அவ்விடம், பிக்குக்களுக்கு அவர் உரை நிகழ்த்தினார்:
- பிக்குக்களுக்களா

- பிக்குக்களுக்கு Bhaddante (பந்த்தே) பதில்  அளித்தார்.Bhagavā  (பகவா) சொற்றார்:

-
இது, பிக்குக்களுக்களா,ஒன்றுமில்லை இனங்களை தூய்மைப்படுத்தும் பாதையில்
நடத்திச் செல்லும், துயரம் மற்றும் புலம்பலை முறியடித்து, 
dukkha-domanassa(துக்கம்-துயரம்)மறைவு , Nibbāna(யாவுங் கடந்த நிலை
உணர்தல்) மெய்யாகக் காண்டல்,அதுதான் நான்கு பொருள்கள் கொண்ட
satipaṭṭhānas(விழிப்பு நிலை உளதாந்தன்மை) என கூறலாம்.

எந்த நான்கு?இங்கு பிக்குக்களுக்களா,ஒரு பிக்கு
kāye kāyānupassī (உடலை உடல் கண்காணிப்புடன்) கவனித்து வசிக்கிரார் ātāpī
sampajāno satimā,வேறு வழியில்லாமல்   பிரபஞ்சம் நோக்கி எச்சரிக்கையுடன்
இருக்க ஏகாந்தமாயிருக்கிரார்.வேறு வழியில்லாமல்   பிரபஞ்சம் நோக்கி
எச்சரிக்கையுடன் இருக்க ஏகாந்தமாயிருக்க  Vedanāsu vedanānupassī
உறுதலுணர்ச்சி கண்காணிப்புடன் வசிக்கிரார்.வேறு வழியில்லாமல்   பிரபஞ்சம்
நோக்கி எச்சரிக்கையுடன் இருக்க ஏகாந்தமாயிருக Citte cittānupassī viharati
ātāpī sampajāno satimā, சித்த நலம் கருதி ண்காணிப்புடன் வசிக்கிரார்.
மனத்தால் இயக்கப்படுகிற அபூர்வமான வினயா(ஒழுக்கம்) காக்க வேறு
வழியில்லாமல்   பிரபஞ்சம் நோக்கி எச்சரிக்கையுடன் இருக்க ஏகாந்தமாயிருக்க
கண்காணிப்புடன் வசிக்கிரார்.

I. Kāyānupassanā

A. Section on ānāpāna

And how, bhikkhus, does a bhikkhu dwell
observing kāya in kāya? Here, bhikkhus, a bhikkhu, having gone to the
forest or having gone at the root of a tree or having gone to an empty
room, sits down folding the legs crosswise, setting kāya upright, and
setting sati parimukhaṃ. Being
thus sato he breathes in, being thus sato he breathes out. Breathing in
long he understands: ‘I am breathing in long’; breathing out long he
understands: ‘I am breathing out long’; breathing in short he
understands: ‘I am breathing in short’; breathing out short he
understands: ‘I am breathing out short’; he trains himself: ‘feeling the
whole kāya, I will breathe in’; he trains himself: ‘feeling the whole
kāya, I will breathe out’; he trains himself: ‘calming down the
kāya-saṅkhāras, I will breathe in’; he trains himself: ‘calming down the
kāya-saṅkhāras, I will breathe out’.

மற்றும்
எப்படி,பிக்குக்களுக்களே,kāya in kāya (உடலில் உடலை கவனித்து வசிக்கிரார்?
இங்கு பிக்குக்களுக்களா,ஒரு பிக்கு,காட்டுக்குச் சென்றோ அல்லது
மரத்தடிக்குச் சென்றோ அல்லது காலி அறைகுச் சென்றோ,காலை குறுக்காக
கீழ்நோக்கி மடித்துக்கொண்டு அமர்கிரார்,உடலை செங்குத்தாக
சரிசெய்துக்கொண்டு,மற்றும் sati parimukhaṃ. மூச்சு உள்ளே அல்லது வெளியே
சரிசெய்துக்கொள்கிரார்.  sato இவ்வாறு கவனமான மூச்சு உள்ளே அல்லது வெளியே
செலுத்துகிரார். மூச்சு நீண்டதாக உள்ளே செலுத்தும்போது: நான் நீண்டதாக
உள்ளே செலுத்துககின்றேன் என அறிகிரார்.மூச்சு நீண்டதாக வெளியே 
செலுத்தும்போது: நான் நீண்டதாக வெளியே செலுத்துககின்றேன் என
அறிகிரார்.மூச்சு குறைவாக உள்ளே செலுத்தும்போது: நான் குறைவாக உள்ளே
செலுத்துககின்றேன் என அறிகிரார்.மூச்சு குறைவாக வெளியே செலுத்தும்போது:நான்
குறைவாக வெளியே செலுத்துககின்றேன் என அறிகிரார்.அவர் தானே
பயிற்சித்துகொள்கிரார்: முழு  kāya உடலை/காயாவையும் கூருணர்ச்சியுடன்,நான்
மூச்சை உள்ளே செலுத்துககின்றேன்:அவர் தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்:முழு 
kāya உடலை/காயாவையும் கூருணர்ச்சியுடன்,நான் மூச்சை வெளியே
செலுத்துககின்றேன்:அவர் தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்:  kāya-saṅkhāras
உடல்/காயா இச்சாசத்தியை அமைதி உண்டாக்கொண்டு.நான் மூச்சை உள்ளே
செலுத்துககின்றேன்:அவர் தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்:,நான் மூச்சை வெளியே
செலுத்துககின்றேன்:அவர் தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்:

Seyyathāpi,bhikkhave,
dakkho bhamakāro vā bhamakār·antevāsī vā dīghaṃ vā añchanto ‘dīghaṃ
añchāmī’ ti pajānāti; rassaṃ vā añchanto ‘rassaṃ añchāmī’ ti
pajānāti; evameva kho, bhikkhave, bhikkhu dīghaṃ vā assasanto ‘dīghaṃ
assasāmī’ ti pajānāti; dīghaṃ vā passasanto ‘dīghaṃ passasāmī’ ti
pajānāti; rassaṃ vā assasanto ‘rassaṃ assasāmī’ ti pajānāti; rassaṃ vā
passasanto ‘rassaṃ passasāmī’ ti pajānāti; ’sabba-kāya-paṭisaṃvedī
assasissāmī’ ti sikkhati; ’sabba-kāya-paṭisaṃvedī passasissāmī’ ti
sikkhati; ‘passambhayaṃ kāya-saṅkhāraṃ assasissāmī’ ti sikkhati;
‘passambhayaṃ kāya-saṅkhāraṃ passasissāmī’ ti sikkhati. 


Just as, bhikkhus, a skillful turner or a turner’s
apprentice, making a long turn, understands: ‘I am making a long turn’;
making a short turn, he understands: ‘I am making a short turn’; in the
same way, bhikkhus, a bhikkhu, breathing in long, understands: ‘I am
breathing in long’; breathing out long he understands: ‘I am breathing
out long’; breathing in short he understands: ‘I am breathing in short’;
breathing out short he understands: ‘I am breathing out short’; he
trains himself: ‘feeling the whole kāya, I will breathe in’; he trains
himself: ‘feeling the whole kāya, I will breathe out’; he trains
himself: ‘calming down the kāya-saṅkhāras, I will breathe in’; he trains
himself: ‘calming down the kāya-saṅkhāras, I will breathe out’.

சம்மதம்படி,பிக்குக்களுக்களே,திறமை
கடைசல்காரர் அல்லது கடைசல்காரின் தொழில் பழகுநர், ஒரு நீளமான சுழற்றுதல்
உருவாக்குதல் குறிப்பறிது: ‘நான் நீளமான சுழற்றுதல் உருவாக்குகிறேன்’;ஒரு
குறைவான சுழற்றுதல் உருவாக்குதல் குறிப்பறிது: ‘நான் குறைவான சுழற்றுதல்
உருவாக்குகிறேன்’;அவ்வழி,பிக்குக்களுக்களே,ஒரு பிக்கு,மூச்சு நீண்டதாக
உள்ளே செலுத்தும்போது: நான் நீண்டதாக உள்ளே செலுத்துககின்றேன் என
அறிகிரார்.மூச்சு நீண்டதாக வெளியே  செலுத்தும்போது: நான் நீண்டதாக வெளியே
செலுத்துககின்றேன் என அறிகிரார்.மூச்சு குறைவாக உள்ளே செலுத்தும்போது: நான்
குறைவாக உள்ளே செலுத்துககின்றேன் என அறிகிரார்.மூச்சு குறைவாக வெளியே
செலுத்தும்போது:நான் குறைவாக வெளியே செலுத்துககின்றேன் என அறிகிரார்.அவர்
தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்: முழு  kāya உடலை/காயாவையும்
கூருணர்ச்சியுடன்,நான் மூச்சை உள்ளே செலுத்துககின்றேன்:அவர் தானே
பயிற்சித்துகொள்கிரார்:முழு  kāya உடலை/காயாவையும் கூருணர்ச்சியுடன்,நான்
மூச்சை வெளியே செலுத்துககின்றேன்:அவர் தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்: 
kāya-saṅkhāras உடல்/காயா இச்சாசத்தியை அமைதி உண்டாக்கொண்டு.நான் மூச்சை
உள்ளே செலுத்துககின்றேன்:அவர் தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்:,நான் மூச்சை
வெளியே செலுத்துககின்றேன்:அவர் தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்:

Iti
ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī
viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati;
samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā
kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati;
‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva
ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci
loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī
viharati. 




Thus he dwells observing kāya in kāya
internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells
observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing
the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing
away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and
passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!”
sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere
paṭissati, he
dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya. 


இவ்வாறு
அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார்,
அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை
காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால்
உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால்
உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில்
எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம்
மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.

B. Iriyāpatha Pabba

Puna ca·paraṃ,
bhikkhave, bhikkhu gacchanto vā ‘gacchāmī’ ti pajānāti, ṭhitovā
‘ṭhitomhī’ ti pajānāti, nisinno vā ‘nisinnomhī’ ti pajānāti, sayāno vā
‘sayānomhī’ ti pajānāti. Yathā yathā vā pan·assa kāyo paṇihito hoti,
tathā tathā naṃ pajānāti. 


B. Section on postures

Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, while
walking, understands: ‘I am walking’, or while standing he understands:
‘I am standing’, or while sitting he understands: ‘I am sitting’, or
while lying down he understands: ‘I am lying down’. Or else, in
whichever position his kāya is disposed, he understands it accordingly. 


Iti
ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī
viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati;
samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā
kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati;
‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā  hoti, yāvadeva
ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci
loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī
viharati. 




Thus he dwells
observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya
externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and
externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he
dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells
observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else,
[realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent
of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling
to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing
kāya in kāya. 


மேலும்,பிக்குக்களுக்களே,ஒரு
பிக்கு, நடந்து செல்லும் பொழுது, ‘நான் நடந்து செல்கிறேன்’,என அவர்
அறிந்துகொள்கிறார்.அல்லது நின்று கொண்டிருக்கிற பொழுது, ‘நான் நின்று
கொண்டிருக்கிகிறேன்’, என அவர் அறிந்துகொள்கிறார்:அல்லது உட்கார்ந்திருக்கிற
பொழுது, ‘நான் உட்கார்ந்திருக்கிறேன்’, என அவர் அறிந்துகொள்கிறார்: அல்லது
படுத்திருத்திருக்கிற பொழுது, ‘நான் படுத்திருத்திருக்கிறேன்’,என அவர்
அறிந்துகொள்கிறார்: தவிர அவர் kāya உடல்அமர்வுநிலை எதுவாக தீர்வு
செய்கிறாரோ அதன்படிபுரிந்து கொள்கிறார்.

இவ்வாறு அவர் kāya in kāya
உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை
காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு
உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால் உணரத்தக்க
எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால் உணரத்தக்கதை
கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில்
எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம்
மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.

C. Sampajāna Pabba

Puna
ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu abhikkante paṭikkante sampajānakārī hoti,
ālokite vilokite sampajānakārī hoti, samiñjite pasārite sampajānakārī
hoti, saṅghāṭi-patta-cīvara-dhāraṇe sampajānakārī hoti, asite pīte
khāyite sāyite sampajānakārī hoti, uccāra-passāva-kamme sampajānakārī
hoti, gate ṭhite nisinne sutte jāgarite bhāsite tuṇhībhāve sampajānakārī
hoti. 


C. Section on sampajañña

Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, while
approaching and while departing, acts with sampajañña, while looking
ahead and while looking around, he acts with sampajañña, while bending
and while stretching, he acts with sampajañña, while wearing the robes
and the upper robe and while carrying the bowl, he acts with sampajañña,
while eating, while drinking, while chewing, while tasting, he acts
with sampajañña, while attending to the business of defecating and
urinating, he acts with sampajañña, while walking, while standing, while
sitting, while sleeping, while being awake, while talking and while
being silent, he acts with sampajañña. 


Iti
ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī
viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati;
samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā
kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati;
‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva
ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci
loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī
viharati. 




Thus he dwells
observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya
externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and
externally; he dwells observing the samudaya o phenomena in kāya, or he
dwells observing the passing away of phenomena\ in kāya, or he dwells
observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else,
[realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent
of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not cling
to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing
kāya in kāya. 


மேலும்,பிக்குக்களுக்களே,ஒரு
பிக்கு, அணுகும் பொழுது மற்றும் விட்டு நீங்கும் பொழுது, sampajañña
நிரந்தரமான தீர்க்கமான உணருந்திறனுடன்  நுணுகிக்கண்டு  செயல் படுகிரார்,
முன் நோக்கி கவனித்துப் பார்க்கும் பொழுது மற்றும் எல்லாப் பக்கங்களிலும்
கவனித்துப் பார்க்கும் பொழுது,sampajañña நிரந்தரமான தீர்க்கமான
உணருந்திறனுடன்  நுணுகிக்கண்டு  செயல் படுகிரார், வளைக்கிற பொழுது  மற்றும்
நெட்டிமுறியும் பொழுது,sampajañña நிரந்தரமான தீர்க்கமான உணருந்திறனுடன் 
நுணுகிக்கண்டு  செயல் படுகிரார், பதவிக்குரிய நீண்ட மேலங்கி அணிந்து கொள்
பொழுது மற்றும் தளர்த்தியான மேலங்கி  மற்றும் ஐயக்கடிஞை எடுத்துச் செல்லும்
பொழுது,sampajañña நிரந்தரமான தீர்க்கமான உணருந்திறனுடன்  நுணுகிக்கண்டு 
செயல் படுகிரார், உண்ணும் பொழுது, குடிக்கும் பொழுது, மெல்லும் பொழுது,
சுவைக்கும் பொழுது,sampajañña நிரந்தரமான தீர்க்கமான உணருந்திறனுடன் 
நுணுகிக்கண்டு  செயல் படுகிரார், வண்டலகற்றும்  மற்றும் சிறுநீர் கழிக்கும்
பணி கவனிக்கும் பொழுது,sampajañña நிரந்தரமான தீர்க்கமான உணருந்திறனுடன் 
நுணுகிக்கண்டு  செயல் படுகிரார், நடந்து செல்கிறே பொழுது நின்று
கொண்டிருக்கிற பொழுது, உட்கார்ந்திருக்கிற பொழுது, படுத்திருத்திருக்கிற
பொழுது, விழிதிருக்கிற பொழுது, உரையாடுகிற பொழுது, பேசாமலிருக்கிற பொழுது,
sampajañña நிரந்தரமான தீர்க்கமான உணருந்திறனுடன்  நுணுகிக்கண்டு  செயல்
படுகிரார்.

இவ்வாறு
அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார்,
அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை
காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால்
உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால்
உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில்
எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம்
மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.

D. Paṭikūlamanasikāra Pabba

Puna
ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu imam·eva kāyaṃ, uddhaṃ pādatalā adho
kesa·matthakā, taca·pariyantaṃ pūraṃ nānappakārassa asucino
paccavekkhati: ‘Atthi imasmiṃ kāye kesā lomā nakhā dantā taco maṃsaṃ
nhāru aṭṭhi aṭṭhimiñjaṃ vakkaṃ hadayaṃ yakanaṃ kilomakaṃ pihakaṃ
papphāsaṃ antaṃ antaguṇaṃ udariyaṃ karīsaṃ pittaṃ semhaṃ pubbo lohitaṃ
sedo medo assu vasā kheḷo siṅghāṇikā lasikā muttaṃ’ ti. 


D. Section on Repulsiveness

Furthermore,bhikkhus, a bhikkhu considers this
very body, from the soles of the feet up and from the hair on the head
down, which is delimited by its skin and full of various kinds of
impurities: “In this kāya, there are the hairs of the head, hairs of the
body, nails, teeth, skin, flesh, tendons, bones, bone marrow, kidneys,
heart, liver, pleura, spleen, lungs, intestines, mesentery, stomach with
its contents, feces, bile, phlegm, pus, blood, sweat, fat, tears,
grease, saliva, nasal mucus, synovial fluid and urine.” 


Seyyathāpi,
bhikkhave, ubhatomukhā putoḷi pūrā nānāvihitassa dhaññassa, seyyathidaṃ
sālīnaṃ vīhīnaṃ muggānaṃ māsānaṃ tilānaṃ taṇḍulānaṃ. Tamenaṃ cakkhumā
puriso muñcitvā paccavekkheyya: ‘Ime sālī ime vīhī, ime muggā, ime māsā,
ime tilā, ime taṇḍulā’ ti; evameva kho, bhikkhave, bhikkhu imam·eva
kāyaṃ, uddhaṃ pādatalā adho kesa·matthakā, taca·pariyantaṃ pūraṃ
nānappakārassa asucino paccavekkhati: ‘Atthi imasmiṃ kāye kesā lomā
nakhā dantā taco maṃsaṃ nhāru aṭṭhi aṭṭhimiñjaṃ vakkaṃ hadayaṃ yakanaṃ
kilomakaṃ pihakaṃ papphāsaṃ antaṃ antaguṇaṃ udariyaṃ karīsaṃ pittaṃ
semhaṃ pubbo lohitaṃ
sedo medo assu vasā kheḷo siṅghāṇikā lasikā muttaṃ’ ti. 


Just
as if, bhikkhus, there was a bag having two openings and filled with
various kinds of grain, such as hill-paddy, paddy, mung beans, cow-peas,
sesame seeds and husked rice. A man with good eyesight, having
unfastened it, would consider [its contents]: “This is hill-paddy, this
is paddy, those are mung beans, those are cow-peas, those are sesame
seeds and this is husked rice;” in the same way, bhikkhus, a bhikkhu
considers this very body, from the soles of the feet up and from the
hair on the head down, which is delimited by its skin and full of
various kinds of impurities: “In this kāya, there are the hairs of the
head, hairs of the body, nails, teeth, skin, flesh, tendons, bones, bone
marrow, kidneys, heart, liver, pleura, spleen, lungs, intestines,
mesentery, stomach with its contents, feces, bile, phlegm, pus, blood,
sweat, fat, tears, grease,
saliva, nasal mucus, synovial fluid and urine.”



Iti
ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī
viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati;
samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā
kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati;
‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva
ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci
loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī
viharati.





Thus
he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing
kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally
and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya,
or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he
dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or
else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the
extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and does not
cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells
observing kāya in kāya. 


மேலும்,
பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, இதே உடம்பில்,உச்சைந்தலை முடியிலிருந்து
கீழ்நோக்கி உள்ளங்கால் வரை, மெல்லிய தோல் மற்றும் பல்வேறு வகைப்பட்ட
அசுத்தம் நிறைந்த, ‘இந்த kāya, உடம்பு தலை முடி, உடம்புமுடி, நகம்,
பற்கள்,மெல்லியல் தோல், தசை, தசை நாண், எலும்பு, எலும்புச்சோறு,
சிறுநீரகம், இதயம், கல்லீரல்,மார்புவரி, மண்ணீரல், சுவாசப்பை,குடல்,
குடல்தாங்கி, இரைப்பை அதனுடைய உள்ளடங்கல், மலம், பித்தநீர், கபம், சீழ்,
இரத்தம், வியர்வை, கொழுப்பு, கண்ணீர், மசகிடு, உமிழ்நீர், மூக்குச்சளி,
உயவுநீர்மஞ் சார்ந்த நீர்த்தன்மையுள்ள மற்றும் சிறுநீர் அதன் வரம்பிடலில்
உள்ளது என அறீவார்.

ஒருவேளை
பிக்குக்களுக்களே,அங்கே ஒரு பை இரண்டு வாயில்கள் உடையதாயிருப்பின்,
பல்வேறு  வகைப்பட்ட தானியம், குன்று நெல் பயிர், நெல் பயிர்,
பச்சைப்பருப்பு, மாட்டு பட்டாணி, எள்ளு விதை, தொலியல். ஒரு மனிதன் நல்ல
பார்வையாற்றல் உடையவராயிருத்தல் கட்டு அவிழ்க்கப் பட்டவுடன் ஆழ்ந்து ஆராய
விரும்பி ,”இது குன்று நெல் பயிர்,நெல் பயிர், பச்சைப்பருப்பு, மாட்டு
பட்டாணி, எள்ளு விதை, தொலியல்என அறீவார்.” அதே போல்,  பிக்குக்களுக்களே,
ஒரு பிக்கு, இதே உடம்பில்,உச்சைந்தலை முடியிலிருந்து கீழ்நோக்கி உள்ளங்கால்
வரை, மெல்லிய தோல் மற்றும் பல்வேறு வகைப்பட்ட அசுத்தம் நிறைந்த, ‘இந்த
kāya, உடம்பு தலை முடி, உடம்புமுடி, நகம், பற்கள், மெல்லியல் தோல், தசை,
தசை நாண், எலும்பு, எலும்புச்சோறு, சிறுநீரகம், இதயம், கல்லீரல்,மார்புவரி,
மண்ணீரல், சுவாசப்பை,குடல், குடல்தாங்கி, இரைப்பை அதனுடைய உள்ளடங்கல்,
மலம், பித்தநீர், கபம், சீழ், இரத்தம், வியர்வை, கொழுப்பு, கண்ணீர்,
மசகிடு, உமிழ்நீர், மூக்குச்சளி, உயவுநீர்மஞ் சார்ந்த நீர்த்தன்மையுள்ள
மற்றும் சிறுநீர் அதன் வரம்பிடலில் உள்ளது என அறீவார்.

இவ்வாறு
அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார்,
அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை
காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால்
உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால்
உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில்
எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம்
மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.

E. Dhātumanasikāra Pabba

Puna
ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu imam·eva kāyaṃ yathā·ṭhitaṃ
yathā·paṇihitaṃ dhātuso paccavekkhati: ‘Atthi imasmiṃ kāye pathavī·dhātu
āpo·dhātū tejo·dhātū vāyo·dhātū’ ti. 


E. Section on the Elements

Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu reflects on
this very kāya, however it is placed, however it is disposed: “In this
kāya, there is the earth element, the water element, the fire element
and the air element.” 


Seyyathāpi,
bhikkhave, dakkho goghātako vā goghātak·antevāsī vā gāviṃ vadhitvā
catu·mahā·pathe bilaso vibhajitvā nisinno assa; evameva kho, bhikkhave,
bhikkhu imam·eva kāyaṃ yathā·ṭhitaṃ yathā·paṇihitaṃ dhātuso
paccavekkhati: ‘Atthi imasmiṃ kāye pathavī·dhātu āpo·dhātū tejo·dhātū
vāyo·dhātū’ ti. 


Just
as, bhikkhus, a skillful butcher or a butcher’s apprentice, having
killed a cow, would sit at a crossroads cutting it into pieces; in the
same way, bhikkhus, a bhikkhu reflects on this very kāya, however it is
placed, however it is disposed: “In this kāya, there is the earth
element, the water element, the fire element
and the air element.”

 

Iti
ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī
viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati;
samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā
kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati;
‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva
ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci
loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī
viharati. 




Thus he
dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in
kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and
externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he
dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells
observing the samudaya and
passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!”
sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere
paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the
world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.

E. நாற்பெரும் பூதங்கள் மேலான பிரிவு

மேலும்,
பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, எவ்வகையிலேனும் அதை வைத்திருந்த
போதும்,எவ்வகையிலேனும் அதை அப்புறப்படுத்த போதும், இந்த உடல்/காயம் 
பிரதிபலிக்க  இந்த :”உடல்/காயத்தில் ,நிலவுலகம் மெய்ம்மூலம், தண்ணீர்
மெய்ம்மூலம், நெருப்பு மெய்ம்மூலம், காற்று மெய்ம்மூலம் இருக்கிறது.

சம்மதம்போலே,பிக்குக்களுக்களே,
ஒரு பயிற்சி பெற்ற கசாப்புக்காரர் அல்லது ஒரு  கசாப்புக்காரரிடம் தொழில்
பழகுநர்,ஒரு பசு கொல்லுஞ் செயல் உடையவராயிரருந்து, ஒரு குறுக்கு வீதி
உட்கார்ந்து எப்படி வெட்டி எடுக்கப்பட்டதோ;  அதே போன்றே, பிக்குக்களுக்களே,
ஒரு பிக்கு, எவ்வகையிலேனும் அதை வைத்திருந்த போதும், எவ்வகையிலேனும் அதை
அப்புறப்படுத்த போதும், இந்த உடல்/காயம்  பிரதிபலிக்க  இந்த
:”உடல்/காயத்தில் ,நிலவுலகம் மெய்ம்மூலம், தண்ணீர் மெய்ம்மூலம், நெருப்பு
மெய்ம்மூலம், காற்று மெய்ம்மூலம் இருக்கிறது.

இவ்வாறு அவர்
kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார்,
அல்லதுகாயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை
காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால்
உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால்
உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில்
எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம்
மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.

F. Navasivathika Pabba

(1)
Puna
ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya
chaḍḍitaṃ ekāha·mataṃ vā dvīha·mataṃ vā tīha·mataṃ vā uddhumātakaṃ
vinīlakaṃ vipubbaka·jātaṃ, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho
kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atīto’ ti. 


F. Section on the nine charnel grounds

(1)
Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just
as if he was seeing a dead body, cast away in a charnel ground, one day
dead, or two days dead or three days dead, swollen, bluish and
festering, he considers this very kāya: “This kāya also is of such a
nature, it is going to become like this, and is not free from such a
condition.” 


Iti ajjhattaṃ vā
kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati,
ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī
vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati,
samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā
pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya
paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati.
Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye
kāyānupassī viharati.





Thus he
dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya
in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and
externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he
dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells
observing the samudaya and
passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is
kāya!”\ sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere
paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the
world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.

F. ஒன்பது இடுகாடு நிலத்தளங்கள் மேலான பிரிவு

மேலும்,
பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, ஒருவேளை அவர் தொலைவான இடத்தில்  ஒரு
பிரேதம் இடுகாடு நிலத்தளத்தில் எறியப்பட்டுஇருப்பதைப் பார்த்துக்
கொண்டிருஇந்தால், ஒரு நாள் இறந்த, அல்லது இரண்டு நாட்கள் இறந்த, அல்லது
மூன்று நாட்கள் இறந்த, வீங்கிய, சற்றே நீலமான மற்றும் புரைத்துச் சீக்கொண்ட
நிலையில், அவர் இந்த மெய்ம்மூலமான kāya  உடல்/காய ஆழ்ந்து ஆராய: “இந்த
kāya  உடல்/காய கூட அவ்வகைப்பட்ட ஒரு இயற்கை ஆற்றல் உடையதாக இருக்கிறது,
அதுவும் இப்படி  ஆகத்தொடங்கு போக இருக்கிறது, மற்றும்
அத்தகைய ஒரு  கட்டுப்பாட்டு வரம்புகளற்ற நிலைமை இருந்து  வேறல்ல.

இவ்வாறு அவர்
kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது
காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை
காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால்
உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால்
உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில்
எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம்
மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.


(2)
Puna
ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya
chaḍḍitaṃ kākehi vā khajjamānaṃ kulalehi vā khajjamānaṃ gijjhehi vā
khajjamānaṃ kaṅkehi vā khajjamānaṃ sunakhehi vā khajjamānaṃ byagghehi vā
khajjamānaṃ dīpīhi vā khajjamānaṃ siṅgālehi vā khajjamānaṃ vividhehi vā
pāṇaka·jātehi khajjamānaṃ, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho
kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atīto’ ti. 


(2)
Furthermore,
bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body, cast away in
a charnel ground, being eaten by crows, being eaten by hawks, being
eaten by vultures, being eaten by herons, being eaten by dogs, being
eaten by tigers, being eaten by panthers, being eaten by various kinds
of beings, he considers this very kāya: “This kāya also is of such a
nature, it is going to become like this, and is not free from such a
condition.

Iti ajjhattaṃ vā
kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati,
ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī
vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati,
samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā
pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya
paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati.
Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye
kāyānupassī viharati. 




Thus
he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing
kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally
and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya,
or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he
dwells observing the samudaya and
passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!”
sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere
paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the
world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.

மேலும்,
பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, ஒருவேளை அவர் தொலைவான இடத்தில்  ஒரு
பிரேதம் இடுகாடு நிலத்தளத்தில் எறியப்பட்டு  இருப்பதைப் பார்த்துக்
கொண்டிருந்தால்,காகங்களால் தின்னப்பட்டு, பருந்துகளால் தின்னப்பட்டு,
பிணந்தின்னிக் கழுகுகளால் தின்னப்பட்டு, நாரைகளால் தின்னப்பட்டு, நாய்களால்
தின்னப்பட்டு, புலிகளால் தின்னப்பட்டு, சிறுத்தைகளால் தின்னப்பட்டு,
பல்வேறு வகைப்பட்ட அசரீரிவஸ்துக்களால் தின்னப்பட்டு, அவர் இந்த
மெய்ம்மூலமான kāya  உடல்/காய ஆழ்ந்து ஆராய: “இந்த kāya  உடல்/காய கூட
அவ்வகைப்பட்ட ஒரு இயற்கை ஆற்றல் உடையதாக இருக்கிறது, அதுவும் இப்படி 
ஆகத்தொடங்கு போக இருக்கிறது, மற்றும் அத்தகைய ஒரு  கட்டுப்பாட்டு
வரம்புகளற்ற  நிலைமை இருந்து  வேறல்ல.

இவ்வாறு
அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார்,
அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை
காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால்
உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால்
உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில்
எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம்
மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.


(3)
Puna
ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya
chaḍḍitaṃ aṭṭhika·saṅkhalikaṃ sa·maṃsa·lohitaṃ nhāru·sambandhaṃ, so
imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī
evaṃ·an·atīto’ ti. 


(3)
Furthermore,
bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body, cast away in
a charnel ground, a squeleton with flesh and blood, held together by
tendons, he considers this very kāya: “This kāya also is of such a
nature, it is going to become like this, and is not free from such a
condition.”



Iti
ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī
viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati;
samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā
kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati;
‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva
ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci
loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī
viharati. 




Thus he
dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in
kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and
externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he
dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells
observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else,
[realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent
of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells
detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.

மேலும்,
பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, ஒருவேளை அவர் தொலைவான இடத்தில்  ஒரு பிரேதம்
இடுகாடு நிலத்தளத்தில் எறியப்பட்டு இருப்பதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தால்,
ஒரு மனித  எலும்புக் கூடு தசை மற்றும் இரத்தத்துடன்,நரம்புகளால்  ஒன்றாய்
பிடிக்கப்பட்டு,அவர் இந்த மெய்ம்மூலமான kāya  உடல்/காய ஆழ்ந்து ஆராய: “இந்த
kāya  உடல்/காய கூட அவ்வகைப்பட்ட ஒரு இயற்கை ஆற்றல் உடையதாக இருக்கிறது,
அதுவும் இப்படி  ஆகத்தொடங்கு போக இருக்கிறது, மற்றும் அத்தகைய ஒரு 
கட்டுப்பாட்டு வரம்புகளற்ற
நிலைமை இருந்து  வேறல்ல.

இவ்வாறு அவர்
kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது
காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை
காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால்
உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால்
உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில்
எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம்
மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.


(4)
Puna
ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya
chaḍḍitaṃ aṭṭhika·saṅkhalikaṃ ni·maṃsa·lohita·makkhitaṃ
nhāru·sambandhaṃ, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo
evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atīto’ ti. 


(4)
Furthermore,
bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body, cast away in
acharnel ground, a squeleton without flesh and smeared with blood, held
together by tendons, he considers this very kāya: “This kāya also is of
such a nature, it is going to become like this, and is not free from
such a condition.” 


Iti
ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī
viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati;
samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā
kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati;
‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva
ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci
loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāyekāyānupassī
viharati. 




Thus he
dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in
kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and
externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he
dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells
observing the samudaya and
passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!”
sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere
paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the
world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.

மேலும்,
பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, ஒருவேளை அவர் தொலைவான இடத்தில்  ஒரு
பிரேதம் இடுகாடு நிலத்தளத்தில் எறியப்பட்டு  இருப்பதைப் பார்த்துக்
கொண்டிருந்தால், ஒரு மனித  எலும்புக் கூடு தசைகளில்லாமல் மற்றும் இரத்தம்
பூசப்பட்டு, நரம்புகளால்  ஒன்றாய் பிடிக்கப்பட்டு,அவர் இந்த மெய்ம்மூலமான
kāya  உடல்/காய ஆழ்ந்து ஆராய: “இந்த kāya  உடல்/காய கூட அவ்வகைப்பட்ட ஒரு
இயற்கை ஆற்றல் உடையதாக இருக்கிறது, அதுவும் இப்படி  ஆகத்தொடங்கு போக
இருக்கிறது, மற்றும் அத்தகைய ஒரு  கட்டுப்பாட்டு வரம்புகளற்ற  நிலைமை
இருந்து  வேறல்ல.

இவ்வாறு அவர்
kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது
காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை
காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால்
உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால்
உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில்
எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம்
மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.


(5)
Puna
ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya
chaḍḍitaṃ aṭṭhika·saṅkhalikaṃ apagata·maṃsa·lohitaṃ nhāru·sambandhaṃ, so
imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atīto’ ti. 


(5)
Furthermore,
bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body, cast away in
a charnel ground, a squeleton without flesh nor blood, held together by
tendons, he considers this very kāya: “This kāya also is of such a
nature, it is going to become like this, and is not free from such a
condition.” 


Iti
ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye
kāyānupassīviharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati;
samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā
kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ
viharati;‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti,
yāvadevañāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca
kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī
viharati. 




Thus he
dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing kāya in
kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally and
externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya, or he
dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he dwells
observing the samudaya and passing away of phenomena in kāya; or else,
[realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just to the extent
of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells
detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya. 


மேலும்,
பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, ஒருவேளை அவர் தொலைவான இடத்தில்  ஒரு
பிரேதம் இடுகாடு நிலத்தளத்தில் எறியப்பட்டு  இருப்பதைப் பார்த்துக்
கொண்டிருந்தால், ஒரு மனித  எலும்புக் கூடு தசைகளில்லாமல் மற்றும் இரத்தம் 
இல்லாமல், நரம்புகளால்  ஒன்றாய் பிடிக்கப்பட்டு,அவர் இந்த மெய்ம்மூலமான
kāya  உடல்/காய ஆழ்ந்து ஆராய: “இந்த kāya  உடல்/காய கூட அவ்வகைப்பட்ட ஒரு
இயற்கை ஆற்றல் உடையதாக இருக்கிறது, அதுவும் இப்படி  ஆகத்தொடங்கு போக
இருக்கிறது, மற்றும் அத்தகைய ஒரு  கட்டுப்பாட்டு வரம்புகளற்ற  நிலைமை
இருந்து  வேறல்ல.

இவ்வாறு அவர்
kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார்,அல்லது
காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை
காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால்
உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால்
உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில்
எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம்
மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.


(6)
Puna
ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya
chaḍḍitaṃ aṭṭhikāni apagata·sambandhāni disā vidisā vikkhittāni, aññena
hatth·aṭṭhikaṃ aññena pād·aṭṭhikaṃ aññena gopphak·aṭṭhikaṃ aññena
jaṅgh·aṭṭhikaṃ aññena ūru·ṭṭhikaṃ aññena kaṭi·ṭṭhikaṃ aññena
phāsuk·aṭṭhikaṃ aññena piṭṭh·iṭṭhikaṃ aññena khandh·aṭṭhikaṃ aññena
gīv·aṭṭhikaṃ aññena hanuk·aṭṭhikaṃ aññena dant·aṭṭhikaṃ aññena
sīsakaṭāhaṃ, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo
evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atīto’ ti. 


(6)
Furthermore,
bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body, cast away in
a charnel ground, disconnected bones scattered here and there, here a
hand bone, there a foot bone, here an ankle bone, there a shin bone,
here a thigh bone, there a hip bone, here a rib, there a back bone, here
a spine bone, there a neck bone, here a jaw bone, there a tooth bone,
or there the skull, he considers this very kāya: “This kāya also is of
such a nature, it is going to become like this, and is not free from
such a condition.” 


Iti
ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī
viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati;
samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā
kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati;
‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva
ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci
loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye
kāyānupassī viharati. 




Thus
he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells observing
kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya internally
and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena in kāya,
or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya, or he
dwells observing the samudaya and
passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!”
sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere
paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the
world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.

மேலும்,
பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, ஒருவேளை அவர் தொலைவான இடத்தில்  ஒரு பிரேதம்
இடுகாடு நிலத்தளத்தில் எறியப்பட்டு  இருப்பதைப் பார்த்துக்
கொண்டிருந்தால், கழற்றபட்ட எலும்புகள் அங்குமிங்குமா சிதறலான, இங்கே ஒரு கை
எலும்பு, அங்கே ஒரு கால் எலும்பு, இங்கே ஒரு கணுக்கால் எலும்பு, அங்கே ஒரு
முழந்தாள் எலும்பு, இங்கே ஒரு தொடை எலும்பு, அங்கே ஒரு இடுப்பு எலும்பு,
இங்கே ஒரு தொடை எலும்பு, அங்கே ஒரு விலா எலும்பு, இங்கே ஒரு தொடை எலும்பு,
அங்கே ஒரு முதுகு எலும்பு, இங்கே ஒரு தண்டெலும்பு, அங்கே
ஒரு கழுத்து எலும்பு, இங்கே ஒரு தாடை எலும்பு, அங்கே ஒரு பல் எலும்பு,
அல்லது அங்கே ஒரு மண்டை ஓடு என அவர் இந்த மெய்ம்மூலமான kāya  உடல்/காய
ஆழ்ந்து ஆராய: “இந்த kāya  உடல்/காய கூட அவ்வகைப்பட்ட ஒரு இயற்கை ஆற்றல்
உடையதாக இருக்கிறது, அதுவும் இப்படி  ஆகத்தொடங்கு போக இருக்கிறது, மற்றும்
அத்தகைய ஒரு  கட்டுப்பாட்டு வரம்புகளற்ற நிலைமை இருந்து  வேறல்ல.


இவ்வாறு
அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார்,
அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை
காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால்
உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால்
உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில்
எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம்
மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.




(7)
Puna
ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya
chaḍḍitaṃ aṭṭhikāni setāni saṅkha·vaṇṇa·paṭibhāgāni, so imam·eva kāyaṃ
upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atīto’
ti. 


(7)
Furthermore, bhikkhus, a
bhikkhu, just as if he was seeing a dead body, cast away in a charnel
ground, the bones whitened like a seashell, he considers this very kāya:
“This kāya also is of such a nature, it is going to become like this,
and is not free from such a condition.” 


Iti
ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī
viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati;
samudaya-dhamm·ānupassī vā kā

(8)
Puna
ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya
chaḍḍitaṃ aṭṭhikāni puñja·kitāni terovassikāni, so imam·eva kāyaṃ
upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atīto’
ti.