Please visit:
http://sarvajan.ambedkar.org
Translate this Google Translation in your mother tongue using
https://translate.google.com
That is your LESSON
From:
Analytic Insight Net - FREE Online Tipiṭaka Research and Practice
University and related NEWS through
http://sarvajan.ambedkar.org
in
105 CLASSICAL LANGUAGES
Email:
buddhasaid2us@gmail.com
23) Classical English,13) Classical Catalan- Català clàssic,14) Classical Cebuano,15) Classical Chichewa-Chikale cha Chichewa,16) Classical Chinese (Simplified)-古典中文（简体）,17) Classical Chinese (Traditional)-古典漢語（繁體）,
https://www.indezine.com/powerpoint/free-powerpoint-templates/4829.html
Pali Canon Online
The Original Words of the Buddha
The Origin of the Pali Canon
‘Suppose
a monk were to say: “Friends, I heard and received this from the Lord’s
own lips: this is the Dhamma, this is the discipline, this is the
Master’s teaching”, then, monks, you should neither approve nor
disapprove his words. Then, without approving or disapproving, his words
and expressions should be carefully noted and compared with the Suttas
and reviewed in the light of the discipline. If they, on such
comparison and review, are found not to conform to the Suttas or the
discipline, the conclusion must be: “Assuredly this is not the word of
the Buddha, it has been wrongly understood by this monk”, and the
matter is to be rejected. But where on such comparison and review they
are found to conform to the Suttas or the discipline, the conclusion
must be: “Assuredly this is the word of the Buddha, it has been rightly
understood by this monk.”
- DN 16 Mahāparinibbāna Sutta - The Great Passing, The Buddha’s Last Days
The authentic teachings of Gotama the Buddha have been preserved and
handed down to us and are to be found in the Tipiṭaka. The Pāli word,
‘Tipiṭaka’, literally means ‘the three baskets’ (ti=three +
piṭaka=collections of scriptures). All of the Buddha’s teachings were
divided into three parts.
1. The first part is known as the Vinaya Piṭaka and it contains all the rules which Buddha laid down for monks and nuns.
2. The second part is called the Suttaṅta Piṭaka and it contains the Discourses.
3. The third part is known as the Abhidhamma Piṭaka and comprises the psycho-ethical teachings of the Buddha.
It is known, that whenever the Buddha gave a discourse to his ordained
disciples or lay-followers or prescribed a monastic rule in the course
of his forty-five year ministry, those of his devoted and learned monks,
then present would immediately commit his teachings word for word to
memory. Thus the Buddha’s words were preserved accurately and were in
due course passed down orally from teacher to pupil. Some of the monks
who had heard the Buddha preach in person were Arahants, and so by
definition, ‘pure ones’ free from passion, ill-will and delusion and
therefore, was without doubt capable of retaining, perfectly the
Buddha’s words. Thus they ensured that the Buddha’s teachings would be
preserved faithfully for posterity.
Even those devoted monks
who had not yet attained Arahantahood but had reached the first three
stages of sainthood and had powerful, retentive memories could also call
to mind word for word what the Buddha had preached and so could be
worthy custodians of the Buddha’s teachings. One such monk was Ānanda,
the chosen attendant and constant companion of the Buddha during the
last twenty-five years of the his life. Ānanda was highly intelligent
and gifted with the ability to remember whatever he had heard. Indeed,
it was his express wish that the Buddha always relate all of his
discourses to him and although he was not yet an Arahanta he
deliberately committed to memory word for word all the Buddha’s sermons
with which he exhorted monks, nuns and his lay followers. The combined
efforts of these gifted and devoted monks made it possible for the
Dhamma and Vinaya, as taught by the Buddha to be preserved in its
original state.
The Pāli Tipiṭaka and its allied literature
exists as a result of the Buddha’s discovery of the noble and liberating
path of the pure Dhamma. This path enables all those who follow it to
lead a peaceful and happy life. Indeed, in this day and age we are
fortunate to have the authentic teachings of the Buddha preserved for
future generations through the conscientious and concerted efforts of
his ordained disciples down through the ages. The Buddha had said to his
disciples that when he was no longer amongst them, that it was
essential that the Saṅgha should come together for the purpose of
collectively reciting the Dhamma, precisely as he had taught it. In
compliance with this instruction the first Elders duly called a council
and systematically ordered all the Buddha’s discourses and monastic
rules and then faithfully recited them word for word in concert.
The teachings contained in the Tipiṭaka are also known as the Doctrine
of the Elders [Theravāda]. These discourses number several hundred and
have always been recited word for word ever since the First Council was
convened. Subsequently, more Councils have been called for a number of
reasons but at every one of them the entire body of the Buddha’s
teaching has always been recited by the Saṅgha participants, in concert
and word for word. The first council took place three months after the
Buddha’s attainment of Mahāparinibbāṇa and was followed by five more,
two of which were convened in the nineteenth and twentieth centuries.
These collective recitations which were performed by the monks at all
these Dhamma Councils are known as the ‘Dhamma Saṅgītis’, the Dhamma
Recitations. They are so designated because of the precedent set at the
First Dhamma Council, when all the Teachings were recited first by an
Elder of the Saṅgha and then chanted once again in chorus by all of the
monks attending the assembly. The recitation was judged to have been
authentic, when and only when, it had been approved unanimously by the
members of the Council. What follows is a brief history of the Six
Councils.
The First Council
King Ajātasattu sponsored the First Council. It was convened in 544
B.C. in the Sattapaāāī Cave situated outside Rājagaha three months after
the Buddha had passed away. A detailed account of this historic meeting
can be found in the Cūllavagga of the Vinaya Piṭaka. According to this
record the incident which prompted the Elder Mahākassapa to call this
meeting was his hearing a disparaging remark about the strict rule of
life for monks. This is what happened. The monk Subhadda, a former
barber, who had ordained late in life, upon hearing that the Buddha had
expired, voiced his resentment at having to abide by all the rules for
monks laid down by the Buddha. Many monks lamented the passing of the
Buddha and were deeply grieved. However, the Elder Mahākassapa heard
Subhadda say: ‘’Enough your Reverences, do not grieve, do not lament. We
are well rid of this great recluse (the Buddha). We were tormented when
he said, ‘this is allowable to you, this is not allowable to you’ but
now we will be able to do as we like and we will not have to do what we
do not like'’. Mahākassapa was alarmed by his remark and feared that the
Dhamma and the Vinaya might be corrupted and not survive intact if
other monks were to behave like Subhadda and interpret the Dhamma and
the Vinaya rules as they pleased. To avoid this he decided that the
Dhamma must be preserved and protected. To this end after gaining the
Saṅgha’s approval he called to council five hundred Arahants. Ānanda was
to be included in this provided he attained Arahanthood by the time the
council convened. With the Elder Mahākassapa presiding, the
five-hundred Arahant monks met in council during the rainy season. The
first thing Mahākassapa did was to question the foremost expert on the
Vinaya of the day, Venerable Upāli on particulars of the monastic rule.
This monk was well qualified for the task as the Buddha had taught him
the whole of the Vinaya himself. First of all the Elder Mahākassapa
asked him specifically about the ruling on the first offense [pārājika],
with regard to the subject, the occasion, the individual introduced,
the proclamation, the repetition of the proclamation, the offense and
the case of non-offense. Upāli gave knowledgeable and adequate answers
and his remarks met with the unanimous approval of the presiding Saṅgha.
Thus the Vinaya was formally approved.
The Elder Mahākassapa
then turned his attention to Ānanda in virtue of his reputable expertise
in all matters connected with the Dhamma. Happily, the night before the
Council was to meet, Ānanda had attained Arahantship and joined the
Council. The Elder Mahākassapa, therefore, was able to question him at
length with complete confidence about the Dhamma with specific reference
to the Buddha’s sermons. This interrogation on the Dhamma sought to
verify the place where all the discourses were first preached and the
person to whom they had been addressed. Ānanda, aided by his
word-perfect memory was able to answer accurately and so the Discourses
met with the unanimous approval of the Saṅgha. The First Council also
gave its official seal of approval for the closure of the chapter on the
minor and lesser rules, and approval for their observance. It took the
monks seven months to recite the whole of the Vinaya and the Dhamma and
those monks sufficiently endowed with good memories retained all that
had been recited. This historic first council came to be known as the
Paācasatika because five-hundred fully enlightened Arahants had taken
part in it.
Second Council
The Second Council was called one hundred years after the Buddha’s
Parinibbāṇa in order to settle a serious dispute over the ‘ten points’.
This is a reference to some monks breaking of ten minor rules. they were
given to:
1. Storing salt in a horn.
2. Eating after midday.
3. Eating once and then going again to a village for alms.
4. Holding the Uposatha Ceremony with monks dwelling in the same locality.
5. Carrying out official acts when the assembly was incomplete.
6. Following a certain practice because it was done by one’s tutor or teacher.
7. Eating sour milk after one had his midday meal.
8. Consuming strong drink before it had been fermented.
9. Using a rug which was not the proper size.
10. Using gold and silver.
Their misdeeds became an issue and caused a major controversy as
breaking these rules was thought to contradict the Buddha’s original
teachings. King Kāḷāsoka was the Second Council’s patron and the meeting
took place at Vesāli due to the following circumstances. One day,
whilst visiting the Mahāvana Grove at Veāsli, the Elder Yasa came to
know that a large group of monks known as the Vajjians were infringing
the rule which prohibited monk’s accepting gold and silver by openly
asking for it from their lay devotees. He immediately criticized their
behavior and their response was to offer him a share of their illegal
gains in the hope that he would be won over. The Elder Yasa, however
declined and scorned their behavior. The monks immediately sued him with
a formal action of reconciliation, accusing him of having blamed their
lay devotees. The Elder Yasa accordingly reconciled himself with the lay
devotees, but at the same time, convinced them that the Vijjian monks
had done wrong by quoting the Buddha’s pronouncement on the prohibition
against accepting or soliciting for gold and silver. The laymen
immediately expressed their support for the Elder Yasa and declared the
Vajjian monks to the wrong-doers and heretics, saying ‘’the Elder Yasa
alone is the real monk and Sākyan son. All the others are not monks, not
Sākyan sons'’.
The Stubborn and unrepentant Vajjian monks then
moved to suspend the Venerable Yasa Thera without the approval of the
rest of the Saṅgha when they came to know of the outcome of his meeting
with their lay devotees. The Elder Yasa, however escaped their censure
and went in search of support from monks elsewhere, who upheld his
orthodox views on the Vinaya. Sixty forest dwelling monks from Pāvā and
eighty monks from the southern regions of Avanti who were of the same
view, offered to help him to check the corruption of the Vinaya.
Together they decided to go to Soreyya to consult the Venerable Revata
as he was a highly revered monk and an expert in the Dhamma and the
Vinaya. As soon as the Vajjian monks came to know this they also sought
the Venerable Revata’s support by offering him the four requisites which
he promptly refused. These monks then sought to use the same means to
win over the Venerable Revata’s attendant, the Venerable Uttara. At
first he too, rightly declined their offer but they craftily persuaded
him to accept their offer, saying that when the requisites meant for the
Buddha were not accepted by him, Ānanda would be asked to accept them
and would often agree to do so. Uttara changed his mind and accepted the
requisites. Urged on by them he then agreed to go and persuade the
Venerable Revata to declare that the Vajjian monks were indeed speakers
of the Truth and upholders of the Dhamma. The Venerable Revata saw
through their ruse and refused to support them. He then dismissed
Uttara. In order to settle the matter once and for all, the Venerable
Revata advised that a council should be called at Vāḷikārāma with
himself asking questions on the ten offenses of the most senior of the
Elders of the day, the Thera Sabbjakāmi. Once his opinion was given it
was to be heard by a committee of eight monks, and its validity decided
by their vote. The eight monks called to judge the matter were the
Venerables Sabbakāmi, saḷha, Khujjasobhita and Vāsabhagāmika, from the
East and four monks from the West, the Venerables Revata,
Sambhuta-Sāṇavāsī, Yasa and Sumana. They thoroughly debated the matter
with Revata as the questioner and sabbakāmī answering his questions.
After the debate was heard the eight monks decided against the Vajjian
monks and their verdict was announced to the assembly. Afterwards
seven-hundred monks recited the Dhamma and Vinaya and this recital came
to be known as the Sattasatī because seven-hundred monks had taken part
in it. This historic council is also called, the Yasatthera Sangīti
because of the major role the Elder Yasa played in it and his zeal for
safeguarding the Vinaya. The Vajjian monks categorically refused to
accept the Council’s decision and in defiance called a council of there
own which was called the Mahāsaṅgiti.
The Third Council
The
Third Council was held primarily to rid the Saṅgha of corruption and
bogus monks who held heretical views. The Council was convened in 326
B.C. At Asokārāma in Paṭaliputta under the patronage of Emperor Asoka.
It was presided over by the Elder Moggaliputta Tissa and one thousand
monks participated in this Council. Tradition has it that Asoka had won
his throne through shedding the blood of all his father’s son’s save his
own brother, Tissa Kumāra who eventually got ordained and achieved
Arahantship.
Asoka was crowned in the two hundred and eighteenth
year after the Buddha’s Mahaparinibbāna. At first he paid only token
homage to the Dhamma and the Saṅgha and also supported members of other
religious sects as his father had done before him. However, all this
changed when he met the pious novice-monk Nigrodha who preached him the
Appamāda-vagga. Thereafter he ceased supporting other religious groups
and his interest in and devotion to the Dhamma deepened. He used his
enormous wealth to build, it is said, eighty-four thousand pagodas and
vihāras and to lavishly support the Bhikkhus with the four requisites.
His son Mahinda and his daughter Saṅghamittā were ordained and admitted
to the Saṅgha. Eventually, his generosity was to cause serious problems
within the Saṅgha. In time the order was infiltrated by many unworthy
men, holding heretical views and who were attracted to the order because
of the Emperor’s generous support and costly offerings of food,
clothing, shelter and medicine. Large numbers of faithless, greedy men
espousing wrong views tried to join the order but were deemed unfit for
ordination. Despite this they seized the chance to exploit the Emperor’s
generosity for their own ends and donned robes and joined the order
without having been ordained properly. Consequently, respect for the
Saṅgha diminished. When this came to light some of the genuine monks
refused to hold the prescribed purification or Uposatha ceremony in the
company of the corrupt, heretical monks.
When the Emperor heard
about this he sought to rectify the situation and dispatched one of his
ministers to the monks with the command that they perform the ceremony.
However, the Emperor had given the minister no specific orders as to
what means were to be used to carry out his command. The monks refused
to obey and hold the ceremony in the company of their false and
‘thieving’ companions [theyyasinivāsaka]. In desperation the angry
minister advanced down the line of seated monks and drawing his sword,
beheaded all of them one after the other until he came to the King’s
brother, Tissa who had been ordained. The horrified minister stopped the
slaughter and fled the hall and reported back to the Emperor Asoka was
deeply grieved and upset by what had happened and blamed himself for the
killings. He sought Thera Moggaliputta Tissa’s counsel. He proposed
that the heretical monks be expelled from the order and a third Council
be convened immediately. So it was that in the seventeenth year of the
Emperor’s reign the Third Council was called. Thera Moggaliputta Tissa
headed the proceedings and chose one thousand monks from the sixty
thousand participants for the traditional recitation of the Dhamma and
the Vinaya, which went on for nine months. The Emperor, himself
questioned monks from a number of monasteries about the teachings of the
Buddha. Those who held wrong views were exposed and expelled from the
Saṅgha immediately. In this way the Bhikkhu Saṅgha was purged of
heretics and bogus bhikkhus.
This council achieved a number of other
important things as well. The Elder Moggaliputta Tissa, in order to
refute a number of heresies and ensure the Dhamma was kept pure,
complied a book during the council called the Kathāvatthu. This book
consists of twenty-three chapters, and is a collection of discussion
(kathā) and refutations of the heretical views held by various sects on
matters philosophical. It is the fifth of the seven books of the
Abhidhamma Piṭaka. The members of the Council also gave a royal seal of
approval to the doctrine of the Buddha, naming it the Vibhajjavāda, the
Doctrine of Analysis. It is identical with the approved Theravāda
doctrine. One of the most significant achievements of this Dhamma
assembly and one which was to bear fruit for centuries to come, was the
Emperor’s sending forth of monks, well versed in the Buddha’s Dhamma and
Vinaya who could recite all of it by heart, to teach it in nine
different countries. These Dhammadūta monks included the Venerable
Majjhantika Thera who went to Kashmir and Gandhāra. He was asked to
preach the Dhamma and establish an order of monks there. The Venerable
Mahādeva was sent to Mahinsakamaṇḍaḷa (modern Mysore) and the Venerable
Rakkhita Thera was dispatched to Vanavāsī (northern Kanara in the south
of India.) The Venerable Yonaka Dhammarakkhita Thera was sent to Upper
Aparantaka (northern Gujarat, Kathiawar, Kutch and Sindh].
The
Venerable Mahārakkhita Thera went to Yonaka-loka (the land of the
lonians, Bactrians and the Greeks.) The Venerable Majjhima Thera went to
Himavanta (the place adjoining the Himalayas.) The Venerable Soṇa and
the Venerable Uttara were sent to Suvaṇṇabhūmi [now Myanmar]. The
Venerable Mahinda Thera, The Venerable Ittiya Thera, the Venerable
Uttiya Thera, the Venerable Sambala Thera and the Venerable Bhaddasāla
Thera were sent to Tambapaṇṇi (now Sri Lanka). The Dhamma missions of
these monks succeeded and bore great fruits in the course of time and
went a long way in ennobling the peoples of these lands with the gift of
the Dhamma and influencing their civilizations and cultures.
With
the spread of Dhamma through the words of the Buddha, in due course
India came to be known as Visvaguru, the teacher of the world.
The Fourth Council
The
Fourth Council was held in Tambapaṇṇi [Sri Lanka] in 29 B.C. under the
patronage of King Vaṭṭagāmaṇi. The main reason for its convening was the
realization that is was now not possible for the majority of monks to
retain the entire Tipiṭaka in their memories as had been the case
formerly for the Venerable Mahinda and those who followed him soon
after. Therefore, as the art of writing had, by this time developed
substantially, it was thought expedient and necessary to have the entire
body of the Buddha’s teaching written down. King Vaṭṭagāmaṇi supported
the monk’s idea and a council was held specifically to reduce the
Tipiṭaka in its entirety to writing. Therefore, so that the genuine
Dhamma might be lastingly preserved, the Venerable Mahārakhita and five
hundred monks recited the words of the Buddha and then wrote them down
on palm leaves. This remarkable project took place in a cave called, the
Āloka lena, situated in the cleft of an ancient landslip near what is
now Matale. Thus the aim of the Council was achieved and the
preservation in writing of the authentic Dhamma was ensured. Later, in
the Eighteenth Century, King Vijayarājasīha had images of the Buddha
created in this cave.
The Fifth Council
The Fifth Council
took place in Māndalay, Burma now known as Myanmar in 1871 A.D. in the
reign of King Mindon. The chief objective of this meeting was to recite
all the teachings of the Buddha and examine them in minute detail to see
if any of them had been altered, distorted or dropped. It was presided
over by three Elders, the Venerable Mahāthera Jāgarābhivaṃsa, the
Venerable Narindābhidhaja, and the Venerable Mahāthera Sumaṅgalasāmi in
the company of some two thousand four hundred monks (2,400). Their joint
Dhamma recitation lasted for five months. It was also the work of this
council to cause the entire Tipiṭaka to be inscribed for posterity on
seven hundred and twenty-nine marble slabs in the Myanmar script after
its recitation had been completed and unanimously approved. This
monumental task was done by some two thousand four hundred erudite monks
and many skilled craftsmen who upon completion of each slab had them
housed in beautiful miniature ‘piṭaka’ pagodas on a special site in the
grounds of King Mindon’s Kuthodaw Pagoda at the foot of Māndalay Hill
where this so called ‘largest book in the world’, stands to this day.
The Sixth Council
The Sixth Council was called at Kaba Aye in Yangon, formerly Rangoon
in 1954, eighty-three years after the fifth one was held in Mandalay. It
was sponsored by the Burmese Government led by the Prime Minister, the
Honorable U Nu. He authorized the construction of the Mahā Pāsāna Gūhā,
the great cave that was built from the ground up, to serve as the
gathering place much like India’s Sattapānni Cave–the site of the first
Dhamma Council. Upon its completion, the Council met on the 17th of
May, 1954. As in the case of the preceding councils, its first objective
was to affirm and preserve the genuine Dhamma and Vinaya. However it
was unique in so far as the monks who took part in it came from eight
countries. These two thousand five hundred learned Theravāda monks came
from Myanmar, Cambodia, India, Laos, Nepal, Sri Lanka, Thailand and
Vietnam. The late Venerable Mahāsi Sayadaw was appointed the noble task
of asking the required questions about the Dhamma of the Venerable
Bhadanta Vicittasārābhivaṃsa Tipiṭakadhara Dhammabhaṇḍāgārika who
answered all of them learnedly and satisfactorily. By the time this
council met, all the participating countries had the Pāli Tipiṭaka
rendered into their native scripts, with the exception of India.
The traditional recitation of the Dhamma Scriptures took two years
during which the Tipiṭaka and its allied literature in all the scripts
were painstakingly examined. Any differences found were noted down, the
necessary corrections were made and all the versions were then collated.
Happily, it was found that there was not much difference in the content
of any of the texts. Finally, after the Council had officially approved
them, all the volumes of the Tipiṭaka and their Commentaries were
prepared for printing on modern presses and published in the Myanmar
(Burmese) script. This notable achievement was made possible through the
dedicated efforts of the two thousand five hundred monks and numerous
lay people. Their work came to an end in May, 1956, two and a half
millennia after the Lord attained Parinibbāna. This council’s work was
the unique achievement of representatives from the entire Buddhist
world. The version of the Tipiṭaka which it undertook to produce has
been recognized as being true to the pristine teachings of Gotama the
Buddha and the most authoritative rendering of them to date.
The volumes printed after the Sixth Saṅgāyana were printed in Myanmar
script. In order to make the volumes to the people of India, Vipassana
Research Institute started the project to print the Tipiṭaka with its
Aṭṭhakathās and ṭikas in Devanagari in the year 1990.
https://www.youtube.com/watch?
Pali Canon by Sis Siew Fong
Buddhist Fellowship
Published on Mar 16, 2015
1Hr:00:20
01 Mar 2015 at BF West
Category
Education
http://sarvajan.ambedkar.org Tradueix aquesta traducció de Google a la vostra llengua materna utilitzant
https://translate.google.com Aquesta és la vostra LECCIÓ Des de:
Analytic Insight Net - GRATUÏTA de recerca i pràctica en línia de
Tipiṭaka Universitat i notícies relacionades a través de
http://sarvajan.ambedkar.org a 105 LLENGÜES CLÀSSIQUES Correu electrònic:
buddhasaid2us@gmail.com http://www.palicanon.org/
Pali Canon Online Les paraules originals del Buda
L’origen del Canon Pali “Suposem
que un monjo hauria de dir:” Amics, he escoltat i rebut això dels
llavis del Senyor: aquest és el Dhamma, aquesta és la disciplina,
aquesta és l’ensenyament del Mestre “, llavors, els monjos, no haurien
d’aprovar ni desaprobar la seva paraules Després,
sense aprovar o rebutjar, les seves paraules i expressions haurien de
ser acuradament observades i comparades amb les Suttas i revisades a la
llum de la disciplina. Si,
segons tal comparació i revisió, es troben que no es conformen amb el
Suttas o la disciplina, la conclusió ha de ser: “Segurament aquesta no
és la paraula del Buda, aquest monjo ha entès malament”, i la qüestió ha de ser rebutjat. Però on en tal comparació i revisió es troben conformes amb el Suttas o
la disciplina, la conclusió ha de ser: “Segurament aquesta és la
paraula del Buda, aquest monjo ha entès bé”. - DN 16 Mahāparinibbāna Sutta - The Great Passing, The Buddha’s Last Days
Els autèntics ensenyaments de Gotama el Buda han estat preservats i lliurats a nosaltres i es troben en els Tipiṭaka. La paraula Pāli, ‘Tipiṭaka’, literalment significa ‘les tres cistelles’ (ti = tres + piṭaka = col·leccions d’escriptures). Tots els ensenyaments de Buda es van dividir en tres parts. 1. La primera part es coneix com Vinaya Piṭaka i conté totes les regles que Buda va establir per als monjos i les religioses.
2. La segona part s’anomena Suttaṅta Piṭaka i conté els Discursos.
3. La tercera part es coneix com l’Abhidhamma Piṭaka i comprèn els ensenyaments psicoètics del Buda. Se
sap que cada vegada que el Buda va donar un discurs als seus deixebles
ordenats o seguidors de laics o va ordenar una regla monàstica en el
transcurs del seu ministeri de quaranta-cinc anys, aquells dels seus
monjos consagrats i escoltats, que presentarien, immediatament cometin
els seus ensenyaments paraula per paraula a la memòria. D’aquesta
manera, les paraules de Buda es van preservar amb precisió i, en el seu
moment, es van transmetre oralment de professor a alumne. Alguns
dels monjos que havien escoltat el predi Buda en persona eren Arahants,
i per tant, per definició, els “purs” lliures de la passió, la mala
voluntat i l’engany i, per tant, era sens dubte capaç de conservar,
perfectament les paraules de Buda. Així van assegurar que els ensenyaments de Buda es preservarien fidelment per a la posteritat. Fins
i tot aquells monjos dedicats que encara no havien aconseguit
Arahantahood però havien arribat a les primeres tres etapes de la
santedat i tenien records poderosos i reticents també podien recordar
paraula per paraula del que el Buda havia predicat i per tant podrien
ser custodiants dignes dels ensenyaments de Buda. Un
d’aquests monjos va ser Ānanda, l’acompanyant escollit i company
constant del Buda durant els últims vint-i-cinc anys de la seva vida. Ānanda era molt intel·ligent i dotada amb la capacitat de recordar tot el que havia sentit. De
fet, era el seu desig express que el Buda sempre li relacionés tots els
seus discursos i encara que encara no era Arahanta, ell es comprometia
deliberadament a recordar per paraula tots els sermons de Buda amb els
quals exhortava monjos, religioses i seguidors laics. Els esforços combinats d’aquests monjos dotats i consagrats van fer
possible que el Dhamma i Vinaya, tal com l’ensenyava el Buda, es
conservés en el seu estat original. El
Pāli Tipiṭaka i la seva literatura aliada existeixen com a resultat del
descobriment de Buda pel camí noble i alliberador del Dhamma pur. Aquest camí permet que tots els que la segueixin portin una vida tranquil·la i feliç. De
fet, en aquest dia i edat tenim la sort de tenir els autèntics
ensenyaments del Buda conservats per a les generacions futures a través
dels esforços conscient i concertats dels seus discípulos ordenats a
través dels anys. El
Buda havia dit als seus deixebles que quan ja no era entre ells, era
essencial que els Saṅgha es reunissin amb el propòsit de recitar
col·lectivament el Dhamma, precisament tal com l’havia ensenyat. En
compliment d’aquesta instrucció, els primers Ancians degudament
anomenaven un consell i ordenaven sistemàticament tots els discursos i
regles monàstiques del Buda i després els recitaven fidelment paraula a
paraula en concert.
Els ensenyaments continguts en el Tipiṭaka són també coneguts com la Doctrina dels Ancians [Theravāda]. Aquests
discursos representen diversos centenars i sempre han estat recitats
paraula per paraula des que es va convocar el Primer Concili. Posteriorment,
s’han convocat més consells per diversos motius, però en cada un
d’ells, tot el cos de l’ensenyament de Buda sempre ha estat recitat pels
participants de Saṅgha, de manera concertada i paraula per paraula. El
primer consell es va dur a terme tres mesos després de l’assoliment de
Mahāparinibbāṇa per Buda i va ser seguit per cinc més, dos dels quals es
van convocar als segles XIX i XX. Aquestes
recitacions col·lectives que van ser realitzades pels monjos en tots
aquests Consells de Dhamma es coneixen com els “Dhamma Saṅgītis”, les
Recitacions Dhamma. Són
tan designats a causa del precedent establert en el Primer Concili de
Dhamma, quan totes les Ensenyances van ser recitades primer per un Ancià
de Saṅgha i després tornaven a cantar de tornada per tots els monjos
assistents a l’assemblea. La
recitació es va considerar que era autèntica, quan i només quan, havia
estat aprovada per unanimitat pels membres del Consell. El que segueix és una breu història dels Sis Consells. El Primer Concili El Rei Ajātasattu va patrocinar el Primer Consell. Es va convocar a 544 B.C. a la cova Sattapaġī, situada a l’exterior de Rājagaha tres mesos després que el Buda havia mort. A la Cūllavagga de Vinaya Piṭaka es pot trobar un detallat relat d’aquesta reunió històrica. Segons
aquest registre, l’incident que va provocar que l’ancià Mahākassapa
cridés a aquesta reunió va ser la seva audiència una observació
despectiva sobre l’estricte estat de vida dels monjos. Això és el que va passar. El
monjo Subhadda, un ex barber, que havia ordenat a la fi de la vida,
després de sentir que el Buda havia expirat, va expressar el seu
ressentiment al haver de complir totes les regles dels monjos establerts
pel Buda. Molts monjos van lamentar el pas del Buda i es van sentir molt afligits. Tanmateix,
l’ancià Mahākassapa va dir a Subhadda que digués: ‘’ Prou que les
vostres Reverències, no t’amoïneu, no us lamenteu. Estem ben eliminats d’aquest gran recluse (el Buda). Estàvem
atormentats quan va dir: “Això és permès per a vosaltres, això no es
pot permetre”, però ara podrem fer el que vulguem i no hauríem de fer el
que no ens agrada “. Mahākassapa
estava alarmat per la seva observació i temia que el Dhamma i el Vinaya
estiguessin corromputs i no sobreviessin intactes si altres monjos es
comportessin com Subhadda i interpretessin les regles de Dhamma i Vinaya
a mesura que agradessin. Per evitar-ho, va decidir que el Dhamma s’hagi de preservar i protegir. A aquest efecte, després d’obtenir l’aprovació de Saṅgha, va cridar al consell cinc-cents Arahants. Ānanda va ser inclòs en això sempre que va aconseguir Arahanthood quan es va convocar el consell. Amb
la presidència de l’ancià Mahākassapa, els cent cinquanta monjos
Arahant es van reunir al consell durant la temporada de pluges. El
primer que va fer Mahākassapa va ser qüestionar a l’expert en la Vinaya
del dia, Venerable Upāli sobre els detalls de la regla monàstica. Aquest monjo estava ben qualificat per a la tasca que el Buda li havia ensenyat tot el propi Vinaya. En
primer lloc, l’ancià Mahākassapa li va preguntar específicament sobre
la sentència sobre el primer delicte [pārājika], pel que fa al tema,
l’ocasió, l’individu presentat, la proclamació, la repetició de la
proclamació, el delicte i el cas de no- delicte Upāli
va donar respostes adequades i adequades i les seves observacions es
van reunir amb l’aprovació unànime del president Saṅgha. Així, la Vinaya va ser aprovada formalment. L’Elder
Mahākassapa llavors va dedicar la seva atenció a Ānanda en virtut de la
seva experiència reconeguda en tots els assumptes relacionats amb el
Dhamma. Afortunadament, la nit anterior a la reunió del Consell, Ānanda havia aconseguit Arahantship i es va unir al Consell. L’ancià
Mahākassapa, per tant, va poder qüestionar-lo extensament amb total
confiança sobre el Dhamma amb una referència específica als sermons de
Buda. Aquest
interrogatori sobre el Dhamma va intentar verificar el lloc on es van
predicar tots els discursos i la persona a la qual s’havien dirigit. Ànanda,
ajudada per la memòria perfecta de la seva paraula, era capaç de
respondre amb precisió i els discursos es van reunir amb l’aprovació
unànime de Saṅgha. El
Primer Consell també va donar el seu segell oficial d’aprovació per al
tancament del capítol sobre les regles menor i menor, i l’aprovació per a
la seva observança. Van
trigar setze mesos els monjos a recitar tota la Vinaya i al Dhamma i
els monjos prou dotats de bons records van conservar tot el que havia
estat recitat. Aquest històric primer consell va ser conegut com Paācasatika, ja que hi havia participat cinc centenars d’il·lustres.
Segon Consell va ser anomenat cent anys després del Parinibbāṇa del
Buda per establir una disputa greu sobre els “deu punts”. Aquesta és una referència a alguns monjos trencant de deu regles menors. se’ls va atorgar: 1. Emmagatzemar sal en una banya.
2. Menjar després del migdia.
3. Menjar una vegada i després anar de nou a un poble per almoina.
4. Celebració de la cerimònia Uposatha amb monjos que habiten a la mateixa localitat.
5. Realització d’actes oficials quan l’assemblea estava incompleta.
6. Seguint una pràctica determinada perquè la feia el tutor o el professor.
7. Menjar llet agra després d’haver tingut el seu menjar al migdia.
8. Consumir una bona beguda abans que s’hagi fermentat.
9. Ús d’una catifa que no era la mida adequada.
10. Utilitzant or i plata. Les
seves faltes es van convertir en un problema i van causar una gran
controvèrsia ja que es va trencar que aquestes regles es contradiguessin
amb els ensenyaments originals de Buda. El rei Kāḷāsoka va ser el patró del segon consell i la trobada va tenir lloc a Vesāli a causa de les següents circumstàncies. Un
dia, mentre visità el Mahāvana Grove a Veāsli, l’Elder Yasa va saber
que un gran grup de monjos coneguts com els Vajjians violaven la regla
que prohibia l’acceptació de l’or i la plata del monjo demanant-la
obertament als seus devots laics. Va
criticar immediatament el seu comportament i la seva resposta era
oferir-li una part dels guanys il·legals amb l’esperança que es guanyés.
L’Elder Yasa, no obstant això, va disminuir i va menysprear el seu comportament. Els monjos el van demandar immediatament amb una acció formal de reconciliació, acusant-lo de culpar als seus devots laics. L’Elder
Yasa es va reconciliar amb els devots laics, però alhora els va
convèncer que els monjos vijjians havien fet malament citant el
pronunciament de Buda sobre la prohibició d’acceptar o sol·licitar l’or i
la plata. Els
laics van expressar immediatament el seu suport a l’Elder Yasa i van
declarar als monjos vajjianos als herejadors i heretgistes equivocats,
dient que “només l’Elder Yasa és el vertader monjo i el fill Sākian. Tots els altres no són monjos, no els fills de Sākian. Els
monjos vajjans, impasos i impíos, es van traslladar a suspendre el
Venerable Yasa Thera sense l’aprovació de la resta de Saṅgha quan van
conèixer el resultat de la seva reunió amb els seus devots laics. L’Elder
Yasa, no obstant això, va escapar de la seva censura i va anar a buscar
el suport de monjos en altres llocs, que van confirmar les seves vistes
ortodoxes sobre el Vinaya. Seixanta
monjos habitants de bosc de Pāvā i vuitanta monjos de les regions
meridionals d’Avanti que tenien la mateixa visió, es van oferir a
ajudar-lo a comprovar la corrupció del Vinaya. Junts
van decidir anar a Soreyya per consultar el Venerable Revata, ja que
era un monjo molt venerat i un expert en el Dhamma i el Vinaya. Tan
aviat com els monjos vajjians van conèixer això, també van buscar el
suport del Venerable Revata oferint-li els quatre requisits que ell va
rebutjar ràpidament. Aquests monjos van voler utilitzar els mateixos mitjans per guanyar l’assistent de Venerable Revata, la Venerable Uttara. Al
principi ell també, amb raó, va rebutjar la seva oferta, però els va
convèncer de manera artesanal per acceptar la seva oferta, dient que
quan els requisits significaven que el Buda no era acceptat per ell, es
convidaria a Ānanda a acceptar-los i sovint acceptaria fer-ho. Uttara va canviar d’opinió i va acceptar els requisits. Impulsat
per ells, va acordar anar i persuadir al Venerable Revata per declarar
que els monjos vajjians eren, efectivament, ponents de la Veritat i
defensors del Dhamma. El Venerable Revata va veure el seu ardid i es va negar a recolzar-los. Llavors va rebutjar Uttara. Per
resoldre la qüestió d’una vegada per sempre, el Venerable Revata va
aconsellar convocar un consell a Vāḷikārāma amb ell mateix fent
preguntes sobre els deu delictes dels més grans dels Ancians del dia,
Thera Sabbjakāmi. Una
vegada que es va donar la seva opinió va ser sentenciat per un comitè
de vuit monjos i la seva validesa va decidir per la seva votació. Els
vuit monjos cridats a jutjar l’assumpte van ser els Venerables
Sabbakāmi, saḷha, Khujjasobhita i Vāsabhagāmika, d’Orient i quatre
monjos d’Occident, Venerables Revata, Sambhuta-Sāṇavāsī, Yasa i Sumana. Van discutir a fons el tema amb Revata com a interrogant i sabbakāmī responent les seves preguntes. Després
del debat es va escoltar que els vuit monjos van decidir contra els
monjos vajjians i el seu veredicte va ser anunciat a l’assemblea. Després,
set cent monjos van recitar el Dhamma i Vinaya i aquest recital va ser
conegut com el Sattasatī perquè hi havia participat set cent monjos. També
s’anomena aquest consell històric, el Yasatthera Sangīti a causa del
paper principal que va jugar l’Elder Yasa i el seu zel per salvaguardar
la Vinaya. Els
monjos vajjianos es van negar categòricament a acceptar la decisió del
Consell i, en desafiament, van cridar un consell d’allà propi que es
deia Mahāsaṅgiti.
Tercer Consell es va celebrar principalment per desfer la Saṅgha de la
corrupció i monjos falsos que tenien opinions heréticas. El Consell es va convocar en 326 B.C. A Asokārāma en Paṭaliputta sota el mecenatge de l’emperador Asoka. Va ser presidit per l’Elder Moggaliputta Tissa i mil monjos van participar en aquest Consell. La tradició explica que Asoka havia guanyat el seu tron a través de
la destitució de la sang del fill del seu pare excepte el seu propi
germà, Tissa Kumāra, que finalment va ordenar i va aconseguir la
Arahantship. Asoka va ser coronada en els dos-cents vuitè any després de la Mahaparinibbāna del Buda. Al
principi només va pagar un homenatge simbòlic al Dhamma i al Saṅgha i
també va recolzar els membres d’altres sectes religioses com el seu pare
ho havia fet abans. No obstant això, tot això va canviar quan va conèixer a l’enigmàtic novicià monjo Nigrodha que li va predicar l’Appamāda-vagga. Posteriorment va deixar de recolzar altres grups religiosos i el seu interès i devoció al Dhamma va aprofundir. Va
utilitzar la seva enorme riquesa per construir, es diu, vuitanta-quatre
mil pagodes i viharas i recolzar esplèndidament els bhikkhus amb els
quatre requisits. El seu fill Mahinda i la seva filla Saṅghamittā van ser ordenats i admesos al Saṅgha. Finalment, la seva generositat era causar greus problemes dins del Saṅgha. Amb
el temps, l’ordre estava infiltrat per molts homes indignes, tenint
visions heréticas i atrets per l’ordre a causa del suport generós de
l’Emperador i les costoses ofrenes d’aliments, indumentària, refugi i
medicina. Un
gran nombre d’homes sense fe i avariciosos que defensaven vistes
equivocades van intentar unir-se a l’ordre, però es van considerar
inadequades per a l’ordenació. Malgrat
això, van aprofitar l’oportunitat d’explotar la generositat de
l’Emperador per als seus propis fins i van vestir robes i es van unir a
l’ordre sense haver estat ordenat correctament. En conseqüència, el respecte per la Saṅgha va disminuir. Quan això va sortir a la llum alguns monjos genuïns es van negar a
celebrar la purificació prescrita o la cerimònia de Uposatha en
companyia dels monjos corruptes i herètics. Quan
l’emperador va saber d’això, va intentar rectificar la situació i va
enviar un dels seus ministres als monjos amb el comandament de que
realitzessin la cerimònia. No
obstant això, l’emperador havia donat al ministre cap ordre específica
sobre quins mitjans s’utilitzaven per dur a terme el seu comandament. Els monjos es van negar a obeir i celebrar la cerimònia en companyia dels seus companys falsos i “creients” [theyyasinivāsaka]. Desesperat,
el ministre enutjat va avançar cap a la línia de monjos asseguts i va
treure la seva espasa, decapitada tots ells un darrere l’altre fins que
va arribar al germà del rei, Tissa, que havia estat ordenat. El
ministre horroritzat va detenir la matança i va fugir del saló i va
informar a l’Emperador Asoka que estava profundament afligit i disgustat
pel que havia passat i es va acusar dels assassinats. Va buscar l’advocat de Thera Moggaliputta Tissa. Va proposar que els monjos heréticos fossin expulsats de l’ordre i un tercer Consell es convocara immediatament. Així va ser que en el dissetè any del regnat de l’emperador es va cridar al Tercer Concili. Thera
Moggaliputta Tissa va dirigir els procediments i va triar mil monjos
dels seixanta mil participants per la recitació tradicional del Dhamma i
la Vinaya, que va continuar durant nou mesos. L’emperador, ell mateix va qüestionar monjos d’una sèrie de monestirs sobre els ensenyaments del Buda. Els que van tenir opinions errònies van ser exposades i expulsades immediatament de Saṅgha. D’aquesta manera, Bhikkhu Saṅgha va ser purgat d’heretges i falsos bhikkhus.
Aquest consell també va aconseguir una sèrie d’altres coses importants. L’Elder
Moggaliputta Tissa, per refutar una sèrie d’herejías i assegurar que el
Dhamma es mantingués pur, va complir un llibre durant el consell
anomenat Kathāvatthu. Aquest
llibre consta de vint-i-tres capítols, i és un recull de discussions
(kathā) i refutacions de les visions heréticas que tenen diverses sectes
sobre assumptes filosòfics. És el cinquè dels set llibres de l’Abhidhamma Piṭaka. Els
membres del Consell també van donar un segell reial d’aprovació a la
doctrina del Buda, nomenant-la Vibhajjavāda, la Doctrina de l’Anàlisi. És idèntic a la doctrina Theravāda aprovada. Un
dels èxits més significatius d’aquesta assemblea de Dhamma i d’un que
havia de donar fruits per als segles següents, va ser l’enviament de
l’Emperador de monjos, molt versats en el Dhamma i Vinaya del Buda, que
podrien recitar tot el cor per ensenyar-lo en nou països diferents. Aquests monjos Dhammadūta incloïen el Venerable Majjhantika Thera que anava a Caixmir i Gandhāra. Se li va demanar que prediqués el Dhamma i establís un ordre de monjos allà. El
Venerable Mahādeva va ser enviat a Mahinsakamaṇḍaḷa (Mysore modern) i
el Venerable Rakkhita Thera va ser enviat a Vanavāsī (nord de Kanara al
sud de l’Índia). El Venerable Yonaka Dhammarakkhita Thera va ser enviat a
Upper Aparantaka (nord de Gujarat, Kathiawar, Kutch i Sindh) .
Venerable Mahārakkhita Thera va anar a Yonaka-loka (la terra dels
lonians, els bactrianos i els grecs). El Venerable Majjhima Thera va ser
a Himavanta (el lloc adjacent a l’Himàlaia). El Soè Venerable i el
Venerable Uttara van ser enviats a Suvaṇṇabhūmi [ara Myanmar]. El
Venerable Mahinda Thera, el Venerable Ittiya Thera, el Venerable Uttiya
Thera, el Venerable Sambala Thera i el Venerable Bhaddasāla Thera, van
ser enviats a Tambapaṇṇi (ara Sri Lanka). Les missions Dhamma d’aquests monjos van tenir èxit i van produir
grans fruits amb el pas del temps i van recórrer un llarg camí per
ennoblir als pobles d’aquestes terres amb el do del Dhamma i
influenciant les seves civilitzacions i cultures. Amb la difusió de Dhamma a través de les paraules del Buda, en el seu
moment l’Índia va arribar a ser coneguda com Visvaguru, la professora
del món. El Quart Consell El Quart Consell es va celebrar a Tambapaṇṇi [Sri Lanka] en 29 B.C. sota el mecenatge del rei Vaṭṭagāmaṇi. El
principal motiu de la seva convocatòria va ser la constatació que ara
no era possible que la majoria dels monjos retenguessin tot el Tipiṭaka
en els seus records, com havia estat el cas anteriorment per al
Venerable Mahinda i els que el seguien poc després. Per
tant, com que l’art de l’escriptura s’havia desenvolupat
substancialment, es creia oportú i necessari que tot el cos de
l’ensenyament de Buda fos escrit. El
rei Vaṭṭagāmaṇi va recolzar la idea del monjo i es va celebrar un
consell específic per reduir la tipiṭaka en la seva totalitat a
l’escriptura. Per
tant, perquè el Dhamma genuí es pugui conservar durament, el Venerable
Mahārakhita i cinc-cents monjos van recitar les paraules del Buda i
després les van escriure a les fulles de la palma. Aquest
notable projecte es va dur a terme en una cova anomenada, l’Āloka Lena,
situada a la fossa d’un antic deslizamiento de terra prop del que ara
és Matale. Així es va aconseguir l’objectiu del Consell i es va assegurar la preservació per escrit de l’autèntic Dhamma. Més tard, al segle XVIII, el rei Vijayarājasīha tenia imatges del Buda creades en aquesta cova. El Cinquè Consell El Cinquè Concili va tenir lloc a Māndalay, Birmania ara conegut com Myanmar en 1871 A.D. en el regnat del rei Mindon. L’objectiu
principal d’aquesta reunió era recitar totes les ensenyances del Buda i
examinar-les amb detall per veure si alguna d’elles havia estat
alterada, distorsionada o abandonada. Va
ser presidit per tres Ancians, el Venerable Mahāthera Jāgarābhivaṃsa,
el Venerable Narindābhidhaja i el Venerable Mahāthera Sumaṅgalasāmi en
companyia d’uns dos mil quatre-cents monjos (2.400). La seva recomptació conjunta de Dhamma va durar cinc mesos. També
va ser la tasca d’aquest consell de provocar que tot el Tipiṭaka fos
inscrit per a la posteritat en set cent vint-i-nou lloses de marbre en
l’escriptura de Myanmar després que la seva recitació s’hagués completat
i aprovada per unanimitat. Aquesta
tasca monumental va ser feta per dos mil quatre-cents monjos erudits i
molts artesans qualificats que al finalitzar cada llosa els havien
allotjat en boniques pagodes de miniatura ‘piṭaka’ en un lloc especial
al recinte de la Pagoda Kuthodaw del Rei Mindon al peu de Māndalay El turó on aquest anomenat “llibre més gran del món” es troba actualment.
Sisè Concili va ser convocat a Kaba Aye a Yangon, anteriorment Rangoon
el 1954, vuitanta-tres anys després de la cinquena celebrada a Mandalay.
Va ser patrocinat pel govern birmà liderat pel primer ministre, l’Honorable U Nu. Va
autoritzar la construcció del Mahā Pāsāna Gūhā, la gran cova que es va
construir des de terra, per servir com a lloc de trobada molt semblant a
la cova Sattapānni de l’Índia: el lloc del primer Consell Dhamma. A
la seva finalització, el Consell es va reunir el 17 de maig de 1954.
Com en el cas dels consells precedents, el seu primer objectiu era
afirmar i preservar l’autèntic Dhamma i Vinaya. No obstant això, va ser únic en la mesura que els monjos que hi van participar venien de vuit països. Aquests
dos mil cinc-cents monjos Theravāda van aprendre de Myanmar, Cambodja,
Índia, Laos, Nepal, Sri Lanka, Tailàndia i Vietnam. El
difunt Venerable Mahāsi Sayadaw va ser nomenat la noble tasca de fer
les preguntes necessàries sobre el Dhamma del Venerable Bhadanta,
Vicittasārābhivaṃsa Tipiṭakadhara Dhammabhaṇḍāgārika, que va contestar a
totes elles d’una manera sàvia i satisfactòria. Quan es va reunir aquest consell, tots els països participants van
tenir els Pāli Tipiṭaka convertits en els seus scripts nadius, a
excepció de l’Índia. La
recitació tradicional de les Escriptures de Dhamma va durar dos anys
durant els quals el Tipiṭaka i la seva literatura aliada en tots els
guions es van examinar minuciosament. Es van observar les diferències trobades, es van fer les correccions necessàries i es van analitzar totes les versions. Afortunadament, es va trobar que no hi havia gaire diferència en el contingut de cap dels textos. Finalment,
després que el Consell els hagués aprovat oficialment, tots els volums
del Tipiṭaka i els seus comentaris es van preparar per imprimir en
premses modernes i es van publicar al guió de Myanmar (birmà). Aquest notable assoliment va ser possible gràcies als esforços dedicats dels dos mil cinc-cents monjos i de nombrosos laics. El seu treball va finalitzar al maig de 1956, dos mil·lennis i mig després que el Senyor aconseguís Parinibbāna. El treball d’aquest consell va ser l’assoliment únic de representants de tot el món budista. La versió del Tipiṭaka que es va comprometre a produir ha estat
reconeguda com fidel a les ensenyes pròpies de Gotama el Buda i la seva
representació més autoritària fins a la data. Els volums impresos després de la Sisena Saṅgāyana van ser impresos al guió de Myanmar. Per
fer volums a la gent de l’Índia, l’Institut de Recerca de Vipassana va
iniciar el projecte d’imprimir el Tipiṭaka amb els seus Aṭṭhakathās i
ṭikas en Devanagari l’any 1990.
14) Classical Cebuano
2618 Sabado 12 Mayo LEKSYON Palihug pagbisita:
http://sarvajan.ambedkar.org Hubara kini nga Google Translate sa imong pinulongan nga gigamit
https://translate.google.com Mao kana ang imong LEKSYON Gikan:
Analytic Insight Net - FREE Online Tipiṭaka Research and Practice
University ug related related NEWS pinaagi sa
http://sarvajan.ambedkar.org sa 105 CLASSICAL LANGUAGES Email:
buddhasaid2us@gmail.com http://www.palicanon.org/
Pali Canon Online Ang orihinal nga mga pulong ni Buddha
Ang Sinugdanan sa Canon sa Pali ‘Pananglit
usa ka monghe moingon: “Mga higala, nadungog ko ug nakadawat niini
gikan sa kaugalingon nga mga ngabil sa Ginoo: kini ang Dhamma, kini ang
disiplina, kini ang pagtulon-an sa Magtutudlo”, nan, mga monghe,
kinahanglan nga dili mo uyon o dili mo-uyon sa iyang mga pulong. Dayon,
nga walay pag-uyon o pagsupak, ang iyang mga pulong ug mga ekspresyon
kinahanglan nga hatagan ug pagtagad ug itandi sa mga Suttas ug susihon
sa kahayag sa disiplina. Kung
sila, sa maong pagkomparar ug pagsubli, makita nga dili mahiuyon sa mga
Suttas o sa pagdisiplina, ang konklusyon kinahanglan: “Sa pagkatinuod
dili kini ang pulong ni Buddha, kini nasaypan sa sayop nga paagi niini
nga monghe”, ug ang butang kinahanglan nga isalikway. Apan kung diin sa maong pagkomparar ug pagrepaso kini makita nga
nagsunod sa mga Suttas o sa disiplina, ang konklusyon kinahanglan: “Sa
pagkatinuod kini mao ang pulong ni Buddha, husto kining nasabtan sa
maong monghe.” - DN 16 Mahāparinibbāna Sutta - Ang Dakong Pagpasa, Ang Katapusang mga Adlaw sa Budha
Ang tinuod nga mga pagtulun-an ni Gotama ang Buddha gipreserbar ug gihatag ngadto kanato ug makita sa Tipiṭaka. Ang
Pāli nga pulong, ‘Tipiṭaka’, sa tinuud nagpasabut nga ‘ang tulo ka mga
basket’ (ti = tulo + piṭaka = mga koleksyon sa mga kasulatan). Ang tanang pagtulon-an sa Buddha gibahin sa tulo ka bahin. 1. Ang unang bahin gitawag nga Vinaya Piṭaka ug kini naglangkob sa
tanang mga lagda nga gibutang sa Buddha alang sa mga monghe ug mga
madre.
2. Ang ikaduhang bahin gitawag nga Suttaṅta Piṭaka ug kini adunay mga Discourses.
3. Ang ikatulo nga bahin gitawag nga Abhidhamma Piṭaka ug naglangkob sa psycho-ethical teachings sa Buddha. Nahibal-an,
nga sa higayon nga ang Buddha mihatag sa usa ka pakigpulong ngadto sa
iyang gi-orden nga mga disipulo o laylay-mga sumusunod o gihatagan og
usa ka monastik nga lagda sa dagan sa iyang kap-atan ug lima nga tuig
nga pagministeryo, kadtong iya mga deboto ug nakakat-on nga mga monghe, pulong alang sa pulong sa panumduman. Mao
nga ang mga pulong ni Buddha natipigan sa tukmang paagi ug sa hustong
paagi gipasa gikan sa magtutudlo ngadto sa estudyante. Ang
pipila sa mga monghe nga nakadungog sa Buddha nga nagsangyaw sa
personal mao ang mga Arahant, ug busa sa kahulugan, ang ‘mga putli nga
mga tawo’ nga walay kahadlok, masakiton ug limbong ug sa ingon, sa walay
duhaduha makahimo sa pagpabilin, hingpit ang mga pulong ni Buddha. Sa ingon ilang gipaneguro nga ang mga pagtulun-an ni Buddha matipigan nga matinud-anon alang sa kaliwatan. Bisan
kadtong mga debotado nga mga monghe nga wala pa makakab-ot sa
Arahantahood apan nakaabot sa unang tulo ka hugna sa pagkadiyosnon ug
adunay gamhanan, mahinumduman nga mga panumduman nga mahimo usab nga
mahinumdoman ang pulong nga gisangyaw ni Buddha ug mahimo nga takus nga
mga tigpanalipod sa mga pagtulun-an ni Buddha. Ang
usa ka ingon nga monghe mao si Ānanda, ang pinili nga tig-alagad ug
kanunay nga kauban ni Buddha sa katapusang kawhaan ug lima ka tuig sa
iyang kinabuhi. Si Ānanda maalamon kaayo ug may katakos nga mahinumdom sa bisan unsang butang nga iyang nadungog. Sa
pagkatinuod, kini mao ang iyang gipahayag nga pangandoy nga ang Buddha
kanunay nga nag-asoy sa tanan niyang mga pakigpulong ngadto kaniya ug
bisan wala pa siya usa ka Arahanta nga tinuyo nga gipasalig sa
paghinumdom sa pulong alang sa tanan nga mga sermon sa Buddha diin iyang
giawhag ang mga monghe, mga madre ug iyang mga sumusunod. Ang hiniusa nga paningkamot niining mga gasa ug mga debotado nga mga
monghe nahimong posible alang sa Dhamma ug Vinaya, ingon nga gitudlo sa
Buddha aron mapreserbar sa orihinal nga estado niini. Ang
Pāli Tipiṭaka ug ang kaalyadong literatura niini naglungtad tungod sa
pagkadiskobre sa Buddha sa dalan nga dungganon ug nagpahigawas sa lunsay
nga Dhamma. Kini nga dalan makapahimo sa tanan nga mosunod niini aron makabaton og malinawon ug malipayon nga kinabuhi. Sa
pagkatinuod, niining adlawa ug sa edad nga kita malipayon nga adunay
matuod nga pagtulon-an sa Buddha nga gitipigan alang sa umaabot nga mga
kaliwatan pinaagi sa mga paningkamot sa konsensya ug hiniusa nga mga
paningkamot sa iyang gi-orden nga mga disipulo latas sa kapanahonan. Ang
Buddha nagsulti ngadto sa iyang mga tinun-an nga sa diha nga wala na
siya sa taliwala nila, nga mahinungdanon nga ang Saṅgha kinahanglan nga
magtigum alang sa katuyoan sa hiniusang pagsulti sa Dhamma, sa tukma
ingon sa iyang gitudlo niini. Sa
pagtuman sa niini nga pagtudlo ang unang mga Elder gitawag nga usa ka
konseho ug sistematikong nagmando sa tanang mga diskurso ug monastic nga
mga lagda sa Buddha ug dayon matinud-anong nag-asoy sa pulong nga
pulong sa konsyerto.
Ang mga pagtulun-an nga anaa sa Tipiṭaka gitawag usab nga Doktrina sa mga Elder (Theravada). Kini
nga mga discourses naga-ihap og gatusan ug kanunay nga gisulti nga
pulong alang sa pulong sukad nga ang Unang Konsilyo gitigum. Human
niana, daghang mga Konseho ang gitawag alang sa daghang mga hinungdan
apan sa matag usa kanila ang tibuok nga lawas sa pagtudlo sa Buddha
kanunay nga gi-recite sa mga tigdawat sa Saṅgha, sa konsyerto ug pulong
alang sa pulong. Ang
unang konseho nahitabo tulo ka bulan human nga nakab-ot ni Buddha ang
Mahāparinibbāna ug gisundan sa lima pa, ang duha niini gitigum sa
ikanapulog-siyam ug ikakaluhaan nga mga siglo. Kining
kolektibong mga recitasyon nga gipahigayon sa mga monghe sa tanan
niining Dhamma Councils nailhan nga ‘Dhamma Saṅgītis’, ang Dhamma
Recitations. Gitudlo
sila sa ingon tungod sa panig-ingnan nga gitakda sa Unang Dhamma
Council, sa diha nga ang tanan nga Mga Pagtulon-an unang gi-reclamation
sa usa ka Elder sa Saṅgha ug dayon namulong pag-usab sa chorus sa tanang
mga monghe nga nagtambong sa asembliya. Ang pagsulti gihukman nga tinuod, kanus-a ug kung kanus-a lamang, kini giuyonan sa mga sakop sa Konseho. Ang mosunod usa ka mubo nga kasaysayan sa Unom ka mga Konseho. Ang Unang Konseho Gipasiugda ni King Ajātasattu ang Unang Konseho. Gitigum kini sa 544 B.C. sa Sattapaāā Cave nga nahimutang sa gawas sa Rājagaha tulo ka bulan human mamatay ang Buddha. Ang usa ka detalyadong asoy niining makasaysayanong miting makita sa Cūllavagga sa Vinaya Piṭaka. Sumala
sa kini nga rekord ang panghitabo nga nag-aghat sa tigulang nga si
Mahākassapa sa pagtawag niini nga miting mao ang iyang pagdungog usa ka
makauulaw nga pagsulti mahitungod sa higpit nga lagda sa kinabuhi alang
sa mga monghe. Mao kini ang nahitabo. Ang
monk nga si Subhadda, usa ka kanhing barbero, kinsa gi-orden sa ulahing
bahin sa kinabuhi, sa pagkadungog nga namatay ang Buddha, nagpahayag sa
iyang kasuko sa pagtuman sa tanang mga kalagdaan alang sa mga monghe
nga gibutang ni Buddha. Daghang mga monghe misubo sa pagkamatay ni Buddha ug naguol kaayo. Apan,
ang tigulang nga si Mahākapaapa nakadungog sa Subhadda nga nag-ingon:
‘’ Igo na ang imong pagtahod, ayaw pagbangotan, ayaw pagbangotan. Maayo nga atong giwagtang kining dakung pagsalig (ang Buddha). Gikastigo
kami sa dihang miingon siya, ‘kini gitugot kanimo, dili kini tugutan
kanimo’ apan karon mahimo na namong buhaton ang gusto namon ug dili namo
buhaton ang wala namo gusto ‘’. Si
Mahākkapaapa nahadlok tungod sa iyang pahayag ug nahadlok nga ang
Dhamma ug ang Vinaya mahimong madunot ug dili mabuhi nga dili matuman
kon ang ubang mga monghe maggawi nga sama sa Subhadda ug maghubad sa
Dhamma ug sa mga lagda sa Vinaya ingon nga ilang gikahimut-an. Aron malikayan kini siya nakahukom nga ang Dhamma kinahanglan mapreserbar ug mapanalipdan. Tungod niini nakuha ang pag-uyon ni Saṅgha siya mitawag sa konseho nga lima ka gatus ka Arahant. Si Ānanda kinahanglan nga ilakip niini kung siya nakabaton sa Arahanthood sa panahon nga gitigum ang konseho. Uban sa pagdumala ni Elder Mahākassapa, ang lima ka gatus ka mga monghe sa Arahant nagkita sa konseho sa panahon sa ting-ulan. Ang
unang butang nga gibuhat ni Mahākapaapa mao ang pagduhaduha sa nanguna
nga eksperto sa Vinaya nianang panahona, Venteable Upāli sa mga detalye
sa monastik nga pagmando. Kini nga monk maayo kaayo alang sa buluhaton sa pagtudlo sa Buddha kaniya sa tibuok Vinaya mismo. Una
sa tanan si Elder Mahākassapa nangutana kaniya sa tino mahitungod sa
paghukom sa una nga paglapas [pārājika], kabahin sa hilisgutan, ang
okasyon, ang indibidwal nga gipaila, ang proklamasyon, ang pagsubli sa
proklamasyon, ang paglapas ug ang kaso sa dili- sala. Si
Upāli naghatag ug kahibalo ug igo nga mga tubag ug ang iyang mga
pamahayag nakatagbo sa nagkahiusa nga pag-uyon sa nagdumalang Saṅgha. Mao nga ang Vinaya pormal nga gi-aprubahan. Ang
Elder Mahākassapa dayon mipunting sa iyang pagtagad kang Ānanda tungod
sa iyang dungganon nga kahanas sa tanang mga butang nga may kalabutan sa
Dhamma. Maayo na lang, sa gabii sa wala pa makigkita ang Konseho, si Ānanda nakakuha og Arahants ug miapil sa Konseho. Tungod
niini, si Elder Mahākassapa nakapangutana kaniya sa hataas nga pagsalig
sa Dhamma uban sa espesipikong paghisgot sa mga sermon sa Buddha. Kini
nga pagsukitsukit sa Dhamma nagtinguha sa pagsusi sa dapit diin ang
tanan nga mga pakigpulong una nga gisangyaw ug ang tawo nga ilang
gipakigsultian. Si
Ananda, nga natabangan sa iyang hingpit nga panumdoman sa pulong
nakatubag sa tukma nga paagi ug busa ang mga Discourses nakigtagbo sa
nagkahiusa nga pagtugot sa Saṅgha. Ang
Unang Konseho usab mihatag sa opisyal nga patik sa pag-uyon alang sa
pagsirado sa kapitulo sa menor de edad ug mas ubos nga mga lagda, ug
pag-uyon alang sa ilang pagsaulog. Gikuha
ang mga monghe sulod sa pito ka bulan aron i-recite ang tibuok nga
Vinaya ug ang Dhamma ug kadtong mga monghe nga igo nang gihatag sa maayo
nga mga handumanan nagpabilin sa tanan nga gi-recite. Kining
makasaysayanon nga una nga konseho nailhan nga Paachasatika tungod kay
lima ka gatus nga hingpit nga nalamdagan nga mga Arahant ang nakigbahin
niini.Ang Ikatulong Konseho Ang
Ikatulong Konseho gihimo sa panguna aron sa pagpalagpot sa Saṅgha sa
korapsyon ug mga mini nga monghe kinsa naghupot sa mga pagtan-aw sa
erehes. Gitigum ang Konseho sa 326 B.C. Sa Asokarrama sa Paṭaliputta ubos sa patronage ni Emperor Asoka. Kini gidumala sa Elder Moggaliputta Tissa ug usa ka libo nga mga monghe ang miapil niini nga Konseho. Gipasiugda sa tradisyon nga ang Asoka nakadaog sa iyang trono pinaagi
sa pagpaagas sa dugo sa tanan nga anak sa iyang amahan sa pagluwas sa
iyang kaugalingon nga igsoong lalaki, si Tissa Kumāra nga sa kadugayan
naordinahan ug nakaangkon sa Arahantship. Ang Asoka gikoronahan sa duha ka gatos ug walo ka tuig human sa Mahaparinibbana sa Buddha. Sa
sinugdan siya mibayad lamang og pagtahud sa Dhamma ug sa Saṅgha ug
gisuportahan usab ang mga sakop sa ubang relihiyosong mga sekta sama sa
gibuhat sa iyang amahan sa wala pa siya. Bisan
pa, kining tanan nausab sa dihang nahimamat niya ang mga diosnon nga
novice-monk nga si Nigrodha nga nagsangyaw kaniya sa Appamada-vagga. Human niana siya mihunong sa pagsuporta sa ubang relihiyosong mga grupo ug ang iyang interes ug debosyon sa Dhamma nagkalalom. Gigamit
niya ang iyang dakung bahandi sa pagtukod, kini giingon, kawaloan ug
upat ka libo nga mga pagodas ug vihāras ug sa kusganon nga pagsuporta sa
bhikkhu sa upat nga mga kinahanglanon. Ang iyang anak nga lalaki nga si Mahinda ug ang iyang anak nga si Saṅghamittā giordinahan ug giangkon ngadto sa Saṅgha. Sa kadugayan, ang iyang pagkamanggihatagon mao ang hinungdan sa seryoso nga mga problema sulod sa Saṅgha. Sa
ngadto-ngadto ang mando gisulod sa daghang mga dili takus nga mga tawo,
naghupot sa mga pagtan-aw sa mga erehes ug nga nadani sa pagkasunod
tungod sa ubay-ubay nga pagsuporta sa Emperador ug mahal nga mga halad
sa pagkaon, sinina, puy-anan ug medisina. Daghang
mga dili matinuohon, hakog nga mga tawo nga adunay mga sayup nga mga
panglantaw misulay sa pag-apil sa han-ay apan giisip nga dili angay
alang sa ordinasyon. Bisan
pa niini ilang gisikop ang kahigayonan nga pahimuslan ang
pagkamahinatagon sa Emperador alang sa ilang kaugalingon nga mga tumoy
ug naghatag mga sinina ug miapil sa mando nga wala maordinahi nga
gi-orden. Tungod niini, ang pagtahod sa pagkawala ni Saṅgha mikunhod. Sa diha nga kini midan-ag sa pipila sa mga tinuod nga mga monghe nga
midumili sa paghupot sa gilatid nga pagputli o Uposatha nga seremonyas
diha sa pagpakig-uban sa dunot, binihag nga mga monghe. Sa
diha nga ang Emperor nakadungog mahitungod niini siya nagtinguha sa
pagtul-id sa sitwasyon ug pagpadala sa usa sa iyang mga ministro ngadto
sa mga monghe uban sa sugo nga ilang gihimo ang seremonya. Bisan pa, wala gihatag sa Emperador ang ministro nga wala’y piho nga mando kon unsa ang gigamit sa pagtuman sa iyang sugo. Ang
mga monghe midumili sa pagtuman ug paghupot sa seremonya sa
pagpakig-uban sa ilang mga bakak ug mga ‘mga kawatan’
[silayasinivāsaka]. Diha
sa desperasyon ang nasuko nga ministro misulong sa linya sa naglingkod
nga mga monghe ug nagdrowing sa iyang espada, gipunggutan silang tanan
sa usag usa hangtud nga siya miadto sa igsoon nga lalaki sa hari, si
Tissa nga naordinahan. Ang
nahadlok nga ministro mihunong sa pag-ihaw ug mikalagiw sa tigomanan ug
mitaho balik kang Emperador Asoka nga naguol kaayo ug nabalaka sa
nahitabo ug gibasol ang iyang kaugalingon tungod sa mga pagpatay. Gipangita niya ang tambag ni Thera Moggaliputta Tissa. Gisugyot niya nga ang mga biyolohikal nga mga monghe ipalagpot gikan sa mando ug ang ikatulong Konseho matipon dayon. Mao nga sa ikanapulog-pito nga tuig sa paghari sa Emperador ang Ikatulong Konseho gitawag. Si
Thera Moggaliputta Tissa nangulo sa mga kahimoan ug mipili usa ka
libong mga monghe gikan sa 60,000 ka mga partisipante alang sa
tradisyonal nga pagsaysay sa Dhamma ug sa Vinaya, nga nagpadayon sulod
sa siyam ka bulan. Ang
Emperor, sa iyang kaugalingon, nangutana sa mga monghe gikan sa daghang
mga monasteryo mahitungod sa mga pagtulon-an sa Buddha. Kadtong naghupot sa sayup nga mga panglantaw gibutyag ug gipapahawa dayon gikan sa Saṅgha. Niining paagiha ang Bhikkhu Saṅgha gihinloan sa mga erehes ug mini nga bhikkus.
Kini nga konseho nakakab-ot usab og daghang mga importante nga mga butang. Ang
Elder Moggaliputta Tissa, aron sa pagpanghimakak sa usa ka ubay-ubay
nga mga pundokpundok ug pagsiguro nga ang Dhamma gihuptan nga putli,
misunod sa usa ka libro sa panahon sa konseho nga gitawag nga
Kathāvatthu. Kini
nga basahon naglangkob sa kaluhaan ug tulo ka mga kapitulo, ug usa ka
koleksyon sa diskusyon (kathā) ug mga pagsupak sa mga pagtan-aw sa mga
erehiyos nga gihuptan sa nagkalainlaing mga sekta sa mga pilosopikal nga
mga butang. Kini ang ikalima sa pito ka mga libro sa Abhidhamma Piṭaka. Ang
mga sakop sa Konseho usab mihatag sa usa ka harianong patik sa pag-uyon
sa doktrina sa Buddha, ginganlan kini ang Vibhajjavada, ang Doktrina sa
Pagsusi. Kini susama sa giuyonan nga doktrina sa Theravada. Usa
sa labing mahinungdanon nga kalampusan sa Dhamma nga katilingban ug usa
nga mamunga sulod sa daghang mga katuigan nga moabut, mao ang pagpadala
sa mga monghe, nga batid kaayo sa Dhamma ug Vinaya sa Budha nga
makasulti sa tanan pinaagi sa kasingkasing, aron itudlo kini sa siyam ka lain-laing mga nasud. Kini nga mga monk Dhammadūta naglakip sa Venerable Majjhantika Thera nga miadto sa Kashmir ug Gandhāra. Gihangyo siya sa pagsangyaw sa Dhamma ug pagtukod og usa ka han-ay sa mga monghe didto. Ang
Venerable Mahādeva gipadala ngadto sa Mahinsakamaṇḍaäpaa (modernong
Mysore) ug ang Venerable Rakkhita Thera gipadala ngadto sa Vanavāsī (sa
amihanang Kanara sa habagatan sa India.) Ang Venerable Yonaka
Dhammarakkhita Thera gipadala ngadto sa Upper Aparantaka (amihanang
Gujarat, Kathiawar, Kutch ug Sindh) .Ang
Venerable Mahārakkhita Thera miadto sa Yonaka-loka (ang yuta sa mga
lonian, Bactrians ug mga Griyego.) Ang Venerable Majjhima Thera miadto
sa Himavanta (ang dapit nga kasikbit sa Himalayas.) Ang Venerable Soya
ug ang Venerable Uttara gipadala ngadto sa Suvaṇṇabhūmi [karon Myanmar]. Ang
Maanindot nga Mahinda Thera, Ang Venerable Ittiya Thera, ang Venerable
Uttiya Thera, ang Venerable Sambala Thera ug ang Venerable Bhaddasāla
Thera gipadala ngadto sa Tambapaṇi (karon Sri Lanka). Ang mga misyon sa Dhamma niining mga monghe milampos ug nagdala sa
dagkong mga bunga sa dagan sa panahon ug dugay nga nagpadako sa mga
katawhan niining mga yuta nga adunay gasa sa Dhamma ug nag-impluwensya
sa ilang mga sibilisasyon ug mga kultura. Uban sa pagkaylap sa Dhamma pinaagi sa mga pulong ni Buddha, sa tukma
nga panahon ang India nailhan nga Visvaguru, ang magtutudlo sa
kalibutan. Ang Ikaupat nga Konseho Ang Ikaupat nga Konseho gihimo sa Tambapañi [Sri Lanka] sa 29 BC ubos sa patronage sa Hari Vaṭṭagagmaṇi. Ang
pangunang katarungan sa pagtigum mao ang pagkaamgo nga dili posible
karon nga ang kadaghanan sa mga monghe nga magpabilin sa tibuok Tipiṭaka
sa ilang mga panumduman sama sa kaniadto nga alang sa Venerable Mahinda
ug sa mga nagsunod kaniya sa wala madugay. Busa,
tungod kay ang arte sa pagsulat, sa niining panahona napalambo pag-ayo,
gikonsiderar nga mapuslanon ug gikinahanglan aron ang tibuok lawas sa
pagtudlo sa Buddha gisulat. Gipaluyohan
ni King Vaṭṭagāmaṇi ang ideya sa monk ug usa ka konseho ang gipahigayon
aron mapugngan ang tibuok Tipiṭaka sa pagsulat. Busa,
aron ang tinuod nga Dhamma mahimong malungtaron nga gitipigan, ang
Venerable Maharaj ug lima ka gatus nga mga monghe nag-recite sa mga
pulong sa Buddha ug dayon gisulat kini sa mga dahon sa palma. Kining
talagsaon nga proyekto nahitabo sa usa ka langub nga gitawag, ang Āloka
lena, nga nahimutang sa bungbong sa usa ka karaang yuta nga duol duol
sa karon nga Matale. Sa ingon ang tumong sa Konseho nakab-ot ug ang pagpreserbar pinaagi sa pagsulat sa tinuod nga Dhamma nasiguro. Sa ulahi, sa ikanapulog-walo nga Siglo, si Hari Vijayarājasīha adunay mga hulagway sa Budha nga gibuhat niini nga langub. Ang Ikalima nga Konseho Ang Ikalima nga Konseho nahitabo sa Māndalay, Burma karon nailhan nga Myanmar sa 1871 A.D. sa pagmando ni Haring Mindon. Ang
pangunang katuyoan niini nga panagtigum mao ang pag-recite sa tanang
mga pagtulon-an sa Buddha ug pagsusi kanila sa minilyon nga detalye aron
masuta kon aduna bay usa kanila nga nabag-o, gituis o nahulog. Kini
gipangulohan sa tulo ka mga Elder, ang Venerable Mahāthera
Jāgarābhivaṃsa, ang Venerable Narindābhidhaja, ug ang Venerable
Mahāthera Sumaṅgalasāmi nga kauban sa mga duha ka libo upat ka gatus ka
mga monghe (2,400). Ang ilang hiniusa nga pagsugid sa Dhamma milungtad sulod sa lima ka bulan. Kini
usab ang buhat niini nga konseho nga maoy hinungdan nga ang tibuok
Tipiṭaka nga gisulat alang sa sunod nga kaliwatan sa pito ka gatus ug
kaluhaan ug siyam nga mga marmol sa mga kasulatan sa Myanmar nga
kasulatan human ang pagsulti niini nahuman ug giuyonan sa tanan. Kining
dako nga buluhaton gihimo sa mga duha ka libo upat ka gatus nga mga
sinultihan nga mga monghe ug daghan nga mga batid nga mga batid nga mga
tawo nga pagkahuman sa matag mga papan nga gipahimutang kanila sa
maanindot nga gagmay nga piati nga pagoda sa usa ka espesyal nga dapit
sa nataran sa Kuthodaw Pagoda sa King Mindon sa tiilan sa Māndalay Ang bungtod diin kini gitawag nga ‘kinadak-ang basahon sa kalibutan’, nagatindog hangtod karon.
ika-unom nga Konsilyo gitawag sa Kaba Aye sa Yangon, kanhi Rangoon sa
1954, kawaloan-tulo ka tuig human sa ikalimang usa nga gihimo sa
Mandalay. Gipaluyo kini sa Gobyerno sa Burma nga gipangulohan sa Prime Minister, ang Honorable U Nu. Iyang
gihatagan ang awtoridad sa pagtukod sa Mahā Pāsāna Gūhā, ang dako nga
langob nga gitukod gikan sa ibabaw, aron mag-alagad ingon nga tigumanan
sama sa Sattapānni Cave sa India - ang dapit sa unang Dhamma Council. Pagkahuman
niini, ang Konsilyo nagtigum sa ika 17 sa Mayo, 1954. Sama sa kaso sa
nag-una nga mga konseho, ang una nga tumong mao ang pagmatuod ug
pagpreserbar sa tinuod nga Dhamma ug Vinaya. Apan kini talagsaon sa ingon nga ang mga monghe nga miapil niini gikan sa walo ka mga nasud. Kining
duha ka libo lima ka gatos nga nakakat-on nga mga monghe nga Theravada
gikan sa Myanmar, Cambodia, India, Laos, Nepal, Sri Lanka, Thailand ug
Vietnam. Ang
ulahi nga si Venerable Mahasi Sayadaw natudlo nga dungganon nga tahas
sa pagpangutana sa mga gikinahanglan nga mga pangutana mahitungod sa
Dhamma sa Venerable Bhadanta Vicittasārābhivaṃsa Tipiṭakadhara
Dhammabhaṇḍāgārika nga mitubag sa tanan kanila sa pagkat-on ug
pagkatagbaw. Sa panahon nga kini nga konseho nahimamat, ang tanan nga nag-apil nga
mga nasud adunay Pāli Tipiṭaka nga gihubad ngadto sa ilang lumad nga mga
script, gawas sa India. Ang
tradisyonal nga pagsaysay sa Dhamma nga Kasulatan mikuha sa duha ka
tuig nga sa diin ang Tipiṭaka ug ang mga alyado nga literatura sa tanan
nga mga script gisusi pag-ayo. Ang
bisan unsang mga kalainan nga makita nga namatikdan, gikinahanglan ang
gikinahanglang mga pagtul-id ug ang tanan nga mga bersyon gitipon. Ikalipay, nakaplagan nga walay daghang kalainan sa sulod sa bisan unsang mga teksto. Sa
katapusan, human nga opisyal nga gi-aprobahan sila sa Konseho, ang
tanan nga mga tomo sa Tipiṭaka ug ang ilang mga Commentary giandam alang
sa pag-imprinta sa modernong mga makina ug gimantala sa script sa
Myanmar (Burmese). Kining
talagsaong kalampusan nahimo nga posible pinaagi sa gipahinungod nga
mga paningkamot sa duha ka libo lima ka gatos nga mga monghe ug daghang
mga laygo. Ang ilang buluhaton natapos sa Mayo, 1956, duha ug tunga ka milenyo human ang Ginoo nakab-ot ang Parinibbana. Ang buluhaton sa maong konseho mao ang talagsaong kalampusan sa mga representante gikan sa tibuok kalibutan sa Budhismo. Ang bersyon sa Tipiṭaka nga gihimo niini nga pag-produce giila ingon
nga tinuod sa mga una nga pagtulun-an ni Gotama ang Buddha ug ang labing
awtoritatibo nga paghubad kanila sa pagkakaron. Ang mga tomo nga giimprinta human sa Sixth Saṅganao gipatik sa script sa Myanmar. Aron
mahimo ang gidaghanon ngadto sa mga tawo sa India, gisugdan sa
Vipassana Research Institute ang proyekto nga i-print ang Tipiṭaka sa
iyang Aṭṭhakathās ug ṭikas sa Devanagari sa tuig 1990.
https://www.youtube.com/watch…
Dreaming of India: Oriental Lounge Music
Buddha’s Lounge
Published on Jun 28, 2017
This mix was inspired by the The Taj Mahal meaning Crown of the Palace
is white marble mausoleum on the south bank of the Yamun a river in the
Indian city of Agra. Taj Mahal was commissioned by Shah Jahan in to be
built in the memory of his love Mumtaz Mahal, a Persian princess.
Category
Music
http://sarvajan.ambedkar.org Tanthauzirani Baibulo ili m’chinenero chanu pogwiritsa ntchito
https://translate.google.com Ndilo phunziro lanu Kuchokera:
Kusanthula Insight Net - Free Online Tipiṭaka Research ndi Practice
University ndi NEWS zokhudzana ndi http://sarvajan.ambedkar.org mu 105
ZINTHU ZOLINGALIRA Imelo:
buddhasaid2us@gmail.com http://www.palicanon.org/
Pali Canon Online Mawu Oyambirira a Buddha
Chiyambi cha Canon Pali ‘Tikayerekezera
kuti monki akuti: “Mabwenzi, ndinamva ndikulandira izi kuchokera kwa
Ambuye mwini yekha: ichi ndi chilango, ichi ndi chilango, ichi ndi
chiphunzitso cha Master”, ndiye amonke, simuyenera kuvomereza kapena
kuvomereza ake mawu. Ndiye,
popanda kuvomereza kapena kuvomereza, mawu ake ndi mawu ake ayenera
kuzindikiridwa mosamalitsa ndi kuyerekezedwa ndi Suttas ndi
kuyang’anitsitsa mosamala ndi chilango. Ngati
iwo, poyerekeza ndi kubwereza, akupezeka kuti asagwirizane ndi Suttas
kapena chilango, chigamulo chiyenera kukhala: “Zoonadi izi siziri mawu a
Buddha, zakhala zomveka bwino ndi izi”, ndipo nkhaniyi ayenera kukanidwa. Koma poyerekeza ndi kubwereza kotero kuti amapezeka kuti agwirizane
ndi Suttas kapena chilango, chigamulo chiyenera kukhala: “Zoonadi izi
ndi mawu a Buddha, zakhala zomveka bwino ndi izi.” - DN 16 Mahāparinibbāna Sutta - Kupita Kwakukulu, Masiku Otsiriza a Buddha
Ziphunzitso zenizeni za Gotama Buddha zasungidwa ndi kuperekedwa kwa ife ndipo zipezeka mu Tipiṭaka. Liwu la Pāli, ‘Tipiṭaka’, limatanthauza kwenikweni ‘madengu atatu’ (ti = three + piṭaka = malemba a malemba). Ziphunzitso zonse za Buddha zidagawidwa m’magulu atatu. 1. Gawo loyamba limatchedwa Vinaya Piṭaka ndipo liri ndi malamulo onse omwe Buddha anaika kwa amonke ndi ambuye.
2. Gawo lachiwiri limatchedwa Suttaṅta Piṭaka ndipo lili ndi zokambirana.
3. Gawo lachitatu limatchedwa Abhidhamma Piṭaka ndipo limaphatikizapo ziphunzitso za Buda. Izi
zimadziwika kuti nthawi iliyonse Buddha adapereka nkhani kwa ophunzira
ake osankhidwa kapena omutsatira kapena kulamula malamulo a monasti mu
utumiki wake wa zaka makumi anayi ndi zisanu, awo a ambuye ake
odzipereka ndi ophunzila, ndiye kuti adzapereka nthawi yomweyo
ziphunzitso zake mawu ndi mawu kukumbukira. Motero mawu a Buddha adasungidwa molondola ndipo pamapeto pake anadutsa pamlomo kuchokera kwa aphunzitsi kupita kwa ophunzira. Ena
mwa amonke omwe anamva Buddha akulalikira mwachindunji anali Arahants,
motero mwakutanthauzira, ‘oyera’ opanda chilakolako, chilakolako choipa
ndi chinyengo ndipo motero, mosakayikira amatha kusunga, mawu a Buddha
mokwanira. Kotero iwo anaonetsetsa kuti ziphunzitso za Buddha zidzasungidwa mokhulupirika kuti zikhale zochitika. Ngakhale
amonke odzipereka omwe anali asanalandire Arahantahood koma anali
atafika pa magawo atatu oyambirira a zinthu zakuthupi ndipo anali ndi
malingaliro amphamvu, okumbukira bwino omwe angathenso kukumbukira mawu a
mawu omwe Buddha anali atalalikira ndipo kuti akhale oyenerera
maphunziro a Buddha. Mmodzi
wamatsenga otere anali Ānanda, mtumiki wosankhidwa komanso wokondana
naye Buddha zaka makumi awiri ndi zisanu zapitazo za moyo wake. Ānanda anali wanzeru kwambiri ndipo anali ndi mwayi wokumbukira chilichonse chimene anamva. Inde,
anali kukhumba kwake kuti Buddha nthawi zonse amatha kufotokozera
nkhani zake zonse ndipo ngakhale kuti anali asanakhale Arahanta mwadala
mwadala adakumbukira mau a Buda onse omwe adawauza olemekezeka, ambuye
ndi omutsatira ake. Kulimbikitsana kwakukulu kwa amonkewa omwe anali odzipereka komanso
odzipereka kunathandiza kuti Dhamma ndi Vinaya, omwe aphunzitsidwa ndi
Buddha apulumutsidwe mu chiyambi chawo. Pāli
Tipiṭaka ndi mabuku ake ogwirizana alipo chifukwa cha zomwe Buddha
anapeza kuti njira yabwino ndi yopulumutsira ya Dhamma yoyera. Njira iyi imathandiza onse omwe amatsatira izi kukhala ndi moyo wamtendere ndi wosangalala. Inde,
lero ndi zaka ife tiri ndi mwayi kukhala ndi ziphunzitso zowona za
Buddha zomwe zidasungidwa kwa mibadwo yotsatira kudzera mwa khama
labwino ndi ophunzira ake ophunzira mpaka nthawi zonse. Buddha
adanena kwa ophunzira ake kuti pamene sadali pakati pawo, kuti kunali
kofunikira kuti Sazigha adziphatikizidwe pamodzi kuti adziwitse Dhamma,
monga momwe adaphunzitsira. Potsata
malangizo awa akulu akulu adayitana bungwe ndipo adalamula kuti onse a
Buddha adzalankhulana ndi malamulo a monastic ndikuwamasulira
mokhulupirika mawu ndi mawu pamsonkhano.
izi zilipo mazana angapo ndipo nthawizonse akhala akuwamasulira mawu
ndi mawu kuyambira pomwe bungwe loyamba linasonkhanitsidwa. Pambuyo
pake, Mabungwe ambiri adayitanidwa pa zifukwa zingapo koma pa zonsezi
thupi lonse la chiphunzitso cha Buddha nthawi zonse lidawerengedwanso
ndi olemba Sajiligha, mogwirizana ndi mawu amodzi. Msonkhano
woyamba unachitikira patapita miyezi itatu Buddha atapeza
Mahāparinibbāṇa ndipo adatsatiridwa ndi asanu ena, ndipo awiriwa
adasonkhanitsidwa m’zaka khumi ndi zisanu ndi ziwiri mphambu khumi ndi
zisanu ndi ziwiri. Maphunzirowa omwe adagwiritsidwa ntchito ndi amonke a ma Bungwe a Dhamma amadziwika kuti ‘Dhamma Saṅgītis’, Dhamma Recitations. Amasankhidwa
chifukwa cha chitsanzo choyamba ku Bungwe la First Dhamma Council,
pamene maphunziro onse adayankhidwa poyamba ndi Mkulu wa Sajiligha
ndikuyimbanso kachiwiri kwa oimba onse omwe akupita ku msonkhano. Kuwerengera kunayesedwa kuti kunali kweniyeni, nthawi yokhayo, yomwe idavomerezedwa pamodzi ndi mamembala a Msonkhano. Chotsatira ndi mbiri yachidule ya Mabungwe asanu ndi limodzi. First Council Mfumu Ajātasattu inathandizira bungwe loyamba. Anasonkhanitsidwa mu 544 B.C. mu Sattapaāāī Khomo lomwe linali kunja kwa Rabiyaha miyezi itatu Buddha atamwalira. Nkhani yatsatanetsatane ya msonkhano wapaderawa imapezeka ku Cūllavagga ya Vinaya Piṭaka. Malingana
ndi zolembedwa izi, chochitika chimene chinachititsa Akuluakulu a
Mahākassapa kuti aitanitse msonkhano umenewu chinali kumva kwake kunyoza
ponena za malamulo okhwima a moyo kwa amonke. Izi ndi zomwe zinachitika. Monki
Subhadda, yemwe kale anali wophimba, yemwe adakonzeratu mochedwa,
atamva kuti Buddha adatayika, adayankhula chakukhosi chifukwa chotsatira
malamulo onse a amonke omwe adayikidwa ndi Buddha. Amonke ambiri anadandaula kudutsa kwa Buddha ndipo adamva chisoni kwambiri. Komabe, akulu a Mahākassapa anamva Subhadda akuti: ‘’ Zokwanira Zowonetsera, usadandaule, usadandaule. Ife tikuchotseratu bwino za kubwerera kwakukulu (Buddha). Tinadandaula
pamene adati, “izi ndizovomerezeka kwa inu, izi sizikuloledwa kwa inu”
koma tsopano tidzatha kuchita zomwe tikufuna ndipo sitidzachita zomwe
sitimakonda ‘’. Mahākassapa
anadabwa ndi mawu ake ndipo adaopa kuti Dhamma ndi Vinaya akhoza
kuonongeka ndikukhala osagonjetsedwa ngati amwenye ena azikhala monga
Subhadda ndikumasulira malamulo a Dhamma ndi Vinaya monga momwe
akufunira. Pofuna kupewa izi, adaganiza kuti Dhamma ayenera kusungidwa ndi kutetezedwa. Pofika pamapeto pake atalandira chivomerezo cha Sazitagha adayitana bungwe mazana asanu a Arahants. Ānanda adayenera kupezeka pazinthu zomwe adapatsidwazo adafika ku Arahanthood panthawi yomwe aphungu adasonkhanitsa. Ndi
akuluakulu a Mahākassapa omwe akutsogolera, anthu mazana asanu ndi
awiri a Arahant amonke adasonkhana pamsonkhanowo m’nyengo yamvula. Chinthu
choyamba chimene Mahākassapa anachita chinali kukayikira katswiri
wamkulu wa Vinaya wa tsikulo, Kulemekezeka Upāli pazinthu za ulamuliro
wa monastic. Monkoniyu anali woyenerera bwino ntchitoyi monga Buddha adamuphunzitsira Vinaya yekha. Choyamba,
akuluakulu a Mahākassapa anamufunsa momveka bwino za chigamulo choyamba
pa mlandu [pārājika], ponena za nkhaniyi, mwambowu, munthu yemwe
adalengezedwa, kulengeza, kubwereza kwa chilengezo, chokhumudwitsa. Upāli amapereka mayankho ogwira mtima komanso oyenera ndipo mawu ake adagwirizana ndi woyang’anira Sajiligha. Motero Vinaya adalandiridwa. Akuluakulu a Mahākassapa adayang’ana ku Ânanda chifukwa cha luso lake lodziwika bwino pankhani zonse zokhudzana ndi Dhamma. Chokondweretsa, usiku womwe Msonkhano usanakumane nawo, Ānanda adafika ku Arahantship ndipo adalowa nawo bungwe la Council. Akuluakulu
a Mahākassapa, adatha kumufunsa nthawi yaitali ndi chidaliro chonse
ponena za Dhamma pofotokoza za maulaliki a Buddha. Kufunsana
uku pa Dhamma kufunafuna kutsimikizira malo omwe nkhani zonse
zinayambikidwa koyamba komanso munthu amene adalankhula nawo. Ānanda,
mothandizidwa ndi mawu ake-kukumbukira bwino kunatha kuyankha molondola
ndipo kotero Misonkhano inakumananso ndi mgwirizano wa Sajiligha. Bungwe
Loyamba linaperekanso chisindikizo chovomerezeka cha kutsekedwa kwa
mutuwu pa malamulo aang’ono ndi ochepa, ndi kuvomerezedwa kuti azisunga.
Anatenga
monks miyezi isanu ndi iwiri kuti adziwitse Vinaya onse ndi Dhamma ndi
amonkewo mokwanira kuti apereke zinthu zabwino zomwe zimakumbukira zonse
zomwe zalembedwa. Khoti
loyamba la mbiri yakale linadziwika kuti Pa’acasatika chifukwa Arahants
asanu ndi atatu omwe aunikiridwa nawo adachita nawo.
2. Kudya pambuyo masana.
3. Kudya kamodzi ndikubwereranso kumudzi kuti mupereke mphatso zachifundo.
4. Kuchita mwambo wa Uposatha ndi amonke omwe amakhala kumalo omwewo.
5. Kuchita zozizwitsa pamene msonkhano sunakwaniritsidwe.
6. Potsatira mwambo wina chifukwa unachitika ndi aphunzitsi kapena aphunzitsi.
7. Kudya mkaka wowawasa atatha kudya masana.
8. Kugwiritsa ntchito zakumwa zoledzeretsa usanakhale utafufuzidwa.
9. Pogwiritsa ntchito mpukutu umene sunali woyenera.
10. Kugwiritsa ntchito golidi ndi siliva. Zoipa
zawo zinakhala zovuta ndipo zinayambitsa kutsutsana kwakukulu monga
kuswa malamulowa kunkaperekedwa kutsutsana ndi ziphunzitso zoyambirira
za Buddha. Mfumu Kāḷāsoka anali woyang’anira Bungwe lachiwiri ndipo msonkhano unachitikira ku Vesāli chifukwa cha izi. Tsiku
lina, atapita ku Mahāvana Grove ku Veāsli, Mkulu Yasa adadziŵa kuti
gulu lalikulu la amonke omwe amadziwika kuti a Vajjians akuphwanya
malamulo omwe amaletsa kulandira golidi ndi siliva powafunsa poyera
kuchokera kwa anthu omwe anali odzipereka. Nthawi
yomweyo anadzudzula khalidwe lawo ndipo yankho lawo linali kumupatsa
gawo la zopindula zawo mosagwirizana ndi chiyembekezo kuti adzalandidwa.
Mkulu Yasa, komabe anakana ndi kunyoza khalidwe lawo. Amonkewo adamugwirizanitsa ndi chiyanjano, kumuneneza kuti adawadzudzula. Akuluakulu
a Yasa adadziyanjanitsa ndi anthu omwe adagwirizana nawo, koma panthawi
imodzimodziyo, adawatsimikizira kuti amonke a Vijjian adachita
zolakwika polemba mau a Buddha potsutsa kulandira kapena kupempha golidi
ndi siliva. Atsogoleriwo
adalimbikitsa okalamba a Yasa ndipo adalengeza amithenga a Vajjian kwa
ochita zoipa ndi onyoza, akunena kuti, “Mkulu Yasa yekha ndi mtsogoleri
weniweni komanso mwana wa Saki. Ena onse si amonke, osati ana a Sākyan ‘’. Amonke
omwe anali osamvera komanso osapukira a Vajjian adasunthira kuimitsa
Wenerwa Yasa Thera popanda kuvomereza kwa ena onse a Sazitagha pamene
adadziwa za zotsatira za msonkhano wake ndi anthu omwe anali odzipereka.
Akuluakulu
a Yasa, komabe anapulumuka kuukali kwawo ndipo anapita kukafunafuna
thandizo kuchokera kwa amonke kudera lina, amene adatsimikizira maganizo
ake a Vinaya. Mitengo
makumi asanu ndi iwiri yamapiri okhala ku Pāvā ndi amonke makumi asanu
ndi atatu kuchokera kumadera akumwera a Avanti omwe anali ndi lingaliro
lomwelo, adapempha kuti amuthandize kufufuza ziphuphu za Vinaya. Onse
adasankha kupita ku Soreyya kukaonana ndi Venerable Revata popeza anali
moni wodzilemekeza kwambiri komanso katswiri wa Dhamma ndi Vinaya. Atsogoleri
achipembedzo a Vajjian atangodziwa izi, adafunanso kuthandizidwa ndi
Revata kuti amuthandize pomupatsa zofunikira zinayi zomwe adazikana
mwamsanga. Amonkewa ankafuna kugwiritsa ntchito njira yomweyo kuti agonjetse mtumiki wa Venerable Revata, Venerable Uttara. Poyamba
nayenso, anakana pempho lawo koma mwamunayo anamukakamiza kuti
avomereze pempho lawo, akunena kuti ngati ma requisite amatanthauza kuti
Buddha sakuvomerezedwa ndi iye, Ānanda adzafunsidwa kuti avomereze
ndipo nthawi zambiri amavomereza kuchita zimenezo. Uttara anasintha maganizo ake ndipo adalandira zofunikirazo. Analimbikitsidwa
ndi iwo ndipo adagwirizana kuti apite ndi kukakamiza Venerable Revata
kuti adziwe kuti amonke a Vajjian anali okamba choonadi komanso omvera a
Dhamma. Venerable Revata adawona mwachinyengo ndikukana kuwathandiza. Kenako adachotsa Uttara. Pofuna
kuthetsa nkhaniyi kamodzi, a Revera Wachifundo adalangiza kuti bungwe
liyenera kutchedwa Vāḷikārāma podzifunsa mafunso pa zolakwa khumi za
akuluakulu a tsikuli, Thera Sabbjakāmi. Nthawi yomweyo maganizo ake anapatsidwa kuti amveke ndi komiti ya amonke asanu ndi atatu, ndipo izi zatsimikizika mwavotowo. Olemekezeka
asanu ndi atatu omwe adayankha kuti aweruze nkhaniyi anali Venerables
Sabbakāmi, Saḷha, Khujjasobhita ndi Vāsabhagāmika, ochokera kummawa ndi
amonke anayi ochokera kumadzulo, Venerables Revata, Sambhuta-Sāṇavāsī,
Yasa ndi Sumana. Iwo adatsutsana kwambiri ndi Revata ngati wofunsayo ndi sabbakāmī akuyankha mafunso ake. Pambuyo
pa zokambiranazo, amonke asanu ndi atatu aja adasankha motsutsana ndi
amwenye a Vajjian ndipo adalengeza kuti awonongeke. Pambuyo
pake amonke mazana asanu ndi awiri amatsutsa Dhamma ndi Vinaya ndipo
olemba mabukuwa adadziwika kuti Sattasatī chifukwa amonke mazana asanu
ndi awiri adatengapo mbali. Khoti
la mbiri yakale imatchedwanso Yasatthera Sangīti chifukwa cha udindo
waukulu womwe Mkulu Yasa anachita nawo komanso changu chake choteteza
Vinaya. Atsogoleri
achipembedzo a Vajjian adakana kuvomereza chisankho cha Bungwe la
Avocation ndipo pomutchula kuti sanatchedwa bungwe la eni omwe
ankatchedwa Mahāsaṅgiti.
mwazi wa onse atate wake ndi kupulumutsa m’bale wake, Tissa Kumāra amene
anayamba woikidwa ndi akwaniritsa Arahantship. Asoka anavekedwa mu zaka mazana awiri ndi khumi ndi zisanu ndi zitatu pambuyo pa Mahaparinibbāna wa Buddha. Poyamba
ankangopereka chidziwitso kwa Dhamma ndi Saṅgha komanso ankathandizira
mamembala ena achipembedzo monga atate ake adachitira kale. Komabe,
zonsezi zinasintha pamene anakumana ndi mtsogoleri wamapemphero
wopembedza dzina lake Nigrodha yemwe adamulalikiritsa Appamāda-vagga. Kenaka adasiya kuthandiza magulu ena achipembedzo ndipo chidwi chake ndi kudzipereka kwa Dhamma zinakula. Anagwiritsira
ntchito chuma chake chochuluka kumanga, akuti, ma pagodas zikwi makumi
asanu ndi atatu mphambu zinayi ndi vihāras ndi kuthandiza molimba mtima
Bhikkhus ndi zofunikira zinai. Mwana wake Mahinda ndi mwana wake Sazitaghamittā adakonzedweratu ndikuloledwa ku Sajiligha. Potsirizira pake, kupatsa kwake kunali kubweretsa mavuto aakulu mu Salembagha. Mu
nthawi kuti anali walowerera ndi anthu ambiri osayenera, atagwira
maganizo ampatuko ndi amene anakopeka dongosolo chifukwa cha thandizo
Mfumu wopatsa ndi nsembe yokwera chakudya, zovala, pogona ndi mankhwala.
Ambiri
osakhulupilira, odyera omwe amalimbikitsa malingaliro olakwika
adayesetsa kulowetsa dongosolo koma adanyozedwa osayenera kuikidwa. Ngakhale
izi adagwiritsa ntchito mpata wopondereza ufulu wa Emperor chifukwa cha
zofuna zawo komanso anavala mikanjo ndikugwirizana nawo popanda
kuikidwa bwino. Chifukwa chake, kulemekeza kwa Sajiligha kunachepetsedwa. Pamene izi zinawonekera ena a amonke enieni anakana kuchita mwambo
woyeretsa kapena mwambo wa Uposatha palimodzi ndi amonke achinyengo,
achipembedzo. Pamene
mfumuyo inamva za izi iye adafuna kuthetsa vutoli ndipo anatumiza
mmodzi wa atumiki ake kwa amonkewo ndi lamulo kuti achite mwambowu. Komabe, Emperor adapatsa mtumikiyo malamulo omwe angagwiritsidwe ntchito kuti akwaniritse lamulo lake. Amonkewa anakana kumvera ndi kuchita mwambowu pamodzi ndi anzawo awo onyenga ndi ‘akuba’ [theyyasinivāsaka]. Mosimidwa
mtumiki anakwiya patsogolo mzere Chimonko pansi ndi ogwira lupanga
lake, mutu onsewo mmodzi mpaka kukafika kwa m’bale Mfumu, Tissa amene
anali okonzedweratu. Mtumiki
woopsya adasiya kupha ndipo adathawa ku holo ndipo adabwerera kwa Mfumu
Asoka adamva chisoni kwambiri ndi zomwe adazichita ndikudziimba mlandu.
Ankafuna uphungu wa Thera Moggaliputta Tissa. Anapempha kuti olemekezeka aumulungu achotsedwe mu dongosolo ndipo bungwe lachitatu liyenera kutumizidwa mwamsanga. Kotero izo zinali kuti mu chaka chachisanu ndi chiwiri cha ulamuliro wa Emperor Bungwe lachitatu linayitanidwa. Thera
Moggaliputta Tissa walunjika Kuthi ndipo anasankha Chimonko chikwi pa
makumi asanu ophunzira zikwi kwa kungotchula mwambo wa Dhamma ndi
Vinaya, zomwe zinachitika kwa miyezi inayi. Emperor, mwiniwakeyo anafunsa amonke a amwenye ambirimbiri za ziphunzitso za Buddha. Anthu omwe anali ndi maganizo olakwika adatsutsidwa ndikuchotsedwa ku Saṅgha pomwepo. Mwa njira imeneyi Bhikkhu Saṅgha adatsukidwa ndi bhikkhus opusa ndi onyoza.
Bungwe ili linakwaniritsa zinthu zina zofunika kwambiri. Mkulu
Moggaliputta Tissa, pofuna kutsutsa ziphunzitso zambiri ndikuonetsetsa
kuti Dhamma anakhalabe wangwiro, adatsatira bukuli pamsonkhano wotchedwa
Kathāvatthu. Bukuli
liri ndi machaputala makumi awiri ndi atatu, ndipo ndizo zokambirana
(kathā) ndi kutsutsa kwa malingaliro opembedzedwa omwe amapangidwa ndi
magulu osiyanasiyana pa nkhani zafilosofi. Ndilo lachisanu mwa mabuku asanu ndi awiri a Abhidhamma Piṭaka. Mamembala
a Msonkhanowo adaperekanso chisindikizo chovomerezeka ku chiphunzitso
cha Buddha, kuwatcha Vibhajjavāda, Chiphunzitso cha Kufufuza. Zili chimodzimodzi ndi chiphunzitso chovomerezeka cha Theravāda. Chimodzi
mwa zomwe kwambiri izi msonkhano Dhamma ndi imodzi yomwe inali kubala
zipatso kwa zaka zambiri, anali Mfumu kutuma kwa Chimonko, kuwadziwa
bwino Dhamma Buddha ndi Vinaya amene akhoza amaloweza zonse za izo ndi
mtima, kuphunzitsa izo m’mayiko asanu ndi anayi osiyana. Amuna awa a Dhammadūta amphatikizapo Venerable Majjhantika Thera amene anapita ku Kashmir ndi Gandhāra. Anapemphedwa kuti alalikire Dhamma ndikukhazikitsa lamulo la amonke kumeneko. Wolemekezeka
Mahādeva ananditumiza Mahinsakamaṇḍaḷa (Mysore amakono) ndi
wolemekezeka Rakkhita Thera Anatumiza kuti Vanavāsī (kumpoto Kanara
kum’mwera kwa India.) Wolemekezeka Yonaka Dhammarakkhita Thera
anatumizidwa ku Upper Aparantaka (kumpoto Gujarat, Kathiawar, Kutch ndi
Sindh] .
Mahārakkhita Thera anapita ku Yonaka-loka (dziko la Amoni, Bactrians
ndi Agiriki). Venerable Majjhima Thera anapita ku Himavanta (malo
ozungulira Himalaya.) Venerable Soṇa ndi Venerable Uttara anatumizidwa
ku Suvaṇṇabhūmi [tsopano Myanmar]. Mahinda
Theener, The Venerable Ittiya Thera, Venerable Uttiya Thera, Venerable
Sambala Thera ndi Venerable Bhaddasāla Thera anatumizidwa ku Tambapaṇṇi
(pano ndi Sri Lanka). Ntchito za Dhamma za amonkewa zidapambana ndikubala zipatso zabwino
m’kupita kwanthawi ndipo zinayenda mofulumira kuti zikwaniritse anthu a
m’mayikowa ndi mphatso ya Dhamma ndikuthandizira miyambo yawo ndi
zikhalidwe zawo. Ndi kufalitsa kwa Dhamma kudzera m’mawu a Buddha, m’kupita kwa nthawi
India adadziwika kuti Visvaguru, mphunzitsi wa dziko lapansi. Bungwe lachinayi Bungwe lachinayi linachitikira ku Tambapaṇṇi [Sri Lanka] mu 29 B.C. pansi pa ulamuliro wa King Vaṭṭagāmaṇi. Chifukwa
chachikulu chomwe amasonkhanitsira chinali kuzindikira kuti
sizingatheke kuti ambiri a amonke azisunga Tipiṭaka zonse m’makumbukiro
awo monga momwe zinaliri poyamba kwa Mahinda Ovomerezeka ndi omwe
adamutsatira posachedwa. Kotero,
monga luso la kulembera linali, panthawi ino linakula kwambiri, ilo
linalingaliridwa kuti ndi loyenera ndi lofunikira kuti thupi lonse la
chiphunzitso cha Buddha lilembedwe. Mfumu
Vaṭṭagāmaṇi inathandiza lingaliro la mulungu ndipo bungwe
linagwiritsidwa ntchito makamaka kuti achepetse Tipiṭaka lonse kulemba. Kotero
kuti, kuti Dhamma weniweni akhoze kusungidwa mosatha, Ma Mahrrakhita
olemekezeka ndi amonke mazana asanu adakamba mawu a Buddha ndikuzilemba
pansi pa masamba a kanjedza. Ntchito
yochititsa chidwiyi inachitika m’phanga lotchedwa Āloka lena, yomwe ili
mu chingwe cha malo akale pafupi ndi zomwe tsopano zikupezeka Matale. Motero cholinga cha Msonkhanowo chinakwaniritsidwa ndipo kusungidwa kwalembedwa kwa Dhamma weniweni kunatsimikiziridwa. Pambuyo pake, m’zaka za zana la khumi ndi zisanu ndi zitatu, Mfumu
Vijayarājasīha inali ndi zithunzi za Buddha zomwe adalenga m’phanga ili. Fifth Council Fifth Council inachitika ku Māndalay, Burma yomwe tsopano imadziwika kuti Myanmar mu 1871 A.D. mu ulamuliro wa King Mindon. Cholinga
chachikulu cha msonkhanowo chinali kubwereza ziphunzitso zonse za
Buddha ndikuzifufuza mwatsatanetsatane kuti awone ngati pali zina zomwe
zasinthidwa, zokhotakhota kapena zasiya. Anayang’aniridwa
ndi Akulu atatu, Venerable Mahāthera Jāgarābhivaṃsa, Wolemekezeka
Narindābidhaja, ndi Venerable Mahāthera Sumaṅgalasāmi pamodzi ndi zikwi
ziwiri zikwi mazana anai (2,400). Kulemba kwawo kwa Dhamma pamodzi kwakhala kwa miyezi isanu. Inalinso
ntchito ya bungwe ili kuti Tipiṭaka yonse ikhale yolembedwa kuti ikhale
yolembedwa pamabwalo mazana asanu ndi awiri mphambu makumi asanu ndi
awiri mphambu asanu ndi anai a miyala ya mabulosi a ku Myanmar pambuyo
polemba kuti adatsirizidwa ndipo adagwirizananso. Ntchito
yaikuluyi idachitidwa ndi amonke okwana zikwi ziwiri ndi mazana anai a
erudite ndi amisiri ambiri amisiri omwe atangomaliza kukonza nsalu
iliyonse amawapanga malo okongola a “piṭaka” pa malo apadera chifukwa
cha King Mindon’s Kuthodaw Pagoda pamtunda wa Māndalay Hill kumene izi zimatchedwa ‘buku lalikulu padziko lonse lapansi,’ mpaka pano.Bungwe lachisanu ndi chimodzi Bungwe
lachisanu ndi chimodzi linatchedwa ku Kaba Aye ku Yangon, yomwe poyamba
inali Rangoon mu 1954, zaka makumi asanu ndi atatu mphambu zitatu
pambuyo pachisanu ku Mandalay. Anathandizidwa ndi Boma la Burma lotsogoleredwa ndi Pulezidenti, Honorable U Nu. Anapatsa
ntchito yomanga Mahā Pāsāna Gūhā, phanga lalikulu lomwe linamangidwa
kuchokera pansi, kuti likhale malo ofanana ndi khola la Sattapānni la
India - malo a Dhamma Council yoyamba. Pamapeto
pake, Msonkhanowu unakumananso pa 17 May, 1954. Monga momwe zilili ndi
mabungwe oyambirira, cholinga chake chinali kutsimikizira ndi kusunga
Dhamma ndi Vinaya weniweni. Komabe zinali zosiyana kwambiri ndi momwe amonke omwe amachitira nawo amachokera m’mayiko asanu ndi atatu. Anthu
zikwi ziwiri ndi mazana asanu anaphunzira amonke a Theravāda ochokera
ku Myanmar, Cambodia, India, Laos, Nepal, Sri Lanka, Thailand ndi
Vietnam. Kumapeto
kwa Venerable Mahāsi Sayadaw anapatsidwa ntchito yabwino yofunsa
mafunso okhudza Dhamma ya Venerable Bhadanta Vicittasārābhivaṃsa
Tipiṭakadhara Dhammabhaṇḍāgārika omwe anawayankha onse mogwira mtima
komanso mokondweretsa. Panthawi yomwe msonkhano umenewu unakomana, mayiko onse omwe
adaphunzira nawo anali ndi Pāli Tipiṭaka omwe adamasulira malemba awo,
kupatulapo India. Kuwerenga
mwambo wa Dhamma Malemba kunatenga zaka ziwiri pamene Tipiṭaka ndi omwe
ankagwirizana nawo mabuku onsewo anali kufufuza mozama. Kusiyanitsa
kulikonse komwe kunapezeka kunatchulidwa pansi, zofunikira zoyenera
zinapangidwanso ndipo matembenuzidwe onse anaphatikizidwa. Zokondweretsa, zinapezeka kuti panalibe kusiyana kwakukulu m’zinthu za malembawo. Pambuyo
pake, Bwaloli litavomereza, mavoti onse a Tipiṭaka ndi ma Commentaries
adakonzedwa kuti asindikizidwe pa makina osindikizira amakono ndipo
adafalitsidwa mu Myanmar (Burmese). Kupambana
kwakukulu kumeneku kunatheka chifukwa cha khama lodzipatulira la amonke
zikwi ziwiri ndi mazana asanu ndi anthu ambiri ogona. Ntchito yawo inatha mu May, 1956, zaka ziwiri ndi theka Ambuye atapeza Parinibbāna. Ntchito yamsonkhanowu inali kupambana kwakukulu kwa oimira dziko lonse la Buddhist. Chidziwitso cha Tipiṭaka chomwe chinapanga kubereka chimazindikiridwa
kuti ndi chowonadi ku ziphunzitso zenizeni za Gotama Buddha ndipo
ndizovomerezeka zowonjezereka kwa iwo mpaka lero. Mabaibulo ameneŵa anasindikizidwa pambuyo pa Sixth Saṅgāyana kusindikizidwa ku Myanmar. Pofuna
kupanga mipukutu kwa anthu a ku India, Vipassana Research Institute
inayambitsa ntchito yosindikiza Tipiṭaka ndi Aṭṭhakathās ndi ṭikas ku
Devanagari m’chaka cha 1990.
https://www.youtube.com/watch…
Healing Chinese ZEN music of Anxiety & Stress | To pacify the body & Mind | Relax Music
Meditation & Relaxation - Music channel
Published on May 25, 2017
Healing calming Chinese music of depression, nerves, fatigue, to treat nerves, stress relief, anxiety relief.
Prevention of depression and neurosis by music. A musical antidepressant.
Healing Chinese ZEN music of Anxiety & Stress | To pacify the body & Mind | Relax Music https://youtu.be/cyBBZGfUnMs
Category
Music
16) Classical Chinese (Simplified)
http://sarvajan.ambedkar.org 使用您的母语翻译此Google翻译
https://translate.google.com 这是你的LESSON 从：
Analytic Insight Net - 免费在线Tipiṭaka研究与实践大学及相关新闻通过http://sarvajan.ambedkar.org获取105种经典语言 电子邮件：
buddhasaid2us@gmail.com http://www.palicanon.org/
Pali Canon在线 佛陀的原话
巴利文佳能的由来 “假设一个和尚要说：”朋友们，我听到并从主的嘴里听到这件事：这是法，这是纪律，这是师父的教导“，那么，僧侣，你不应该赞成或不赞成他的话。然后，在不批准或不赞成的情况下，他的词语和表达方式应该仔细记录下来，并与Suttas进行比较，并根据纪律进行审查。如果他们在这样的比较和审查中发现不符合Suttas或纪律，那么结论必须是：“当然，这不是佛陀的话，它已被这个僧侣错误地理解”，而且这件事将被拒绝。但是在这样的比较和审查中，他们被发现符合Suttas或者纪律，结论必须是：“这位佛陀的话确实是这个词，这位僧人正确地理解了这一点。” - DN 16MahāparinibbānaSutta - 伟大的逝去，佛陀的末日
Gotama佛陀的真实教导已被保存下来并传给我们，并将在Tipiṭaka中找到。巴利字’Tipiṭaka’的字面意思是’三个篮子’（ti = three +piṭaka=经典集合）。佛陀的所有教诲分为三部分。 1.第一部分被称为VinayaPiṭaka，它包含佛陀为僧侣和修女所规定的所有规则。
第二部分称为SuttaṅtaPiṭaka，它包含话语。
3.第三部分被称为AbhidhammaPiṭaka，包括佛陀的心理伦理教导。 众所周知，无论何时佛陀在其四十五年的事工中对其指定的门徒或随从者发表讲话或规定修道院规则时，他那些当时献身和学习的僧侣将立即执行他的教导一字一句地记忆。因此，佛陀的话语得到了准确的保存，并在适当的时候从老师口传给了学生。一些听过佛祖讲道的僧人是阿罗汉，所以定义上来说，“纯粹的”没有激情，恶意和妄想，因此毫无疑问完全可以保留佛陀的话。因此，他们确保了佛陀的教义能够被后人忠实地保存下来。 即使那些尚未达到阿罗汉达但尚未达到圣徒前三阶段并具有强大记忆力的记忆的忠诚僧侣也可以逐字逐个地唤起佛陀所传讲的内容，因此可以成为佛陀教义的值得保管者。一位这样的僧人是Ānanda，在他一生中最后的二十五年中，他是佛陀的选择伴随和不变的伴侣。 Ānanda非常聪明，并且有能力记住他所听到的任何事情。事实上，他的明确愿望是，佛陀总是把他所有的话语与他联系起来，虽然他还不是阿罗汉，但他故意致力于逐字回忆所有佛陀的讲道，他劝诫僧侣，修女和他的信徒。这些天赋虔诚的僧侣的共同努力使得佛陀所教导的佛法和佛法能够保持其原始状态。 PāliTipiṭaka及其同盟文献是佛陀发现纯正法的高尚和解放之路的结果。这条道路使所有追随它的人过上和平幸福的生活。事实上，在这个时代，我们有幸通过他指定的门徒在各个时代的认真和一致的努力，为后代保留真正的佛教教义。佛陀曾经对门徒说过，当他不在他们中间时，为了集体朗读正法的目的，萨迦必须聚集在一起，正如他所教的那样。根据这一指示，第一位长老恰当地召集了一个理事会，系统地命令了所有佛陀的讲道和修道院规则，然后在音乐会中一字一句地忠实地背诵它们。
2.午饭后吃东西。
3.一次吃，然后再去一个村庄施舍。
4.与住在同一地区的僧侣一起举行Uposatha仪式。
5.集会不完整时执行官方行为。
6.经过一定的练习，因为这是由导师或老师完成的。
7.中午用餐后吃酸奶。
8.发酵前饮用强烈的饮料。
9.使用不合适大小的地毯。
10.使用黄金和白银。 他们的错误行为成为一个问题，并引发了重大争议，因为违反这些规则被认为与佛陀的原始教义相抵触。 Kāḷāsoka国王是第二届理事会的赞助人，由于以下情况，会议在Vesāli举行。有一天，在访问韦斯里的MahāvanaGrove的时候，Yasa长老知道有一大群叫做Vajjians的僧侣违反了禁止僧侣接受黄金和白银的规则，公开向他们的奉献者公开要求。他立即批评了他们的行为，他们的反应是给他分享他们的非法收益，希望他能赢得胜利。然而，Yasa长老拒绝并蔑视他们的行为。僧侣立即以正式的和解起诉他，指责他指责他们的虔诚信徒。耶萨长老因此与这些虔诚的奉献者和好了，但同时也让他们相信，维吉亚僧侣通过引用佛陀关于禁止接受或索取金银的声明做错了事。外行立即表示支持亚萨长老，并宣布瓦杰汗僧侣对做错行为者和异教徒说，“只有雅萨长老是真正的僧人和萨基安的儿子。其他所有人不是僧侣，也不是耆那教的儿子。 当他们知道他与他们的无知奉献者会面的结果时，顽固的和不悔改的Vajjian僧人于是在没有Saṅgha的其他人的批准的情况下，暂停了Yasa Thera的尊者。雅萨长老，然而逃脱了他们的责难，并寻求其他地方的僧侣的支持，他坚持他对Vinaya的正统观点。来自Pāvā的60名森林居民僧侣和来自南部地区的Avanti的80名同样有着同样观点的僧侣提出帮助他检查Vinaya的腐败情况。他们一起决定去Soreyya咨询尊者Revata，因为他是一位非常受尊敬的修士，也是Dhamma和Vinaya的专家。一旦Vajjian僧侣知道了这一点，他们也通过向他提供他迅速拒绝的四项必要条件来寻求Revata尊者的支持。这些僧侣然后试图用同样的手段来赢得尊者Revata的服务员，尊者Uttara。起初他也正确地拒绝了他们的提议，但他们狡猾地劝说他接受他们的提议，说当佛陀的要求不被他接受时，Ānanda会被要求接受他们，并且经常会同意这样做。 Uttara改变了主意并接受了必要条件。在他们的呼吁下，他同意去劝说瓦纳嘉僧人确实是真理的发言者和法会的支持者。 Revata尊者看透了他们的诡计，拒绝支持他们。他然后解雇了Uttara。为了一劳永逸地解决这个问题，尊敬的Revata建议应该在Vāikikrāma召唤一个委员会，他自己问当时长老中最高级的TheraSabbjakāmi的十种罪行。一旦他的意见获得通过由八名僧侣组成的委员会审理，并且其有效性由其投票决定。要求判断此事的八位僧人是来自东方的VenebblesSabbakāmi，saḷha，Khujjasobhita和Vāsabhagāmika，以及来自西方的四位僧侣，Venerables
Revata，Sambhuta-Sāṇavāsī，Yasa和Sumana。他们通过Revata作为提问者和sabbakāmī回答他的问题进行了彻底的辩论。辩论结束后，八名僧侣决定反对Vajjian僧侣，并向大会宣布了他们的裁决。后来有七百名僧侣背诵佛法和维纳亚，而这次独奏会因为有七百名僧侣参加而被称为萨特萨塔。这个历史性的理事会也被称为YasattheraSangīti，因为Yasa长老扮演的主要角色以及他对保卫Vinaya的热忱。 Vajjian僧侣断然拒绝接受安理会的决定，并蔑视称为自己的理事会，称为Mahāsaṅgiti。
这个委员会也实现了其他一些重要的事情。 Moggaliputta长老Tissa为了驳斥一些异端邪说并确保Dhamma保持纯洁，在理事会名为Kathāvatthu期间编了一本书。这本书由二十三章组成，是关于哲学问题的各种教派所持异教观点的讨论（kathā）和驳斥的集合。这是AbhidhammaPiṭaka的七本书中的第五本。安理会成员还颁发了批准佛教教义的皇室印章，并将其命名为Vibhajjavāda，即分析教义。这与批准的Theravāda教义是一致的。这个法会最重要的成就之一，也是几个世纪即将结出果实的一个成就，是皇帝派出了僧侣，精通佛陀的佛法和维纳亚，他们可以背诵所有这一切，教导它在九个不同的国家。这些Dhammadūta僧侣包括前往克什米尔和甘达拉的尊者Majjhantika Thera。他被要求传讲佛法，并在那里建立僧侣秩序。尊贵的马哈迪瓦被送到马欣萨卡马（Mahinsakamaṇḍaḷa）（现代的迈索尔），尊者拉克希塔塞拉被派往印度南部卡纳拉北部的万瓦西（Vanavāsī）。尊者Yonaka
Dhammarakkhita Thera被送往上阿帕兰卡（古吉拉特邦北部，卡西亚瓦尔，卡奇和信德） 。MahārakkhitaThera尊者前往Yonaka-Loka（长老，Bactrians和希腊人的土地）。尊者Majjhima Thera去Himavanta（毗邻喜马拉雅山的地方）。尊者Soṇa和尊者Uttara被送到Suvaṇṇabhūmi[现在缅甸]。 Mahinda Thera尊者，Ittiya Thera尊者，Uttiya Thera尊者，Sambala Thera尊者和BhaddasālaThera尊者被送到Tambapaṇṇi（现为斯里兰卡）。这些僧侣的法令使命随着时间的推移取得了成果，并取得了丰硕的成果，并且用法会的恩赐和影响他们的文明和文化，在这些土地上的人民中取得了长足的进步。 随着佛法的传播，印度在适当的时候被称为世界老师维萨瓦鲁。 第四届理事会 第四委员会于公元前29年在斯里兰卡坦巴帕伊举行。在Vaṭṭagāmaṇi国王的赞助下。召集会议的主要原因是认识到现在大多数僧侣不可能将整个Tipiṭaka留在他们的记忆中，就像之前Mahinda尊者以及后来跟随他的人一样。因此，由于写作的艺术在这个时期已经发生了很大的变化，所以认为写下整个佛教教义的权宜之计和必要性。 Vaṭṭagāmaṇi国王支持这位修道士的想法，并且召开了一次专门为将Tipiṭaka完全降低为写作的理事会。因此，为了真正保存正法，尊者玛哈拉奇塔和五百名僧侣背诵佛陀的话，然后将它们写在棕榈叶上。这个非凡的项目发生在一个名为Ālokalena的洞穴中，该洞穴位于现在Matale附近的古老山体滑坡裂缝中。因此，安理会的宗旨得以实现，书面保存了真正的法会。后来，在18世纪，国王Vijayarājasīha有在这个洞穴中创造的佛像。 第五届理事会 第五届理事会于1871年在敏东国王统治时期在缅甸马兰达举行，现称为缅甸。这次会议的主要目的是背诵佛陀的所有教导，仔细检查它们，看看它们中的任何一个是否被改动，扭曲或掉落。它由三位长老，尊者MahātheraJāgarābhivaṃsa，尊者Narindābhidhaja和尊者MahātheraSumaṅgalasāmi在约二千四百名僧侣（二千四百人）的陪同下主持。他们的联合讲法持续了五个月。这个委员会的工作也是让整个Tipiṭaka在诵读完成并获得一致通过后，在缅甸文字上的729块大理石板上留下铭文。这项艰巨的任务是由二千四百名博学僧侣和许多熟练的工匠完成的，他们在完成每块板材后，将他们安置在美丽的微型’piṭaka’宝塔上，位于马丹德山脚下敏东国王Kuthodaw塔的一个特殊场地这个所谓的’世界上最大的书’的山，直到今天。
https://www.youtube.com/watch?v=XTfpbqRIkgA
Scientists shocked to find 1000-year-old mummy inside ancient Chinese Buddha statue
TomoWorld
Published on Feb 23, 2015
A CT-scan of an ancient Buddha statue has led to the unique discovery
of a mummified Chinese monk, dating back to the 11th century and
preserved in the same position as its exterior statue.
The Buddha statue, which was on display at the Drents Museum in Assen
Netherlands, was analyzed at the Meander Medical Center in Amersfoort.
A team of scientists and doctors tested the statue using CT-scan
imaging and an endoscope. Amsterdam resident Erik Bruijn headed the
project, according to the NL Times online.
The mummified body
has been identified as Master Liuquan, a Buddhist monk who likely
practiced Sokushinbutsu, or self-mummification. Radiologist Ben
Heggelman took bone samples to confirm the mummy’s identification with
DNA testing.
The statue, which is currently visiting Hungary, will be on display in Budapest until May 2015.
—————————————–——————–
Welcome to TomoWorld, where we animate the biggest headlines from
around the world. Stay up to date on the latest international news when
you subscribe now!
https://www.youtube.com/subscription_…
Visit our official website for all the latest, uncensored videos: https://us.tomonews.net
Check out our Android app: http://bit.ly/1rddhCj
Check out our iOS app: http://bit.ly/1gO3z1f
Stay connected with us here:
Facebook http://www.facebook.com/TomoNewsUS
Twitter @tomonewsus http://www.twitter.com/TomoNewsUS
Google+ http://plus.google.com/+TomoNewsUS/
Instagram @tomonewsus http://instagram.com/tomonewsus
Category
News & Politics
17) Classical Chinese (Traditional)
http://sarvajan.ambedkar.org 使用您的母語翻譯此Google翻譯
https://translate.google.com 這是你的LESSON 從：
Analytic Insight Net - 免費在線Tipiṭaka研究與實踐大學及相關新聞通過http://sarvajan.ambedkar.org獲取105種經典語言 電子郵件：
buddhasaid2us@gmail.com http://www.palicanon.org/
Pali Canon在線 佛陀的原話
巴利文佳能的由來 “假設一個和尚要說：”朋友們，我聽到並從主的嘴裡聽到這件事：這是法，這是紀律，這是師父的教導“，那麼，僧侶，你不應該贊成或不贊成他的話。然後，在不批准或不贊成的情況下，他的詞語和表達方式應該仔細記錄下來，並與Suttas進行比較，並根據紀律進行審查。如果他們在這樣的比較和審查中發現不符合Suttas或紀律，那麼結論必須是：“當然，這不是佛陀的話，它已被這個僧侶錯誤地理解”，而且這件事將被拒絕。但是在這樣的比較和審查中，他們被發現符合Suttas或者紀律，結論必須是：“這位佛陀的話確實是這個詞，這位僧人正確地理解了這一點。” - DN 16MahāparinibbānaSutta - 偉大的逝去，佛陀的末日
Gotama佛陀的真實教導已被保存下來並傳給我們，並將在Tipiṭaka中找到。巴利字’Tipiṭaka’的字面意思是’三個籃子’（ti = three +piṭaka=經典集合）。佛陀的所有教誨分為三部分。 1.第一部分被稱為VinayaPiṭaka，它包含佛陀為僧侶和修女所規定的所有規則。
第二部分稱為SuttaṅtaPiṭaka，它包含話語。
3.第三部分被稱為AbhidhammaPiṭaka，包括佛陀的心理倫理教導。 眾所周知，無論何時佛陀在其四十五年的事工中對其指定的門徒或隨從者發表講話或規定修道院規則時，他那些當時獻身和學習的僧侶將立即執行他的教導一字一句地記憶。因此，佛陀的話語得到了準確的保存，並在適當的時候從老師口傳給了學生。一些聽過佛祖講道的僧人是阿羅漢，所以定義上來說，“純粹的”沒有激情，惡意和妄想，因此毫無疑問完全可以保留佛陀的話。因此，他們確保了佛陀的教義能夠被後人忠實地保存下來。 即使那些尚未達到阿羅漢達但尚未達到聖徒前三階段並具有強大記憶力的記憶的忠誠僧侶也可以逐字逐個地喚起佛陀所傳講的內容，因此可以成為佛陀教義的值得保管者。一位這樣的僧人是Ānanda，在他一生中最後的二十五年中，他是佛陀的選擇伴隨和不變的伴侶。 Ānanda非常聰明，並且有能力記住他所聽到的任何事情。事實上，他的明確願望是，佛陀總是把他所有的話語與他聯繫起來，雖然他還不是阿羅漢，但他故意致力於逐字回憶所有佛陀的講道，他勸誡僧侶，修女和他的信徒。這些天賦虔誠的僧侶的共同努力使得佛陀所教導的佛法和佛法能夠保持其原始狀態。 PāliTipiṭaka及其同盟文獻是佛陀發現純正法的高尚和解放之路的結果。這條道路使所有追隨它的人過上和平幸福的生活。事實上，在這個時代，我們有幸通過他指定的門徒在各個時代的認真和一致的努力，為後代保留真正的佛教教義。佛陀曾經對門徒說過，當他不在他們中間時，為了集體朗讀正法的目的，薩迦必須聚集在一起，正如他所教的那樣。根據這一指示，第一位長老恰當地召集了一個理事會，系統地命令了所有佛陀的講道和修道院規則，然後在音樂會中一字一句地忠實地背誦它們。
這個委員會也實現了其他一些重要的事情。 Moggaliputta長老Tissa為了駁斥一些異端邪說並確保Dhamma保持純潔，在理事會名為Kathāvatthu期間編了一本書。這本書由二十三章組成，是關於哲學問題的各種教派所持異教觀點的討論（kathā）和駁斥的集合。這是AbhidhammaPiṭaka的七本書中的第五本。安理會成員還頒發了批准佛教教義的皇室印章，並將其命名為Vibhajjavāda，即分析教義。這與批准的Theravāda教義是一致的。這個法會最重要的成就之一，也是幾個世紀即將結出果實的一個成就，是皇帝派出了僧侶，精通佛陀的佛法和維納亞，他們可以背誦所有這一切，教導它在九個不同的國家。這些Dhammadūta僧侶包括前往克什米爾和甘達拉的尊者Majjhantika Thera。他被要求傳講佛法，並在那裡建立僧侶秩序。尊貴的馬哈迪瓦被送到馬欣薩卡馬（Mahinsakamaṇḍaḷa）（現代的邁索爾），尊者拉克希塔塞拉被派往印度南部卡納拉北部的萬瓦西（Vanavāsī）。尊者Yonaka
Dhammarakkhita Thera被送往上阿帕蘭卡（古吉拉特邦北部，卡西亞瓦爾，卡奇和信德） 。
2.午飯後吃東西。
3.一次吃，然後再去一個村莊施捨。
4.與住在同一地區的僧侶一起舉行Uposatha儀式。
5.集會不完整時執行官方行為。
6.經過一定的練習，因為這是由導師或老師完成的。
7.中午用餐後吃酸奶。
8.發酵前飲用強烈的飲料。
9.使用不合適大小的地毯。
10.使用黃金和白銀。 他們的錯誤行為成為一個問題，並引發了重大爭議，因為違反這些規則被認為與佛陀的原始教義相抵觸。 Kāḷāsoka國王是第二屆理事會的讚助人，由於以下情況，會議在Vesāli舉行。有一天，在訪問韋斯里的MahāvanaGrove的時候，Yasa長老知道有一大群叫做Vajjians的僧侶違反了禁止僧侶接受黃金和白銀的規則，公開向他們的奉獻者公開要求。他立即批評了他們的行為，他們的反應是給他分享他們的非法收益，希望他能贏得勝利。然而，Yasa長老拒絕並蔑視他們的行為。僧侶立即以正式的和解起訴他，指責他指責他們的虔誠信徒。耶薩長老因此與這些虔誠的奉獻者和好了，但同時也讓他們相信，維吉亞僧侶通過引用佛陀關於禁止接受或索取金銀的聲明做錯了事。外行立即表示支持亞薩長老，並宣布瓦杰汗僧侶對做錯行為者和異教徒說，“只有雅薩長老是真正的僧人和薩基安的兒子。其他所有人不是僧侶，不是Sākyan兒子的。 當他們知道他與他們的無知奉獻者會面的結果時，頑固的和不悔改的Vajjian僧人於是在沒有Saṅgha的其他人的批准的情況下，暫停了Yasa Thera的尊者。雅薩長老，然而逃脫了他們的責難，並尋求其他地方的僧侶的支持，他堅持他對Vinaya的正統觀點。來自Pāvā的60名森林居民僧侶和來自南部地區的Avanti的80名同樣有著同樣觀點的僧侶提出幫助他檢查Vinaya的腐敗情況。他們一起決定去Soreyya諮詢尊者Revata，因為他是一位非常受尊敬的修士，也是Dhamma和Vinaya的專家。一旦Vajjian僧侶知道了這一點，他們也通過向他提供他迅速拒絕的四項必要條件來尋求Revata尊者的支持。這些僧侶然後試圖用同樣的手段來贏得尊者Revata的服務員，尊者Uttara。起初他也正確地拒絕了他們的提議，但他們狡猾地勸說他接受他們的提議，說當佛陀的要求不被他接受時，Ānanda會被要求接受他們，並且經常會同意這樣做。 Uttara改變了主意並接受了必要條件。在他們的呼籲下，他同意去勸說瓦納嘉僧人確實是真理的發言者和法會的支持者。 Revata尊者看透了他們的詭計，拒絕支持他們。他然後解雇了Uttara。為了一勞永逸地解決這個問題，尊敬的Revata建議應該在Vāikikrāma召喚一個委員會，他自己就當時最為高級的長老TheraSabbjakāmi的十項罪行提出問題。一旦他的意見獲得通過由八名僧侶組成的委員會審理，並且其有效性由其投票決定。要求判斷此事的八位僧人是來自東方的VenebblesSabbakāmi，saḷha，Khujjasobhita和Vāsabhagāmika，以及來自西方的四位僧侶，Venerables
Revata，Sambhuta-Sāṇavāsī，Yasa和Sumana。他們通過Revata作為提問者和sabbakāmī回答他的問題進行了徹底的辯論。辯論結束後，八位僧侶決定反對Vajjian僧侶，並向大會宣布了他們的裁決。後來有七百名僧侶背誦佛法和維納亞，而這次獨奏會因為有七百名僧侶參加而被稱為薩特薩塔。這個歷史性的理事會也被稱為YasattheraSangīti，因為Yasa長老扮演的主要角色以及他對保衛Vinaya的熱忱。 Vajjian僧侶斷然拒絕接受安理會的決定，並蔑視稱為自己的理事會，稱為Mahāsaṅgiti。
10 Hours of Chinese Traditional Music from Best Relaxing Music (traditional,
