Free Online FOOD for MIND & HUNGER - DO GOOD 😊 PURIFY MIND.To live like free birds 🐦 🦢 🦅 grow fruits 🍍 🍊 🥑 🥭 🍇 🍌 🍎 🍉 🍒 🍑 🥝 vegetables 🥦 🥕 🥗 🥬 🥔 🍆 🥜 🎃 🫑 🍅🍜 🧅 🍄 🍝 🥗 🥒 🌽 🍏 🫑 🌳 🍓 🍊 🥥 🌵 🍈 🌰 🇧🇧 🫐 🍅 🍐 🫒Plants 🌱in pots 🪴 along with Meditative Mindful Swimming 🏊‍♂️ to Attain NIBBĀNA the Eternal Bliss.
Kushinara NIBBĀNA Bhumi Pagoda White Home, Puniya Bhumi Bengaluru, Prabuddha Bharat International.
Categories:

Archives:
Meta:
November 2024
M T W T F S S
« Jan    
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
252627282930  
06/30/14
1210 LESSON 1714 TUESDAY revised from FREE ONLINE E-Nālanda Research and Practice UNIVERSITY BUDDHISM IN A NUTSHELL ! DO NO EVIL ! ALWAYS DO GOOD BE MINDFUL ! - EASY FOR A 7 YEARS OLD BOY TO UNDERSTAND BUT DIFFICULT FOR A 70 YEARS OLD MAN TO PRACTICE ! TIPITAKA is of 3 Baskets - 1) Basket of Discipline (Vinaya), 2) of Discourses (Sutta) & 3) of Ultimate Doctrine (Abhidhamma) Pitakas. The Sutta Pitaka consists mainly of discourses delivered by the Buddha himself on various occasions. There were also a few discourses delivered by some of his distinguished disciples (e.g. Sariputta, Ananda, Moggallana) included in it. It is like a book of prescriptions, as the sermons embodied therein were expounded to suit the different occasions and the temperaments of various persons. There may be seemingly contradictory statements, but they should not be misconstrued as they were opportunely uttered by the Buddha to suit a particular purpose. 
This Pitaka is divided into five Nikayas or collections, viz.:- 

Filed under: General
Posted by: site admin @ 8:13 pm

1210 LESSON 1714 TUESDAY revised from  FREE ONLINE E-Nālanda Research and Practice UNIVERSITY


BUDDHISM IN A NUTSHELL !


DO NO EVIL !


ALWAYS DO GOOD


BE MINDFUL !


- EASY FOR A 7 YEARS OLD BOY TO UNDERSTAND

BUT DIFFICULT FOR A 70 YEARS OLD MAN TO PRACTICE !



TIPITAKA is of 3 Baskets - 1) Basket of Discipline (Vinaya), 2) of Discourses (Sutta) & 3) of Ultimate Doctrine (Abhidhamma) Pitakas.
The
Sutta Pitaka consists mainly of discourses delivered by the Buddha
himself on various occasions. There were also a few discourses delivered
by some of his distinguished disciples (e.g. Sariputta, Ananda,
Moggallana) included in it. It is like a book of prescriptions, as the
sermons embodied therein were expounded to suit the different occasions
and the temperaments of various persons. There may be seemingly
contradictory statements, but they should not be misconstrued as they
were opportunely uttered by the Buddha to suit a particular purpose.

This Pitaka is divided into five Nikayas or collections, viz.:- 


மிழில் திபி  மூன்று தொகுப்புள்TIPITAKA-ஸுத்தபிடக-Section-A சுருக்கமான வரலாற்று முன் வரலாறு


up a level
மிழில் திபி  மூன்று தொகுப்புள்TIPITAKA-ஸுத்தபிடக-Section-A
from FREE ONLINE  eNālāndā Research and
Practice UNIVERSITY through http://sarvajan.ambedkar.org

Animated Candle
Jagatheesan Chandrasekharan
http://buddhadharmaobfinternational.files.wordpress.com/2011/01/ctmwelcome_e0.gif

TO

revolving globe

http://buddhadharmaobfinternational.files.wordpress.com/2011/01/globe08_e0.gif





GIF pics
GIF picsVipassana Gif


மிழில் திரிபி  மூன்று தொகுப்புள்
மற்றும்
பன்னிரண்டாகவுள்ள மண்டலங்கள்
சுருக்கமான வரலாற்று முன் வரலாறு
ஸுத்தபிடக
வினயபிடகே
அபிதம்மபிடக

புத்தசமய நெறி முறைகளின் பன்னிரண்டாகவுள்ள மண்டலங்கள்
புத்தசமய நெறி முறைகளின் ஒன்பது மண்டலங்கள் 

TIPITAKA

TIPITAKA   AND   TWELVE   DIVISIONS
    Brief historical background
   Sutta Pitaka
   Vinaya Pitaka
   Abhidhamma Pitaka
     Twelve Divisions of Buddhist Canons
Nine Divisions of Buddhist Canons


திரிபிட  மற்றும் பன்னிரண்டாகவுள்ள மண்டலங்கள் புத்தரின் 45 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக போதிக்கப்பட்ட கோட்பாடு தொகுப்பு. அது ஸுத்த (மரபொழுங்கு சார்ந்த போதனை),வினய (ஒழுங்கு சார்ந்த விதித் தொகுப்பு) மற்றும் அபிதம்ம (விளக்கவுரைகளின்) உள்ளடக்கு. திரிபிட
இப்பொழுதுள்ள படிவத்தில் தொகுத்து மற்றும் ஒழுங்கு படுத்தியது,
சாக்கியமுனி புத்தருடன் நேரடியான தொடர்பிருந்த சீடர்களால். புத்தர் இறந்து
போனார், ஆனால் அவர், மட்டுமழுப்பின்றி மரபுரிமையாக மனித இனத்திற்கு அளித்த உன்னத தம்மம் (தருமம்) இன்னும் அதனுடைய பண்டைய தூய்மையுடன் இருக்கிறது. புத்தர்
எழுத்து மூலமாய்த் தெரிவிக்கப்பட்டுள்ள பதிவுகள் யாவும் விட்டுச்
செல்லாபோதிலும், அவருடைய மேன்மைதங்கிய கெளரவம் நிறைந்த சீடர்கள் அவற்றை 
ஞாபக சக்தியால் ஒப்புவித்து,  பேணிக்காத்து மற்றும் அவற்றை வாய்மொழியாக தலைமுறை தலைமுறையாககைமாற்றிக் கொண்டுள்ளனர்.


  
TIPITAKA   AND   TWELVE   DIVISIONS  is the collection of the teachings
of the Buddha over 45 years. It consists of Sutta (the conventional
teaching), Vinaya (Disciplinary code) and Abhidhamma (commentaries).

The Tipitaka was compiled and arranged in its present form by the
disciples who had immediate contact with Shakyamuni Buddha. 
The Buddha
had passed away, but the sublime Dhamma which he unreservedly bequeathed
to humanity still exists in its pristine purity. 
Although the Buddha
had left no written records of his teachings, his distinguished
disciples preserved them by committing to memory and transmitting them
orally from generation to generation. 


சுருக்கமான வரலாற்று முன் வரலாறு

புத்தரின் இறுதி
சடங்கிற்கப்புறம் உடனே, 500  மேன்மைதங்கிய கெளரவம் நிறைந்த அறஹதர்கள்
(அருகதையுள்ளவர்கள்) முதலாவது பெளத்த சமயத்தினர் அவை என்றழைக்கப்பட்ட
புத்தர் போதித்த போதனைகளை மறுபடிமுற்றிலும் சொல் அவை கூட்டினர்.
புத்தருடன் திடப்பற்றுடன் உடனிருந்த மற்றும் புத்தரின் முழுமை போதனையுரைகளையும் கேட்டுணரும் வாய்ப்புப் பெற்ற பிரத்தியேகமான சிறப்புரிமை வாய்ந்த பூஜிக்கத்தக்க ஆனந்தா, ஸுத்த (மரபொழுங்கு சார்ந்த போதனை) நெட்டுருப்பண்ணி ஒப்புவிவித்தார், அதே சமயம் பூஜிக்கத்தக்க உபாலி, வினய (ஒழுங்கு
சார்ந்த விதித் தொகுப்பு) ஸங்கத்திற்கான நடத்தை விதிகளை நெட்டுருப்பண்ணி
ஒப்புவிவித்தார்.முதலாவது பெளத்த சமயத்தினர் அவையின் ஒரு நூற்றாண்டுக்குப்
பின், சில சீடர்கள்  ஒரு சில சிறுபகுதி விதிகளின்  மாற்றம் தேவை என
உணர்ந்தனர். பழமையிலிருந்து நழுவாத பிக்குக்கள் மாற்றங்கள் எதுவும்
தேவையில்லை எனக் கூறினர் அதே சமயம் மற்றவர்கள் சில ஒழுங்கு சார்ந்த விதிகளை
(வினய) (ஒழுங்கு
சார்ந்த விதித் தொகுப்பு)) சிறிது மாற்றியமைக்க வலியுருத்தினர்.முடிவில்
அவருடைய அவைக்குப் பிறகு வேறான தனி வேறான புத்தமத ஞானக்கூடங்கள்
உருவாக்குதல் வளரத் தொடங்கியது.  மற்றும் இரண்டாவது அவையில் (வினய) (ஒழுங்கு
சார்ந்த விதித் தொகுப்பு)) உரியதாயிருந்த விசயம் மட்டும்  தான் விவாதம்
செய்ப்பட்டது மற்றும் தம்மா பற்றிய கருத்து மாறுபாடு அறிவிக்கப் படவில்லை.
மூன்றாம் நூற்றாண்டு அசோக சக்கரவர்த்தி காலத்தில் மூன்றாவது அவையில் ஸங்க சமூகத்தின் வேறான தனி வேறான நடத்தை விதிகளின் அபிப்பிராயங்கள் விவாதம் செய்ப்பட்டது. இந்த அவையில் வேறான தனி வேறான(வினய) (ஒழுங்கு சார்ந்த விதித் தொகுப்பு)) உரியதாயிருந்த விசயம் மட்டும்  வரையறுக்கப்பபடவில்லை ஆனால் மேலும் தம்மா தொடர்பானதாகவும் இருந்தது. அபிதம்மபிடக  இந்த அவையில் விவாதம் செய்ப்பட்டது மற்றும் சேர்த்துக் கொள்ளப்பட்டது. ஸ்ரீலங்கா (இலங்கையில்) 80ம்
நூற்றாண்டு கூடிய, நான்காம் அவை என அழைக்கப்படும் இந்த அவை
சமயப்பணியார்வமுடைய வேந்தர் வட்டகாமினி அபைய கீழுள்ள ஆதரவுடன் கூடியது. அது
இந்த காலத்தில் தான் திரிபிட ஸ்ரீலங்காவில் முதன்முறையாக எழுத்து வடிவில் புத்தசமயத்தவரது புணித பாளி மொழியில் ஈடுபடுதலானது.

     Brief historical background 


 
Immediately after the final passing away of the Buddha, 500
distinguished Arahats held a convention known as the First Buddhist
Council to rehearse the Doctrine taught by the Buddha. Venerable Ananda,
who was a faithful attendant of the Buddha and had the special
privilege of hearing all the discourses the Buddha ever uttered, recited
the Sutta, whilst the Venerable Upali recited the Vinaya, the rules of
conduct for the Sangha. 
One hundred years after the First Buddhist
Council, some disciples saw the need to change certain minor rules. The
orthodox Bhikkus said that nothing should be changed while the others
insisted on modifying some disciplinary rules (Vinaya). Finally, the
formation of different schools of Buddhism germinated after his council.
And in the Second Council, only matters pertaining to the Vinaya were
discussed and no controversy about the Dhamma was reported. 
In the 3rd
Century B.C. during the time of Emperor Asoka, the Third Council was
held to discuss the differences of opinion held by the Sangha community.
At this Council the differences were not confined to the Vinaya but
were also connected with the Dhamma. The Abhidhamma Pitaka was discussed
and included at this Council. The Council which was held in Sri Lanka
in 80 B.C. is known as the 4th Council under the patronage of the pious
King Vattagamini Abbaya. It was at this time in Sri Lanka that the
Tipitaka was first committed to writing in Pali language. 






ஸுத்தபிடக, புத்தர்

பெரும் அளவு அவரே வெவ்வேறு
சந்தர்ப்பங்களில் வழங்கிய போதனைகள்  உளதாகும். ஒரு சில
போதனைகள் அவருடைய மேன்மைதங்கிய கெளரவம் நிறைந்த சீடர்களால்ல கூட
வழங்கப்பட்டுள்ளது (எடுத்துக்காட்டு.ஸாரிபுத்தா,ஆனந்தா,மொக்கல்லனா)
அவற்றில் உள்ளடங்கியுள்ளது.  விவரமாக எடுத்துக்கூறி வெவ்வேறு
சந்தர்ப்பங்களில் மற்றும் வெவ்வேறு நபர்கள்
மனப்போகிற்குப்  பொருந்தும் பிரகாரம் நீதிபோதனைகள் விவரமாக எடுத்துக்கூறி
அதில் உள்ளடக்கியதால் அது ஒரு மருந்துக் குறிப்பு புத்தகம்  போன்றதாகும்.
முரண்பாடானது  என்பது போன்று அறிக்கைகள் இருக்கக்கூடும், ஆனால் அவைகள்
தறுவாய்க்கு ஏற்ற புத்தர் கூற்று என்பதால் தவறாகத் தீர்மானி
வேண்டியதில்லை. இந்த பிடக ஐந்து நிகாய அல்லது திரட்டுகள் பாகங்களாகப் பிரிப்பட்டுள்ளது. அதாவது:-


The
Sutta Pitaka consists mainly of discourses delivered by the Buddha
himself on various occasions. There were also a few discourses delivered
by some of his distinguished disciples (e.g. Sariputta, Ananda,
Moggallana) included in it. It is like a book of prescriptions, as the
sermons embodied therein were expounded to suit the different occasions
and the temperaments of various persons. There may be seemingly
contradictory statements, but they should not be misconstrued as they
were opportunely uttered by the Buddha to suit a particular purpose.

This Pitaka is divided into five Nikayas or collections, viz.:- 


திக்க (நீளமான) நிகாய (திரட்டுகள்)
புத்தரால் கொடுக்கப்பட்ட 34 நீளமான போதனையுரைகள் கொய்சகமாக்கப்பட்டது.

Dīgha Nikāya
[dīgha:
long] The Dīgha Nikāya gathers 34 of the longest discourses given by
the Buddha. There are various hints that many of them are late additions
to the original corpus and of questionable authenticity.

 மஜ்ஜிம (மத்திம) (நடுத்தரமான) நிகாய (திரட்டுகள்)

புத்தரால்
கொடுக்கப்பட்ட 152 மத்திம ( நடுத்தரமான நீட்சி ) பல்வேறு வகைப்பட்ட
விஷயங்கள் செயல் தொடர்பு உடன் போதனையுரைகள் கொய்சகமாக்கப்பட்டது.


Majjhima Nikāya
[majjhima:
medium] The Majjhima Nikāya gathers 152 discourses of the Buddha of
intermediate length, dealing with diverse matters.

ஸம்யுத்த (குவியல்) நிகாய (திரட்டுகள்)

குவியல்
நிகாய (திரட்டுகள்) என அழைக்கப்படும் நெறி முறைக் கட்டளை ஆணை அவற்றினுடைய
பொருளுக்கு ஏற்ப 56 பங்குவரி குவியலாக கொய்சகமாக்கப்பட்டது. அது மூவாயிரம்
விஞ்சி மிகுதியாக மாறும் தன்மையுள்ள நீளம் ஆனால் பெரும்பாலும் ஒப்பு
நோக்காக சுருக்கமான நெறி முறைக் கட்டளை ஆணை நிரம்பியது.


Saṃyutta Nikāya
[samyutta:
group] The Saṃyutta Nikāya gathers the suttas according to their
subject in 56 sub-groups called saṃyuttas. It contains more than three
thousand discourses of variable length, but generally relatively short.

  
அங்குத்தர (கூடுதல் அங்கமான) (ஆக்கக்கூறு) நிகாய (திரட்டுகள்)

இறங்குதல்
காரணி, கருத்தைக் கவர்கிற, கீழ் நோக்கி அல்லது ஏறத்தாழ தற்போதைக்கு
உதவுகிற என அழைக்கப்படும் பதினொன்று பங்குவரி, ஒவ்வொன்று
கொய்சகமாக்கப்பட்டது நெறி முறைக் கட்டளை ஆணை கணக்கிடல் ஆக்கை ஒரு
குறிப்பிட்ட கூடுதல் ஆக்கக் கூறு எதிராக அவை முன்னோடி மாதிரி இறங்குதல்
காரணி. அது ஆயிரக்கணக்கான பெரும்பாலும் சுருக்கமான நெறி முறைக் கட்டளை ஆணை
நிரம்பியது. தன்னகம் கொண்டிரு


Aṅguttara Nikāya
[aṅg:
factor | uttara: additionnal] The Aṅguttara Nikāya is subdivized in
eleven sub-groups called nipātas, each of them gathering discourses
consisting of enumerations of one additional factor versus those of the
precedent nipāta. It contains thousands of suttas which are generally
short.

குத்தக (சுருக்கமான, சிறிய) நிகாய (திரட்டுகள்)

சுருக்கமான,
சிறிய நிகாய (திரட்டுகள்) வாசகம் மற்றும் ஆலோசனை மிக்க மாதிரி தணிந்த
இரண்டு படுகைகள் : தம்மபத (ஒரு சமய சம்பந்தமான முற்றுத் தொடர் வாக்கியம் ,
மூன்று கூடைகள் நூட்கள்  ஒன்றின் பெயர் , தம்மாவின் உடற்பகுதி அல்லது
பாகம்), உதான (வார்த்தைகளால்,

மேல்நோக்கிய பேரார்வம், ஆவல் கொண்ட அல்லது
மகிழ்ச்சி கூற்று, சொற்றொடர் , உணர்ச்சிமிக்க உறுதலுணர்ச்சி, மகிழ்ச்சி
அல்லது மனத்துயரம் இரண்டனுள் ஒன்று), இதிவுத்தக ( இது குத்தகனிகாய நான்காம்
புத்தகம் பெயர்), ஸுத்த ( ஒரு சரம், இழை ,: புத்தசமயம், சவுகதநூல் ஒரு
பாகம்; ஒரு விதி, நீதி வாக்கியம் இறங்குதல் காரணி),தேரகாத-தேரிகாத(
தேராக்களுக்கு உரியதானது), மற்றும் ஒரு சரடு ஜாதக ( பிறப்பு , பிறப்பிடம் ,
ஒரு பிறப்பு அல்லது : புத்தசமயம் விவேகம் வாழ்தல் , ஒரு ஜாதக, அல்லது
புத்தரின் முந்திய பிறப்பு கதைளில் ஒன்று.)


Khuddaka Nikāya
[khuddha: short,
small] The Khuddhaka Nikāya short texts and is considered as been
composed of two stratas: Dhammapada, Udāna, Itivuttaka, Sutta Nipāta,
Theragāthā-Therīgāthā and Jātaka form the ancient strata, while other
books are late additions and their authenticity is more questionable.

இந்த ஐந்தாவது பதினைந்து நூட்களாக பிரிக்கப்பட்டுள்ளது:-
       The fifth is subdivided into fifteen books:- 


சுருக்கமான பாதை (சமய விரிவுரை)
        Khuddaka Patha (Shorter Texts)

தம்மபத (மெய்ம்மை பாதை)
   Dhammapada (The Way of Truth)

உதன (மனப்பூர்வமான முதுமொழி அல்லது ஓரசை நீண்ட நாலசைச்சீர்களான மகிழ்ச்சி)
     Udana (Heartfelt sayings or Paeons of Joy)

இதி உத்தக (இவ்வாறாக அல்லது அவ்வாறாக கூறிய போதனைகள்)
   Iti Vuttaka (’Thus said’ Discourses)

ஸுத்த நிபட (சேர்த்த போதனைகள்)
   Sutta Nipata (Collected Discourses)

விமான வத்து (வானியல் குடும்பங்கள் தனித்தனியாகத் தங்குதற்கேற்பப் பிரிக்கப்பட்ட பெரிய கட்டிட கதைகள்)
   Vimana Vatthu (Stories of Celestial Mansions)

பேடா வத்து (இறந்து போன,மாண்டவர் கதைகள்)
   Peta Vatthu (Stories of Petas)

தேராகாதா (சகோதரர்கள் வழிபாட்டுப் பாடல்கள்)
      Theragatha (Psalms of the Brethren)

தேரிகாதா (சகோதரிகள் வழிபாட்டுப் பாடல்கள்)
     Therigatha (Psalms of the Sisters)

    ஜாதகா (பிறப்பு கதைகள்)
Jataka (Birth Stories)

நித்தேச (விளக்கிக்காட்டுதல்)
    Niddesa (Expositions)

பதிசம்பித (பகுத்து ஆராய்கிற அறிவு)
      Patisambhida (Analytical Knowledge)

அபதான (ஞானிகள் வாழ்க்கை)
        Apadana (Lives of Saints)

புத்தவம்ஸ (புத்தரின் வரலாறு)
    Buddhavamsa (The History of Buddha)
   

சாரிய பிடக (நடத்தை முறைகள்)
 Cariya Pitaka (Modes of Conduct)

  
  Vinaya Pitaka 
The Vinaya Pitaka mainly deals with the rules and
regulations of the Order of monks (Bhikhus) and nuns (Bhikhunis). It
also gives an account of the life and ministry of the Buddha. Indirectly
it reveals some useful information about ancient history, Indian
customs, arts, sciences, etc. 
For nearly twenty years since his
enlightenment, the Buddha did not lay down rules for the control of the
Sangha. Later, as the occasion arose, the Buddha promulgated rules for
the future discipline of the Sangha. 
This Pitaka consists of the
following five books:- 


     Parajika Pali (Major Offences)
     Pacittiya Pali (Minor Offences)
    Mahavagga Pali (Greater Section)
  Cullavagga Pali (Smaller Section)
  Parivara Pali (Epitome of the Vinaya)

 
Abhidhamma Pitaka 
The Abhidhamma, is the most important and
interesting, as it contains the profound philosophy of the Buddha’s
teaching in contrast to the illuminating but simpler discourses in the
Sutta Pitaka. 
In the Sutta Pitaka one often finds references to
individual, being, etc., but in the Abhidhamma, instead of such
conventional terms, we meet with ultimate terms, such as aggregates,
mind, matter etc. 
In the Abhidhamma everything is analyzed and
explained in detail, and as such it is called analytical doctrine
(Vibhajja Vada). 
Four ultimate things (Paramattha) are enumerated in
the Abhidhamma. They are Citta (Consciousness), Cetasika (Mental
concomitants). Rupa (Matter) and Nibbana. 
The so-called being is
microscopically analyzed and its component parts are minutely described.
Finally the ultimate goal and the method to achieve it is explained
with all necessary details. 
The Abhidhamma Pitaka is composed of the
following works: 


   Dhamma-Sangani (Enumeration of Phenomena)
    Vibhanaga (The Book of the Treatises)
  Ikatha Vatthu (Point of Controversy)
  Puggala Pannatti (Description of Individuals)
   Dhatu Katha (Discussion with reference to Elements)
   Yamaka (The Book of Pairs)
    Patthana (The Book of Relations)

   
  Twelve Divisions of Buddhist Canons 
The content of Buddhist canons
is divided into twelve divisions, categorized by the types of forms of
literature (i.e., Sutta, Geyya and Gatha) and the context (i.e., all
other nine divisions). It is known as the Twelve Divisions. 


  
Sutta  - These are the short, medium, and long discourses expounded by
the Buddha on various occasions. The whole Vinaya Pitaka is also
included in this respect.

   Geyya  - i.e., the metrical pieces. These are discourses/proses mixed with Gathas or verses.

      
Gatha - i.e., verses, chants or poems. These include verses formed in
the Dharmapada, etc., and those isolated verses which are not classified
amongst the Sutta.

   Nidana - i.e., the causes and conditions of the Buddha’s teachings.

    Itivrttaka - i.e., the suttas in which the Buddhas tell of the deeds of their disciples and others in previous lives.

    Jataka - i.e., stories of the former lives of Buddhas. These are the 547 birth-stories.

  
Abbhuta-dhamma - i.e., miracles, etc. These are the few discourses that
deal with wonderful and inconceivable powers of the Buddhas.

  
Avadana - i.e., parables, metaphors. Illustrations are used to
facilitate the human beings to understand the profound meanings of the
Buddhist Dhamma.

   Upadesa - i.e.,
dogmatic treatises. The discourse and discussions by questions and
answers regarding the Buddhist doctrines. It is a synonym for Abhidhamma
Pitaka.

      Udana - i.e.,
impromptu or unsolicited addresses. The Buddha speaks voluntarily and
not in reply to questions or appeals, e.g., the Amitabha Sutta.

    
Vaipulya - i.e., interpretation by elaboration or deeper explanation of
the doctrines. It is the broad school or wider teachings, in contrast
with the “narrow” school. The term covers the whole of the specifically
Mahayana suttas. The Suttas are also known as the scriptures of
measureless meaning, i.e., infinite and universalistic.

    Veyyakarama  - i.e. prophecies, prediction by the Buddha of the future attainment of Buddhahood by his disciples.

  
Nine Divisions of Buddhist Canons 
The term is generally referred to
Hinayana. There are only nine divisions excluding Udana, Vaipulya and
Veyyakarana. 
However, there is also a Mahayana division of nine of the
Twelve Divisions, i.e., all except Nidana, Avadana and Upadesa.


Sutta Piṭaka

— The basket of discourses —
[ sutta: discourse ]
Dīgha Nikāya

DN 9 -
Poṭṭhapāda Sutta
{excerpt}

— The questions of Poṭṭhapāda —

Tree

Sutta Piṭaka
— The basket of discourses —
[ sutta: discourse ]


The Sutta Piṭaka contains the essence of the Buddha’s teaching
regarding the Dhamma. It contains more than ten thousand suttas. It is
divided in five collections called Nikāyas.




Dīgha Nikāya
[dīgha: long] The Dīgha Nikāya gathers 34 of the longest
discourses given by the Buddha. There are various hints that many of
them are late additions to the original corpus and of questionable
authenticity.

Majjhima Nikāya
[majjhima: medium] The Majjhima Nikāya gathers 152 discourses of the Buddha of intermediate length, dealing with diverse matters.

Saṃyutta Nikāya
[samyutta: group] The Saṃyutta Nikāya gathers the suttas
according to their subject in 56 sub-groups called saṃyuttas. It
contains more than three thousand discourses of variable length, but
generally relatively short.

Aṅguttara Nikāya
[aṅg: factor | uttara: additionnal] The Aṅguttara
Nikāya is subdivized in eleven sub-groups called nipātas, each of them
gathering discourses consisting of enumerations of one additional factor
versus those of the precedent nipāta. It contains thousands of suttas
which are generally short.

Khuddaka Nikāya
[khuddha: short, small] The Khuddhaka Nikāya short texts
and is considered as been composed of two stratas: Dhammapada, Udāna,
Itivuttaka, Sutta Nipāta, Theragāthā-Therīgāthā and Jātaka form the
ancient strata, while other books are late additions and their
authenticity is more questionable.



Tree

>>
ஸுத்தபிடக-திக்க நிகாய Sutta Piṭaka >> Digha Nikāya


DN 9 -

பொத்தபாத ஸுத்த
Poṭṭhapāda Sutta

{excerpt}
பொத்தபாதாவின் கேள்விகள்
— The questions of Poṭṭhapāda —


பொத்தபாதா
புலனுணர்வு,விழிப்புணர்வுநிலை,மனத்தின் அறிவுத்திறம், சிந்தனா சக்தி,
ஆகியவற்றின் இயற்கை ஆற்றல் குறித்து பல்வேறு வகைப்பட்ட கேள்விகள்
வினவுகிறார்.

Poṭṭhapāda asks various questions reagrding the nature of Saññā.

தமிழ்


இப்பொழுது,
பந்த்தே, எது முதலாவது எழும்புவது புலனுணர்வா, அடுத்து ஞானமா? அல்லது
ஞானம் முதலாவது மற்றும் புலனுணர்வு அடுத்ததா? அல்லது ஒரே நேரத்தில்
புலனுணர்வும் ஞானமும் எழும்புகிறதா?


பொத்தபாதா,முதலாவது
புலனுணர்வும் பின்னால் ஞானம் எழும்புகிறது. மற்றும் புலனுணர்வு
எழும்புகிறபோது ஞானம் எழும்புகிறது. ஒரு பிரித்தறியும் நிலை சார்ந்துள்ள
என்னுடைய இந்த ஞானம் எழும்பியது. இவ்வழியான வரம்பின் காரண ஆய்வால் ஒருவர்
எப்படி முதலாவது புலனுணர்வு எழும்புகிறது மற்றும் ஞானம் அடுத்து என்று உணர
முடியும் மற்றும் எவ்வாறு புலனுணர்வு எழும்பியதால், ஞானம் எழும்பிமயது
என்றும்.

பாளி

ஸங்யா நு கொ பந்தே பதமம் உப்பஜ்ஜத்தி பச்சா ஞானம்? உதஹு ஞானம்
பதமம் உப்பஜ்ஜத்தி பச்சா ஸங்யா? உதஹு ஸங்யா ச ஞானச அனுப்பம் ஆசரிமம்
உப்பஜ்ஜன்தி?’தி.


ஸங்யா நு கொ
பொத்தபாதா
பதமம் உப்பஜ்ஜத்தி பச்சா ஞானம். ஸங்யுபாத ச பன ஞானுப்பாதொ ஹோதி. ஸோ
ஏவங் பஜானாதி: இதப்பச்சயா ச ஞானம் உதபாடிதி. இமினா கொ ஏதங் பொத்தபாதா
பரிவாவென வெதித்தப்பம். யதா ஸங்யா பதமம் உப்பஜ்ஜத்தி பச்சா ஞானம். ஸங்யுபாத
ச பன ஞானுப்பாதொ ஹோதி’தி.

English

Now, lord, does perception arise first, and knowledge after; or does
knowledge arise first, and perception after; or do perception &
knowledge arise simultaneously?


Potthapada,
perception arises first, and knowledge after. And the
arising of knowledge comes from the arising of perception. One discerns,
‘It’s in dependence on this that my knowledge has arisen.’ Through this
line of reasoning one can realize how perception arises first, and
knowledge after, and how the arising of knowledge comes from the arising
of
perception.——————————————————————————————————————————————————————————————


up a level
Tree
>>
ஸுத்தபிடக-திக்க நிகாய Sutta Piṭaka >> Digha Nikāya

DN 16 - (D ii 137)

மஹாபரினிப்பண ஸுத்த (அபார வீடுபேற்றுநிலை குறிக்கோள் எய்தல்)

- இறுதி நெறிமுறைக் கட்டளைத்தொகுதி -

இந்த
ஸுத்த (சூத்திரத்தொகுதி )  புத்தர் அவரை பின்பற்றுபவர்கள் பொருட்டு
பற்பலவிதமான கொய்சகமாக்கப்பட்ட மிக முக்கியமான நெறிமுறைக் கட்டளைத்தொகுதி
குழுமத்தை  முன்னேற்றமுற்ற இக்காற்கு நமக்கு கொடுத்திறுக்கிறார், 

தமிழ்

(தம்மாவின் உருப்பளிங்கு)

நான்
Dhammādāsa (தம்மாவின் உருப்பளிங்கு) என  கருதப்படும் தம்மாவை
வியாக்கியானம் பண்ண பிரசங்கம் செய்ய விரும்புகிரேன்,ariyasāvaka (புனிதமான
சீடர்)ஆக ஆட்கொண்டு, ஒருவேளை அவர் தானே  விரும்பி உறுதியாக்கிக் கொண்டால்:
‘ஆக
எனக்கு, மேலும் niraya (நரகம்) இல்லை,  மேலும்
tiracchāna-yoni ( மிருகம சாம்ராஜ்யம்) இல்லை,இன்னும் மேலும் pettivisaya
(ஆவிகள் சாம்ராஜ்யம்) இல்லை,  மேலும்
பாக்கியவீனம், துரதிருஷ்டம், துக்க நிலை இல்லை, நான் sotāpanna (புனல்
பிரவேசி), இயற்கையாக துக்க நிலையில் இருந்து விடுவிக்கப்பட்டவன், sambodhi
(முழுக்க தூக்கத்திலிருந்து விழிப்பு) ஆக சேர இருத்தல் உறுதி.

மற்றும்
என்ன, Ānanda (ஆனந்தா), தம்மா மீதான அந்த பிரசங்கம் Dhammādāsa (தம்மாவின்
உருப்பளிங்கு) என  கருதப்படும் தம்மாவை வியாக்கியானம் பண்ண பிரசங்கம் செய்ய
விரும்புகிரேன், ariyasāvaka (புனிதமான சீடர்) ஆக ஆட்கொண்டு, ஒருவேளை அவர்
தானே  விரும்பி உறுதியாக்கிக் கொண்டால்:
‘ஆக எனக்கு,  மேலும்
niraya (நரகம்) இல்லை, மேலும் tiracchāna-yoni ( மிருகம
சாம்ராஜ்யம்) இல்லை,  மேலும் pettivisaya (ஆவிகள் சாம்ராஜ்யம்)
இல்லை, மேலும் பாக்கியவீனம், துரதிருஷ்டம், துக்க நிலை இல்லை, நான்
sotāpanna (புனல் பிரவேசி), இயற்கையாக துக்க நிலையில் இருந்து
விடுவிக்கப்பட்டவன், sambodhi (முழுக்க தூக்கத்திலிருந்து விழிப்பு) ஆக சேர
இருத்தல் உறுதி தானே?

இங்கு,ஆனந்தா,புனிதமான சீடர் Buddhe aveccappasāda  (புத்தர் இடத்தில் தன்னம்பிக்கை)உடைய வராக குணிக்கப் படுகிரார்.


பாளி
தம்மாதாஸ

தம்மாதாஸங்
நாம தம்மா-பரியாயங், யேன ஸம்மன்னாகதொ ஆரியஸாவகொ ஆகன்கமானொ  அட்டணாவ
அட்டாணங் ப்யா - கரெய்ய: கின-நிரயோ-மி கின-திர்ச்சான-வொனி
கின-பெட்டிவிசவொ கின் அப்பாவ-துக்கதி-வினிபாதொ, ஸோதாப்பன்னொ - ஹமஸ்மி
அவினிபாதொ-தம்மொ நியதொ ஸம்போதி பரயனொ’தி.

கதமொ ச ஸொ, ஆனந்தா,
தம்மாதாஸொ தம்மா-பரியாயவொ, யேன ஸம்மன்னாகதொ ஆரியஸாவகொ ஆகன்கமானொ 
அட்டணாவ அட்டாணங் ப்யா - கரெய்ய: கின-நிரயோ-மி கின-திர்ச்சான-வொனி
கின-பெட்டிவிசவொ கின் அப்பாவ-துக்கதி-வினிபாதொ, ஸோதாப்பன்னொ - ஹமஸ்மி
அவினிபாதொ-தம்மொ நியதொ ஸம்போதி பரயனொ’தி?

இத்’ஆனந்தா, ஆரியஸாவகொ புத்தே அவெச்சப்பஸாத ஸம்மன்னாகதொ ஹோதி

Idhānanda, ariyasāvako Buddhe aveccappasāda samannāgato hoti


English


Mahāparinibbāna Sutta
{excerpts}
— The last instructions —
[mahā-parinibbāna]

(The Mirror of the Dhamma)

This
sutta gathers various instructions the Buddha gave for the sake of his
followers after his passing away, which makes it be a very important set
of instructions for us nowadays.

I will expound the
discourse on the Dhamma which is called Dhammādāsa, possessed of which
the ariyasāvaka, if he so desires, can declare of himself: ‘For me,
there is no more niraya, no more tiracchāna-yoni, no more pettivisaya,
no more state of unhappiness, of misfortune, of misery, I am a
sotāpanna, by nature free from states of misery, certain of being
destined to sambodhi.

And
what, Ānanda, is that discourse on the Dhamma which is called
Dhammādāsa, possessed of which the ariyasāvaka, if he so desires, can
declare of himself: ‘For me, there is no more niraya, no more
tiracchāna-yoni, no more pettivisaya, no more state of unhappiness, of
misfortune, of misery, I am a sotāpanna, by nature free from states of
misery, certain of being destined to sambodhi?

Here, Ānanda, an ariyasāvaka is endowed with Buddhe aveccappasāda:











DN 22 - (D ii 290)

Mahāsatipaṭṭhāna Sutta

— Attendance on awareness —
[ mahā+satipaṭṭhāna ]

This sutta is widely considered as a the main reference for meditation practice.



Note:
infobubbles on all Pali words


Pāḷi



Uddesa

I. Kāyānupassanā

   A. Ānāpāna Pabba
   B. Iriyāpatha Pabba
   C. Sampajāna Pabba
   D. Paṭikūlamanasikāra Pabba
   E. Dhātumanasikāra Pabba
   F. Navasivathika Pabba

II. Vedanānupassanā



English



Introduction

I. Observation of Kāya

   A. Section on ānāpāna
   B. Section on postures
   C. Section on sampajañña
   D. Section on repulsiveness
   E. Section on the Elements
   F. Section on the nine charnel grounds

II. Observation of Vedanā




Uddesa


Evaṃ me sutaṃ:

Introduction



Thus have I heard:

Ekaṃ samayaṃ bhagavā kurūsu viharati kammāsadhammaṃ nāma kurūnaṃ nigamo. Tatra kho bhagavā bhikkhū āmantesi:


On one occasion, the Bhagavā was staying among the Kurus at Kammāsadhamma, a market town of the Kurus. There, he addressed the bhikkhus:


Bhikkhavo ti.

Bhaddante ti te bhikkhū bhagavato paccassosuṃ. Bhagavā etad-avoca:


– Bhikkhus.

– Bhaddante answered the bhikkhus. The Bhagavā said:


Ekāyano ayaṃ, bhikkhave, maggo sattānaṃ visuddhiyā, soka-paridevānaṃ samatikkamāya, dukkha-domanassānaṃ atthaṅgamāya, ñāyassa adhigamāya, nibbānassa sacchikiriyāya, yadidaṃ cattāro satipaṭṭhānā.

This, bhikkhus, is the path that leads to nothing but the purification
of beings, the overcoming of sorrow and lamentation, the disappearance
of dukkha-domanassa, the attainment of the right way, the realization of Nibbāna, that is to say the four satipaṭṭhānas.

Katame cattāro? Idha, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati ātāpī sampajāno satimā, vineyya loke abhijjhā-domanassaṃ. Vedanāsu vedanānupassī viharati ātāpī sampajāno satimā, vineyya loke abhijjhā-domanassaṃ. Citte cittānupassī viharati ātāpī sampajāno satimā, vineyya loke abhijjhā-domanassaṃ. Dhammesu dhammānupassī viharati ātāpī sampajāno satimā, vineyya loke abhijjhā-domanassaṃ.


Which four? Here, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya, ātāpī sampajāno, satimā, having given up abhijjhā-domanassa towards the world. He dwells observing vedanā in vedanā, ātāpī sampajāno, satimā, having given up abhijjhā-domanassa towards the world. He dwells observing citta in citta, ātāpī sampajāno, satimā, having given up abhijjhā-domanassa towards the world. He dwells observing dhamma·s in dhamma·s, ātāpī sampajāno, satimā, having given up abhijjhā-domanassa towards the world.


I. Kāyānupassanā

A. Ānāpāna Pabba


Katha·ñ·ca, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati? Idha, bhikkhave, bhikkhu arañña-gato rukkha-mūla-gato suññāgāra-gato nisīdati pallaṅkaṃ ābhujitvā ujuṃ kāyaṃ paṇidhāya parimukhaṃ satiṃ upaṭṭhapetvā. So satova assasati, satova passasati. Dīghaṃ assasantodīghaṃ assasāmīti pajānāti; dīghaṃ passasantodīghaṃ passasāmīti pajānāti; rassaṃ assasantorassaṃ assasāmīti pajānāti; rassaṃ passasantorassaṃ passasāmīti pajānāti;

sabba-kāya-paṭisaṃvedī assasissāmīti sikkhati; ‘sabba-kāya-paṭisaṃvedī passasissāmīti sikkhati; ‘passambhayaṃ kāya-saṅkhāraṃ assasissāmīti sikkhati; ‘passambhayaṃ kāya-saṅkhāraṃ passasissāmīti sikkhati.


I. Kāyānupassanā

A. Section on ānāpāna



And how, bhikkhus, does a bhikkhu dwell observing kāya in kāya? Here, bhikkhus, a
bhikkhu, having gone to the forest or having gone at the root of a tree
or having gone to an empty room, sits down folding the legs crosswise,
setting kāya upright, and setting sati parimukhaṃ.
Being
thus sato he breathes in, being thus sato he breathes out. Breathing in
long he understands: ‘I am breathing in long’; breathing out long he
understands: ‘I am breathing out long’; breathing in short he
understands: ‘I am breathing in short’; breathing out short he
understands: ‘I am breathing out short’;
he
trains himself: ‘feeling the whole kāya, I will breathe in’; he trains
himself: ‘feeling the whole kāya, I will breathe out’; he trains
himself: ‘calming down the kāya-saṅkhāras, I will breathe in’; he trains
himself: ‘calming down the kāya-saṅkhāras, I will breathe out’.

Seyyathāpi, bhikkhave, dakkho bhamakāro bhamakār·antevāsī dīghaṃ añchantodīghaṃ añchāmīti pajānāti; rassaṃ añchantorassaṃ añchāmīti pajānāti; evameva kho, bhikkhave, bhikkhu dīghaṃ assasantodīghaṃ assasāmīti pajānāti; dīghaṃ passasantodīghaṃ passasāmīti pajānāti; rassaṃ assasantorassaṃ assasāmīti pajānāti; rassaṃ passasantorassaṃ passasāmīti pajānāti;

sabba-kāya-paṭisaṃvedī assasissāmīti sikkhati; ‘sabba-kāya-paṭisaṃvedī passasissāmīti sikkhati; ‘passambhayaṃ kāya-saṅkhāraṃ assasissāmīti sikkhati; ‘passambhayaṃ kāya-saṅkhāraṃ passasissāmīti sikkhati.


Just as, bhikkhus, a skillful turner or a turner’s apprentice, making a
long turn, understands: ‘I am making a long turn’; making a short turn,
he understands: ‘I am making a short turn’; in the same way, bhikkhus, a
bhikkhu, breathing in long, understands: ‘I am breathing in long’;
breathing out long he understands: ‘I am breathing out long’; breathing
in short he understands: ‘I am breathing in short’; breathing out short
he understands: ‘I am breathing out short’;
he
trains himself: ‘feeling the whole kāya, I will breathe in’; he trains
himself: ‘feeling the whole kāya, I will breathe out’; he trains
himself: ‘calming down the kāya-saṅkhāras, I will breathe in’; he trains
himself: ‘calming down the kāya-saṅkhāras, I will breathe out’.

Iti ajjhattaṃ kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyoti pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati.


Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.

B. Iriyāpatha Pabba


Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu gacchanto gacchāmīti pajānāti, ṭhito ṭhitomhīti pajānāti, nisinno nisinnomhīti pajānāti, sayāno sayānomhīti pajānāti. Yathā yathā pan·assa kāyo paṇihito hoti, tathā tathā naṃ pajānāti.

B. Section on postures



Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, while walking, understands: ‘I am
walking’, or while standing he understands: ‘I am standing’, or while
sitting he understands: ‘I am sitting’, or while lying down he
understands: ‘I am lying down’. Or else, in whichever position his kāya is disposed, he understands it accordingly.

Iti ajjhattaṃ kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyoti pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati.


Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.

C. Sampajāna Pabba


Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu abhikkante paṭikkante sampajānakārī hoti, ālokite vilokite sampajānakārī hoti, samiñjite pasārite sampajānakārī hoti, saṅghāṭi-patta-cīvara-dhāraṇe sampajānakārī hoti, asite pīte khāyite sāyite sampajānakārī hoti, uccāra-passāva-kamme sampajānakārī hoti, gate ṭhite nisinne sutte jāgarite bhāsite tuṇhībhāve sampajānakārī hoti.

C. Section on sampajañña



Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, while approaching and while departing,
acts with sampajañña, while looking ahead and while looking around, he
acts with sampajañña, while bending and while stretching, he acts with
sampajañña, while wearing the robes and the upper robe and while
carrying the bowl, he acts with sampajañña, while eating, while
drinking, while chewing, while tasting, he acts with sampajañña, while
attending to the business of defecating and urinating, he acts with
sampajañña, while walking, while standing, while sitting, while
sleeping, while being awake, while talking and while being silent, he
acts with sampajañña.

Iti ajjhattaṃ kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyoti pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati.


Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.

D. Paṭikūlamanasikāra Pabba


Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu imam·eva kāyaṃ, uddhaṃ pādatalā adho kesa·matthakā, taca·pariyantaṃ pūraṃ nānappakārassa asucino paccavekkhati: ‘Atthi imasmiṃ kāye kesā lomā nakhā dantā taco maṃsaṃ nhāru aṭṭhi aṭṭhimiñjaṃ vakkaṃ hadayaṃ yakanaṃ kilomakaṃ pihakaṃ papphāsaṃ antaṃ antaguṇaṃ udariyaṃ karīsaṃ pittaṃ semhaṃ pubbo lohitaṃ sedo medo assu vasā kheḷo siṅghāṇikā lasikā muttaṃti.

D. Section on Repulsiveness



Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu considers this very body, from the
soles of the feet up and from the hair on the head down, which is
delimited by its skin and full of various kinds of impurities: “In this kāya,
there are the hairs of the head, hairs of the body, nails, teeth, skin,
flesh, tendons, bones, bone marrow, kidneys, heart, liver, pleura,
spleen, lungs, intestines, mesentery, stomach with its contents, feces,
bile, phlegm, pus, blood, sweat, fat, tears, grease, saliva, nasal
mucus, synovial fluid and urine.”

Seyyathāpi, bhikkhave, ubhatomukhā putoḷi pūrā nānāvihitassa dhaññassa, seyyathidaṃ sālīnaṃ vīhīnaṃ muggānaṃ māsānaṃ tilānaṃ taṇḍulānaṃ.
Tamenaṃ cakkhumā puriso muñcitvā paccavekkheyya: ‘Ime sālī ime vīhī, ime muggā, ime māsā, ime tilā, ime taṇḍulāti; evameva kho, bhikkhave, bhikkhu imam·eva kāyaṃ, uddhaṃ pādatalā adho kesa·matthakā, taca·pariyantaṃ pūraṃ nānappakārassa asucino paccavekkhati: ‘Atthi imasmiṃ kāye kesā lomā nakhā dantā taco maṃsaṃ nhāru aṭṭhi aṭṭhimiñjaṃ vakkaṃ hadayaṃ yakanaṃ kilomakaṃ pihakaṃ papphāsaṃ antaṃ antaguṇaṃ udariyaṃ karīsaṃ pittaṃ semhaṃ pubbo lohitaṃ sedo medo assu vasā kheḷo siṅghāṇikā lasikā muttaṃti.


Just as if, bhikkhus, there was a bag having two openings and filled
with various kinds of grain, such as hill-paddy, paddy, mung beans,
cow-peas, sesame seeds and husked rice. A man with good eyesight, having
unfastened it, would consider [its contents]: “This is hill-paddy, this
is paddy, those are mung beans, those are cow-peas, those are sesame
seeds and this is husked rice;” in the same way, bhikkhus, a bhikkhu
considers this very body, from the soles of the feet up and from the
hair on the head down, which is delimited by its skin and full of
various kinds of impurities: “In this kāya,
there are the hairs of the head, hairs of the body, nails, teeth, skin,
flesh, tendons, bones, bone marrow, kidneys, heart, liver, pleura,
spleen, lungs, intestines, mesentery, stomach with its contents, feces,
bile, phlegm, pus, blood, sweat, fat, tears, grease, saliva, nasal
mucus, synovial fluid and urine.”

Iti ajjhattaṃ kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyoti pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati.


Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.

E. Dhātumanasikāra Pabba


Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu imam·eva kāyaṃ yathā·ṭhitaṃ yathā·paṇihitaṃ dhātuso paccavekkhati: ‘Atthi imasmiṃ kāye pathavī·dhātu āpo·dhātū tejo·dhātū vāyo·dhātūti.

E. Section on the Elements



Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu reflects on this very kāya, however it is placed, however it is disposed: “In this kāya, there is the earth element, the water element, the fire element and the air element.”

Seyyathāpi, bhikkhave, dakkho goghātako goghātak·antevāsī gāviṃ vadhitvā catu·mahā·pathe bilaso vibhajitvā nisinno assa; evameva kho, bhikkhave, bhikkhu imam·eva kāyaṃ yathā·ṭhitaṃ yathā·paṇihitaṃ dhātuso paccavekkhati: ‘Atthi imasmiṃ kāye pathavī·dhātu āpo·dhātū tejo·dhātū vāyo·dhātūti.


Just as, bhikkhus, a skillful butcher or a butcher’s apprentice, having
killed a cow, would sit at a crossroads cutting it into pieces; in the
same way, bhikkhus, a bhikkhu reflects on this very kāya, however it is placed, however it is disposed: “In this kāya, there is the earth element, the water element, the fire element and the air element.”

Iti ajjhattaṃ kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyoti pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati.


Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.

F. Navasivathika Pabba

(1)

Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya chaḍḍitaṃ ekāha·mataṃ dvīha·mataṃ tīha·mataṃ uddhumātakaṃ vinīlakaṃ vipubbaka·jātaṃ, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atītoti.

F. Section on the nine charnel grounds

(1)


Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body,
cast away in a charnel ground, one day dead, or two days dead or three
days dead, swollen, bluish and festering, he considers this very kāya: “This kāya also is of such a nature, it is going to become like this, and is not free from such a condition.”

Iti ajjhattaṃ kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyoti pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati.


Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.

(2)

Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya chaḍḍitaṃ kākehi khajjamānaṃ kulalehi khajjamānaṃ gijjhehi khajjamānaṃ kaṅkehi khajjamānaṃ sunakhehi khajjamānaṃ byagghehi khajjamānaṃ dīpīhi khajjamānaṃ siṅgālehi khajjamānaṃ vividhehi pāṇaka·jātehi khajjamānaṃ, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atītoti.

(2)


Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body,
cast away in a charnel ground, being eaten by crows, being eaten by
hawks, being eaten by vultures, being eaten by herons, being eaten by
dogs, being eaten by tigers, being eaten by panthers, being eaten by
various kinds of beings, he considers this very kāya: “This kāya also is of such a nature, it is going to become like this, and is not free from such a condition.”

Iti ajjhattaṃ kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyoti pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati.


Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.

(3)

Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya chaḍḍitaṃ aṭṭhika·saṅkhalikaṃ sa·maṃsa·lohitaṃ nhāru·sambandhaṃ, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atītoti.

(3)


Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body,
cast away in a charnel ground, a squeleton with flesh and blood, held
together by tendons, he considers this very kāya: “This kāya also is of such a nature, it is going to become like this, and is not free from such a condition.”

Iti ajjhattaṃ kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyoti pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati.


Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.

(4)

Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya chaḍḍitaṃ aṭṭhika·saṅkhalikaṃ ni·maṃsa·lohita·makkhitaṃ nhāru·sambandhaṃ, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atītoti.

(4)


Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body,
cast away in a charnel ground, a squeleton without flesh and smeared
with blood, held together by tendons, he considers this very kāya: “This kāya also is of such a nature, it is going to become like this, and is not free from such a condition.”

Iti ajjhattaṃ kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyoti pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati.


Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.

(5)

Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya chaḍḍitaṃ aṭṭhika·saṅkhalikaṃ apagata·maṃsa·lohitaṃ nhāru·sambandhaṃ, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atītoti.

(5)


Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body,
cast away in a charnel ground, a squeleton without flesh nor blood, held
together by tendons, he considers this very kāya: “This kāya also is of such a nature, it is going to become like this, and is not free from such a condition.”

Iti ajjhattaṃ kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyoti pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati.


Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.

(6)

Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya chaḍḍitaṃ aṭṭhikāni apagata·sambandhāni disā vidisā vikkhittāni, aññena hatth·aṭṭhikaṃ aññena pād·aṭṭhikaṃ aññena gopphak·aṭṭhikaṃ aññena jaṅgh·aṭṭhikaṃ aññena ūru·ṭṭhikaṃ aññena kaṭi·ṭṭhikaṃ aññena phāsuk·aṭṭhikaṃ aññena piṭṭh·iṭṭhikaṃ aññena khandh·aṭṭhikaṃ aññena gīv·aṭṭhikaṃ aññena hanuk·aṭṭhikaṃ aññena dant·aṭṭhikaṃ aññena sīsakaṭāhaṃ, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atītoti.

(6)


Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body,
cast away in a charnel ground, disconnected bones scattered here and
there, here a hand bone, there a foot bone, here an ankle bone, there a
shin bone, here a thigh bone, there a hip bone, here a rib, there a back
bone, here a spine bone, there a neck bone, here a jaw bone, there a
tooth bone, or there the skull, he considers this very kāya: “This kāya also is of such a nature, it is going to become like this, and is not free from such a condition.”

Iti ajjhattaṃ kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyoti pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati.


Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.

(7)

Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya chaḍḍitaṃ aṭṭhikāni setāni saṅkha·vaṇṇa·paṭibhāgāni, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atītoti.

(7)


Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body,
cast away in a charnel ground, the bones whitened like a seashell, he
considers this very kāya: “This kāya also is of such a nature, it is going to become like this, and is not free from such a condition.”

Iti ajjhattaṃ kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyoti pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati.


Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.

(8)

Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya chaḍḍitaṃ aṭṭhikāni puñja·kitāni terovassikāni, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atītoti.

(8)


Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body,
cast away in a charnel ground, heaped up bones over a year old, he
considers this very kāya: “This kāya also is of such a nature, it is going to become like this, and is not free from such a condition.”

Iti ajjhattaṃ kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyoti pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati.


Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.

(9)

Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya chaḍḍitaṃ aṭṭhikāni pūtīni cuṇṇaka·jātāni, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atītoti.

(9)


Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body,
cast away in a charnel ground, rotten bones reduced to powder, he
considers this very kāya: “This kāya also is of such a nature, it is going to become like this, and is not free from such a condition.”

Iti ajjhattaṃ kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyoti pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati.


Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.


II. Vedanānupassanā


Kathaṃ ca pana, bhikkhave, bhikkhu vedanāsu vedanānupassī viharati?


II. Observation of Vedanā



And how now, bhikkhus, does a bhikkhu dwell observing vedanā in vedanā?

Idha, bhikkhave, bhikkhu sukhaṃ vedanaṃ vedayamānosukhaṃ vedanaṃ vedayāmīti pajānāti; dukkhaṃ vedanaṃ vedayamānodukkhaṃ vedanaṃ vedayāmīti pajānāti; a·dukkham-a·sukhaṃ vedanaṃ vedayamānoa·dukkham-a·sukhaṃ vedanaṃ vedayāmīti pajānāti. Sāmisaṃ sukhaṃ vedanaṃ vedayamānosāmisaṃ sukhaṃ vedanaṃ vedayāmīti pajānāti; nirāmisaṃ sukhaṃ vedanaṃ vedayamānonirāmisaṃ sukhaṃ vedanaṃ vedayāmīti pajānāti. Sāmisaṃ dukkhaṃ vedanaṃ vedayamānosāmisaṃ dukkhaṃ vedanaṃ vedayāmīti pajānāti; nirāmisaṃ dukkhaṃ vedanaṃ vedayamānonirāmisaṃ dukkhaṃ vedanaṃ vedayāmīti pajānāti. Sāmisaṃ a·dukkham-a·sukhaṃ vedanaṃ vedayamānosāmisaṃ a·dukkham-a·sukhaṃ vedanaṃ vedayāmīti pajānāti; nirāmisaṃ a·dukkham-a·sukhaṃ vedanaṃ vedayamānonirāmisaṃ a·dukkham-a·sukhaṃ vedanaṃ vedayāmīti pajānāti.


Here, bhikkhus, a bhikkhu, experiencing a sukha vedanā, undersands: “I am experiencing a sukha vedanā“; experiencing a dukkha vedanā, undersands: “I am experiencing a dukkha vedanā“; experiencing an adukkham-asukhā vedanā, undersands: “I am experiencing a adukkham-asukhā vedanā“; experiencing a sukha vedanā sāmisa, undersands: “I am experiencing a sukha vedanā sāmisa“; experiencing a sukha vedanā nirāmisa, undersands: “I am experiencing a sukha vedanā nirāmisa“; experiencing a dukkha vedanā sāmisa, undersands: “I am experiencing a dukkha vedanā sāmisa“; experiencing a dukkha vedanā nirāmisa, undersands: “I am experiencing a dukkha vedanā nirāmisa“; experiencing an adukkham-asukhā vedanā sāmisa, undersands: “I am experiencing a adukkham-asukhā vedanā sāmisa“; experiencing an adukkham-asukhā vedanā nirāmisa, undersands: “I am experiencing a adukkham-asukhā vedanā nirāmisa“.

Iti ajjhattaṃ vedanāsu vedanānupassī viharati, bahiddhā vedanāsu vedanānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vedanāsu vedanānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vedanāsu viharati, vaya-dhamm·ānupassī vedanāsu viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vedanāsu viharati; ‘atthi vedanāti pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu vedanāsu vedanānupassī viharati.


Thus he dwells observing vedanā in vedanā internally, or he dwells observing vedanā in vedanā externally, or he dwells observing vedanā in vedanā internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in vedanā, or he dwells observing the passing away of phenomena in vedanā, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in vedanā; or else, [realizing:] “this is vedanā!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing vedanā in vedanā.

Bodhi leaf





Note


1. ‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya:
this is probably the trickiest part of the sutta. It is very important
because it will be repeated over 20 times, and also because it is the
central part explaining how sati is actually made present. Here are a
few alternate renderings:

VRI: “Now his awareness is established: “This
is body!” Thus he develops his awareness to such an extent that there
is mere understanding along with mere awareness.”

Bhante Analayo: “Or else mindfulness that ‘There is a body’ is established in him to the extent of bare knowledge and remembrance of it”

Thanissaro Bhikkhu: “Or his mindfulness that ‘There is a body’ is maintained to the extent of knowledge & remembrance”

Bhikkhu Nanamoli & Bhikkhu Bodhi: “Or
else mindfulness that ‘there is a body’ is simply established in him to
the extent necessary for bare knowledge and mindfulness.”

Nyanasatta Thera: “Or his mindfulness is
established with the thought: “The body exists,” to the extent necessary
just for knowledge and mindfulness.”

Soma Thera: “Or indeed his mindfulness is
established with the thought: ‘The body exists,’ to the extent necessary
just for knowledge and remembrance”

Maurice Walshe: “Or else, mindfulness that “there is a body” is present to him just to the extent necessary for the knowledge and awareness.”



Translation suggested by the webmaster,
with the support of Thanissaro Bhikkhu’s translation.

———oOo———
Published as a gift of Dhamma, to be distributed free of charge.
Any copies or derivatives of this work must cite their original source.




‘Itipi
so bhagavā arahaṃ sammāsambuddho vijjācaraṇasampanno sugato lokavidū
anuttaro purisadammasārathi satthā devamanussānaṃ buddho bhagavā’ ti.

 Dhamme aveccappasāda:(தம்மா இடத்தில் தன்னம்பிக்கை)உடைய வரா குணிக்கப் படுகிரார்.

Dhamme aveccappasāda samannāgato hoti:


He is endowed with Dhamme aveccappasāda:


‘Svākkhāto bhagavatā dhammo sandiṭṭhiko akāliko ehipassiko opaneyyiko paccattaṃ veditabbo viññūhī’ ti.

Saṅghe aveccappasāda samannāgato hoti:


He is endowed with Saṅghe aveccappasāda:

Saṅghe aveccappasāda (சான்றோர் இடத்தில் தன்னம்பிக்கை)உடைய வரா குணிக்கப் படுகிரார்.


‘Suppaṭipanno bhagavato sāvakasaṅgho, ujuppaṭipanno bhagavato
sāvakasaṅgho, ñāyappaṭipanno bhagavato sāvakasaṅgho, sāmīcippaṭipanno
bhagavato sāvakasaṅgho yadidaṃ cattāri purisayugāni aṭṭha purisapuggalā,
esa bhagavato sāvakasaṅgho āhuneyyo pāhuneyyo dakkhiṇeyyo
añjalikaraṇīyo anuttaraṃ puññakkhettaṃ lokassā’ ti.

Ariya-kantehi sīlehi samannāgato hoti


He is endowed with a sīla which is agreeable to the ariyas,

புனிதமானவர்கள் ஏற்றுக்கொள்ளத்தக்க சீலராக குணிக்கப் படுகிரார்.


akhaṇḍehi acchiddehi asabalehi akammāsehi bhujissehi viññūpasatthehi aparāmaṭṭhehi samādhisaṃvattanikehi.

Ayaṃ kho so, Ānanda, dhammādāso dhamma-pariyāyo, yena samannāgato ariyasāvako ākaṅkhamāno attanāva attānaṃ byā-kareyya:khīṇa-nirayo-mhi khīṇa-tiracchāna-yoni khīṇa-pettivisayo khīṇāpāya-duggati-vinipāto, sotāpanno-hamasmi avinipāta-dhammo niyato sambodhi-parāyaṇoti


This, Ānanda, is the discourse on the Dhamma which is called Dhammādāsa, possessed of which the ariyasāvaka, if he so desires, can declare of himself: ‘For me, there is no more niraya, no more tiracchāna-yoni, no more pettivisaya, no more state of unhappiness, of misfortune, of misery, I am a sotāpanna, by nature free from states of misery, certain of being destined to sambodhi

இது, Ānanda (ஆனந்தா),தம்மா மீது ஆன அந்த பிரசங்கம் Dhammādāsa (தம்மாவின்
உருப்பளிங்கு) என  கருதப்படும் தம்மாவை வியாக்கியானம் பண்ண பிரசங்கம் செய்ய
விரும்புகிரேன்,ariyasāvaka (புனிதமான சீடர்)ஆக ஆட்கொண்டு,ஒருவேளை அவர்
தானே  விரும்பி உறுதியாக்கிக் கொண்டால்:
‘ஆக எனக்கு, இன்னும் மேலும்
niraya (நரகம்) இல்லை,இன்னும் மேலும் tiracchāna-yoni ( மிருகம
சாம்ராஜ்யம்) இல்லை,இன்னும் மேலும் pettivisaya (ஆவிகள் சாம்ராஜ்யம்)
இல்லை,இன்னும் மேலும் பாக்கியவீனம்,துரதிருஷ்டம்,துக்கம், நிலை இல்லை, நான்
sotāpanna (புனல் பிரவேசி), இயற்கையாக துக்க நிலையில் இருந்து
விடுவிக்கப்பட்டவன்,sambodhi (முழுக்க தூக்கத்திலிருந்து விழிப்பு) ஆக சேர
இருத்தல் உறுதி.



Sato, bhikkhave, bhikkhu vihareyya sampajāno. Ayaṃ vo amhākaṃ anusāsanī.

Sato should you remain, bhikkhus, and sampajānos. This is our intruction to you. 

Sato(கவனமான)
நீர் இருக்க வேண்டும்,bhikkhus (பிக்குக்கள்),மேலும் sampajānos(மாறா
இயல்பு அநித்தியத்தை பகுத்தறிதல்).இது தான் உமக்கு
எங்களுடைய போதனை.

Kathañca, bhikkhave, bhikkhu sato hoti? Idha, bhikkhave, bhikkhu


And how, bhikkhus, is a bhikkhu sato? Here, bhikkhus, a bhikkhu

மற்றும் எப்படி,பிக்குக்கள், பிக்கு sato (கவனமான) இருக்கிரார்? இங்கு,பிக்குக்கள், ஒரு பிக்கு


kāye kāyānupassī viharati ātāpī sampajāno satimā, vineyya loke abhijjhā-domanassaṃ; vedanāsu vedanānupassī viharati ātāpī sampajāno satimā, vineyya loke abhijjhā-domanassaṃ; citte cittānupassī viharati ātāpī sampajāno satimā, vineyya loke abhijjhā-domanassaṃ; dhammesu dhammānupassī viharati ātāpī sampajāno satimā, vineyya loke abhijjhā-domanassaṃ.


Evaṃ kho, bhikkhave, bhikkhu sato hoti. Kathañca, bhikkhave, bhikkhu sampajāno hoti? Idha, bhikkhave,


Thus, bhikkhus, is a bhikkhu sato. And how, bhikkhus, is a bhikkhu sampajāno? Here, bhikkhus,

இப்படி,பிக்குக்கள்,பிக்கு
sato (கவனமான) இருக்கிரார்.மற்றும் எப்படி,பிக்குக்கள், பிக்கு
sampajānos(மாறா இயல்பு அநித்தியத்தை பகுத்தறிதல்)ஆகிரார்?
இங்கு,பிக்குக்கள்,


bhikkhu
abhikkante paṭikkante sampajānakārī hoti, ālokite vilokite
sampajānakārī hoti, samiñjite pasārite sampajānakārī hoti,
saṅghāṭipattacīvaradhāraṇe sampajānakārī hoti, asite pīte khāyite sāyite
sampajānakārī hoti, uccārapassāvakamme sampajānakārī hoti, gate ṭhite
nisinne sutte jāgarite bhāsite tuṇhībhāve sampajānakārī hoti.


Evaṃ kho, bhikkhave, bhikkhu sampajāno hoti. Sato, bhikkhave, bhikkhu vihareyya sampajāno. Ayaṃ vo amhākaṃ anusāsanī ti.


Thus, bhikkhus, is a bhikkhu sampajāno. Sato should you remain, bhikkhus, and sampajānos. This is our intruction to you. 

இப்படி,பிக்குக்கள்,பிக்கு
sampajānos(மாறா இயல்பு அநித்தியத்தை பகுத்தறிதல்)ஆகிரார்,Sato(கவனமான)
நீர் இருக்க வேண்டும்,பிக்குக்கள்,மற்றும்sampajānos(மாறா இயல்பு
அநித்தியத்தை பகுத்தறிதல்),இது தான் உமக்கு
எங்களுடைய போதனை.




– Sabbaphāliphullā kho, Ānanda, yamakasālā akālapupphehi. Te
tathāgatassa sarīraṃ okiranti ajjhokiranti abhippakiranti tathāgatassa pūjāya.
Dibbānipi mandāravapupphāni antalikkhā papatanti, tāni tathāgatassa
sarīraṃ okiranti ajjhokiranti abhippakiranti tathāgatassa pūjāya.
Dibbānipi candanacuṇṇāni antalikkhā papatanti, tāni tathāgatassa sarīraṃ
okiranti ajjhokiranti abhippakiranti tathāgatassa pūjāya. Dibbānipi
tūriyāni antalikkhe vajjanti tathāgatassa pūjāya. Dibbānipi saṅgītāni
antalikkhe vattanti tathāgatassa pūjāya.


– Ananda, the twin sala trees are in full bloom, though it is not the
season of flowering. And the blossoms rain upon the body of the
Tathagata and drop and scatter and are strewn upon it in worship of
the Tathagata. And celestial coral flowers and heavenly sandalwood
powder from the sky rain down upon the body of the Tathagata, and drop
and scatter and are strewn upon it in worship of the Tathagata. And the
sound of heavenly voices and heavenly instruments makes music in the air
out of reverence for the Tathagata.

-ஆனந்தா,பூவா
பருவகாலமாக இருந்த போதிலும், இரட்டை sala (சாலா) மரங்கள் முழு மலர்ச்சி
அடைந்து இருக்கிறது. மற்றும் Tathagata (குறைபாடற்றவரை) வழிபாடு செய்தல்
போல் Tathagata(குறைபாடற்றவர்) உடல் மேலே பூமழை பொழிந்து, துளி சிதற,
இரத்தினப்பிரபையாகியது. மற்றும் தேவலோக பவழமலர்கள் மற்றும் சுவர்க்கத்தைச்
சேர்ந்த சந்தன மரத் தூள் வானத்தில் இருந்து மழை கீழ் நோக்கி Tathagata
(குறைபாடற்றவர்) உடல் மேலே பொழிந்து, மற்றும் Tathagata (குறைபாடற்றவரை)
வழிபாடு செய்தல் போல் Tathagata(குறைபாடற்றவர்) உடல் மேலே பூமழை பொழிந்தது.
மற்றும் Tathagata(குறைபாடற்றவர்) போற்றுதலைக் காட்டுஞ் சமிக்கையால்
சுவர்க்கத்தைச் சேர்ந்த குரல் ஒலி மற்றும் இசைகருவிகள் காற்றுவெளியில்
வெளிப்படுத்தியது.

Na kho, Ānanda, ettāvatā Tathāgato sakkato hoti garukato mānito pūjito apacito . Yo kho, Ānanda, bhikkhu bhikkhunī upāsako upāsikā dhammānudhammappaṭipanno viharati sāmīcippaṭipanno anudhammacārī, so Tathāgataṃ sakkaroti garuṃ karoti māneti pūjeti apaciyati, paramāya pūjāya. Tasmātihānanda, dhammānudhammappaṭipannā viharissāma sāmīcippaṭipannā anudhammacārinoti. Evañhi vo, Ānanda, sikkhitabba nti.


It is not by this, Ānanda, that the Tathāgata is respected, venerated,
esteemed, paid homage and honored. But, Ananda, any bhikkhu or
bhikkhuni, layman or laywoman, remaining dhamm’ānudhamma’p'paṭipanna, sāmīci’p'paṭipanna,
living in accordance with the Dhamma, that one respects, venerates,
esteems, pays homage, and honors the Tathāgata with the most excellent
homage. Therefore, Ānanda, you should train yourselves thus: ‘We will
remain dhamm’ānudhamma’p'paṭipanna, sāmīci’p'paṭipanna, living in accordance with the Dhamma’.

இதனால் மட்டும் அல்ல, ஆனந்தா,Tathagata (குறைபாடற்றவரை) உபசரித்தது,
மரியாதை செலுத்தியது, நன்குமதிக்கப் பட்டது, மனந்திறந்த புகழுரைத்தது,
கெளரவம் செலுத்தியது. ஆனால், ஆனந்த, எந்த ஒரு பிக்குவோ அல்லது பிக்குனியோ,
உபாசகன் அல்லது உபாசகி, dhamm’ānudhamma’p'paṭipanna, sāmīci’p'paṭipanna,
தம்மாவிற்கு பொருந்துமாறு பயிற்சிக்கிராரோ அவர் Tathagata (குறைபாடற்றவரை)
உபசரித்தது, மரியாதை செலுத்தி, நன்குமதித்து, மனந்திறந்த புகழுரைத்தது,
கெளரவம் செலுத்தி. மிக உயர்ந்த அளவு நேர்த்திவாய்ந்த மனந்திறந்த
புகழுரையாற்றுவர். இதுக்காக, ஆனந்தா, நீங்கள், நீங்களாகவே பயிற்சித்தல்
இதுதான்: நாங்கள் dhamm’ānudhamma’p'paṭipanna, sāmīci’p'paṭipanna,
தம்மாவிற்கு பொருந்துமாறு வாழ்க்கை முறையில் தொடர்ந்திருப்போம்.






– ‘Siyā kho panānanda, tumhākaṃ evamassa:atīta-satthukaṃ pāvacanaṃ, natthi no satthāti. Na kho panetaṃ, Ānanda, evaṃ daṭṭhabbaṃ. Yo vo, Ānanda, mayā Dhammo ca Vinayo ca desito paññatto, so vo mamaccayena satthā.


– ‘To some of you, Ānanda, it may occur thus: ‘The words of the Teacher
have ended, there is no longer a Teacher’. But this, Ānanda, should not,
be so considered. That, Ānanda, which I have taught and made known to
you as the Dhamma and the Vinaya, that will be your Teacher after my passing away.

உங்கள் சிலர்ருக்கு, ஆனந்தா,இவ்வாறு  நேரிடக் கூடும்:
கற்பிப்பவர்
வார்த்தைகள் தீர்ந்து விட்டது,  இனி கற்பிப்பவர் இல்லை. ஆனால் இது,
ஆனந்தா, அவ்வாறு ஆலோசனை பண்ணப்படாது. அது, ஆனந்தா,எவை நான் பாடம் படிப்பிது
மற்றும் உங்களை அறிந்திருக்க செய்துமுடித்த  Dhamma and Vinaya (தம்மாவும்
வினயாவும்) அது என்னுடைய இறப்புக்கு அப்பால் உங்களுடைய கற்பிப்பவராக
இருக்கும்.





>>ஸுத்தபிடக-திக்க நிகாய Sutta Piṭaka >> Digha Nikāya


போதிசத்தா மேன்மை பொருந்திய நேர்த்தி வாய்ந்த மனிதர் ஸுத்த நீதி வாக்கியம்
-
விழிப்புணர்வு மேல் ஆஜரா கிருத்தல் -
( மஹா+ ஸதிபத்தான)

Mahāsatipaṭṭhāna Sutta

— Attendance on awareness —
[ mahā+satipaṭṭhāna ]

Buddha anigif3.gif



இந்த ஸுத்த நீதி வாக்கியம்  ஆழ்நிலைத் தியானத்திற்கு முக்கியமான தொடர்புள்ளதென விசாலமாக ஆய்ந்த கருத்து

This sutta is widely considered as a the main reference for meditation practice.


தமிழ்

உத்தேஸ (ஆயத்தப்படுத்தல்)

I. மெய்யார்வ தியான ஜாக்கிரதை ஸ்தாபித்தல்
A.
உள்ளுயிர்ப்பு மற்றும் ஒரு தடவை மூச்சு வாங்கிவிடுதல் பிரிவு ( வினை
அடிப்படை, ஒரு சில சமய சம்பந்தமான அப்பியாசம் பாடம் அல்லது ஆழ்நிலைத் தியான
செயல்முறை சார்ந்த நியதி வழி, நீடமைதி, நினை விழந்த நிலை மெய்மறந்த
மகிழ்ச்சி மற்றும் நாலடி பாதை எய்துதல்).
B. ஒழுக்க நடை பாதை பிரிவு ( நான்கு இரியாபத அங்கஸ்திதி இருக்கின்றது, அதாவது: நடத்தல், நிற்றல், உட்கார்ந்திருத்தல், சயனிப்பு)
C.முழு விழிப்புடனிருக்கிற,  உணர் திறன், உணர்வு பிரிவு.
D. பின்வருங் காலத்துக்குரிய எதிர்நோக்கு ஆசை பிரிவு.
E.மூலக்கூறு
அல்லது அடிப்படையான பொருள், அடிப்படை மெய்ம்மை, வண்ணம், நாச்சுவை, ஒலியலை,
புலங்கொளி மூலப் பொருள்,உடலைச் சார்ந்த அடிப்படை மெய்ம்மை அல்லது மூன்று
உயிரின உடற் கசிவுப்பொருள் சளி,
காற்று மற்றும் பித்தநீர், தகனம் செய்த பிந்திய உடல் சிதைவெச்சம்
உடற்பகுதியான மூலக் கூறு தசை, இரத்தம், எலும்புகள்: ஒரு புனித
திருச்சின்னம், ஒரு உயிரினப்படிவம்,  ஒரு மாழை.
F.ஒன்பது கல்லறை எலும்புகளைக் கொட்டும் மதிலகச் சுற்றுநில இடம். 

Note: infobubbles on all Pali words


Pāḷi



Uddesa

I. Kāyānupassanā
I.காயானுபஸ்ஸன
   A. Ānāpāna Pabba
A.ஆனாபான பப்ப (கம்மத்தானங்)
   B. Iriyāpatha Pabba
B.இரியாபத
பப்ப
   C. Sampajāna Pabba
C.ஸம்பஜான பப்ப
   D. Paṭikūlamanasikāra Pabba
D.பதிகுலமானஸிகார
பப்ப
    E. Dhātumanasikāra Pabba
E.தாதுமானஸிகார பப்ப
    F. Navasivathika Pabba
E.நவஸிவதக பப்ப

II. Vedanānupassanā



English



Introduction

I. Observation of Kāya
 
I.Fixing the attention,  earnest meditation
 A. Section on ānāpāna
A.Section on the
Basis of action. This term is applied to certain
religious exercises or meditations, by means of which samādhi, jhāna and
the four Paths are attained. Each of these is based on a certain
formula or rite, also called kammaṭṭhānaṃ

   B. Section on postures
B.Section on
Way of deportment. There are four iriyāpathas or postures, viz. walking, standing sitting, lying down.
  
C. Section on sampajañña
C.Section on
Knowing, understanding, conscious.
   D. Section on repulsiveness
D.Section on
To expect, await, desire
   E. Section on the Elements
E.Section on
Primary or elementary substance; principle, element,
material; a property of a primary substance, as colour, taste, sound; an
organ of sense; a bodily principle or humour of which there are three,
phlegm, wind and bile; a constituent of the body, as flesh, blood,
bones; the remains of a body after cremation; a sacred relic; a fossil; a
metal

   F. Section on the nine charnel grounds

II. Observation of Vedanā


உத்தேஸ (ஆயத்தப்படுத்தல்)
அத்தகைய எம் வல்லமைமிக்க சவுகதநூல் இயற்கை ஆற்றல்:

எந்த நான்கு?இங்கு பிக்குக்களுக்களா,ஒரு பிக்கு kāye kāyānupassī
(உடலை உடல் கண்காணிப்புடன்) கவனித்து வசிக்கிரார் ātāpī sampajāno
satimā,வேறு வழியில்லாமல்   பிரபஞ்சம் நோக்கி எச்சரிக்கையுடன் இருக்க
ஏகாந்தமாயிருக்கிரார்.வேறு வழியில்லாமல்   பிரபஞ்சம் நோக்கி
எச்சரிக்கையுடன் இருக்க ஏகாந்தமாயிருக்க  Vedanāsu vedanānupassī
உறுதலுணர்ச்சி கண்காணிப்புடன் வசிக்கிரார்.வேறு வழியில்லாமல்   பிரபஞ்சம்
நோக்கி எச்சரிக்கையுடன் இருக்க ஏகாந்தமாயிருக Citte cittānupassī viharati
ātāpī sampajāno satimā, சித்த நலம் கருதி ண்காணிப்புடன் வசிக்கிரார்.
மனத்தால் இயக்கப்படுகிற அபூர்வமான வினயா(ஒழுக்கம்) காக்க வேறு
வழியில்லாமல்   பிரபஞ்சம் நோக்கி எச்சரிக்கையுடன் இருக்க ஏகாந்தமாயிருக்க
கண்காணிப்புடன் வசிக்கிரார்.

பாளி

எவங் மெ ஸுத்தங்

கதமெ
சத்தாரோ ?இத பிக்க்காவெ,காயெ
காயானுபஸ்ஸி விஹாரதி ஆதாபி ஸம்பஜானொ ஸதிமா, வினய்ய லோகெ அபிஜ்ஜா
தொமனஸம். வேதனாஸு வேதனானுபஸ்ஸி விஹாரதி ஆதாபி ஸம்பஜானொ ஸதிமா, வினய்ய
லோகெ அபிஜ்ஜா தொமனஸம். சித்தெ சித்தானுபஸ்ஸி  விஹாரதி ஆதாபி ஸம்பஜானொ
ஸதிமா, வினய்ய லோகெ அபிஜ்ஜா தொமனஸம். தம்மெஸு தம்மானுபஸ்ஸி விஹாரதி ஆதாபி
ஸம்பஜானொ ஸதிமா, வினய்ய லோகெ அபிஜ்ஜா தொமனஸம்.


English


 I.Fixing the attention,  earnest meditation

Which four? Here, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya, ātāpī sampajāno, satimā, having given up abhijjhā-domanassa towards the world. He dwells observing vedanā in vedanā, ātāpī sampajāno, satimā, having given up abhijjhā-domanassa towards the world. He dwells observing citta in citta, ātāpī sampajāno, satimā, having given up abhijjhā-domanassa towards the world. He dwells observing dhamma·s in dhamma·s, ātāpī sampajāno, satimā, having given up abhijjhā-domanassa towards the world.



I. Kāyānupassanā

A. Ānāpāna Pabba


English



Introduction

I. Observation of Kāya

   A. Section on ānāpāna
   B. Section on postures
   C. Section on sampajañña
   D. Section on repulsiveness
   E. Section on the Elements
   F. Section on the nine charnel grounds

II. Observation of Vedanā



Pāḷi

Seyyathāpi, bhikkhave, dakkho bhamakāro bhamakār·antevāsī dīghaṃ añchantodīghaṃ añchāmīti pajānāti; rassaṃ añchantorassaṃ añchāmīti pajānāti; evameva kho, bhikkhave, bhikkhu dīghaṃ assasantodīghaṃ assasāmīti pajānāti; dīghaṃ passasantodīghaṃ passasāmīti pajānāti; rassaṃ assasantorassaṃ assasāmīti pajānāti; rassaṃ passasantorassaṃ passasāmīti pajānāti;

sabba-kāya-paṭisaṃvedī assasissāmīti sikkhati; ‘sabba-kāya-paṭisaṃvedī passasissāmīti sikkhati; ‘passambhayaṃ kāya-saṅkhāraṃ assasissāmīti sikkhati; ‘passambhayaṃ kāya-saṅkhāraṃ passasissāmīti sikkhati.


I. Kāyānupassanā

A. Section on ānāpāna

English



Just as, bhikkhus, a skillful turner or a turner’s apprentice, making a
long turn, understands: ‘I am making a long turn’; making a short turn,
he understands: ‘I am making a short turn’; in the same way, bhikkhus, a
bhikkhu, breathing in long, understands: ‘I am breathing in long’;
breathing out long he understands: ‘I am breathing out long’; breathing
in short he understands: ‘I am breathing in short’; breathing out short
he understands: ‘I am breathing out short’;
he
trains himself: ‘feeling the whole kāya, I will breathe in’; he trains
himself: ‘feeling the whole kāya, I will breathe out’; he trains
himself: ‘calming down the kāya-saṅkhāras, I will breathe in’; he trains
himself: ‘calming down the kāya-saṅkhāras, I will breathe out’.

தமிழ்

சம்மதம்படி,பிக்குக்களுக்களே,திறமை கடைசல்காரர்
அல்லது கடைசல்காரின் தொழில் பழகுநர், ஒரு நீளமான சுழற்றுதல் உருவாக்குதல்
குறிப்பறிது: ‘நான் நீளமான சுழற்றுதல் உருவாக்குகிறேன்’;ஒரு குறைவான
சுழற்றுதல் உருவாக்குதல் குறிப்பறிது: ‘நான் குறைவான சுழற்றுதல்
உருவாக்குகிறேன்’;அவ்வழி,பிக்குக்களுக்களே,ஒரு பிக்கு,மூச்சு நீண்டதாக
உள்ளே செலுத்தும்போது: நான் நீண்டதாக உள்ளே செலுத்துககின்றேன் என
அறிகிரார்.மூச்சு நீண்டதாக வெளியே  செலுத்தும்போது: நான் நீண்டதாக வெளியே
செலுத்துககின்றேன் என அறிகிரார்.மூச்சு குறைவாக உள்ளே செலுத்தும்போது: நான்
குறைவாக உள்ளே செலுத்துககின்றேன் என அறிகிரார்.மூச்சு குறைவாக வெளியே
செலுத்தும்போது:நான் குறைவாக வெளியே செலுத்துககின்றேன் என அறிகிரார்.அவர்
தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்: முழு  kāya உடலை/காயாவையும்
கூருணர்ச்சியுடன்,நான் மூச்சை உள்ளே செலுத்துககின்றேன்:அவர் தானே
பயிற்சித்துகொள்கிரார்:முழு  kāya உடலை/காயாவையும் கூருணர்ச்சியுடன்,நான்
மூச்சை வெளியே செலுத்துககின்றேன்:அவர் தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்: 
kāya-saṅkhāras உடல்/காயா இச்சாசத்தியை அமைதி உண்டாக்கொண்டு.நான் மூச்சை
உள்ளே செலுத்துககின்றேன்:அவர் தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்:,நான் மூச்சை
வெளியே செலுத்துககின்றேன்:அவர் தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்:

Please watch:
http://www.youtube.com/watch?v=oLel1sMDpEM&list=LPWCeFjm-hYPo&index=1&feature=plcp
for

Buddhist Meditation - Lama Ole Nydahl


http://www.youtube.com/watch?v=-49FV0Bs6mw&list=LPWCeFjm-hYPo&index=2&feature=plcp
for

Buddhas in Gardens - HD - Calming Nature Buddha Meditation

http://www.youtube.com/watch?v=E2a5RZjzC8A&list=LPWCeFjm-hYPo&index=3&feature=plcp

— The basket of discourses —Mahāsatipaṭṭhāna Sutta (DN 22) {excerpt} - all infobubbles— Attendance on awareness —Kāyānupassanā

மற்றும் எப்படி,பிக்குக்களுக்களே,kāya in kāya (உடலில்
உடலை கவனித்து வசிக்கிரார்? இங்கு பிக்குக்களுக்களா,ஒரு
பிக்கு,காட்டுக்குச் சென்றோ அல்லது மரத்தடிக்குச் சென்றோ அல்லது காலி
அறைகுச் சென்றோ,காலை குறுக்காக கீழ்நோக்கி மடித்துக்கொண்டு அமர்கிரார்,உடலை
செங்குத்தாக சரிசெய்துக்கொண்டு,மற்றும் sati parimukhaṃ. மூச்சு உள்ளே
அல்லது வெளியே சரிசெய்துக்கொள்கிரார்.  sato இவ்வாறு கவனமான மூச்சு உள்ளே
அல்லது வெளியே செலுத்துகிரார். மூச்சு நீண்டதாக உள்ளே செலுத்தும்போது: நான்
நீண்டதாக உள்ளே செலுத்துககின்றேன் என அறிகிரார்.மூச்சு நீண்டதாக வெளியே 
செலுத்தும்போது: நான் நீண்டதாக வெளியே செலுத்துககின்றேன் என
அறிகிரார்.மூச்சு குறைவாக உள்ளே செலுத்தும்போது: நான் குறைவாக உள்ளே
செலுத்துககின்றேன் என அறிகிரார்.மூச்சு குறைவாக வெளியே செலுத்தும்போது:நான்
குறைவாக வெளியே செலுத்துககின்றேன் என அறிகிரார்.அவர் தானே
பயிற்சித்துகொள்கிரார்: முழு  kāya உடலை/காயாவையும் கூருணர்ச்சியுடன்,நான்
மூச்சை உள்ளே செலுத்துககின்றேன்:அவர் தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்:முழு 
kāya உடலை/காயாவையும் கூருணர்ச்சியுடன்,நான் மூச்சை வெளியே
செலுத்துககின்றேன்:அவர் தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்:  kāya-saṅkhāras
உடல்/காயா இச்சாசத்தியை அமைதி உண்டாக்கொண்டு.நான் மூச்சை உள்ளே
செலுத்துககின்றேன்:அவர் தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்:,நான் மூச்சை வெளியே
செலுத்துககின்றேன்:அவர் தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்:



B. Iriyāpatha Pabba


Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu gacchanto gacchāmīti pajānāti, ṭhito ṭhitomhīti pajānāti, nisinno nisinnomhīti pajānāti, sayāno sayānomhīti pajānāti. Yathā yathā pan·assa kāyo paṇihito hoti, tathā tathā naṃ pajānāti.

B. Section on postures



Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, while walking, understands: ‘I am
walking’, or while standing he understands: ‘I am standing’, or while
sitting he understands: ‘I am sitting’, or while lying down he
understands: ‘I am lying down’. Or else, in whichever position his kāya is disposed, he understands it accordingly.

Iti ajjhattaṃ kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyoti pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati.


Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.

தமிழ்
மேலும்,பிக்குக்களுக்களே,ஒரு பிக்கு, நடந்து செல்லும் பொழுது, ‘நான் நடந்து செல்கிறேன்’,
என
அவர் அறிந்துகொள்கிறார்.அல்லது நின்று கொண்டிருக்கிற பொழுது, ‘நான் நின்று
கொண்டிருக்கிகிறேன்’, என அவர் அறிந்துகொள்கிறார்:அல்லது
உட்கார்ந்திருக்கிற பொழுது, ‘நான் உட்கார்ந்திருக்கிறேன்’, என அவர்
அறிந்துகொள்கிறார்: அல்லது படுத்திருத்திருக்கிற பொழுது, ‘நான்
படுத்திருத்திருக்கிறேன்’,என அவர் அறிந்துகொள்கிறார்: தவிர அவர் kāya
உடல்அமர்வுநிலை எதுவாக தீர்வு செய்கிறாரோ
அதன்படிபுரிந்து கொள்கிறார்.

இவ்வாறு
அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார்,
அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை
காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால்
உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால்
உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில்
எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம்
மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்



DN 22 - (D ii 290)
Mahāsatipaṭṭhāna Sutta
— Attendance on awareness —
[ mahā+satipaṭṭhāna ]

This sutta is widely considered as a the main reference for meditation practice.




Note: infobubbles on all Pali words


Pāḷi



Uddesa

I. Kāyānupassanā

   A. Ānāpāna Pabba
   B. Iriyāpatha Pabba
   C. Sampajāna Pabba
   D. Paṭikūlamanasikāra Pabba
   E. Dhātumanasikāra Pabba
   F. Navasivathika Pabba

II. Vedanānupassanā

III. Cittānupassanā

IV. Dhammānupassanā

   A. Nīvaraṇa Pabba



English



Introduction

I. Observation of Kāya

   A. Section on ānāpāna
   B. Section on postures
   C. Section on sampajañña
   D. Section on repulsiveness
   E. Section on the Elements
   F. Section on the nine charnel grounds

II. Observation of Vedanā

III. Observation of Citta

IV. Observation of Dhammas

   A. Section on the nīvaraṇas

C. Sampajāna Pabba


Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu abhikkante paṭikkante sampajānakārī hoti, ālokite vilokite sampajānakārī hoti, samiñjite pasārite sampajānakārī hoti, saṅghāṭi-patta-cīvara-dhāraṇe sampajānakārī hoti, asite pīte khāyite sāyite sampajānakārī hoti, uccāra-passāva-kamme sampajānakārī hoti, gate ṭhite nisinne sutte jāgarite bhāsite tuṇhībhāve sampajānakārī hoti.

C. Section on sampajañña



Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, while approaching and while departing,
acts with sampajañña, while looking ahead and while looking around, he
acts with sampajañña, while bending and while stretching, he acts with
sampajañña, while wearing the robes and the upper robe and while
carrying the bowl, he acts with sampajañña, while eating, while
drinking, while chewing, while tasting, he acts with sampajañña, while
attending to the business of defecating and urinating, he acts with
sampajañña, while walking, while standing, while sitting, while
sleeping, while being awake, while talking and while being silent, he
acts with sampajañña.

Iti ajjhattaṃ kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyoti pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya, a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati.


Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.

தமிழ்

மேலும்,பிக்குக்களுக்களே,ஒரு
பிக்கு, அணுகும் பொழுது மற்றும் விட்டு நீங்கும் பொழுது, sampajañña
நிரந்தரமான தீர்க்கமான உணருந்திறனுடன்  நுணுகிக்கண்டு  செயல் படுகிரார்,
முன் நோக்கி கவனித்துப் பார்க்கும் பொழுது மற்றும் எல்லாப் பக்கங்களிலும்
கவனித்துப் பார்க்கும் பொழுது,sampajañña நிரந்தரமான தீர்க்கமான
உணருந்திறனுடன்  நுணுகிக்கண்டு  செயல் படுகிரார், வளைக்கிற பொழுது  மற்றும்
நெட்டிமுறியும் பொழுது,sampajañña நிரந்தரமான தீர்க்கமான உணருந்திறனுடன் 
நுணுகிக்கண்டு  செயல் படுகிரார், பதவிக்குரிய நீண்ட மேலங்கி அணிந்து கொள்
பொழுது மற்றும் தளர்த்தியான மேலங்கி  மற்றும் ஐயக்கடிஞை எடுத்துச் செல்லும்
பொழுது,sampajañña நிரந்தரமான தீர்க்கமான உணருந்திறனுடன்  நுணுகிக்கண்டு 
செயல் படுகிரார், உண்ணும் பொழுது, குடிக்கும் பொழுது, மெல்லும் பொழுது,
சுவைக்கும் பொழுது,sampajañña நிரந்தரமான தீர்க்கமான உணருந்திறனுடன் 
நுணுகிக்கண்டு  செயல் படுகிரார், வண்டலகற்றும்  மற்றும் சிறுநீர் கழிக்கும்
பணி கவனிக்கும் பொழுது,sampajañña நிரந்தரமான தீர்க்கமான உணருந்திறனுடன் 
நுணுகிக்கண்டு  செயல் படுகிரார், நடந்து செல்கிறே பொழுது நின்று
கொண்டிருக்கிற பொழுது,
உட்கார்ந்திருக்கிற பொழுது, படுத்திருத்திருக்கிற
பொழுது, விழிதிருக்கிற பொழுது, உரையாடுகிற பொழுது, பேசாமலிருக்கிற பொழுது,
sampajañña நிரந்தரமான தீர்க்கமான உணருந்திறனுடன்  நுணுகிக்கண்டு  செயல்
படுகிரார்.

இவ்வாறு அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள்
கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம்
செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம்
செய்கிரார்;புலன்களால் உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார்,
மற்றும் புலன்களால் உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம்
செய்கிரார்; இல்லாவிடில் எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா
வெறும் ஓர்அளவு ஞானம் மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம்
செய்கிரார்.


DN 22 - (D ii 290)
Mahāsatipaṭṭhāna Sutta
— Attendance on awareness —
[ mahā+satipaṭṭhāna ]

This sutta is widely considered as a the main reference for meditation practice.




Note: infobubbles on all Pali words


Pāḷi



Uddesa

I. Kāyānupassanā

   A. Ānāpāna Pabba
   B. Iriyāpatha Pabba
   C. Sampajāna Pabba
   D. Paṭikūlamanasikāra Pabba
   E. Dhātumanasikāra Pabba
   F. Navasivathika Pabba

II. Vedanānupassanā

III. Cittānupassanā

IV. Dhammānupassanā

   A. Nīvaraṇa Pabba
   B. Khandha Pabba
   C. Āyatana Pabba
   D. Bojjhaṅga Pabba



English



Introduction

I. Observation of Kāya

   A. Section on ānāpāna
   B. Section on postures
   C. Section on sampajañña
   D. Section on repulsiveness
   E. Section on the Elements
   F. Section on the nine charnel grounds

II. Observation of Vedanā

III. Observation of Citta

IV. Observation of Dhammas

   A. Section on the Nīvaraṇas
   B. Section on the Khandhas
   C. Section on the Sense Spheres
   D. Section on the Bojjhaṅgas


D. Paṭikūlamanasikāra Pabba


Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu imam·eva kāyaṃ, uddhaṃ pādatalā adho kesa·matthakā, taca·pariyantaṃ pūraṃ nānappakārassa asucino paccavekkhati: ‘Atthi imasmiṃ kāye kesā lomā nakhā dantā taco maṃsaṃ nhāru aṭṭhi aṭṭhimiñjaṃ vakkaṃ hadayaṃ yakanaṃ kilomakaṃ pihakaṃ papphāsaṃ antaṃ antaguṇaṃ udariyaṃ karīsaṃ pittaṃ semhaṃ pubbo lohitaṃ sedo medo assu vasā kheḷo siṅghāṇikā lasikā muttaṃti.

D. Section on Repulsiveness



Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu considers this very body, from the
soles of the feet up and from the hair on the head down, which is
delimited by its skin and full of various kinds of impurities: “In this kāya,
there are the hairs of the head, hairs of the body, nails, teeth, skin,
flesh, tendons, bones, bone marrow, kidneys, heart, liver, pleura,
spleen, lungs, intestines, mesentery, stomach with its contents, feces,
bile, phlegm, pus, blood, sweat, fat, tears, grease, saliva, nasal
mucus, synovial fluid and urine.”

Seyyathāpi, bhikkhave, ubhatomukhā putoḷi pūrā nānāvihitassa dhaññassa, seyyathidaṃ sālīnaṃ vīhīnaṃ muggānaṃ māsānaṃ tilānaṃ taṇḍulānaṃ.
Tamenaṃ cakkhumā puriso muñcitvā paccavekkheyya: ‘Ime sālī ime vīhī, ime muggā, ime māsā, ime tilā, ime taṇḍulāti; evameva kho, bhikkhave, bhikkhu imam·eva kāyaṃ, uddhaṃ pādatalā adho kesa·matthakā, taca·pariyantaṃ pūraṃ nānappakārassa asucino paccavekkhati: ‘Atthi imasmiṃ kāye kesā lomā nakhā dantā taco maṃsaṃ nhāru aṭṭhi aṭṭhimiñjaṃ vakkaṃ hadayaṃ yakanaṃ kilomakaṃ pihakaṃ papphāsaṃ antaṃ antaguṇaṃ udariyaṃ karīsaṃ pittaṃ semhaṃ pubbo lohitaṃ sedo medo assu vasā kheḷo siṅghāṇikā lasikā muttaṃti.


Just as if, bhikkhus, there was a bag having two openings and filled
with various kinds of grain, such as hill-paddy, paddy, mung beans,
cow-peas, sesame seeds and husked rice. A man with good eyesight, having
unfastened it, would consider [its contents]: “This is hill-paddy, this
is paddy, those are mung beans, those are cow-peas, those are sesame
seeds and this is husked rice;” in the same way, bhikkhus, a bhikkhu
considers this very body, from the soles of the feet up and from the
hair on the head down, which is delimited by its skin and full of
various kinds of impurities: “In this kāya,
there are the hairs of the head, hairs of the body, nails, teeth, skin,
flesh, tendons, bones, bone marrow, kidneys, heart, liver, pleura,
spleen, lungs, intestines, mesentery, stomach with its contents, feces,
bile, phlegm, pus, blood, sweat, fat, tears, grease, saliva, nasal
mucus, synovial fluid and urine.”

Iti ajjhattaṃ kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyoti pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya, a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati.


Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.

தமிழ்

மேலும்,
பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, இதே உடம்பில்,உச்சைந்தலை முடியிலிருந்து
கீழ்நோக்கி உள்ளங்கால் வரை, மெல்லிய தோல் மற்றும் பல்வேறு வகைப்பட்ட
அசுத்தம் நிறைந்த, ‘இந்த kāya, உடம்பு தலை முடி, உடம்புமுடி, நகம், பற்கள்,
மெல்லியல் தோல், தசை, தசை நாண், எலும்பு, எலும்புச்சோறு, சிறுநீரகம்,
இதயம், கல்லீரல்,மார்புவரி, மண்ணீரல், சுவாசப்பை,குடல், குடல்தாங்கி,
இரைப்பை அதனுடைய உள்ளடங்கல், மலம், பித்தநீர், கபம், சீழ், இரத்தம்,
வியர்வை, கொழுப்பு, கண்ணீர், மசகிடு, உமிழ்நீர், மூக்குச்சளி, உயவுநீர்மஞ்
சார்ந்த நீர்த்தன்மையுள்ள மற்றும் சிறுநீர் அதன் வரம்பிடலில் உள்ளது என
அறீவார்.

ஒருவேளை பிக்குக்களுக்களே,அங்கே ஒரு பை இரண்டு
வாயில்கள் உடையதாயிருப்பின், பல்வேறு  வகைப்பட்ட தானியம், குன்று நெல்
பயிர், நெல் பயிர், பச்சைப்பருப்பு, மாட்டு பட்டாணி, எள்ளு விதை, தொலியல்.
ஒரு மனிதன் நல்ல பார்வையாற்றல் உடையவராயிருத்தல் கட்டு அவிழ்க்கப்
பட்டவுடன் ஆழ்ந்து ஆராய விரும்பி ,”இது குன்று நெல் பயிர்,நெல் பயிர்,
பச்சைப்பருப்பு, மாட்டு பட்டாணி, எள்ளு விதை, தொலியல்என அறீவார்.” அதே
போல்,  பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, இதே உடம்பில்,உச்சைந்தலை
முடியிலிருந்து கீழ்நோக்கி உள்ளங்கால் வரை, மெல்லிய தோல் மற்றும் பல்வேறு
வகைப்பட்ட அசுத்தம் நிறைந்த, ‘இந்த kāya, உடம்பு தலை முடி, உடம்புமுடி,
நகம், பற்கள், மெல்லியல் தோல், தசை, தசை நாண், எலும்பு, எலும்புச்சோறு,
சிறுநீரகம், இதயம், கல்லீரல்,மார்புவரி, மண்ணீரல், சுவாசப்பை,குடல்,
குடல்தாங்கி, இரைப்பை அதனுடைய உள்ளடங்கல், மலம், பித்தநீர், கபம், சீழ்,
இரத்தம், வியர்வை, கொழுப்பு, கண்ணீர், மசகிடு, உமிழ்நீர், மூக்குச்சளி,
உயவுநீர்மஞ் சார்ந்த நீர்த்தன்மையுள்ள மற்றும் சிறுநீர் அதன் வரம்பிடலில்
உள்ளது என அறீவார்.

இவ்வாறு அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை
காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே
கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே
கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால் உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம்
செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால் உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து
வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில் எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர்
உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம் மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என
எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.


DN 22 - (D ii 290)
Mahāsatipaṭṭhāna Sutta
— Attendance on awareness —
[ mahā+satipaṭṭhāna ]

This sutta is widely considered as a the main reference for meditation practice.




Note: infobubbles on all Pali words


Pāḷi



Uddesa

I. Kāyānupassanā

   A. Ānāpāna Pabba
   B. Iriyāpatha Pabba
   C. Sampajāna Pabba
   D. Paṭikūlamanasikāra Pabba
   E. Dhātumanasikāra Pabba
   F. Navasivathika Pabba

II. Vedanānupassanā

III. Cittānupassanā

IV. Dhammānupassanā

   A. Nīvaraṇa Pabba
   B. Khandha Pabba
   C. Āyatana Pabba
   D. Bojjhaṅga Pabba



English



Introduction

I. Observation of Kāya

   A. Section on ānāpāna
   B. Section on postures
   C. Section on sampajañña
   D. Section on repulsiveness
   E. Section on the Elements
   F. Section on the nine charnel grounds

II. Observation of Vedanā

III. Observation of Citta

IV. Observation of Dhammas

   A. Section on the Nīvaraṇas
   B. Section on the Khandhas
   C. Section on the Sense Spheres
   D. Section on the Bojjhaṅgas

E. Dhātumanasikāra Pabba


Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu imam·eva kāyaṃ yathā·ṭhitaṃ yathā·paṇihitaṃ dhātuso paccavekkhati: ‘Atthi imasmiṃ kāye pathavī·dhātu āpo·dhātū tejo·dhātū vāyo·dhātūti.

E. Section on the Elements



Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu reflects on this very kāya, however it is placed, however it is disposed: “In this kāya, there is the earth element, the water element, the fire element and the air element.”

Seyyathāpi, bhikkhave, dakkho goghātako goghātak·antevāsī gāviṃ vadhitvā catu·mahā·pathe bilaso vibhajitvā nisinno assa; evameva kho, bhikkhave, bhikkhu imam·eva kāyaṃ yathā·ṭhitaṃ yathā·paṇihitaṃ dhātuso paccavekkhati: ‘Atthi imasmiṃ kāye pathavī·dhātu āpo·dhātū tejo·dhātū vāyo·dhātūti.


Just as, bhikkhus, a skillful butcher or a butcher’s apprentice, having
killed a cow, would sit at a crossroads cutting it into pieces; in the
same way, bhikkhus, a bhikkhu reflects on this very kāya, however it is placed, however it is disposed: “In this kāya, there is the earth element, the water element, the fire element and the air element.”

Iti ajjhattaṃ kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyoti pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya, a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati.


Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.


தமிழ்

E. நாற்பெரும் பூதங்கள் மேலான பிரிவு

மேலும்,
பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, எவ்வகையிலேனும் அதை வைத்திருந்த போதும்,
எவ்வகையிலேனும் அதை அப்புறப்படுத்த போதும், இந்த உடல்/காயம்  பிரதிபலிக்க 
இந்த :”உடல்/காயத்தில் ,நிலவுலகம் மெய்ம்மூலம், தண்ணீர் மெய்ம்மூலம்,
நெருப்பு மெய்ம்மூலம், காற்று மெய்ம்மூலம் இருக்கிறது.

சம்மதம்போலே,பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பயிற்சி பெற்ற கசாப்புக்காரர் அல்லது ஒரு
கசாப்புக்காரரிடம் தொழில் பழகுநர்,ஒரு பசு கொல்லுஞ் செயல் உடையவராயிரருந்து,
ஒரு
குறுக்கு வீதி உட்கார்ந்து எப்படி வெட்டி எடுக்கப்பட்டதோ;  அதே போன்றே,
பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, எவ்வகையிலேனும் அதை வைத்திருந்த போதும்,
எவ்வகையிலேனும் அதை அப்புறப்படுத்த போதும், இந்த உடல்/காயம்  பிரதிபலிக்க 
இந்த :”உடல்/காயத்தில் ,நிலவுலகம் மெய்ம்மூலம், தண்ணீர் மெய்ம்மூலம்,
நெருப்பு மெய்ம்மூலம், காற்று மெய்ம்மூலம் இருக்கிறது.

இவ்வாறு
அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார்,
அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை
காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால்
உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால்
உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில்
எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு

— The basket of discourses —Mahāsatipaṭṭhāna Sutta (DN 22) {excerpt} - all infobubbles— Attendance on awareness —Kāyānupassanā
F. Navasivathika Pabba    F. Section on the nine charnel grounds  F. ஒன்பது இடுகாடு நிலத்தளங்கள் மேலான பிரிவு



DN 22 - (D ii 290)
Mahāsatipaṭṭhāna Sutta
— Attendance on awareness —
[ mahā+satipaṭṭhāna ]

This sutta is widely considered as a the main reference for meditation practice.




Note: infobubbles on all Pali words


Pāḷi



Uddesa

I. Kāyānupassanā

   A. Ānāpāna Pabba
   B. Iriyāpatha Pabba
   C. Sampajāna Pabba
   D. Paṭikūlamanasikāra Pabba
   E. Dhātumanasikāra Pabba
   F. Navasivathika Pabba

II. Vedanānupassanā

III. Cittānupassanā

IV. Dhammānupassanā

   A. Nīvaraṇa Pabba
   B. Khandha Pabba
   C. Āyatana Pabba
   D. Bojjhaṅga Pabba



English



Introduction

I. Observation of Kāya

   A. Section on ānāpāna
   B. Section on postures
   C. Section on sampajañña
   D. Section on repulsiveness
   E. Section on the Elements
   F. Section on the nine charnel grounds

II. Observation of Vedanā

III. Observation of Citta

IV. Observation of Dhammas

   A. Section on the Nīvaraṇas
   B. Section on the Khandhas
   C. Section on the Sense Spheres
   D. Section on the Bojjhaṅgas




F. Navasivathika Pabba

(1)

Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya chaḍḍitaṃ ekāha·mataṃ dvīha·mataṃ tīha·mataṃ uddhumātakaṃ vinīlakaṃ vipubbaka·jātaṃ, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atītoti.

F. Section on the nine charnel grounds

(1)


Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body,
cast away in a charnel ground, one day dead, or two days dead or three
days dead, swollen, bluish and festering, he considers this very kāya: “This kāya also is of such a nature, it is going to become like this, and is not free from such a condition.”

Iti ajjhattaṃ kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyoti pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya, a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati.


Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.


தமிழ்
F. ஒன்பது இடுகாடு நிலத்தளங்கள் மேலான பிரிவு

மேலும்,
பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, ஒருவேளை அவர் தொலைவான இடத்தில்  ஒரு
பிரேதம் இடுகாடு நிலத்தளத்தில் எறியப்பட்டு இருப்பதைப் பார்த்துக்
கொண்டிருஇந்தால், ஒரு நாள் இறந்த, அல்லது இரண்டு நாட்கள் இறந்த, அல்லது
மூன்று நாட்கள் இறந்த, வீங்கிய, சற்றே நீலமான மற்றும் புரைத்துச் சீக்கொண்ட
நிலையில், அவர் இந்த மெய்ம்மூலமான kāya  உடல்/காய ஆழ்ந்து ஆராய: “இந்த
kāya  உடல்/காய கூட அவ்வகைப்பட்ட ஒரு இயற்கை ஆற்றல் உடையதாக இருக்கிறது,
அதுவும் இப்படி  ஆகத்தொடங்கு போக இருக்கிறது, மற்றும் அத்தகைய ஒரு 
கட்டுப்பாட்டு வரம்புகளற்ற நிலைமை இருந்து  வேறல்ல.

இவ்வாறு
அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார்,
அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை
காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால்
உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால்
உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில்
எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம்
மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.


(2)

Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya chaḍḍitaṃ kākehi khajjamānaṃ kulalehi khajjamānaṃ gijjhehi khajjamānaṃ kaṅkehi khajjamānaṃ sunakhehi khajjamānaṃ byagghehi khajjamānaṃ dīpīhi khajjamānaṃ siṅgālehi khajjamānaṃ vividhehi pāṇaka·jātehi khajjamānaṃ, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atītoti.

(2)


Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body,
cast away in a charnel ground, being eaten by crows, being eaten by
hawks, being eaten by vultures, being eaten by herons, being eaten by
dogs, being eaten by tigers, being eaten by panthers, being eaten by
various kinds of beings, he considers this very kāya: “This kāya also is of such a nature, it is going to become like this, and is not free from such a condition.”

Iti ajjhattaṃ kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyoti pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya, a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati.


Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.

மேலும்,
பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, ஒருவேளை அவர் தொலைவான இடத்தில்  ஒரு
பிரேதம் இடுகாடு நிலத்தளத்தில் எறியப்பட்டு இருப்பதைப் பார்த்துக்
கொண்டிருந்தால்,காகங்களால் தின்னப்பட்டு, பருந்துகளால் தின்னப்பட்டு,
பிணந்தின்னிக் கழுகுகளால் தின்னப்பட்டு, நாரைகளால் தின்னப்பட்டு, நாய்களால்
தின்னப்பட்டு, புலிகளால் தின்னப்பட்டு, சிறுத்தைகளால் தின்னப்பட்டு,
பல்வேறு வகைப்பட்ட அசரீரிவஸ்துக்களால் தின்னப்பட்டு, அவர் இந்த
மெய்ம்மூலமான kāya  உடல்/காய ஆழ்ந்து ஆராய: “இந்த kāya  உடல்/காய கூட
அவ்வகைப்பட்ட ஒரு இயற்கை ஆற்றல் உடையதாக இருக்கிறது, அதுவும் இப்படி 
ஆகத்தொடங்கு போக இருக்கிறது, மற்றும் அத்தகைய ஒரு  கட்டுப்பாட்டு
வரம்புகளற்ற
நிலைமை இருந்து  வேறல்ல.

இவ்வாறு
அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார்,
அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை
காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால்
உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால்
உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில்
எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம்
மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.


(3)

Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya chaḍḍitaṃ aṭṭhika·saṅkhalikaṃ sa·maṃsa·lohitaṃ nhāru·sambandhaṃ, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atītoti.

(3)


Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body,
cast away in a charnel ground, a squeleton with flesh and blood, held
together by tendons, he considers this very kāya: “This kāya also is of such a nature, it is going to become like this, and is not free from such a condition.”

Iti ajjhattaṃ kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyoti pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya, a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati.


Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.

மேலும்,
பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, ஒருவேளை அவர் தொலைவான இடத்தில்  ஒரு
பிரேதம் இடுகாடு நிலத்தளத்தில் எறியப்பட்டு இருப்பதைப் பார்த்துக்
கொண்டிருந்தால், ஒரு மனித  எலும்புக் கூடு தசை மற்றும்
இரத்தத்துடன்,நரம்புகளால்  ஒன்றாய் பிடிக்கப்பட்டு,அவர் இந்த மெய்ம்மூலமான
kāya  உடல்/காய ஆழ்ந்து ஆராய: “இந்த kāya  உடல்/காய கூட அவ்வகைப்பட்ட ஒரு
இயற்கை ஆற்றல் உடையதாக இருக்கிறது, அதுவும் இப்படி  ஆகத்தொடங்கு போக
இருக்கிறது, மற்றும் அத்தகைய ஒரு  கட்டுப்பாட்டு வரம்புகளற்ற
நிலைமை இருந்து  வேறல்ல.

இவ்வாறு
அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார்,
அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை
காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால்
உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால்
உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில்
எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம்
மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.


Sutta Piṭaka

— The basket of discourses —Mahāsatipaṭṭhāna Sutta (DN 22) {excerpt} - all infobubbles— Attendance on awareness —Kāyānupassanā
F. Navasivathika Pabba    F. Section on the nine charnel grounds  F. ஒன்பது இடுகாடு நிலத்தளங்கள் மேலான பிரிவு


DN 22 - (D ii 290)
Mahāsatipaṭṭhāna Sutta
— Attendance on awareness —
[ mahā+satipaṭṭhāna ]

This sutta is widely considered as a the main reference for meditation practice.




Note: infobubbles on all Pali words


Pāḷi



Uddesa

I. Kāyānupassanā

   A. Ānāpāna Pabba
   B. Iriyāpatha Pabba
   C. Sampajāna Pabba
   D. Paṭikūlamanasikāra Pabba
   E. Dhātumanasikāra Pabba
   F. Navasivathika Pabba

II. Vedanānupassanā

III. Cittānupassanā

IV. Dhammānupassanā

   A. Nīvaraṇa Pabba
   B. Khandha Pabba
   C. Āyatana Pabba
   D. Bojjhaṅga Pabba



English



Introduction

I. Observation of Kāya

   A. Section on ānāpāna
   B. Section on postures
   C. Section on sampajañña
   D. Section on repulsiveness
   E. Section on the Elements
   F. Section on the nine charnel grounds

II. Observation of Vedanā

III. Observation of Citta

IV. Observation of Dhammas

   A. Section on the Nīvaraṇas
   B. Section on the Khandhas
   C. Section on the Sense Spheres
   D. Section on the Bojjhaṅgas



Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.

(4)

Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya chaḍḍitaṃ aṭṭhika·saṅkhalikaṃ ni·maṃsa·lohita·makkhitaṃ nhāru·sambandhaṃ, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atītoti.

(4)


Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body,
cast away in a charnel ground, a squeleton without flesh and smeared
with blood, held together by tendons, he considers this very kāya: “This kāya also is of such a nature, it is going to become like this, and is not free from such a condition.”

Iti ajjhattaṃ kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyoti pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya, a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati.


Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.


தமிழ்

F. ஒன்பது இடுகாடு நிலத்தளங்கள் மேலான பிரிவு

மேலும்,
பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, ஒருவேளை அவர் தொலைவான இடத்தில்  ஒரு
பிரேதம் இடுகாடு நிலத்தளத்தில் எறியப்பட்டு இருப்பதைப் பார்த்துக்
கொண்டிருந்தால், ஒரு மனித  எலும்புக் கூடு தசைகளில்லாமல் மற்றும் இரத்தம்
பூசப்பட்டு,நரம்புகளால்  ஒன்றாய் பிடிக்கப்பட்டு,அவர் இந்த மெய்ம்மூலமான
kāya  உடல்/காய ஆழ்ந்து ஆராய: “இந்த kāya  உடல்/காய கூட அவ்வகைப்பட்ட ஒரு
இயற்கை ஆற்றல் உடையதாக இருக்கிறது, அதுவும் இப்படி  ஆகத்தொடங்கு போக
இருக்கிறது, மற்றும் அத்தகைய ஒரு  கட்டுப்பாட்டு வரம்புகளற்ற  நிலைமை
இருந்து  வேறல்ல.

இவ்வாறு அவர்
kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது
காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை
காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால்
உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால்
உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில்
எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம்
மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.


(5)

Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya chaḍḍitaṃ aṭṭhika·saṅkhalikaṃ apagata·maṃsa·lohitaṃ nhāru·sambandhaṃ, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atītoti.

(5)


Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body,
cast away in a charnel ground, a squeleton without flesh nor blood, held
together by tendons, he considers this very kāya: “This kāya also is of such a nature, it is going to become like this, and is not free from such a condition.”

Iti ajjhattaṃ kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyoti pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya, a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati.


Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.

மேலும்,
பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, ஒருவேளை அவர் தொலைவான இடத்தில்  ஒரு
பிரேதம் இடுகாடு நிலத்தளத்தில் எறியப்பட்டு இருப்பதைப் பார்த்துக்
கொண்டிருந்தால், ஒரு மனித  எலும்புக் கூடு தசைகளில்லாமல் மற்றும் இரத்தம் 
இல்லாமல்,நரம்புகளால்  ஒன்றாய் பிடிக்கப்பட்டு,அவர் இந்த மெய்ம்மூலமான
kāya  உடல்/காய ஆழ்ந்து ஆராய: “இந்த kāya  உடல்/காய கூட அவ்வகைப்பட்ட ஒரு
இயற்கை ஆற்றல் உடையதாக இருக்கிறது, அதுவும் இப்படி ஆகத்தொடங்கு போக
இருக்கிறது, மற்றும் அத்தகைய ஒரு  கட்டுப்பாட்டு வரம்புகளற்ற நிலைமை
இருந்து  வேறல்ல.

இவ்வாறு அவர்
kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது
காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை
காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால்
உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால்
உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில்
எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம்
மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.

— The basket of discourses —Mahāsatipaṭṭhāna Sutta (DN 22) {excerpt} - all infobubbles— Attendance on awareness —Kāyānupassanā
F. Navasivathika Pabba    F. Section on the nine charnel grounds  F. II. Vedanānupassanā
II. Observation of Vedanā ஒன்பது இடுகாடு நிலத்தளங்கள் மேலான பிரிவு - II. வேதனையை கூர்ந்த கவனித்தல்



DN 22 - (D ii 290)

Mahāsatipaṭṭhāna Sutta

— Attendance on awareness —
[ mahā+satipaṭṭhāna ]

This sutta is widely considered as a the main reference for meditation practice.




Note: infobubbles on all Pali words


Pāḷi



Uddesa

I. Kāyānupassanā

   A. Ānāpāna Pabba
   B. Iriyāpatha Pabba
   C. Sampajāna Pabba
   D. Paṭikūlamanasikāra Pabba
   E. Dhātumanasikāra Pabba
   F. Navasivathika Pabba

II. Vedanānupassanā

III. Cittānupassanā

IV. Dhammānupassanā

   A. Nīvaraṇa Pabba
   B. Khandha Pabba
   C. Āyatana Pabba
   D. Bojjhaṅga Pabba



English



Introduction

I. Observation of Kāya

   A. Section on ānāpāna
   B. Section on postures
   C. Section on sampajañña
   D. Section on repulsiveness
   E. Section on the Elements
   F. Section on the nine charnel grounds

II. Observation of Vedanā

III. Observation of Citta

IV. Observation of Dhammas

   A. Section on the Nīvaraṇas
   B. Section on the Khandhas
   C. Section on the Sense Spheres
   D. Section on the Bojjhaṅgas

(6)

Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya chaḍḍitaṃ aṭṭhikāni apagata·sambandhāni disā vidisā vikkhittāni, aññena hatth·aṭṭhikaṃ aññena pād·aṭṭhikaṃ aññena gopphak·aṭṭhikaṃ aññena jaṅgh·aṭṭhikaṃ aññena ūru·ṭṭhikaṃ aññena kaṭi·ṭṭhikaṃ aññena phāsuk·aṭṭhikaṃ aññena piṭṭh·iṭṭhikaṃ aññena khandh·aṭṭhikaṃ aññena gīv·aṭṭhikaṃ aññena hanuk·aṭṭhikaṃ aññena dant·aṭṭhikaṃ aññena sīsakaṭāhaṃ, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atītoti.

(6)


Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body,
cast away in a charnel ground, disconnected bones scattered here and
there, here a hand bone, there a foot bone, here an ankle bone, there a
shin bone, here a thigh bone, there a hip bone, here a rib, there a back
bone, here a spine bone, there a neck bone, here a jaw bone, there a
tooth bone, or there the skull, he considers this very kāya: “This kāya also is of such a nature, it is going to become like this, and is not free from such a condition.”

Iti ajjhattaṃ kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyoti pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya, a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati.


Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.

தமிழ்

மேலும்,
பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, ஒருவேளை அவர் தொலைவான இடத்தில்  ஒரு
பிரேதம் இடுகாடு நிலத்தளத்தில் எறியப்பட்டு இருப்பதைப் பார்த்துக்
கொண்டிருந்தால், கழற்றபட்ட எலும்புகள் அங்குமிங்குமா சிதறலான, இங்கே ஒரு கை
எலும்பு, அங்கே ஒரு கால் எலும்பு, இங்கே ஒரு கணுக்கால் எலும்பு, அங்கே ஒரு
முழந்தாள் எலும்பு, இங்கே ஒரு தொடை எலும்பு, அங்கே ஒரு இடுப்பு எலும்பு,
இங்கே ஒரு தொடை எலும்பு, அங்கே ஒரு விலா எலும்பு, இங்கே ஒரு தொடை எலும்பு,
அங்கே ஒரு முதுகு எலும்பு, இங்கே ஒரு தண்டெலும்பு, அங்கே ஒரு கழுத்து
எலும்பு, இங்கே ஒரு தாடை எலும்பு, அங்கே ஒரு பல் எலும்பு, அல்லது அங்கே ஒரு
மண்டை ஓடு என அவர் இந்த மெய்ம்மூலமான kāya  உடல்/காய ஆழ்ந்து ஆராய: “இந்த
kāya  உடல்/காய கூட அவ்வகைப்பட்ட ஒரு இயற்கை ஆற்றல் உடையதாக இருக்கிறது,
அதுவும் இப்படி  ஆகத்தொடங்கு போக இருக்கிறது, மற்றும் அத்தகைய ஒரு 
கட்டுப்பாட்டு வரம்புகளற்ற நிலைமை இருந்து  வேறல்ல.

இவ்வாறு அவர்
kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது
காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை
காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால்
உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால்
உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில்
எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம்
மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.



(7)

Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya chaḍḍitaṃ aṭṭhikāni setāni saṅkha·vaṇṇa·paṭibhāgāni, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atītoti.

(7)


Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body,
cast away in a charnel ground, the bones whitened like a seashell, he
considers this very kāya: “This kāya also is of such a nature, it is going to become like this, and is not free from such a condition.”

Iti ajjhattaṃ kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyoti pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya, a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati.


Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.

மேலும், பிக்குக்களுக்களே,
ஒரு பிக்கு, ஒருவேளை அவர் தொலைவான இடத்தில்  ஒரு பிரேதம் இடுகாடு
நிலத்தளத்தில் எறியப்பட்டு இருப்பதைப் பார்த்துக்
கொண்டிருந்தால்,எலும்புகள் கடல்நுரை போல் வெண்மையாக இருந்தால், அவர் இந்த
மெய்ம்மூலமான kāya  உடல்/காய ஆழ்ந்து ஆராய: “இந்த kāya  உடல்/காய கூட
அவ்வகைப்பட்ட ஒரு இயற்கை ஆற்றல் உடையதாக இருக்கிறது, அதுவும் இப்படி 
ஆகத்தொடங்கு போக இருக்கிறது, மற்றும் அத்தகைய ஒரு  கட்டுப்பாட்டு
வரம்புகளற்ற நிலைமை இருந்து  வேறல்ல.

இவ்வாறு அவர் kāya in kāya
உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை
காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு
உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால் உணரத்தக்க
எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால் உணரத்தக்கதை
கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில்
எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம்
மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.



(8)

Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya chaḍḍitaṃ aṭṭhikāni puñja·kitāni terovassikāni, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atītoti.

(8)


Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body,
cast away in a charnel ground, heaped up bones over a year old, he
considers this very kāya: “This kāya also is of such a nature, it is going to become like this, and is not free from such a condition.”

Iti ajjhattaṃ kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyoti pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya, a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati.


Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.

மேலும், பிக்குக்களுக்களே, ஒரு
பிக்கு, ஒருவேளை அவர் தொலைவான இடத்தில்  ஒரு பிரேதம் இடுகாடு நிலத்தளத்தில்
எறியப்பட்டு இருப்பதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தால்,எலும்புகள் ஒரு
ஆண்டுக்கு மேலே பழையதாகி குவியல் போல்  இருந்தால், அவர் இந்த மெய்ம்மூலமான
kāya  உடல்/காய ஆழ்ந்து ஆராய: “இந்த kāya  உடல்/காய கூட அவ்வகைப்பட்ட ஒரு
இயற்கை ஆற்றல் உடையதாக இருக்கிறது, அதுவும் இப்படி  ஆகத்தொடங்கு போக
இருக்கிறது, மற்றும் அத்தகைய ஒரு  கட்டுப்பாட்டு வரம்புகளற்ற நிலைமை
இருந்து  வேறல்ல.

இவ்வாறு அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை
காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே
கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே
கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால் உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம்
செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால் உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து
வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில் எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர்
உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம் மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என
எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.



(9)

Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya chaḍḍitaṃ aṭṭhikāni pūtīni cuṇṇaka·jātāni, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atītoti.

(9)


Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body,
cast away in a charnel ground, rotten bones reduced to powder, he
considers this very kāya: “This kāya also is of such a nature, it is going to become like this, and is not free from such a condition.”

Iti ajjhattaṃ kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyoti pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya, a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati.


Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.

மேலும், பிக்குக்களுக்களே, ஒரு
பிக்கு, ஒருவேளை அவர் தொலைவான இடத்தில்  ஒரு பிரேதம் இடுகாடு நிலத்தளத்தில்
எறியப்பட்டு இருப்பதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தால்,சீரழிந்த எலும்புகள்
பொடியாகி  இருந்தால், அவர் இந்த மெய்ம்மூலமான kāya  உடல்/காய ஆழ்ந்து ஆராய:
“இந்த kāya  உடல்/காய கூட அவ்வகைப்பட்ட ஒரு இயற்கை ஆற்றல் உடையதாக
இருக்கிறது, அதுவும் இப்படி  ஆகத்தொடங்கு போக இருக்கிறது, மற்றும் அத்தகைய
ஒரு  கட்டுப்பாட்டு வரம்புகளற்ற நிலைமை இருந்து  வேறல்ல.

இவ்வாறு
அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார்,
அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை
காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால்
உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால்
உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில்
எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம்
மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.

________________________________________________________________________________________

II. Vedanānupassanā


Kathaṃ ca pana, bhikkhave, bhikkhu vedanāsu vedanānupassī viharati?


II. Observation of Vedanā



And furthermore, bhikkhus, how does a bhikkhu dwell observing vedanā in vedanā?

Idha, bhikkhave, bhikkhu sukhaṃ vedanaṃ vedayamānosukhaṃ vedanaṃ vedayāmīti pajānāti; dukkhaṃ vedanaṃ vedayamānodukkhaṃ vedanaṃ vedayāmīti pajānāti; a·dukkham-a·sukhaṃ vedanaṃ vedayamānoa·dukkham-a·sukhaṃ vedanaṃ vedayāmīti pajānāti. Sāmisaṃ sukhaṃ vedanaṃ vedayamānosāmisaṃ sukhaṃ vedanaṃ vedayāmīti pajānāti; nirāmisaṃ sukhaṃ vedanaṃ vedayamānonirāmisaṃ sukhaṃ vedanaṃ vedayāmīti pajānāti. Sāmisaṃ dukkhaṃ vedanaṃ vedayamānosāmisaṃ dukkhaṃ vedanaṃ vedayāmīti pajānāti; nirāmisaṃ dukkhaṃ vedanaṃ vedayamānonirāmisaṃ dukkhaṃ vedanaṃ vedayāmīti pajānāti. Sāmisaṃ a·dukkham-a·sukhaṃ vedanaṃ vedayamānosāmisaṃ a·dukkham-a·sukhaṃ vedanaṃ vedayāmīti pajānāti; nirāmisaṃ a·dukkham-a·sukhaṃ vedanaṃ vedayamānonirāmisaṃ a·dukkham-a·sukhaṃ vedanaṃ vedayāmīti pajānāti.


Here, bhikkhus, a bhikkhu, experiencing a sukha vedanā, undersands: “I am experiencing a sukha vedanā“; experiencing a dukkha vedanā, undersands: “I am experiencing a dukkha vedanā“; experiencing an adukkham-asukhā vedanā, undersands: “I am experiencing a adukkham-asukhā vedanā“; experiencing a sukha vedanā sāmisa, undersands: “I am experiencing a sukha vedanā sāmisa“; experiencing a sukha vedanā nirāmisa, undersands: “I am experiencing a sukha vedanā nirāmisa“; experiencing a dukkha vedanā sāmisa, undersands: “I am experiencing a dukkha vedanā sāmisa“; experiencing a dukkha vedanā nirāmisa, undersands: “I am experiencing a dukkha vedanā nirāmisa“; experiencing an adukkham-asukhā vedanā sāmisa, undersands: “I am experiencing a adukkham-asukhā vedanā sāmisa“; experiencing an adukkham-asukhā vedanā nirāmisa, undersands: “I am experiencing a adukkham-asukhā vedanā nirāmisa“.

Iti ajjhattaṃ vedanāsu vedanānupassī viharati, bahiddhā vedanāsu vedanānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vedanāsu vedanānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vedanāsu viharati, vaya-dhamm·ānupassī vedanāsu viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vedanāsu viharati; ‘atthi vedanāti pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya, a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu vedanāsu vedanānupassī viharati.


Thus he dwells observing vedanā in vedanā internally, or he dwells observing vedanā in vedanā externally, or he dwells observing vedanā in vedanā internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in vedanā, or he dwells observing the passing away of phenomena in vedanā, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in vedanā; or else, [realizing:] “this is vedanā!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing vedanā in vedanā.



II. வேதனையை கூர்ந்த கவனித்தல்

மற்றும் இப்போது எவ்வாறு பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, vedanā in vedanā  வேதனையை வேதனையில் கூர்ந்த கவனித்து வாசம் செய்கிரார்?

இங்கு,
பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, ஒரு sukha vedanā சுக வேதனையை
அனுபவிக்கும்போது, நான் ஒரு சுக வேதனையை அனுபவிக்றேன் என
புரிந்துகொள்கிரார்: ஒரு dukkha vedanā துக்க வேதனையை அனுபவிக்கும்போது,
நான் ஒரு துக்க வேதனையை அனுபவிக்றேன் என புரிந்துகொள்கிரார்: ஒரு 
adukkham-asukhā vedanā  அதுக்க-அசுக (துக்க-சுகமற்ற) வேதனையை
அனுபவிக்கும்போது, நான் ஒரு adukkham-asukhā vedanā  அதுக்க-அசுக
(துக்க-சுகமற்ற) வேதனையை அனுபவிக்றேன் என புரிந்துகொள்கிரார்:ஒரு sukhā
vedanā  sāmisa சுக வேதனையை உணவை மனப்பற்றுடன் அனுபவிக்கும்போது, நான் ஒரு
sukhā vedanā  sāmisa சுக வேதனையை உணவை மனப்பற்றுடன் அனுபவிக்றேன் என
புரிந்துகொள்கிரார்:ஒரு sukhā vedanā  nirāmisa சுக வேதனையை உணவை
மனப்பற்றறுடன் அனுபவிக்கும்போது, நான் ஒரு sukhā vedanā nirāmisa சுக
வேதனையை உணவை மனப்பற்றறுடன் அனுபவிக்றேன் என புரிந்துகொள்கிரார்:ஒரு dukkha
vedanā  sāmisa துக்க வேதனையை உணவை மனப்பற்றுடன் அனுபவிக்கும்போது, நான்
ஒரு dukkha vedanā  sāmisa துக்க வேதனையை உணவை மனப்பற்றுடன் அனுபவிக்றேன்
என புரிந்துகொள்கிரார்:ஒரு dukkha vedanā  nirāmisa துக்க வேதனையை உணவை
மனப்பற்றறுடன் அனுபவிக்கும்போது, நான் ஒரு dukkha vedanā nirāmisa துக்க
வேதனையை உணவை மனப்பற்றறுடன் அனுபவிக்றேன் என புரிந்துகொள்கிரார்:ஒரு
adukkham-asukhā  vedanā  sāmisa அதுக்க-அசுக (துக்க-சுகமற்ற) வேதனையை உணவை
மனப்பற்றுடன் அனுபவிக்கும்போது, நான் ஒரு adukkham-asukhā  vedanā  sāmisa
அதுக்க-அசுக (துக்க-சுகமற்ற)  வேதனையை உணவை மனப்பற்றுடன் அனுபவிக்றேன் என
புரிந்துகொள்கிரார்:ஒரு adukkham-asukhā  vedanā  nirāmisa அதுக்க-அசுக
(துக்க-சுகமற்ற)  வேதனையை உணவை மனப்பற்றறுடன் அனுபவிக்கும்போது, நான் ஒரு
adukkham-asukhā  vedanā nirāmisa அதுக்க-அசுக (துக்க-சுகமற்ற)  வேதனையை
உணவை மனப்பற்றறுடன் அனுபவிக்றேன் என புரிந்துகொள்கிரார்:

இவ்வாறு
அவர்  vedanā in vedanā  வேதனையை வேதனையில் கூர்ந்த கவனித்து  வாசம்
செய்கிரார், அல்லது வேதனையை வேதனைக்கு வெளியே கூர்ந்த கவனித்து  வாசம்
செய்கிரார், அல்லது வேதனையை வேதனைக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம்
செய்கிரார்;புலன்களால் உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார்,
மற்றும் புலன்களால் உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம்
செய்கிரார்; இல்லாவிடில் எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா
வெறும் ஓர்அளவு ஞானம் மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம்
செய்கிரார்.

Sutta Piṭaka

— The basket of discourses —Mahāsatipaṭṭhāna Sutta (DN 22) {excerpt} - all infobubbles— Attendance on awareness —Kāyānupassanā
F. Navasivathika Pabba    F. Section on the nine charnel grounds  F. II. Vedanānupassanā
II. Observation of Vedanā  - III. Citta மனம் அதனுடைய அகநிலையை கூர்ந்து கவனித்தல்


DN 22 - (D ii 290)

Mahāsatipaṭṭhāna Sutta

— Attendance on awareness —
[ mahā+satipaṭṭhāna ]

This sutta is widely considered as a the main reference for meditation practice.




Note: infobubbles on all Pali words


Pāḷi



Uddesa

I. Kāyānupassanā

   A. Ānāpāna Pabba
   B. Iriyāpatha Pabba
   C. Sampajāna Pabba
   D. Paṭikūlamanasikāra Pabba
   E. Dhātumanasikāra Pabba
   F. Navasivathika Pabba

II. Vedanānupassanā

III. Cittānupassanā

IV. Dhammānupassanā

   A. Nīvaraṇa Pabba
   B. Khandha Pabba
   C. Āyatana Pabba
   D. Bojjhaṅga Pabba



English



Introduction

I. Observation of Kāya

   A. Section on ānāpāna
   B. Section on postures
   C. Section on sampajañña
   D. Section on repulsiveness
   E. Section on the Elements
   F. Section on the nine charnel grounds

II. Observation of Vedanā

III. Observation of Citta

IV. Observation of Dhammas

   A. Section on the Nīvaraṇas
   B. Section on the Khandhas
   C. Section on the Sense Spheres
   D. Section on the Bojjhaṅgas

III. Cittānupassanā


Kathaṃ ca pana, bhikkhave, bhikkhu citte cittānupassī viharati?


III. Observation of Citta



And furthermore, bhikkhus, how does a bhikkhu dwell observing citta in citta?

Idha, bhikkhave, bhikkhu sa·rāgaṃ cittaṃsa·rāgaṃ cittaṃti pajānāti, vīta·rāgaṃ cittaṃvīta·rāgaṃ cittaṃti pajānāti, sa·dosaṃ cittaṃsa·dosaṃ cittaṃti pajānāti, vīta·dosaṃ cittaṃvīta·dosaṃ cittaṃti pajānāti, sa·mohaṃ cittaṃsa·mohaṃ cittaṃti pajānāti, vīta·mohaṃ cittaṃvīta·mohaṃ cittaṃti pajānāti, saṅkhittaṃ cittaṃsaṅkhittaṃ cittaṃti pajānāti, vikkhittaṃ cittaṃvikkhittaṃ cittaṃti pajānāti, mahaggataṃ cittaṃmahaggataṃ cittaṃti pajānāti, a·mahaggataṃ cittaṃa·mahaggataṃ cittaṃti pajānāti, sa·uttaraṃ cittaṃsa·uttaraṃ cittaṃti pajānāti, an·uttaraṃ cittaṃan·uttaraṃ cittaṃti pajānāti, samāhitaṃ cittaṃsamāhitaṃ cittaṃti pajānāti, a·samāhitaṃ cittaṃa·samāhitaṃ cittaṃti pajānāti, vimuttaṃ cittaṃvimuttaṃ cittaṃti pajānāti, a·vimuttaṃ cittaṃa·vimuttaṃ cittaṃti pajānāti.


Here, bhikkhus, a bhikkhu understands citta with rāga as “citta with rāga“, or he understands citta without rāga as “citta without rāga“, or he understands citta with dosa as “citta with dosa“, or he understands citta without dosa as “citta without dosa“, or he understands citta with moha as “citta with moha“, or he understands citta without moha as “citta without moha“, or he understands a collected citta as “a collected citta“, or he understands a scattered citta as “a scattered citta“, or he understands an expanded citta as “an expanded citta“, or he understands an unexpanded citta as “an unexpanded citta“, or he understands a surpassable citta as “a surpassable citta“, or he understands an unsurpassable citta as “an unsurpassable citta“, or he understands a concentrated citta as “a concentrated citta“, or he understands an unconcentrated citta as “an unconcentrated citta“, or he understands a liberated citta as “a liberated citta“, or he understands an unliberated citta as “an unliberated citta“.

Iti ajjhattaṃ citte cittānupassī viharati, bahiddhā citte cittānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā citte cittānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī cittasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī cittasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī cittasmiṃ viharati; ‘atthi cittaṃti pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya, a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu citte cittānupassī viharati.


Thus he dwells observing citta in citta internally, or he dwells observing citta in citta externally, or he dwells observing citta in citta internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in citta, or he dwells observing the passing away of phenomena in citta, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in citta; or else, [realizing:] “this is citta!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing citta in citta.


தமிழ்


III. Citta மனம் அதனுடைய அகநிலையை கூர்ந்து கவனித்தல்

மற்றும்
இப்போது எவ்வாறு பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, Citta மனம் அதனுடைய
அகநிலையை in Citta மனம் அதனுடைய அகநிலையில் கூர்ந்து  கவனித்து வாசம்
செய்கிரார்?

மற்றும் இப்போது எவ்வாறு பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு,
Citta மனம் அதனுடைய அகநிலை rāga  ஆர்வ வேட்கையை ” Citta மனம் அதனுடைய
அகநிலை rāga ஆர்வ வேட்கையாக” என புரிந்துகொள்கிரார்,அல்லது Citta மனம்
அதனுடைய அகநிலை rāga ஆர்வ வேட்கையற்றதை, “Citta மனம் அதனுடைய அகநிலை rāga
ஆர்வ வேட்கையற்றது” என புரிந்துகொள்கிரார்,அல்லது

Citta மனம்
அதனுடைய அகநிலை “dosa வெறுப்பு ஆர்வ வேட்கையை Citta மனம் அதனுடைய அகநிலை 
dosa வெறுப்பு ஆர்வ வேட்கையாக” என புரிந்துகொள்கிரார்,”Citta மனம் அதனுடைய
அகநிலை dosa வெறுப்பு ஆர்வ வேட்கையற்றதை, Citta மனம் அதனுடைய அகநிலை dosa
வெறுப்பு ஆர்வ வேட்கையற்றது” என புரிந்துகொள்கிரார், அல்லது Citta மனம்
அதனுடைய அகநிலை moha  மருட்சி  ஆர்வ வேட்கையை “Citta மனம் அதனுடைய அகநிலை 
moha மருட்சி ஆர்வ வேட்கை” என புரிந்துகொள்கிரார்,”Citta மனம் அதனுடைய
அகநிலை moha மருட்சி ஆர்வ வேட்கையற்றதை, Citta மனம் அதனுடைய அகநிலை moha
மருட்சி ஆர்வ வேட்கையற்றது” என புரிந்துகொள்கிரார், அல்லது ஒரு சேர்த்த
Citta மனம் அதனுடைய அகநிலை  “ஒரு சேர்த்த Citta மனம் அதனுடைய அகநிலை” என
புரிந்துகொள்கிரார்,  ஒரு சிதறலான
Citta மனம் அதனுடைய அகநிலை  “ஒரு
சிதறலான Citta மனம் அதனுடைய அகநிலை” என புரிந்துகொள்கிரார்,அல்லது ஒரு
விரிவாக்கம் செய்த Citta மனம் அதனுடைய அகநிலை  “ஒரு விரிவாக்கம் செய்த
Citta மனம் அதனுடைய அகநிலை” என புரிந்துகொள்கிரார்,  ஒரு விரிவாக்கம்
செய்யாத Citta மனம் அதனுடைய அகநிலை  “ஒரு விரிவாக்கம் செய்யாத Citta மனம்
அதனுடைய அகநிலை” என புரிந்துகொள்கிரார்,அல்லது ஒரு மிக மேற்பட்ட Citta மனம்
அதனுடைய அகநிலை  “ஒரு மிக மேற்பட்ட Citta மனம் அதனுடைய அகநிலை” என
புரிந்துகொள்கிரார்,  ஒரு  மிக மேற்படாத Citta மனம் அதனுடைய அகநிலை  “ஒரு
மிக மேற்படாத Citta மனம் அதனுடைய அகநிலை” என புரிந்துகொள்கிரார்,அல்லது ஒரு
திண்மையான Citta மனம் அதனுடைய அகநிலை  “ஒரு திண்மையான Citta மனம் அதனுடைய
அகநிலை” என புரிந்துகொள்கிரார்,  ஒரு திண்மையற்ற Citta மனம் அதனுடைய
அகநிலை  “ஒரு திண்மையற்ற  Citta மனம் அதனுடைய அகநிலை” என
புரிந்துகொள்கிரார்,அல்லது ஒரு விடுதலை செய்த Citta மனம் அதனுடைய அகநிலை 
“ஒரு விடுதலை செய்த Citta மனம் அதனுடைய அகநிலை” என புரிந்துகொள்கிரார், 
ஒரு விடுதலை செய்யாத Citta மனம் அதனுடைய அகநிலை  “ஒரு விடுதலை செய்யாத 
Citta மனம் அதனுடைய அகநிலை” என புரிந்துகொள்கிரார்.

இவ்வாறு
அவர்  Citta மனம் அதனுடைய அகநிலையை in Citta மனம் அதனுடைய அகநிலையில்
கூர்ந்து  கவனித்து  வாசம் செய்கிரார், அல்லது அதனுடைய அகநிலையை in Citta
மனம் அதனுடைய அகநிலையில் வெளியே கூர்ந்த கவனித்து  வாசம்
செய்கிரார்;samudaya of phenomena புலன்களால் உணரத்தக்க தோற்றம் அதனுடைய
அகநிலையில் கூர்ந்து  கவனித்து  வாசம் செய்கிரார், புலன்களால் உணரத்தக்க
கழிதல் அதனுடைய அகநிலையில் கூர்ந்து  கவனித்து  வாசம் செய்கிரார், samudaya
and passing away of phenomena புலன்களால் உணரத்தக்க தோற்றம் மற்றும்
கழிதல் அதனுடைய அகநிலையில் கூர்ந்து  கவனித்து  வாசம் செய்கிரார்,
இல்லாவிடில் “இது  citta  அகநிலை” என உணர்ந்து,  sati விழிப்பு நிலை
அவருக்குள் வந்திருக்கிறது, சும்மா வெறும் ñāṇa  ஓர்அளவு ஞானம் மற்றும்
ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார். மற்றும் உலகத்தில்
சிறிதளவாவது பற்றிக்கொள்ளாது,அவ்வாறாக பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, Citta
மனம் அதனுடைய அகநிலையை in Citta மனம் அதனுடைய அகநிலையில் கூர்ந்து 
கவனித்து வாசம் செய்கிரார்.
— The basket of discourses —Mahāsatipaṭṭhāna Sutta (DN 22) {excerpt} - all infobubbles— Attendance on awareness —Kāyānupassanā
IV. சட்டத்துக்கு அடிப்படையான அற முறைகளின் கூர்ந்த கவனிப்பு

A. நிவாரணங்கள் மீதான பகுதி


IV. Observation of Dhammas

A. Section on the Nīvaraṇas



And furthermore, bhikkhus, how does a bhikkhu dwell observing dhammas in dhammas? Here, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing dhammas in dhammas with reference to the five nīvaraṇas. And furthermore, bhikkhus, how does a bhikkhu dwell observing dhammas in dhammas with reference to the five nīvaraṇas

தமிழ்

IV. சட்டத்துக்கு அடிப்படையான அற முறைகளின் கூர்ந்த கவனிப்பு

A. நிவாரணங்கள் மீதான பகுதி

மற்றும்
அதற்கு அப்பால், எவ்வாறு பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, dhammas in
dhammas சட்டத்துக்கு அடிப்படையான அற முறைகளில் சட்டத்துக்கு அடிப்படையான
அற முறைகளூடன் கூர்ந்த கவனிப்புடன் வாசம் செய்கிரார்?


Here, bhikkhus, a bhikkhu, there being kāmacchanda present within, understands: “there is kāmacchanda within me”; there not being kāmacchanda present within, he understands: “there is no kāmacchanda within me”; he understands how the unarisen kāmacchanda comes to arise; he understands how the arisen kāmacchanda is abandoned; and he understands how the abandoned kāmacchanda does not come to arise in the future. 

இங்கு,
பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, அங்கே kāmacchanda புலனுணர்வு சிற்றின்ப
ஆசை அதற்குள் உடனிருப்பதால், “எனக்குள் புலனுணர்வு சிற்றின்ப ஆசை
கிடக்கிறது என அவர் புரிந்து கொள்கிரார்,புலனுணர்வு சிற்றின்ப ஆசை அதற்குள்
உடனில்லையெனில், “எனக்குள் புலனுணர்வு சிற்றின்ப ஆசை கிடையாது என அவர்
புரிந்து கொள்கிரார்;எவ்வாறு புலனுணர்வு சிற்றின்ப ஆசை எழும்பாத புலனுணர்வு
சிற்றின்ப ஆசை  எழும்பியது என அவர் புரிந்து கொள்கிரார்; எவ்வாறு எழும்பிய
புலனுணர்வு சிற்றின்ப ஆசை கைவிடப்பட்டது என அவர் புரிந்து கொள்கிரார்;
எவ்வாறு கைவிடப்பட்ட புலனுணர்வு சிற்றின்ப ஆசை எதிர்காலத்தில் அணுகாது என
அவர் புரிந்து கொள்கிரார்.


Here, bhikkhus, a bhikkhu, there being byāpāda present within, understands: “there is byāpāda within me”; there not being byāpāda present within, he understands: “there is no byāpāda within me”; he understands how the unarisen byāpāda comes to arise; he understands how the arisen byāpāda is abandoned; and he understands how the abandoned byāpāda does not come to arise in the future. 


இங்கு,
பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, அங்கே byāpāda பிணங்கு/வைராக்கியம்
உடனிருப்பதால், “எனக்குள் பிணங்கு/வைராக்கியம் கிடக்கிறது என அவர் புரிந்து
கொள்கிரார்,பிணங்கு/வைராக்கியம் உடனில்லையெனில், “எனக்குள்
பிணங்கு/வைராக்கியம் கிடையாது என அவர் புரிந்து கொள்கிரார்; எவ்வாறு
பிணங்கு/வைராக்கியம் எழும்பாத புலனுணர்வு பிணங்கு/வைராக்கியம் என அவர்
புரிந்து கொள்கிரார்; எவ்வாறு எழும்பிய பிணங்கு/வைராக்கியம் கைவிடப்பட்டது
என அவர் புரிந்து கொள்கிரார்; எவ்வாறு கைவிடப்பட்ட பிணங்கு/வைராக்கியம்
எதிர்காலத்தில் அணுகாது என அவர் புரிந்து கொள்கிரார்.


Here, bhikkhus, a bhikkhu, there being thīnamiddhā present within, understands: “there is thīnamiddhā within me”; there not being thīnamiddhā present within, he understands: “there is no thīnamiddhā within me”; he understands how the unarisen thīnamiddhā comes to arise; he understands how the arisen thīnamiddhā is abandoned; and he understands how the abandoned thīnamiddhā does not come to arise in the future. 


இங்கு,
பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, அங்கே thīnamiddhā மந்தம் மற்றும் அசதி 
உடனிருப்பதால், “எனக்குள் மந்தம் மற்றும் அசதி கிடக்கிறது என அவர் புரிந்து
கொள்கிரார்,மந்தம் மற்றும் அசதி அதற்குள் உடனில்லையெனில், “எனக்குள்
மந்தம் மற்றும் அசதி கிடையாது என அவர் புரிந்து கொள்கிரார்;எவ்வாறு மந்தம்
மற்றும் அசதி எழும்பாத மந்தம் மற்றும் அசதி எழும்பியது என அவர் புரிந்து
கொள்கிரார்; எவ்வாறு எழும்பிய மந்தம் மற்றும் அசதி கைவிடப்பட்டது என அவர்
புரிந்து கொள்கிரார்; எவ்வாறு கைவிடப்பட்ட மந்தம் மற்றும் அசதி
எதிர்காலத்தில் அணுகாது என அவர் புரிந்து கொள்கிரார்.


Here, bhikkhus, a bhikkhu, there being uddhacca-kukkucca present within, understands: “there is uddhacca-kukkucca within me”; there not being uddhacca-kukkucca present within, he understands: “there is no uddhacca-kukkucca within me”; he understands how the unarisen uddhacca-kukkucca comes to arise; he understands how the arisen uddhacca-kukkucca is abandoned; and he understands how the abandoned uddhacca-kukkucca does not come to arise in the future.

இங்கு, பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, அங்கே
uddhacca-kukkucca மனதிற்குரிய கிளர்ச்சி/பரபரப்பு மற்றும் கவலை 
உடனிருப்பதால், “எனக்குள் மனதிற்குரிய கிளர்ச்சி/பரபரப்பு மற்றும் கவலை
கிடக்கிறது என அவர் புரிந்து கொள்கிரார், மனதிற்குரிய கிளர்ச்சி/பரபரப்பு
மற்றும் கவலை அதற்குள் உடனில்லையெனில், “எனக்குள் மனதிற்குரிய
கிளர்ச்சி/பரபரப்பு மற்றும் கவலை கிடையாது என அவர் புரிந்து கொள்கிரார்;
எவ்வாறு மனதிற்குரிய கிளர்ச்சி/பரபரப்பு மற்றும் கவலை  எழும்பாத
மனதிற்குரிய கிளர்ச்சி/பரபரப்பு மற்றும் கவலை  எழும்பியது என அவர் புரிந்து
கொள்கிரார்; எவ்வாறு எழும்பிய மனதிற்குரிய கிளர்ச்சி/பரபரப்பு மற்றும்
கவலை  கைவிடப்பட்டது என அவர் புரிந்து கொள்கிரார்; எவ்வாறு கைவிடப்பட்ட
மனதிற்குரிய கிளர்ச்சி/பரபரப்பு மற்றும் கவலை எதிர்காலத்தில் அணுகாது என
அவர் புரிந்து கொள்கிரார்.


Here, bhikkhus, a bhikkhu, there being vicikicchā present within, understands: “there is vicikicchā within me”; there not being vicikicchā present within, he understands: “there is no vicikicchā within me”; he understands how the unarisen vicikicchā comes to arise; he understands how the arisen vicikicchā is abandoned; and he understands how the abandoned vicikicchā does not come to arise in the future.


இங்கு,
பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, அங்கே vicikicchā சந்தேகம், உறுதியின்மை
உடனிருப்பதால், “எனக்குள் சந்தேகம், உறுதியின்மை  கிடக்கிறது என அவர்
புரிந்து கொள்கிரார், சந்தேகம், உறுதியின்மை அதற்குள் உடனில்லையெனில்,
“எனக்குள் சந்தேகம், உறுதியின்மை  கிடையாது என அவர் புரிந்து கொள்கிரார்;
எவ்வாறு சந்தேகம், உறுதியின்மை  எழும்பாத சந்தேகம், உறுதியின்மை 
எழும்பியது என அவர் புரிந்து கொள்கிரார்; எவ்வாறு எழும்பிய சந்தேகம்,
உறுதியின்மை  கைவிடப்பட்டது என அவர் புரிந்து கொள்கிரார்; எவ்வாறு
கைவிடப்பட்ட சந்தேகம், உறுதியின்மை  எதிர்காலத்தில் அணுகாது என அவர்
புரிந்து கொள்கிரார்.



Thus he dwells observing dhammas in dhammas internally, or he dwells observing dhammas in dhammas externally, or he dwells observing dhammas in dhammas internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in dhammas, or he dwells observing the passing away of phenomena in dhammas, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in dhammas; or else, [realizing:] “these are dhammas!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing dhammas in dhammas, with reference to the five nīvaraṇas.



இவ்வாறு அவர்  dhammas சட்டத்துக்கு அடிப்படையான அற முறைகளில் சட்டத்துக்கு அடிப்படையான அற முறைகளூடன் 
கூர்ந்து 
கவனித்து  வாசம் செய்கிரார், அல்லது சட்டத்துக்கு அடிப்படையான அற
முறைகளில் சட்டத்துக்கு அடிப்படையான அற முறைகளூடன்  வெளியே கூர்ந்த
கவனித்து  வாசம் செய்கிரார்;samudaya of phenomena புலன்களால் உணரத்தக்க
தோற்றம் அதனுடைய அகநிலையில் கூர்ந்து  கவனித்து  வாசம் செய்கிரார்,
புலன்களால் உணரத்தக்க கழிதல் அதனுடைய அகநிலையில் கூர்ந்து  கவனித்து  வாசம்
செய்கிரார், samudaya and passing away of phenomena புலன்களால் உணரத்தக்க
தோற்றம் மற்றும் கழிதல் அதனுடைய அகநிலையில் கூர்ந்து  கவனித்து  வாசம்
செய்கிரார், இல்லாவிடில் “இது  dhammas சட்டத்துக்கு அடிப்படையான அற
முறைகளில் சட்டத்துக்கு அடிப்படையான அற முறைகளூடன் ” என உணர்ந்து,  sati
விழிப்பு நிலை அவருக்குள் வந்திருக்கிறது, சும்மா வெறும் ñāṇa  ஓர்அளவு
ஞானம் மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.
மற்றும் உலகத்தில் சிறிதளவாவது பற்றிக்கொள்ளாது,அவ்வாறாக பிக்குக்களுக்களே,
ஒரு பிக்கு, dhammas சட்டத்துக்கு அடிப்படையான அற முறைகளில் சட்டத்துக்கு
அடிப்படையான அற முறைகளூடன் dhammas சட்டத்துக்கு அடிப்படையான அற முறைகளில்
சட்டத்துக்கு அடிப்படையான அற முறைகளூடன் கூர்ந்து  கவனித்து வாசம்
செய்கிரார்.



— The basket of discourses —Mahāsatipaṭṭhāna Sutta (DN 22) {excerpt} - all infobubbles— Attendance on awareness —Kāyānupassanā
IV. சட்டத்துக்கு அடிப்படையான அற முறைகளின் கூர்ந்த கவனிப்பு


B. Khandhas பற்பல தனிமங்களின் கூட்டுகளை ஐக்கியப்படுத்தும் மீதான பகுதி



DN 22 - (D ii 290)

Mahāsatipaṭṭhāna Sutta

— Attendance on awareness —
[ mahā+satipaṭṭhāna ]

This sutta is widely considered as a the main reference for meditation practice.




Note: infobubbles on all Pali words


Pāḷi



Uddesa

I. Kāyānupassanā

   A. Ānāpāna Pabba
   B. Iriyāpatha Pabba
   C. Sampajāna Pabba
   D. Paṭikūlamanasikāra Pabba
   E. Dhātumanasikāra Pabba
   F. Navasivathika Pabba

II. Vedanānupassanā

III. Cittānupassanā

IV. Dhammānupassanā

   A. Nīvaraṇa Pabba
   B. Khandha Pabba
   C. Āyatana Pabba
   D. Bojjhaṅga Pabba



English



Introduction

I. Observation of Kāya

   A. Section on ānāpāna
   B. Section on postures
   C. Section on sampajañña
   D. Section on repulsiveness
   E. Section on the Elements
   F. Section on the nine charnel grounds

II. Observation of Vedanā

III. Observation of Citta

IV. Observation of Dhammas

   A. Section on the Nīvaraṇas
   B. Section on the Khandhas
   C. Section on the Sense Spheres
   D. Section on the Bojjhaṅgas

B. Khandha Pabba


Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu dhammesu dhammānupassī viharati pañcasu upādānakkhandhesu. Kathaṃ ca pana, bhikkhave, bhikkhu dhammesu cittānupassī viharati, pañcasu upādānakkhandhesu?

B. Section on the Khandhas



And furthermore, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing dhammas in dhammas with reference to the five khandhas. And furthermore, bhikkhus, how does a bhikkhu dwell observing dhammas in dhammas with reference to the five khandhas?

Idha, bhikkhave, bhikkhu, ‘iti rūpaṃ, iti rūpassa samudayo, iti rūpassa atthaṅgamo; iti vedanā, iti vedanāya samudayo, iti vedanāya atthaṅgamo; iti saññā, iti saññāya samudayo, iti saññāya atthaṅgamo; iti saṅkhārā, iti saṅkhārānaṃ samudayo, iti saṅkhārānaṃ atthaṅgamo; iti viññāṇaṃ, iti viññāṇassa samudayo, iti viññāṇassa atthaṅgamoti.


Here, bhikkhus, a bhikkhu [discerns]: “such is rūpa, such is the samudaya of rūpa, such is the passing away of rūpa; such is vedanā, such is the samudaya of vedanā, such is the passing away of vedanā; such is saññā, such is the samudaya of saññā, such is the passing away of saññā; such is saṅkhāra, such is the samudaya of saṅkhāra, such is the passing away of saṅkhāra; such is viññāṇa, such is the samudaya of viññāṇa, such is the passing away of viññāṇa“.

Iti ajjhattaṃ dhammesu dhammānupassī viharati, bahiddhā dhammesu dhammānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā dhammesu dhammānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī dhammesu viharati, vaya-dhamm·ānupassī dhammesu viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī dhammesu viharati; ‘atthi dhammāti pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya, a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu dhammesu dhammānupassī viharati, pañcasu upādānakkhandhesu.


Thus he dwells observing dhammas in dhammas internally, or he dwells observing dhammas in dhammas externally, or he dwells observing dhammas in dhammas internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in dhammas, or he dwells observing the passing away of phenomena in dhammas, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in dhammas; or else, [realizing:] “these are dhammas!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing dhammas in dhammas, with reference to the five khandhas.

தமிழ்

IV. சட்டத்துக்கு அடிப்படையான அற முறைகளின் கூர்ந்த கவனிப்பு

B. Khandhas பற்பல தனிமங்களின் கூட்டுகளை ஐக்கியப்படுத்தும் மீதான பகுதி

மற்றும்
அதற்கு அப்பால், எவ்வாறு பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, dhammas in
dhammas சட்டத்துக்கு அடிப்படையான அற முறைகளில் சட்டத்துக்கு அடிப்படையான
அற முறைகளூடன் ஐந்து Khandhas பற்பல தனிமங்களின் கூட்டுகளை
ஐக்கியப்படுத்தும் பற்றிய வகையில் கூர்ந்த கவனிப்புடன் வாசம் செய்கிரார்? 


இங்கு,
பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு,[தெளிவாக உய்த்துணர்கிரார்]:”  
அப்படிப்பட்டதுதான் rūpa ரூபம்/சடப்பொருள், அப்படிப்பட்டதுதான் samudaya of
rūpa ரூபம்/சடப்பொருளின் தோற்றம் அப்படிப்பட்டதுதான் samudaya of rūpa
ரூபம்/சடப்பொருளின் கழிதல்; அப்படிப்பட்டதுதான்
vedanā,வேதனை/உறுதலுணர்ச்சி, அப்படிப்பட்டதுதான் samudaya of
vedanā,வேதனை/உறுதலுணர்ச்சியின் தோற்றம் அப்படிப்பட்டதுதான் samudaya of 
vedanā,வேதனை/உறுதலுணர்ச்சியின் கழிதல்; அப்படிப்பட்டதுதான் saññā
ஞானம்/விழிப்புணர்வுநிலை, அப்படிப்பட்டதுதான் samudaya of
saññā,ஞானம்/விழிப்புணர்வுநிலையின் தோற்றம் அப்படிப்பட்டதுதான் samudaya
of  saññā,ஞானம்/விழிப்புணர்வுநிலையின் கழிதல்; அப்படிப்பட்டதுதான் 
saṅkhāra வரையறுக்கப்பட்ட புலனுணர்வாதம், அப்படிப்பட்டதுதான் samudaya of 
saṅkhāra,புலனுணர்வாதத்தின் தோற்றம் அப்படிப்பட்டதுதான் samudaya of 
saṅkhāra,புலனுணர்வாதத்தின் கழிதல்; அப்படிப்பட்டதுதான் viññāṇa
விஞானம்/மனத்தின் விழிப்பு நிலை, அப்படிப்பட்டதுதான் samudaya of 
viññāṇa,விஞானம்/மனத்தின் விழிப்பு நிலையின் தோற்றம் அப்படிப்பட்டதுதான்
samudaya of viññāṇa,ஞானம்/மனத்தின் விழிப்பு நிலையின் கழிதல்.

இவ்வாறு
அவர்  dhammas சட்டத்துக்கு அடிப்படையான அற முறைகளில் சட்டத்துக்கு
அடிப்படையான அற முறைகளூடன்  கூர்ந்து  கவனித்து  வாசம் செய்கிரார், அல்லது
சட்டத்துக்கு அடிப்படையான அற முறைகளில் சட்டத்துக்கு அடிப்படையான அற
முறைகளூடன்  வெளியே கூர்ந்த கவனித்து  வாசம் செய்கிரார்;samudaya of
phenomena புலன்களால் உணரத்தக்க தோற்றம் அதனுடைய அகநிலையில் கூர்ந்து 
கவனித்து  வாசம் செய்கிரார், புலன்களால் உணரத்தக்க கழிதல் அதனுடைய
அகநிலையில் கூர்ந்து  கவனித்து  வாசம் செய்கிரார், samudaya and passing
away of phenomena புலன்களால் உணரத்தக்க தோற்றம் மற்றும் கழிதல் அதனுடைய
அகநிலையில் கூர்ந்து  கவனித்து  வாசம் செய்கிரார், இல்லாவிடில் “இது 
dhammas சட்டத்துக்கு அடிப்படையான அற முறைகளில் சட்டத்துக்கு அடிப்படையான
அற முறைகளூடன் ” என உணர்ந்து,  sati விழிப்பு நிலை அவருக்குள்
வந்திருக்கிறது, சும்மா வெறும் ñāṇa  ஓர்அளவு ஞானம் மற்றும் ஓர்அளவு
paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார். மற்றும் உலகத்தில்
சிறிதளவாவது பற்றிக்கொள்ளாது,அவ்வாறாக பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு,
dhammas சட்டத்துக்கு அடிப்படையான அற முறைகளில் சட்டத்துக்கு அடிப்படையான
அற முறைகளூடன் ஐந்து Khandhas பற்பல தனிமங்களின் கூட்டுகளை
ஐக்கியப்படுத்தும் பற்றிய வகையில் கூர்ந்த கவனிப்புடன் வாசம் செய்கிரார்.
— The basket of discourses —Mahāsatipaṭṭhāna Sutta (DN 22) {excerpt} - all infobubbles— Attendance on awareness —Kāyānupassanā
IV. சட்டத்துக்கு அடிப்படையான அற முறைகளின் கூர்ந்த கவனிப்பு


B. Khandhas பற்பல தனிமங்களின் கூட்டுகளை ஐக்கியப்படுத்தும் மீதான பகுதி


C. Section on the Sense Spheres



And furthermore, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing dhammas in dhammas with reference to the six internal and external āyatanas. And furthermore, bhikkhus, how does a bhikkhu dwell observing dhammas in dhammas with reference to the six internal and external āyatanas


தமிழ்

IV. சட்டத்துக்கு அடிப்படையான அற முறைகளின் கூர்ந்த கவனிப்பு

C. புலனுணர்வு கோளங்கள் மீதான பிரிவு (Āyatana Pabba ஆயதன பப்பா)

மற்றும்
அதற்கு அப்பால், எவ்வாறு பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, dhammas in
dhammas சட்டத்துக்கு அடிப்படையான அற முறைகளில் சட்டத்துக்கு அடிப்படையான
அற முறைகளூடன் ஐந்து Āyatana Pabba ஆயதன பப்பா புலனுணர்வு கோளங்களூடன்
கூர்ந்த கவனிப்புடன் வாசம் செய்கிரார்?


Here, bhikkhus, a bhikkhu understands cakkhu, he understands rūpa, he understands the saṃyojana which arises owing to these two, he understands how the unarisen saṃyojana comes to arise, he understands how the arisen saṃyojana is abandoned, and he understands how the abandoned saṃyojana does not come to arise in the future. 

இங்கு,
பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, அங்கே cakkhu கண்களை புரிந்து
கொள்கிரார்,rūpa ரூபம்/சடப்பொருளை புரிந்து கொள்கிரார்,  இவ்விரண்டு
காரணைங்களை நோக்கி  எழும் saṃyojana கால்விலங்கு/பற்றாசை
புரிந்து
கொள்கிரார்; எவ்வாறு saṃyojana கால்விலங்கு/பற்றாசை என அவர் புரிந்து
கொள்கிரார்; எவ்வாறு கைவிடப்பட்டsaṃyojana கால்விலங்கு/பற்றாசை
எதிர்காலத்தில் அணுகாது என அவர் புரிந்து கொள்கிரார்.


He understands sota, he understands sadda, he understands the saṃyojana which arises owing to these two, he understands how the unarisen saṃyojana comes to arise, he understands how the arisen saṃyojana is abandoned, and he understands how the abandoned saṃyojana does not come to arise in the future.

sota காதுகளை புரிந்து கொள்கிரார்,sadda 
புரிந்து கொள்கிரார்,  இவ்விரண்டு காரணைங்களை நோக்கி  எழும் saṃyojana
கால்விலங்கு/பற்றாசை புரிந்து கொள்கிரார்; எவ்வாறு saṃyojana
கால்விலங்கு/பற்றாசை என அவர் புரிந்து கொள்கிரார்; எவ்வாறு
கைவிடப்பட்டsaṃyojana கால்விலங்கு/பற்றாசை எதிர்காலத்தில் அணுகாது என அவர்
புரிந்து கொள்கிரார்.



He understands ghāna, he understands gandha, he understands the saṃyojana which arises owing to these two, he understands how the unarisen saṃyojana comes to arise, he understands how the arisen saṃyojana is abandoned, and he understands how the abandoned saṃyojana does not come to arise in the future.

ghāna மூக்கை புரிந்து கொள்கிரார்,gandha 
புரிந்து கொள்கிரார்,  இவ்விரண்டு காரணைங்களை நோக்கி  எழும் saṃyojana
கால்விலங்கு/பற்றாசை புரிந்து கொள்கிரார்; எவ்வாறு saṃyojana
கால்விலங்கு/பற்றாசை என அவர் புரிந்து கொள்கிரார்; எவ்வாறு
கைவிடப்பட்டsaṃyojana கால்விலங்கு/பற்றாசை எதிர்காலத்தில் அணுகாது என அவர்
புரிந்து கொள்கிரார்.



He understands jivha, he understands rasa, he understands the saṃyojana which arises owing to these two, he understands how the unarisen saṃyojana comes to arise, he understands how the arisen saṃyojana is abandoned, and he understands how the abandoned saṃyojana does not come to arise in the future.

jivha நாக்கை புரிந்து கொள்கிரார், rasa ருசியை
புரிந்து கொள்கிரார்,  இவ்விரண்டு காரணைங்களை நோக்கி  எழும் saṃyojana
கால்விலங்கு/பற்றாசை புரிந்து கொள்கிரார்; எவ்வாறு saṃyojana
கால்விலங்கு/பற்றாசை என அவர் புரிந்து கொள்கிரார்; எவ்வாறு
கைவிடப்பட்டsaṃyojana கால்விலங்கு/பற்றாசை எதிர்காலத்தில் அணுகாது என அவர்
புரிந்து கொள்கிரார்.



He understands kāya, he understands phoṭṭhabba, he understands the saṃyojana which arises owing to these two, he understands how the unarisen saṃyojana comes to arise, he understands how the arisen saṃyojana is abandoned, and he understands how the abandoned saṃyojana does not come to arise in the future.

 kāya காயா உடலை புரிந்து கொள்கிரார்,
phoṭṭhabba உணர்வுகளை புரிந்து கொள்கிரார்,  இவ்விரண்டு காரணைங்களை நோக்கி 
எழும் saṃyojana கால்விலங்கு/பற்றாசை புரிந்து கொள்கிரார்; எவ்வாறு
saṃyojana கால்விலங்கு/பற்றாசை என அவர் புரிந்து கொள்கிரார்; எவ்வாறு
கைவிடப்பட்டsaṃyojana கால்விலங்கு/பற்றாசை எதிர்காலத்தில் அணுகாது என அவர்
புரிந்து கொள்கிரார்.



He understands mana, he understands dhammas, he understands the saṃyojana which arises owing to these two, he understands how the unarisen saṃyojana comes to arise, he understands how the arisen saṃyojana is abandoned, and he understands how the abandoned saṃyojana does not come to arise in the future.


mana,மனதை புரிந்து கொள்கிரார்,
dhammas தம்மங்களை புரிந்து கொள்கிரார்,  இவ்விரண்டு காரணைங்களை நோக்கி 
எழும் saṃyojana கால்விலங்கு/பற்றாசை புரிந்து கொள்கிரார்; எவ்வாறு
saṃyojana கால்விலங்கு/பற்றாசை என அவர் புரிந்து கொள்கிரார்; எவ்வாறு
கைவிடப்பட்டsaṃyojana கால்விலங்கு/பற்றாசை எதிர்காலத்தில் அணுகாது என அவர்
புரிந்து கொள்கிரார்.



Thus he dwells observing dhammas in dhammas internally, or he dwells observing dhammas in dhammas externally, or he dwells observing dhammas in dhammas internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in dhammas, or he dwells observing the passing away of phenomena in dhammas, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in dhammas; or else, [realizing:] “these are dhammas!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing dhammas in dhammas, with reference to the six internal and external āyatanas

இவ்வாறு அவர்  dhammas சட்டத்துக்கு அடிப்படையான அற முறைகளில் சட்டத்துக்கு அடிப்படையான அற முறைகளூடன் 
கூர்ந்து 
கவனித்து  வாசம் செய்கிரார், அல்லது சட்டத்துக்கு அடிப்படையான அற
முறைகளில் சட்டத்துக்கு அடிப்படையான அற முறைகளூடன்  வெளியே கூர்ந்த
கவனித்து  வாசம் செய்கிரார்;samudaya of phenomena புலன்களால் உணரத்தக்க
தோற்றம் அதனுடைய அகநிலையில் கூர்ந்து  கவனித்து  வாசம் செய்கிரார்,
புலன்களால் உணரத்தக்க கழிதல் அதனுடைய அகநிலையில் கூர்ந்து  கவனித்து  வாசம்
செய்கிரார், samudaya and passing away of phenomena புலன்களால் உணரத்தக்க
தோற்றம் மற்றும் கழிதல் அதனுடைய அகநிலையில் கூர்ந்து  கவனித்து  வாசம்
செய்கிரார், இல்லாவிடில் “இது  dhammas சட்டத்துக்கு அடிப்படையான அற
முறைகளில் சட்டத்துக்கு அடிப்படையான அற முறைகளூடன் ” என உணர்ந்து,  sati
விழிப்பு நிலை அவருக்குள் வந்திருக்கிறது, சும்மா வெறும் ñāṇa  ஓர்அளவு
ஞானம் மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.
மற்றும் உலகத்தில் சிறிதளவாவது பற்றிக்கொள்ளாது,அவ்வாறாக பிக்குக்களுக்களே,
ஒரு பிக்கு, dhammas சட்டத்துக்கு அடிப்படையான அற முறைகளில் சட்டத்துக்கு
அடிப்படையான அற முறைகளூடன் ஆறு Āyatana Pabba ஆயதன பப்பா புலனுணர்வு
கோளங்களூடன் கூர்ந்த கவனிப்புடன் வாசம் செய்கிரார்.

— The basket of discourses —Mahāsatipaṭṭhāna Sutta (DN 22) {excerpt} - all infobubbles— Attendance on awareness —Kāyānupassanā
IV. சட்டத்துக்கு அடிப்படையான அற முறைகளின் கூர்ந்த கவனிப்பு

D.Bojjhaṅgas மீதான பிரிவு

D. Bojjhaṅga Pabba


Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu dhammesu dhammānupassī viharati, sattasu bojjhaṅgesu. Kathaṃ ca pana, bhikkhave, bhikkhu dhammesu cittānupassī viharati, sattasu bojjhaṅgesu?

D. Section on the Bojjhaṅgas
தமிழ்
IV. சட்டத்துக்கு அடிப்படையான அற முறைகளின் கூர்ந்த கவனிப்பு

D.Bojjhaṅgas மீதான பிரிவு



And furthermore, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing dhammas in dhammas with reference to the seven bojjhaṅgas. And furthermore, bhikkhus, how does a bhikkhu dwell observing dhammas in dhammas with reference to the seven bojjhaṅgas


மற்றும் அதற்கு அப்பால், எவ்வாறு பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, dhammas in
dhammas சட்டத்துக்கு அடிப்படையான அற முறைகளில் சட்டத்துக்கு அடிப்படையான
அற முறைகளூடன் ஏழு கூர்ந்த கவனிப்புடன் வாசம் செய்கிரார்?

Idha, bhikkhave, bhikkhu santaṃ ajjhattaṃ sati·sambojjhaṅgaṃatthi me ajjhattaṃ sati·sambojjhaṅgoti pajānāti; a·santaṃ ajjhattaṃ sati·sambojjhaṅgaṃn·atthi me ajjhattaṃ sati·sambojjhaṅgoti pajānāti; yathā ca an·uppannassa sati·sambojjhaṅgassa uppādo hoti taṃ ca pajānāti; yathā ca uppannassa sati·sambojjhaṅgassa bhāvanāya pāripūrī hoti taṃ ca pajānāti.


Here, bhikkhus, a bhikkhu, there being the sati sambojjhaṅga present within, understands: “there is the sati sambojjhaṅga within me”; there not being the sati sambojjhaṅga present within, he understands: “there is no sati sambojjhaṅga within me”; he understands how the unarisen sati sambojjhaṅga comes to arise; he understands how the arisen sati sambojjhaṅga is developed to perfection. 

இங்கு,
பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, அங்கே  sati sambojjhaṅga விழிப்பு நிலை
ஞான உபதேசம் காரணக்கூறு உடனிருப்பதால், “எனக்குள்  sati sambojjhaṅga 
விழிப்பு நிலை ஞான உபதேசம் காரணக்கூறு கிடக்கிறது என அவர் புரிந்து
கொள்கிரார்,  sati sambojjhaṅga விழிப்பு நிலை ஞான உபதேசம் காரணக்கூறு
அதற்குள் உடனில்லையெனில், “எனக்குள்  sati sambojjhaṅga விழிப்பு நிலை ஞான
உபதேசம் காரணக்கூறு   கிடையாது என அவர் புரிந்து கொள்கிரார்; எவ்வாறு  sati
sambojjhaṅga விழிப்பு நிலை ஞான உபதேசம் காரணக்கூறு   எழும்பாத  sati
sambojjhaṅga விழிப்பு நிலை ஞான உபதேசம் காரணக்கூறு எழும்பியது என அவர்
புரிந்து கொள்கிரார்; எவ்வாறு எழும்பிய  sati sambojjhaṅga விழிப்பு நிலை
ஞான உபதேசம் காரணக்கூறு கைவிடப்பட்டது என அவர் புரிந்து கொள்கிரார்;
எவ்வாறு கைவிடப்பட்ட  sati sambojjhaṅga விழிப்பு நிலை ஞான உபதேசம்
காரணக்கூறு   எதிர்காலத்தில் அணுகாது என அவர் புரிந்து கொள்கிரார்.

Santaṃ ajjhattaṃ dhammavicaya·sambojjhaṅgaṃatthi me ajjhattaṃ dhammavicaya·sambojjhaṅgoti pajānāti; a·santaṃ ajjhattaṃ dhammavicaya·sambojjhaṅgaṃn·atthi me ajjhattaṃ dhammavicaya·sambojjhaṅgoti pajānāti; yathā ca an·uppannassa dhammavicaya·sambojjhaṅgassa uppādo hoti taṃ ca pajānāti; yathā ca uppannassa dhammavicaya·sambojjhaṅgassa bhāvanāya pāripūrī hoti taṃ ca pajānāti.


There being the dhammavicaya sambojjhaṅga present within, he understands: “there is the dhammavicaya sambojjhaṅga within me”; there not being the dhammavicaya sambojjhaṅga present within, he understands: “there is no dhammavicaya sambojjhaṅga within me”; he understands how the unarisen dhammavicaya sambojjhaṅga comes to arise; he understands how the arisen dhammavicaya sambojjhaṅga is developed to perfection.

அவ்விடத்தில்  dhammavicaya sambojjhaṅga
தம்மவிசயா மனத்தால் இயக்கப்படுகிற புலனுணர்வாதம் உடனிருப்பதால், “எனக்குள் 
dhammavicaya sambojjhaṅga தம்மவிசயா மனத்தால் இயக்கப்படுகிற
புலனுணர்வாதம் கிடக்கிறது என அவர் புரிந்து கொள்கிரார்,  dhammavicaya
sambojjhaṅga தம்மவிசயா மனத்தால் இயக்கப்படுகிற புலனுணர்வாதம்  அதற்குள்
உடனில்லையெனில், “எனக்குள்   dhammavicaya sambojjhaṅga தம்மவிசயா மனத்தால்
இயக்கப்படுகிற புலனுணர்வாதம்  கிடையாது என அவர் புரிந்து கொள்கிரார்;
எவ்வாறு   dhammavicaya sambojjhaṅga தம்மவிசயா மனத்தால் இயக்கப்படுகிற
புலனுணர்வாதம் எழும்பாத   dhammavicaya sambojjhaṅga தம்மவிசயா மனத்தால்
இயக்கப்படுகிற புலனுணர்வாதம் எழும்பியது என அவர் புரிந்து கொள்கிரார்.



Santaṃ ajjhattaṃ vīriya·sambojjhaṅgaṃatthi me ajjhattaṃ vīriya·sambojjhaṅgoti pajānāti; a·santaṃ ajjhattaṃ vīriya·sambojjhaṅgaṃn·atthi me ajjhattaṃ vīriya·sambojjhaṅgoti pajānāti; yathā ca an·uppannassa vīriya·sambojjhaṅgassa uppādo hoti taṃ ca pajānāti; yathā ca uppannassa vīriya·sambojjhaṅgassa bhāvanāya pāripūrī hoti taṃ ca pajānāti.


There being the vīriya sambojjhaṅga present within, he understands: “there is the vīriya sambojjhaṅga within me”; there not being the vīriya sambojjhaṅga present within, he understands: “there is no vīriya sambojjhaṅga within me”; he understands how the unarisen vīriya sambojjhaṅga comes to arise; he understands how the arisen vīriya sambojjhaṅga is developed to perfection.

அவ்விடத்தில்   vīriya sambojjh aṅga திடமான
மனத்தால் இயக்கப்படுகிற புலனுணர்வாதம் , “எனக்குள்   vīriya sambojjh aṅga
திடமான மனத்தால் இயக்கப்படுகிற புலனுணர்வாதம் கிடக்கிறது என அவர் புரிந்து
கொள்கிரார்,   vīriya sambojjh aṅga திடமான மனத்தால் இயக்கப்படுகிற
புலனுணர்வாதம் அதற்குள் உடனில்லையெனில், “எனக்குள்   dhammavicaya
sambojjhaṅga தம்மவிசயா மனத்தால் இயக்கப்படுகிற புலனுணர்வாதம்  கிடையாது என
அவர் புரிந்து கொள்கிரார்; எவ்வாறு    vīriya sambojjh aṅga திடமான
மனத்தால் இயக்கப்படுகிற புலனுணர்வாதம் எழும்பாத    vīriya sambojjh aṅga
திடமான மனத்தால் இயக்கப்படுகிற புலனுணர்வாதம் எழும்பியது என அவர்
பூரணத்துவம் மேம்படுத்துதல் கொள்கிரார்

Santaṃ ajjhattaṃ pīti·sambojjhaṅgaṃatthi me ajjhattaṃ pīti·sambojjhaṅgoti pajānāti; a·santaṃ ajjhattaṃ pīti·sambojjhaṅgaṃn·atthi me ajjhattaṃ pīti·sambojjhaṅgoti pajānāti; yathā ca an·uppannassa pīti·sambojjhaṅgassa uppādo hoti taṃ ca pajānāti; yathā ca uppannassa pīti·sambojjhaṅgassa bhāvanāya pāripūrī hoti taṃ ca pajānāti.


There being the pīti sambojjhaṅga present within, he understands: “there is the pīti sambojjhaṅga within me”; there not being the pīti sambojjhaṅga present within, he understands: “there is no pīti sambojjhaṅga within me”; he understands how the unarisen pīti sambojjhaṅga comes to arise; he understands how the arisen pīti sambojjhaṅga is developed to perfection.

Santaṃ ajjhattaṃ passaddhi·sambojjhaṅgaṃatthi me ajjhattaṃ passaddhi·sambojjhaṅgoti pajānāti; a·santaṃ ajjhattaṃ passaddhi·sambojjhaṅgaṃn·atthi me ajjhattaṃ passaddhi·sambojjhaṅgoti pajānāti; yathā ca an·uppannassa passaddhi·sambojjhaṅgassa uppādo hoti taṃ ca pajānāti; yathā ca uppannassa passaddhi·sambojjhaṅgassa bhāvanāya pāripūrī hoti taṃ ca pajānāti.


There being the passaddhi sambojjhaṅga present within, he understands: “there is the passaddhi sambojjhaṅga within me”; there not being the passaddhi sambojjhaṅga present within, he understands: “there is no passaddhi sambojjhaṅga within me”; he understands how the unarisen passaddhi sambojjhaṅga comes to arise; he understands how the arisen passaddhi sambojjhaṅga is developed to perfection.

Santaṃ ajjhattaṃ samādhi·sambojjhaṅgaṃatthi me ajjhattaṃ samādhi·sambojjhaṅgoti pajānāti; a·santaṃ ajjhattaṃ samādhi·sambojjhaṅgaṃn·atthi me ajjhattaṃ samādhi·sambojjhaṅgoti pajānāti; yathā ca an·uppannassa samādhi·sambojjhaṅgassa uppādo hoti taṃ ca pajānāti; yathā ca uppannassa samādhi·sambojjhaṅgassa bhāvanāya pāripūrī hoti taṃ ca pajānāti.


There being the samādhi sambojjhaṅga present within, he understands: “there is the samādhi sambojjhaṅga within me”; there not being the samādhi sambojjhaṅga present within, he understands: “there is no samādhi sambojjhaṅga within me”; he understands how the unarisen samādhi sambojjhaṅga comes to arise; he understands how the arisen samādhi sambojjhaṅga is developed to perfection.

Santaṃ ajjhattaṃ upekkhā·sambojjhaṅgaṃatthi me ajjhattaṃ upekkhā·sambojjhaṅgoti pajānāti; a·santaṃ ajjhattaṃ upekkhā·sambojjhaṅgaṃn·atthi me ajjhattaṃ upekkhā·sambojjhaṅgoti pajānāti; yathā ca an·uppannassa upekkhā·sambojjhaṅgassa uppādo hoti taṃ ca pajānāti; yathā ca uppannassa upekkhā·sambojjhaṅgassa bhāvanāya pāripūrī hoti taṃ ca pajānāti.


There being the upekkhā sambojjhaṅga present within, he understands: “there is the upekkhā sambojjhaṅga within me”; there not being the upekkhā sambojjhaṅga present within, he understands: “there is no upekkhā sambojjhaṅga within me”; he understands how the unarisen upekkhā sambojjhaṅga comes to arise; he understands how the arisen upekkhā sambojjhaṅga is developed to perfection.

Iti ajjhattaṃ dhammesu dhammānupassī viharati, bahiddhā dhammesu dhammānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā dhammesu dhammānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī dhammesu viharati, vaya-dhamm·ānupassī dhammesu viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī dhammesu viharati; ‘atthi dhammāti pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya, a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu dhammesu dhammānupassī viharati, sattasu bojjhaṅgesu.


Thus he dwells observing dhammas in dhammas internally, or he dwells observing dhammas in dhammas externally, or he dwells observing dhammas in dhammas internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in dhammas, or he dwells observing the passing away of phenomena in dhammas, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in dhammas; or else, [realizing:] “these are dhammas!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing dhammas in dhammas, with reference to the seven bojjhaṅgas.

— The basket of discourses —Mahāsatipaṭṭhāna Sutta (DN 22) {excerpt} - all infobubbles— Attendance on awareness —Kāyānupassanā
IV. சட்டத்துக்கு அடிப்படையான அற முறைகளின் கூர்ந்த கவனிப்பு

D.Bojjhaṅgas மீதான பிரிவு


D. Bojjhaṅga Pabba


Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu dhammesu dhammānupassī viharati, sattasu bojjhaṅgesu. Kathaṃ ca pana, bhikkhave, bhikkhu dhammesu cittānupassī viharati, sattasu bojjhaṅgesu?

D. Section on the Bojjhaṅgas
தமிழ்
IV. சட்டத்துக்கு அடிப்படையான அற முறைகளின் கூர்ந்த கவனிப்பு

D.Bojjhaṅgas மீதான பிரிவு



And furthermore, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing dhammas in dhammas with reference to the seven bojjhaṅgas. And furthermore, bhikkhus, how does a bhikkhu dwell observing dhammas in dhammas with reference to the seven bojjhaṅgas


மற்றும் அதற்கு அப்பால், எவ்வாறு பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, dhammas in
dhammas சட்டத்துக்கு அடிப்படையான அற முறைகளில் சட்டத்துக்கு அடிப்படையான
அற முறைகளூடன் ஏழு கூர்ந்த கவனிப்புடன் வாசம் செய்கிரார்?

Idha, bhikkhave, bhikkhu santaṃ ajjhattaṃ sati·sambojjhaṅgaṃatthi me ajjhattaṃ sati·sambojjhaṅgoti pajānāti; a·santaṃ ajjhattaṃ sati·sambojjhaṅgaṃn·atthi me ajjhattaṃ sati·sambojjhaṅgoti pajānāti; yathā ca an·uppannassa sati·sambojjhaṅgassa uppādo hoti taṃ ca pajānāti; yathā ca uppannassa sati·sambojjhaṅgassa bhāvanāya pāripūrī hoti taṃ ca pajānāti.


Here, bhikkhus, a bhikkhu, there being the sati sambojjhaṅga present within, understands: “there is the sati sambojjhaṅga within me”; there not being the sati sambojjhaṅga present within, he understands: “there is no sati sambojjhaṅga within me”; he understands how the unarisen sati sambojjhaṅga comes to arise; he understands how the arisen sati sambojjhaṅga is developed to perfection. 

இங்கு,
பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, அங்கே  sati sambojjhaṅga விழிப்பு நிலை
ஞான உபதேசம் காரணக்கூறு உடனிருப்பதால், “எனக்குள்  sati sambojjhaṅga 
விழிப்பு நிலை ஞான உபதேசம் காரணக்கூறு கிடக்கிறது என அவர் புரிந்து
கொள்கிரார்,  sati sambojjhaṅga விழிப்பு நிலை ஞான உபதேசம் காரணக்கூறு
அதற்குள் உடனில்லையெனில், “எனக்குள்  sati sambojjhaṅga விழிப்பு நிலை ஞான
உபதேசம் காரணக்கூறு   கிடையாது என அவர் புரிந்து கொள்கிரார்; எவ்வாறு  sati
sambojjhaṅga விழிப்பு நிலை ஞான உபதேசம் காரணக்கூறு   எழும்பாத  sati
sambojjhaṅga விழிப்பு நிலை ஞான உபதேசம் காரணக்கூறு எழும்பியது என அவர்
புரிந்து கொள்கிரார்; எவ்வாறு எழும்பிய  sati sambojjhaṅga விழிப்பு நிலை
ஞான உபதேசம் காரணக்கூறு கைவிடப்பட்டது என அவர் புரிந்து கொள்கிரார்;
எவ்வாறு கைவிடப்பட்ட  sati sambojjhaṅga விழிப்பு நிலை ஞான உபதேசம்
காரணக்கூறு   எதிர்காலத்தில் அணுகாது என அவர் புரிந்து கொள்கிரார்.

Santaṃ ajjhattaṃ dhammavicaya·sambojjhaṅgaṃatthi me ajjhattaṃ dhammavicaya·sambojjhaṅgoti pajānāti; a·santaṃ ajjhattaṃ dhammavicaya·sambojjhaṅgaṃn·atthi me ajjhattaṃ dhammavicaya·sambojjhaṅgoti pajānāti; yathā ca an·uppannassa dhammavicaya·sambojjhaṅgassa uppādo hoti taṃ ca pajānāti; yathā ca uppannassa dhammavicaya·sambojjhaṅgassa bhāvanāya pāripūrī hoti taṃ ca pajānāti.


There being the dhammavicaya sambojjhaṅga present within, he understands: “there is the dhammavicaya sambojjhaṅga within me”; there not being the dhammavicaya sambojjhaṅga present within, he understands: “there is no dhammavicaya sambojjhaṅga within me”; he understands how the unarisen dhammavicaya sambojjhaṅga comes to arise; he understands how the arisen dhammavicaya sambojjhaṅga is developed to perfection.

அவ்விடத்தில்  dhammavicaya sambojjhaṅga
தம்மவிசயா மனத்தால் இயக்கப்படுகிற புலனுணர்வாதம் உடனிருப்பதால், “எனக்குள் 
dhammavicaya sambojjhaṅga தம்மவிசயா மனத்தால் இயக்கப்படுகிற
புலனுணர்வாதம் கிடக்கிறது என அவர் புரிந்து கொள்கிரார்,  dhammavicaya
sambojjhaṅga தம்மவிசயா மனத்தால் இயக்கப்படுகிற புலனுணர்வாதம்  அதற்குள்
உடனில்லையெனில், “எனக்குள்   dhammavicaya sambojjhaṅga தம்மவிசயா மனத்தால்
இயக்கப்படுகிற புலனுணர்வாதம்  கிடையாது என அவர் புரிந்து கொள்கிரார்;
எவ்வாறு   dhammavicaya sambojjhaṅga தம்மவிசயா மனத்தால் இயக்கப்படுகிற
புலனுணர்வாதம் எழும்பாத   dhammavicaya sambojjhaṅga தம்மவிசயா மனத்தால்
இயக்கப்படுகிற புலனுணர்வாதம் எழும்பியது என அவர் புரிந்து கொள்கிரார்.



Santaṃ ajjhattaṃ vīriya·sambojjhaṅgaṃatthi me ajjhattaṃ vīriya·sambojjhaṅgoti pajānāti; a·santaṃ ajjhattaṃ vīriya·sambojjhaṅgaṃn·atthi me ajjhattaṃ vīriya·sambojjhaṅgoti pajānāti; yathā ca an·uppannassa vīriya·sambojjhaṅgassa uppādo hoti taṃ ca pajānāti; yathā ca uppannassa vīriya·sambojjhaṅgassa bhāvanāya pāripūrī hoti taṃ ca pajānāti.


There being the vīriya sambojjhaṅga present within, he understands: “there is the vīriya sambojjhaṅga within me”; there not being the vīriya sambojjhaṅga present within, he understands: “there is no vīriya sambojjhaṅga within me”; he understands how the unarisen vīriya sambojjhaṅga comes to arise; he understands how the arisen vīriya sambojjhaṅga is developed to perfection.

அவ்விடத்தில்   vīriya sambojjh aṅga திடமான
மனத்தால் இயக்கப்படுகிற புலனுணர்வாதம் , “எனக்குள்   vīriya sambojjh aṅga
திடமான மனத்தால் இயக்கப்படுகிற புலனுணர்வாதம் கிடக்கிறது என அவர் புரிந்து
கொள்கிரார்,   vīriya sambojjh aṅga திடமான மனத்தால் இயக்கப்படுகிற
புலனுணர்வாதம் அதற்குள் உடனில்லையெனில், “எனக்குள்   dhammavicaya
sambojjhaṅga தம்மவிசயா மனத்தால் இயக்கப்படுகிற புலனுணர்வாதம்  கிடையாது என
அவர் புரிந்து கொள்கிரார்; எவ்வாறு    vīriya sambojjh aṅga திடமான
மனத்தால் இயக்கப்படுகிற புலனுணர்வாதம் எழும்பாத    vīriya sambojjh aṅga
திடமான மனத்தால் இயக்கப்படுகிற புலனுணர்வாதம் எழும்பியது என அவர்
பூரணத்துவம் மேம்படுத்துதல் கொள்கிரார்

Santaṃ ajjhattaṃ pīti·sambojjhaṅgaṃatthi me ajjhattaṃ pīti·sambojjhaṅgoti pajānāti; a·santaṃ ajjhattaṃ pīti·sambojjhaṅgaṃn·atthi me ajjhattaṃ pīti·sambojjhaṅgoti pajānāti; yathā ca an·uppannassa pīti·sambojjhaṅgassa uppādo hoti taṃ ca pajānāti; yathā ca uppannassa pīti·sambojjhaṅgassa bhāvanāya pāripūrī hoti taṃ ca pajānāti.


There being the pīti sambojjhaṅga present within, he understands: “there is the pīti sambojjhaṅga within me”; there not being the pīti sambojjhaṅga present within, he understands: “there is no pīti sambojjhaṅga within me”; he understands how the unarisen pīti sambojjhaṅga comes to arise; he understands how the arisen pīti sambojjhaṅga is developed to perfection.

Santaṃ ajjhattaṃ passaddhi·sambojjhaṅgaṃatthi me ajjhattaṃ passaddhi·sambojjhaṅgoti pajānāti; a·santaṃ ajjhattaṃ passaddhi·sambojjhaṅgaṃn·atthi me ajjhattaṃ passaddhi·sambojjhaṅgoti pajānāti; yathā ca an·uppannassa passaddhi·sambojjhaṅgassa uppādo hoti taṃ ca pajānāti; yathā ca uppannassa passaddhi·sambojjhaṅgassa bhāvanāya pāripūrī hoti taṃ ca pajānāti.


There being the passaddhi sambojjhaṅga present within, he understands: “there is the passaddhi sambojjhaṅga within me”; there not being the passaddhi sambojjhaṅga present within, he understands: “there is no passaddhi sambojjhaṅga within me”; he understands how the unarisen passaddhi sambojjhaṅga comes to arise; he understands how the arisen passaddhi sambojjhaṅga is developed to perfection.

Santaṃ ajjhattaṃ samādhi·sambojjhaṅgaṃatthi me ajjhattaṃ samādhi·sambojjhaṅgoti pajānāti; a·santaṃ ajjhattaṃ samādhi·sambojjhaṅgaṃn·atthi me ajjhattaṃ samādhi·sambojjhaṅgoti pajānāti; yathā ca an·uppannassa samādhi·sambojjhaṅgassa uppādo hoti taṃ ca pajānāti; yathā ca uppannassa samādhi·sambojjhaṅgassa bhāvanāya pāripūrī hoti taṃ ca pajānāti.


There being the samādhi sambojjhaṅga present within, he understands: “there is the samādhi sambojjhaṅga within me”; there not being the samādhi sambojjhaṅga present within, he understands: “there is no samādhi sambojjhaṅga within me”; he understands how the unarisen samādhi sambojjhaṅga comes to arise; he understands how the arisen samādhi sambojjhaṅga is developed to perfection.

Santaṃ ajjhattaṃ upekkhā·sambojjhaṅgaṃatthi me ajjhattaṃ upekkhā·sambojjhaṅgoti pajānāti; a·santaṃ ajjhattaṃ upekkhā·sambojjhaṅgaṃn·atthi me ajjhattaṃ upekkhā·sambojjhaṅgoti pajānāti; yathā ca an·uppannassa upekkhā·sambojjhaṅgassa uppādo hoti taṃ ca pajānāti; yathā ca uppannassa upekkhā·sambojjhaṅgassa bhāvanāya pāripūrī hoti taṃ ca pajānāti.


There being the upekkhā sambojjhaṅga present within, he understands: “there is the upekkhā sambojjhaṅga within me”; there not being the upekkhā sambojjhaṅga present within, he understands: “there is no upekkhā sambojjhaṅga within me”; he understands how the unarisen upekkhā sambojjhaṅga comes to arise; he understands how the arisen upekkhā sambojjhaṅga is developed to perfection.

Iti ajjhattaṃ dhammesu dhammānupassī viharati, bahiddhā dhammesu dhammānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā dhammesu dhammānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī dhammesu viharati, vaya-dhamm·ānupassī dhammesu viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī dhammesu viharati; ‘atthi dhammāti pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya, a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu dhammesu dhammānupassī viharati, sattasu bojjhaṅgesu.


Thus he dwells observing dhammas in dhammas internally, or he dwells observing dhammas in dhammas externally, or he dwells observing dhammas in dhammas internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in dhammas, or he dwells observing the passing away of phenomena in dhammas, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in dhammas; or else, [realizing:] “these are dhammas!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing dhammas in dhammas, with reference to the seven bojjhaṅgas.



— The basket of discourses —Mahāsatipaṭṭhāna Sutta (DN 22) {excerpt} - all infobubbles— Attendance on awareness —Kāyānupassanā
IV. சட்டத்துக்கு அடிப்படையான அற முறைகளின் கூர்ந்த கவனிப்பு

D.Bojjhaṅgas மீதான பிரிவு


DN 22 - (D ii 290)

Mahāsatipaṭṭhāna Sutta

— Attendance on awareness —
[ mahā+satipaṭṭhāna ]

This sutta is widely considered as a the main reference for meditation practice.




Note: infobubbles on all Pali words


Pāḷi



Uddesa

I. Kāyānupassanā

   A. Ānāpāna Pabba
   B. Iriyāpatha Pabba
   C. Sampajāna Pabba
   D. Paṭikūlamanasikāra Pabba
   E. Dhātumanasikāra Pabba
   F. Navasivathika Pabba

II. Vedanānupassanā

III. Cittānupassanā

IV. Dhammānupassanā

   A. Nīvaraṇa Pabba
   B. Khandha Pabba
   C. Āyatana Pabba
   D. Bojjhaṅga Pabba
   E. Sacca Pabba
      E1. Dukkhasacca Niddesa
      E2. Samudayasacca Niddesa
      E3. Nirodhasacca Niddesa
      E4. Maggasacca Niddesa



English



Introduction

I. Observation of Kāya

   A. Section on ānāpāna
   B. Section on postures
   C. Section on sampajañña
   D. Section on repulsiveness
   E. Section on the Elements
   F. Section on the nine charnel grounds

II. Observation of Vedanā

III. Observation of Citta

IV. Observation of Dhammas

   A. Section on the Nīvaraṇas
   B. Section on the Khandhas
   C. Section on the Sense Spheres
   D. Section on the Bojjhaṅgas
   E. Section on the Truths
      E1. Exposition of Dukkhasacca
      E2. Exposition of Samudayasacca
      E3. Exposition of Nirodhasacca
      E4. Exposition of Maggasacca



Santaṃ ajjhattaṃ pīti·sambojjhaṅgaṃatthi me ajjhattaṃ pīti·sambojjhaṅgoti pajānāti; a·santaṃ ajjhattaṃ pīti·sambojjhaṅgaṃn·atthi me ajjhattaṃ pīti·sambojjhaṅgoti pajānāti; yathā ca an·uppannassa pīti·sambojjhaṅgassa uppādo hoti taṃ ca pajānāti; yathā ca uppannassa pīti·sambojjhaṅgassa bhāvanāya pāripūrī hoti taṃ ca pajānāti.


There being the pīti sambojjhaṅga present within, he understands: “there is the pīti sambojjhaṅga within me”; there not being the pīti sambojjhaṅga present within, he understands: “there is no pīti sambojjhaṅga within me”; he understands how the unarisen pīti sambojjhaṅga comes to arise; he understands how the arisen pīti sambojjhaṅga is developed to perfection.

தமிழ்   

அவ்விடத்தில்   pīti
sambojjhaṅga பரவசமான காரணக்கூறான ஞான உபதேசம், “எனக்குள்    pīti
sambojjhaṅga  பரவசமான காரணக்கூறான ஞான உபதேசம் கிடக்கிறது என அவர்
புரிந்து கொள்கிரார்,    pīti sambojjhaṅga பரவசமான காரணக்கூறான ஞான
உபதேசம் அதற்குள் உடனில்லையெனில், “எனக்குள்   பரவசமான காரணக்கூறான ஞான
உபதேசம் கிடையாது என அவர் புரிந்து கொள்கிரார்; எவ்வாறு    pīti
sambojjhaṅga  பரவசமான காரணக்கூறான ஞான உபதேசம் எழும்பாத    pīti
sambojjhaṅga  பரவசமான காரணக்கூறான ஞான உபதேசம் எழும்பியது என அவர்
.பூரணத்துவம் மேம்படுத்துதல் கொள்கிரார்.


Santaṃ ajjhattaṃ passaddhi·sambojjhaṅgaṃatthi me ajjhattaṃ passaddhi·sambojjhaṅgoti pajānāti; a·santaṃ ajjhattaṃ passaddhi·sambojjhaṅgaṃn·atthi me ajjhattaṃ passaddhi·sambojjhaṅgoti pajānāti; yathā ca an·uppannassa passaddhi·sambojjhaṅgassa uppādo hoti taṃ ca pajānāti; yathā ca uppannassa passaddhi·sambojjhaṅgassa bhāvanāya pāripūrī hoti taṃ ca pajānāti.


There being the passaddhi sambojjhaṅga present within, he understands: “there is the passaddhi sambojjhaṅga within me”; there not being the passaddhi sambojjhaṅga present within, he understands: “there is no passaddhi sambojjhaṅga within me”; he understands how the unarisen passaddhi sambojjhaṅga comes to arise; he understands how the arisen passaddhi sambojjhaṅga is developed to perfection.

அவ்விடத்தில் passaddhi  sambojjhaṅga சலனமற்ற காரணக்கூறான ஞான
உபதேசம், “எனக்குள்  passaddhi sambojjhaṅga  சலனமற்ற  காரணக்கூறான ஞான
உபதேசம் கிடக்கிறது என அவர் புரிந்து கொள்கிரார்,  passaddhi sambojjhaṅga
சலனமற்ற  காரணக்கூறான ஞான உபதேசம் அதற்குள் உடனில்லையெனில், “எனக்குள்  
சலனமற்ற  காரணக்கூறான ஞான உபதேசம் கிடையாது என அவர் புரிந்து கொள்கிரார்;
எவ்வாறு   passaddhi sambojjhaṅga  சலனமற்ற காரணக்கூறான ஞான உபதேசம்
எழும்பாத   passaddhi  sambojjhaṅga சலனமற்ற  காரணக்கூறான ஞான உபதேசம்
எழும்பியது என அவர் .பூரணத்துவம் மேம்படுத்துதல் கொள்கிரார்.


Santaṃ ajjhattaṃ samādhi·sambojjhaṅgaṃatthi me ajjhattaṃ samādhi·sambojjhaṅgoti pajānāti; a·santaṃ ajjhattaṃ samādhi·sambojjhaṅgaṃn·atthi me ajjhattaṃ samādhi·sambojjhaṅgoti pajānāti; yathā ca an·uppannassa samādhi·sambojjhaṅgassa uppādo hoti taṃ ca pajānāti; yathā ca uppannassa samādhi·sambojjhaṅgassa bhāvanāya pāripūrī hoti taṃ ca pajānāti.


There being the samādhi sambojjhaṅga present within, he understands: “there is the samādhi sambojjhaṅga within me”; there not being the samādhi sambojjhaṅga present within, he understands: “there is no samādhi sambojjhaṅga within me”; he understands how the unarisen samādhi sambojjhaṅga comes to arise; he understands how the arisen samādhi sambojjhaṅga is developed to perfection.

அவ்விடத்தில் samādhi சமாதி sambojjhaṅga  தியான வழிவகை யால்
மனதை மேம்படுத்தி  ஒருமுக சிந்தனையுடன்  ஒன்றுபடுத்தி மற்றும்  குறி வைத்து
சலனமற்ற காரணக்கூறான ஞான உபதேசம், “எனக்குள் samādhi சமாதி sambojjhaṅga 
தியான வழிவகை யால் மனதை மேம்படுத்தி ஒருமுக சிந்தனையுடன்  ஒன்றுபடுத்தி
மற்றும்  குறி வைத்து சலனமற்ற காரணக்கூறான ஞான உபதேசம் கிடக்கிறது என அவர்
புரிந்து கொள்கிரார்,  samādhi சமாதி sambojjhaṅga  தியான வழிவகை யால் மனதை
மேம்படுத்தி ஒருமுக சிந்தனையுடன்  ஒன்றுபடுத்தி மற்றும்  குறி வைத்து
சலனமற்ற காரணக்கூறான ஞான உபதேசம் கிடையாது என அவர் புரிந்து கொள்கிரார்;
எவ்வாறு   samādhi சமாதி sambojjhaṅga  தியான வழிவகை யால் மனதை மேம்படுத்தி
ஒருமுக சிந்தனையுடன்  ஒன்றுபடுத்தி மற்றும்  குறி வைத்து சலனமற்ற
காரணக்கூறான ஞான உபதேசம் எழும்பாத  samādhi சமாதி sambojjhaṅga  தியான
வழிவகை யால் மனதை மேம்படுத்தி ஒருமுக சிந்தனையுடன்  ஒன்றுபடுத்தி மற்றும் 
குறி வைத்து
சலனமற்ற காரணக்கூறான ஞான உபதேசம் எழும்பியது என அவர் .பூரணத்துவம் மேம்படுத்துதல் கொள்கிரார்.




There being the samādhi sambojjhaṅga present within, he understands: “there is the samādhi sambojjhaṅga within me”; there not being the samādhi sambojjhaṅga present within, he understands: “there is no samādhi sambojjhaṅga within me”; he understands how the unarisen samādhi sambojjhaṅga comes to arise; he understands how the arisen samādhi sambojjhaṅga is developed to perfection.

Santaṃ ajjhattaṃ upekkhā·sambojjhaṅgaṃatthi me ajjhattaṃ upekkhā·sambojjhaṅgoti pajānāti; a·santaṃ ajjhattaṃ upekkhā·sambojjhaṅgaṃn·atthi me ajjhattaṃ upekkhā·sambojjhaṅgoti pajānāti; yathā ca an·uppannassa upekkhā·sambojjhaṅgassa uppādo hoti taṃ ca pajānāti; yathā ca uppannassa upekkhā·sambojjhaṅgassa bhāvanāya pāripūrī hoti taṃ ca pajānāti.


There being the upekkhā sambojjhaṅga present within, he understands: “there is the upekkhā sambojjhaṅga within me”; there not being the upekkhā sambojjhaṅga present within, he understands: “there is no upekkhā sambojjhaṅga within me”; he understands how the unarisen upekkhā sambojjhaṅga comes to arise; he understands how the arisen upekkhā sambojjhaṅga is developed to perfection.

அவ்விடத்தில்
upekkhā  உள்ளச்சமநிலை / தன்னலமற்ற தன்மை / மனப்பாங்கு / நடுநிலைமை /
மற்றும் சமசித்தத்துவம் நோக்கி எல்லாம் புலனுணர்வாதம் முக்கியமாக உடலைச்
சார்ந்த உணர்ச்சி sambojjhaṅga  சலனமற்ற காரணக்கூறான ஞான உபதேசம்,
“எனக்குள்  upekkhā  உள்ளச்சமநிலை / தன்னலமற்ற தன்மை / மனப்பாங்கு /
நடுநிலைமை / மற்றும் சமசித்தத்துவம் நோக்கி எல்லாம் புலனுணர்வாதம்
முக்கியமாக உடலைச் சார்ந்த உணர்ச்சி sambojjhaṅga  சலனமற்ற காரணக்கூறான ஞான
உபதேசம்,  கிடக்கிறது என அவர் புரிந்து கொள்கிரார்,   upekkhā 
உள்ளச்சமநிலை / தன்னலமற்ற தன்மை / மனப்பாங்கு / நடுநிலைமை / மற்றும்
சமசித்தத்துவம் நோக்கி எல்லாம் புலனுணர்வாதம் முக்கியமாக உடலைச் சார்ந்த
உணர்ச்சி sambojjhaṅga  சலனமற்ற காரணக்கூறான ஞான உபதேசம்,  கிடையாது என
அவர் புரிந்து கொள்கிரார்; எவ்வாறு    upekkhā  உள்ளச்சமநிலை / தன்னலமற்ற
தன்மை / மனப்பாங்கு / நடுநிலைமை / மற்றும் சமசித்தத்துவம் நோக்கி எல்லாம்
புலனுணர்வாதம் முக்கியமாக உடலைச் சார்ந்த உணர்ச்சி sambojjhaṅga  சலனமற்ற
காரணக்கூறான ஞான உபதேசம், எழும்பாத upekkhā  உள்ளச்சமநிலை / தன்னலமற்ற
தன்மை / மனப்பாங்கு / நடுநிலைமை / மற்றும் சமசித்தத்துவம் நோக்கி எல்லாம்
புலனுணர்வாதம் முக்கியமாக உடலைச் சார்ந்த உணர்ச்சி sambojjhaṅga  சலனமற்ற
காரணக்கூறான ஞான உபதேசம், எழும்பியது என அவர் .பூரணத்துவம் மேம்படுத்துதல்
கொள்கிரார்.



Thus he dwells observing dhammas in dhammas internally, or he dwells observing dhammas in dhammas externally, or he dwells observing dhammas in dhammas internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in dhammas, or he dwells observing the passing away of phenomena in dhammas, or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in dhammas; or else, [realizing:] “these are dhammas!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing dhammas in dhammas, with reference to the seven bojjhaṅgas.





Jagatheesan Chandrasekharan

UPASAKA JAGATHEESAN CHANDRASEKHARAN


MAY YOU ALL BE EVER HAPPY, WELL AND SECURE
MAY YOU LIVE LONG
MAY ALL SENTIENT AND NON-SENTIENT BEINGS BE EVER HAPPY
MAY YOU BE ALWAYS HAVE CALM, QUIET, ALERT,ATTENTIVE AND
EQUANIMITY MIND WITH A CLEAR UNDERSTANDING THAT
EVERYTHING IS CHANGING

Leave a Reply