ई. सत्यतेवरील विभाग

आणि याखेरीज, भिख्खूस, चार आर्य-संस्कारांच्या संदर्भात धम्ममध्ये धम्म
पाळत आहे. आणि शिवाय, भिख्खू, भिख्खू चार आर्य-संस्कारांच्या संदर्भात
धम्मांमध्ये धम्मांचे पालन कसे करतो?

ई 1. दुक्खास्काचे प्रदर्शन

आणि, भिख्खूस, दुक्खा अरियसक्का म्हणजे काय? जती दुखा आहे, वृद्धत्व
दुक्खा आहे (आजार दुक्खा आहे) मराठा दुक्खा, दु: ख, विलाप, दुखा, डोमनास
आणि क्लेश दुक्खा आहे, न आवडलेल्या गोष्टीची संगती दुखा आहे, आवडलेल्या
गोष्टीपासून विभक्त होणे दुखा आहे, एखाद्याला हवे असलेले मिळवण्यासाठी नाही
दुखा आहे; थोडक्यात, पाच उपष्णक खांध दुखा आहेत.

आणि भिख्खुस, जती
म्हणजे काय? जीव, जती, जन्म, वंशज [गर्भाशयात], अस्तित्वातील [जगात],
देखावा, खंडांचा उपज, आयतनांचा अधिग्रहण अशा विविध वर्गातील निरनिराळ्या
प्राण्यांसाठी. याला, भिख्खूस, जती म्हणतात.

आणि भिख्खूस, जार
म्हणजे काय? निरनिराळ्या प्राण्यांसाठी, प्राण्यांसाठी, जार, कुजलेली
अवस्था, दात मोडणे, केस पांढरे होणे, सुरकुत्या होणे, चैतन्य घटणे,
इंद्रियांचा क्षय: ही भिख्खस जार म्हणतात.

आणि भिख्खूस म्हणजे
मारारा म्हणजे काय? निरनिराळ्या प्राण्यांसाठी, वेगवेगळ्या प्राण्यांसाठी,
फसवणूकीची, हालचालीची स्थिती [अस्तित्वातून बाहेर पडणे], ब्रेकअप, गायब
होणे, मृत्यू, मराठा, निधन, खंडांचे खंडन, खाली घालणे प्रेताचा: याला,
भिख्खूस, त्याला मारिया असे म्हणतात.

आणि काय, भिख्खूस, दु: ख आहे?
एकामध्ये, भिख्खस, विविध प्रकारच्या दुर्दैवाने संबद्ध आहे, विविध प्रकारचे
दुक्खा धम्मा, वेश्या, शोक, शोक, आंतरिक दु: ख, अंतःकरणातील मोठे दुःख:
यांना दु: ख असे म्हणतात.

आणि भिख्खूस म्हणजे विलाप म्हणजे काय?
एकामध्ये, भिख्खूस, विविध प्रकारच्या दुर्दैवाने संबद्ध, विविध प्रकारचे
दुक्खा धम्मा, स्पर्श, विलाप, विलाप, विलाप, रडण्याच्या अवस्थेत, विलापांची
अवस्था: याला, भिख्खस, विलाप म्हणतात.

आणि भिख्खूस, दुक्खा म्हणजे
काय? काहीही, भिख्खस, शारीरिक दुक्खा, शारीरिक अप्रियता, दुखा शारीरिक
संपर्काने भडकलेला, अप्रिय वेदिता: याला भिख्खस म्हणतात.

आणि
भिख्खूस, डोमानास म्हणजे काय? भिख्खस, मानसिक दुखा, मानसिक अप्रियता, दुखा,
मानसिक संपर्कामुळे भडकलेला, अप्रिय वेदित्य: याला, भिख्खस, डोमानास असे
म्हणतात.

आणि काय, भिख्खूस, निराशा आहे? एकामध्ये, भिख्खस, विविध
प्रकारच्या दुर्दैवाने संबद्ध, विविध प्रकारचे दुक्खा धम्मास स्पर्श करून,
त्रास, निराशा, संकटात असण्याची अवस्था, निराशेची स्थितीः याला, भिख्खूस,
निराशेस म्हणतात.

आणि, भिख्खूस, असहमत असलेल्या गोष्टींशी संबंधित
असलेला दुक्खा म्हणजे काय? येथे स्वरुप, नाद, चव, गंध, शारीरिक घटना आणि
मानसिक घटना आहेत जे अप्रिय आहेत, आनंददायक नाहीत, अप्रिय आहेत किंवा
अन्यथा ज्याला एखाद्याची गैरफायदा पाहिजे आहे, ज्यांचे नुकसान करण्याची
इच्छा आहे, ज्यांना एखाद्याच्या अस्वस्थतेची इच्छा आहे, एखाद्याला आसक्ती,
संमेलने, एकत्र राहणे, एकत्र राहणे, त्यांच्याशी सामना करणे यापासून
मुक्तीची इच्छा नसते. हे, भिख्खस हे असह्य असलेल्या गोष्टींशी संबंधित
असल्याचे दुक्खा म्हणतात.

आणि भिख्खूस, मान्य असलेल्या गोष्टीपासून
विभक्त होण्याचे दुक्खा म्हणजे काय? येथे रूप, नाद, स्वाद, गंध, शारीरिक
घटना आणि मानसिक घटना आहेत जे सुखकारक आहेत, आनंददायक आहेत, आनंददायक आहेत
किंवा अन्यथा ज्याला आपल्या फायद्याची इच्छा आहे, ज्यांना एखाद्याच्या
फायद्याची इच्छा आहे, जे सुखसोयीची इच्छा करतात, एखाद्याच्या आसक्तीपासून
मुक्ती मिळवणे, भेटणे, एकत्र न येणे, एकत्र न येणे, त्यांच्याशी सामना न
होणे अशी इच्छा असणे: हे, भिख्खस, मान्य नसलेल्या गोष्टीपासून विभक्त
होण्याचे दुक्खा असे म्हणतात.

आणि काय, भिख्खस, एखाद्याला पाहिजे
असलेल्या गोष्टी मिळवण्याची दुक्खा म्हणजे काय? प्राण्यांमध्ये, भिख्खस,
जन्माचे वैशिष्ट्य असणारी अशी इच्छा उद्भवते: “अरे खरोखर आपल्यासाठी जती
येऊ नये आणि खरोखरच आपण जती येऊ नये.” पण इच्छा करुन हे साध्य होणार नाही.
एखाद्याला पाहिजे ते न मिळण्याची ही दुक्खा आहे.

प्राण्यांमध्ये,
भिख्खस, म्हातारे होण्याचे वैशिष्ट्य असणारी अशी इच्छा उद्भवते: “अरे
खरोखर, आपल्यासाठी जरी असू नयेत, आणि खरंच आपण जारला येऊ नये.” पण इच्छा
करुन हे साध्य होणार नाही. एखाद्याला पाहिजे ते न मिळण्याची ही दुक्खा आहे.

प्राण्यांमध्ये, भिख्खस, आजारी पडण्याचे वैशिष्ट्य असणारी अशी इच्छा
उद्भवते: “हो, खरोखरच आपल्यात आजारपण नाही आणि खरंच आपण आजारपणात येऊ नये.”
पण इच्छा करुन हे साध्य होणार नाही. एखाद्याला पाहिजे ते न मिळण्याची ही
दुक्खा आहे.

प्राण्यांमध्ये, भिख्खस, म्हातारे होण्याचे वैशिष्ट्य
असणारी अशी इच्छा उद्भवते: “अरे खरोखर, आपल्यासाठी मराठा होऊ नये, आणि खरंच
आपण मरायला येऊ नये.” पण इच्छा करुन हे साध्य होणार नाही. एखाद्याला
पाहिजे ते न मिळण्याची ही दुक्खा आहे.

II. वेदानाचे निरीक्षण

आणि शिवाय, भिख्खूस, वेदनात वेदनेचे पालन करणारा भिख्खू कसा राहतो?

येथे, भिख्खू, भिख्खू, सुख वेदनेचा अनुभव घेतो, अधोरेखित करतो: “मी सुखा
वेदनेचा अनुभव घेत आहे”; दुखा वेदनेचा अनुभव घेतांना तो अधोरेखित करतो: “मी
दुक्खा वेदनेचा अनुभव घेत आहे”; अदुखम-असुखी वेदनेचा अनुभव घेतांना ते
अधोरेखित करतात: “मी एक अदुखम-असुखी वेदनेचा अनुभव घेत आहे”; सुखा वेदनेस
समिसाचा अनुभव घेतांना ते अधोरेखित करतात: “मी सुखा वेदनेस समिसा अनुभवत
आहे”; सुख वेदानी निर्मिसाचा अनुभव घेतांना ते अधोरेखित करतात: “मी सुखा
वेदानी निर्मिषा अनुभवत आहे”; दुखा वेदनेसिसिसाचा अनुभव घेतांना ते
अधोरेखित करतात: “मी दुखा वेदनेस समिसा अनुभवत आहे”; दुखा वेदानी
निर्मिसाचा अनुभव घेतांना ते अधोरेखित करतात: “मी दुखा वेदानी निर्मिसा
अनुभवत आहे”; अदुखम-असुखे वेदनेस समिसाचा अनुभव घेतांना ते अधोरेखित करतात:
“मी अदुखम-असुख वेदनेस समिसा अनुभवत आहे”; अदुखम-असुखे वेदान निर्मिसाचा
अनुभव घेतांना ते अधोरेखित करतात: “मी अदुखम-असुख वेदानी निर्मिसा अनुभवत
आहे”.

अशा प्रकारे तो वेदनात आंतरिकपणे वेदान पाळत राहतो, किंवा तो
बाहेरून वेदनात वेदान पाळत राहतो, किंवा तो वेदनात आंतरिक आणि बाहेरून
निरीक्षण करतो. तो वेदनात घडलेल्या घटनेच्या समूहादयाचे निरीक्षण करतो,
किंवा वेदानात घडलेल्या घटनांचे निरीक्षण करतो, किंवा तो सामूदया पाळत
राहतो आणि वेदानात घटनेच्या घटनेने जगतो; किंवा अन्यथा, [लक्षात घेऊन:] “हे
वेदानु आहे!” सती केवळ त्याच्यात आणि फक्त पैशासतीच्या मर्यादेपर्यंत
अस्तित्त्वात आहे, तो अलिप्त राहतो आणि जगातील कोणत्याही गोष्टीला चिकटत
नाही. म्हणून, भिख्खस, भिख्खू वेदनात वेदनेचे पालन करतो.

III. चिट्ट्याचे निरीक्षण

आणि शिवाय, भिख्खस, भिट्टासुद्धा चिट्ट्यामध्ये चिट्ट्या पाळत कसा राहतो?

येथे, भिख्खूला रागा बरोबरचा सिट्टा “रागासहित सिट्टा” समजतो, किंवा तो
रागविना सिट्टाला “चिट्टा नसलेला” म्हणून समजतो, किंवा डोसा असलेल्या
चिट्टाला “डोसा विथ डोसा” समजतो, किंवा तो डोसाशिवाय चिट्टा समजतो, “सिट्टा
न डोसा”, किंवा तो मोहासह चिट्टा “मोहाशिवाय सिटी” समजतो, किंवा तो
मोहाशिवाय चिट्टा “मोहाशिवाय चिट्टा” म्हणून ओळखतो किंवा संग्रहित चिट्टा
“एकत्रित चिट्टा” म्हणून तो समजतो किंवा तो विखुरलेला समजतो चिट्टा
“विखुरलेला सिट्टा” म्हणून किंवा तो विस्तारित चिट्टा “विस्तारित चिट्टा”
म्हणून समजतो किंवा त्याला “विस्तारित चिट्टा” म्हणून एक अप्रसिद्ध
विस्तारित चिट्टा समजतो, किंवा त्याला “सरपॅसिबल चिट्टा” म्हणून एक सरपस
सिटटा समजतो, किंवा तो समजतो एक असुरक्षित सिट्टा “एक असुरक्षित सिट्टी”
म्हणून किंवा तो सेटल केलेला चिट्टा “सेटल सिट्टा” म्हणून समजतो, किंवा तो
एक बेबंद सिटला “अनसेट्टेड चिट्टा” म्हणून समजतो, किंवा तो एक मुक्त केलेला
चिट्टा “एक मुक्त सिट्टा” म्हणून समजतो, किंवा त्याला “एक अप्रकाशित
सिट्टा” म्हणून एक अप्रसिद्ध चित्रे समजतात.

तो सिट्ट्यामध्ये
आंतरिकरित्या चिट्ट्या पाळत राहतो किंवा सिट्टामध्ये बाहेरून सिटटा पाळत
राहतो किंवा सिट्टामध्ये अंतर्गत आणि बाहेरील अवस्थेत तो राहतो; तो
सिट्टातल्या घटनांच्या समुदायाचे निरीक्षण करतो, किंवा तो सिट्ट्यात
घडलेल्या घटनांचे निरीक्षण करतो, किंवा तो समुदायाचे निरीक्षण करतो आणि
सिट्ट्यात घटनेचा नाश करतो; किंवा अन्यथा, [लक्षात घेऊन:] “हा सिट्टा आहे!”
सती केवळ त्याच्यात आणि फक्त पैशासतीच्या मर्यादेपर्यंत अस्तित्त्वात आहे,
तो अलिप्त राहतो आणि जगातील कोणत्याही गोष्टीला चिकटत नाही. म्हणून,
भिख्खस, एक भिख्खू सिट्टामध्ये सिट्टे पाळत राहतो.

IV. धम्मांचे निरीक्षण

उत्तर. नवरवासातील विभाग

आणि याखेरीज, भिख्खूस, भिख्खू धम्मामध्ये धम्मांचे पालन कसे करतात? येथे,
भिख्खू, भिख्खू पाच नवराच्या संदर्भात धम्मांमध्ये धम्मांचे पालन करतात.
आणि याखेरीज, भिख्खूस, पाच नवराच्या संदर्भात भिक्खू धम्मांमध्ये धम्मांचे
पालन कसे करतात?

येथे, भिख्खस, एक भिख्खू, तेथे कामचंद आहे, हे
समजते: “माझ्यात कामचंद आहे”; तेथे कामचंद अस्तित्त्वात नसल्यामुळे तो
समजून घेतो: “माझ्यात कामचंद नाही”; त्याला समजते की निरुपयोगी कामचंद कसा
निर्माण होतो; त्याला समजले की उठलेला कामचंद कसा सोडला जातो; आणि त्याला
समजले आहे की भविष्यात बेबंद कामचंद कसा उद्भवत नाही.

येथे, भिख्खस,
एक भिख्खू, तेथे बायपाडा अस्तित्वात आहे, हे समजतो: “माझ्यामध्ये बायपास
आहे”; तेथे बापदा अस्तित्वात नसल्यामुळे तो समजून घेतो: “माझ्यात बायपास
नाही”; त्याला समजते की अबाधित बायपास कसा उद्भवतो; त्याला समजते की
उठलेल्या बायपदाचा त्याग कसा केला जातो; आणि त्याला समजले आहे की बेबंद देव
भविष्यात कसा तयार होणार नाही.

येथे, भिख्खस, एक भिख्खू, तेथे
थिमनिधि अस्तित्त्वात आहे, हे समजते: “माझ्यामध्ये थॅमिनिधि आहे”; तेथे
थँनिसिद्धी अस्तित्वात नसल्यामुळे तो समजून घेतो: “माझ्यात थँनिसिद्धी
नाही”; त्याला समजते की अबाधित थॅनिमिडी कसे तयार होते; त्याला ठाऊक आहे की
उद्भवलेल्या थॅनिमिडीचा त्याग कसा केला जातो; आणि त्याला समजले आहे की
बेबंद थॅनिमिथ्यू भविष्यात कसे उद्भवत नाही.
प्राण्यांमध्ये, भिक्खू,
दु: ख, विलाप, दुखा, डोमनास आणि क्लेश यांचे वैशिष्ट्य असणारी अशी इच्छा
उद्भवते: “खरंच, आपल्यासाठी दु: ख, विलाप, दुखा, डोमनास आणि संकटे असू
नयेत, आणि खरोखरच आपण असू शकत नाही दु: ख, विलाप, दुक्खा, डोमनासा आणि
त्रास या. ” पण इच्छा करुन हे साध्य होणार नाही. एखाद्याला पाहिजे ते न
मिळण्याची ही दुक्खा आहे.

आणि, भिख्खूस, पाच उपदंनखंडांवर थोडक्यात
काय आहेत? ते आहेत: राप उपदानाकखंड, वेदानी उपखंडनाखंड, सत् उपकणखंड, सखारा
उपखंडनख, विख्यात अपदानाकखंड. त्यांना थोडक्यात, भिख्खस, पाच उपनाकखंड
म्हणतात.

याला म्हणतात, भिख्खस, दुक्खा अरियसक्का

ई 2. समुदायास्काचे प्रदर्शन

आणि, भिख्खूस, दुक्खा-सामुदायिक अरियसक्का म्हणजे काय? हे ताहिक
पुनर्जन्माकडे नेणारे आहे, इच्छा आणि आनंदाने जोडलेले आहे, येथे किंवा तेथे
आनंद मिळवतात, असे म्हणायचे आहे: काम-ताहाही, भाव-ताहि आणि विभव-ताहाही.
पण हा ताहिक, भिक्खूस, जेव्हा उद्भवतो, तो कोठे उभा राहतो आणि जेव्हा स्वतः
स्थायिक होतो तेव्हा ते कोठे स्थायिक होते? त्या जगात ज्याला आनंददायी आणि
मान्य वाटते, तिकडेच, जेव्हा उद्भवते तेव्हा उद्भवते, जेथे सेटल होते
तेव्हा ते स्थायिक होते.

आणि जगातील कोणते आनंददायी आणि मान्य आहे?
जगातील डोळा आनंददायक आणि सहमत आहे, तेथे, जेव्हा उद्भवते तेव्हा उद्भवते,
तेथे स्थायिक झाल्यावर ते स्थायिक होते. जगातील कान आनंददायी आणि सहमत आहे,
तेथे जेव्हा उठतात तेव्हा उद्भवते आणि तेथे स्थायिक झाल्यावर ते स्थायिक
होते. जगातील नाक आनंददायी आणि सहमत आहे, तेथे, जेव्हा उद्भवते, उद्भवते,
तेथे स्थायिक होते तेव्हा ते स्थिर होते. जगातील जीभ आनंददायक आणि सहमत
आहे, तेथे, जेव्हा उद्भवते, उद्भवते, तेथे स्थायिक झाल्यावर, ते स्थायिक
होते. जगातील काया आनंददायक आणि मान्य आहेत, तेथे जेव्हा स्थायिक होते, उभे
होते तेव्हा ते स्थायिक होते. जगातील मान आनंददायक आणि मान्य आहे, तेथे
जेव्हा उद्भवते तेव्हा उभे होते, स्थायिक झाल्यावर ते स्थायिक होते.

जगातील दृश्यमान रूपे आनंददायक आणि मान्य आहेत, तेथे जेव्हा उद्भवते
तेव्हा उद्भवतात, स्थायिक झाल्यावर ते स्थायिक होते. जगातील ध्वनी आनंददायक
आणि मान्य आहेत, तेथे जेव्हा उद्भवते तेव्हा उद्भवते, तेथे स्थायिक
झाल्यावर ते स्थायिक होते. जगात वास आनंददायक आणि मान्य आहेत, तेथे, जेव्हा
उद्भवते, उद्भवते, तेथे स्थायिक होताना, ते स्थायिक होते. जगात
अभिरुचीनुसार आणि आनंददायक असतात, तेथे जेव्हा उठतात तेव्हा उद्भवतात,
स्थायिक झाल्यावर ते स्थायिक होते. जगातील शारीरिक घटना आनंददायक आणि सहमत
आहेत, तेथे जेव्हा उद्भवते तेव्हा उद्भवते, तेथे स्थायिक झाल्यावर ते
स्थायिक होते. जगातील धम्म आनंददायक आणि सहमत आहेत, तेथे जेव्हा उठतात
तेव्हा उद्भवतात, स्थायिक झाल्यावर ते स्थायिक होते.

जगातील डोळा
विवाहा आनंददायी आणि मान्य आहे, तेथे जेव्हा स्थायिक होते तेव्हा तेथे उभे
होते. जगातील कान-वायदा आनंददायक आणि मान्य आहे, तेथे जेव्हा स्थायिक होते
तेव्हा तेथे उभे होते. जगातील नाक-वायदा आनंददायी आणि मान्य आहे, तेथे
जेव्हा स्थायिक होते तेव्हा तेथे उभे होते. जगातील जीभ-वाणी आनंददायक आणि
मान्य आहे, तेथे जेव्हा स्थायिक होते तेव्हा तेथे उभे होते. जगातील
काय-वायना आनंददायक आणि मान्य आहे, तेथे जेव्हा स्थायिक होते तेव्हा तेथे
उभे होते. जगातील मान-विलास आनंददायक आणि मान्य आहे, तेथे जेव्हा स्थायिक
होते तेव्हा उभे होते.

जगातील डोळा-संफासा आनंददायक आणि सहमत आहे,
तेथे जेव्हा उठतो तेव्हा उठतो, तोडल्यावर तो स्थिर होतो. जगातील कान-संफासा
आनंददायक आणि मान्य आहे, तेथे जेव्हा उठतो तेव्हा उठतो, तोडल्यावर तो
तोडतो. जगातील नाक-संफासा आनंददायक आणि मान्य आहे, तेथे जेव्हा उठतो तेव्हा
उठतो, तोडल्यावर तो स्थिर होतो. जगातील जीभ-संफासा आनंददायक आणि मान्य
आहे, तेथे जेव्हा उठतो तेव्हा उठतो, सेटल होताना स्थिर होतो. जगातील
काय-संफाषा आनंददायी आणि मान्य आहे, तेथे जेव्हा स्थायिक होते तेव्हा तेथे
उभे होते. जगातील मन-संपासा आनंददायी आणि मान्य आहे, तेथे जेव्हा उठतो
तेव्हा उठतो, तोडगा लावतो तेव्हा तो तोडतो.

जगात नेत्रसंशासाने
जन्मलेला वेदान आनंददायी आणि मान्य आहे, तेथे जेव्हा उठतो तेव्हा उठतो,
तोडल्यावर तो स्थिर होतो. जगात कान-संफासाने जन्मलेला वेदान आनंददायी आणि
मान्य आहे, तेथे जेव्हा उठतो तेव्हा उठतो, सेटल होताना स्थिर होतो. जगातील
नाक-संफासाने जन्मलेला वेदान आनंददायी आणि मान्य आहे, तेथे जेव्हा उठतो
तेव्हा उठतो, सेटल होताना स्थिर होतो. जगात जीभ-संफासाने जन्मलेला वेदान
आनंददायी आणि मान्य आहे, तेथे जेव्हा उठतो तेव्हा उठतो, सेटल होताना स्थिर
होतो. जगातल्या काव्य-संपासाने जन्मलेला वेद आनंददायी व मान्य आहे, तेथे
जेव्हा उठतो तेव्हा उठतो, सेटल होताना स्थिर होतो. जगातील मन-संपासाने
जन्मलेला वेदान आनंददायी आणि मान्य आहे, तेथे जेव्हा उठतो तेव्हा उठतो,
सेटल होताना स्थिर होतो.

जगातील दृश्यमान प्रकारांचा आनंददायक आणि
मान्य आहे, तेथे जेव्हा स्थायिक होतो तेव्हा तेथे सेटल होताना स्थिर होते.
जगातील नादांचे वातावरण आनंददायक आणि मान्य आहे, तेथे जेव्हा स्थायिक होते
तेव्हा तेथे उभे होते. जगातील वासांचे वातावरण आनंददायी आणि मान्य आहे,
तेथे जेव्हा स्थायिक होते तेव्हा उभे होते. जगात अभिरुचीनुसार चेहर्‍य
आनंददायक आणि मान्य आहेत, तेथे जेव्हा स्थायिक होते तेव्हा उभे होते.
जगातील शारिरीक इंद्रियगोचर आनंददायी आणि सहमत आहेत, तेथे जेव्हा उद्भवते
तेव्हा उद्भवते, तेथे स्थायिक झाल्यावर ते स्थायिक होते. जगातील धम्मस
आनंददायक आणि मान्य आहे, तेथे जेव्हा स्थायिक होते तेव्हा तेथे उभे होते.

जगातील दृश्यमान स्वरूपाचे [संबंधित] हेतू सुखद आणि मान्य आहेत, तेथे
जेव्हा उद्भवते तेव्हा उद्भवते, तेथे सेटल झाल्यावर तो सेटल होतो. जगातील
ध्वनींशी संबंधित [उद्देश] आनंददायी आणि मान्य आहे, तेथे जेव्हा उठतो
तेव्हा उद्भवतो, सेटल होताना स्थिर होतो. जगातील गंधांशी संबंधित [हेतू]
आनंददायी आणि मान्य आहे, तेथे, जेव्हा उद्भवते तेव्हा उद्भवते, तेथे सेटल
झाल्यावर तो सेटल होतो. जगात अभिरुचीनुसार [अभिरुचीनुसार] आनंददायी आणि
सहमत आहे, तेथे जेव्हा उठते तेव्हा उद्भवते, सेटल झाल्यावर तो सेटल होतो.
जगातील शारिरीक इंद्रियगोचर [संबंधित] हेतू आनंददायी आणि सहमत आहे, तेथे
जेव्हा उद्भवते तेव्हा उद्भवते, तेथे स्थायिक झाल्यावर ते स्थायिक होते.
जगातील धम्माशी संबंधित हेतू सुखद आणि मान्य आहे, तेथे जेव्हा उठतो तेव्हा
उद्भवतो, सेटल होताना तो स्थिर होतो.

जगात दृश्यमान स्वरूपाचे ताहिक
आनंददायी आणि मान्य आहे, तेथे ताहि उद्भवतात तेव्हा उद्भवतात तेथे सेटल
झाल्यावर तो सेटल होतो. जगातील नादांसाठीचे ताहिक आनंददायी व मान्य आहे,
तेथे जेव्हा तणाव उद्भवतो तेव्हा उद्भवतो, सेटल होताना स्थिर होतो. जगात
वास घेण्याचे ताहिक आनंददायी व मान्य आहे, ताहे, जेव्हा उद्भवतात, उठतात,
स्थायिक होतात तेव्हा ते स्थायिक होते. जगात अभिरुचीसाठी असलेले ताहिक
आनंददायी व मान्य आहे, ताहे, जेव्हा उद्भवतात तेव्हा उभे होतात, स्थायिक
झाल्यावर ते स्थायिक होते. जगातील शारीरिक घटनांसाठी ताहिक आनंददायी आणि
मान्य आहे, ताहे, जेव्हा उद्भवतात तेव्हा उद्भवतात, स्थायिक होतात तेव्हा
स्थिर होतात. जगातील धम्मांसाठी ताहिक आनंददायी व मान्य आहे, ताह्ही जेव्हा
उद्भवतात तेव्हा उद्भवतात, स्थायिक होताना स्थिर होतात.

जगात
दृश्यमान स्वरूपाचे वीटक्का आनंददायक आणि मान्य आहे, तेथे जेव्हा स्थायिक
होते तेव्हा तेथे उभे होते. जगातील नादांचे विटकक्का आनंददायक आणि मान्य
आहेत, तेथे जेव्हा उठतात तेव्हा उठतात, स्थायिक झाल्यावर ते स्थायिक होते.
जगातील वासांचा विटकक्का आनंददायक आणि मान्य आहे, तेथे जेव्हा उठतो तेव्हा
उद्भवतो, सेटल होताना स्थिर होतो. जगात अभिरुचीचा विठ्ठका आनंददायक आणि
मान्य आहे, तेथे जेव्हा उठतो तेव्हा उद्भवतो, सेटल होताना स्थिर होतो.
जगातील शारीरिक घटनेचा विटकक्का आनंददायक आणि मान्य आहे, तेथे जेव्हा उठतो
तेव्हा उद्भवतो, सेटल होताना स्थिर होतो. जगातील धम्मांचे विटकक्का
आनंददायक व मान्य आहे, तेथे जेव्हा उठते तेव्हा उभे होते व ते स्थायिक होते
तेव्हा ते स्थायिक होते.

जगात दृश्यमान स्वरुपाचे विकार आनंददायक
आणि मान्य आहेत, तेथे जेव्हा स्थायिक होते तेव्हा तेथे उभे होते. जगातील
नादांचे ध्वनिमुद्रण आनंददायी आणि मान्य आहे, तेथे जेव्हा स्थायिक होते
तेव्हा उभे होते. जगातील वासांचे वातावरण आनंददायी आणि मान्य आहे, तेथे
जेव्हा स्थायिक होते तेव्हा तेथे उभे होते. जगातील अभिरुचीचा विषय आनंददायी
आणि मान्य आहे, तेथे जेव्हा उठतो तेव्हा उठतो, सेटल होताना स्थिर होतो.
जगातील शारीरिक घटनेचा विकरा आनंददायक आणि मान्य आहे, तेथे जेव्हा उद्भवते
तेव्हा उद्भवते, स्थायिक झाल्यावर ते स्थायिक होते. जगातील धम्मांचे विकार
आनंददायक आणि मान्य आहेत, तेथे जेव्हा स्थायिक होते तेव्हा तेथे उभे होते.
याला म्हणतात, भिख्खस, दुक्खा ud सामुदाय अरिअसक्का.

E3. निरोधास्काचे प्रदर्शन

आणि, भिख्खूस, दुक्खा-सामुदायिक अरियसक्का म्हणजे काय? हे ताहिक
पुनर्जन्माकडे नेणारे आहे, इच्छा आणि आनंदाने जोडलेले आहे, येथे किंवा तेथे
आनंद मिळवतात, असे म्हणायचे आहे: काम-ताहाही, भाव-ताहि आणि विभव-ताहाही.
पण हे ताहिक, भिक्खुस, जेव्हा बेबंद आहे, ते कोठे सोडले जाईल आणि कधी सोडले
नाही तर ते कोठे थांबते? त्या जगात ज्याला आनंददायी आणि सहमत वाटेल अशा
ठिकाणी ताह्हिचा त्याग केला जातो तेव्हा सोडला जातो आणि थांबतो तेव्हा
थांबत नाही.

आणि जगातील कोणते आनंददायी आणि मान्य आहे? जगातील डोळा
आनंददायी आणि सहमत आहे, तेथे ताह्ह, सोडल्यास, सोडून दिले जाते, जेव्हा
थांबते तेव्हा ते थांबते. जगातील कान आनंददायी आणि सहमत आहे, तेथे ताह्ह,
सोडले तर सोडून दिले जाते, जेव्हा थांबते तेव्हा ते थांबते. जगातील नाक
आनंददायी आणि सहमत आहे, ताह्ह, जेव्हा सोडले जाते तेव्हा सोडले जाते,
जेव्हा थांबते तेव्हा ते थांबते. जगातील जीभ आनंददायक आणि सहमत आहे, तेथे
जेव्हा सोडले जाते तेव्हा सोडून दिले जाते, जेव्हा थांबते तेव्हा ते
थांबते. जगातील काया आनंददायक आणि सहमत आहेत, ताह्ह, जेव्हा सोडले जातात,
सोडून दिले जातात, तेथे थांबल्यावर ते थांबते. जगातील मान आनंददायक आणि
सहमत आहे, ताह्ह, जेव्हा सोडले जाते, सोडून दिले जाते, तेथे थांबते तेव्हा
ते थांबते.

जगातील दृश्यमान रूपे आनंददायी आणि मान्य आहेत, ताह्ह,
जेव्हा सोडली जातात तेव्हा सोडून दिली जातात, जेव्हा थांबतात तेव्हा ती
थांबतात. जगातील ध्वनी आनंददायक आणि मान्य आहेत, ताह्ह, जेव्हा सोडली जातात
तेव्हा सोडून दिली जातात, जेव्हा थांबतात तेव्हा ती थांबते. जगातील गंध
आनंददायक आणि मान्य आहेत, ताह्ह, जेव्हा सोडले जाते तेव्हा सोडले जाते,
जेव्हा थांबते तेव्हा ते थांबते. जगात अभिरुचीनुसार आणि आनंददायक असतात,
तेथे जेव्हा सोडले जाते तेव्हा सोडून दिले जाते, जेव्हा थांबते तेव्हा ते
थांबते. जगातील शारीरिक घटना आनंददायक आणि सहमत आहेत, ताह्ह, जेव्हा सोडली
जाते तेव्हा सोडून दिली जाते, जेव्हा थांबते तेव्हा ती थांबते. जगातील
धम्मस आनंददायी आणि मान्य आहेत, तेथे जेव्हा सोडले जाते तेव्हा सोडून दिले
जाते, जेव्हा थांबते तेव्हा ते थांबते.

जगातील डोळ्यांसमोर ठेवणारा
दृष्टिकोन आनंददायक आणि मान्य आहे, तेथे ताह्हेचा त्याग केला जातो, सोडला
जातो तेव्हा थांबतो. जगातील कान-वायदा आनंददायी आणि मान्य आहे, तेथे ताह्ही
सोडल्यास ती सोडून दिली जाते, जेव्हा थांबते तेव्हा ती थांबते. जगातील
नाक-वायदा आनंददायी आणि मान्य आहे, तेथे ताह्ही सोडली जाते तेव्हा ती सोडून
दिली जाते. जगातील जीभ-वाणी आनंददायी आणि सहमत आहे, तेथे ताह्ही सोडली
जाते तेव्हा ती सोडून दिली जाते. जगातील काय-वायना आनंददायक आणि मान्य आहे,
तेथे ताह्ही सोडल्यास ती सोडून दिली जाते, जेव्हा थांबते तेव्हा ती
थांबते. जगातील मान-विलास आनंददायक आणि मान्य आहे, तेथे ताह्ही सोडल्यास ती
सोडून दिली जाते, जेव्हा थांबते तेव्हा ती थांबते.

जगातील
नेत्रसंश्शासन सुखद आणि मान्य आहे, तेथे ताह्ही सोडल्यास तेथे सोडून दिले
जाते, जेव्हा थांबते तेव्हा ते थांबते. जगातील कान-संफासा आनंददायक आणि
मान्य आहे, तेथे ताह्ही सोडल्यास तेथे सोडून दिले जाते. जगातील नाक-संफासा
आनंददायक आणि मान्य आहे, तेथे ताह्हा सोडला जातो, सोडला जातो तेव्हा तो
थांबतो. जगातील जीभ-संफासा आनंददायक आणि सहमत आहे, तेथे ताह्ही सोडल्यास ती
सोडून दिली जाते, जेव्हा थांबते तेव्हा ती थांबते. जगातील काय-संफासा
आनंददायी आणि मान्य आहे, तेथे ताह्ही सोडल्यास तेथे सोडून दिले जाते,
जेव्हा थांबते तेव्हा ते थांबते. जगातील मन-संपासा आनंददायी आणि मान्य आहे,
तेथे ताह्ही सोडल्यास ती सोडून दिली जाते.

जगात नेत्रसंशासाने
जन्मलेला वेदान आनंददायी आणि मान्य आहे, तेथे ताह्ही सोडल्यास ती सोडून
दिली जाते, जेव्हा थांबते तेव्हा ती थांबते. जगातील कान-संफासाने जन्मलेला
वेदान आनंददायी आणि मान्य आहे, तेथे ताह्ही सोडल्यास ती सोडून दिली जाते,
जेव्हा थांबते तेव्हा ती थांबते. जगात नाक-संफासाने जन्मलेला वेदान
आनंददायी आणि मान्य आहे, तेथे ताह्ही सोडल्यास तेथे सोडली जाते, जेव्हा
थांबते तेव्हा ती थांबते. जगात जीभ-संफासाने जन्मलेला वेदान आनंददायी आणि
मान्य आहे, तेथे ताह्हेचा त्याग केला जातो, सोडला जातो तेव्हा तो थांबतो.
जगातल्या काव्य-संपासाने जन्मलेला वेदान आनंददायी आणि मान्य आहे, तेथे
ताह्हेचा त्याग केला जातो, सोडला जातो तेव्हा तो थांबतो. जगात मन-संपासाने
जन्मलेला वेदान आनंददायी आणि मान्य आहे, तेथे ताह्हेचा त्याग केला जातो,
सोडला जातो तेव्हा तो थांबतो.

जगातील दृश्यमान प्रकारांचा आनंददायक
आणि सहमत आहे, तेथे ताह्ही सोडल्यास ती सोडून दिली जाते, जेव्हा थांबते
तेव्हा ती थांबते. जगातील नादांचे आवाज आनंददायी आणि मान्य आहेत, तेथे
ताह्ही सोडल्यास ती सोडून दिली जाते, जेव्हा थांबते तेव्हा ती थांबते.
जगातील वासांचे वातावरण आनंददायी आणि मान्य आहे, ताहे, जेव्हा सोडले जातात
तेव्हा सोडून दिले जातात, तिथे थांबल्यावर ते थांबते. जगातील अभिरुचीचा साज
आनंददायक आणि मान्य आहे, तेथे ताह्ही सोडल्यास ती सोडून दिली जाते, जेव्हा
थांबते तेव्हा ती थांबते. जगातील शारिरीक इंद्रियगोचर आनंददायी आणि मान्य
आहेत, ताहे, जेव्हा सोडले जातात तेव्हा सोडून दिले जातात, जेव्हा थांबतात
तेव्हा ते थांबतात. जगातील धम्माची साखळी आनंददायी आणि मान्य आहे, तेथे
ताह्हेचा त्याग केला जातो तेव्हा तिथे सोडला जातो.

जगातील दृश्यमान
स्वरूपाचे [संबंधित] हेतू सुखद आणि सहमत आहेत, तेथे ताह्ही सोडल्यास ती
सोडून दिली जाते, जेव्हा थांबते तेव्हा ती थांबते. जगातील ध्वनींशी संबंधित
[उद्देश] आनंददायी आणि मान्य आहे, तेथे ताह्ही सोडल्यास ती सोडून दिली
जाते, जेव्हा थांबते तेव्हा ती थांबते. जगातील गंधांशी संबंधित [हेतू]
आनंददायी आणि मान्य आहे, तेथे ताह्ही सोडल्यास ती सोडून दिली जाते, जेव्हा
थांबते तेव्हा ती थांबते. जगात अभिरुचीनुसार [अभिरुचीनुसार] आनंददायी आणि
सहमत आहे, तेथे ताह्ही सोडल्यास ती सोडून दिली जाते, जेव्हा थांबते तेव्हा
ती थांबते. जगातील शारिरीक घटनांशी संबंधित [संबंधित] हेतू आनंददायी आणि
सहमत आहे, तेथे ताह्ही सोडल्यास ती सोडून दिली जाते, जेव्हा थांबते तेव्हा
ती थांबते. जगातील धम्माशी संबंधित हेतू सुखद आणि मान्य आहे, तेथे ताह्ही
सोडल्यास ती सोडून दिली जाते, जेव्हा थांबते तेव्हा ती थांबते.

जगातील दृश्यमान स्वरूपाचे ताहिक आनंददायी व मान्य आहे, तेथे ताहिचा त्याग
केला जातो, तेथे सोडला जातो तेव्हा तो थांबतो. जगातील नादांसाठीचे ताहिक
आनंददायी व मान्य आहे, ताह्ही जेव्हा सोडली जाते तेव्हा सोडली जाते, जेव्हा
थांबते तेव्हा ती थांबते. जगात वास घेण्याकरिता ताहिक आनंददायी व मान्य
आहे, ताह्ही जेव्हा सोडून दिली जाते तेव्हा तेथे सोडली जाते. जगात
अभिरुचीसाठी असलेले ताहिक आनंददायक आणि मान्य आहे, ताहि त्याग केल्यावर
सोडून दिले जाते, तेथे जेव्हा थांबते तेव्हा ते थांबते. जगातील शारीरिक
घटनांसाठी ताहिक आनंददायी आणि सहमत आहे, तेथे ताह्ही सोडली जाते तेव्हा ती
सोडून दिली जाते. जगातील धम्मांसाठी ताहिक आनंददायी व मान्य आहे, ताहिसा
सोडल्यास सोडले जाते, थांबतेवेळी थांबते.

जगात दृश्यमान स्वरूपाचे
विटकक्का सुखद आणि मान्य आहेत, ताह्ह, जेव्हा सोडले जातात तेव्हा सोडून
दिले जातात, जेव्हा थांबतात तेव्हा ते थांबतात. जगातील नादांचे विटकक्का
आनंददायक आणि मान्य आहेत, तेथे तातडीने सोडले जाते तेव्हा तेथे सोडले जाते.
जगातील वासांचा विटकक्का आनंददायक आणि मान्य आहे, तेथे तात्व्या सोडल्या
जातात तेव्हा त्याग केल्या जातात, थांबविल्या गेल्यानंतर ते थांबतात.
जगातील अभिरुचीचा विटकक्का आनंददायक आणि मान्य आहे, तेथे तात्व्या सोडल्या
जातात तेव्हा त्याग केल्या जातात, जेव्हा थांबत नाहीत, तेव्हा थांबतात.
जगातील शारीरिक घटनेचा विटाक्का आनंददायक आणि मान्य आहे, तेथे तात्व्या
सोडल्या गेल्या की त्या सोडल्या गेल्या. जगातील धम्मांचे विटकक्का सुखद आणि
मान्य आहे, ताह्ह, जेव्हा सोडले जाते, तेथे सोडले जाते, तेव्हा ते थांबते.

जगात दृश्यमान स्वरूपाचे रूप आनंददायी आणि मान्य आहे, तेथे ताह्ही
सोडल्यास तेथे सोडून दिले जाते, जेव्हा थांबते तेव्हा ते थांबते. जगातील
नादांचे ध्वनिमुद्रण आनंददायी आणि मान्य आहे, तेथे ताह्ही सोडल्यास ती
सोडून दिली जाते, जेव्हा थांबते तेव्हा ती थांबते. जगातील वासांचे वातावरण
सुखद आणि मान्य आहे, ताहे, जेव्हा सोडले जातात तेव्हा सोडले जातात, जेव्हा
थांबतात तेव्हा ते थांबतात. जगातील अभिरुचीचा विषय आनंददायी आणि मान्य आहे,
तेथे ताह्हेचा त्याग केला जातो तेव्हा तिथेच सोडला जातो. जगातील शारीरिक
घटनेचा विकरा आनंददायी आणि मान्य आहे, तेथे ताह्ही सोडल्यास ती सोडून दिली
जाते. जगातील धम्मांचे विकार आनंददायक व मान्य आहेत, ताहिसा सोडल्यावर
सोडले जातात, थांबल्यावर थांबतात. याला म्हणतात, भिख्खस, दुक्खा od निरोधा
अरियसक्का.

E4. मॅग्गासाकाचे प्रदर्शन

आणि, भिख्खूस, दुक्खा
-निरोधा ā·āīīīīīīīīīīīīīīīṭṭṭṭṭṭṭṭṭṭṭṭṭṭṭṭṭṭ हे फक्त या आरिया अज्ञातिक
मग्गाचेच आहे, म्हणजे समदीदी, समसासकप्पो, सम्मासिक, समकमकमंतो,
समजा-जाजवो, समवश्याममो, समसाटी आणि समसामदी.

आणि काय, भिख्खस,
समदीदी आहे? ते, भिख्खस, जो दुक्खाचा isa, दुक्खा-सामूदयाचा, दुखा-निरोधाचा
anda, आणि दुक्खा-निरोधा -āā
.ṭadaṭṭṭṭṭṭṭṭṭṭṭṭṭṭṭṭṭṭṭṭṭṭṭṭṭṭṭṭṭṭṭṭamamamam

आणि काय, भिख्खस,
सम्यस्काप्पा आहेत? ते, भिक्खस, जे नेक्ख्माचे सांकप्पा, अभिपदाचे सकाळ,
अविशासचे साकप्पा, त्यांना भिख्खस, सम्मकसप्पा असे म्हणतात.

आणि
काय, भिख्खस, समवस्क आहे? ते, भिख्खस, जो मुसळवडीपासून दूर आहे, पिसुका
व्हिकपासून दूर आहे, फरुस वाकापासून दूर आहे, आणि संफाप्पापासून दूर आहे,
ज्याला भिख्खस, समविकास म्हणतात.

आणि, भिख्खस, सम-कामांता काय आहे?
ते, भिख्खस, जो पट्ट्यापासून दूर राहतो, अदिनादानापासून दूर राहतो,
अब्रामकरीयापासून दूर राहतो, ज्याला भिख्खस, सम-कामांता म्हणतात.

आणि, भिख्खूस, साम-एजवा म्हणजे काय? येथे, भिक्खूस, एक थोर शिष्य, चुकीची
उदरनिर्वाहाचा त्याग करून, आपल्या उपजीविकेच्या योग्य मार्गाने जगतो,
ज्याला भिख्खस, समजा-एजव म्हणतात.

आणि काय, भिख्खुस, सम्यवय्यमा
आहे? येथे, भिख्खस, भिक्खू, अनासक्त पपाक आणि आकुसला धम्मा न उद्भवण्यासाठी
आपला चांद तयार करतो, तो स्वत: ला झोकून देतो, आपल्या विर्याला उभा करतो,
त्याचा चिट्ठी जोरदारपणे लावतो आणि प्रयत्नांची पराकाष्ठा करतो; तो
उद्भवलेल्या पापका आणि आकसाला धम्माचा त्याग करण्यासाठी आपला चांद तयार
करतो, तो स्वत: ला झोकून देतो, आपल्या विर्याला उठवितो, जोमाने त्याचा
चिटणीस लावतो आणि झटतो; अनारस कुसला धम्माचा उदय होण्यासाठी तो आपला चांद
तयार करतो, तो स्वत: ला शोधून काढतो, आपल्या विर्याला उठवितो, जोमाने
त्याचा चिखल वापरतो आणि प्रयत्न करतो; उद्भवलेल्या कुसला धम्माच्या
स्थिरतेसाठी, त्यांच्या वाढीसाठी, त्यांच्या विकासासाठी, लागवडीसाठी आणि
त्यांच्या समाप्तीसाठी, तो स्वत: ला झोकून देतो, आपल्या विर्याला उभा करतो,
त्याचा चिटठूर जोरदारपणे लावतो आणि प्रयत्न करतो. याला म्हणतात, भिख्खुस,
सम्यवय्यमा.

एक, भिख्खस, समस्सती म्हणजे काय? येथे, भिख्खस, भिख्खू,
काल्पनिक, काल्पनिक अवस्थेमध्ये डोकावून, अभिज्य-डोमनास सोडून देतात. तो
वेदनात वेदान पाळत राहतो, īāāāī .ampampamp…..,,,,,,,,,,,……………

.Āāāāāāāāāhihihihihihihihihihihihihihihihihihihihihihihihihihihihihihihihihihihihihihihihihihihihihihihihihihi
hi….
.Hihihihihihihihihihihihihihihihi…………………………………
तो जगात अभिज्य-डोमनासा सोडून दिल्यावर सिट्ट्यात चित्तामध्ये राहतो. तो
जगातील अभिज्ञे-डोमनासा सोडून, ​​धम्म, धृष्ट संपजानो, सतीम यामध्ये
धम्मांचे पालन करतो. याला म्हणतात, भिख्खस, समसती.

आणि काय, भिख्खस,
सममसंधी आहे? येथे, भिख्खू, भिख्खू, कामापासून अलिप्त, एकाकुला धम्मापासून
अलिप्त, पहिल्या झांतात प्रवेश करून, तेथे विटक्का आणि विकारासह, तेथे
अलगद जन्मलेल्या पाटी आणि सुखा आहेत. विटकक्का-विसेराच्या स्थिर अवस्थेसह,
दुस j्या ढाण्यात प्रवेश केल्यावर, तो त्या ठिकाणी आंतरीक शंकूच्या
आकाराने, चित्त्याचे एकीकरण, विटक्का किंवा विकर नसलेल्या, समृद्धीच्या
जन्माच्या पाती आणि सुखासह राहतो. आणि पतीकडे दुर्लक्ष करून, ते उपेखा, सतो
आणि संपजानो येथेच राहतात, आरीयांनी सांगितलेल्या कल्याच्या अनुभवातून तो
अनुभवतो: ‘जो समविचारी आणि बुद्धीमान आहे तो [या] सुखात राहतो’, तिसर्‍या
जाण्यात प्रवेश करून तो राहतो. त्यात. सुखाचा त्याग करून दुक्खा, सोमानास
आणि डोमनासा यापूर्वी सुखा किंवा दुक्खा न घेता, उपेखा आणि सती यांच्या
शुद्धीसह चौथ्या झळात प्रवेश केल्यावर त्या तिथेच राहतात. याला म्हणतात,
भिख्खुस, समसमझी.

याला म्हणतात, भिख्खस, दुक्खा -निरोधाः gāminī paṭipadā ariyasacca.

अशा प्रकारे तो धम्मात धम्मांचे पालन अंतर्गतपणे राहतो, किंवा धम्ममध्ये
बाहेरून धम्म पाळत राहतो, किंवा तो धम्मात आंतरिक आणि बाहेरून पाहतो. तो
धम्मांमधील घटनांच्या समुदायाचे निरीक्षण करतो, किंवा तो धम्मात घडलेल्या
घटनांचे निरीक्षण करत राहतो, किंवा तो धम्मसमध्ये सामुदाय निरीक्षण करून
निघून जातो; किंवा अन्यथा, [लक्षात घेऊन:] “हे धम्म आहेत!” सती केवळ
त्याच्यात आणि फक्त पैशासतीच्या मर्यादेपर्यंत अस्तित्त्वात आहे, तो अलिप्त
राहतो आणि जगातील कोणत्याही गोष्टीला चिकटत नाही. अशा प्रकारे, भिख्खू,
चार आर्या-संप्रदायाच्या संदर्भात, धम्मात धम्मांचे पालन करणारा भिख्खू
असतो.

सतीपहाणांचा सराव करण्याचे फायदे

जो कोणी, भीख्खस, सात
वर्षे अशा प्रकारे या चार सत्त्वज्ञांचा अभ्यास करतो, त्यापैकी दोन पैकी
एका निकालाची अपेक्षा केली जाऊ शकते: एकतर [परिपूर्ण] दृश्यमान घटनेत
ज्ञान, किंवा काही क्लिष्टिंग बाकी असेल तर, अंजीमित्ता.

भिख्खूस,
सात वर्षे राहू द्या. जो कोणी, भीख्खस, सहा वर्षे या चार सतीपहनज्ञांचा
अभ्यास करतो, त्यापैकी दोन परीणामांपैकी एकाची अपेक्षा केली जाऊ शकते: एकतर
[परिपूर्ण] दृश्यास्पद घटनेत ज्ञान, किंवा काही क्लिष्टिंग बाकी असेल तर,
अंजीमित्त.

भिख्खूस, सहा वर्षे राहू द्या. जो कोणी, भीख्खस, पाच
वर्षे अशा प्रकारे या चार सत्त्वज्ञांचा अभ्यास करतो, त्यापैकी दोन
परिणामांपैकी एकाची अपेक्षा केली जाऊ शकते: एकतर [परिपूर्ण] दृश्यास्पद
घटनेत ज्ञान, किंवा काही क्लिष्टिंग बाकी असेल तर, अंजीमित्त.

भिख्खूस, एकट्या पाच वर्षं राहू द्या. जो कोणी, भीख्खस, चार वर्षे अशा
प्रकारे या चार सतीपहनज्ञांचा अभ्यास करतो, त्यापैकी दोन परिणामाची एक अशी
अपेक्षा केली जाऊ शकते: एकतर [परिपूर्ण] दृश्यमान घटनेत ज्ञान, किंवा काही
क्लिष्टिंग बाकी असल्यास, अंजीमित.

भिख्खूस, चार वर्षे राहू द्या.
जो कोणी, भीख्खस, तीन वर्षे अशा प्रकारे या चार सत्त्वज्ञांचा अभ्यास करतो,
त्यापैकी दोनपैकी एका निकालाची अपेक्षा केली जाऊ शकते: एकतर [परिपूर्ण]
दृश्यास्पद घटनेत ज्ञान, किंवा काही क्लिष्टिंग बाकी असल्यास, अंजीमित.

भिख्खूस तीन वर्षं राहू द्या. जो कोणी, भीख्खस, दोन वर्षे या चार
सतीपहनज्ञांचा अभ्यास करतो, त्यापैकी दोन परीणामांपैकी एकाची अपेक्षा केली
जाऊ शकते: एकतर [परिपूर्ण] दृश्यमान घटनेतील ज्ञान, किंवा काही क्लिष्टिंग
बाकी असेल तर, अंजीमित्त.

भिख्खूस दोन वर्षे राहू द्या. जो कोणी,
भीख्खस, एक वर्षासाठी अशा प्रकारे या चार सत्त्वज्ञांचा अभ्यास करतो,
त्यापैकी दोनपैकी एकाच्या निकालाची अपेक्षा केली जाऊ शकते: एकतर [परिपूर्ण]
दृश्यमान घटनेतील ज्ञान, किंवा काही क्लिष्टिंग बाकी असेल तर, अंजीमित्ता.

भिख्खूस एक वर्ष जाऊ द्या. जो कोणी, भीख्खस, सात महिने अशा प्रकारे या चार
सत्त्वज्ञांचा अभ्यास करतो, त्यापैकी दोन पैकी एका परिणामाची अपेक्षा केली
जाऊ शकते: एकतर [परिपूर्ण] दृश्यमान घटनेतील ज्ञान, किंवा काही क्लिष्टिंग
बाकी असल्यास, अंजीमित.

भिख्खूस, सात महिने जाऊ द्या. जो कोणी,
भीख्खस, सहा महिन्यांकरिता या चार सत्त्वज्ञांचा अभ्यास करतो, त्यापैकी दोन
परीणामांपैकी एकाची अपेक्षा केली जाऊ शकते: एकतर [परिपूर्ण] दृश्यास्पद
घटनेत ज्ञान, किंवा काही क्लिष्टिंग बाकी असल्यास, अंजीमित.

भिख्खूस, सहा महिने जाऊ द्या. जो कोणी, भीख्खस, पाच महिन्यासाठी या चार
सत्त्वज्ञांचा अभ्यास करतो, त्यापैकी दोन परीणामांपैकी एकाची अपेक्षा केली
जाऊ शकते: एकतर [परिपूर्ण] दृश्यमान घटनेत ज्ञान, किंवा जर काही चिकटून
राहिले असेल तर, अंजीमित्त.

भिख्खूस, पाच महिने जाऊ द्या. जो कोणी,
भीख्खस, चार महिन्यांकरिता या चार सत्त्वज्ञांचा अभ्यास करतो, त्यापैकी दोन
परीणामांपैकी एकाची अपेक्षा केली जाऊ शकते: एकतर [परिपूर्ण] दृश्यमान
घटनेत ज्ञान, किंवा जर काही चिकटून राहिले असेल तर, अंजीमित्ता.

भिख्खूस, चार महिने जाऊ द्या. जो कोणी, भीख्खस, तीन महिन्यासाठी या चार
सत्त्वज्ञांचा अभ्यास करतो, त्यापैकी दोन परीणामांपैकी एकाची अपेक्षा केली
जाऊ शकते: एकतर [परिपूर्ण] दृश्यमान घटनेतील ज्ञान, किंवा काही क्लिष्टिंग
बाकी असल्यास, अंजीमित.

तीन महिन्यांपर्यंत, भिख्खूस. जो कोणी,
भीख्खस, अशा प्रकारे चार महिने या चार सतीपज्ञानाचा अभ्यास करतो, त्यापैकी
दोन परीणामांपैकी एकाची अपेक्षा केली जाऊ शकते: एकतर [परिपूर्ण] दृश्यमान
घटनेत ज्ञान, किंवा जर काही चिकटून राहिले असेल तर, अंजीमित्ता.

भिख्खूस, दोन महिने जाऊ द्या. जो कोणी, भीख्खस, एक महिन्यासाठी अशा प्रकारे
या चार सत्त्वज्ञांचा अभ्यास करतो, त्यापैकी दोन पैकी एकाच्या परिणामाची
अपेक्षा केली जाऊ शकते: एकतर [परिपूर्ण] दृश्यमान घटनेत ज्ञान, किंवा काही
क्लिष्टिंग बाकी असल्यास, अंजीमित.

भिख्खूस एक महिना जाऊ द्या. जो
कोणी, भीख्खस, अर्ध्या महिन्यासाठी या चार सतीपज्ञानाचा सराव करतो,
त्यापैकी दोनपैकी एका निकालाची अपेक्षा केली जाऊ शकते: एकतर [परिपूर्ण]
दृश्यमान घटनेत ज्ञान, किंवा काही क्लिष्टिंग बाकी असेल तर, अंजीमित्ता.

भिख्खूस, अर्धा महिना एकटाच राहू द्या. जो कोणी, भीख्खस या आठवड्यात या
चार सत्त्वज्ञांचा अभ्यास करतो, त्यापैकी दोन परीणामांपैकी एकाची अपेक्षा
केली जाऊ शकते: एकतर [परिपूर्ण] दृश्यास्पद घटनेत ज्ञान, किंवा काही
क्लिष्टिंग बाकी असेल तर, अंजीमित्ता.

“हा, भिख्खस, हा मार्ग म्हणजे
जीवाचे शुध्दीकरण, दु: ख आणि शोक यांवर मात करणे, दुक्खा-डोमनास गायब
होणे, योग्य मार्गाची प्राप्ती, निब्बनाच्या प्राप्तिशिवाय काहीच नाही.
satipaṭṭhānas. ” असे म्हटले गेले आहे आणि या सर्वांच्या जोरावर ते
सांगितले गेले आहे.

असे भगव बोलले. भिक्खूंनी प्रसन्न होऊन भगव्यांच्या बोलण्याचे स्वागत केले.