube.com/watch?v=oLel1sMDpEM&list=LPWCeFjm-hYPo&index=1&feature=plcp
for
Buddhist Meditation - Lama Ole Nydahl

http://www.youtube.com/watch?v=-49FV0Bs6mw&list=LPWCeFjm-hYPo&index=2&feature=plcp
for
Buddhas in Gardens - HD - Calming Nature Buddha Meditation
http://www.youtube.com/watch?v=E2a5RZjzC8A&list=LPWCeFjm-hYPo&index=3&feature=plcp

Buddhism, Meditation Nature & Water - Sublime,Inspiring Buddha Quotes HD Secret Jungle Temple
http://www.youtube.com/watch?v=ym9SEiP55O4&feature=autoplay&list=LPWCeFjm-hYPo&playnext=1
Jhana Grove Buddhist Meditation Centre
18 07 2012 WEDNESDAY LESSON 671 FREE ONLINE  eNālāndā Research and Practice UNIVERSITY
Tipitaka network … his life, his acts, his words                 sabbe satta bhavantu sukhi-tatta
TIPITAKA
TIPITAKA   AND   TWELVE   DIVISIONS
    Brief historical background
   Sutta Pitaka
   Vinaya Pitaka
   Abhidhamma Pitaka
     Twelve Divisions of Buddhist Canons
Nine Divisions of Buddhist Canons
Sutta Piṭaka
— The basket of discourses —Mahāsatipaṭṭhāna Sutta (DN 22) {excerpt} - all infobubbles— Attendance on awareness —Kāyānupassanā
மற்றும் எப்படி,பிக்குக்களுக்களே,kāya in kāya (உடலில் உடலை கவனித்து வசிக்கிரார்? இங்கு பிக்குக்களுக்களா,ஒரு பிக்கு,காட்டுக்குச் சென்றோ அல்லது மரத்தடிக்குச் சென்றோ அல்லது காலி அறைகுச் சென்றோ,காலை குறுக்காக கீழ்நோக்கி மடித்துக்கொண்டு அமர்கிரார்,உடலை செங்குத்தாக சரிசெய்துக்கொண்டு,மற்றும் sati parimukhaṃ. மூச்சு உள்ளே அல்லது வெளியே சரிசெய்துக்கொள்கிரார்.  sato இவ்வாறு கவனமான மூச்சு உள்ளே அல்லது வெளியே செலுத்துகிரார். மூச்சு நீண்டதாக உள்ளே செலுத்தும்போது: நான் நீண்டதாக உள்ளே செலுத்துககின்றேன் என அறிகிரார்.மூச்சு நீண்டதாக வெளியே  செலுத்தும்போது: நான் நீண்டதாக வெளியே செலுத்துககின்றேன் என அறிகிரார்.மூச்சு குறைவாக உள்ளே செலுத்தும்போது: நான் குறைவாக உள்ளே செலுத்துககின்றேன் என அறிகிரார்.மூச்சு குறைவாக வெளியே செலுத்தும்போது:நான் குறைவாக வெளியே செலுத்துககின்றேன் என அறிகிரார்.அவர் தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்: முழு  kāya உடலை/காயாவையும் கூருணர்ச்சியுடன்,நான் மூச்சை உள்ளே செலுத்துககின்றேன்:அவர் தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்:முழு  kāya உடலை/காயாவையும் கூருணர்ச்சியுடன்,நான் மூச்சை வெளியே செலுத்துககின்றேன்:அவர் தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்:  kāya-saṅkhāras உடல்/காயா இச்சாசத்தியை அமைதி உண்டாக்கொண்டு.நான் மூச்சை உள்ளே செலுத்துககின்றேன்:அவர் தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்:,நான் மூச்சை வெளியே செலுத்துககின்றேன்:அவர் தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்:
19 07 2012 THURSSDAY LESSON 672 FREE ONLINE  eNālāndā Research and Practice UNIVERSITY
Tipitaka network … his life, his acts, his words                 sabbe satta bhavantu sukhi-tatta
TIPITAKA
TIPITAKA   AND   TWELVE   DIVISIONS
    Brief historical background
   Sutta Pitaka
   Vinaya Pitaka
   Abhidhamma Pitaka
     Twelve Divisions of Buddhist Canons
Nine Divisions of Buddhist Canons
Sutta Piṭaka
— The basket of discourses —Mahāsatipaṭṭhāna Sutta (DN 22) {excerpt} - all infobubbles— Attendance on awareness —Kāyānupassanā
>> Sutta Piṭaka >> Digha Nikāya

DN 22 - (D ii 290)
Mahāsatipaṭṭhāna Sutta
— Attendance on awareness —
[ mahā+satipaṭṭhāna ]

This sutta is widely considered as a the main reference for meditation practice.

Note: infobubbles on all Pali words

Pāḷi

Uddesa

I. Kāyānupassanā
   A. Ānāpāna Pabba
   B. Iriyāpatha Pabba
   C. Sampajāna Pabba
   D. Paṭikūlamanasikāra Pabba
   E. Dhātumanasikāra Pabba
   F. Navasivathika Pabba

II. Vedanānupassanā

English

Introduction

I. Observation of Kāya
   A. Section on ānāpāna
   B. Section on postures
   C. Section on sampajañña
   D. Section on repulsiveness
   E. Section on the Elements
   F. Section on the nine charnel grounds

II. Observation of Vedanā

B. Iriyāpatha Pabba

Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu gacchanto vā ‘gacchāmī’ ti pajānāti, ṭhito vā ‘ṭhitomhī’ ti pajānāti, nisinno vā ‘nisinnomhī’ ti pajānāti, sayāno vā ‘sayānomhī’ ti pajānāti. Yathā yathā vā pan·assa kāyo paṇihito hoti, tathā tathā naṃ pajānāti. 

B. Section on postures

Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, while walking, understands: ‘I am walking’, or while standing he understands: ‘I am standing’, or while sitting he understands: ‘I am sitting’, or while lying down he understands: ‘I am lying down’. Or else, in whichever position his kāya is disposed, he understands it accordingly. 

Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati. 



Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.
தமிழ்
மேலும்,பிக்குக்களுக்களே,ஒரு பிக்கு, நடந்து செல்லும் பொழுது, ‘நான் நடந்து செல்கிறேன்’,
என அவர் அறிந்துகொள்கிறார்.அல்லது நின்று கொண்டிருக்கிற பொழுது, ‘நான் நின்று கொண்டிருக்கிகிறேன்’, என அவர் அறிந்துகொள்கிறார்:அல்லது உட்கார்ந்திருக்கிற பொழுது, ‘நான் உட்கார்ந்திருக்கிறேன்’, என அவர் அறிந்துகொள்கிறார்: அல்லது படுத்திருத்திருக்கிற பொழுது, ‘நான் படுத்திருத்திருக்கிறேன்’,என அவர் அறிந்துகொள்கிறார்: தவிர அவர் kāya உடல்அமர்வுநிலை எதுவாக தீர்வு செய்கிறாரோ
அதன்படிபுரிந்து கொள்கிறார்.

இவ்வாறு அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால் உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால் உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில் எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம் மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்

21 07 2012 SATURDAY LESSON 674 FREE ONLINE  eNālāndā Research and Practice UNIVERSITY
Tipitaka network … his life, his acts, his words                 sabbe satta bhavantu sukhi-tatta
TIPITAKA
TIPITAKA   AND   TWELVE   DIVISIONS
    Brief historical background
   Sutta Pitaka
   Vinaya Pitaka
   Abhidhamma Pitaka
     Twelve Divisions of Buddhist Canons
Nine Divisions of Buddhist Canons
Sutta Piṭaka
— The basket of discourses —Mahāsatipaṭṭhāna Sutta (DN 22) {excerpt} - all infobubbles— Attendance on awareness —Kāyānupassanā
Sutta Piṭaka >> Digha Nikāya

DN 22 - (D ii 290)
Mahāsatipaṭṭhāna Sutta
— Attendance on awareness —
[ mahā+satipaṭṭhāna ]

This sutta is widely considered as a the main reference for meditation practice.

Note: infobubbles on all Pali words

Pāḷi

Uddesa

I. Kāyānupassanā
   A. Ānāpāna Pabba
   B. Iriyāpatha Pabba
   C. Sampajāna Pabba
   D. Paṭikūlamanasikāra Pabba
   E. Dhātumanasikāra Pabba
   F. Navasivathika Pabba

II. Vedanānupassanā

III. Cittānupassanā

IV. Dhammānupassanā
   A. Nīvaraṇa Pabba

English

Introduction

I. Observation of Kāya
   A. Section on ānāpāna
   B. Section on postures
   C. Section on sampajañña
   D. Section on repulsiveness
   E. Section on the Elements
   F. Section on the nine charnel grounds

II. Observation of Vedanā

III. Observation of Citta

IV. Observation of Dhammas
   A. Section on the nīvaraṇas

C. Sampajāna Pabba

Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu abhikkante paṭikkante sampajānakārī hoti, ālokite vilokite sampajānakārī hoti, samiñjite pasārite sampajānakārī hoti, saṅghāṭi-patta-cīvara-dhāraṇe sampajānakārī hoti, asite pīte khāyite sāyite sampajānakārī hoti, uccāra-passāva-kamme sampajānakārī hoti, gate ṭhite nisinne sutte jāgarite bhāsite tuṇhībhāve sampajānakārī hoti. 

C. Section on sampajañña

Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, while approaching and while departing, acts with sampajañña, while looking ahead and while looking around, he acts with sampajañña, while bending and while stretching, he acts with sampajañña, while wearing the robes and the upper robe and while carrying the bowl, he acts with sampajañña, while eating, while drinking, while chewing, while tasting, he acts with sampajañña, while attending to the business of defecating and urinating, he acts with sampajañña, while walking, while standing, while sitting, while sleeping, while being awake, while talking and while being silent, he acts with sampajañña. 

Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya, a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati. 



Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.
தமிழ்

மேலும்,பிக்குக்களுக்களே,ஒரு பிக்கு, அணுகும் பொழுது மற்றும் விட்டு நீங்கும் பொழுது, sampajañña நிரந்தரமான தீர்க்கமான உணருந்திறனுடன்  நுணுகிக்கண்டு  செயல் படுகிரார், முன் நோக்கி கவனித்துப் பார்க்கும் பொழுது மற்றும் எல்லாப் பக்கங்களிலும் கவனித்துப் பார்க்கும் பொழுது,sampajañña நிரந்தரமான தீர்க்கமான உணருந்திறனுடன்  நுணுகிக்கண்டு  செயல் படுகிரார், வளைக்கிற பொழுது  மற்றும் நெட்டிமுறியும் பொழுது,sampajañña நிரந்தரமான தீர்க்கமான உணருந்திறனுடன்  நுணுகிக்கண்டு  செயல் படுகிரார், பதவிக்குரிய நீண்ட மேலங்கி அணிந்து கொள் பொழுது மற்றும் தளர்த்தியான மேலங்கி  மற்றும் ஐயக்கடிஞை எடுத்துச் செல்லும் பொழுது,sampajañña நிரந்தரமான தீர்க்கமான உணருந்திறனுடன்  நுணுகிக்கண்டு  செயல் படுகிரார், உண்ணும் பொழுது, குடிக்கும் பொழுது, மெல்லும் பொழுது, சுவைக்கும் பொழுது,sampajañña நிரந்தரமான தீர்க்கமான உணருந்திறனுடன்  நுணுகிக்கண்டு  செயல் படுகிரார், வண்டலகற்றும்  மற்றும் சிறுநீர் கழிக்கும் பணி கவனிக்கும் பொழுது,sampajañña நிரந்தரமான தீர்க்கமான உணருந்திறனுடன்  நுணுகிக்கண்டு  செயல் படுகிரார், நடந்து செல்கிறே பொழுது நின்று கொண்டிருக்கிற பொழுது,
உட்கார்ந்திருக்கிற பொழுது, படுத்திருத்திருக்கிற பொழுது, விழிதிருக்கிற பொழுது, உரையாடுகிற பொழுது, பேசாமலிருக்கிற பொழுது, sampajañña நிரந்தரமான தீர்க்கமான உணருந்திறனுடன்  நுணுகிக்கண்டு  செயல் படுகிரார்.

இவ்வாறு அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால் உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால் உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில் எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம் மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.
24 07 2012 TUESDAY LESSON 677 FREE ONLINE  eNālāndā Research and Practice UNIVERSITY
Tipitaka network … his life, his acts, his words                 sabbe satta bhavantu sukhi-tatta
TIPITAKA
TIPITAKA   AND   TWELVE   DIVISIONS
    Brief historical background
   Sutta Pitaka
   Vinaya Pitaka
   Abhidhamma Pitaka
     Twelve Divisions of Buddhist Canons
Nine Divisions of Buddhist Canons
Sutta Piṭaka
— The basket of discourses —Mahāsatipaṭṭhāna Sutta (DN 22) {excerpt} - all infobubbles— Attendance on awareness —Kāyānupassanā
D. Paṭikūlamanasikāra Pabba     D. Section on Repulsiveness
Sutta Piṭaka >> Digha Nikāya

DN 22 - (D ii 290)
Mahāsatipaṭṭhāna Sutta
— Attendance on awareness —
[ mahā+satipaṭṭhāna ]

This sutta is widely considered as a the main reference for meditation practice.

Note: infobubbles on all Pali words

Pāḷi

Uddesa

I. Kāyānupassanā
   A. Ānāpāna Pabba
   B. Iriyāpatha Pabba
   C. Sampajāna Pabba
   D. Paṭikūlamanasikāra Pabba
   E. Dhātumanasikāra Pabba
   F. Navasivathika Pabba

II. Vedanānupassanā

III. Cittānupassanā

IV. Dhammānupassanā
   A. Nīvaraṇa Pabba
   B. Khandha Pabba
   C. Āyatana Pabba
   D. Bojjhaṅga Pabba

English

Introduction

I. Observation of Kāya
   A. Section on ānāpāna
   B. Section on postures
   C. Section on sampajañña
   D. Section on repulsiveness
   E. Section on the Elements
   F. Section on the nine charnel grounds

II. Observation of Vedanā

III. Observation of Citta

IV. Observation of Dhammas
   A. Section on the Nīvaraṇas
   B. Section on the Khandhas
   C. Section on the Sense Spheres
   D. Section on the Bojjhaṅgas

D. Paṭikūlamanasikāra Pabba

Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu imam·eva kāyaṃ, uddhaṃ pādatalā adho kesa·matthakā, taca·pariyantaṃ pūraṃ nānappakārassa asucino paccavekkhati: ‘Atthi imasmiṃ kāye kesā lomā nakhā dantā taco maṃsaṃ nhāru aṭṭhi aṭṭhimiñjaṃ vakkaṃ hadayaṃ yakanaṃ kilomakaṃ pihakaṃ papphāsaṃ antaṃ antaguṇaṃ udariyaṃ karīsaṃ pittaṃ semhaṃ pubbo lohitaṃ sedo medo assu vasā kheḷo siṅghāṇikā lasikā muttaṃ’ ti. 

D. Section on Repulsiveness

Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu considers this very body, from the soles of the feet up and from the hair on the head down, which is delimited by its skin and full of various kinds of impurities: “In this kāya, there are the hairs of the head, hairs of the body, nails, teeth, skin, flesh, tendons, bones, bone marrow, kidneys, heart, liver, pleura, spleen, lungs, intestines, mesentery, stomach with its contents, feces, bile, phlegm, pus, blood, sweat, fat, tears, grease, saliva, nasal mucus, synovial fluid and urine.” 

Seyyathāpi, bhikkhave, ubhatomukhā putoḷi pūrā nānāvihitassa dhaññassa, seyyathidaṃ sālīnaṃ vīhīnaṃ muggānaṃ māsānaṃ tilānaṃ taṇḍulānaṃ. Tamenaṃ cakkhumā puriso muñcitvā paccavekkheyya: ‘Ime sālī ime vīhī, ime muggā, ime māsā, ime tilā, ime taṇḍulā’ ti; evameva kho, bhikkhave, bhikkhu imam·eva kāyaṃ, uddhaṃ pādatalā adho kesa·matthakā, taca·pariyantaṃ pūraṃ nānappakārassa asucino paccavekkhati: ‘Atthi imasmiṃ kāye kesā lomā nakhā dantā taco maṃsaṃ nhāru aṭṭhi aṭṭhimiñjaṃ vakkaṃ hadayaṃ yakanaṃ kilomakaṃ pihakaṃ papphāsaṃ antaṃ antaguṇaṃ udariyaṃ karīsaṃ pittaṃ semhaṃ pubbo lohitaṃ sedo medo assu vasā kheḷo siṅghāṇikā lasikā muttaṃ’ ti. 

Just as if, bhikkhus, there was a bag having two openings and filled with various kinds of grain, such as hill-paddy, paddy, mung beans, cow-peas, sesame seeds and husked rice. A man with good eyesight, having unfastened it, would consider [its contents]: “This is hill-paddy, this is paddy, those are mung beans, those are cow-peas, those are sesame seeds and this is husked rice;” in the same way, bhikkhus, a bhikkhu considers this very body, from the soles of the feet up and from the hair on the head down, which is delimited by its skin and full of various kinds of impurities: “In this kāya, there are the hairs of the head, hairs of the body, nails, teeth, skin, flesh, tendons, bones, bone marrow, kidneys, heart, liver, pleura, spleen, lungs, intestines, mesentery, stomach with its contents, feces, bile, phlegm, pus, blood, sweat, fat, tears, grease, saliva, nasal mucus, synovial fluid and urine.” 

Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya, a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati. 



Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.

தமிழ்

மேலும், பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, இதே உடம்பில்,உச்சைந்தலை முடியிலிருந்து கீழ்நோக்கி உள்ளங்கால் வரை, மெல்லிய தோல் மற்றும் பல்வேறு வகைப்பட்ட அசுத்தம் நிறைந்த, ‘இந்த kāya, உடம்பு தலை முடி, உடம்புமுடி, நகம், பற்கள், மெல்லியல் தோல், தசை, தசை நாண், எலும்பு, எலும்புச்சோறு, சிறுநீரகம், இதயம், கல்லீரல்,மார்புவரி, மண்ணீரல், சுவாசப்பை,குடல், குடல்தாங்கி, இரைப்பை அதனுடைய உள்ளடங்கல், மலம், பித்தநீர், கபம், சீழ், இரத்தம், வியர்வை, கொழுப்பு, கண்ணீர், மசகிடு, உமிழ்நீர், மூக்குச்சளி, உயவுநீர்மஞ் சார்ந்த நீர்த்தன்மையுள்ள மற்றும் சிறுநீர் அதன் வரம்பிடலில் உள்ளது என அறீவார்.

ஒருவேளை பிக்குக்களுக்களே,அங்கே ஒரு பை இரண்டு வாயில்கள் உடையதாயிருப்பின், பல்வேறு  வகைப்பட்ட தானியம், குன்று நெல் பயிர், நெல் பயிர், பச்சைப்பருப்பு, மாட்டு பட்டாணி, எள்ளு விதை, தொலியல். ஒரு மனிதன் நல்ல பார்வையாற்றல் உடையவராயிருத்தல் கட்டு அவிழ்க்கப் பட்டவுடன் ஆழ்ந்து ஆராய விரும்பி ,”இது குன்று நெல் பயிர்,நெல் பயிர், பச்சைப்பருப்பு, மாட்டு பட்டாணி, எள்ளு விதை, தொலியல்என அறீவார்.” அதே போல்,  பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, இதே உடம்பில்,உச்சைந்தலை முடியிலிருந்து கீழ்நோக்கி உள்ளங்கால் வரை, மெல்லிய தோல் மற்றும் பல்வேறு வகைப்பட்ட அசுத்தம் நிறைந்த, ‘இந்த kāya, உடம்பு தலை முடி, உடம்புமுடி, நகம், பற்கள், மெல்லியல் தோல், தசை, தசை நாண், எலும்பு, எலும்புச்சோறு, சிறுநீரகம், இதயம், கல்லீரல்,மார்புவரி, மண்ணீரல், சுவாசப்பை,குடல், குடல்தாங்கி, இரைப்பை அதனுடைய உள்ளடங்கல், மலம், பித்தநீர், கபம், சீழ், இரத்தம், வியர்வை, கொழுப்பு, கண்ணீர், மசகிடு, உமிழ்நீர், மூக்குச்சளி, உயவுநீர்மஞ் சார்ந்த நீர்த்தன்மையுள்ள மற்றும் சிறுநீர் அதன் வரம்பிடலில் உள்ளது என அறீவார்.

இவ்வாறு அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால் உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால் உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில் எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம் மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.

25 07 2012 WEDNESDAY LESSON 678 FREE ONLINE  eNālāndā Research and Practice UNIVERSITY
Tipitaka network … his life, his acts, his words                 sabbe satta bhavantu sukhi-tatta
TIPITAKA
TIPITAKA   AND   TWELVE   DIVISIONS
    Brief historical background
   Sutta Pitaka
   Vinaya Pitaka
   Abhidhamma Pitaka
     Twelve Divisions of Buddhist Canons
Nine Divisions of Buddhist Canons
Sutta Piṭaka
— The basket of discourses —Mahāsatipaṭṭhāna Sutta (DN 22) {excerpt} - all infobubbles— Attendance on awareness —Kāyānupassanā

E. Dhātumanasikāra Pabba-E. Section on the Elements-E. நாற்பெரும் பூதங்கள் மேலான பிரிவு
>> Sutta Piṭaka >> Digha Nikāya

DN 22 - (D ii 290)
Mahāsatipaṭṭhāna Sutta
— Attendance on awareness —
[ mahā+satipaṭṭhāna ]

This sutta is widely considered as a the main reference for meditation practice.

Note: infobubbles on all Pali words

Pāḷi

Uddesa

I. Kāyānupassanā
   A. Ānāpāna Pabba
   B. Iriyāpatha Pabba
   C. Sampajāna Pabba
   D. Paṭikūlamanasikāra Pabba
   E. Dhātumanasikāra Pabba
   F. Navasivathika Pabba

II. Vedanānupassanā

III. Cittānupassanā

IV. Dhammānupassanā
   A. Nīvaraṇa Pabba
   B. Khandha Pabba
   C. Āyatana Pabba
   D. Bojjhaṅga Pabba

English

Introduction

I. Observation of Kāya
   A. Section on ānāpāna
   B. Section on postures
   C. Section on sampajañña
   D. Section on repulsiveness
   E. Section on the Elements
   F. Section on the nine charnel grounds

II. Observation of Vedanā

III. Observation of Citta

IV. Observation of Dhammas
   A. Section on the Nīvaraṇas
   B. Section on the Khandhas
   C. Section on the Sense Spheres
   D. Section on the Bojjhaṅgas

E. Dhātumanasikāra Pabba

Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu imam·eva kāyaṃ yathā·ṭhitaṃ yathā·paṇihitaṃ dhātuso paccavekkhati: ‘Atthi imasmiṃ kāye pathavī·dhātu āpo·dhātū tejo·dhātū vāyo·dhātū’ ti. 

E. Section on the Elements

Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu reflects on this very kāya, however it is placed, however it is disposed: “In this kāya, there is the earth element, the water element, the fire element and the air element.” 

Seyyathāpi, bhikkhave, dakkho goghātako vā goghātak·antevāsī vā gāviṃ vadhitvā catu·mahā·pathe bilaso vibhajitvā nisinno assa; evameva kho, bhikkhave, bhikkhu imam·eva kāyaṃ yathā·ṭhitaṃ yathā·paṇihitaṃ dhātuso paccavekkhati: ‘Atthi imasmiṃ kāye pathavī·dhātu āpo·dhātū tejo·dhātū vāyo·dhātū’ ti. 

Just as, bhikkhus, a skillful butcher or a butcher’s apprentice, having killed a cow, would sit at a crossroads cutting it into pieces; in the same way, bhikkhus, a bhikkhu reflects on this very kāya, however it is placed, however it is disposed: “In this kāya, there is the earth element, the water element, the fire element and the air element.” 

Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya, a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati. 



Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.

தமிழ்

E. நாற்பெரும் பூதங்கள் மேலான பிரிவு

மேலும், பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, எவ்வகையிலேனும் அதை வைத்திருந்த போதும், எவ்வகையிலேனும் அதை அப்புறப்படுத்த போதும், இந்த உடல்/காயம்  பிரதிபலிக்க  இந்த :”உடல்/காயத்தில் ,நிலவுலகம் மெய்ம்மூலம், தண்ணீர் மெய்ம்மூலம், நெருப்பு மெய்ம்மூலம், காற்று மெய்ம்மூலம் இருக்கிறது.

சம்மதம்போலே,பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பயிற்சி பெற்ற கசாப்புக்காரர் அல்லது ஒரு
கசாப்புக்காரரிடம் தொழில் பழகுநர்,ஒரு பசு கொல்லுஞ் செயல் உடையவராயிரருந்து,
ஒரு குறுக்கு வீதி உட்கார்ந்து எப்படி வெட்டி எடுக்கப்பட்டதோ;  அதே போன்றே, பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, எவ்வகையிலேனும் அதை வைத்திருந்த போதும், எவ்வகையிலேனும் அதை அப்புறப்படுத்த போதும், இந்த உடல்/காயம்  பிரதிபலிக்க  இந்த :”உடல்/காயத்தில் ,நிலவுலகம் மெய்ம்மூலம், தண்ணீர் மெய்ம்மூலம், நெருப்பு மெய்ம்மூலம், காற்று மெய்ம்மூலம் இருக்கிறது.

இவ்வாறு அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால் உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால் உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில் எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு
27 07 2012 FRIDAY LESSON 680 FREE ONLINE  eNālāndā Research and Practice UNIVERSITY
Tipitaka network … his life, his acts, his words                 sabbe satta bhavantu sukhi-tatta
TIPITAKA
TIPITAKA   AND   TWELVE   DIVISIONS
    Brief historical background
   Sutta Pitaka
   Vinaya Pitaka
   Abhidhamma Pitaka
     Twelve Divisions of Buddhist Canons
Nine Divisions of Buddhist Canons
Sutta Piṭaka
— The basket of discourses —Mahāsatipaṭṭhāna Sutta (DN 22) {excerpt} - all infobubbles— Attendance on awareness —Kāyānupassanā
F. Navasivathika Pabba    F. Section on the nine charnel grounds  F. ஒன்பது இடுகாடு நிலத்தளங்கள் மேலான பிரிவு
Sutta Piṭaka >> Digha Nikāya

DN 22 - (D ii 290)
Mahāsatipaṭṭhāna Sutta
— Attendance on awareness —
[ mahā+satipaṭṭhāna ]

This sutta is widely considered as a the main reference for meditation practice.

Note: infobubbles on all Pali words

Pāḷi

Uddesa

I. Kāyānupassanā
   A. Ānāpāna Pabba
   B. Iriyāpatha Pabba
   C. Sampajāna Pabba
   D. Paṭikūlamanasikāra Pabba
   E. Dhātumanasikāra Pabba
   F. Navasivathika Pabba

II. Vedanānupassanā

III. Cittānupassanā

IV. Dhammānupassanā
   A. Nīvaraṇa Pabba
   B. Khandha Pabba
   C. Āyatana Pabba
   D. Bojjhaṅga Pabba

English

Introduction

I. Observation of Kāya
   A. Section on ānāpāna
   B. Section on postures
   C. Section on sampajañña
   D. Section on repulsiveness
   E. Section on the Elements
   F. Section on the nine charnel grounds

II. Observation of Vedanā

III. Observation of Citta

IV. Observation of Dhammas
   A. Section on the Nīvaraṇas
   B. Section on the Khandhas
   C. Section on the Sense Spheres
   D. Section on the Bojjhaṅgas

F. Navasivathika Pabba

(1)
Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya chaḍḍitaṃ ekāha·mataṃ vā dvīha·mataṃ vā tīha·mataṃ vā uddhumātakaṃ vinīlakaṃ vipubbaka·jātaṃ, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atīto’ ti. 

F. Section on the nine charnel grounds

(1)
Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body, cast away in a charnel ground, one day dead, or two days dead or three days dead, swollen, bluish and festering, he considers this very kāya: “This kāya also is of such a nature, it is going to become like this, and is not free from such a condition.” 

Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya, a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati. 



Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.

தமிழ்
F. ஒன்பது இடுகாடு நிலத்தளங்கள் மேலான பிரிவு

மேலும், பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, ஒருவேளை அவர் தொலைவான இடத்தில்  ஒரு பிரேதம் இடுகாடு நிலத்தளத்தில் எறியப்பட்டு இருப்பதைப் பார்த்துக் கொண்டிருஇந்தால், ஒரு நாள் இறந்த, அல்லது இரண்டு நாட்கள் இறந்த, அல்லது மூன்று நாட்கள் இறந்த, வீங்கிய, சற்றே நீலமான மற்றும் புரைத்துச் சீக்கொண்ட நிலையில், அவர் இந்த மெய்ம்மூலமான kāya  உடல்/காய ஆழ்ந்து ஆராய: “இந்த kāya  உடல்/காய கூட அவ்வகைப்பட்ட ஒரு இயற்கை ஆற்றல் உடையதாக இருக்கிறது, அதுவும் இப்படி  ஆகத்தொடங்கு போக இருக்கிறது, மற்றும் அத்தகைய ஒரு  கட்டுப்பாட்டு வரம்புகளற்ற நிலைமை இருந்து  வேறல்ல.

இவ்வாறு அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால் உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால் உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில் எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம் மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.

(2)
Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya chaḍḍitaṃ kākehi vā khajjamānaṃ kulalehi vā khajjamānaṃ gijjhehi vā khajjamānaṃ kaṅkehi vā khajjamānaṃ sunakhehi vā khajjamānaṃ byagghehi vā khajjamānaṃ dīpīhi vā khajjamānaṃ siṅgālehi vā khajjamānaṃ vividhehi vā pāṇaka·jātehi khajjamānaṃ, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atīto’ ti. 

(2)
Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body, cast away in a charnel ground, being eaten by crows, being eaten by hawks, being eaten by vultures, being eaten by herons, being eaten by dogs, being eaten by tigers, being eaten by panthers, being eaten by various kinds of beings, he considers this very kāya: “This kāya also is of such a nature, it is going to become like this, and is not free from such a condition.” 

Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya, a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati. 



Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.
மேலும், பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, ஒருவேளை அவர் தொலைவான இடத்தில்  ஒரு பிரேதம் இடுகாடு நிலத்தளத்தில் எறியப்பட்டு இருப்பதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தால்,காகங்களால் தின்னப்பட்டு, பருந்துகளால் தின்னப்பட்டு, பிணந்தின்னிக் கழுகுகளால் தின்னப்பட்டு, நாரைகளால் தின்னப்பட்டு, நாய்களால் தின்னப்பட்டு, புலிகளால் தின்னப்பட்டு, சிறுத்தைகளால் தின்னப்பட்டு, பல்வேறு வகைப்பட்ட அசரீரிவஸ்துக்களால் தின்னப்பட்டு, அவர் இந்த மெய்ம்மூலமான kāya  உடல்/காய ஆழ்ந்து ஆராய: “இந்த kāya  உடல்/காய கூட அவ்வகைப்பட்ட ஒரு இயற்கை ஆற்றல் உடையதாக இருக்கிறது, அதுவும் இப்படி  ஆகத்தொடங்கு போக இருக்கிறது, மற்றும் அத்தகைய ஒரு  கட்டுப்பாட்டு வரம்புகளற்ற
நிலைமை இருந்து  வேறல்ல.

இவ்வாறு அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால் உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால் உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில் எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம் மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.

(3)
Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya chaḍḍitaṃ aṭṭhika·saṅkhalikaṃ sa·maṃsa·lohitaṃ nhāru·sambandhaṃ, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atīto’ ti. 

(3)
Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body, cast away in a charnel ground, a squeleton with flesh and blood, held together by tendons, he considers this very kāya: “This kāya also is of such a nature, it is going to become like this, and is not free from such a condition.” 

Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya, a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati. 



Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.
மேலும், பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, ஒருவேளை அவர் தொலைவான இடத்தில்  ஒரு பிரேதம் இடுகாடு நிலத்தளத்தில் எறியப்பட்டு இருப்பதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தால், ஒரு மனித  எலும்புக் கூடு தசை மற்றும் இரத்தத்துடன்,நரம்புகளால்  ஒன்றாய் பிடிக்கப்பட்டு,அவர் இந்த மெய்ம்மூலமான kāya  உடல்/காய ஆழ்ந்து ஆராய: “இந்த kāya  உடல்/காய கூட அவ்வகைப்பட்ட ஒரு இயற்கை ஆற்றல் உடையதாக இருக்கிறது, அதுவும் இப்படி  ஆகத்தொடங்கு போக இருக்கிறது, மற்றும் அத்தகைய ஒரு  கட்டுப்பாட்டு வரம்புகளற்ற
நிலைமை இருந்து  வேறல்ல.

இவ்வாறு அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால் உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால் உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில் எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம் மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.

28 07 2012 SATURDAY LESSON 681 FREE ONLINE  eNālāndā Research and Practice UNIVERSITY
Tipitaka network … his life, his acts, his words                 sabbe satta bhavantu sukhi-tatta
TIPITAKA
TIPITAKA   AND   TWELVE   DIVISIONS
    Brief historical background
   Sutta Pitaka
   Vinaya Pitaka
   Abhidhamma Pitaka
     Twelve Divisions of Buddhist Canons
Nine Divisions of Buddhist Canons
Sutta Piṭaka
— The basket of discourses —Mahāsatipaṭṭhāna Sutta (DN 22) {excerpt} - all infobubbles— Attendance on awareness —Kāyānupassanā
F. Navasivathika Pabba    F. Section on the nine charnel grounds  F. ஒன்பது இடுகாடு நிலத்தளங்கள் மேலான பிரிவு

Sutta Piṭaka >> Digha Nikāya

DN 22 - (D ii 290)
Mahāsatipaṭṭhāna Sutta
— Attendance on awareness —
[ mahā+satipaṭṭhāna ]

This sutta is widely considered as a the main reference for meditation practice.

Note: infobubbles on all Pali words

Pāḷi

Uddesa

I. Kāyānupassanā
   A. Ānāpāna Pabba
   B. Iriyāpatha Pabba
   C. Sampajāna Pabba
   D. Paṭikūlamanasikāra Pabba
   E. Dhātumanasikāra Pabba
   F. Navasivathika Pabba

II. Vedanānupassanā

III. Cittānupassanā

IV. Dhammānupassanā
   A. Nīvaraṇa Pabba
   B. Khandha Pabba
   C. Āyatana Pabba
   D. Bojjhaṅga Pabba

English

Introduction

I. Observation of Kāya
   A. Section on ānāpāna
   B. Section on postures
   C. Section on sampajañña
   D. Section on repulsiveness
   E. Section on the Elements
   F. Section on the nine charnel grounds

II. Observation of Vedanā

III. Observation of Citta

IV. Observation of Dhammas
   A. Section on the Nīvaraṇas
   B. Section on the Khandhas
   C. Section on the Sense Spheres
   D. Section on the Bojjhaṅgas

Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya. 

(4)
Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya chaḍḍitaṃ aṭṭhika·saṅkhalikaṃ ni·maṃsa·lohita·makkhitaṃ nhāru·sambandhaṃ, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atīto’ ti. 

(4)
Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body, cast away in a charnel ground, a squeleton without flesh and smeared with blood, held together by tendons, he considers this very kāya: “This kāya also is of such a nature, it is going to become like this, and is not free from such a condition.” 

Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya, a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati. 



Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.

தமிழ்

F. ஒன்பது இடுகாடு நிலத்தளங்கள் மேலான பிரிவு

மேலும், பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, ஒருவேளை அவர் தொலைவான இடத்தில்  ஒரு பிரேதம் இடுகாடு நிலத்தளத்தில் எறியப்பட்டு இருப்பதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தால், ஒரு மனித  எலும்புக் கூடு தசைகளில்லாமல் மற்றும் இரத்தம் பூசப்பட்டு,நரம்புகளால்  ஒன்றாய் பிடிக்கப்பட்டு,அவர் இந்த மெய்ம்மூலமான kāya  உடல்/காய ஆழ்ந்து ஆராய: “இந்த kāya  உடல்/காய கூட அவ்வகைப்பட்ட ஒரு இயற்கை ஆற்றல் உடையதாக இருக்கிறது, அதுவும் இப்படி  ஆகத்தொடங்கு போக இருக்கிறது, மற்றும் அத்தகைய ஒரு  கட்டுப்பாட்டு வரம்புகளற்ற  நிலைமை இருந்து  வேறல்ல.

இவ்வாறு அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால் உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால் உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில் எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம் மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.

(5)
Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya chaḍḍitaṃ aṭṭhika·saṅkhalikaṃ apagata·maṃsa·lohitaṃ nhāru·sambandhaṃ, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atīto’ ti. 

(5)
Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body, cast away in a charnel ground, a squeleton without flesh nor blood, held together by tendons, he considers this very kāya: “This kāya also is of such a nature, it is going to become like this, and is not free from such a condition.” 

Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya, a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati. 



Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.

மேலும், பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, ஒருவேளை அவர் தொலைவான இடத்தில்  ஒரு பிரேதம் இடுகாடு நிலத்தளத்தில் எறியப்பட்டு இருப்பதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தால், ஒரு மனித  எலும்புக் கூடு தசைகளில்லாமல் மற்றும் இரத்தம்  இல்லாமல்,நரம்புகளால்  ஒன்றாய் பிடிக்கப்பட்டு,அவர் இந்த மெய்ம்மூலமான kāya  உடல்/காய ஆழ்ந்து ஆராய: “இந்த kāya  உடல்/காய கூட அவ்வகைப்பட்ட ஒரு இயற்கை ஆற்றல் உடையதாக இருக்கிறது, அதுவும் இப்படி ஆகத்தொடங்கு போக இருக்கிறது, மற்றும் அத்தகைய ஒரு  கட்டுப்பாட்டு வரம்புகளற்ற நிலைமை இருந்து  வேறல்ல.

இவ்வாறு அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால் உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால் உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில் எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம் மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.

30 07 2012 MONDAY LESSON 683 FREE ONLINE  eNālāndā Research and Practice UNIVERSITY
Tipitaka network … his life, his acts, his words                 sabbe satta bhavantu sukhi-tatta
TIPITAKA
TIPITAKA   AND   TWELVE   DIVISIONS
    Brief historical background
   Sutta Pitaka
   Vinaya Pitaka
   Abhidhamma Pitaka
     Twelve Divisions of Buddhist Canons
Nine Divisions of Buddhist Canons
Sutta Piṭaka
— The basket of discourses —Mahāsatipaṭṭhāna Sutta (DN 22) {excerpt} - all infobubbles— Attendance on awareness —Kāyānupassanā
F. Navasivathika Pabba    F. Section on the nine charnel grounds  F. II. Vedanānupassanā
II. Observation of Vedanā ஒன்பது இடுகாடு நிலத்தளங்கள் மேலான பிரிவு - II. வேதனையை கூர்ந்த கவனித்தல்
Sutta Piṭaka >> Digha Nikāya

DN 22 - (D ii 290)
Mahāsatipaṭṭhāna Sutta
— Attendance on awareness —
[ mahā+satipaṭṭhāna ]

This sutta is widely considered as a the main reference for meditation practice.

Note: infobubbles on all Pali words

Pāḷi

Uddesa

I. Kāyānupassanā
   A. Ānāpāna Pabba
   B. Iriyāpatha Pabba
   C. Sampajāna Pabba
   D. Paṭikūlamanasikāra Pabba
   E. Dhātumanasikāra Pabba
   F. Navasivathika Pabba

II. Vedanānupassanā

III. Cittānupassanā

IV. Dhammānupassanā
   A. Nīvaraṇa Pabba
   B. Khandha Pabba
   C. Āyatana Pabba
   D. Bojjhaṅga Pabba

English

Introduction

I. Observation of Kāya
   A. Section on ānāpāna
   B. Section on postures
   C. Section on sampajañña
   D. Section on repulsiveness
   E. Section on the Elements
   F. Section on the nine charnel grounds

II. Observation of Vedanā

III. Observation of Citta

IV. Observation of Dhammas
   A. Section on the Nīvaraṇas
   B. Section on the Khandhas
   C. Section on the Sense Spheres
   D. Section on the Bojjhaṅgas

(6)
Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya chaḍḍitaṃ aṭṭhikāni apagata·sambandhāni disā vidisā vikkhittāni, aññena hatth·aṭṭhikaṃ aññena pād·aṭṭhikaṃ aññena gopphak·aṭṭhikaṃ aññena jaṅgh·aṭṭhikaṃ aññena ūru·ṭṭhikaṃ aññena kaṭi·ṭṭhikaṃ aññena phāsuk·aṭṭhikaṃ aññena piṭṭh·iṭṭhikaṃ aññena khandh·aṭṭhikaṃ aññena gīv·aṭṭhikaṃ aññena hanuk·aṭṭhikaṃ aññena dant·aṭṭhikaṃ aññena sīsakaṭāhaṃ, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atīto’ ti. 

(6)
Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body, cast away in a charnel ground, disconnected bones scattered here and there, here a hand bone, there a foot bone, here an ankle bone, there a shin bone, here a thigh bone, there a hip bone, here a rib, there a back bone, here a spine bone, there a neck bone, here a jaw bone, there a tooth bone, or there the skull, he considers this very kāya: “This kāya also is of such a nature, it is going to become like this, and is not free from such a condition.” 

Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya, a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati. 



Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.

தமிழ்

மேலும், பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, ஒருவேளை அவர் தொலைவான இடத்தில்  ஒரு பிரேதம் இடுகாடு நிலத்தளத்தில் எறியப்பட்டு இருப்பதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தால், கழற்றபட்ட எலும்புகள் அங்குமிங்குமா சிதறலான, இங்கே ஒரு கை எலும்பு, அங்கே ஒரு கால் எலும்பு, இங்கே ஒரு கணுக்கால் எலும்பு, அங்கே ஒரு முழந்தாள் எலும்பு, இங்கே ஒரு தொடை எலும்பு, அங்கே ஒரு இடுப்பு எலும்பு, இங்கே ஒரு தொடை எலும்பு, அங்கே ஒரு விலா எலும்பு, இங்கே ஒரு தொடை எலும்பு, அங்கே ஒரு முதுகு எலும்பு, இங்கே ஒரு தண்டெலும்பு, அங்கே ஒரு கழுத்து எலும்பு, இங்கே ஒரு தாடை எலும்பு, அங்கே ஒரு பல் எலும்பு, அல்லது அங்கே ஒரு மண்டை ஓடு என அவர் இந்த மெய்ம்மூலமான kāya  உடல்/காய ஆழ்ந்து ஆராய: “இந்த kāya  உடல்/காய கூட அவ்வகைப்பட்ட ஒரு இயற்கை ஆற்றல் உடையதாக இருக்கிறது, அதுவும் இப்படி  ஆகத்தொடங்கு போக இருக்கிறது, மற்றும் அத்தகைய ஒரு  கட்டுப்பாட்டு வரம்புகளற்ற நிலைமை இருந்து  வேறல்ல.


இவ்வாறு அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால் உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால் உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில் எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம் மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.


(7)
Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya chaḍḍitaṃ aṭṭhikāni setāni saṅkha·vaṇṇa·paṭibhāgāni, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atīto’ ti. 

(7)
Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body, cast away in a charnel ground, the bones whitened like a seashell, he considers this very kāya: “This kāya also is of such a nature, it is going to become like this, and is not free from such a condition.” 

Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya, a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati. 



Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.

மேலும், பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, ஒருவேளை அவர் தொலைவான இடத்தில்  ஒரு பிரேதம் இடுகாடு நிலத்தளத்தில் எறியப்பட்டு இருப்பதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தால்,எலும்புகள் கடல்நுரை போல் வெண்மையாக இருந்தால், அவர் இந்த மெய்ம்மூலமான kāya  உடல்/காய ஆழ்ந்து ஆராய: “இந்த kāya  உடல்/காய கூட அவ்வகைப்பட்ட ஒரு இயற்கை ஆற்றல் உடையதாக இருக்கிறது, அதுவும் இப்படி  ஆகத்தொடங்கு போக இருக்கிறது, மற்றும் அத்தகைய ஒரு  கட்டுப்பாட்டு வரம்புகளற்ற நிலைமை இருந்து  வேறல்ல.

இவ்வாறு அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால் உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால் உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில் எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம் மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.


(8)
Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya chaḍḍitaṃ aṭṭhikāni puñja·kitāni terovassikāni, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atīto’ ti. 

(8)
Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body, cast away in a charnel ground, heaped up bones over a year old, he considers this very kāya: “This kāya also is of such a nature, it is going to become like this, and is not free from such a condition.” 

Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya, a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati. 



Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.

மேலும், பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, ஒருவேளை அவர் தொலைவான இடத்தில்  ஒரு பிரேதம் இடுகாடு நிலத்தளத்தில் எறியப்பட்டு இருப்பதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தால்,எலும்புகள் ஒரு ஆண்டுக்கு மேலே பழையதாகி குவியல் போல்  இருந்தால், அவர் இந்த மெய்ம்மூலமான kāya  உடல்/காய ஆழ்ந்து ஆராய: “இந்த kāya  உடல்/காய கூட அவ்வகைப்பட்ட ஒரு இயற்கை ஆற்றல் உடையதாக இருக்கிறது, அதுவும் இப்படி  ஆகத்தொடங்கு போக இருக்கிறது, மற்றும் அத்தகைய ஒரு  கட்டுப்பாட்டு வரம்புகளற்ற நிலைமை இருந்து  வேறல்ல.

இவ்வாறு அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால் உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால் உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில் எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம் மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.


(9)
Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya chaḍḍitaṃ aṭṭhikāni pūtīni cuṇṇaka·jātāni, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atīto’ ti. 

(9)
Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body, cast away in a charnel ground, rotten bones reduced to powder, he considers this very kāya: “This kāya also is of such a nature, it is going to become like this, and is not free from such a condition.” 

Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya, a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati. 



Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.

மேலும், பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, ஒருவேளை அவர் தொலைவான இடத்தில்  ஒரு பிரேதம் இடுகாடு நிலத்தளத்தில் எறியப்பட்டு இருப்பதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தால்,சீரழிந்த எலும்புகள் பொடியாகி  இருந்தால், அவர் இந்த மெய்ம்மூலமான kāya  உடல்/காய ஆழ்ந்து ஆராய: “இந்த kāya  உடல்/காய கூட அவ்வகைப்பட்ட ஒரு இயற்கை ஆற்றல் உடையதாக இருக்கிறது, அதுவும் இப்படி  ஆகத்தொடங்கு போக இருக்கிறது, மற்றும் அத்தகைய ஒரு  கட்டுப்பாட்டு வரம்புகளற்ற நிலைமை இருந்து  வேறல்ல.

இவ்வாறு அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால் உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால் உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில் எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம் மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.

________________________________________________________________________________________
II. Vedanānupassanā

Kathaṃ ca pana, bhikkhave, bhikkhu vedanāsu vedanānupassī viharati? 


II. Observation of Vedanā

And furthermore, bhikkhus, how does a bhikkhu dwell observing vedanā in vedanā? 

Idha, bhikkhave, bhikkhu sukhaṃ vā vedanaṃ vedayamāno ‘sukhaṃ vedanaṃ vedayāmī’ ti pajānāti; dukkhaṃ vā vedanaṃ vedayamāno ‘dukkhaṃ vedanaṃ vedayāmī’ ti pajānāti; a·dukkham-a·sukhaṃ vā vedanaṃ vedayamāno ‘a·dukkham-a·sukhaṃ vedanaṃ vedayāmī’ ti pajānāti. Sāmisaṃ vā sukhaṃ vedanaṃ vedayamāno ‘sāmisaṃ sukhaṃ vedanaṃ vedayāmī’ ti pajānāti; nirāmisaṃ vā sukhaṃ vedanaṃ vedayamāno ‘nirāmisaṃ sukhaṃ vedanaṃ vedayāmī’ ti pajānāti. Sāmisaṃ vā dukkhaṃ vedanaṃ vedayamāno ‘sāmisaṃ dukkhaṃ vedanaṃ vedayāmī’ ti pajānāti; nirāmisaṃ vā dukkhaṃ vedanaṃ vedayamāno ‘nirāmisaṃ dukkhaṃ vedanaṃ vedayāmī’ ti pajānāti. Sāmisaṃ vā a·dukkham-a·sukhaṃ vedanaṃ vedayamāno ‘sāmisaṃ a·dukkham-a·sukhaṃ vedanaṃ vedayāmī’ ti pajānāti; nirāmisaṃ vā a·dukkham-a·sukhaṃ vedanaṃ vedayamāno ‘nirāmisaṃ a·dukkham-a·sukhaṃ vedanaṃ vedayāmī’ ti pajānāti. 

Here, bhikkhus, a bhikkhu, experiencing a sukha vedanā, undersands: “I am experiencing a sukha vedanā”; experiencing a dukkha vedanā, undersands: “I am experiencing a dukkha vedanā”; experiencing an adukkham-asukhā vedanā, undersands: “I am experiencing a adukkham-asukhā vedanā”; experiencing a sukha vedanā sāmisa, undersands: “I am experiencing a sukha vedanā sāmisa”; experiencing a sukha vedanā nirāmisa, undersands: “I am experiencing a sukha vedanā nirāmisa”; experiencing a dukkha vedanā sāmisa, undersands: “I am experiencing a dukkha vedanā sāmisa”; experiencing a dukkha vedanā nirāmisa, undersands: “I am experiencing a dukkha vedanā nirāmisa”; experiencing an adukkham-asukhā vedanā sāmisa, undersands: “I am experiencing a adukkham-asukhā vedanā sāmisa”; experiencing an adukkham-asukhā vedanā nirāmisa, undersands: “I am experiencing a adukkham-asukhā vedanā nirāmisa”. 

Iti ajjhattaṃ vā vedanāsu vedanānupassī viharati, bahiddhā vā vedanāsu vedanānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā vedanāsu vedanānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā vedanāsu viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā vedanāsu viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā vedanāsu viharati; ‘atthi vedanā’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya, a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu vedanāsu vedanānupassī viharati. 



Thus he dwells observing vedanā in vedanā internally, or he dwells observing vedanā in vedanā externally, or he dwells observing vedanā in vedanā internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in vedanā, or he dwells observing the passing away of phenomena in vedanā, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in vedanā; or else, [realizing:] “this is vedanā!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing vedanā in vedanā.

II. வேதனையை கூர்ந்த கவனித்தல்

மற்றும் இப்போது எவ்வாறு பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, vedanā in vedanā  வேதனையை வேதனையில் கூர்ந்த கவனித்து வாசம் செய்கிரார்?

இங்கு, பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, ஒரு sukha vedanā சுக வேதனையை அனுபவிக்கும்போது, நான் ஒரு சுக வேதனையை அனுபவிக்றேன் என புரிந்துகொள்கிரார்: ஒரு dukkha vedanā துக்க வேதனையை அனுபவிக்கும்போது, நான் ஒரு துக்க வேதனையை அனுபவிக்றேன் என புரிந்துகொள்கிரார்: ஒரு  adukkham-asukhā vedanā  அதுக்க-அசுக (துக்க-சுகமற்ற) வேதனையை அனுபவிக்கும்போது, நான் ஒரு adukkham-asukhā vedanā  அதுக்க-அசுக (துக்க-சுகமற்ற) வேதனையை அனுபவிக்றேன் என புரிந்துகொள்கிரார்:ஒரு sukhā vedanā  sāmisa சுக வேதனையை உணவை மனப்பற்றுடன் அனுபவிக்கும்போது, நான் ஒரு sukhā vedanā  sāmisa சுக வேதனையை உணவை மனப்பற்றுடன் அனுபவிக்றேன் என புரிந்துகொள்கிரார்:ஒரு sukhā vedanā  nirāmisa சுக வேதனையை உணவை மனப்பற்றறுடன் அனுபவிக்கும்போது, நான் ஒரு sukhā vedanā nirāmisa சுக வேதனையை உணவை மனப்பற்றறுடன் அனுபவிக்றேன் என புரிந்துகொள்கிரார்:ஒரு dukkha vedanā  sāmisa துக்க வேதனையை உணவை மனப்பற்றுடன் அனுபவிக்கும்போது, நான் ஒரு dukkha vedanā  sāmisa துக்க வேதனையை உணவை மனப்பற்றுடன் அனுபவிக்றேன் என புரிந்துகொள்கிரார்:ஒரு dukkha vedanā  nirāmisa துக்க வேதனையை உணவை மனப்பற்றறுடன் அனுபவிக்கும்போது, நான் ஒரு dukkha vedanā nirāmisa துக்க வேதனையை உணவை மனப்பற்றறுடன் அனுபவிக்றேன் என புரிந்துகொள்கிரார்:ஒரு adukkham-asukhā  vedanā  sāmisa அதுக்க-அசுக (துக்க-சுகமற்ற) வேதனையை உணவை மனப்பற்றுடன் அனுபவிக்கும்போது, நான் ஒரு adukkham-asukhā  vedanā  sāmisa அதுக்க-அசுக (துக்க-சுகமற்ற)  வேதனையை உணவை மனப்பற்றுடன் அனுபவிக்றேன் என புரிந்துகொள்கிரார்:ஒரு adukkham-asukhā  vedanā  nirāmisa அதுக்க-அசுக (துக்க-சுகமற்ற)  வேதனையை உணவை மனப்பற்றறுடன் அனுபவிக்கும்போது, நான் ஒரு adukkham-asukhā  vedanā nirāmisa அதுக்க-அசுக (துக்க-சுகமற்ற)  வேதனையை உணவை மனப்பற்றறுடன் அனுபவிக்றேன் என புரிந்துகொள்கிரார்:

இவ்வாறு அவர்  vedanā in vedanā  வேதனையை வேதனையில் கூர்ந்த கவனித்து  வாசம் செய்கிரார், அல்லது வேதனையை வேதனைக்கு வெளியே கூர்ந்த கவனித்து  வாசம் செய்கிரார், அல்லது வேதனையை வேதனைக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால் உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால் உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில் எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம் மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.
31 07 2012 TUESDAY LESSON 684 FREE ONLINE  eNālāndā Research and Practice UNIVERSITY
Tipitaka network … his life, his acts, his words
               
sabbe satta bhavantu sukhi-tatta
TIPITAKA
TIPITAKA   AND   TWELVE   DIVISIONS
    Brief historical background
   Sutta Pitaka
   Vinaya Pitaka
   Abhidhamma Pitaka
     Twelve Divisions of Buddhist Canons
Nine Divisions of Buddhist Canons
Sutta Piṭaka

— The basket of discourses —Mahāsatipaṭṭhāna Sutta (DN 22) {excerpt} - all infobubbles— Attendance on awareness —Kāyānupassanā
F. Navasivathika Pabba    F. Section on the nine charnel grounds  F. II. Vedanānupassanā
II. Observation of Vedanā  - III. Citta மனம் அதனுடைய அகநிலையை கூர்ந்து கவனித்தல்

>> Sutta Piṭaka >> Digha Nikāya

III. Citta மனம் அதனுடைய அகநிலையை கூர்ந்து கவனித்தல்

மற்றும்
இப்போது எவ்வாறு பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, Citta மனம் அதனுடைய
அகநிலையை in Citta மனம் அதனுடைய அகநிலையில் கூர்ந்து  கவனித்து வாசம்
செய்கிரார்?

மற்றும் இப்போது எவ்வாறு பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு,
Citta மனம் அதனுடைய அகநிலை rāga  ஆர்வ வேட்கையை ” Citta மனம் அதனுடைய
அகநிலை rāga ஆர்வ வேட்கையாக” என புரிந்துகொள்கிரார்,அல்லது Citta மனம்
அதனுடைய அகநிலை rāga ஆர்வ வேட்கையற்றதை, “Citta மனம் அதனுடைய அகநிலை rāga
ஆர்வ வேட்கையற்றது” என புரிந்துகொள்கிரார்,அல்லது

Citta மனம்
அதனுடைய அகநிலை “dosa வெறுப்பு ஆர்வ வேட்கையை Citta மனம் அதனுடைய அகநிலை 
dosa வெறுப்பு ஆர்வ வேட்கையாக” என புரிந்துகொள்கிரார்,”Citta மனம் அதனுடைய
அகநிலை dosa வெறுப்பு ஆர்வ வேட்கையற்றதை, Citta மனம் அதனுடைய அகநிலை dosa
வெறுப்பு ஆர்வ வேட்கையற்றது” என புரிந்துகொள்கிரார், அல்லது Citta மனம்
அதனுடைய அகநிலை moha  மருட்சி  ஆர்வ வேட்கையை “Citta மனம் அதனுடைய அகநிலை 
moha மருட்சி ஆர்வ வேட்கை” என புரிந்துகொள்கிரார்,”Citta மனம் அதனுடைய
அகநிலை moha மருட்சி ஆர்வ வேட்கையற்றதை, Citta மனம் அதனுடைய அகநிலை moha
மருட்சி ஆர்வ வேட்கையற்றது” என புரிந்துகொள்கிரார், அல்லது ஒரு சேர்த்த
Citta மனம் அதனுடைய அகநிலை  “ஒரு சேர்த்த Citta மனம் அதனுடைய அகநிலை” என
புரிந்துகொள்கிரார்,  ஒரு சிதறலான
Citta மனம் அதனுடைய அகநிலை  “ஒரு
சிதறலான Citta மனம் அதனுடைய அகநிலை” என புரிந்துகொள்கிரார்,அல்லது ஒரு
விரிவாக்கம் செய்த Citta மனம் அதனுடைய அகநிலை  “ஒரு விரிவாக்கம் செய்த
Citta மனம் அதனுடைய அகநிலை” என புரிந்துகொள்கிரார்,  ஒரு விரிவாக்கம்
செய்யாத Citta மனம் அதனுடைய அகநிலை  “ஒரு விரிவாக்கம் செய்யாத Citta மனம்
அதனுடைய அகநிலை” என புரிந்துகொள்கிரார்,அல்லது ஒரு மிக மேற்பட்ட Citta மனம்
அதனுடைய அகநிலை  “ஒரு மிக மேற்பட்ட Citta மனம் அதனுடைய அகநிலை” என
புரிந்துகொள்கிரார்,  ஒரு  மிக மேற்படாத Citta மனம் அதனுடைய அகநிலை  “ஒரு
மிக மேற்படாத Citta மனம் அதனுடைய அகநிலை” என புரிந்துகொள்கிரார்,அல்லது ஒரு
திண்மையான Citta மனம் அதனுடைய அகநிலை  “ஒரு திண்மையான Citta மனம் அதனுடைய
அகநிலை” என புரிந்துகொள்கிரார்,  ஒரு திண்மையற்ற Citta மனம் அதனுடைய
அகநிலை  “ஒரு திண்மையற்ற  Citta மனம் அதனுடைய அகநிலை” என
புரிந்துகொள்கிரார்,அல்லது ஒரு விடுதலை செய்த Citta மனம் அதனுடைய அகநிலை 
“ஒரு விடுதலை செய்த Citta மனம் அதனுடைய அகநிலை” என புரிந்துகொள்கிரார், 
ஒரு விடுதலை செய்யாத Citta மனம் அதனுடைய அகநிலை  “ஒரு விடுதலை செய்யாத 
Citta மனம் அதனுடைய அகநிலை” என புரிந்துகொள்கிரார்.

இவ்வாறு
அவர்  Citta மனம் அதனுடைய அகநிலையை in Citta மனம் அதனுடைய அகநிலையில்
கூர்ந்து  கவனித்து  வாசம் செய்கிரார், அல்லது அதனுடைய அகநிலையை in Citta
மனம் அதனுடைய அகநிலையில் வெளியே கூர்ந்த கவனித்து  வாசம்
செய்கிரார்;samudaya of phenomena புலன்களால் உணரத்தக்க தோற்றம் அதனுடைய
அகநிலையில் கூர்ந்து  கவனித்து  வாசம் செய்கிரார், புலன்களால் உணரத்தக்க
கழிதல் அதனுடைய அகநிலையில் கூர்ந்து  கவனித்து  வாசம் செய்கிரார், samudaya
and passing away of phenomena புலன்களால் உணரத்தக்க தோற்றம் மற்றும்
கழிதல் அதனுடைய அகநிலையில் கூர்ந்து  கவனித்து  வாசம் செய்கிரார்,
இல்லாவிடில் “இது  citta  அகநிலை” என உணர்ந்து,  sati விழிப்பு நிலை
அவருக்குள் வந்திருக்கிறது, சும்மா வெறும் ñāṇa  ஓர்அளவு ஞானம் மற்றும்
ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார். மற்றும் உலகத்தில்
சிறிதளவாவது பற்றிக்கொள்ளாது,அவ்வாறாக பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, Citta
மனம் அதனுடைய அகநிலையை in Citta மனம் அதனுடைய அகநிலையில் கூர்ந்து 
கவனித்து வாசம் செய்கிரார்.