மணிமேகலை
Maṇimēkalai , “jewelled belt, girdle of gems” Atchaya Pathiram Nomination for Classical Tamil Tholkappiyar Award
To,
The Director
The Central Institute of Classical Tamil (CICT)
Ministry of HumanResources Development,
Government of India.
CHARACTER & ANTECEDENT CERTIFICATE
From
Free Online Analytical Insight Net for Discovery of Metteyya Awakened One with Awareness Universe (FOAINDMAOAU)
For The Welfare, Happiness, Peace of All Sentient and Non-Sentient Beings and for them to Attain Eternal Peace as Final Goal.
KUSHINARA NIBBANA BHUMI PAGODA in 116 CLASSICAL LANGUAGES
Through
http://sarvajan.ambedkar.org
do hereby confirm that Thiru CHANDRASEKHARAN_____________ S/o, of LATE Thiru. MJagatheesan__________resident of ___ WHITE HOME
668, 5A main Road, 8th Cross, HAL III Stage, BengaluruKarnataka State
INDIA
Maṇimēkalai , “jewelled belt, girdle of gems” Atchaya Pathiram Nomination for Classical Tamil Tholkappiyar Award
is known to me for the last ___13 YEARS (2007-2020)__years and that he/ she bears a good moral character. He has no case pending against him in any Court of Law and that he/ has never been prosecuted in the past.
Place:BENGALURU
“Hunger is the worst kind of illness.”
“The whole secret of existence is to have no fear.”
“Freedom and happiness are found in the flexibility and ease with which we move through change.”
“There is no fire like passion
No crime like hatred,
No sorrow like separation,
No sickness like hunger,
And no joy like the joy of freedom. “
“He who causes suffering shall suffer. There is no escape.”
“We are formed and molded by our thoughts. Those whose minds are shaped by selfless thoughts give joy when they speak or act.”
“I
knew that most people never see this reality because they attach to the
material aspect of the world. Illusions of self and other fill their
vision. I also realized there are those with little dust limiting their
vision.”
”Every experience,
no matter how bad it seems, holds within a blessing of some kind. The
goal is to find it.”
“Your mind is a powerful thing. When you filter it with positive thoughts, your life will start to change.”
”Have compassion for all beings, rich and poor alike; each has their suffering. Some suffer too much, others too little.”
”
The way to happiness is: keep your heart free from hate, your mind from
worry. Live simply, give much. Fill your life with love. Do as you
would be done by.”
“Sometimes it’s better to be kind than to be
right. We do not need an intelligent mind that speaks, but a patient
heart that listens. You will not be punished for your anger, you will be
punished by your anger”
” Pain is certain, suffering is optional.”
” Happiness will never come to those who fail to appreciate what they already have.”
“You can search throughout the entire universe for someone who is more
deserving of your love and affection than you are yourself, and that
person is not to be found anywhere. You yourself, as much as anybody in
the entire universe, deserve your love and affection.”
”Do not judge yourself harshly. Without mercy for ourselves we cannot love the world.”
” Change is never painful, only the resistance to change is painful”
”One moment can change a day, One day can change a life and One life can change the world”
“Do not learn how to react. Learn how to respond.”
Harm no other beings. They are just your brothers and sisters.”
”Forgive and be free. Forget that you have forgiven and be freer.”
”It is your mind that creates the world.”
”When
you move your focus from competition to contribution life becomes a
celebration. Never try to defeat people, just win their hearts.”
“If you cannot find a good companion to walk with, walk alone, like an
elephant roaming the jungle. It is better to be alone than to be with
those who will hinder your progress.”
”Do not speak - unless it improves on silence.”
”The
world is a looking glass. It gives back to every man a true reflection
of his own thoughts. Rule your mind or it will rule you.”
“Serenity comes when you trade expectations for acceptance.”
- Gautama Buddha the Awakened One with Awareness
Ashoka
“No society can prosper if it aims at making things easier-instead it should aim at making people stronger.”
“Let all listen, and be willing to listen to the doctrines professed by others.”
”It is forbidden to decry other sects; the true believer gives honour to whatever in them is worthy of honour.”
”When
an unconquered country is conquered, people are killed… . That the
beloved of the Gods finds very pitiful and grievous. … If anyone does
him wrong, it will be forgiven as far as it can be forgiven… . The
beloved of the Gods considers that the greatest of all victories is the
victory of righteousness.”
“May the partisans of all doctrines in
all countries unite and live in a common fellowship. For all alike
profess mastery to be attained over oneself and purity of the heart.”
“He
who does reverence to his own sect, while disparaging the sects of
others with intent to enhance the glory of his own sect, by such conduct
inflicts the severest injury on his own sect.”
- Ashoka
Fighting World Hunger The Awakened One with Awareness Way:
https://www.youtube.com/
“hunger is the worst kind of illness” said the Awakened One with Awareness.
https://youtube.com/watch?v=
The
Awakened with Awareness faith calls to stand alongside women and
children around the world to provide leadership toward a well-nourished
world.
https://news.un.org/en/story/
UN News
Over 820 million people suffering from hunger; new UN report reveals stubborn realities of ‘immense’ global challenge
Economic Development
After
nearly a decade of progress, the number of people who suffer from
hunger has slowly increased over the past three years, with about one in
every nine people globally suffering from hunger today, the United
Nations said in a new report released on Monday.
This fact
underscores “the immense challenge” to achieving the Zero Hunger target
of the Sustainable Development Goals (SDGs) by 2030, according to the
State of Food Security and Nutrition in the World 2019.
The
report, launched on the margins of the High-level Political Forum (HLPF)
– the main UN platform monitoring follow-up on States’ actions on the
SDGs – currently under way in New York, breaks down statistics by
region, and shows that hunger has risen almost 20 per cent in Africa’s
subregions, areas which also have the greatest prevalence of
undernourishment.
Although the pervasiveness of hunger in Latin
America and the Caribbean is still below seven per cent, it is slowly
increasing. And in Asia, undernourishment affects 11 per cent of the
population.
Although southern Asia saw great progress over the
last five years, at almost 15 per cent, it is still the subregion with
the highest prevalence of undernourishment.
“Our actions to
tackle these troubling trends will have to be bolder, not only in scale
but also in terms of multisectoral collaboration,” the heads of the UN
Food and Agriculture Organization (FAO), the International Fund for
Agricultural Development (IFAD), the UN Children’s Fund (UNICEF), the
World Food Programme (WFP) and the World Health Organization (WHO) urged
in their joint foreword to the report.
Hunger is increasing in
many countries where economic growth is lagging, particularly in
middle-income countries and those that rely heavily on international
primary commodity trade.
The annual UN report also found that
income inequality is rising in many of the countries where hunger is on
the rise, making it even more difficult for the poor, vulnerable or
marginalized to cope with economic slowdowns and downturns.
“We
must foster pro-poor and inclusive structural transformation focusing on
people and placing communities at the centre to reduce economic
vulnerabilities and set ourselves on track to ending hunger, food
insecurity and all forms of malnutrition,” the UN leaders said.
Food insecurity
This year’s edition of the report takes a broader look at the impact of food insecurity – beyond hunger.
It
introduces, for the first time, a second indicator for monitoring
Sustainable Development Goals (SDGs) Target 2.1 on the Prevalence of
Moderate or Severe Food Insecurity that shows that 17.2 per cent of the
world’s population, or 1.3 billion people, lacked regular access to
“nutritious and sufficient food”.
“Even if they were not
necessarily suffering from hunger, they are at greater risk of various
forms of malnutrition and poor health”, according to the report.The
combination of moderate and severe levels of food insecurity brings the
estimate to about two billion people, where in every continent, women
are slightly more food insecure than men.
Low birthweight still a major challenge
Turning to children, the report disclosed that since 2012, no progress has been made in reducing low birthweight.
Additionally,
while the number of under-age-five children affected by stunting has
decreased over the past six years by 10 per cent globally, the pace of
progress is too slow to meet the 2030 target of halving the number of
stunted children.
Furthermore, overweight and obesity continue to
increase throughout all regions, particularly among school-age children
and adults. Income inequality increases the likelihood of severe food
insecurity – UN report
To safeguard food security and nutrition,
the 2019 report stresses the importance to economic and social policies
to counteract the effects of adverse economic cycles when they arrive,
while avoiding cuts in essential services.
It maintains that the
uneven pace of economic recovery “is undermining efforts to end hunger
and malnutrition, with hunger increasing in many countries where the
economy has slowed down or contracted”, mostly in middle-income nations.
Moreover, economic slowdowns or downturns disproportionally undermine
food security and nutrition where inequalities are greater.
The
report concludes with guidance on what short- and long-term policies
must be undertaken to safeguard food security and nutrition during
episodes of economic turmoil or in preparation for them, such as
integrating food security and nutrition concerns into poverty reduction
efforts using pro-poor and inclusive structural transformations.
https://www.youtube.com/watch?
Solving India’s hunger problem
The Hindu
The
Supreme Court has agreed to examine a plea that starvation deaths
continue to eat into the right to life and dignity of social fabric and a
“radical” new measure like community kitchens need to be set up across
the country to feed the poor and the hungry.
A Bench led by
Justice N.V. Ramana issued notice on Monday to the government on the
petition filed jointly by activists Anun Dhawan, Ishann Dhawan and
Kunjana Singh, represented by advocates Ashima Mandla and Fuzail Ahmad
Ayyubi.
The petition said State-funded community kitchens was not
a novel concept in the country. They pointed out how Tamil Nadu’s Amma
Unavagam had become a roaring success by involving peers in self-help
groups, employing the poor to serve hygienic food to eradicate the
gnawing problem of hunger on the streets.The petition also referred to
how Rajasthan’s Annapurna Rasoi, Indira Canteens in Karnataka, Delhi’s
Aam Aadmi Canteen, Anna Canteen in Andhra Pradesh, Jharkhand
Mukhyamantri Dal Bhat and Odisha’s Ahaar Centre were combating
starvation and malnutrition crisis.
https://www.youtube.com/watch?
Where India’s Hunger Struggle Is Headed | Chanchalapathi Dasa | TEDxBMSCETEDx Talks
The
Vice-Chairman of the Akshaya Patra foundation talks about the journey
so far and what the future holds in the mission to end hunger for
children in India. See how technology is used in mass production and the
fantastic results produced. He also talks about other initiatives of
the Akshaya Patra foundation which help children from underprivileged
backgrounds achieve their dreams. Come be a part of this humbling
journey presented by Chanchalapati Dasa.
Chanchalapathi Dasa,
populary known as “CPP” did his Masters in Electrical Communication
Engineering from Indian Institute of Science, Bengaluru. While pursuing
his Bachelor’s degree, he came across with the teachings of Srila
Prabhupada’s and met with Madhu Pandit Dasa to carry forward the mission
together. He became a full-time member to fullfill the vision &
aspiration of his spiritual guru Srila Prabhupada. Comitted to the cause
since 1984, he is currently involved in strategy, growth, and
governance of Akshaya Patra. This talk was given at a TEDx event using
the TED conference format but independently organized by a local
community. Learn more at https://www.ted.com/tedx
youtube.com/watch?v=
Solving India’s hunger problem
The
Supreme Court has agreed to examine a plea that starvation deaths
continue to eat into the right to life and dignity of social fabric and a
“radical” new…
youtube.comyoutube.com/watch?
Manimegalai
Full Story | மணிமேகலை கதை | Aimperum Kappiyangal Stories | AppleBox
SabariAPPLEBOX By SabariThis is Manimegalai Full Story | மணிமேகலை கதை |
Aimperum Kappiyangal Stories.If you like this Manimekalai
StoryManimegalai Full Story | மணிமேகலை கதை | Aimperum Kappiyangal
Stories…This is Manimegalai Full Story | மணிமேகலை கதை | Aimperum
Kappiyangal Stories. If you like this Manimekalai Story, you can also
check other stories from
Apple…youtube.com@
Full Story | மணிமேகலை முழு கதைSorry for the video being cut short: 190
பக்கங்கள் தான் எளிமையா வாசித்திடலாம். ஆனா கொஞ்சம் நிதானமா வாசிக்கணும்.
நன்றி நண்பர்களே Amazon: youtube.comManimegalai : Full Story | Tamil epic
Manimegalai…The complete story of tamil epic Manimegalai. It is written
by Seethalai Sathanar. This depicts the story of a young girl
Manimegalai.
B. R. Ambedkar
“If
you study carefully, you will see that Buddhism is based on reason.
There is an element of flexibility inherent in it, which is not found in
any other religion.”
“Lost rights are never regained by appeals
to the conscience of the usurpers, but by relentless struggle….goa ts
are used for sacrificial offerings and not lions.”
“Constitution is not a mere lawyers document, it is a vehicle of Life, and its spirit is always the spirit of Age.”
“If I find the constitution being misused, I shall be the first to burn it.”
”History shows that where ethics and economics come in conflict, victory is always with economics.”
“Democracy is not a form of government, but a form of social organisation.”
”My
final words of advice to you are educate, agitate and organize; have
faith in yourself. With justice on our side I do not see how we can
loose our battle. The battle to me is a matter of joy. The battle is in
the fullest sense spiritual. There is nothing material or social in it.
For ours is a battle not for wealth or for power. It is battle for
freedom. It is the battle of reclamation of human personality.”
”Caste
is a state of mind. It is a disease of mind. The teachings of the Hindu
religion are the root cause of this disease. We practice casteism and
we observe Untouchability because we are enjoined to do so by the Hindu
religion. A bitter thing cannot be made sweet. The taste of anything can
be changed. But poison cannot be changed into nectar.”
”Religion is for man and not man for religion.”
”A great man is different from an eminent one in that he is ready to be the servant of the society.”
”If you believe in living a respectable life, you believe in self-help which is the best help!”
”A
people and their religion must be judged by social standards based on
social ethics. No other standard would have any meaning if religion is
held to be necessary good for the well-being of the people.”
”For
a successful revolution it is not enough that there is discontent. What
is required is a profound and thorough conviction of the justice,
necessity and importance of political and social rights.”
”Man
is mortal. Everyone has to die some day or the other. But one must
resolve to lay down one’s life in enriching the noble ideals of
self-respect and in bettering one’s human life. We are not slaves.
Nothing is more disgraceful for a brave man than to live life devoid of
self-respect.”
”Law and Order are the medicine of the body politic and when the body politic gets sick, medicine must be administered.”
- B. R. Ambedkar
Online Analytical Insight Net for Discovery of Metteyya Awakened One with Awareness Universe (FOAINDMAOAU)
At
DO GOOD PURIFY MIND AND ENVIRONMENT
Free Online step by step creation of Virtual tour in 3D Circle-Vision 360° for Kushinara Nibbana Bhumi Pagoda
Maṇimēkalai
(Tamil: மணிமேகலை, lit. “jewelled belt, girdle of gems”)
Aboriginal Awakened Societies Thunder ” Hum Prapanch Prabuddha
Bharatmay karunge.” (We will make the whole Universe Prabuddha
Prapanch)
Baba Saheb Bhimrao Ambedkar’s dreams about his dreams. And she says
this to Bahujan society. That your temple is a parliament, and your holy
book is the constitution of India.
suvadugal tamil,aanmeega thagavalgal in tamil,tamil varalatru
thagavalgal, varalatru unmaigal, varalatru ragasiyangal tamil,marma
Kadhaigal, aanmeega Kadhaigal tamil, aanmeega ragasiyam tamil
The High-level Political Forum on Sustainable Development is the central
UN platform for the follow-up and review of the 2030 Agenda for
Sustainable Development adopted at the United Nations Sustainable
Development Summit on 25 September 2015.
in Bengaluru.
all well, happy and secure having calm, quiet, alert attentive and
equanimity mind with a clear understanding that everything is changing!
Coronavirus Cases:7,989,989
Manimekalai
(Tamil: மணிமேகலை, lit. “jewelled belt, girdle of gems”), also spelled
Manimekhalai or Manimekalai, is a Tamil epic composed by Kulavāṇikaṉ
Cittalaic Cātaṉār probably around the 6th-century. It is an “anti-love
story”, a sequel to the “love story” in the earliest Tamil epic
Silappadikaram, with some characters from it and their next generation.
The epic consists of 4,861 lines in akaval meter, arranged in 30 cantos.
title Manimekalai is also the name of the daughter of Kovalan and
Madhavi, who follows in her mother’s footsteps as a dancer and a
Buddhist nun (bhikuni). The epic tells her story. Her physical beauty
and artistic achievements seduces the Chola prince Udhayakumara. He
pursues her. She, a nun of Buddhism persuasion, feels a commitment to
free herself from human ties. She rejects his advances, yet finds
herself drawn to him. She hides, prays and seeks the help of her mother,
her Buddhist teacher Aravana Adikal and angels. They teach her Buddhist
mantras to free herself from fears. One angel helps her magically
disappear to an island while the prince tries to chase her, grants her
powers to change forms and appear as someone else. On the island, she
receives a magic begging bowl, which always gets filled. Later, she
takes the form and dress of a married woman in the neighborhood, as the
prince pursues her. The husband sees the prince teasing her, and
protects “his wife” – Manimekalai-in-hiding – by killing the prince. The
king and queen learn of their son’s death, order the arrest of
Manimekalai, arrange a villain to kill her. Angels intervene and
Manimekalai miraculously disappears as others approach her, again. The
queen understands, repents. Manimekalai is set free. Manimekalai
converts the prison into a hospice to help the needy, teaches the king
the dhamma of the Buddha. In the final five cantos of the epic, Buddhist
teachers recite Four Noble Truths, Twelve Nidanas and other ideas to
her. She then goes to goddess Kannaki temple in Vanci (Chera kingdom),
prays, listens to different religious scholars, and practices severe
self-denial to attain Nibbana (release from rebirths).
Manimekalai is one of the Five Great Epics of Tamil Literature, and one
of three that have survived into the modern age. Along with its
twin-epic Silappadikaram, the Manimekalai is widely considered as an
important text that provides insights into the life, culture and society
of the Tamil regions (Prabuddha Bharat and Sri Lanka) in the early
centuries of the common era. The last cantos of the epic – particularly
Canto 27 – are also a window into then extant ideas of Buddhism, as
well as the history of interreligious rivalries and cooperation as
practiced and understood by the Tamil population in a period of
Dravidian-Aryan synthesis and as the Prabuddha Bhartian religions were
evolving.
Manimekalai has been variously dated between the 2nd-century and early
9th-century by scholars, with early dates favored by Tamil scholars
generally allied to the Tamil tradition. Manimekalai contains Buddhist
traditions, as well as the epic author’s summary sections on various
schools of Buddhist, philosophies some of whose authors are generally
dated to later centuries.
colonial era Tamil scholar S. Krishnaswami Aiyangar proposed in 1927
that it was either composed “much earlier than AD 400″ or “decisively to
be a work of the fifth century at the earliest”. In 1974, Kamil
Zvelebil – a Tamil literature and history scholar, proposed mid
6th-century as the most informed dating, based on the linguistics,
internal evidence, the dating of its twin-epic Silappadikaram, and a
comparison to other Tamil literature. In his 1989 translation, Alain
Danielou suggests that the text was composed after the first Tamil epic
Silappadikaram, but likely in the 2nd- or 3rd-century. According to
Hikosaka, if some of the events mentioned in the epic partially related
to actual historic Chola dynasty events, some portions of the
Manimekalai should be dated after 890 CE. According to Paula Richman,
the 6th-century dating by Kandaswami and Zvelebil are the most
persuasive scholarly analysis of the evidence within the epic as well as
the evidence in other Tamil and Sanskrit texts.
Manimekalai builds on the characters of the oldest Tamil epic
Silappatikaram (Tamil: சிலப்பதிகாரம்). It describes the story of
Manimekalai, the beautiful daughter of Kovalan and Madhavi, in 30
cantos. The Manimekalai is the anti-thesis of the Silappadikaram in
focus, style and the propaganda in the two epics. The Silappadikaram is a
tragic love story that ultimately becomes supernatural. The Manimekalai
is an anti-love story that starts off with supernatural elements.The
Silappadikaram builds on human emotional themes and includes some
sections praising Jains, while the Manimekalai is Buddhist propaganda
that “attacks and ridicules Jainism”, according to Kamil Zvelebil.
her delicate beauty and extraordinary talents introduced in the epic;
Kovalan and Kannaki remembered; Manimekalai’s mother Madhavi and
grandmother Chitrapati learn that Manimekali insists on being a nun,
lead a religious life and that she will not dance or otherwise attend
the festival; more description of the Chola city, people and the
festival.
goes to a city garden, away from the festival center, with her friend
Sutamati; continued description of the Chola city, people and the
festival, mentions a “filthy Jain monk, naked and waving a fly-whisk to
avoid hurting unseen fragile insect” as well as “Kalamukhas [a
subtradition of Shaivism] wearing oleander flower garlands and rudraksha
mala, body smeared with ashes, acting madly”.
enters crystal pavilion of the garden; Prince Udayakumara introduced,
brave and beautiful like Hindu god Murugan; he is told about Manimekalai
the dancer and her beauty; the prince heads to find her in the garden;
he finds her, pursues her, her friend Sudhamati tries to block him, and
he then asks why is she not in a monastery, why in the garden; Sudhamati
says, body is simply a vessel of vices, born due to karma of past
births; the prince tries to meet Manimekalai, she hides in the crystal
pavilion.
to the epic, Manimekalai’s beauty rivaled that of the goddess of
fortune, Lakshmi as she hid in the crystal pavilion full of statues.
Udayakumara sees her, falls for her instantly, wonders if she is real or
a perfectly crafted statue. The more she avoids him, the more he wants
her. Sudhamati reminds him that Manimekalai is not interested in
handsome men like him, because both Manimekalai and she are nuns.
Sudhamati describes she is from Bengal, her father a Brahmin who tended
fire [Vedic], and they came to the south on a [Hindu] pilgrimage towards
Kanyakumari, related to the journey of Rama in the Ramayana. There she
joined a Jain monastery. Her father joined her, but one day after an
accident her father was bleeding badly. The Jains kicked them both out,
afraid that the blood will pollute them. She then became a nun at a
Buddhist monastery, and that is where she met nun Manimekalai. The
prince left unconvinced, resolving to meet Manimekalai’s family to put
pressure on her. Manimekalai then confesses she is confused because she
wants to be a nun, yet she feels attracted to the prince. The goddess of
the seas, Manimekhala, appears. She praises the Buddha, his wheel of
dharma, meets the two Buddhist nuns.
description of Goddess Manimekhala and her powers; she advises the nuns
to go to the Chakravala-kottam, that is “Temple of Heaven” – monk
gathering spaces with Buddhist mounds – to avoid being chased by the
prince. A history of the “Temple of Heaven” follows along with their
then-popular name “City of the Dead”; the epic recites the story of a
Brahmin named Shankalan enters the mound by mistake at night and is
confronted by a sorceress with a skull in her hand accompanied by
screaming jackal-like noises, the Brahmin flees in terror, then dies in
shock in front of his mother Gotami. The mother goes to the Champapati
temple and prays, “take my life, let my son live”. Champapati appears
and says this was fate, his karma and he will be reborn again. The
mother questions the four Vedas, the goddess explains the Buddhist
theory of samsaras, mount Meru, and realms of rebirth.[29] According to
the epic, the feeble mind of Sudhamati barely understands but she feels
that Goddess Manimekhala is right. The goddess then casts magic, plunges
the two nuns into sleep, thereafter instantly transports Manimekalai
alone through air to the island of Manipallavam where her oaths of being
a nun would not be threatened by the prince’s charms.
goddess meets the prince and tells him to forget about Manimekalai
because she is destined to live a monastic life; She then awakens and
meets Sudhamati, tells her Manimekalai is safe on a distant island and
to remind her mother Madhavi not to search and worry about her daughter;
the goddess then disappeared into the sky; a description of the ongoing
festival continues, along with a mention of upset women, infidelities
of their husbands, the tired and sleeping young boys and girls who
earlier in the day had run around in their costumes of Hindu gods
(Vishnu) and goddesses (Durga); Sudhamati walked through the sleeping
city, when a stone statue spoke to her and told her that Manimekalai
will return to the city in a week with a complete knowledge, like
Buddha, of all her past births as well as yours. Sudhamati froze in fear
seeing the stone statue talk and what it told her.
wakes up on the Manipallavam island. She finds herself alone, is
confused and afraid. She weeps while walking on the beach, recalls her
friend, her father Kovalan who was unjustly executed in Madurai, her
mother and all loved ones. Then Manimekalai sees Buddha’s footprint
pedestal, shining with jewels. She sees some people fighting near it.
Buddha appears, orders them to cease fighting, to remember that the
pedestal is for him alone and should be worshipped by sages and the
powerful.
fear and worries vanished near the Buddha’s footprints. Tears of joy
rolled down her cheeks. She suddenly and miraculously remembers all her
past lives along with the circumstances, and saddened by her numerous
rebirths, her fathers and husbands. The epic mentions she meeting a sage
named Brahma Dharma, being a Buddhist in the last birth, of Gandhara,
Naganadu, the north city of Avanti, and other locations significant to
Indian Buddhism.
goddess appears and says that Buddha appeared when “goodness was no
longer found among living beings, people have become deaf to wisdom and
true knowledge”. She circumambulates around the jeweled Buddha’s
pedestal clockwise three times. The goddess then meets Manimekalai and
gives her more information about her cycles of previous rebirths,
including that prince Udayakumar in this life was the king and her
husband in the last birth who was rude to a Buddhist monk, but you
begged his forgiveness, donated food and obeyed the monk’s orders. In
this life, therefore, he is a frustrated prince while your merits have
made you into a Buddhist nun. She informs her that Madhavi and Sudhamati
were her sisters in previous lives, and are now her mother and friend
in this life. She then guides her on how to be free of suffering and
fears. The goddess asks Manimekalai to study the “deceitful theories of
various religions”, and teaches her magical mantras (Dharani) to
overcome sufferings of ascetic life and hunger. One of the mantras, says
goddess, will let her change her appearance into another person and
instantaneously travel through air.
Buddhist protectress goddess Tiva-tilakai (Skt: Dvipa-tilaka) meets
Manimekalai. The goddess says, only those who have amassed great merit
in past lives and remained Buddhist over their many births are able to
see and worship Buddha’s footprints in their present life.[34]
Tivatilakai mentions that Buddha was born in the month of Vaishaka on
the longest day, and every year on Buddha’s birthday near a lake a magic
bowl appears, called Amrita Surabhi (lit “cow of abundance”). It just
happens that Manimekalai is near the lake on that very day, so she can
go and get the magic bowl she is destined to receive. With that bowl,
she will never run out of food to eat everyday, says Tivatilakai.
Manimekalai visits the magical lake and gets the magic bowl. She chants
the glory of the Buddha, prostrates before goddess Tivatilakai and the
Buddha’s footprints. The goddess tells her to meet Aravana Adigal to
learn more about the magic bowl and the Buddha dharma
returns from the island. Back with her mother and friend Sudhamati in
the Chola kingdom, she finds the old Buddhist ascetic Aravana Adigal
after several efforts to locate him.
learns the story of Aputra – the first possessor of the magic bowl, and
the Brahmin Abhanjika of Benares (Hindu holy city) where Abhanjika
taught the Vedas. A boy named Aputra is accused of stealing a cow, and
the cows protect the boy by fighting Abhanjika and other Brahmins,
killing one of the Brahmins. Aputra then meets and accuses the Brahmins
of twisting the meaning of the Veda verses taught by Brahma born from
the navel of Vishnu who holds a golden disc as his weapon. Aputra
reminds the Brahmins that the greatest Vedic teachers such as Vasishtha
and Agastya were born of low birth.Aputra is labeled as a cow-thief, and
his begging bowl is filled with stones when he does his rounds.[36]
Aputra leaves the city and reaches Madurai. He sits with his begging
bowl inside Madurai’s Temple of Lakshmi, the goddess of fortune. The
worshippers of Lakshmi are kind and donate lots of food to the bowl of
Aputra, which Aputra shares with the poor, the blind, the deaf and other
needy people. The epic mentions the name Kanyakumari and it being a
Hindu bathing pilgrimage site.
learns more about the Aputra story from ascetic Aravana Adigal. Aputra
lives in Madurai for many years, begging in the Lakshmi temple. In a
particular year, there was famine in the Tamil region when god Indra
became angry. During this period of suffering, one day goddess Sarasvati
appears and gave him the magic bowl. The epic refers to Sarasvati as
the goddess of all things related to mind, and goddess of language,
knowledge and arts. The magic begging bowl always fills up every day
with mountains of food, which Aputra shares with the needy. The famine
continues for 12 years in the Pandya kingdom, yet the bowl always fills
up. Aputra, like a boy, mocks Indra because he has the magic bowl to
help the needy. Indra takes revenge by making rains plentiful and
showering everyone with so much prosperity that no needy were left. No
one was poor, and Aputra felt frustrated that he had no one to donate
food from his abundant magic bowl to. Then, one day, people of Java
(Indonesia) met him. Indra was not generous to them, and many were dying
of hunger in Java. Aputra left for Java in a ship. A storm hits the
ship, and Aputra lands on Manipallavam island. Aputra died on that
island. That is how the magic bowl came to be on that island, and why
Manimekalai found the same bowl there.
Buddhist ascetic tells the nun the story of a generous cow who helped
the people of Java in the memory of Aputra. He presents the Buddhist
theory of rebirth dependent on the merits earned in previous lives
(kamma). He recommends that Manimekalai and Sudhamati use the magic bowl
in their possession to help the hungry and needy, just like the gods
tried to help the cause of good with the amrita they obtained by
churning the cosmic ocean [samudra manthan]. The nuns, so convinced,
began roaming the streets of Puhar to beg. They then shared the food
they collected in the magic bowl with the needy. The epic mentions
kingdoms in the Himalayas, Kausambi and Ujjain.
Adikal teaches the nuns about supernatural genies and the tale of
trader Shaduvan and his wife Atirai. Shaduvan is reported dead in a sea
storm. Atirai tries to kill herself by jumping into a pit with burning
wood, but the fire did not harm her. She sees a goddess who tells her
that she is unharmed by her fire because her husband is alive on the
island of the Naga kingdom. The Nagas welcome him and give him a girl
for pleasure. He refuses the girl, and teaches them the Buddha dharma
about rebirths and merits. They prostrate before him and invite to take
all the gold, diamonds and rubies in shipwrecks near their islands.
Shaduvan collects a massive fortune from the wrecks and brings it back
to Atirai. The monk teacher explains to Manimekalai that this was all
because of merits earned and virtue in the past lives.
with monk Adikal’s wisdom, uses magic bowl to help people. She starts a
hospice. The epic mentions Rama and Vishnu story from the Ramayana,
states that they built a link to Sri Lanka, but a curse of an ascetic
dissolved the bridge link. It also mentions stories of people fed from
the magic bowl suddenly realizing their past lives. The hospice of
Manimekalai is near a Temple of Heaven (Buddhist mounds, gathering place
for monks).
Udayakumara visits the hospice of Manimekalai after her grandmother
tells the prince where she is. He tells the grandmother how much he
adores her, wants her. She says that it is his duty to return her to
dance, music and householder role. The prince, driven by his desires and
said duty promises her that he will. He confronts Manimekalai. She
insists she is and wants to be a nun because the body and human desires
are the source of all suffering. After her reply, she used the magic
mantra she had learned to convert herself into a look-alike of
Kayashandikai – the wife of Vidyadhara. She escapes the prince’s
pursuit.
in her new appearance continues to beg with her bowl and help others.
She reaches the prison and meets the guards and then king, persuading
him to convert the prison into a Buddhist monastery. The king releases
all the prisoners, and converts the prison into a monastery.
prison-turned-monastery adds a temple for the worship of Buddha.
Udayakumara learns about it and that Manimekalai was behind the
conversion. He goes to see her. While he was on his way, the husband of
Kayashandikai-but-in-reality-Manimekalai goes to meet his wife. The
husband reaches first. Manimekalai does not recognize him, frowns and
refuses his affections. Then the prince arrives and tries his lines on
her. She recognizes him, smiles but refuses him too. The “husband”
overhears the prince, sees his frowning “wife” smiling at another man,
assumes the worst, pulls out his sword and cuts the prince’s body into
two. The prince dies instantly. The “husband” learns who his wife really
is, he is in sorrow. A Buddhist goddess comforts him.
learns of the death of Udayakumara. She cries. She laments that her
husband of “innumerable” previous births is dead because of her
decisions, adding that the endless cycles of suffering would continue
without her monastic ways. She hopes that Udayakumara will learn from
all this in his next birth. A Buddhist genie appears, talks and comforts
her. Others recommend that she go to Vanci (Chera kingdom) to learn
more about religious traditions and Buddhism.
Buddhist monks learn about the killing of the prince. They ask
Manimekalai what happened. She tells them everything. They hide the dead
body of the prince, confine Manimekalai to her quarters. A monks
delegation goes and meets the king. The Buddhist monks tell the king
legends of Vishnu, Parashurama and Durga, then the errors of the prince
and finally his death. The king thanks them, said he would have executed
his son according to his dharma duty to protect the honor of women. He
ordered the cremation of his dead son and the arrest of Manimekalai for
the deception that caused the misunderstandings.
queen learns of her son’s death. She sends an assassin to kill
Manimekalai. Buddhist goddesses perform miracles that scares the queen.
She asks the king to free the prisoner. Manimekalai comes out of the
prison.
Adigal meets the queen. She washes the feet of the Buddhist ascetic to
honor him. The ascetic explains the Twelve Nidanas (causation links)
doctrine of Buddhism, uses it to explain the loss of her son. He says
past lives of her son made him behave inappropriately and led to his
death. The ascetic cautions everyone to follow dharma, behave according
to it. Manimekalai prostrated before the ascetic and asked everyone
gathered including the queen to follow the dharma. She resolves to go to
the city of Vanci, after one visit to Manipallavam island.
disappears, travels through air to reach the island of Manipallavam.
Aputra miraculously joins her on the island. They circumambulate the
jeweled footprints of the Buddha on the island, then pay homage to it.
The king meets his teacher and tells him he wants to renounce, spend his
time worshipping Buddha’s footprint. The teacher says that would be
selfish and wrong, as who will protect the kingdom and world without
him. His dharmic duty is to continue. Manimekalai meets him and tells
the king that his kingdom suffers without him. He should be in his
throne, while she will now spend her time in Vanci.
flies through air and arrives in the mountainous kingdom’s capital
Vanci. She first visits the temple of Kannaki and pays her homage to the
goddess. The epic mentions the legend of Kalinga kingdom (Odisha).
learns about the different schools of Buddhist, Hindu, Jain, Ajivika
and Carvaka philosophies. This section and the rest of the epic are “not
a philosophical” discussion per se, states Paula Richman, rather it is a
literary work. The Buddhist author presents non-Buddhist schools in a
form that shows them inconsistent or inferior to Buddhism. According to
Zvelebil, this is “Buddhist propaganda” that ridicules the other. The
epic mentions Vedic religion and their various epistemological theories
(pramana). The Hindu sub-schools mentioned include Vedanta, Mimamsa,
Nyaya, Samkhya, Vaisheshika, Shaivism [Shive], Vaishnavism [Vishnu],
Brahmavada [Brahma] and Vedavadi [no deity, the Vedas are supreme].
learns more Buddhist doctrines. She then puts the theory to practice,
performs severe ascetic practices to end her cycles of rebirth and
attain Nirvana.[58] According to Anne Monius, this canto is best seen as
one dedicated to the “coming of the future Buddha”, not in the
prophetic sense, rather as nun Manimekalai joining the movement of the
future Buddha as his chief disciple. The last canto, along with a few
before it, are the epic’s statement on the karma theory of Buddhism, as
understood by its author, and how rebirths and future sufferings have
links to past causes and present events in various realms of existence
(samsara).
Manimekhalai palm-leaf manuscripts were preserved and found in Hindu
temples and monasteries along with those of Silappadikaram. It is the
only surviving Tamil Buddhist literary work, though commentary and
secondary Tamil literature evidence suggests that there were other
Buddhist epics and texts in the Tamil language at least till the
14th-century. The reason for its survival, states Richman, is probably
its status as the sequel to the Silapathikaram or Sīlappadhikāram. UV
Swaminatha Aiyar published a critical edition of the text in 1921.
first abridged English translation and historical analysis of
Manimekalai by R. B. K. Aiyangar in 1928, as Maṇimekhalai in its
Historical Setting. Extracts of this, particularly Canto 30, was
republished in Hisselle Dhammaratana’s Buddhism in South India but with
altered terminology.
epic gives much information on the history of Tamil Nadu, Buddhism and
its place during that period, contemporary arts and culture, and the
customs of the times. It presents the author’s view of the Buddhist
doctrine of Four Noble Truths (ārya-satyāni), Dependent Origination
(pratītyasamutpāda), mind (citra), goddesses, miracles, mantras,
rebirth, merit-making, begging by monks and nuns, helping the poor and
needy. The epic provides a view of religious rivalry between Buddhism
and Jainism, where Buddhist ideas and propaganda are presented while
Jainism is “attacked and ridiculed”, according to Zvelebil.
to Richman, the Manimekalai is a significant Buddhist epic, given its
unique status. The summary of Buddhist doctrine in it, particularly in
Cantos 27, 29 and 30, present a Tamil literary writer’s perspective of
Buddhism before it likely died out in Tamil Nadu, in or about the
11th-century.
to a 1927 thesis of Rao Bahadur Krishnaswāmi Aiyangar, the Manimekalai
contains “nothing that may be regarded as referring to any form of
Mahayana Buddhism, particularly the Sunyavada as formulated by
Nagarjuna”.[67] In contrast, in 1978, C.N. Kandaswami stated there is a
lot of internal evidence that “Manimekalai explains Mahayana Buddhism,
and champions its cause”.
to G John Samuel and others, based in part on the antiquity of the text
and theories, it was believed that the epic was from an early Hinayana
(Theravada) Buddhist school, but more recent studies suggest that the
Buddhist epic Manimekalai belonged to an early form of Mahayana Buddhism
influenced by ideas now attributed to scholars such as Vasubandhu,
Dignaga, Buddhagosha, Buddhadatta and Dharmapala.
to Shu Hikosaka – a scholar of Buddhism and Tamil literature, in
Manimekalai “there are not only the doctrines of Mahayana Buddhism but
also those of Hinayana Buddhism”, in an era when monks of these
traditions were staying together, sharing ideas and their ideologies had
not hardened.
some critics, Manimekalai is more interesting than Silappadikaram,
states Zvelebil, but in his view the literary quality of Manimekalai is
significantly inferior. The story of Manimekalai is overloaded with
supernatural events, miraculous goddesses and reads like a propaganda
pamphlet of Buddhism. In Silappadikaram, the epic’s storyline is served
by ethics and religious doctrines. In Manimekalai, states Zvelebil, the
ethics, and religious doctrines are served by the epic’s storyline.
Kannaki is a strong, inspiring tragic character that grabs the
audience’s interest. In contrast, Manimekalai is a rather feeble
character, says Zvelebil.
to a review by Subrahmanya Aiyar in 1906, Manimekalai in puritan terms
is not an epic poem, but a grave disquisition on philosophy. He states
that the three surviving Tamil epics including Manimekalai, on the
whole, have no plot and are not epic-genre texts. The Manimekalai is a
Buddhistic work of an “infant society sensitive to higher influences of
life”, and inferior to the Silappadikaram that he calls as the work of a
“Hindu poet”.
the Silappatikaram, this epic also makes several references to the
Ramayana, such as a setu (bridge) being built by monkeys in canto 5,
line 37 (however the location is Kanyakumari rather than Dhanushkodi).
In another reference, in canto 17, lines 9 to 16, the epic talks about
Rama being the incarnate of Trivikrama or Netiyon, and he building the
setu with the help of monkeys who hurled huge rocks into the ocean to
build the bridge. Further, canto 18, lines 19 to 26, refers to the
illegitimate love of Indra for Ahalya the wife of Rishi Gautama(Pandian,
1931, p.149)(Aiyangar, 1927, p.28). This seems to indicate that the
story of the Ramayana was familiar in the Tamil lands before the Kamba
Ramayanam of the 12 Century.
101) Classical Tamil-பாரம்பரிய இசைத்தமிழ் செம்மொழி,
(தமிழ்: தமிழ்: மர்மிகலை அல்லது மணிமேகலை என்றும் உச்சரிக்கப்படும்
“நகைகள் கொண்ட பெல்ட், ரத்தினங்களின் கவசம்”), 6 ஆம் நூற்றாண்டில் குலவைகா
சிட்டாலிக் கோட்டரால் இயற்றப்பட்ட ஒரு தமிழ் காவியமாகும். இது ஒரு “காதல்
எதிர்ப்பு கதை”, ஆரம்பகால தமிழ் காவியமான சிலப்பதிகாரத்தில் “காதல்
கதையின்” தொடர்ச்சியாகும், அதில் இருந்து சில கதாபாத்திரங்களும் அவற்றின்
அடுத்த தலைமுறையும் உள்ளன. காவியம் அகவல் மீட்டரில் 4,861 வரிகளைக்
கொண்டுள்ளது, இது 30 கான்டோக்களில் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டுள்ளது.
என்ற தலைப்பு கோவலன் மற்றும் மாதவியின் மகளின் பெயரும் ஆகும், அவர் ஒரு
நடனக் கலைஞராகவும் ப Buddhist த்த கன்னியாஸ்திரியாகவும் (பிக்குனி) தனது
தாயின் அடிச்சுவடுகளைப் பின்பற்றுகிறார். காவியம் அவளுடைய கதையைச்
சொல்கிறது. அவரது உடல் அழகும் கலை சாதனைகளும் சோழ இளவரசர் உதயகுமாரரை
கவர்ந்திழுக்கின்றன. அவன் அவளைப் பின்தொடர்கிறான். ப Buddhism த்த
வற்புறுத்தலின் கன்னியாஸ்திரி, மனித உறவுகளிலிருந்து தன்னை விடுவிப்பதற்கான
உறுதிப்பாட்டை உணர்கிறாள். அவள் அவனது முன்னேற்றங்களை நிராகரிக்கிறாள்,
ஆனால் அவனிடம் தன்னை ஈர்க்கிறாள். அவள் தன் தாய், ப Buddhist த்த ஆசிரியர்
அரவண ஆதிகல் மற்றும் தேவதூதர்களின் உதவியை மறைக்கிறாள், பிரார்த்தனை
செய்கிறாள். அச்சங்களிலிருந்து தன்னை விடுவித்துக் கொள்ள அவர்கள் ப
Buddhist த்த மந்திரங்களை கற்பிக்கிறார்கள். ஒரு தேவதூதர் அவளை ஒரு
தீவுக்கு மாயமாய் காண உதவுகிறார், அதே நேரத்தில் இளவரசன் அவளைத் துரத்த
முயற்சிக்கிறான், வடிவங்களை மாற்றவும், வேறொருவனாக தோன்றவும் அவளுக்கு
அதிகாரம் அளிக்கிறான். தீவில், அவள் ஒரு மந்திர பிச்சைக் கிண்ணத்தைப்
பெறுகிறாள், அது எப்போதும் நிரப்பப்படும். பின்னர், இளவரசன் அவளைப்
பின்தொடர்வதால், அக்கம் பக்கத்தில் ஒரு திருமணமான பெண்ணின் வடிவத்தையும்
ஆடைகளையும் அவள் எடுத்துக்கொள்கிறாள். கணவன் இளவரசன் அவளை கிண்டல்
செய்வதைப் பார்த்து, இளவரசனைக் கொல்வதன் மூலம் “தன் மனைவியை” -
மணிமேகலை-மறைத்து - பாதுகாக்கிறான். ராஜாவும் ராணியும் தங்கள் மகனின்
மரணத்தை அறிந்து, மணிமேகலை கைது செய்ய உத்தரவிடவும், அவளைக் கொல்ல ஒரு
வில்லனை ஏற்பாடு செய்யவும். தேவதூதர்கள் தலையிடுகிறார்கள், மற்றவர்கள் அவளை
அணுகும்போது மணிமேகலை அற்புதமாக மறைந்து விடுகிறார். ராணி புரிந்துகொண்டு,
மனந்திரும்புகிறாள். மணிமேகலை விடுவிக்கப்பட்டுள்ளது. மணிமேகலை
சிறைச்சாலையை ஒரு நல்வாழ்வாக மாற்றி ஏழைகளுக்கு உதவுகிறார், புத்தரின்
தம்மத்தை ராஜாவுக்குக் கற்பிக்கிறார். காவியத்தின் இறுதி ஐந்து
கான்டோக்களில், ப teachers த்த ஆசிரியர்கள் நான்கு உன்னத சத்தியங்கள்,
பன்னிரண்டு நிதானங்கள் மற்றும் பிற யோசனைகளை அவளுக்கு ஓதிக்
காட்டுகிறார்கள். பின்னர் அவள் வான்சியில் (சேர இராச்சியம்) தெய்வம் கண்ணகி
கோவிலுக்குச் சென்று, பிரார்த்தனை செய்கிறாள், வெவ்வேறு மத அறிஞர்களைக்
கேட்கிறாள், நிபானாவை அடைய (மறுபிறப்புகளிலிருந்து விடுவிக்க) கடுமையான சுய
மறுப்பைப் பயன்படுத்துகிறாள்.
தமிழ் இலக்கியத்தின் ஐந்து பெரிய காவியங்களில் ஒன்றாகும், மேலும் நவீன
யுகத்தில் தப்பிப்பிழைத்த மூன்றில் ஒன்று. அதன் இரட்டை காவியமான
சிலப்பாடிகாரத்துடன், மணிமேகலை பொதுவான சகாப்தத்தின் ஆரம்ப நூற்றாண்டுகளில்
தமிழ் பிராந்தியங்களின் (பிரபுத பாரத் மற்றும் இலங்கை) வாழ்க்கை,
கலாச்சாரம் மற்றும் சமூகம் பற்றிய நுண்ணறிவுகளை வழங்கும் ஒரு முக்கியமான
உரையாக பரவலாகக் கருதப்படுகிறது. காவியத்தின் கடைசி கான்டோக்கள் -
குறிப்பாக கான்டோ 27 - ப Buddhism த்த மதத்தின் தற்போதைய கருத்துக்களுக்கான
ஒரு சாளரமாகும், அத்துடன் திராவிட-ஆரியத் தொகுப்பின் ஒரு காலகட்டத்தில்
தமிழ் மக்களால் நடைமுறைப்படுத்தப்பட்டு புரிந்து கொள்ளப்பட்ட ஒன்றோடொன்று
போட்டி மற்றும் ஒத்துழைப்பின் வரலாறு. பிரபுத்த பார்தியன் மதங்கள் உருவாகி
வந்தன.
2 ஆம் நூற்றாண்டுக்கும் 9 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதிக்கும் இடையில்
அறிஞர்களால் பலவிதமாக தேதியிடப்பட்டுள்ளது, ஆரம்ப தேதிகள் தமிழ்
அறிஞர்களால் விரும்பப்படுகின்றன, அவை பொதுவாக தமிழ் பாரம்பரியத்துடன்
தொடர்புடையவை. மணிமேகலை ப Buddhist த்த மரபுகளையும், ப Buddhist த்த
பல்வேறு பள்ளிகளைப் பற்றிய காவிய ஆசிரியரின் சுருக்கப் பிரிவுகளையும்
கொண்டுள்ளது, தத்துவங்கள் சிலவற்றின் ஆசிரியர்கள் பொதுவாக பிற்கால
நூற்றாண்டுகளுக்கு முந்தியவை.
சகாப்த தமிழ் அறிஞர் எஸ். கிருஷ்ணசாமி ஐயங்கார் 1927 ஆம் ஆண்டில் “கி.பி
400 ஐ விட மிகவும் முந்தையது” அல்லது “ஐந்தாம் நூற்றாண்டின் ஆரம்பத்தில்
ஒரு படைப்பாக இருக்க வேண்டும்” என்று முன்மொழிந்தார். 1974 ஆம் ஆண்டில்,
தமிழ் இலக்கிய மற்றும் வரலாற்று அறிஞரான கமில் ஸ்வெலேபில், 6 ஆம்
நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதியில் மொழியியல், உள் சான்றுகள், அதன் இரட்டை காவிய
சிலப்பாடிகாரத்தின் டேட்டிங் மற்றும் பிற தமிழ் இலக்கியங்களுடன் ஒப்பிடுவதை
அடிப்படையாகக் கொண்டு மிகவும் தகவலறிந்த டேட்டிங் என்று முன்மொழிந்தார்.
1989 ஆம் ஆண்டு தனது மொழிபெயர்ப்பில், அலைன் டேனியலோ இந்த உரை முதல் தமிழ்
காவியமான சிலப்பாடிகாரத்திற்குப் பிறகு இயற்றப்பட்டதாகக் கூறுகிறார், ஆனால்
இது 2 அல்லது 3 ஆம் நூற்றாண்டில் இருக்கலாம். ஹிகோசாக்காவின் கூற்றுப்படி,
காவியத்தில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ள சில நிகழ்வுகள் உண்மையான வரலாற்று சோழ
வம்ச நிகழ்வுகளுடன் ஓரளவு தொடர்புடையதாக இருந்தால், மணிமேகலையின் சில
பகுதிகள் பொ.ச. 890 க்குப் பின்னர் தேதியிடப்பட வேண்டும். பவுலா ரிச்மேனின்
கூற்றுப்படி, காந்தசாமி மற்றும் ஸ்வெலெபில் ஆகியோரின் 6 ஆம் நூற்றாண்டின்
டேட்டிங் காவியத்திற்குள் உள்ள சான்றுகள் மற்றும் பிற தமிழ் மற்றும்
சமஸ்கிருத நூல்களில் உள்ள ஆதாரங்களை மிகவும் நம்பத்தகுந்த அறிவார்ந்த
பகுப்பாய்வு ஆகும்.
பழமையான தமிழ் காவியமான சிலப்பதிகாரத்தின் கதாபாத்திரங்களை உருவாக்குகிறது
(தமிழ்: தத்தீவ்). இது 30 கான்டோக்களில் கோவலன் மற்றும் மாதவியின் அழகான
மகள் மணிமேகலையின் கதையை விவரிக்கிறது. மணிமேகலை என்பது இரண்டு
காவியங்களில் கவனம், பாணி மற்றும் பிரச்சாரம் ஆகியவற்றில்
சிலப்பதிகாரத்தின் ஆய்வறிக்கை ஆகும். சிலப்பதிகாரம் ஒரு சோகமான காதல் கதை,
அது இறுதியில் இயற்கைக்கு அப்பாற்பட்டது. மணிமேகலை என்பது இயற்கைக்கு
அப்பாற்பட்ட கூறுகளுடன் தொடங்கும் ஒரு காதல் எதிர்ப்பு கதை. சிலப்பாடிகாரம்
மனித உணர்ச்சி கருப்பொருள்களை உருவாக்கி, சமணர்களை புகழ்ந்து பேசும் சில
பிரிவுகளையும் உள்ளடக்கியது, அதே சமயம் மணிமேகலை என்பது சமண மதத்தை தாக்கி
கேலி செய்யும் ப Buddhist த்த பிரச்சாரமாகும் என்று கமில் ஸ்வெலேபில்
கூறுகிறார்.
காவியத்தில் அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட அவரது நுட்பமான அழகு மற்றும் அசாதாரண
திறமைகள்; கோவலனும் கண்ணகியும் நினைவு கூர்ந்தனர்; மணிமேகலை
கன்னியாஸ்திரியாக இருக்க வேண்டும், ஒரு மத வாழ்க்கையை நடத்த வேண்டும்
என்றும், அவர் நடனமாடமாட்டார் அல்லது திருவிழாவில் கலந்து கொள்ள மாட்டார்
என்றும் மணிமேகலையின் தாய் மாதவியும் பாட்டி சித்ரபதியும் அறிகிறார்கள்;
சோழர் நகரம், மக்கள் மற்றும் திருவிழா பற்றிய கூடுதல் விளக்கம்.
மையத்திலிருந்து தொலைவில் உள்ள ஒரு நகரத் தோட்டத்திற்கு மணிமேகலை தனது
நண்பர் சுதாமதியுடன் செல்கிறார்; சோழர் நகரம், மக்கள் மற்றும் திருவிழா
பற்றிய தொடர்ச்சியான விளக்கம், “இழிந்த சமண துறவி, நிர்வாணமாகவும்,
கண்ணுக்குத் தெரியாத உடையக்கூடிய பூச்சியைத் துன்புறுத்துவதைத்
தவிர்ப்பதற்காக பறக்க-துடைப்பம் அசைப்பதாகவும்” குறிப்பிடுகிறது, அத்துடன்
“கலமுகாக்கள் [ஷைவத்தின் ஒரு துணைப் பிரிவு] ஒலியண்டர் மலர் மாலைகள்
மற்றும் ருத்ராட்சா மாலா, உடல் சாம்பலால் பூசப்பட்டது, வெறித்தனமாக
செயல்படுகிறது “.
தோட்டத்தின் படிக பெவிலியனுக்குள் நுழைகிறார்; இளவரசர் உதயகுமார இந்து
கடவுளான முருகனைப் போல தைரியமாகவும் அழகாகவும் அறிமுகப்படுத்தினார்;
அவருக்கு மணிமேகலை நடனக் கலைஞர் மற்றும் அவரது அழகு பற்றி கூறப்படுகிறது;
தோட்டத்தில் அவளைக் கண்டுபிடிக்க இளவரசன் செல்கிறான்; அவன் அவளைக்
கண்டுபிடித்து, அவளைப் பின்தொடர்கிறான், அவளுடைய தோழி சுதமதி அவனைத் தடுக்க
முயற்சிக்கிறாள், பின்னர் அவள் ஏன் ஒரு மடத்தில் இல்லை, ஏன் தோட்டத்தில்
இருக்கிறாள் என்று கேட்கிறான்; சுதமதி கூறுகிறார், உடல் வெறுமனே தீமைகளின்
பாத்திரமாகும், இது கடந்தகால பிறப்புகளின் கர்மாவால் பிறந்தது; இளவரசர்
மணிமேகலை சந்திக்க முயற்சிக்கிறாள், அவள் படிக பெவிலியனில் ஒளிந்து
கொள்கிறாள்.
மணிமேகலையின் அழகு அதிர்ஷ்டத்தின் தெய்வமான லட்சுமியின் சிலைகளை நிரப்பிய
படிக பெவிலியனில் ஒளிந்திருந்தது. உதயகுமாரா அவளைப் பார்க்கிறாள், உடனடியாக
அவளுக்காக விழுகிறாள், அவள் உண்மையானவனா அல்லது சரியாக வடிவமைக்கப்பட்ட
சிலையா என்று ஆச்சரியப்படுகிறாள். அவள் அவனை எவ்வளவு தவிர்க்கிறானோ,
அவ்வளவு அதிகமாக அவன் அவளை விரும்புகிறான். மணிமேகலை மற்றும் அவள் இருவரும்
கன்னியாஸ்திரிகள் என்பதால் மனிமேகலை அவரைப் போன்ற அழகான மனிதர்கள் மீது
ஆர்வம் காட்டவில்லை என்பதை சுதமதி அவருக்கு நினைவூட்டுகிறார். அவர்
வங்காளத்தைச் சேர்ந்தவர், அவரது தந்தை ஒரு பிராமணர் [வேத], மற்றும் அவர்கள்
தெற்கே கன்னியாகுமரியை நோக்கி [இந்து] யாத்திரை மேற்கொண்டனர், இது
ராமாயணத்தில் ராமரின் பயணம் தொடர்பானது. அங்கே அவள் ஒரு சமண மடத்தில்
சேர்ந்தாள். அவளுடைய தந்தை அவளுடன் சேர்ந்தார், ஆனால் ஒரு நாள்
விபத்துக்குப் பிறகு அவளுடைய தந்தை மோசமாக இரத்தப்போக்கு கொண்டிருந்தார்.
இரத்தம் தங்களை மாசுபடுத்தும் என்ற பயத்தில் சமணர்கள் இருவரையும்
வெளியேற்றினர். பின்னர் அவர் ஒரு புத்த மடாலயத்தில் கன்னியாஸ்திரி ஆனார்,
அங்குதான் கன்னியாஸ்திரி மணிமேகலை சந்தித்தார். இளவரசர் ஒப்புக் கொள்ளாமல்,
மனிமேகலாயின் குடும்பத்தினரை சந்திக்க தீர்மானித்தார். அவள்
கன்னியாஸ்திரியாக இருக்க விரும்புவதால் தான் குழப்பமடைந்ததாக மணிமேகலை
ஒப்புக்கொள்கிறாள், ஆனால் அவள் இளவரசனிடம் ஈர்க்கப்பட்டதாக உணர்கிறாள்.
கடல்களின் தெய்வம் மணிமேகலா தோன்றுகிறார். அவள் புத்தரைப் புகழ்கிறாள்,
அவனுடைய தர்மச் சக்கரம், இரண்டு புத்த கன்னியாஸ்திரிகளைச் சந்திக்கிறது.
தேவி மற்றும் அவரது சக்திகளின் விளக்கம்; இளவரசனால் துரத்தப்படுவதைத்
தவிர்ப்பதற்காக, கன்னியாஸ்திரிகளுக்கு சக்ரவல-கோட்டத்திற்குச் செல்லுமாறு
அறிவுறுத்துகிறாள், அதாவது “ஹெவன் கோயில்” - ப Buddhist த்த மேடுகளுடன்
துறவிகள் சேகரிக்கும் இடங்கள். “ஹெவன் கோயில்” இன் வரலாறு அவர்களின்
பிரபலமான பெயரான “சிட்டி ஆஃப் தி டெட்” உடன் பின்வருமாறு; காவியமானது
ஷங்கலன் என்ற ஒரு பிராமணனின் கதையை இரவில் தவறுதலாக திண்ணைக்குள் நுழைகிறது
மற்றும் ஒரு சூனியக்காரி கையில் மண்டை ஓடுடன் கத்தி, குள்ளநரி போன்ற
சத்தங்களுடன் எதிர்கொள்கிறது, பிராமணர் பயங்கரத்தில் தப்பி, பின்னர்
அதிர்ச்சியில் இறந்துவிடுகிறார் அவரது தாயார் கோதமி. அம்மா சம்பபதி
கோவிலுக்குச் சென்று, “என் உயிரை எடுத்துக் கொள்ளுங்கள், என் மகன்
வாழட்டும்” என்று பிரார்த்தனை செய்கிறாள். சம்பபதி தோன்றி இது விதி என்று
கூறுகிறார், அவரது கர்மாவும் அவர் மீண்டும் பிறப்பார். தாய் நான்கு
வேதங்களை கேள்வி கேட்கிறார், தெய்வம் சம்சாரங்கள், மேரு மவுண்ட் மற்றும்
மறுபிறப்பு பகுதிகள் பற்றிய ப theory த்த கோட்பாட்டை விளக்குகிறது. [29]
காவியத்தின்படி, சுதமதியின் பலவீனமான மனம் அரிதாகவே புரிந்துகொள்கிறது,
ஆனால் மணிமேகலா தேவி சரியானது என்று அவள் உணர்கிறாள். தெய்வம் பின்னர்
மந்திரத்தைத் தூண்டுகிறது, இரு கன்னியாஸ்திரிகளையும் தூக்கத்தில்
ஆழ்த்துகிறது, அதன்பிறகு உடனடியாக மணிமேகலை தனியாக வான் வழியாக
மணிப்பல்லவம் தீவுக்கு கொண்டு செல்கிறது, அங்கு கன்னியாஸ்திரி என்ற
உறுதிமொழிகள் இளவரசரின் வசீகரத்தால் அச்சுறுத்தப்படாது.
இளவரசனைச் சந்தித்து, மணிமேகலை மறக்கச் சொல்கிறாள், ஏனென்றால் அவள் ஒரு
துறவற வாழ்க்கை வாழ விதிக்கப்பட்டுள்ளாள்; அவள் விழித்தெழுந்து சுதாமதியைச்
சந்திக்கிறாள், மணிமேகலை தொலைதூரத் தீவில் பாதுகாப்பாக இருப்பதாகவும், தன்
மகளைத் தேடவும் கவலைப்படவும் கூடாது என்று தன் தாய் மாதவிக்கு
நினைவூட்டவும் சொல்கிறாள்; தெய்வம் பின்னர் வானத்தில் மறைந்தது;
நடந்துகொண்டிருக்கும் திருவிழாவின் விளக்கம் தொடர்கிறது, வருத்தப்பட்ட
பெண்கள், கணவரின் துரோகங்கள், சோர்வாக மற்றும் தூங்கும் இளம் சிறுவர்
சிறுமிகள் முந்தைய நாளில் தங்கள் இந்து கடவுள்கள் (விஷ்ணு) மற்றும்
தெய்வங்கள் (துர்கா) ); சுதமதி தூங்கிக்கொண்டிருந்த நகரத்தின் வழியாக
நடந்து சென்றபோது, ஒரு கல் சிலை அவளுடன் பேசியபோது, மணிமேகலை புத்தரைப்
போலவே ஒரு முழுமையான அறிவோடு ஒரு வாரத்தில் நகரத்திற்குத் திரும்புவார்
என்று சொன்னாள். கல் சிலை பேச்சையும் அது அவளிடம் சொன்னதையும் பார்த்து
பயத்தில் சுதமதி உறைந்தாள்.
மணிப்பல்லவம் தீவில் எழுந்திருக்கிறார். அவள் தனியாக இருப்பதைக்
காண்கிறாள், குழப்பமடைகிறாள், பயப்படுகிறாள். கடற்கரையில் நடந்து
செல்லும்போது அவள் அழுகிறாள், மதுரையில் அநியாயமாக தூக்கிலிடப்பட்ட அவரது
நண்பர், அவரது தந்தை கோவலன், அவரது தாயார் மற்றும் அனைத்து
அன்பானவர்களையும் நினைவு கூர்ந்தார். பின்னர் மணிமேகலை புத்தரின் கால்தடம்
பீடத்தைப் பார்த்து, நகைகளுடன் பிரகாசிக்கிறார். அதன் அருகே சிலர்
சண்டையிடுவதை அவள் காண்கிறாள். புத்தர் தோன்றுகிறார், சண்டையை
நிறுத்தும்படி கட்டளையிடுகிறார், பீடம் தனக்கு மட்டுமே என்பதை நினைவில்
வைத்துக் கொள்ளுங்கள், மேலும் முனிவர்கள் மற்றும் சக்திவாய்ந்தவர்களால்
வணங்கப்பட வேண்டும்.
கால்தடங்களுக்கு அருகில் மணிமேகலாயின் பயமும் கவலையும் மறைந்து போனது.
மகிழ்ச்சியின் கண்ணீர் அவள் கன்னங்களை உருட்டியது. அவள் திடீரென்று மற்றும்
அதிசயமாக தனது கடந்தகால வாழ்க்கையையெல்லாம் சூழ்நிலைகளுடன் நினைவில்
வைத்துக் கொள்கிறாள், மேலும் அவளுடைய ஏராளமான மறுபிறப்புகள், அவளுடைய
தந்தைகள் மற்றும் கணவர்களால் வருத்தப்படுகிறாள். காந்தா, நாகநாடு, வடக்கு
நகரமான அவந்தி மற்றும் இந்திய ப Buddhism த்த மதத்திற்கு முக்கியத்துவம்
வாய்ந்த பிற இடங்களின் பிரம்மா தர்மம் என்ற முனிவரை அவர் கடந்த பிறப்பில் ப
Buddhist த்தராக சந்தித்ததை காவியத்தில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.
தெய்வம் தோன்றி, “உயிரினங்களிடையே நன்மை இனி காணப்படவில்லை, மக்கள்
ஞானத்திற்கும் உண்மையான அறிவிற்கும் செவிடர்களாகிவிட்டார்கள்” என்று
புத்தர் தோன்றினார் என்று கூறுகிறார். அவள் நகைகள் புத்தரின் பீடத்தை
கடிகார திசையில் மூன்று முறை சுற்றுகிறாள். தெய்வம் பின்னர் மணிமேகலைச்
சந்தித்து, முந்தைய மறுபிறப்புகளின் சுழற்சிகளைப் பற்றிய கூடுதல் தகவல்களை
அவளுக்குக் கொடுக்கிறது, இந்த வாழ்க்கையில் இளவரசர் உதயகுமார் உட்பட, கடைசி
பிறவியில் ஒரு ப mon த்த பிக்குவிடம் முரட்டுத்தனமாக இருந்த ராஜாவும்
அவரது கணவரும் இருந்தனர், ஆனால் நீங்கள் அவரிடம் மன்னிப்புக் கேட்டீர்கள்,
உணவு தானம் செய்தீர்கள் மற்றும் துறவியின் கட்டளைகளுக்குக்
கீழ்ப்படிந்தார். எனவே, இந்த வாழ்க்கையில், அவர் ஒரு விரக்தியடைந்த
இளவரசர், அதே நேரத்தில் உங்கள் தகுதிகள் உங்களை ஒரு ப Buddhist த்த
கன்னியாஸ்திரியாக மாற்றிவிட்டன. முந்தைய வாழ்க்கையில் மாதவியும் சுதமதியும்
அவரது சகோதரிகளாக இருந்ததாகவும், இப்போது இந்த வாழ்க்கையில் அவரது தாயும்
நண்பரும் என்றும் அவள் அவளுக்குத் தெரிவிக்கிறாள். துன்பம் மற்றும்
அச்சங்கள் இல்லாமல் எப்படி இருக்க வேண்டும் என்று அவள் அவளுக்கு
வழிகாட்டுகிறாள். தெய்வம் மணிமேகலை “பல்வேறு மதங்களின் வஞ்சகக்
கோட்பாடுகளை” படிக்கச் சொல்கிறது, மேலும் சந்நியாசி மற்றும் பசியின்
துன்பங்களை சமாளிக்க தனது மந்திர மந்திரங்களை (தரணி) கற்பிக்கிறது.
மந்திரங்களில் ஒன்று, தனது தோற்றத்தை வேறொரு நபராக மாற்றி, உடனடியாக காற்று
வழியாக பயணிக்க அனுமதிக்கும் என்று தெய்வம் கூறுகிறது.
Buddhist த்த பாதுகாவலர் தெய்வம் திவா-திலக்காய் (ஸ்கிட்: திவிபா-திலகா)
மணிமேகலை சந்திக்கிறார். தெய்வம் கூறுகிறது, கடந்தகால வாழ்க்கையில் பெரும்
தகுதியைக் குவித்தவர்கள் மற்றும் பல பிறப்புகளில் ப Buddhist த்தர்களாக
இருந்தவர்கள் மட்டுமே புத்தரின் கால்தடங்களை அவர்களின் தற்போதைய
வாழ்க்கையில் காணவும் வணங்கவும் முடியும். [34] புத்தர் வைஷக மாதத்தில் மிக
நீண்ட நாளில் பிறந்தார் என்றும், ஒவ்வொரு ஆண்டும் புத்தரின் பிறந்தநாளில்
ஒரு ஏரியின் அருகே ஒரு மாய கிண்ணம் தோன்றும் என்றும் திவதிலக்காய்
குறிப்பிடுகிறார். அன்றே மணிமேகலை ஏரிக்கு அருகில் இருப்பதால் தான்
நடக்கிறது, எனவே அவள் சென்று அவள் பெற வேண்டிய மந்திரக் கிண்ணத்தைப்
பெறலாம். அந்த கிண்ணத்துடன், அவள் தினமும் சாப்பிட ஒருபோதும் உணவை விட்டு
வெளியேற மாட்டாள் என்று டிவதிலக்காய் கூறுகிறார். மணிமேகலை மந்திர
ஏரிக்குச் சென்று மந்திரக் கிண்ணத்தைப் பெறுகிறார். அவள் புத்தரின் மகிமையை
முழக்கமிடுகிறாள், டிவதிலக்காய் தெய்வம் மற்றும் புத்தரின்
கால்தடங்களுக்கு முன் ஸஜ்தா செய்கிறாள். மந்திரக் கிண்ணம் மற்றும் புத்த
தர்மத்தைப் பற்றி மேலும் அறிய அரவன ஆதிகலைச் சந்திக்க தெய்வம் சொல்கிறது
தீவில் இருந்து திரும்புகிறார். சோழ இராச்சியத்தில் தனது தாய் மற்றும்
நண்பர் சுதாமதியுடன் திரும்பி வந்தபோது, அவரைக் கண்டுபிடிப்பதற்கான பல
முயற்சிகளுக்குப் பிறகு பழைய ப Buddhist த்த சந்நியாசி ஆரவன அடிகலைக்
காண்கிறார்.
கிண்ணத்தின் முதல் உரிமையாளரான அபுத்ராவின் கதையையும், அபன்ஜிகா
வேதங்களைக் கற்பித்த பெனாரஸின் (இந்து புனித நகரம்) பிராமண அபஞ்சிகாவின்
கதையையும் மணிமேகலை கற்றுக்கொள்கிறார். அபுத்ரா என்ற சிறுவன் ஒரு மாடு
திருடியதாக குற்றம் சாட்டப்படுகிறான், மாடுகள் அபஞ்சிகா மற்றும் பிற
பிராமணர்களுடன் சண்டையிட்டு சிறுவனை பாதுகாக்கின்றன, ஒரு பிராமணரைக்
கொன்றன. விஷ்ணுவின் தொப்புளிலிருந்து பிறந்த பிரம்மா கற்பித்த வேத
வசனங்களின் அர்த்தத்தை பிராமணர்கள் திரித்ததாக அபுத்ரா சந்தித்து குற்றம்
சாட்டுகிறார். மிகப் பெரிய வேத ஆசிரியர்களான வசிஷ்டா மற்றும் அகஸ்த்யா
குறைந்த பிறப்பிலிருந்து பிறந்தவர்கள் என்பதை அபுத்ரா நினைவூட்டுகிறார்.
அபுத்ரா ஒரு மாடு-திருடன் என்று முத்திரை குத்தப்படுகிறார், மேலும் அவர்
தனது சுற்றுகளைச் செய்யும்போது அவரது பிச்சைக் கிண்ணம் கற்களால்
நிரப்பப்படுகிறது. [36] அபுத்ரா நகரத்தை விட்டு வெளியேறி மதுரை அடைகிறார்.
அதிர்ஷ்டத்தின் தெய்வமான மதுரையின் லட்சுமி கோயிலுக்குள் தனது பிச்சைக்
கிண்ணத்துடன் அமர்ந்திருக்கிறார். லட்சுமியை வணங்குபவர்கள் தயவுசெய்து
அபுத்ராவின் கிண்ணத்திற்கு ஏராளமான உணவை நன்கொடையாக வழங்குகிறார்கள், இது
அபுத்ரா ஏழைகள், பார்வையற்றோர், காது கேளாதோர் மற்றும் பிற ஏழை மக்களுடன்
பகிர்ந்து கொள்கிறது. காவியத்தில் கன்னியாகுமரி என்ற பெயரைக்
குறிப்பிடுகிறது, அது ஒரு இந்து குளியல் யாத்திரைத் தளம்.
சந்நியாசி ஆரவன அடிகலில் இருந்து அபுத்ரா கதையைப் பற்றி மேலும் அறிகிறார்.
அபுத்ரா பல ஆண்டுகளாக மதுரையில் வசித்து வருகிறார், லட்சுமி கோவிலில்
பிச்சை எடுக்கிறார். ஒரு குறிப்பிட்ட ஆண்டில், இந்திரன் கடவுள்
கோபமடைந்தபோது தமிழ் பகுதியில் பஞ்சம் ஏற்பட்டது. துன்பத்தின் இந்த
காலகட்டத்தில், ஒரு நாள் தெய்வம் சரஸ்வதி தோன்றி அவருக்கு மந்திர கிண்ணத்தை
கொடுத்தார். காவியம் சரஸ்வதியை மனம் தொடர்பான எல்லாவற்றிற்கும் தெய்வம்
என்றும், மொழி, அறிவு மற்றும் கலைகளின் தெய்வம் என்றும் குறிப்பிடுகிறது.
மாய பிச்சை கிண்ணம் எப்போதும் ஒவ்வொரு நாளும் உணவு மலைகளால்
நிரப்பப்படுகிறது, இது அப்புத்ரா தேவைப்படுபவர்களுடன் பகிர்ந்து கொள்கிறது.
பாண்டிய ராஜ்யத்தில் பஞ்சம் 12 ஆண்டுகளாக தொடர்கிறது, ஆனாலும் கிண்ணம்
எப்போதும் நிரப்பப்படுகிறது. அபுத்ரா, ஒரு பையனைப் போலவே, இந்திரனை கேலி
செய்கிறான், ஏனென்றால் ஏழைகளுக்கு உதவ மேஜிக் கிண்ணம் இருக்கிறது. இந்திரன்
மழையை ஏராளமாக செய்து அனைவரையும் மிகுந்த செழிப்புடன் பொழிந்து
பழிவாங்குகிறான். யாரும் ஏழைகளாக இல்லை, அபுத்ரா தன்னிடம் ஏராளமான மேஜிக்
கிண்ணத்திலிருந்து உணவை தானம் செய்ய யாரும் இல்லை என்று விரக்தியடைந்தார்.
பின்னர், ஒரு நாள், ஜாவா (இந்தோனேசியா) மக்கள் அவரை சந்தித்தனர். இந்திரன்
அவர்களுக்கு தாராளமாக இல்லை, பலர் ஜாவாவில் பசியால் இறந்து
கொண்டிருந்தார்கள். அபுத்ரா ஒரு கப்பலில் ஜாவாவுக்கு புறப்பட்டார். ஒரு
புயல் கப்பலைத் தாக்கியது, அப்புத்ரா மணிப்பல்லவம் தீவில் இறங்குகிறார்.
அபுத்ரா அந்த தீவில் இறந்தார். அந்த தீவில் மேஜிக் கிண்ணம் அப்படித்தான்
வந்தது, ஏன் மணிமேகலை அதே கிண்ணத்தை அங்கே கண்டுபிடித்தார்.
சந்நியாசி கன்னியாஸ்திரிக்கு அபுத்ராவின் நினைவாக ஜாவா மக்களுக்கு உதவிய
தாராளமான பசுவின் கதையைச் சொல்கிறார். முந்தைய வாழ்க்கையில் (கம்மா)
சம்பாதித்த தகுதிகளைப் பொறுத்து மறுபிறப்பு என்ற ப theory த்த கோட்பாட்டை
அவர் முன்வைக்கிறார். அண்ட சமுத்திரத்தை [சமுத்திர மந்தன்] துடைப்பதன்
மூலம் அவர்கள் பெற்ற அமிர்தத்துடன் நல்ல காரணங்களுக்கு தெய்வங்கள் உதவ
முயன்றதைப் போலவே, மனிமேகலையும் சுதமதியும் தங்கள் வசம் உள்ள மேஜிக்
கிண்ணத்தை பசியுள்ளவர்களுக்கும் தேவைப்படுபவர்களுக்கும் உதவுமாறு அவர்
பரிந்துரைக்கிறார். கன்னியாஸ்திரிகள், மிகவும் நம்பிக்கையுடன், பிச்சை
எடுக்க புஹார் தெருக்களில் சுற்றித் தொடங்கினர். பின்னர் அவர்கள் மேஜிக்
கிண்ணத்தில் சேகரித்த உணவை ஏழைகளுடன் பகிர்ந்து கொண்டனர். காவியத்தில்
இமயமலை, க aus சாம்பி மற்றும் உஜ்ஜைன் ஆகிய நாடுகளில்
குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.
ஆதிகல் கன்னியாஸ்திரிகளுக்கு அமானுஷ்ய மரபணுக்கள் மற்றும் வர்த்தகர்
ஷாதுவன் மற்றும் அவரது மனைவி அதிராய் ஆகியோரின் கதை பற்றி கற்பிக்கிறார்.
கடல் புயலில் ஷாதுவன் இறந்துவிட்டதாக கூறப்படுகிறது. அதிராய் எரியும்
மரத்துடன் ஒரு குழியில் குதித்து தன்னைக் கொல்ல முயற்சிக்கிறாள், ஆனால் தீ
அவளுக்கு தீங்கு விளைவிக்கவில்லை. நாகா ராஜ்யத்தின் தீவில் கணவர் உயிருடன்
இருப்பதால், தனது நெருப்பால் பாதிக்கப்படவில்லை என்று சொல்லும் ஒரு
தெய்வத்தை அவள் பார்க்கிறாள். நாகர்கள் அவரை வரவேற்று மகிழ்ச்சிக்காக ஒரு
பெண்ணைக் கொடுக்கிறார்கள். அவர் அந்தப் பெண்ணை மறுத்து, மறுபிறப்புகள்
மற்றும் தகுதிகளைப் பற்றி புத்த தர்மத்தை அவர்களுக்குக் கற்பிக்கிறார்.
அவர்கள் அவருக்கு முன்பாக ஸஜ்தா செய்கிறார்கள், தங்கம், வைரங்கள் மற்றும்
மாணிக்கங்கள் அனைத்தையும் தங்கள் தீவுகளுக்கு அருகிலுள்ள கப்பல்
விபத்துக்களில் எடுத்துச் செல்ல அழைக்கிறார்கள். இடிபாடுகளில் இருந்து ஒரு
பெரிய செல்வத்தை சேகரித்து அதை மீண்டும் அதிராய்க்கு கொண்டு வருகிறார்.
கடந்த வாழ்க்கையில் சம்பாதித்த தகுதி மற்றும் நல்லொழுக்கத்தினால் தான் இது
நிகழ்ந்தது என்று துறவி ஆசிரியர் மணிமேகலை விளக்குகிறார்.
துறவி ஆதிகலின் ஞானத்துடன், மக்களுக்கு உதவ மேஜிக் கிண்ணத்தைப்
பயன்படுத்துகிறார். அவள் ஒரு நல்வாழ்வைத் தொடங்குகிறாள்.
ராமாயணத்திலிருந்து ராமா மற்றும் விஷ்ணு கதையை காவியத்தில்
குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது, அவர்கள் இலங்கைக்கு ஒரு இணைப்பைக் கட்டியதாகக்
கூறுகிறார்கள், ஆனால் ஒரு சந்நியாசியின் சாபம் பாலம் இணைப்பைக் கலைத்தது.
மேஜிக் கிண்ணத்திலிருந்து உணவளித்த மக்கள் திடீரென்று தங்கள் கடந்தகால
வாழ்க்கையை உணர்ந்த கதைகளையும் இது குறிப்பிடுகிறது. மணிமேகலையின்
நல்வாழ்வு ஒரு கோவில் கோவிலுக்கு அருகில் உள்ளது (ப m த்த மேடுகள்,
துறவிகளுக்கான சேகரிக்கும் இடம்).
உதயகுமாரா தனது பாட்டி இளவரசனிடம் இருக்கும் இடத்தைச் சொன்னபின் மணிமேகலை
விருந்தோம்பலுக்கு வருகை தருகிறார். அவர் பாட்டியிடம் அவளை எவ்வளவு
வணங்குகிறார், அவளை விரும்புகிறார் என்று கூறுகிறார். நடனம், இசை மற்றும்
வீட்டு வேடத்திற்கு தன்னை திருப்பித் தருவது தனது கடமை என்று அவர்
கூறுகிறார். இளவரசர், தனது ஆசைகளால் உந்தப்பட்டு, கடமை சொன்னார், அவர்
செய்வார் என்று அவளுக்கு உறுதியளிக்கிறார். அவர் மணிமேகலை எதிர்கொள்கிறார்.
அவள் தான் என்று வற்புறுத்துகிறாள், கன்னியாஸ்திரியாக இருக்க
விரும்புகிறாள், ஏனென்றால் உடலும் மனித ஆசைகளும் எல்லா துன்பங்களுக்கும்
ஆதாரமாக இருக்கின்றன. அவரது பதிலுக்குப் பிறகு, வித்யாதராவின் மனைவி
கயாஷந்திகாயின் தோற்றமாக தன்னை மாற்றிக் கொள்ள அவர் கற்றுக்கொண்ட மந்திர
மந்திரத்தை பயன்படுத்தினார். அவள் இளவரசனின் நாட்டத்தில் இருந்து
தப்பிக்கிறாள்.
புதிய தோற்றத்தில் மணிமேகலை தனது கிண்ணத்துடன் பிச்சை எடுத்து
மற்றவர்களுக்கு உதவுகிறார். அவள் சிறையை அடைந்து காவலர்களையும் பின்னர்
அரசனையும் சந்தித்து சிறைச்சாலையை ஒரு புத்த மடமாக மாற்றும்படி அவனை
வற்புறுத்துகிறாள். மன்னர் அனைத்து கைதிகளையும் விடுவித்து, சிறைச்சாலையை
மடமாக மாற்றுகிறார்.
மாற்றப்பட்ட மடாலயம் புத்தரை வழிபடுவதற்காக ஒரு கோவிலை சேர்க்கிறது.
உதயகுமாரா அதைப் பற்றி அறிந்துகொள்கிறார், மாற்றத்திற்கு பின்னால் மணிமேகலை
இருந்தார். அவன் அவளைப் பார்க்கச் செல்கிறான். அவர் செல்லும் வழியில்,
கயாஷண்டிகாயின் கணவர்-ஆனால்-உண்மையில்-மணிமேகலை தனது மனைவியைச் சந்திக்க
செல்கிறார். கணவர் முதலில் அடைகிறார். மணிமேகலை அவரை அடையாளம் காணவில்லை,
கோபப்படுகிறார் மற்றும் அவரது பாசத்தை மறுக்கிறார். பின்னர் இளவரசன் வந்து
அவள் மீது அவனது வரிகளை முயற்சிக்கிறான். அவள் அவனை அடையாளம் கண்டு,
புன்னகைக்கிறாள், ஆனால் அவனையும் மறுக்கிறாள். “கணவன்” இளவரசனைக்
கேட்கிறான், அவனது கோபமான “மனைவி” வேறொரு மனிதனைப் பார்த்து சிரிப்பதைப்
பார்க்கிறான், மோசமானவனாகக் கருதி, வாளை வெளியே இழுத்து இளவரசனின் உடலை
இரண்டாக வெட்டுகிறான். இளவரசன் உடனடியாக இறந்து விடுகிறான். “கணவர்” தனது
மனைவி உண்மையில் யார் என்பதைக் கற்றுக்கொள்கிறார், அவர் துக்கத்தில்
இருக்கிறார். ஒரு ப god த்த தெய்வம் அவருக்கு ஆறுதல் அளிக்கிறது.
மரணம் மணிமேகலை அறிந்து கொள்கிறது. அவள் அழுகிறாள். “எண்ணற்ற” முந்தைய
பிறப்புகளின் கணவர் தனது முடிவுகளால் இறந்துவிட்டார் என்று அவர்
புலம்புகிறார், மேலும் அவரது துறவற வழிகள் இல்லாமல் துன்பத்தின் முடிவற்ற
சுழற்சிகள் தொடரும் என்றும் கூறினார். உதயகுமாரா தனது அடுத்த பிறவியில்
இதையெல்லாம் கற்றுக் கொள்வார் என்று அவள் நம்புகிறாள். ஒரு ப gen த்த ஜீனி
தோன்றி, பேசுகிறார், ஆறுதல் கூறுகிறார். மத மரபுகள் மற்றும் ப .த்த
மதங்களைப் பற்றி மேலும் அறிய அவள் வான்சி (சேர இராச்சியம்) செல்லுமாறு
மற்றவர்கள் பரிந்துரைக்கின்றனர்.
mon த்த பிக்குகள் இளவரசனைக் கொன்றது பற்றி அறிந்து கொள்கிறார்கள். என்ன
நடந்தது என்று அவர்கள் மணிமேகலை கேட்கிறார்கள். அவள் அவர்களுக்கு
எல்லாவற்றையும் சொல்கிறாள். அவர்கள் இளவரசனின் இறந்த உடலை மறைத்து,
மணிமேகலை தனது காலாண்டுகளில் அடைத்து வைக்கின்றனர். ஒரு துறவிகள் குழு
சென்று ராஜாவை சந்திக்கிறது. ப mon த்த பிக்குகள் விஷ்ணு, பரசுராமர்
மற்றும் துர்கா ஆகியோரின் புராணக்கதைகளையும், பின்னர் இளவரசரின்
பிழைகளையும், இறுதியில் அவரது மரணத்தையும் சொல்கிறார்கள். ராஜா அவர்களுக்கு
நன்றி தெரிவிக்கிறார், பெண்களின் க honor ரவத்தை பாதுகாப்பதற்காக தனது
தர்ம கடமைக்கு ஏற்ப தனது மகனை தூக்கிலிட்டிருப்பார் என்றார். இறந்த தனது
மகனை தகனம் செய்யவும், தவறான புரிதல்களை ஏற்படுத்திய மோசடிக்காக மணிமேகலை
கைது செய்யவும் அவர் உத்தரவிட்டார்.
தன் மகனின் மரணத்தை அறிந்து கொள்கிறாள். அவள் மணிமேகலை கொல்ல ஒரு ஆசாமியை
அனுப்புகிறாள். ப god த்த தெய்வங்கள் ராணியைப் பயமுறுத்தும் அற்புதங்களைச்
செய்கின்றன. கைதியை விடுவிக்க அவள் ராஜாவிடம் கேட்கிறாள். சிறையில் இருந்து
மணிமேகலை வெளியே வருகிறார்.
அடிகல் ராணியை சந்திக்கிறார். அவரை மதிக்க அவள் ப Buddhist த்த துறவியின்
கால்களைக் கழுவுகிறாள். சந்நியாசி ப Buddhism த்த மதத்தின் பன்னிரண்டு
நிதானங்கள் (காரண இணைப்புகள்) கோட்பாட்டை விளக்குகிறார், தனது மகனின்
இழப்பை விளக்க அதைப் பயன்படுத்துகிறார். தனது மகனின் கடந்தகால வாழ்க்கை
அவரை தகாத முறையில் நடந்து கொள்ளச் செய்து அவரது மரணத்திற்கு வழிவகுத்தது
என்று அவர் கூறுகிறார். துறவி ஒவ்வொருவரும் தர்மத்தைப் பின்பற்றும்படி
எச்சரிக்கிறார், அதன்படி நடந்து கொள்ளுங்கள். மணிமேகலை சந்நியாசி முன்
சிரம் பணிந்து ராணி உட்பட கூடியிருந்த அனைவரையும் தர்மத்தைப்
பின்பற்றும்படி கேட்டுக்கொண்டார். மணிப்பல்லவம் தீவுக்கு ஒரு முறை
சென்றபின், வான்சி நகருக்குச் செல்ல அவள் தீர்மானிக்கிறாள்.
மறைந்து, வான் வழியாக பயணித்து மணிப்பள்ளவம் தீவை அடைகிறார். அபுத்ரா
அதிசயமாக அவளுடன் தீவில் சேர்கிறாள். அவர்கள் தீவில் புத்தரின் நகைகள் தடம்
பதிக்கிறார்கள், பின்னர் அதற்கு மரியாதை செலுத்துகிறார்கள். ராஜா தனது
ஆசிரியரைச் சந்தித்து, அவர் கைவிட விரும்புகிறார், புத்தரின் தடம் வழிபட
நேரத்தை செலவிட விரும்புகிறார். அவர் இல்லாமல் ராஜ்யத்தையும் உலகத்தையும்
யார் பாதுகாப்பார்கள் என்பது போல அது சுயநலமாகவும் தவறாகவும் இருக்கும்
என்று ஆசிரியர் கூறுகிறார். தொடர வேண்டும் என்பது அவரது தர்ம கடமை.
மணிமேகலை அவரைச் சந்தித்து, ராஜா அவனின்றி அவனுடைய ராஜ்யம்
துன்பப்படுவதாகக் கூறுகிறான். அவர் தனது சிம்மாசனத்தில் இருக்க வேண்டும்,
அதே நேரத்தில் அவள் இப்போது வான்சியில் தனது நேரத்தை செலவிடுவாள்.
வான் வழியாக பறந்து மலை இராச்சியத்தின் தலைநகரான வான்சிக்கு வருகிறார்.
அவள் முதலில் கண்ணகி கோவிலுக்குச் சென்று தெய்வத்திற்கு மரியாதை
செலுத்துகிறாள். கலிங்க இராச்சியத்தின் (ஒடிசா) புராணத்தை காவியத்தில்
குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.
Buddhist த்த, இந்து, சமண, அஜிவிகா மற்றும் கார்வாகா தத்துவங்களின்
வெவ்வேறு பள்ளிகளைப் பற்றி மணிமேகலை அறிந்து கொள்கிறார். இந்த பகுதியும்
மீதமுள்ள காவியமும் “ஒரு தத்துவமல்ல” விவாதம் என்று பவுலா ரிச்மேன்
கூறுகிறார், மாறாக இது ஒரு இலக்கிய படைப்பு. ப author த்த ஆசிரியர் ப
Buddhist த்தரல்லாத பள்ளிகளை ப Buddhism த்த மதத்திற்கு முரணான அல்லது
தாழ்ந்ததாகக் காட்டும் வடிவத்தில் முன்வைக்கிறார். ஸ்வெலெபிலின்
கூற்றுப்படி, இது “ப campaign த்த பிரச்சாரம்” என்பது மற்றவர்களை கேலி
செய்கிறது. காவியத்தில் வேத மதம் மற்றும் அவற்றின் பல்வேறு ஞானவியல்
கோட்பாடுகள் (பிரமணா) குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. குறிப்பிடப்பட்ட இந்து துணைப்
பள்ளிகளில் வேதாந்தா, மீமாம்சா, நியாயா, சாம்கியா, வைஷேஷிகா, ஷைவம்
[ஷிவ்], வைணவ மதம் [விஷ்ணு], பிரம்மாவதா [பிரம்மா] மற்றும் வேதவாடி
[தெய்வம் இல்லை, வேதங்கள் மிக உயர்ந்தவை].
மேலும் ப Buddhist த்த கோட்பாடுகளைக் கற்றுக்கொள்கிறார். பின்னர் அவர்
கோட்பாட்டை நடைமுறைக்குக் கொண்டுவருகிறார், தனது மறுபிறப்பு சுழற்சிகளை
முடிவுக்குக் கொண்டு வந்து நிர்வாணத்தை அடைய கடுமையான சந்நியாசி பயிற்சிகளை
செய்கிறார். [58] அன்னே மோனியஸின் கூற்றுப்படி, இந்த கேன்டோ “வருங்கால
புத்தரின் வருகைக்கு” அர்ப்பணிக்கப்பட்ட ஒன்றாக கருதப்படுகிறது, இது
தீர்க்கதரிசன அர்த்தத்தில் அல்ல, மாறாக கன்னியாஸ்திரி மணிமேகலை வருங்கால
புத்தரின் இயக்கத்தில் தனது தலைமை சீடராக இணைவது போல. கடைசி கேன்டோ, அதற்கு
முந்தைய சிலவற்றோடு, ப Buddhism த்தத்தின் கர்மா கோட்பாடு பற்றிய
காவியத்தின் கூற்று, அதன் எழுத்தாளரால் புரிந்து கொள்ளப்பட்டது, மற்றும்
மறுபிறப்புகள் மற்றும் எதிர்கால துன்பங்கள் எவ்வாறு கடந்தகால
காரணங்களுடனும், பல்வேறு நிகழ்வுகளில் (சம்சாரம்) நிகழ்கால நிகழ்வுகளுடனும்
தொடர்பு கொண்டுள்ளன? .
பனை-இலை கையெழுத்துப் பிரதிகள் சிலப்பாடிகாரத்துடன் சேர்ந்து இந்து
கோவில்கள் மற்றும் மடங்களில் பாதுகாக்கப்பட்டன. 14 ஆம் நூற்றாண்டு வரை
தமிழ் மொழியில் பிற புத்த காவியங்களும் நூல்களும் இருந்தன என்று வர்ணனை
மற்றும் இரண்டாம் நிலை தமிழ் இலக்கிய சான்றுகள் கூறினாலும், இது தமிழ் ப
Buddhist த்த இலக்கியப் படைப்புகளில் மட்டுமே உள்ளது. அதன்
உயிர்வாழ்வதற்கான காரணம், சிலபதிகாராம் அல்லது சாலப்பதிகாரத்தின்
தொடர்ச்சியாக அதன் நிலை என்று ரிச்மேன் கூறுகிறார். யு.வி. சுவாமிநாதா
அய்யர் உரையின் விமர்சன பதிப்பை 1921 இல் வெளியிட்டார்.
ஆம் ஆண்டில் ஆர். பி. கே. இதன் சாறுகள், குறிப்பாக கான்டோ 30,
தென்னிந்தியாவில் ஹிசெல்லே தம்மரதனத்தின் ப Buddhism த்தத்தில் மறுபிரசுரம்
செய்யப்பட்டது, ஆனால் மாற்றப்பட்ட சொற்களோடு.
காவியம் தமிழகத்தின் வரலாறு, ப Buddhism த்தம் மற்றும் அந்தக்
காலகட்டத்தில் அதன் இடம், சமகால கலை மற்றும் கலாச்சாரம் மற்றும் அந்தக் கால
பழக்கவழக்கங்கள் பற்றிய பல தகவல்களைத் தருகிறது. இது நான்கு உன்னத
சத்தியங்கள் (ryrya-satyāni), சார்பு தோற்றம் (pratītyasamutpāda), மனம்
(சிட்ரா), தெய்வங்கள், அற்புதங்கள், மந்திரங்கள், மறுபிறப்பு, தகுதி
தயாரித்தல், துறவிகள் மற்றும் கன்னியாஸ்திரிகளால் பிச்சை எடுப்பது,
பிக்குகள் மற்றும் கன்னியாஸ்திரிகளால் பிச்சை எடுப்பது போன்ற ப Buddhist
த்த கோட்பாட்டின் ஆசிரியரின் பார்வையை இது முன்வைக்கிறது. ஏழை மற்றும் ஏழை.
இந்த காவியம் ப Buddhism த்தத்திற்கும் சமண மதத்திற்கும் இடையிலான மதப்
போட்டியைப் பற்றிய ஒரு பார்வையை வழங்குகிறது, அங்கு ப Buddhist த்த
கருத்துக்களும் பிரச்சாரங்களும் முன்வைக்கப்படுகின்றன, அதே சமயம் சமண மதம்
“தாக்கப்பட்டு கேலி செய்யப்படுகிறது” என்று ஸ்வெலேபில் கூறுகிறார்.
கூற்றுப்படி, மணிமேகலை ஒரு தனித்துவமான புத்த காவியமாகும், அதன்
தனித்துவமான அந்தஸ்தைக் கொடுக்கும். அதில் ப Buddhist த்த கோட்பாட்டின்
சுருக்கம், குறிப்பாக கான்டோஸ் 27, 29 மற்றும் 30 இல், தமிழ் இலக்கிய
எழுத்தாளரின் ப Buddhism த்தத்தைப் பற்றிய முன்னோக்கை தமிழகத்தில், 11 ஆம்
நூற்றாண்டில் அல்லது அதற்கு முன்னர் இறப்பதற்கு முன் முன்வைக்கிறது.
பகதூர் கிருஷ்ணஸ்வாமி அயங்கரின் 1927 ஆம் ஆண்டு ஆய்வறிக்கையின்படி,
மணிமேகலை “மகாயான ப Buddhism த்தத்தின் எந்தவொரு வடிவத்தையும், குறிப்பாக
நாகார்ஜுனாவால் வடிவமைக்கப்பட்ட சன்யாவாடாவைக் குறிப்பதாகக் கருதக்கூடிய
எதுவும் இல்லை”. [67] இதற்கு மாறாக, 1978 இல், சி.என். “மணிமேகலை மகாயான ப
Buddhism த்தத்தை விளக்குகிறார், அதற்கான காரணத்தை வென்றார்” என்பதற்கு
ஏராளமான உள் சான்றுகள் இருப்பதாக காந்தசாமி கூறினார்.
மகாயான ப Buddhism த்தத்தின் ஆரம்ப வடிவம் இப்போது வசுபந்து, டிக்னாகா,
புத்தகோஷா, புத்தத்தத்தா மற்றும் தர்மபாலா போன்ற அறிஞர்களால் கூறப்பட்ட
கருத்துக்களால் பாதிக்கப்படுகிறது.
Buddhism த்தம் மற்றும் தமிழ் இலக்கிய அறிஞரான ஷு ஹிகோசாகாவின்
கூற்றுப்படி, மணிமேகலையில் “மகாயான ப Buddhism த்தத்தின் கோட்பாடுகள்
மட்டுமல்ல, ஹினாயனா ப Buddhism த்த மதக் கோட்பாடுகளும் உள்ளன”, இந்த
மரபுகளின் துறவிகள் ஒன்றாக தங்கியிருந்த ஒரு காலத்தில், கருத்துக்களையும்
அவர்களின் சித்தாந்தங்களையும் பகிர்ந்து கொண்டனர் கடினப்படுத்தவில்லை.
விமர்சகர்களுக்கு, சிலிப்பாடிகாரத்தை விட மணிமேகலை மிகவும் சுவாரஸ்யமானது
என்று ஸ்வெலேபில் கூறுகிறார், ஆனால் அவரது பார்வையில் மணிமேகலையின்
இலக்கியத் தரம் கணிசமாக தாழ்ந்ததாக இருக்கிறது. மணிமேகலையின் கதை அமானுஷ்ய
நிகழ்வுகள், அதிசய தெய்வங்கள் மற்றும் ப Buddhism த்த மதத்தின் பிரச்சார
துண்டுப்பிரசுரம் போன்றவற்றால் நிரம்பியுள்ளது. சிலப்பதிகாரத்தில்,
காவியத்தின் கதைக்களம் நெறிமுறைகள் மற்றும் மதக் கோட்பாடுகளால்
வழங்கப்படுகிறது. மணிமேகலையில், ஸ்வெலெபில் கூறுகிறார், நெறிமுறைகள்
மற்றும் மதக் கோட்பாடுகள் காவியத்தின் கதைக்களத்தால் வழங்கப்படுகின்றன.
கண்ணகி என்பது பார்வையாளர்களின் ஆர்வத்தை ஈர்க்கும் ஒரு வலுவான,
எழுச்சியூட்டும் சோகமான பாத்திரம். இதற்கு நேர்மாறாக, மணிமேகலை ஒரு
பலவீனமான பாத்திரம் என்று ஸ்வெலேபில் கூறுகிறார்.
ஆம் ஆண்டில் சுப்ரமண்ய அய்யர் மேற்கொண்ட மதிப்பாய்வின் படி, பியூரிட்டன்
சொற்களில் மணிமேகலாய் ஒரு காவியக் கவிதை அல்ல, ஆனால் தத்துவத்தின் மீது
கடுமையான தகுதி நீக்கம். ஒட்டுமொத்தமாக மணிமேகலை உட்பட எஞ்சியிருக்கும்
மூன்று தமிழ் காவியங்களுக்கும் சதி இல்லை, காவிய-வகை நூல்கள் அல்ல என்று
அவர் கூறுகிறார். மணிமேகலை என்பது ஒரு “வாழ்க்கையின் உயர் தாக்கங்களை
உணரும் குழந்தை சமூகத்தின்” ஒரு ப Buddhist த்த படைப்பாகும், மேலும் அவர்
“இந்து கவிஞரின்” படைப்பாக அவர் அழைக்கும் சிலப்பாடிகாரத்தை விட
தாழ்ந்தவர்.
போலவே, இந்த காவியமும் ராமாயணத்தைப் பற்றி பல குறிப்புகளைக் கூறுகிறது,
அதாவது கேண்டோ 5, 37 வது வரிசையில் குரங்குகளால் கட்டப்பட்ட ஒரு செட்டு
(பாலம்) (இருப்பினும் இடம் தனுஷ்கோடியை விட கன்னியாகுமரி). மற்றொரு
குறிப்பில், கான்டோ 17, 9 முதல் 16 வரிகளில், ராமர் திரிவிக்ரமா அல்லது
நெட்டியோனின் அவதாரம் என்று காவியம் பேசுகிறது, மேலும் பாலத்தை கட்ட கடலில்
பெரும் பாறைகளை கடலுக்குள் வீசிய குரங்குகளின் உதவியுடன் அவர் செட்டுவைக்
கட்டினார். மேலும், கேன்டோ 18, 19 முதல் 26 வரிகள், ரிஷி க ut தமாவின்
மனைவி அஹல்யாவுக்கு இந்திரனின் சட்டவிரோத அன்பைக் குறிக்கிறது (பாண்டியன்,
1931, ப .149) (அயங்கர், 1927, ப .28). 12 ஆம் நூற்றாண்டின் கம்ப
ராமாயணத்திற்கு முன்னர் ராமாயணத்தின் கதை தமிழ் நிலங்களில் தெரிந்திருந்தது
என்பதை இது குறிக்கிறது.
Contact Us
The Central Institute of Classical Tamil (CICT) is an autonomous The CICT is engaged in several research activities aimed at establishing the ancientness and uniqueness of Tamil and of Classical Tamil in particular and in propagating its findings globally. Edappadi K. Palaniswami Hon’ble Chief Minister of Tamil Nadu Chennai Dr. D. Gnanasundaram Retired Professor & HOD, Department of Tamil, Pachaiyappa’s College, Chennai. Shri A. Palanivel Registrar National Institute of Technology (NIT) Tiruchirappalli
WELCOME TO CICT
Institute of higher research functioning under the Ministry of Human
Resources Development, Government of India. This is an Institute
constituted specifically for carrying out higher research Classical
Tamil at international levels not to be found elsewhere globally. This
unique Institute is functioning in Chennai from May 19, 2008. Earlier,
from March, 2006 to May 18, 2008, the Institute was functioning in the
campus of the Central Institute of Indian Languages, Mysore and it was
called Centre for Excellence of Classical Tamil.Chairperson
ViceChairperson
Director - Additional Charge
(An Autonomous Institute under Ministry of HRD, Govt. of India)
Institute of Road Transport Campus
Plot No:40, 100 Feet Road, Taramani,
Chennai - 600113.
Contact: 044 - 22540125
email: director@cict.in
Website: http://www.cict.in Phone: 044-22540125
Email: registrar@cict.in Fax: 044-22540143
ெசெமாழி தமிழா மதிய நிவன
(தனாசி நிவன, மனித வள ேமபா அைமசக, இதிய அர)
சாைல ேபாவர நிவன வளாக, றசாைல, தரமணி, ெசைன – 600 113
CENTRAL INSTITUTE OF CLASSICAL TAMIL
(An autonomous Institution under Ministry of Human Resource Development, Government of India, New Delhi)
The Institute of Road Transport Campus, 100 Feet Road, Taramani, Chennai – 600 113
F.No.11-264/CICT/2020-21/Presidential Awards Dated: 12.05.2020
To
-
All Secretaries of Government of India
-
The Chief Secretaries of all State Government/UTs.
-
The Education Secretaries of all the State Governments/UTs.
-
The Vice Chancellors of all Indian Universities/State Universities/Deemed to be Universities.
-
All Heads of Indian Missions abroad through Secretary, Ministry of External Affairs (MEA).
-
All Awardees of Tholkappiyar and Kural Peedam of previous years.
Subject: The Presidential Awards for Classical Tamil (2019–2020)–Tholkappiyar Award (1),
Kural Peedam Award (2), Award for Young Scholar of Tamil (5) call for Nominations –
Regarding.
*****
The Classical Tamil Awards is a component of the Central Plan Scheme for Classical Tamil, in
order to honour the Scholar in Tamil language who have done yeoman service for the preservation
and promotion of Ancient Tamil language and to encourage the young scholars to make further
research in Ancient Tamil language, culture etc., the Govt. of India has approved for giving 8 Awards
to distinguished scholars who have made outstanding contributions to Classical Tamil Language and
Literature. Out of the Eight awards, one award in the name of Tholkappiyar (for Indian scholar), two
awards in the name of Kural Peedam (one each for a Foreign scholar and a Non-Resident Indian
scholar) and 5 are for Young Scholars in the age group of 30-40 years (age should be between 30 and
40 years as on the last date of receipt of nominations). The details of the Awards are given below:
|
Name of the Awards |
Details of the Awards |
||
|
One life time |
Tholkappiyar Award |
A certificate of honour, a memento |
|
|
Two International |
Kural Peedam Award |
A certificate honour a memento |
|
|
A ward for Y oung |
Young Scholar Award |
Young Scholars of Tamil in the age |
|
Eligibility:
The intent of the awards is to recognize and honour to the distinguished scholars who have
made outstanding contribution to Classical Tamil Language and Literature. Accordingly, the
nominees for these awards should have a rich experience in published works of academic excellence
in different fields relating to the Classical phase of Tamil (upto 600 A.D.) shall be considered for
award. The works published during the period between 1950 and 2020 for (2019-20) in the fields of
Grammar, Literature, Translation, Fine Arts, Architecture, Archaeology, Epigraphy, Numismatics,
Manuscriptology, Culture etc., shall be eligible. The details of instructions for examing the obligatory
of conditions for awards of Tamil language are as under:
Instructions:
-
To became eligible for the award under this scheme, a candidate should have published
works of academic excellence in different fields relating to the Classical phase of Tamil
(upto 600 A.D.) The works published in the fields of Grammar, Literature, Translation,
Fine Arts, Architecture, Archaeology, Epigraphy, Numismatics, Manuscriptology, Culture
etc., shall be eligible.
-
A foreigner is one who possesses a valid and current passport of any country other than
India.
-
A Non-Resident Indian is one who is a resident of a country other than India but has an
Indian passport, or one who was once an Indian citizen but subsequently taken up
citizenship of another country.
-
Eligible candidates may be nominated by the respective authorities to whom this circular
has been addressed for making nominations.
-
The recommendations should clearly bring out the specific achievement of the Scholars for
the Award to which they are recommended and may be sent along with character &
antecedent certificate duly signed by the concerned recommending of the scholar in the
proforma.
-
While recommending the names of the Awards, it may be stressed that awards are meant
for scholars who are proficient in the respective languages and the respective fields of
specialization and not those with just a smattering knowledge of the literature available in
these languages. It is further emphasized that all the recommending authorities may kindly
take cognizance of the fact that the scholars who are being recommended for certificate of
honour / young scholar award has done exemplay work in Tamil language.
-
These awards are not awarded to those scholars who received this award earlier; or not
awarded posthumously; or not awarded to persons who have been convicted by a court in a
criminal case or against whom any criminal case is pending in a court. Therefore, to avoid
any embarrassment to the Government occurrence of any event making the nominee
ineligible for the Award must be reported immediately to the Government and it will be the
sole responsibility of the person sending the nomination to report such event.
-
The recommending authorities are requested to maintain complete secrecy and dignity of
this award by not entertaining any application or request from individual scholars
themselves. Discreet enquiries may be made for collecting full information/details about
the concerned scholar from other sources, since they are not supposed to know that their
name was being recommended. No material furnished by Scholar himself should be
entertained or sent along with the recommendation.
-
No individual scholar shall propose himself/herself for the award. Any application so
received for the award will be summarily rejected.
-
Only Awardees of Tholkappiyar, Kural Peedam of earlier years are allowed to recommend
nominations for this year Tholakappiyar Award, Kural Peedam Award and Young Scholar
A ward.
-
Nominations should be sent in hardcopy and softcopy.
-
Nominations in the prescribed proforma may be sent by Post to The Director, Central
Institute of Classical Tamil, No. 40, 100 Feet Road, IRT Campus, Taramani, Chennai
th
600 113 on or before 15 June 2020.
3
DIRECTOR
Copy also to:
-
The Director, Central Institute of Indian Languages, Manasagangotri, Mysore – 570006.
-
The Secretary, Department of Tamil Development, Government of Tamilnadu, Chennai – 600 009.
-
The Director, International Institute of Tamil Studies, Taramani, Chennai – 600 113.
LAST DATE: 15.06.2020
|
(a) |
Tolkappiyar Award for Indian citizens |
|
|
(b) |
Kural Peedam Award |
|
|
(i) for Foreigners |
||
|
(ii) for Non-Resident Indians |
||
|
(c) |
Young Scholar Award for scholars in the |
II. FIELD FOR WHICH RECOMMENDED (Please tick mark)
|
Grammar |
Literature |
Translation |
Fine arts |
||||
|
Architecture |
Archaeology |
Epigraphy |
Numismatics |
||||
|
Manuscriptology |
Culture |
Linguistics |
|||||
|
III. |
Name of the recommending scholar |
||||||||||||
|
Address with contact phone numbers |
|||||||||||||
RECOMMENDATION FOR THE YEAR 2019-2020
1.
Name of the scholar recommended
2.
Full address with contact phone numbers
and email address
3.
i) Date of birth
|
Y ears |
ii) Age
(a) Qualifications with the name of
University, Year and Class/ Division
4.
(b) Experience with details of
organization served, post held and
period of Service
|
(c) Subject of specializations |
||
|
5. |
Books/publication indicating subject/language |
|
|
6. |
Number of students/Research Scholars |
|
|
7. |
Recognition/honours already received ii) year iii) the conferring authority/ |
|
|
8. |
Special contribution towards |
|
|
9. |
Seminars/Conferences/Symposia |
|
|
10. |
Breakthrough made or work done in |
|
|
11. |
Please state the special reasons/ detailed |
Dated:
∗ Instruction: Details in separate sheet may be attached if the space provided in case of any of
the columns above is found insufficient.
CHARACTER & ANTECEDENT CERTIFICATE
I _______________________ S/o, D/o __________________________ resident of _____ do
hereby confirm that Thiru./Tmt./Selvi _____________________________________________
_____________________ S/o, D/o of Thiru. ________________________________________
____________________ resident of ______________________________________________
_______________________________________________________________nominated for
Classical Tamil Awards is known to me for the last ____________ years and that he/ she bears
a good moral character. He/she has no case pending against him / her in any Court of Law and
that he/she has never been prosecuted in the past.
Place:
Date: