LESSON 3549 Tue 29 Dec 2020
Free
Online Step by Step Guide and Practice to Attain Anibal the Eternal
Bliss in Buddha’s Own Words for Devotees Attired in White Cloth Covered
from Head to Toe in Pure White Snow Fall Environment as in Fourth Jhana
Kushinara Nibbana Bhumi Pagoda- Free Online Analytical Research and
Practice University
(Kevaddha) Sutta: To Kevatta
Dokumentet e Votimit për të zëvendësuar EVM-të për të shpëtuar
Demokracinë, Lirinë, Barazinë, Lirinë dhe Vëllazërinë. Mbillni pemë që
mbartin fruta nëpër botë për të vrarë urinë, për të hequr dhimbjen dhe
frikën dhe për mirëqenien, lumturinë dhe paqen për të gjitha shoqëritë
dhe që ata të arrijnë Lumturinë e Përjetshme.
Dr B.R.Ambedkar gjĂ«moi “Main Prabuddha Bharat Baudhmay karunga”. (Do ta
bëj Budist Prabuddha Bharat)
Tani Thunder TĂ« gjitha ShoqĂ«ritĂ« Aborigjene tĂ« Zgjuara “Hum Prapanch
Prabuddha Prapanchmay karunge.” (Ne do ta bĂ«jmĂ« Prabuddha Prapanch botĂ«)
Njerëzit kanë filluar të kthehen në Budizmin e tyre origjinal. E gjithë
bota do të ndjekë mësimet e Njërit të Zgjuar me Ndërgjegjësim për
lumturinĂ«, mirĂ«qenien dhe paqen e tyre pĂ«r t’i mundĂ«suar ata tĂ« arrijnĂ«
Lumturinë e Përjetshme si Qëllimin e tyre Përfundimtar.
Kevatta
(Kevaddha) Sutta: Tek Kevatta
Udhëzues dhe Praktikë Hap pas Hapi Falas në Internet për të Arritur
Nibbanën Lumturinë e Përjetshme në Fjalët e Vetë të Buda për Adhuruesit e
Attired me Rroba të Bardha të Mbuluara nga Koka deri te Këmbët në
Pastër Rënia e Borë e Bardhë si në Praktikën e Katërt të Jhanës
një Sutta në ditë e mban larg Dukkha-n
DN
11
PTS:
D i 211
Kevatta
(Kevaddha) Sutta: Tek Kevatta
e përkthyer
nga Pali nga
Thanissaro
Bhikkhu © 1997â2011 UnĂ« e kam dĂ«gjuar atĂ« nĂ« njĂ«
rasti i Bekuari po qëndronte në Nalanda në pemën e mangos së Pavarikës.
Pastaj Kevatta, i zoti i shtëpisë, iu afrua të Bekuarit dhe, pasi
mbërriti, duke u përkulur, u ul në njërën anë. Ndërsa ishte ulur atje,
ai i tha të Bekuarit:
âZot, kjo Nalanda Ă«shtĂ« e fuqishme, si e begatĂ«, ashtu edhe e populluar,
e mbushur me njerëz që kanë besim tek i Bekuari. Do të ishte mirë nëse i
Larti do të drejtojë një murg për të shfaqur një mrekulli të fuqisë
psikike nga gjendja e tij njerëzore superiore në mënyrë që Nalanda të
ketĂ« besim nĂ« njĂ« masĂ« edhe mĂ« tĂ« madhe tek i Bekuari. ”
Kur u tha kjo, i Bekuari i tha Kevatta-sĂ« sĂ« shtĂ«pisĂ«: “Kevatta, unĂ« nuk
i mĂ«soj murgjit nĂ« kĂ«tĂ« mĂ«nyrĂ«: ‘Ejani, murgjit, shfaqni njĂ« mrekulli
tĂ« fuqisĂ« psikike njerĂ«zve laik tĂ« veshur me tĂ« bardha.” “A herĂ«n e
dytë⊠Për herë të tretë, Kevatta, i zoti i shtëpisë, i tha të Bekuarit:
âUnĂ« nuk do tĂ« debatoj me tĂ« Bekuarin, por unĂ« po tĂ« them: Zot, kjo
Nalanda është e fuqishme, e begatë dhe e populluar, e mbushur me njerëz
që kanë besim në të Bekuarin. Do të ishte mirë nëse i Larti do të
drejtojë një murg për të shfaqur një mrekulli të fuqisë psikike nga
gjendja e tij njerëzore superiore në mënyrë që Nalanda të ketë besim në
njĂ« masĂ« edhe mĂ« tĂ« madhe tek i Bekuari. ”
PĂ«r herĂ« tĂ« tretĂ«, i Bekuari i tha KevattĂ«s sĂ« shtĂ«pisĂ«: “Kevatta, unĂ«
nuk i mĂ«soj murgjit nĂ« kĂ«tĂ« mĂ«nyrĂ«:â Ejani, murgjit, shfaqni njĂ«
mrekulli tĂ« fuqisĂ« psikike njerĂ«zve laik tĂ« veshur me tĂ« bardha. ”
âKevatta, janĂ« kĂ«to tre mrekulli qĂ« unĂ« kam deklaruar, pasi i kam njohur
dhe realizuar drejtpërdrejt ato për veten time. Cilët tre? Mrekullia e
fuqisë psikike, mrekullia e telepatisë dhe mrekullia e udhëzimit.
Mrekullia e FuqisĂ« Psikike âDhe cila Ă«shtĂ« mrekullia e fuqisĂ« psikike?
Ekziston rasti kur një murg ka një psikikë të shumëfishtë
fuqitë. Duke qenë një, ai bëhet shumë; duke qenë shumë ai bëhet një. Ai
shfaqet. Ai zhduket. Ai shkon i papenguar nëpër mure, mure dhe male si
në hapësirë. Ai zhytet brenda dhe jashtë tokës sikur të ishte ujë. Ai
ecën mbi ujë pa fundosur sikur të ishte tokë e thatë. I ulur këmbëkryq
ai fluturon nëpër ajër si një zog me krahë. Me dorën e tij ai prek dhe
godet edhe diellin dhe hënën, aq të fuqishëm dhe të fuqishëm. Ai ushtron
ndikim me të tijin
trup edhe deri në botët Brahma.
âAtĂ«herĂ« dikush qĂ« ka besim dhe bindje tek ai e sheh duke ushtruar fuqi
të shumëfishta psikike⊠duke ushtruar ndikim me trupin e tij edhe deri
në botët Brahma. Ai e raporton këtë tek dikush që nuk ka besim dhe asnjë
bindje, duke i thĂ«nĂ«, âA nuk Ă«shtĂ« e mrekullueshme. A nuk Ă«shtĂ«
befasuese, sa e madhe është fuqia, sa e madhe është aftësia e këtij
soditës. Vetëm tani e pashë atë duke ushtruar fuqi të shumëfishta
psikike⊠duke ushtruar ndikim me trupin e tij madje deri në botët
Brahma.
âAtĂ«herĂ« personi pa besim, pa bindje, do tâi thoshte personit me besim
dhe bindje: ‘ZotĂ«ri, ekziston njĂ« sharm i quajtur sharmi Gandhari me tĂ«
cilin murgu ushtronte fuqi të shumta psikike⊠duke ushtruar ndikim me
trupin e tij edhe pĂ«r aq sa botĂ«t Brahma. ‘ĂfarĂ« mendoni, Kevatta - a
nuk është ajo që njeriu
pa besim, pa bindje, do t’i thosha njeriut me besim dhe me bindje? ”
“Po, zot, kjo Ă«shtĂ« vetĂ«m ajo qĂ« do tĂ« thoshte ai.”
âDuke parĂ« kĂ«tĂ« pengesĂ« pĂ«r mrekullinĂ« e fuqisĂ« psikike, Kevatta, ndihem
i tmerruar, i poshtëruar dhe i neveritur nga mrekullia e fuqisë
psikike.
Mrekullia e telepatisë
âDhe cila Ă«shtĂ« mrekullia e telepatisĂ«? Ekziston rasti kur njĂ« murg
lexon mendjet, ngjarjet mendore, mendimet, meditimet e qenieve të tjera,
individĂ«ve tĂ« tjerĂ«, [duke thĂ«nĂ«,] âI tillĂ« Ă«shtĂ« mendimi yt, kĂ«tu
Ă«shtĂ« vendi ku mendon, ashtu Ă«shtĂ« mendja jote.â
dikush që ka besim dhe bindje tek ai e sheh duke lexuar mendjet beings e
qenieve tĂ« tjera … Ai e raporton kĂ«tĂ« tek dikush qĂ« nuk ka besim dhe
asnjĂ« bindje, duke i thĂ«nĂ«,â A nuk Ă«shtĂ« e mrekullueshme. A nuk Ă«shtĂ«
befasuese, sa e madhe është fuqia, sa e madhe është aftësia e saj
kjo soditëse. Vetëm tani e pashë atë duke lexuar mendjet⊠e qenieve të
tjera â
“AtĂ«herĂ« personi pa besim, pa bindje, do t’i thoshte personit me besim
dhe bindje: ‘ZotĂ«ri, ekziston njĂ« sharm i quajtur sharm Manika me tĂ«
cilin murgu lexon mendjet⊠e qenieve tĂ« tjera What’ ĂfarĂ« mendoni,
Kevatta - a nuk Ă«shtĂ« kjo ajo qĂ« njeriu pa besim, pa bindje, do t’i
thoshte njeriut me besim
dhe me bindje? ”
“Po, zot, kjo Ă«shtĂ« vetĂ«m ajo qĂ« do tĂ« thoshte ai.”
âDuke parĂ« kĂ«tĂ« pengesĂ« pĂ«r mrekullinĂ« e telepatisĂ«, Kevatta, ndihem i
tmerruar, i poshtëruar dhe i neveritur nga mrekullia e telepatisë.
Mrekullia e UdhĂ«zimit âDhe cila Ă«shtĂ« mrekullia e udhĂ«zimit? Ka njĂ« rast
kur një murg jep udhëzime në këtë mënyrë:
âDrejtoni mendimin tuaj nĂ« kĂ«tĂ« mĂ«nyrĂ«, mos e drejtoni nĂ« atĂ« mĂ«nyrĂ«.
Merrni pjesë në gjërat në këtë mënyrë, mos u merrni pjesë atyre në atë
mĂ«nyrĂ«. LĂ«reni kĂ«tĂ«, hyni dhe qĂ«ndroni nĂ« tĂ«. âKjo, Kevatta, quhet
mrekullia e udhëzimit.
âPĂ«r mĂ« tepĂ«r, ka njĂ« rast kur njĂ« Tathagata shfaqet nĂ« botĂ«, e denjĂ«
dhe me të drejtë e zgjuar.
Ai e mëson Dhammën të admirueshme në fillimin e saj, të admirueshme në
mes të saj, të admirueshme në fund të saj. Ai shpall jetën e shenjtë si
në veçoritë e saj dhe në thelb të saj, krejtësisht të përsosur,
jashtëzakonisht të pastër.
“Djali i njĂ« shtĂ«pie ose i njĂ« shtĂ«pie, duke dĂ«gjuar DhammĂ«n, fiton
bindjen në Tathagata dhe pasqyron: life Jeta shtëpiake po kufizon, një
rrugë me pluhur.
Jeta e shkuar është si ajri i hapur. Nuk është e lehtë të jetosh në
shtëpi të praktikosh jetën e shenjtë krejtësisht të përsosur,
krejtësisht të pastër, si një e lëmuar
guaskë. Po sikur të rruaja flokët dhe mjekrën, të vura okër
rroba dhe shkoni nga jeta shtĂ«piake nĂ« tĂ« pastrehĂ«? ‘
âKĂ«shtu qĂ« pas njĂ« kohe ai e braktis masĂ«n e tij tĂ« pasurisĂ«, tĂ« madhe
apo të vogël; largohet nga rrethi i tij i të afërmve, të mëdhenj apo të
vegjël; rruan flokët dhe mjekrën, vesh rrobat e okrit dhe shkon nga jeta
shtëpiake në të pastrehë.
âKur tĂ« ketĂ« shkuar kĂ«shtu, ai jeton i pĂ«rmbajtur nga rregullat e kodit
monastik, duke parë rrezikun në gabimet më të vogla. I përkryer në
virtytin e tij, ai ruan dyert e shqisave të tij, është i zotëruar nga
vëmendja dhe vigjilenca dhe është i kënaqur.
Seksioni më i Vogël për Virtytin
âDhe si Ă«shtĂ« njĂ« murg i pĂ«rkryer nĂ« virtyt? Duke braktisur marrjen e
jetës, ai abstenon nga marrja e jetës. Ai banon me shkopin e tij të
shtrirë, thikën e tij të shtruar, skrupuloz, i mëshirshëm, i dhembshur
për mirëqenien e të gjitha qenieve të gjalla.
Kjo është pjesë e virtytit të tij.
âDuke braktisur marrjen e asaj qĂ« nuk Ă«shtĂ« dhĂ«nĂ«, ai abstenon nga
marrja e asaj që nuk është dhënë. Ai merr vetëm atë që është dhënë,
pranon vetëm atë që është dhënë, jeton jo me vjedhje por me anë të një
uni që është bërë i pastër.
Edhe kjo është pjesë e virtytit të tij.
“Duke braktisur pabesueshmĂ«rinĂ«, ai jeton njĂ« jetĂ« beqare, larg, duke u
përmbajtur nga akti seksual që është mënyra e fshatarit. Edhe kjo është
pjesë e virtytit të tij.
âDuke braktisur fjalimin e rremĂ«, ai abstenon nga fjalimi i rremĂ«. Ai
flet të vërtetën, i përmbahet të vërtetës, është i vendosur, i
besueshëm, pa mashtrues të botës. Edhe kjo është pjesë e virtytit të
tij.
âDuke braktisur fjalimin pĂ«rçarĂ«s ai abstenon nga fjalimi pĂ«rçarĂ«s. AtĂ«
qĂ« ai ka dĂ«gjuar kĂ«tu, ai nuk e thotĂ« atje pĂ«r t’i ndarĂ« ata njerĂ«z nga
këta njerëz këtu.
Atë që ai ka dëgjuar atje, ai nuk e thotë këtu që këta njerëz të ndahen
nga ata njerëz atje.
Kështu që pajtimi i atyre që janë shkëputur ose betonimi i atyre që janë
të bashkuar, ai e do pajtimin, kënaqet në pajtim, gëzon pajtimin, flet
gjëra që krijojnë pajtim.
Edhe kjo është pjesë e virtytit të tij.
âDuke braktisur fjalimin abuziv, ai abstenon nga fjalimi abuziv. Ai flet
fjalë që janë qetësuese për veshin, janë të dashur, që shkojnë në
zemër, që janë të sjellshme, tërheqëse dhe të këndshme për njerëzit në
përgjithësi. Edhe kjo është pjesë e virtytit të tij.
âDuke braktisur muhabetin boshe, ai abstenon nga muhabetet boshe. Ai
flet në stinë, flet çfarë është faktike, çfarë është në përputhje me
qëllimin, Dhamma dhe Vinaya. Ai flet fjalë me vlerë të thesarit, të
stinës, të arsyeshme, të rrethuara, të lidhura me qëllimin.
Edhe kjo është pjesë e virtytit të tij.
âAi abstenon nga dĂ«mtimi i jetĂ«s sĂ« farĂ«s dhe bimĂ«s.
âAi ha vetĂ«m njĂ« herĂ« nĂ« ditĂ«, duke u pĂ«rmbajtur nga vakti i mbrĂ«mjes
dhe nga ushqimi në kohën e gabuar të ditës.
âAi abstenon nga vallĂ«zimi, kĂ«ndimi, muzika instrumentale dhe nga
shikimi i shfaqjeve. âAi abstenon nga veshja e kurorave dhe nga
zbukurimi i tij me aroma dhe produkte kozmetikë.
âAi abstenon nga shtretĂ«rit dhe vendet e larta dhe luksoze.
âAi abstenon nga pranimi i arit dhe parave.
âAi abstenon nga pranimi i grurit tĂ« papjekur meat mishit tĂ«
papërpunuar⊠grave dhe vajzave⊠skllave meshkuj dhe femra⊠dhi dhe dele
ow zogj dhe derra⊠elefantë, bagëti, kallamishte dhe pelë⊠fusha dhe
prona.
abstenon nga drejtimi i mesazheve⊠nga blerja dhe shitja⊠nga trajtimi i
peshoreve false, metaleve të rreme dhe masave të rreme⊠nga mitmarrja,
mashtrimi dhe mashtrimi.
âAi abstenon nga gjymtimi, ekzekutimi, burgosja, grabitja e autostradĂ«s,
plaçkitja dhe dhuna. âEdhe kjo Ă«shtĂ« pjesĂ« e virtytit tĂ« tij.
Seksioni i ndĂ«rmjetĂ«m pĂ«r virtytin âNdĂ«rsa disa priftĂ«rinj dhe
soditësit, duke jetuar me ushqim të dhënë me besim, janë të varur nga
dëmtimi i jetës së farës dhe bimës si këto - bimë që shumohen nga
rrënjët, kërcell, nyje, sytha dhe farëra - ai abstenon nga dëmtimi i
jetës së farës dhe bimës si këto. Edhe kjo është pjesë e virtytit të
tij.
âNdĂ«rsa disa priftĂ«rinj dhe soditĂ«s, qĂ« jetojnĂ« me ushqime tĂ« dhĂ«na me
besim, janë të varur nga konsumimi i mallrave të magazinuara të tilla si
këto - ushqime të magazinuara, pije të magazinuara, veshje të
magazinuara, automjete të magazinuara, shtroja të shtruara , aromat e
magazinuara dhe mishi i magazinuar - ai abstenon nga konsumimi i
mallrave të magazinuara të tilla si këto.
Edhe kjo është pjesë e virtytit të tij.
âNdĂ«rsa disa priftĂ«rinj dhe soditĂ«s, duke jetuar me ushqim tĂ« dhĂ«nĂ« nĂ«
besim, janë të varur nga shikimi i shfaqjeve të tilla - vallëzimi,
kënga, muzika instrumentale, shfaqjet, recitimet e baladave,
duartrokitjet, cembale dhe daulle, skena magjike të fenerëve, akrobatike
dhe magjike marifete, luftime elefantësh, lufta me kuaj, lufta me
buall, lufta me dema, luftëra dhish, desh, karin, thëllëza; duke luftuar
me shtiza, boks, mundje, lojëra lufte, thirrje telefonike, vargje
beteje dhe rishikime regjimentale - ai abstenon nga shikimi i shfaqjeve
të tilla.
Edhe kjo është pjesë e virtytit të tij.
“NdĂ«rsa disa priftĂ«rinj dhe soditĂ«s, qĂ« jetojnĂ« me ushqim tĂ« dhĂ«nĂ« me
besim, janë të varur nga lojëra të shkujdesura dhe të kota, siç janë
këto - shah me tetë rreshta, shah me dhjetë rreshta, shah në ajër,
xhuxh, rrotullime, zare, lojëra shkopi, dore -foto, lojëra me topa,
fryrje nëpër tuba lodrash, lojë me plugje lodrash, kthim në salla, lojë
me mullinj me erë lodra, masa lodrash, qerre lodrash, harqe lodrash,
hamendje letrash të nxjerra në ajër, mendime me mend, imitim të
deformimeve - ai abstenon nga lojëra të pakujdesshme dhe boshe si këto.
Edhe kjo është pjesë e virtytit të tij.
“NdĂ«rsa disa priftĂ«rinj dhe mendimtarĂ«, qĂ« jetojnĂ« nga ushqimi i dhĂ«nĂ«
me besim, janë të varur nga orenditë e larta dhe luksoze si këto -
kolltukë me madhësi të madhe, kolltukë të zbukuruar me kafshë të
gdhendura, mbulesa me flokë të gjatë, mbulesa lara-lara me shumë ngjyra,
mbulesa leshi të bardha , mbulesa leshi të qëndisura me lule ose figura
kafshësh, jorganë të mbushur, mbulesa me thekë, mbulesa mëndafshi të
qëndisura me gurë të çmuar; qilima të mëdha leshi; qilima elefanti, kali
dhe qerre, qilima të fshehjes së antilopës, qilima të fshehjes së
drerit; kolltukë me tendë, kolltukë
me jastekë të kuq për kokën dhe këmbët - ai abstenon nga përdorimi i
orendive të larta dhe luksoze si këto. Edhe kjo është pjesë e virtytit
të tij.
âNdĂ«rsa disa priftĂ«rinj dhe soditĂ«s, qĂ« jetojnĂ« me ushqim tĂ« dhĂ«nĂ« me
besim, janë të varur nga aromat, kozmetika dhe mjetet e zbukurimit si
këto - fërkimi i pluhurave në trup, masazhimi me vajra, larja në ujë me
parfum, brumosja e gjymtyrëve, përdorimi i pasqyrave , vajra, garlands,
aroma, kremra, pudra për fytyrën, bojë për vetulla, rrathë, shirita për
kokë, shkopinj dekorimi, shishe uji të zbukuruar, shpata, hije dielli,
sandale të zbukuruara, çallma,
xhevahiret, mustaqet e bishtit jak, rrobat e bardha me thekë të gjata -
ai abstenon nga përdorimi i aromave, kozmetikës dhe mjeteve për zbukurim
të tilla si këto. Edhe kjo është pjesë e virtytit të tij.
âNdĂ«rsa disa priftĂ«rinj dhe soditĂ«s, duke jetuar me ushqim tĂ« dhĂ«nĂ« me
besim, janë të varur të flasin për tema të ulëta si këto - duke folur
për mbretër, grabitës, ministra të shtetit; ushtri, alarme dhe beteja;
Ushqim dhe pije; veshje, orendi, kurora dhe aroma; të afërmit;
automjete; fshatra, qytete, qytete, fshat; gratë dhe heronjtë;
thashethemet e rrugës dhe të pusit; përralla për të vdekurit; përrallat e
diversitetit [diskutimet filozofike të së kaluarës dhe të ardhmes],
krijimi i botës dhe i detit dhe biseda nëse gjërat ekzistojnë apo jo -
ai abstenon të flasë për tema të ulëta të tilla
si keto. Edhe kjo është pjesë e virtytit të tij.
âNdĂ«rsa disa priftĂ«rinj dhe soditĂ«s, duke jetuar me ushqim tĂ« dhĂ«nĂ« me
besim, janĂ« tĂ« varur nga debate tĂ« tilla -â Ju e kuptoni kĂ«tĂ« doktrinĂ«
dhe disiplinë? Unë jam ai që e kuptoj këtë doktrinë dhe disiplinë. Si
mund ta kuptonit këtë doktrinë dhe disiplinë? Ju po praktikoni
gabimisht. Po praktikoj me të drejtë. Unë jam duke qenë i qëndrueshëm.
Ti nuk je. ĂfarĂ« duhet thĂ«nĂ« mĂ« parĂ« ju thatĂ« e fundit. ĂfarĂ« duhet
thënë më në fund ju thatë së pari. Ajo që keni dashur kaq shumë kohë të
mendoni është hedhur poshtë. Doktrina juaj është përmbysur. Ju jeni
mposhtur. Shkoni dhe përpiquni të shpëtoni doktrinën tuaj; nxirr veten
nĂ«se mundesh! â- ai abstenon nga debate tĂ« tilla si kĂ«to. Edhe kjo Ă«shtĂ«
pjesë e virtytit të tij.
disa priftërinj dhe soditës, duke jetuar me ushqim të dhënë me besim,
janë të varur nga drejtimi i porosive dhe porosive për njerëz të tillë -
mbretërit, ministrat e shtetit, luftëtarët fisnikë, priftërinjtë,
shtĂ«piakĂ«t ose tĂ« rinjtĂ« [tĂ« cilĂ«t thonĂ«], ‘Shkoni kĂ«tu , shko atje,
çoje kĂ«tu, merre kĂ«tu ‘- ai abstenon nga ekzekutimi i mesazheve dhe
porosi për njerëz të tillë. Edhe kjo është pjesë e virtytit të tij.
“NdĂ«rsa disa priftĂ«rinj dhe soditĂ«s, duke jetuar me ushqim tĂ« dhĂ«nĂ« me
besim, merren me mashtrime, bindje, aludime, nënçmime dhe ndjekjen e
fitimit me fitim, ai abstenon nga format e mashtrimit dhe bindjes
[mënyra të pahijshme të përpjekjes për të fituar mbështetje materiale
nga dhuruesit] të tilla si këto. Edhe kjo është pjesë e virtytit të tij.
Seksioni i Madh mbi Virtytin
“NdĂ«rsa disa priftĂ«rinj dhe soditĂ«s, duke jetuar me ushqim tĂ« dhĂ«nĂ« me
besim, e mbajnë veten e tyre me jetesë të gabuar, nga arte të tilla të
ulëta si:
leximi i shenjave në gjymtyrë [p.sh., palmistry];
leximi i shenjave dhe shenjave;
interpretimi i ngjarjeve qiellore [yjet që bien, kometat];
interpretimi i Ă«ndrrave;
leximi i shenjave në trup [p.sh., frenologjia];
leximi i shenjave në pëlhurë të brejtur nga minjtë;
ofrimi i ofertave të zjarrit, ofertat nga një lugë, ofertat e lëvoreve,
orizi
pluhur, kokrra orizi, ghee dhe vaj;
ofrimi i blatimeve nga goja;
duke ofruar flijime gjaku;
bërjen e parashikimeve bazuar në majat e gishtave;
gjeomancë;
vendosjen e demonëve në një varrezë;
vendosja e magjive në shpirtra;
recitimin e sharmit për mbrojtjen e shtëpisë;
gjarpri simpatik, helm-larë, akrep-dore, miu-larë, zog-lavdi,
sorrë-larë;
parashikimi i fatit bazuar në vizione;
dhënia e hijeshive mbrojtëse;
duke interpretuar thirrjet e zogjve dhe kafshëve - ai abstenon nga e
gabuara
jetesën, nga artet e ulëta si këto.
âNdĂ«rsa disa priftĂ«rinj dhe soditĂ«s, duke jetuar me ushqim tĂ« dhĂ«nĂ« nĂ«
besim, e mbajnë veten e tyre me mjete të gabuara jetese, nga arte të
tilla të ulëta si: përcaktimi i gurëve të çmuar me fat dhe të pafat,
rroba, shkopinj, shpata, shtiza, shigjeta, harqe dhe armë të tjera; gra,
djem, vajza, skllevër, skllave; elefantë, kuaj, buallica, dema, lopë,
dhi, desh, zog, thëllëzë, hardhucë, brejtës me veshë të gjatë, breshka
dhe kafshë të tjera - ai abstenon nga jetesa e gabuar, nga artet e ulëta
si këto.
“NdĂ«rsa disa priftĂ«rinj dhe soditĂ«s, duke jetuar me ushqim tĂ« dhĂ«nĂ« nĂ«
besim, e mbajnë veten e tyre me jetesë të gabuar, nga arte të tilla të
ulëta siç janë parashikimi:
sunduesit do të marshojnë përpara;
sunduesit do të marshojnë përpara dhe do të kthehen;
sunduesit tanë do të sulmojnë dhe sundimtarët e tyre do të tërhiqen;
krerët e tyre do të sulmojnë dhe sundimtarët tanë do të tërhiqen;
do të ketë triumf për sundimtarët tanë dhe disfatë për sundimtarët e
tyre;
do të ketë triumf për sundimtarët e tyre dhe disfatë për sundimtarët
tanë;
kështu do të ketë triumf, kështu do të ketë humbje - ai abstenon nga
jetesa e gabuar, nga artet e ulëta si këto.
“NdĂ«rsa disa priftĂ«rinj dhe soditĂ«s, duke jetuar me ushqim tĂ« dhĂ«nĂ« nĂ«
besim, e mbajnë veten e tyre me jetesë të gabuar, nga arte të tilla të
ulëta si parashikimi:
do të ketë një eklips hënor;
do të ketë një eklips diellor;
do të ketë një fshehje të një asterizmi;
dielli dhe hëna do të ecin në rrjedhat e tyre normale;
dielli dhe hëna do të gabojnë;
asterizmat do të ecin në rrjedhat e tyre normale;
asterizmat do të gabojnë;
do të ketë një shi meteorësh;
do të ketë një errësim të qiellit;
do të ketë tërmet;
do të ketë bubullima që vijnë nga një qiell i pastër;
do të ketë një ngritje, një perëndim, një errësim, një shkëlqim të
diellit, hënës dhe asterizmave;
i tillĂ« do tĂ« jetĂ« rezultat i eklipsit tĂ« hĂ«nĂ«s … ngritja, perĂ«ndimi,
errësimi, shkëlqimi i diellit, hënës dhe asterizmave - ai abstenon nga
jetesa e gabuar, nga artet e ulëta si këto.
“NdĂ«rsa disa priftĂ«rinj dhe soditĂ«s, duke jetuar me ushqim tĂ« dhĂ«nĂ« nĂ«
besim, e mbajnë veten e tyre me jetesë të gabuar, nga arte të tilla të
ulëta si parashikimi:
do të ketë shi të bollshëm; do të ketë një thatësirë;
do të ketë shumë; do të ketë uri;
do të ketë pushim dhe siguri; do të ketë rrezik;
do të ketë sëmundje; do të ketë liri nga sëmundja;
ose ata e fitojnë jetesën e tyre duke numëruar, llogaritur, llogaritur,
kompozuar poezi, ose duke mësuar arte dhe doktrina hedoniste -
ai abstenon nga jetesa e gabuar, nga artet e ulëta si këto.
“NdĂ«rsa disa priftĂ«rinj dhe soditĂ«s, duke jetuar me ushqim tĂ« dhĂ«nĂ« me
besim, e mbajnë veten e tyre me jetesë të gabuar, nga arte të tilla të
ulëta si:
llogaritja e datave të mbara për martesat, fejesat, divorcet; për
mbledhjen e borxheve ose për të bërë investime dhe hua; për të qenë
tërheqës ose jo tërheqës; kurimin e grave që kanë pësuar aborte spontane
ose aborte; recitimi i magjive për të lidhur gjuhën e një njeriu, për
të paralizuar nofullat e tij, për ta bërë atë të humbasë kontrollin mbi
duart e tij ose për të sjellë shurdhim;
marrja e përgjigjeve orakale për pyetjet drejtuar një pasqyre, një vajze
të re ose një mediumi shpirtëror;
adhurimi i diellit, adhurimi i Brahmës së Madhe, sjellja
me radhë flakët nga goja, duke thirrur perëndeshën e fatit -
ai abstenon nga jetesa e gabuar, nga artet e ulëta si këto.
disa priftërinj dhe soditës, duke jetuar me ushqim të dhënë me besim, e
mbajnë veten e tyre me jetesë të gabuar, nga arte të tilla të ulëta si:
premtuese
dhurata devave në këmbim të favoreve; përmbushja e premtimeve të tilla;
demonologji;
mësimi i magjive të mbrojtjes së shtëpisë;
duke shkaktuar virilitet dhe impotencë;
shenjtërimi i vendeve për ndërtim;
dhënia e gargarave dhe larja ceremoniale;
duke ofruar zjarre kurbane;
përgatitja e emetikave, pastruesve, ekspektorantëve, diuretikëve,
shërimeve të dhimbjes së kokës;
përgatitja e vajit të veshit, pikat e syve, vaji për trajtim përmes
hundës, koliriumit dhe ilaçeve kundër; kurimin e kataraktave,
praktikimin e operacionit, praktikimin si mjek i fëmijëve, administrimin
e ilaçeve dhe trajtimeve për të kuruar pasojat e tyre -
ai abstenon nga jetesa e gabuar, nga artet e ulëta si këto. Edhe kjo
është pjesë e virtytit të tij.
âNjĂ« murg kĂ«shtu i pĂ«rkryer
në virtyt nuk sheh asnjë rrezik askund nga përmbajtja e tij përmes
virtytit. Ashtu si një mbret luftëtar fisnik i vajosur me kokë që e ka
mundur të tijin
armiqtë nuk shohin rrezik askund nga armiqtë e tij, në të njëjtën mënyrë
murgu i përkryer në virtyt nuk sheh asnjë rrezik askund nga përmbajtja e
tij përmes virtytit.
I pajisur me këtë agregat fisnik të virtytit, ai është brenda tij i
ndjeshëm ndaj kënaqësisë për të qenë i patëmetë. Kështu një murg është i
përkryer në virtyt.
Kufizimi i ndjenjës
âDhe si i ruan njĂ« murg dyert e shqisave tĂ« tij? Kur sheh njĂ« formĂ« me
sy, ai nuk kupton ndonjë temë ose detaj me të cilin - nëse do të banonte
pa u përmbajtur në aftësinë e syrit - cilësitë e liga, jo të afta të
tilla si lakmia ose shqetësimi mund ta sulmonin atë. Kur dëgjon një
tingull me veshin⊠Për nuhatjen e një ere me hundë⊠Për provën e një
aromë me gjuhë⊠Për prekjen e një ndjesie prekëse me trupin⊠Për njohjen
e një ideje me intelektin, ai nuk kupton ndonjë temë ose detaj me të
cilën - nëse do të banonte pa u përmbajtur
mbi aftësinë e intelektit - cilësitë e liga, jo të afta të tilla si
lakmia ose shqetësimi mund ta sulmojnë atë. I pajisur me këtë përmbajtje
fisnike mbi aftësitë shqisore, ai është i ndjeshëm nga brenda për
kënaqësinë e të qenit i patëmetë.
Kështu një murg ruan dyert e shqisave të tij.
Mindfulness & Alertness
âDhe si Ă«shtĂ« njĂ« murg i vetĂ«dijshĂ«m dhe vigjilent? Kur shkon pĂ«rpara
dhe kthehet, ai vepron me gatishmëri. Kur shikoni drejt dhe shikoni
larg⊠kur përkuleni dhe shtrini gjymtyrët⊠kur mbani mantelin e tij të
jashtëm, mantelin e sipërm dhe tasin e tij⊠kur hani, pini, përtypni dhe
provoni⊠kur urinoni dhe defekoni kur ecni, qëndroni në këmbë, ulur,
duke fjetur, duke u zgjuar,
duke folur dhe duke heshtur, ai vepron me gatishmëri.
Kjo është mënyra se si një murg është i vetëdijshëm dhe i vëmendshëm.
PĂ«rmbajtja
âDhe si Ă«shtĂ« pĂ«rmbajtja e njĂ« murgu? Ashtu si njĂ« zog, kudo qĂ« shkon,
fluturon me krahët e tij si barrën e vetme; ashtu edhe ai është i
kënaqur me një sërë rrobash për të siguruar trupin e tij dhe ushqimin
për lëmoshë për të siguruar urinë e tij. Kudo që të shkojë, ai merr
vetëm gjërat më të domosdoshme. Kështu është i kënaqur një murg.
Braktisja e pengesave
“I pajisur me kĂ«tĂ« agregat fisnik tĂ« virtytit, kĂ«tĂ« pĂ«rmbajtje fisnike
mbi aftësitë e shqisave, këtë vetëdije dhe vigjilencë fisnike dhe këtë
kënaqësi fisnike, ai kërkon një banesë të izoluar: një pyll, hijen e një
peme, një mal, një glen, një shpellë buzë kodrës, një tokë prej
karneli, një korije xhungle, ajër të hapur, një grumbull kashte. Pas
vaktit të tij, duke u kthyer nga lëmosha e tij, ai ulet, kryqëzon
këmbët, mban trupin e tij
i ngritur dhe sjell vëmendjen në vëmendje.
âDuke braktisur lakminĂ« nĂ« lidhje me botĂ«n, ai banon me njĂ« vetĂ«dije pa
lakmi.
Ai e pastron mendjen e tij nga lakmia. Duke braktisur vullnetin e keq
dhe zemërimin, ai banon me një vetëdije pa vullnet të sëmurë,
simpatizues për mirëqenien e të gjitha qenieve të gjalla. Ai e pastron
mendjen e tij nga vullneti i keq dhe zemërimi. Duke braktisur përtacinë
dhe përgjumjen, ai banon me një vetëdije pa plogështi dhe përgjumje, i
vëmendshëm, vigjilent, perceptues i dritës. Ai e pastron mendjen e tij
nga përtacia dhe përgjumja. Duke braktisur shqetësimin dhe ankthin, ai
banon i patrazuar, mendja e tij e qetësuar nga brenda. Ai e pastron
mendjen e tij nga shqetësimi dhe shqetësimi.
Duke braktisur pasigurinë, ai banon duke kaluar pasigurinë, pa hutim në
lidhje me cilësitë e afta mendore. Ai e pastron mendjen e tij nga
pasiguria.
âSupozoni se njĂ« burrĂ«, duke marrĂ« njĂ« hua, e investon atĂ« nĂ« punĂ«t e
tij të biznesit. Punët e tij të biznesit kanë sukses.
Ai shlyen borxhet e tij të vjetra dhe ka mbetur edhe shumë për të
mbajtur gruan e tij. Mendimi do t’i shkonte nĂ« mendje, âMĂ« parĂ«, duke
marrë një kredi, e investova atë në punët e mia të biznesit. Tani punët e
mia të biznesit kanë pasur sukses. Une
kam shlyer borxhet e mia të vjetra dhe ka mbetur edhe shumë për të
mbajtur gruan time. ‘
Për shkak të kësaj ai do të përjetonte gëzim dhe lumturi.
supozoni se një burrë sëmuret - me dhimbje dhe i sëmurë rëndë. Ai nuk i
shijon vaktet e tij dhe nuk ka forcë në trupin e tij. Ndërsa koha
kalon, ai përfundimisht shërohet nga ajo sëmundje. Ai kënaqet me vaktet e
tij dhe nĂ« trup ka forcĂ«. Mendimi do t’i shkonte nĂ« mendje, âMĂ« parĂ«,
isha i sëmurë⊠Tani jam shëruar nga ajo sëmundje. Unë kënaqem me vaktet e
mia dhe ka forcĂ« nĂ« trupin tim. âPĂ«r shkak tĂ« kĂ«saj ai do tĂ« pĂ«rjetonte
gëzim dhe lumturi.
âTani supozoni se njĂ« njeri Ă«shtĂ« i lidhur nĂ« burg. NdĂ«rsa koha kalon,
ai përfundimisht lirohet nga ajo robëri, i sigurt dhe i shëndoshë, pa
humbje të pasurisë.
Mendimi do t’i shkonte nĂ« mendje, âMĂ« parĂ«, isha i lidhur nĂ« burg. Tani
unë jam çliruar nga ajo robëri, i sigurt dhe i shëndoshë, pa asnjë
humbje tĂ« pronĂ«s sime. âPĂ«r shkak tĂ« kĂ«saj ai do tĂ« pĂ«rjetonte gĂ«zim dhe
lumturi.
âNĂ« tĂ« njĂ«jtĂ«n mĂ«nyrĂ«, kur kĂ«to pesĂ« pengesa nuk braktisen nĂ« vetvete,
murgu e konsideron atë si një borxh, një sëmundje, një burg, skllavëri,
një rrugë përmes një vendi të shkretë. Por kur këto pesë pengesa
braktisin në vetvete, ai e konsideron atë si pa borxh, shëndet të mirë,
lirim nga burgu, liri, një vend i sigurisë.
Duke parë që ata janë braktisur brenda tij, ai bëhet i lumtur. I lumtur,
ai bëhet i entuziazmuar. I tërbuar, trupi i tij bëhet i qetë. Trupi i
tij i qetë, ai është i ndjeshëm ndaj kënaqësisë. Duke ndjerë kënaqësi,
mendja e tij përqendrohet.
Katër Xhanat
âShumĂ« i tĂ«rhequr nga sensualiteti, i tĂ«rhequr nga cilĂ«sitĂ« mendore jo
të afta, ai hyn dhe mbetet në xhanën e parë: rrëmbimi dhe kënaqësia e
lindur nga tërheqja, shoqëruar me mendimin dhe vlerësimin e drejtuar.
Ai përshkon dhe përshkon, mbyt dhe mbush këtë trup me rrëmbimin dhe
kënaqësinë e lindur nga tërheqja. Ashtu sikur një banjë i aftë ose
nxënës i banjës të hidhte pluhur banje në një legen bronzi dhe ta
gatuante së bashku, duke e spërkatur atë përsëri dhe përsëri me ujë, në
mënyrë që topi i tij i pluhurit të banjës - i ngopur, i ngarkuar me
lagështi, i depërtuar brenda dhe jashtë - megjithatë nuk pikoj;
edhe kështu, murgu përshkon⊠pikërisht këtë trup me rrëmbimin dhe
kënaqësinë e lindur nga tërheqja.
Nuk ka asgjë nga i gjithë trupi i tij i pushtuar nga rrëmbimi dhe
kënaqësia e lindur nga tërheqja.
âKjo, gjithashtu, quhet mrekulli e udhĂ«zimit.
âPĂ«r mĂ« tepĂ«r, me qetĂ«simin e mendimeve dhe vlerĂ«simeve tĂ« drejtuara, ai
hyn dhe mbetet në xhanën e dytë: rrëmbimi dhe kënaqësia e lindur nga
gjakftohtësia, unifikimi i vetëdijes së lirë nga mendimi i drejtuar dhe
vlerësimi - siguria e brendshme. Ai përshkon dhe përshkon, mbyt dhe
mbush pikërisht këtë trup me rrëmbim dhe kënaqësi
i lindur nga gjakftohtësia. Ashtu si një liqen me pus me burim uji
lart nga brenda, duke mos patur prurje nga lindja, perëndimi, veriu ose
jugu, dhe me qiellin që furnizon shira të bollshëm herë pas here, në
mënyrë që sasia e freskët e ujit që buron nga brenda liqenit të
përshkojë dhe përshkojë, mbushet dhe mbushet atë me ujëra të freskët,
duke mos pasur asnjë pjesë të liqenit të pashkelur nga ujërat e ftohtë;
edhe kështu, murgu përshkon very pikërisht këtë trup me rrëmbimin dhe
kënaqësinë e lindur nga gjakftohtësia. Nuk ka asgjë nga i gjithë trupi i
tij i pushtuar nga rrëmbimi dhe kënaqësia e lindur nga gjakftohtësia.
âKjo, gjithashtu, quhet mrekulli e udhĂ«zimit.
âDhe pĂ«r mĂ« tepĂ«r, me zbehjen e rrĂ«mbimit, ai mbetet i qetĂ«, i
ndërgjegjshëm dhe vigjilent dhe ndjen kënaqësi me trupin. Ai hyn dhe
mbetet nĂ« xhanĂ«n e tretĂ«, pĂ«r tĂ« cilĂ«n FisnikĂ«t deklarojnĂ«, ‘anim I
barabartĂ« dhe i ndĂ«rgjegjshĂ«m, ai ka njĂ« qĂ«ndrim tĂ« kĂ«ndshĂ«m.’
Ai përshkon dhe përshkon, mbyt dhe mbush këtë trup me kënaqësinë e
zhveshur nga rrëmbimi. Ashtu si në një pellg lotus, disa nga
lotuset, të lindur dhe të rritur në ujë, qëndrojnë të zhytur në ujë dhe
lulëzojnë pa u ngritur jashtë ujit, në mënyrë që ata të jenë të
përshkuar dhe të përshkuar, të mbushur me ujë dhe të mbushur me ujë të
freskët nga rrënjët e tyre deri në majat e tyre, dhe asgjë nga ato do të
ishte i papĂ«rkulur me ujĂ« tĂ« freskĂ«t; edhe kĂ«shtu, murgu pĂ«rshkonâŠ
pikërisht këtë trup me kënaqësinë e zhveshur nga rrëmbimi.
Nuk ka asgjë nga i gjithë trupi i tij i pushtuar nga kënaqësia e
zhveshur nga rrëmbimi.
âKjo, gjithashtu, quhet mrekulli e udhĂ«zimit.
âDhe pĂ«r mĂ« tepĂ«r, me braktisjen e kĂ«naqĂ«sisĂ« dhe stresit - si me
zhdukjen e hershme të gëzimit dhe ankthit - ai hyn dhe mbetet në xhanën e
katërt: pastërtia e qetësisë dhe vëmendjes, as kënaqësia as stresi. Ai
ulet, duke përshkuar trupin me një vetëdije të pastër dhe të ndritshme.
Ashtu sikur një burrë të ishte ulur i mbuluar nga koka te këmbët me një
leckë të bardhë në mënyrë që të mos kishte asnjë pjesë të trupit të tij
në të cilën nuk shtrihej lecka e bardhë; edhe kështu, murgu ulet, duke
përshkuar trupin me një vetëdije të pastër dhe të ndritshme.
Nuk ka asgjë nga i gjithë trupi i tij i pashkelur nga vetëdija e pastër
dhe e ndritshme.
âKjo, gjithashtu, quhet mrekulli e udhĂ«zimit.
të depërtimit
âMe mendjen e tij tĂ« pĂ«rqendruar, tĂ« pastruar dhe tĂ« ndritshĂ«m, tĂ«
papërlyer, pa defekte, të butë, të lakueshëm, të qëndrueshëm dhe të
arritur në mosndryshueshmëri, ai e drejton dhe e drejton atë drejt dijes
dhe vizionit. Ai dallon: âKy trup i imi Ă«shtĂ« i pajisur me formĂ«, i
përbërë
nga katër elementët kryesorë, të lindur nga nëna dhe babai, të ushqyer
me oriz dhe qull, subjekt i paqëndrueshmërisë, fërkimit, shtypjes,
shpërbërjes dhe shpërndarjes. Dhe kjo vetëdije e imja është mbështetur
kĂ«tu dhe e lidhur kĂ«tu. ‘Ashtu sikur tĂ« kishte njĂ« perlĂ« tĂ« bukur berili
me ujin më të pastër - tetë aspekte, të lëmuar mirë, të pastër, të
paqartë, të përkryer në të gjitha aspektet e saj, dhe duke kaluar në mes
të ishte një fije blu, e verdhë, e kuqe, e bardhë ose kafe - dhe një
njeri me shikim të mirë, duke e marrë në dorë, do të reflektonte në të
kĂ«shtu: ‘Ky Ă«shtĂ« njĂ« perlĂ« e bukur berili e ujit mĂ« tĂ« pastĂ«r, tetĂ«
facet, i lëmuar mirë, i qartë, i paqartë, i përkryer në të gjitha
aspektet e tij. Dhe kjo, duke kaluar në mes të saj, është një fije blu, e
verdhĂ«, e kuqe, e bardhĂ« ose kafe. ‘
Në të njëjtën mënyrë - me mendjen e tij të përqendruar, të pastruar dhe
të ndritshëm, të patëmetë, pa defekte, të butë, të lakueshëm, të
qëndrueshëm dhe të arritur në mosndryshueshmëri - murgu e drejton dhe e
shtyn atĂ« drejt dijes dhe vizionit. Ai dallon: âKy trup i imi Ă«shtĂ« i
pajisur me formë, i përbërë nga katër elementë kryesorë, të lindur nga
nëna dhe babai, të ushqyer me oriz dhe qull, subjekt i
paqëndrueshmërisë, fërkimit, shtypjes, shpërbërjes dhe shpërndarjes. Dhe
kjo vetĂ«dije e imja mbĂ«shtetet kĂ«tu dhe lidhet kĂ«tu. ‘
âKjo, gjithashtu, quhet mrekulli e udhĂ«zimit.
Trupi i bërë nga mendja
âMe mendjen e tij tĂ« pĂ«rqendruar, tĂ« pastruar dhe tĂ« ndritshme, tĂ«
patëmetë, pa defekte, të butë, të lakueshëm, të qëndrueshëm dhe të
arritur në mosndryshueshmëri, ai e drejton dhe e prin atë drejt krijimit
të një trupi të bërë nga mendja. Nga ky trup ai krijon një trup tjetër,
të pajisur me formë, të bërë nga mendja, i plotë në të gjitha pjesët e
tij, jo inferior në
fakulteteve.
Ashtu sikur një burrë të nxjerrë një kallam nga milli i saj. Mendimi do
tâi shkonte nĂ« mendje: âKjo Ă«shtĂ« kĂ«llĂ«fi, kjo Ă«shtĂ« kallami.
Pëlhura është një gjë, kallami tjetër, por kallami është nxjerrë nga
mbĂ«shtjellĂ«si. ‘Ose sikur njĂ« njeri tĂ« nxjerrĂ« njĂ« shpatĂ« nga ajo
zgjebe Mendimi do tâi shkonte nĂ« mendje: âKjo Ă«shtĂ« shpata, kjo Ă«shtĂ«
zgjebja. Shpata është një gjë, zgjebeja tjetër, por shpata është nxjerrë
nga zgjebeja. âOse sikur njĂ« njeri tĂ« nxirrte njĂ« gjarpĂ«r nga flluska e
saj. Mendimi do tâi shkonte nĂ« mendje: âKy Ă«shtĂ« gjarpri, ky Ă«shtĂ«
streha. Gjarpri është një gjë, përtacia një gjë tjetër, por gjarpri
Ă«shtĂ« tĂ«rhequr nga streha. ‘NĂ« tĂ« njĂ«jtĂ«n mĂ«nyrĂ« - me mendjen e tij tĂ«
përqendruar, të pastruar dhe të ndritshëm, të papërlyer, pa defekte, të
butë, të lakueshëm, të qëndrueshëm, dhe duke arritur patundshmëri, murgu
e drejton dhe e prin atë në krijimin e një trupi të bërë nga mendja.
Nga ky trup ai krijon një trup tjetër, të pajisur me formë, të bërë nga
mendja, i plotë në të gjitha pjesët e tij, jo inferior në aftësitë e
tij.
âKjo, gjithashtu, quhet mrekulli e udhĂ«zimit.
Fuqitë Supranormale
âMe mendjen e tij tĂ« pĂ«rqendruar, tĂ« pastruar dhe tĂ« ndritshĂ«m, tĂ«
patëmetë, pa defekte, të butë, të lakueshëm, të qëndrueshëm dhe të
arritur në mosndryshueshmëri, ai e drejton dhe e prin atë drejt mënyrave
të fuqive supranormale.
Ai ushtron fuqi të shumta supranormale. Duke qenë një, ai bëhet shumë;
duke qenë shumë ai bëhet një. Ai shfaqet. Ai zhduket. Ai shkon i
papenguar nëpër mure, mure dhe male si në hapësirë. Ai zhytet brenda dhe
jashtë tokës
sikur të ishte ujë. Ai ecën mbi ujë pa fundosur sikur të ishte tokë e
thatë.
I ulur këmbëkryq ai fluturon nëpër ajër si një zog me krahë. Me dorën e
tij ai prek dhe godet edhe diellin dhe hënën, aq të fuqishëm dhe të
fuqishëm.
Ai ushtron ndikim me trupin e tij edhe deri në botët Brahma.
Ashtu siç mund të krijonte një poçar i aftë ose ndihmësi i tij
argjila e përgatitur mirë çfarëdo lloj ene qeramike që ai pëlqen, ose
si një fildish-gdhendës i aftë ose ndihmësi i tij mund të krijonte
artizanale nga të përgatitur mirë
fildish çdo lloj pune prej fildishi që i pëlqen, ose si një argjendar i
aftë
ose ndihmësi i tij mund të krijojë nga ari i përgatitur mirë çdo lloj
artikulli prej ari që i pëlqen; në të njëjtën mënyrë - me mendjen e tij
kaq të përqendruar, të pastruar dhe të ndritshëm, të patëmetë, pa
defekte, i butë, i lakueshëm, i qëndrueshëm dhe i arritur nga
paqëndrueshmëria - murgu e drejton dhe e prin atë drejt mënyrave të
fuqive supranormale⊠Ai ushtron ndikim me trupi i tij edhe deri në botët
Brahma.
âKjo, gjithashtu, quhet mrekulli e udhĂ«zimit.
i mendjes
âMe mendjen e tij tĂ« pĂ«rqendruar, tĂ« pastruar dhe tĂ« ndritshĂ«m, tĂ«
patëmetë, pa defekte, të butë, të lakueshëm, të qëndrueshëm dhe të
arritur në mosndryshueshmëri, ai e drejton dhe e prin atë drejt njohjes
së vetëdijes së qenieve të tjera. Ai e njeh vetëdijen e tjetrit
qenie, individë të tjerë, duke e përfshirë atë me vetëdijen e tij.
Ai dallon një mendje me pasion si një mendje me pasion, dhe një mendje
pa pasion si një mendje pa pasion. Ai dallon një mendje me neveri si
mendje me neveri, dhe një mendje pa neveri si mendje pa neveri.
Ai dallon një mendje me mashtrim si një mendje me mashtrim, dhe një
mendje pa mashtrim si një mendje pa mashtrim. Ai dallon një mendje të
kufizuar si një mendje të kufizuar, dhe një mendje të shpërndarë si një
mendje të shpërndarë. Ai dallon një mendje të zgjeruar si një mendje të
zmadhuar, dhe një mendje të pazmadhuar si një mendje të pazmadhuar.
Ai dallon një mendje të shkëlqyer [njëra që nuk është në nivelin më të
shkëlqyeshëm] si një mendje e shkëlqyer, dhe një mendje e pashkelur si
një mendje e pashkelur. Ai dallon një mendje të përqendruar si një
mendje të përqendruar, dhe një mendje të pakoncentruar si një mendje të
pakoncentruar.
Ai dallon një mendje të lëshuar si një mendje të lëshuar, dhe një mendje
të pa lëshuar si një mendje të pa lëshuar.
Ashtu sikur një grua e re - apo një burrë - e dashur me zbukurime, duke
ekzaminuar pasqyrimin e fytyrës së saj në një pasqyrë të ndritshme ose
njĂ« tas me ujĂ« tĂ« pastĂ«r do tĂ« dinte âtĂ« njollosurâ nĂ«se do tĂ« ishte e
njollosur, ose ble e patĂ«metĂ« ânĂ«se nuk ishte. NĂ« tĂ« njĂ«jtĂ«n mĂ«nyrĂ« - me
mendjen e tij të përqendruar, të pastruar dhe të ndritshëm, të
patëmetë, pa defekte, të butë, të lakueshëm, të qëndrueshëm dhe të
arritur në mosbesueshmëri - murgu drejton dhe
e shtyn atë drejt njohjes së vetëdijes së qenieve të tjera. Ai e njeh
vetëdijen e qenieve të tjera, individëve të tjerë, duke e përfshirë atë
me vetëdijen e tij.
Ai dallon një mendje me pasion si një mendje me pasion, dhe një mendje
pa pasion si një mendje pa pasion⊠një mendje të lëshuar si një mendje
të lëshuar dhe një mendje të pa lëshuar si një mendje të pa lëshuar.
âKjo, gjithashtu, quhet mrekulli e udhĂ«zimit.
Kujtim i jetës së kaluar
âMe mendjen e tij tĂ« pĂ«rqendruar, tĂ« pastruar dhe tĂ« ndritshĂ«m, tĂ«
papërlyer, pa defekte, të butë, të lakueshëm, të qëndrueshëm dhe të
arritur në moskundërshtueshmëri, ai e drejton dhe e prin atë drejt
njohjes së kujtimeve të jetës së kaluar (ndezur: shtëpitë e mëparshme).
Ai kujton jetën e tij të shumëfishtë të kaluar, dmth., Një lindje, dy
lindje, tre lindje, katër, pesë, dhjetë, njëzet, tridhjetë, dyzet,
pesëdhjetë, njëqind, një mijë, njëqind mijë, shumë eeona të tkurrjes
kozmike, shumë eeone të zgjerimit kozmik, shumë eone të tkurrjes dhe
zgjerimit kozmik, [duke kujtuar], ‘Atje unĂ« kisha njĂ« emĂ«r tĂ« tillĂ«, i
përkisja një klani të tillë, kishte një pamje të tillë.
I tillë ishte ushqimi im, e tillë përvoja ime e kënaqësisë dhe dhimbjes,
e tillë fundi i jetës sime.
Duke u larguar nga ai shtet, unë u ngrita përsëri atje. Edhe atje unë
kisha një emër të tillë, i përkisja një klani të tillë, kisha një pamje
të tillë. I tillë ishte ushqimi im, e tillë përvoja ime e kënaqësisë dhe
dhimbjes, e tillë fundi i jetës sime.
Duke u larguar nga ai gjendje, unĂ« pĂ«rsĂ«ri u ngrita kĂ«tu. âKĂ«shtu ai
kujton jetën e tij të kaluar të shumëfishtë në mënyrat dhe detajet e
tyre. Ashtu sikur një burrë të shkonte nga fshati i tij në një fshat
tjetër, dhe pastaj nga ai fshat në një fshat tjetër, dhe pastaj nga ai
fshat të kthehej në fshatin e tij të lindjes.
Mendimi do t’i shkonte nĂ« mendje, âUnĂ« shkova nga fshati im nĂ« atĂ« fshat
atje atje.
Aty qëndrova në një mënyrë të tillë, u ula në një mënyrë të tillë,
bisedova në një mënyrë të tillë dhe qëndrova i heshtur në një mënyrë të
tillë. Nga ai fshat shkova në atë fshat atje, dhe atje qëndrova në një
mënyrë të tillë, u ula në atë mënyrë, bisedova në një mënyrë të tillë
dhe qëndrova i heshtur në një mënyrë të tillë. Nga ai fshat u ktheva në
shtĂ«pi. âNĂ« tĂ« njĂ«jtĂ«n mĂ«nyrĂ« - me mendjen e tij tĂ« pĂ«rqendruar, tĂ«
pastruar dhe të ndritshëm, të papërlyer, pa defekte, të butë, të
lakueshëm, të qëndrueshëm dhe të arritur në patundshmëri - murgu
e drejton dhe e shtyn atë drejt njohurive për kujtimin e jetës së
kaluar.
i Fermentimeve Mendore
âMe mendjen e tij tĂ« pĂ«rqendruar, tĂ« pastruar dhe tĂ« ndritshĂ«m, tĂ«
patëmetë, pa defekte, të butë, të lakueshëm, të qëndrueshëm dhe të
arritur në moskokëçarje, murgu e drejton dhe e shtyn atë drejt njohjes
së përfundimit të fermentimeve mendore. Ai dallon, siç ka ndodhur, që
âKy Ă«shtĂ« stresi⊠Kjo Ă«shtĂ« origjina e stresit⊠Kjo
është ndërprerja e stresit⊠Kjo është mënyra që çon në ndërprerjen e
stresi⊠Këto janë fermentime mendore
Kjo Ă«shtĂ« origjina e fermentimeve⊠Kjo Ă«shtĂ« ndĂ«rprerja e fermentimeveâŠ
Kjo Ă«shtĂ« mĂ«nyra qĂ« çon nĂ« ndĂ«rprerjen e fermentimeve. ‘Zemra e tij,
duke ditur, duke parë kështu, lirohet nga fermentimi i sensualitetit,
fermentimi i të qenurit, fermentimi e injorancës. Me lëshimin, ekziston
njohuria,
âLiruar.â Ai dallon se âLindja mbaroi, jeta e shenjtĂ« u pĂ«rmbush, detyra
e bĂ«rĂ«. Nuk ka asgjĂ« mĂ« tej pĂ«r kĂ«tĂ« botĂ«. âAshtu si atje
ishin një pellg uji në një mal të egër - i pastër, i paqartë dhe i
papërlyer - ku një njeri me shikim të mirë që rrinte në breg mund të
shihte guaska, zhavorr dhe guralecë, dhe gjithashtu dhëmbë peshqish që
notonin dhe pushonin, dhe kjo do tĂ« ndodhte pĂ«r tĂ«, “Kjo pellg uji Ă«shtĂ«
i pastër, i paqartë dhe i papërlyer.
Këtu janë këto guaska, zhavorr dhe guralecë, dhe gjithashtu këto kërcell
peshqish qĂ« notojnĂ« dhe pushojnĂ«. ‘NĂ« tĂ« njĂ«jtĂ«n mĂ«nyrĂ« - me mendjen e
tij të përqendruar, të pastruar dhe të ndritshëm, të papërlyer, pa
defekte, të butë, të lakueshëm, të qëndrueshëm, dhe arriti në
patundshmëri - murgu e drejton dhe e shtyn atë drejt njohjes së
pĂ«rfundimit tĂ« fermentimeve mendore. Ai dallon, siç ka ndodhur, qĂ« âKy
është stresi⊠Kjo është origjina e stresit⊠Ky është ndërprerja
e stresit⊠Kjo është mënyra që çon në ndërprerjen e stresit⊠Këto janë
fermentime mendore⊠Kjo është origjina e fermentimeve
Ky është ndërprerja e fermentimeve⊠Kjo është mënyra që çon në
ndĂ«rprerjen e fermentimeve. âZemra e tij, duke ditur, kĂ«shtu duke parĂ«,
lirohet nga fermentimi i sensualitetit, fermentimi i të qenurit,
fermentimi i injorancĂ«s. Me lĂ«shimin, ekziston njohuria, âLiruar.â Ai
dallon se âLindja mbaroi, jeta e shenjtĂ« u pĂ«rmbush, detyra e bĂ«rĂ«.
Nuk ka asgjĂ« mĂ« tej pĂ«r kĂ«tĂ« botĂ«. â
âKjo, gjithashtu, quhet mrekulli e udhĂ«zimit.
âKĂ«to janĂ« tri mrekullitĂ« qĂ« unĂ« deklaroj, Kevatta, pasi i kam njohur
dhe realizuar drejtpërdrejt ato për veten time.
Biseda me zotat
âDikur, Kevatta, ky tren i mendimit u ngrit nĂ« ndĂ«rgjegjĂ«simin e njĂ«
murgu tĂ« caktuar nĂ« kĂ«tĂ« komunitet tĂ« murgjve: ‘Ku pushojnĂ« kĂ«to katĂ«r
elementë të mëdhenj - prona e tokës, prona e lëngët, prona e zjarrit dhe
prona e erĂ«s - pa mbetur? ‘Pastaj ai arriti njĂ« gjendje tĂ« tillĂ«
përqendrimi saqë mënyra që të çonte drejt perëndive u shfaq në mendjen e
tij të përqendruar. Kështu që ai iu afrua perëndive të
pjesa tjetër e Katër Mbretërve të Mëdhenj dhe, pas mbërritjes, i pyeti
ata, ‘Miq, ku pushojnĂ« kĂ«to katĂ«r elementĂ« tĂ« mĂ«dhenj - prona e tokĂ«s,
prona e lĂ«ngĂ«t, prona e zjarrit dhe prona e erĂ«s?’
“Kur u tha kjo, perĂ«nditĂ« e pjesĂ«s tjetĂ«r tĂ« KatĂ«r MbretĂ«rve tĂ« MĂ«dhenj i
thanĂ« murgut:” Ne gjithashtu nuk e dimĂ« se ku katĂ«r elementĂ«t e
mëdhenj⊠pushojnë pa mbetur. Por ka Katër Mbretër të Mëdhenj që janë më
të lartë dhe më sublim se ne.
Ata duhet tĂ« dinĂ« se ku katĂ«r elementĂ«t e mĂ«dhenj⊠pushojnĂ« pa mbetur. â
“KĂ«shtu qĂ« murgu iu afrua KatĂ«r MbretĂ«rve tĂ« MĂ«dhenj dhe, pas
mbĂ«rritjes, i pyeti ata, ‘Miq, ku kĂ«to katĂ«r elemente tĂ« mĂ«dhenjâŠ
pushojnĂ« pa mbetur?’
“Kur u tha kjo, KatĂ«r MbretĂ«rit e MĂ«dhenj i thanĂ« murgut,” Ne gjithashtu
nuk e dimë se ku katër elementët e mëdhenj⊠pushojnë pa mbetur. Por ka
perëndi të Tridhjetë e tre që janë më të lartë dhe më sublima se ne. Ata
duhet tĂ« dinë⊠â
“KĂ«shtu qĂ« murgu iu afrua perĂ«ndive tĂ« TridhjetĂ« e tre dhe, kur
mbĂ«rriti, i pyeti ata, ‘Miq, ku kĂ«to katĂ«r elemente tĂ« mĂ«dhenj⊠pushojnĂ«
pa mbetur?’
“Kur u tha kjo, perĂ«nditĂ« e TridhjetĂ« e tre i thanĂ« murgut,” Ne
gjithashtu nuk e dimë se ku katër elementët e mëdhenj⊠pushojnë pa
mbetur. Por është Sakka, sundimtari i perëndive, i cili është më i lartë
dhe mĂ« sublim se ne. Ai duhet ta dijĂ«âŠ
“KĂ«shtu qĂ« murgu iu afrua Sakkas, sundimtarit tĂ« perĂ«ndive dhe, kur
mbĂ«rriti, e pyeti: ‘Mik, ku kĂ«ta katĂ«r elementĂ« tĂ« mĂ«dhenj⊠pushojnĂ« pa
mbetur?’
“Kur u tha kjo, Sakka, sundimtari i perĂ«ndive, i tha murgut,” UnĂ«
gjithashtu nuk e di se ku katër elementët e mëdhenj⊠pushojnë pa mbetur.
Por ka perëndi Yama që janë më të larta dhe më sublime se unë. Ata
duhet ta dinë⊠ââŠ
“PerĂ«nditĂ« e Yama thanĂ«,” Ne gjithashtu nuk e dimë⊠Por ka njĂ« zot me
emrin Suyama⊠Ai duhet ta dijë⊠‘
“Suyama tha,” UnĂ« gjithashtu nuk e di … Por ekziston perĂ«ndia me emrin
Santusita⊠Ai duhet ta dijë⊠‘
“Santusita tha,” UnĂ« gjithashtu nuk e di … Por ka perĂ«ndi Nimmanarati
Ata duhet tĂ« dinë⊠â
âZotat Nimmanarati
tha, âNe gjithashtu nuk e dimë⊠Por ka njĂ« zot me emrin Sunimmita
Ai duhet tĂ« dijë⊠â
Brahma e Madhe, duke e marrë murgjit për krah dhe duke e çuar në njërën
anĂ«, i tha:â KĂ«ta perĂ«ndi tĂ« pjesĂ«s tjetĂ«r tĂ« BrahmĂ«s besojnĂ«: âNuk ka
asgjë që Brahma e Madhe nuk e di.
Nuk ka asgjë që Brahma e Madhe nuk e sheh.
Nuk ka asgjë për të cilën Brahma e Madhe nuk është në dijeni.
Nuk ka asgjĂ« qĂ« Brahma e Madhe nuk e ka kuptuar. â Kjo Ă«shtĂ« arsyeja pse
unë nuk thashë në praninë e tyre se edhe unë nuk e di se ku katër
elementët e mëdhenj⊠pushojnë pa mbetur.
Kështu që ju keni vepruar gabimisht, keni vepruar gabimisht, duke
anashkaluar
I Bekuari në kërkim të një përgjigjeje për këtë pyetje diku tjetër.
Kthehuni përsëri te i Lumi dhe, pas mbërritjes, bëjini atij këtë pyetje.
SidoqoftĂ« ai i pĂ«rgjigjet, duhet ta merrni me zemĂ«r. ‘
âAtĂ«herĂ« - ashtu si njĂ« njeri i fortĂ« mund tĂ« zgjasĂ« krahun e pĂ«rkulur
ose të përkulë krahun e tij të zgjatur - murgu u zhduk nga bota e Brahma
dhe menjëherë u shfaq para meje. Pasi u përkul para meje, ai u ul në
njĂ«rĂ«n anĂ«. NdĂ«rsa ishte ulur atje ai mĂ« tha: âZot, ku i bĂ«jnĂ« kĂ«to
katër elemente të mëdhenj - prona e tokës, prona e lëngët,
prona e zjarrit dhe prona e erĂ«s - pushojnĂ« pa mbetur? ‘
Dhurata e jetës së mbretit Ashoka për pemët
Dhe shembulli që ka bërë zyrtarizmin të marrë një vështrim në mënyrat e
tij të lumtura nuk është askush tjetër veçse perandori Mauryan Ashoka i
trilluar. E gjithë bota do të përfshijë parimet Ashokan në kultivimin
dhe mbrojtjen e fidanëve / pemëve që sjellin fruta në rrugë në urbane
dhe jo-urbane zonat. Perandori Mauryan ishte i pari që promovoi dhe
mbĂ«shteti konceptin e pemĂ«ve buzĂ« rrugĂ«s. “NĂ« njĂ« kohĂ« kur ne po
humbasim pemët tona çdo ditë, ne duhet të kthehemi dhe të vëzhgojmë atë
që bëri ai.
Duke marrë një shkas nga Ashoka, Nëse shikoni zonat që dikur mbuloheshin
nga mbretëria Mauryan, ose Delhi, bota do të vlerësojë rëndësinë e
pemĂ«ve buzĂ« rrugĂ«s “,” Parimet e Ashokan do tĂ« ndihmojnĂ« departamentin e
pyjeve në ruajtjen e pemëve për periudha më të gjata.
Ai qëllimisht zgjodhi një specie për secilën rrugë. Përzierja e specieve
në intervale të afërta mund të ndikojë në mbijetesën e pemëve. Ne do të
pĂ«rqendrohemi nĂ« njĂ« specie tĂ« vetme pĂ«r njĂ« shtrirje tĂ« tĂ«rĂ«. ”
âAshoka vendosi pronĂ«sinĂ« e pemĂ«ve buzĂ« rrugĂ«s te njerĂ«zit lokalĂ«.
Ndërsa qeveria do të mbikëqyrë edukimin e fidanit, pronësia e pemës në
njĂ« fazĂ« tĂ« mĂ«vonshme do t’u jepet vendasve. ”
“Nuk Ă«shtĂ« e mundur tĂ« ndalohet plotĂ«sisht prerja e pemĂ«ve, por (me
masat e reja) do tĂ« minimizohet nĂ« njĂ« masĂ« tĂ« madhe.” Pyjet sigurojnĂ«
sistemin themelor të mbështetjes së jetës për të gjitha qeniet e gjalla
të tokës amtare, përfshirë njerëzimin.
Ekosistemet pyjore sigurojnë ajër të pastër, burime ujore, tokë pjellore
për mirëmbajtjen e bujqësisë, biodiversitetin, zbutjen e ndryshimeve
klimatike dhe shërbime të tjera të shumta të ekosistemit.
Pjesë të mëdha të shoqërisë rurale, duke përfshirë shumicën e fiseve,
varen drejtpërdrejt nga pyjet për jetesën e tyre.
Departamentet e Pyjeve Botërore kanë mandatin kryesor të mbrojnë pyjet
dhe jetën e egër, duke ruajtur biodiversitetin e pasur të botës dhe duke
siguruar që ekuilibri ekologjik i ekosistemeve pyjore të ruhet.
Të gjitha departamentet e pyjeve në botë duhet të drejtohen nga
Kryeshefi kryesor i pyjeve, Shefi i Forcës Pyjore (HOFF).
Departamentet duhet të kenë forcë pune, përfshirë Oficerët e Shërbimit
Pyjor Botëror dhe oficerët / personelin në terren të kuadrove të
ndryshëm.
Bota një rrjet i zonave të mbrojtura me rezerva tigri, shenjtëroret e
botës së egër, rezervat e ruajtjes dhe 1 rezervë të komunitetit.
Puna e kryer nga departamentet mund të klasifikohet gjerësisht në
kategoritë e mëposhtme: rregullator, mbrojtje, konservim dhe menaxhim i
qëndrueshëm.
Si pjesë e funksioneve rregulluese, departamentet duhet të zbatojnë
dispozitat e legjislacioneve të ndryshme të tilla si Akti Botëror i
Pyjeve, Akti i Mbrojtjes së Kafshëve të Egra, Akti i Pyjeve
(Konservimi), Akti i Ruajtjes Botërore të Pemëve, etj dhe rregullat
përkatëse. Funksionet e mbrojtjes përfshijnë, konsolidimin e kufijve,
mbrojtjen e zonave pyjore nga shkeljet, prerjet e paligjshme, zbutjen e
konfliktit njerëzor-kafshë të egra, ndërmarrjen e masave të parandalimit
dhe kontrollit të zjarrit etj.
Funksionet e ruajtjes përfshijnë marrjen e punimeve të plantacioneve,
ruajtjen e lagështisë së tokës dhe punimet e zhvillimit të pellgjeve
ujëmbledhës për sigurinë e ujit, ruajtjen e specieve të rralla, të
rrezikuara dhe të kërcënuara (RET) dhe kryerjen e aktiviteteve
ndërgjegjësuese për të sensibilizuar të gjitha pjesët e shoqërisë për
rëndësinë e pyjeve, jeta e egër dhe biodiversiteti. Në zonat
territoriale, departamentet duhet të përfshihen gjithashtu në nxjerrjen
dhe tregtimin e qëndrueshëm të drurit dhe prodhimeve të tjera pyjore
sipas specifikimeve të Planeve të Punës.
Departamentet gjithashtu duhet të angazhohen në një shkallë të gjerë në
promovimin e agro-pylltarisë përmes stimulimit për të mbështetur të
ardhurat e fermerëve.
Njerëzit janë unikë në aftësinë e tyre për të përvetësuar gjuhën. Por
si? Një studim i ri i botuar në Procedimin e Akademisë Kombëtare të
Shkencave tregon se ne në fakt kemi lindur me njohuritë themelore
themelore të gjuhës, duke hedhur dritë kështu mbi debatin e vjetër
gjuhĂ«sor “natyra vs ushqyerit”.
Ndërsa gjuhët ndryshojnë nga njëra-tjetra në shumë mënyra, disa aspekte
duket se ndahen ndërmjet gjuhëve.
Këto aspekte mund të burojnë nga parimet gjuhësore që janë aktive në të
gjithë trurin njerëzor.
Atëherë lind një pyetje e natyrshme: a lindin foshnjat me njohuri se si
mund të tingëllojnë fjalët njerëzore?
A janë foshnjat të njëanshme për të konsideruar sekuenca të caktuara të
tingullit si mĂ« shumĂ« si tĂ« fjalĂ«ve se tĂ« tjerĂ«t? “Rezultatet e kĂ«tij
studimi të ri sugjerojnë që, modelet e tingullit të gjuhëve njerëzore
janë produkt i një instinkti të lindur biologjik, shumë si kënga e
zogjve”, tha Prof. Iris Berent nga Universiteti Verilindor nĂ« Boston, i
cili ishte bashkëautor i studimit me një ekipi hulumtues nga Shkolla
Ndërkombëtare e Studimeve të Avancuara në Itali, i kryesuar nga Dr.
Jacques Mehler.
Autori i parë i studimit është Dr. David Gómez.BLA, ShBA,
LBACKonsideroni, për shembull, kombinimet e tingujve që ndodhin në
fillim të fjalëve.
Ndërsa shumë gjuhë kanë fjalë që fillojnë nga bl (p.sh., blando në
italisht, keq në anglisht dhe blusa në spanjisht), pak gjuhë kanë fjalë
që fillojnë me lb. Rusishtja është një gjuhë e tillë (p.sh., lbu, një
fjalĂ« qĂ« lidhet me lob , “balli”), por edhe nĂ« rusisht fjalĂ« tĂ« tilla
janë jashtëzakonisht të rralla dhe janë më të mëdha se fjalët që
fillojnë me bl. Gjuhëtarët kanë sugjeruar që modele të tilla ndodhin
sepse truri njerëzor është i njëanshëm për të favorizuar rrokjet e tilla
si bla mbi lba.
Në përputhje me këtë mundësi, hulumtimet e kaluara eksperimentale nga
laboratori i Dr. Berent kanë treguar që folësit e rritur shfaqin
preferenca të tilla, edhe nëse gjuha e tyre amtare nuk ka fjalë që i
ngjajnë as bla as lba. Por nga buron kjo njohuri? A ka të bëjë me ndonjë
parim gjuhësor universal, apo me përvojën e përjetshme të të rriturve
me dëgjimin dhe prodhimin e gjuhës së tyre amtare?
Eksperimenti
Këto pyetje motivuan ekipin tonë për të parë me kujdes se si bebet e
reja perceptojnë lloje të ndryshme fjalësh. Ne përdorëm spektroskopinë
afër infra të kuqe, një teknikë të heshtur dhe jo invazive që na tregon
se si ndryshon me kohë oksigjenimi i lëvore të trurit (ato centimetrat e
parë të lëndës gri pak poshtë kokës), për të parë reagimet e trurit të
të porsalindurit italian foshnjat kur dëgjojnë kandidatë për fjalë të
mira dhe të këqija siç përshkruhet më sipër (p.sh., blif, lbif). Duke
punuar me foshnje të porsalindura italiane dhe familjet e tyre, ne
vërejtëm se të sapolindurit reagojnë ndryshe ndaj kandidatëve për fjalë
të mira dhe të këqija, të ngjashme me atë që bëjnë të rriturit.
Foshnjat e reja ende nuk kanë mësuar ndonjë fjalë, madje nuk gumëzhijnë
akoma dhe përsëri ata ndajnë me ne një kuptim se si duhet të tingëllojnë
fjalët.
Ky zbulim tregon se ne kemi lindur me njohuritë themelore, themelore në
lidhje me modelin e tingullit të gjuhëve njerëzore. Isshtë e vështirë të
imagjinohet se sa ndryshe do të tingëllonin gjuhët nëse njerëzit nuk do
të ndajnë një lloj të tillë njohurie. Ne jemi me fat që e bëjmë, dhe
kështu foshnjat tona mund të vijnë në botë me sigurinë se ata do të
njohin me lehtësi modelet e tingullit të fjalëve - pa marrë parasysh
gjuhën me të cilën do të rriten.
Sa gjuhë ka në botë?
Sot fliten 7,117 gjuhë.
Ky numër është vazhdimisht në fluks, sepse çdo ditë po mësojmë më shumë
për gjuhët e botës. Dhe përtej kësaj, vetë gjuhët janë në fluks.
Ata janë të gjallë dhe dinamikë, të folur nga komunitetet, jetët e të
cilëve formohen nga bota jonë që ndryshon me shpejtësi.
Kjo është një kohë e brishtë:
Afërsisht 40% e gjuhëve tani janë të rrezikuara, shpesh me më pak se
1.000 folës të mbetur. Ndërkohë, vetëm 23 gjuhë përbëjnë më shumë se
gjysmën e popullsisë së botës.
Kur një foshnjë e sapo lindur mbahet e izoluar pa pasur asnjë komunikim
me foshnjën, pas disa ditësh ajo do të flasë dhe gjuhë natyrore
njerëzore (Prakrit) e njohur si Classical Magahi Magadhi / Classical
Chandaso language / Magadhi Prakrit, Classic Hela Basa (Hela Language),
PÄáž·i klasike tĂ« cilat janĂ« tĂ« njĂ«jta. Buda foli nĂ« Magadhi.
Të gjitha 7111 gjuhët dhe dialektet janë në prag të Classical Magahi
Magadhi. Prandaj të gjithë ata janë me natyrë Klasike (Prakrit) të
Qenieve Njerëzore, ashtu si të gjitha fjalimet e tjera të gjalla kanë
gjuhët e tyre natyrore për komunikim. 116 gjuhë janë përkthyer nga
https://translate.google.com
https://en.wikipedia.org/wiki/
Origjina e gjuhës dhe shfaqja e saj evolucionare në speciet njerëzore
kanë qenë objekt i spekulimeve për disa shekuj. Tema është e vështirë të
studiohet për shkak të mungesës së provave të drejtpërdrejta.
pasojë, studiuesit që dëshirojnë të studiojnë origjinën e gjuhës duhet
të nxjerrin përfundime nga lloje të tjera të provave të tilla si të
dhënat fosile, provat arkeologjike, larmia bashkëkohore e gjuhës,
studimet e përvetësimit të gjuhës dhe krahasimet midis gjuhës njerëzore
dhe sistemeve të komunikimit ekzistuese midis kafshëve primatët). Shumë
argumentojnë se origjina e gjuhës ka të bëjë ngushtë me origjinën e
sjelljes moderne njerëzore, por ka pak marrëveshje për implikimet dhe
drejtimin e kĂ«saj lidhjeje. ‘
Hipotezat e origjinës gjuhësore
Spekulime të hershme
Nuk mund të dyshoj që gjuha ia detyrohet origjinës së saj imitimit dhe
modifikimit, të ndihmuar nga shenja dhe gjeste, të tingujve të ndryshëm
natyrorë, zërave të kafshëve të tjera dhe thirrjeve instiktive të vetë
njeriut.
- Charles Darwin, 1871. Zbritja e Njeriut dhe Përzgjedhja në Lidhje me
Seksin.
NĂ« 1861, gjuhĂ«tari historik Max MĂŒller botoi njĂ« listĂ« tĂ« teorive
spekulative në lidhje me origjinën e gjuhës së folur: Bow-wow. Teoria e
harkut apo e qyqes, tĂ« cilĂ«n MĂŒller ia atribuoi filozofit gjerman Johann
Gottfried Herder, i pa fjalët e hershme si imitime të britmave të
kafshëve dhe zogjve. Po-pooh. Teoria pooh-pooh i pa fjalët e para si
pasthirrma emocionale dhe pasthirrma të shkaktuara nga dhimbja,
kĂ«naqĂ«sia, befasia, etj. Ding-dong. MĂŒller sugjeroi atĂ« qĂ« ai e quajti
teoria ding-dong, e cila thotë se të gjitha gjërat kanë një rezonancë
natyrore vibruese, jehonë disi nga njeriu në fjalët e tij më të hershme.
Yo-he-ho.
Teoria yo-he-ho pretendon se gjuha ka dalë nga puna ritmike kolektive,
përpjekja për të sinkronizuar përpjekjen muskulore duke rezultuar në
tinguj të tillë si lartësia që alternohen me tinguj të tillë si ho.
Ta-ta.
Kjo nuk figuronte nĂ« listĂ«n e Max MĂŒller, pasi ishte propozuar nĂ« 1930
nga Sir Richard Paget.
Sipas teorisë ta-ta, njerëzit i bënin fjalët më të hershme nga lëvizjet e
gjuhës që imitonin gjestet manuale, duke i bërë ato të dëgjueshme.
Shumica e studiuesve sot i konsiderojnë të gjitha teoritë e tilla jo aq
të gabuara - ato herë pas here ofrojnë njohuri periferike - si naive dhe
të parëndësishme. me këto teori është se ato janë kaq ngushtë mekanike.
Ata supozojnë se sapo paraardhësit tanë kishin hasur në mekanizmin e
duhur të zgjuar për lidhjen e tingujve me kuptimet, gjuha evoluoi dhe
ndryshoi automatikisht.
https://countercurrents.org/
Djalli duke cituar Shkrimin.
Paulo Freire i quan veprime tĂ« tilla tĂ« turpshme si “bujari tĂ« rreme”.
Kur shtypësi kërcënohet nga rezistenca, ai do të përdorë taktika kaq të
lira për të shtyrë rezistencën. Nëse i shtypuri nënshtrohet, as i
shtypuri dhe as shtypësi nuk do të lirohen.
Kur BJP ishte në opozitë e njëjta RSS në lidhje me
https://news.webindia123.com/
tha
RSS favorizon fletët e votimit, EVM-të i nënshtrohen vëzhgimit publik
Duke u bashkuar me polemikat në lidhje me besueshmërinë e Makinerive
Elektronike të Votimit (EVM) të cilat janë marrë në pyetje nga partitë
politike, RSS i kërkoi sot Komisionit Zgjedhor (KE) të kthehet përsëri
nĂ« fletĂ«t e votuara tĂ« provuara tĂ« letrĂ«s dhe t’i nĂ«nshtrojnĂ« EVM-ve nĂ«
vëzhgim publik nëse këto vegla janë të mbrojtura nga manipulimi. Në një
editorial me titull “A mund t’i besojmĂ« EVM-ve tona?”, Organizatori,
zëdhënësi RSS, vuri në dukje se ishte një fakt që deri më tani nuk ishte
shpikur një makinë absolutisht e paprekshme dhe besueshmëria e çdo
sistemi varet nga ‘transparenca, verifikueshmĂ«ria dhe besueshmĂ«risĂ«
’sesa besimit tĂ« verbĂ«r dhe atavist nĂ« pagabueshmĂ«rinĂ« e tij. ĂĂ«shtja
nuk Ă«shtĂ« njĂ« ‘çështje private’ dhe pĂ«rfshin tĂ« ardhmen e IndisĂ«. Edhe
nëse EVM-të ishin origjinale, nuk kishte asnjë arsye që KE të ishte
prekëse për këtë, komentoi gazeta. Qeveria dhe KE nuk mund të imponojnë
EVM si një arritje të plotë mbi demokracinë indiane si opsioni i vetëm
para votuesit. Kishte të meta si kapja e kabinës, manipulimi, votimi
fals, manipulimi dhe rrëmbimi i fletëve të votimit në sistemin e fletëve
të votimit të sondazheve që çuan vendin për të kaluar në EVM dhe të
gjitha këto probleme ishin të rëndësishme edhe në EVM. Mashtrimi ishte i
mundur edhe në fazën e numërimit. Ajo që i bëri fletët e votimit
miqësore me votuesit ishte se të gjitha devijimet po ndodhnin para syve
të publikut dhe për këtë arsye ishin të hapura për korrigjime ndërsa
manipulimet në EVM janë tërësisht në duart e pushteteve dhe të emëruarve
politikë që drejtojnë sistemin, komentoi gazeta .
ka vetĂ«m njĂ« avantazh - ’shpejtĂ«sinĂ«’ por kjo pĂ«rparĂ«si Ă«shtĂ« dĂ«mtuar
nga sondazhet e shkallëzuara në kohë të shpërndara në tre deri në katër
muaj. ‘’ Kjo tashmĂ« ka vrarĂ« argĂ«timin e procesit zgjedhor, ‘’ vuri nĂ«
dukje gazeta. Nga dhjetëra Zgjedhje të Përgjithshme të mbajtura në vend,
vetëm dy ishin përmes EVM dhe në vend që të adresonte në mënyrë
racionale dyshimet e transmetuara nga institucione dhe ekspertë me
reputacion, Qeveria ka përdorur për të heshtur kritikët e saj nga
‘frikĂ«simi dhe arrestimi me akuza tĂ« rreme’, gazeta vĂ«rejti , duke
kujtuar arrestimin e teknokratit me qendër në Hyederabad, Hari Prasad
nga Policia e Mumbai. Studimi i Prasad-it ka vërtetuar se EVM-të ishin
‘tĂ« prekshme nga mashtrimet’. Autoritetet duan tĂ« dĂ«rgojnĂ« njĂ« mesazh se
kushdo që sfidon KE rrezikon përndjekjen dhe ngacmimin, vërejti RSS.
Shumica e vendeve në botë i shikuan EVM-të me dyshim dhe vendet si
Hollanda, Italia, Gjermania dhe Irlanda u kthyen të gjitha në fletët e
votimit duke shmangur EVM-tĂ« sepse ato ishin ‘tĂ« lehta pĂ«r t’u
falsifikuar, rrezikuar pĂ«rgjime dhe mungesĂ« transparence’. Demokracia
Ă«shtĂ« shumĂ« e çmuar pĂ«r t’u dorĂ«zuar tekave apo njĂ« institucioni tĂ«
paqartĂ« dhe rrjetit tĂ« gizmos tĂ« pasigurta. “PĂ«r shĂ«ndetin e demokracisĂ«
indiane është më mirë të ktheheni te metodat e provuara ose përndryshe
zgjedhjet nĂ« tĂ« ardhmen mund tĂ« rezultojnĂ« njĂ« farsĂ«,” tha editoriali.
- (UNI) - 28DI28.xml Duke ju referuar
https://www.freepressjournal.
-kang Pas vrasjes së çmendur të institucioneve demokratike (Modi)
gëlltitje e parë e Master Key duke ndërhyrë mashtrim EVMs p ower filloi
me një mosmarrëveshje midis organizatave frontale të RSS (Rowdy Swayam
Sevaks) dhe BJP (Bevakoof Jhoothe Psychopaths), mbi urdhëresën e blerjes
së tokës të vitit 2014. Gjashtë vjet më vonë, ata janë përsëri në
mosmarrëveshje për politikën e fermave, me Swadeshi Jagran Manch (SJM)
dhe Bharatiya Kisan Sangh (BKS) duke kërkuar një garanci ligjore të
mbështetjes së çmimit për prodhuesit. Zëvendësoni plotësisht EVM-të e
mashtrimit me Fletë Votimi siç sugjerohej dikur nga RSS duke kontrolluar
në distancë BJP por jo tani. Zgjidhja e vetme më e mirë është të
detyrojmë vetëm 0,1% terroristë intolerantë, të dhunshëm, militantë,
numër një të botës, të shtënat ndonjëherë, dreka mafioze, të çmendurit,
të prapambetur mendërisht të huajt të dëbuar nga Bene Israel, Tibet,
Afrika, Evropa Lindore, Gjermania Perëndimore , Evropa Veriore, Rusia e
Jugut, Hungaria etj., Brahmins chitpavan të RSS (Rowdy Swayam Sevaks) që
kontrollojnë në distancë ngrënësit e mishit të nënës së tyre Bevakoof
Jhoothe Psikopatët (BJP) kryesuar nga një vrasës i çmendur i
institucioneve demokratike (Modi) që përpiqen të krijojnë hindutvasthan
me bazë manusmriti të lënë Prabuddha Bharat
Rao Bahadur Namasivayam Sivaraj (29 September 1892 â 29 September 1964)
was an Indian lawyer, politician and Scheduled Caste activist from the
state of Tamil Nadu. Sivaraj was born into a Scheduled Caste family to
Namsivayam, an accounts officer, on 29 September 1892 in the town of
Cuddapah in the then Madras Presidency. His ancestors were from the town
of Poonamallee near Madras. N. Sivaraj passed his matriculation in 1907
and did B.A from Presidency College, Madras in 1911. In 1915 he
graduated as a lawyer from the Madras Law College and practised as a
junior under Sir C. P. Ramaswamy Iyer. He worked as a lecturer in the
Madras Law College for a period of thirteen years. Sivaraj was married
to Annai Meenambal and had four children.
was one of the prominent leaders in Depressed Class Federation. He was
one of the founding members of the Justice Party in 1917 and supported
it till 1926.[4] He was mayor in Madras Municipal Corporation in 1945
and served till 1946. He was nominated to the Madras Legislative Council
in 1926 and served as member till 1937. From 1937 to 1945, Sivaraj
served as a member of Imperial Legislative Council. He participated in
the 1952, 1957 and 1962 Lok Sabha elections and served as the Member of
Parliament from Chengalpattu constituency.
was an active member of Self Respect Movement, Anti-Brahminism movement
and Women’s Rights movement in Tamil Nadu along with Periyar E.V.
Ramaswamy.
India Scheduled Castes Federation was a first all India political party
exclusively for the Depressed Class founded by B. R. Ambedkar in a
national convention held at Nagpur during 17â20 July 1942. It was
presided by Sivaraj and he was elected as its first President.
the Republican Party of India was founded in 1957, he was again elected
as its first president and continued working to establish the
organisation until he died in 1964.
àźšàźàź°àźżàź©àŻ àźźàŻàź€àźČàŻ àźȘàźàŻàźàźżàźŻàźČàźżàź©àźȘàŻ àźȘàŻàźŁàŻ àź€àŻàźŁàŻ àźźàŻàźŻàź°àŻ; àźźàź€àź°àźŸàźžàŻ àźȘàźČàŻàźàźČàŻàźàŻàźàźŽàźàź€àŻàź€àźżàź©àŻ
àźźàŻàź€àźČàŻ àźȘàźàŻàźàźżàźŻàźČàźżàź©àźȘàŻ àźȘàŻàźŁàŻ àźàŻàź©àźàŻ àźàź±àŻàźȘàŻàźȘàźżàź©àź°àŻ; àź€àźšàŻàź€àŻ àźȘàŻàź°àźżàźŻàźŸàź°àŻàźàŻàźàŻ `àźȘàŻàź°àźżàźŻàźŸàź°àŻ’
àźȘàźàŻàźàźźàŻ àźàŻàźàŻàźàźżàźŻàź”àź°àŻ.
àź€àźŸàźŻàŻ àźšàźŸàźàŻàź©àŻàź±àŻàźźàŻ, àźšàźŸàźźàŻ àźȘàŻàźàŻàźźàŻ àźȘàźŸàź·àŻ àź€àźŸàźŻàŻ àźȘàźŸàź·àŻàźŻàŻàź©àŻàź±àŻàźźàŻ àźàźČàŻàź”àźżàźàŻàźàŻàź€àŻ àź€àźČàŻàź”àźż
àźàź°àźžàŻàź”àź€àźż àźàź©àŻàź±àŻàźźàŻ àźàŻàźČàŻàź”àź€àŻàź€àŻàźàŻàźàŻàź€àŻ àź€àźČàŻàź”àźż àźČàźàŻàźàŻàźźàźżàźŻàŻàź©àŻàź±àŻàźźàŻ àźàźżàź±àźȘàŻàźȘàźŸàźàźȘàŻ
àźȘàŻàźŁàŻàźàźłàŻàźàŻ àźàŻàź±àźżàź€àŻàź€àŻ àźàŻàźČàŻàźČàźȘàŻàźȘàźàŻàź”àź€àźŸàźČàŻ, àźźàźŸàź€àź°àŻàźàźłàŻ àźàŻàź”àźČàźźàŻ àźźàźżàź°àŻàźàźźàźŸàź àźźàź€àźżàź€àŻàź€àŻ
àźšàźàź€àŻàź€àźŸàźźàź±àŻàźȘàźàźżàźàŻàźàŻ àź àź”àź°àŻàźàźłàŻ àźźàŻàź©àŻàź©àŻàź±àŻàź±àźźàŻ àźšàźźàź€àŻ àź”àźżàźàŻàź€àźČàŻ, àźšàźźàŻ àź€àŻàź àźźàŻàź©àŻàź©àŻàź±àŻàź±àźźàŻ
àźàź©àŻàźȘàź€àŻ àźźàź©àź€àźżàźČàźżàź°àŻàź€àŻàź€àźż; àźžàŻàź€àŻàź°àŻàźàźłàŻ àźźàŻàź©àŻàź©àŻàź±àŻàź± àź”àźżàź·àźŻàź€àŻàź€àźżàźČàŻ àźàźàźźàź©àź€àźŸàźàźȘàŻ àźȘàźŸàźàŻàźȘàźàŻàźàŻ
àź àź”àź°àŻàźàźłàŻàźàŻàźàŻàźźàŻ àź€àźàŻàź àźàźČàŻàź”àźżàźŻàŻ àź àźłàźżàźàŻàźàŻàźźàźŸàź±àŻ àźźàźżàźàŻàźšàŻàź€ àź”àźšàŻàź€àź©àź€àŻàź€àŻàźàŻ àźàŻàźàŻàźàŻàźàŻ
àźàŻàźłàŻàźàźżàź±àŻàź©àŻâ- àź€àźżàź°àŻàźšàŻàźČàŻàź”àŻàźČàźż àźàźżàźČàŻàźČàźŸ àźàź€àźżàź€àźżàź°àźŸàź”àźżàźàź°àŻ àźźàźŸàźšàźŸàźàŻàźàźżàźČàŻ àźàŻàź°àź” àźšàŻàź€àźżàźȘàź€àźż
àźźàŻàź©àźŸàźźàŻàźȘàźŸàźłàŻ àźàźżàź”àź°àźŸàźàŻ àź€àźČàŻàźźàŻ àźàź°àŻ, 1937 àźàź©àź”àź°àźż 31.
àź€àźČàŻàźšàźàź°àŻ àź°àźàŻàźàŻàź©àźżàźČàŻ 1904-àźźàŻ àźàźŁàŻàźàŻ, àźàźżàźàźźàŻàźȘàź°àŻ 26 àź àź©àŻàź±àŻ àź”àźż.àźàźż.àź”àźŸàźàŻàź€àŻàź”àźȘàŻ
àźȘàźżàźłàŻàźłàŻ, àźźàŻàź©àźŸàźàŻàźàźż àź€àźźàŻàźȘàź€àźżàźŻàźżàź©àŻ àźźàźàźłàźŸàźàźȘàŻ àźȘàźżàź±àźšàŻàź€àźŸàź°àŻ àźźàŻàź©àźŸàźźàŻàźȘàźŸàźłàŻ. àźàź”àź°àź€àŻ àź€àźšàŻàź€àŻ
àźȘàź°àŻàźźàźŸàź”àźżàźČàŻ àź”àźŁàźżàźàźźàŻ àźàŻàźŻàŻàź€àŻàź”àźšàŻàź€àźŸàź°àŻ. àźàź”àź°àŻ àźźàŻàź©àŻàź±àŻ àźźàŻàź±àŻ àźàŻàź©àŻàź©àŻ àźźàźŸàźšàźàź°àźŸàźàŻàźàźżàźŻàźżàź©àŻ
àźàź±àŻàźȘàŻàźȘàźżàź©àź°àźŸàźàź”àŻàźźàŻ 1923-àźźàŻ àźàźŁàŻàźàŻ àźźàŻàź€àźČàŻ 1926-àźźàŻ àźàźŁàŻàźàŻ àź”àź°àŻ àźźàź€àź°àźŸàźžàŻ àźźàźŸàźàźŸàźŁ
àźàźàŻàźàźźàź©àŻàź± àźàź±àŻàźȘàŻàźȘàźżàź©àź°àźŸàźàź”àŻàźźàŻ àźàź°àŻàźšàŻàź€àźŸàź°àŻ. àźźàźŸàźàźŸàźŁàź€àŻàź€àźżàź©àŻ àźźàŻàź€àźČàŻ àźȘàźàŻàźàźżàźŻàźČàźżàź© àźàźàŻàźàźźàź©àŻàź±
àźàź±àŻàźȘàŻàźȘàźżàź©àź°àŻ àźàź”àź°àŻ. 1900-àźźàŻ àźàźŁàŻàźàŻ àź°àźàŻàźàŻàź©àźżàźČàŻ àźźàź€àŻàź°àŻàźȘàŻàźȘàźżàźłàŻàźłàŻ àźàźŻàź°àŻàźšàźżàźČàŻàźȘàŻ
àźȘàźłàŻàźłàźżàźŻàŻàź€àŻ àź€àŻàźàźàŻàźàźż àźšàźàź€àŻàź€àźżàź”àźšàŻàź€àźŸàź°àŻ àź”àźŸàźàŻàź€àŻàź”àź©àŻ. àź€àźšàŻàź€àŻ àź€àŻàź±àŻàź±àŻàź”àźżàź€àŻàź€ àźȘàźłàŻàźłàźżàźŻàźżàźČàŻàźŻàŻ
àźȘàźàźżàź€àŻàź€àŻàź€àŻ àź€àŻàź±àźżàź©àźŸàź°àŻ àźźàŻàź©àźŸàźźàŻàźȘàźŸàźłàŻ. àźàźàŻàźàźżàźČàźźàŻ, àź€àźźàźżàźŽàŻ, àź€àŻàźČàŻàźàŻàźàŻ, àźàźšàŻàź€àźż àźàź©àźȘàŻ àźȘàźČ
àźźàŻàźŽàźżàźàźłàŻ àźȘàŻàźàź”àŻàźźàŻ àźàźŽàŻàź€àź”àŻàźźàŻ àźàź±àŻàź±àŻàź€àŻ àź€àŻàź°àŻàźšàŻàź€àźŸàź°àŻ. 1917-àźźàŻ àźàźŁàŻàźàŻ, àź°àźàŻàźàŻàź©àŻ
àźàźČàŻàźČàŻàź°àźżàźŻàźżàźČàŻ àźšàŻàźŁàŻàźàźČàŻàźàŻ àźàź±àŻàź±àŻàź€àŻ àź€àŻàź°àŻàźšàŻàź€àźŸàź°àŻ àźźàŻàź©àźŸàźźàŻàźȘàźŸàźłàŻ.
àźàŻàźČàŻ 10 àź àź©àŻàź±àŻ àźźàŻàź©àźŸàźźàŻàźȘàźŸàźłàźżàź©àŻ àź€àźżàź°àŻàźźàźŁàźźàŻ, àźàŻàź©àŻàź©àŻàźŻàŻàźàŻ àźàŻàź°àŻàźšàŻàź€ àźàźàŻàźàźàŻàźàźČàŻàźČàŻàź°àźż
àźźàźŸàźŁàź”àź°àźŸàź© àźàźżàź” àź°àźŸàźàŻàźàź©àŻ àźšàźàŻàźȘàŻàź±àŻàź±àź€àŻ. 16 àź”àźŻàź€àźŸàź© àźàŻàźàŻàźàźżàźȘàŻàźȘàŻàźŁàŻ àźšàźŸàźàŻàź”àźżàźàŻàźàŻ àźšàźŸàźàŻ
àźàź©àŻàź±àŻ àźȘàŻàź°àŻàźźàŻ àźźàźŸàź±àŻàź±àźźàŻ. àź”àźŸàźŽàŻàźàŻàźàŻ àźźàŻàź±àŻàźŻàźżàźČàŻ àźàź€àŻàź”àŻàźźàŻ àźźàźŸàź±àŻàź±àźźàźżàźČàŻàźČàŻ. àźàźżàź”àź°àźŸàźàŻ
àźȘàŻàź°àŻàźźàŻ àźȘàŻàź°àźàŻàźàźżàźŻàźŸàźłàź°àŻ. àźàźàŻàźàŻàźàźȘàŻàźȘàźàŻàź àźźàźàŻàźàźłàŻàźàŻàźàźŸàźàź€àŻ àź€àŻàźàź°àŻàźàŻàźàźżàźŻàźŸàźàźàŻ
àźàŻàź°àźČàŻàźàŻàźàŻàź€àŻàź€àŻ àź”àźšàŻàź€àźŸàź°àŻ. àź€àźšàŻàź€àŻ àź”àŻàźàŻàźàźżàźČàŻ àźàź°àŻàźšàŻàź€ àź àź€àŻ àź”àźżàźàŻàź€àźČàŻ àźàźŁàź°àŻàź”àŻàźźàŻ
àźàŻàźŽàźČàŻàźźàŻ àźàźżàźàŻàźàŻàź, àźźàŻàź©àźŸàźźàŻàźȘàźŸàźłàŻàźàŻàźàŻàźàŻ àźàŻàźàŻàźźàŻàźȘ àź”àźŸàźŽàŻàźàŻàźàŻ àźźàźàźżàźŽàŻàź”àźŸàźàź”àŻ àźàź°àŻàźšàŻàź€àź€àŻ.
àź€àźźàŻàźȘàź€àźżàźàŻàźàŻ àźàźČàŻàźŻàźŸàźŁàźż, àź€àźŻàźŸàźàźàŻàźàź°àŻ, àźȘàź€àŻàźźàźżàź©àźż, àźȘàŻàź€àźżàźàźšàŻàź€àź°àŻ àźàź© àźšàźŸàź©àŻàźàŻ àźàŻàźŽàźšàŻàź€àŻàźàźłàŻ
àźȘàźżàź±àźšàŻàź€àź©àź°àŻ. 1925-àźźàŻ àźàźŁàŻàźàŻ, àźàźàŻàźàźàŻàźàźČàŻàźČàŻàź°àźżàźŻàźżàźČàŻ àź”àźżàź°àźżàź”àŻàź°àŻàźŻàźŸàźłàź°àźŸàźàźȘàŻ àźȘàźŁàźżàźŻàŻàź€àŻ
àź€àŻàźàźàŻàźàźżàźŻ àźàźżàź”àź°àźŸàźàŻ, àźȘàŻàź°àźŸàźàźżàź°àźżàźŻàź°àźŸàźàźȘàŻ àźȘàź€àź”àźż àźàźŻàź°àŻàź”àŻ àźȘàŻàź±àŻàź±àźŸàź°àŻ. 1926-àźźàŻ àźàźŁàŻàźàŻ
àź€àŻàź°àŻàź€àźČàźżàźČàŻ àźšàŻàź€àźżàźàŻàźàźàŻàźàźżàźŻàźżàź©àŻ àźàźŸàź°àŻàźȘàźŸàźàźȘàŻ àźȘàŻàźàŻàźàźżàźŻàźżàźàŻàźàŻ àźàŻàźŻàźżàź€àŻàź€àŻ àźźàź€àź°àźŸàźžàŻ àźźàźŸàźàźŸàźŁ
àźàźàŻàź àźźàŻàźČàź”àŻ àźàź±àŻàźȘàŻàźȘàźżàź©àź°àźŸàź©àźŸàź°àŻ àźàźżàź”àź°àźŸàźàŻ. 10 àźàźŁàŻàźàŻàźàźłàŻ àź àźšàŻàź€àźȘàŻ àźȘàź€àź”àźżàźŻàźżàźČàŻ
àźšàŻàźàźżàź€àŻàź€àźŸàź°àŻ.
àźàźŁàŻàźàŻ, àźàŻàźźàź©àŻ àźàźźàźżàź·àź©àŻ àźàźšàŻàź€àźżàźŻàźŸ àź”àź°àźȘàŻàźȘàŻàźàźżàź±àź€àŻ àźàź©àŻàź±àź€àŻàźźàŻ àź àź€àź±àŻàźàŻ àźàź€àźżàź°àŻàźȘàŻàźȘàŻ
àź€àŻàź°àźżàź”àźżàź€àŻàź€àŻàźàŻ àźàźłàźźàźżàź±àźàŻàźàźżàźŻàź€àŻ àźàźŸàźàŻàźàźżàź°àźžàŻ. àź àźšàŻàź€ àźàźŻàźàŻàźàź€àŻàź€àźżàźČàŻ àźàźżàźČ àźàźŻàź°àŻàźàźŸàź€àźżàź€àŻ
àź€àźČàŻàź”àź°àŻàźàźłàźżàź©àŻ àźȘàŻàźàŻàźàŻ, àźàźàŻàźàŻàźàźȘàŻàźȘàźàŻàź àźźàźàŻàźàźłàźżàź©àŻ àź”àźłàź°àŻàźàŻàźàźżàźàŻàźàŻ àźàź€àźżàź°àźŸàź©àź€àŻ àźàź©àŻàź±àŻ
àźšàźżàź©àŻàź€àŻàź€àźŸàź°àŻ àźźàŻàź©àźŸàźźàŻàźȘàźŸàźłàŻ. àźàźàŻàźàźżàźČàŻàźŻàź°àźżàź©àŻ àźàźàŻàźàźàŻàźàźłàŻàź€àŻ àź€àźżàź°àŻàź€àŻàź€ àź àźźàŻàźšàŻàź€ àź”àźŸàźŻàŻàźȘàŻàźȘàźŸàź©
àźàŻàźźàź©àŻ àźàźźàźżàź·àź©àŻ àźàź©àŻ àźàź€àźżàź°àŻàźàŻàź àź”àŻàźŁàŻàźàŻàźźàŻ, àź àź€àź©àźŸàźČàŻ àźàźàŻàźàŻàźàźȘàŻàźȘàźàŻàź àźźàźàŻàźàźłàźżàź©àŻ
àź”àźŸàźŽàŻàź”àźżàźČàŻ àźźàź±àŻàźźàźČàź°àŻàźàŻàźàźż àźàź±àŻàźȘàźàŻàźźàŻ àźàź©àŻàź±àźŸàźČàŻ, àźàź©àŻ àź€àźàŻàźàŻàź àź”àŻàźŁàŻàźàŻàźźàŻ àźàź©àŻàź± àźàźŁàŻàźŁàźźàŻ
àźàŻàźŁàŻàźàŻ àźàŻàźźàź©àŻ àźàźźàźżàź·àź©àŻ àźàź€àź°àźżàź€àŻàź€àŻ àźźàŻàźàŻàźàźłàźżàźČàŻ àźȘàŻàźàź€àŻàź€àŻàźàźàŻàźàźżàź©àźŸàź°àŻ.
àźȘàŻàź°àźżàźŻàźŸàź°àŻ, àźšàŻàź°àŻ, àźàźżàź©àŻàź©àźŸ àźàź©àŻàź±àŻ àźàźšàŻàź€àźżàźŻàźŸàź”àźżàź©àŻ àź àź©àŻàź±àŻàźŻ àź€àźČàŻàź”àź°àŻàźàźłàŻ àź àź©àŻàź”àź°àŻàźàź©àŻàźźàŻ
àźàźŁàźàŻàźàźźàźŸàź© àźšàźàŻàźȘàŻ àź€àźźàŻàźȘàź€àźżàźàŻàźàŻ àźàź°àŻàźšàŻàź€àź€àŻ. `àźàź©àŻ àź€àźàŻàźàŻ àźźàŻàź©àźŸàźźàŻàźȘàźŸàźłàŻ’ àźàź©àŻàź±àŻ àźȘàźŸàźȘàźŸ
àźàźŸàźàźżàźȘàŻ àź àźźàŻàźȘàŻàź€àŻàźàź°àŻàźźàŻ, àź€àźšàŻàź€àŻ àźȘàŻàź°àźżàźŻàźŸàź°àŻàźźàŻ, àź àź±àźżàźàź°àŻ àź àźŁàŻàźŁàźŸàź”àŻàźźàŻ àź àźŽàŻàźàŻàźàŻàźźàŻ
àź àźłàź”àŻàźàŻàźàŻ àźźàźàŻàźàźłàŻ àźȘàźŁàźżàźŻàźŸàź±àŻàź±àźż àź”àźšàŻàź€àźŸàź°àŻ àźźàŻàź©àźŸàźźàŻàźȘàźŸàźłàŻ. àźàźšàŻàź€àźż àźàź€àźżàź°àŻàźȘàŻàźȘàŻàźȘàŻ
àźȘàŻàź°àźŸàźàŻàźàź€àŻàź€àŻ àźźàŻàź€àź©àŻàźźàŻàź€àźČàźżàźČàŻ àźźàŻàź©àŻàź©àŻàźàŻàź€àŻàź€àźȘàŻ àźȘàŻàźŁàŻàźàźłàźżàźČàŻ àźźàŻàź©àźŸàźźàŻàźȘàźŸàźłàŻ
àźàŻàź±àźżàźȘàŻàźȘàźżàźàź”àŻàźŁàŻàźàźżàźŻàź”àź°àŻ.
àźšàŻàź€àźżàźȘàź€àźż, àźàŻàź©àŻàź©àŻ àźźàźŸàźšàźàź°àźŸàźàŻàźàźż àźàź”àŻàź©àŻàźàźżàźČàź°àŻ, àź€àźżàź°àŻàźȘàŻàźȘàźàź€àŻ àź€àźŁàźżàźàŻàźàŻàźàŻàźàŻàźŽàŻ
àźàź±àŻàźȘàŻàźȘàźżàź©àź°àŻ, àźàŻàź©àŻàź©àŻ àźźàźŸàźàźŸàźŁ àźàźČàŻàźàź©àŻàźàŻàźàŻàźŽàŻ àźàź±àŻàźȘàŻàźȘàźżàź©àź°àŻ, àź€àŻàźŽàźżàźČàźŸàźłàź°àŻ àźàźżàź°àźżàźȘàŻàźŻàŻàź©àŻ
àźàź±àŻàźȘàŻàźȘàźżàź©àź°àŻ, àźàŻàź©àŻàź©àŻ àźšàźàź° àź°àŻàź·àź©àŻ àźàźČàŻàźàź©àŻàźàŻàźàŻàźŽàŻ àźàź±àŻàźȘàŻàźȘàźżàź©àź°àŻ, àźàŻàź©àŻàź©àŻàźȘàŻ
àźȘàźČàŻàźàźČàŻàźàŻàźàźŽàź àźàŻàź©àźàŻ àźàź±àŻàźȘàŻàźȘàźżàź©àź°àŻ, àźȘàŻàź°àŻàźàŻàźàŻàźȘàŻ àźȘàźżàź©àŻàź©àźŸàź© àźȘàŻàź©àź°àźźàŻàźȘàŻàźȘàŻàźàŻ àźàŻàźŽàŻ
àźàź±àŻàźȘàŻàźȘàźżàź©àź°àŻ, àźàźžàŻ.àźȘàźż.àźàźż.àź àźàź±àŻàźȘàŻàźȘàźżàź©àź°àŻ, àźšàŻàźČàŻàźČàźżàźàŻàźàŻàźȘàŻàźȘàźźàŻ àźȘàźŸàź°àźż àźšàźżàź±àŻàź”àź©àź€àŻ
àź€àŻàźŽàźżàźČàźŸàźłàź°àŻ àźàźàŻàźàź€àŻ àź€àźČàŻàź”àź°àŻ, àź€àźŸàźŽàŻàź€àŻàź€àźȘàŻàźȘàźàŻàźàŻàź°àŻ àźàŻàźàŻàźàŻàź±àź”àŻ àź”àźàŻàźàźż àźàźŻàźàŻàźàŻàźšàź°àŻ,
àź àźŁàŻàźŁàźŸàźźàźČàŻ àźȘàźČàŻàźàźČàŻàźàŻàźàźŽàź àźàŻàź©àźàŻ àźàź±àŻàźȘàŻàźȘàźżàź©àź°àŻ, àźàŻàź©àŻàź©àŻ àźàŻàźàŻàźàŻàź±àź”àŻ àź”àŻàźàŻàźàŻàź”àźàź€àźż àźàźàŻàź
àźàźŻàźàŻàźàŻàźšàź°àŻ, àź”àźżàźàŻàź€àźČàŻàźȘàŻàź±àŻàź± àźàŻàź€àźżàźàźłàŻ àźšàźČàźàŻàźàźàŻàź àźàź±àŻàźȘàŻàźȘàźżàź©àź°àŻ, àźàźŸàźšàŻàź€àźżàźšàźàź°àŻ àźźàźàźłàźżàź°àŻ
àźàźàŻàźàź€àŻ àź€àźČàŻàź”àź°àŻ, àźźàźàźłàźżàź°àŻ àź€àŻàźŽàźżàźČàŻ àźàŻàźàŻàźàŻàź±àź”àŻàźàŻ àźàŻàźŽàŻàź€àŻ àź€àźČàŻàź”àź°àŻ, àźàŻàź©àŻàź©àŻ àź àź°àźàŻ
àźźàź°àŻàź€àŻàź€àŻàź”àźźàź©àŻàźàźłàźżàź©àŻ àźàźČàŻàźàź©àŻàźàŻàźàŻàźŽàŻ àźàź±àŻàźȘàŻàźȘàźżàź©àź°àŻ, àźČàŻàźàźż àź”àźżàźČàŻàźČàźżàźàŻàźàź©àŻ àźàźČàŻàźČàŻàź°àźż
àź€àŻàź°àŻàź”àŻàźàŻàźàŻàźŽàŻàź€àŻ àź€àźČàŻàź”àź°àŻâŠ àźàź€àŻàź€àź©àŻ àźȘàź€àź”àźżàźàźłàŻàźŻàŻàźźàŻ àźȘàźČàŻàź”àŻàź±àŻ àźàźŁàŻàźàŻàźàźłàźżàźČàŻ àź€àźżàź±àźźàŻàźȘàź
àźšàźżàź°àŻàź”àźàźżàź€àŻàź€àŻàźàŻàźàŻàźŁàŻàźàŻ àźàŻàźàŻàźźàŻàźȘàź€àŻàź€àŻàźŻàŻàźźàŻ àźàźàŻàźàźżàźàŻàźàźŸàź€àŻàź€àź”àź°àŻ àźźàŻàź©àźŸàźźàŻàźȘàźŸàźłàŻ. àźàź”àź°àź€àŻ
àźàŻàźàŻàźźàŻàźȘàźźàŻ àźźàŻàźŽàŻàźàŻàź àź.àź.àźàźžàŻ, àź.àźȘàźż.àźàźžàŻ àź àź€àźżàźàźŸàź°àźżàźàźłàŻ, àźźàź°àŻàź€àŻàź€àŻàź”àź°àŻàźàźłàŻ!
àź”àŻàźàŻàźàźżàźČàŻ àźàźȘàŻàźȘàŻàź€àŻàźźàŻ àźàź±àź”àźżàź©àź°àŻàźàźłàŻàźàŻàźàŻàźȘàŻ àźȘàźàŻàźàźźàŻ àźàź°àŻàźàŻàźàźŸàź€àŻâ àźàź©àŻàź±àŻ
àźàźżàź°àźżàź€àŻàź€àŻàźàŻàźàŻàźŁàŻàźàŻ àźàŻàźČàŻàźàźżàź±àźŸàź°àŻ àźźàŻàź©àźŸàźźàŻàźȘàźŸàźłàźżàź©àŻ àźàźàŻàźàŻàźàŻàźàŻàźàźż àźźàź°àŻàźźàźàźłàźŸàź© àźȘàźżàź°àźȘàźČ àźàź°àŻàźź
àźšàŻàźŻàŻ àźźàź°àŻàź€àŻàź€àŻàź”àź°àŻ àźàŻàźČàŻàźàŻàźàź©àźŸ àźȘàŻàź€àźżàźàźšàŻàź€àź°àŻ. âàźšàźŸàź©àŻ àź€àŻàź°àź€àŻàź€àŻ àźàź±àź”àŻ àźàź©àŻàźȘàź€àźŸàźČàŻ
àźàźżàź±àŻàź”àźŻàź€àŻ àźźàŻàź€àźČàŻ àźźàźŸàźźàźżàźŻàŻàźàŻ àźàź”àź©àźżàź€àŻàź€àźżàź°àŻàźàŻàźàźżàź±àŻàź©àŻ. àź àź©àŻàźȘàŻàźźàŻ àź àź°àź”àźŁàŻàźȘàŻàźȘàŻàźźàŻ
àźàŻàźŁàŻàźàź”àź°àŻ. àź àź€àŻàźšàŻàź°àźźàŻ àźàźàŻàźàŻàźàŻàźźàŻ àźšàźżàźČàŻàźȘàŻàźȘàźŸàźàŻàźàźżàźČàŻ àźàŻàźàŻàźàźźàŻàźźàŻ àź€àźłàź°àźŸàź€àź”àź°àŻ. àź”àźŸàźàźżàźȘàŻàźȘàŻ
àź àź”àź°àŻàźàŻàźàŻ àźźàźżàźàźȘàŻàźȘàźżàźàźżàź€àŻàź€ àźȘàŻàźŽàŻàź€àŻàźȘàŻàźàŻàźàŻ. àź”àźżàźàźàź©àŻ àźàź€àźŽàŻàźàźłàŻ àźźàŻàź€àŻàź€àźźàźŸàź àźàźàŻàź€àŻàź€àŻ
àź”àźŸàźàźżàź€àŻàź€àŻàźàŻàźàŻàźŁàŻàźàźżàź°àŻàźȘàŻàźȘàźŸàź°àŻ. àźàź±àź€àŻàź€àźŸàźŽ 10 àźàźŁàŻàźàŻàźàŻàźàźŸàźČàźźàŻ àźźàźŁàŻàźŁàźàźżàźŻàźżàźČàŻ àźàŻàźàŻàźàŻàźàŻ
àźàŻàźàŻàźźàŻàźȘàź€àŻàź€àźżàźČàŻ àźàźàŻàźàźłàŻàźàŻ àź€àźàŻàźàźż àźàź°àŻàźšàŻàź€àźŸàź°àŻâ àźàź©àŻàź±àŻ àźàŻàźČàŻàźàźżàź±àźŸàź°àŻ àźàŻàźČàŻàźàŻàźàź©àźŸ.
àźšàź”àźźàŻàźȘàź°àŻ 13 àź àź©àŻàź±àŻ àźàŻàź©àŻàź©àŻ àźàź±àŻàź±àŻàź”àźŸàźàŻ àźšàźŸàźàźàźàŻ àźàŻàźàŻàźàźŸàźŻàźżàźČàŻ àź€àźźàźżàźŽàŻàźšàźŸàźàŻàźàŻàźȘàŻ
àźȘàŻàźŁàŻàźàźłàŻ àźźàźŸàźšàźŸàźàŻ àźàŻàźàźżàźŻàź€àŻ. àź àź©àŻàź±àŻàź€àźŸàź©àŻ àźàź°àŻàźàŻ àź°àźŸàźźàźàźŸàźźàźż àźàŻàźŻàźźàź°àźżàźŻàźŸàź€àŻ àźàźŻàźàŻàźàźȘàŻ
àźȘàŻàźŁàŻàźàźłàźŸàźČàŻ `àźȘàŻàź°àźżàźŻàźŸàź°àŻ’ àźàź©àŻàź±àŻ àźȘàźàŻàźàźźàŻ àźàŻàźàŻàźàźȘàŻàźȘàźàŻàźàźŸàź°àŻ. àźàźšàŻàź€ àźźàźŸàźšàźŸàźàŻàźàŻàźàŻ àźàŻàźàźżàźŻàŻ
àźàźŻàź°àŻàź€àŻàź€àźż àź€àŻàź°àŻàźźàźŸàź©àźàŻàźàźłàŻàźàŻ àźàŻàźŁàŻàźàŻàź”àźšàŻàź€àź”àź°àŻ, àź àź©àŻàź©àŻ àźźàŻàź©àźŸàźźàŻàźȘàźŸàźłàŻ. àźàź±àŻàź€àźżàź”àź°àŻ
àźȘàŻàź°àźżàźŻàźŸàź°àźżàź©àŻ àźàŻàźŻàźźàź°àźżàźŻàźŸàź€àŻàźàŻ àźàŻàźłàŻàźàŻàźŻàŻ àź”àźżàźàźŸàź€àŻ àź€àźŸàźàŻàźàźżàźȘàŻ àźȘàźżàźàźżàź€àŻàź€àźżàź°àŻàźšàŻàź€àźŸàź°àŻ àź àź©àŻàź©àŻ.
àź àźźàŻàźȘàŻàź€àŻàźàź°àŻ àźàźàŻàźàŻàźàźȘàŻàźȘàźàŻàź àźźàźàŻàźàźłàŻàźàŻàźàźŸàźàź€àŻ àź€àŻàźàźàŻàźàźżàźŻ àź àź©àŻàź€àŻàź€àźżàźšàŻàź€àźżàźŻ
àźȘàźàŻàźàźżàźŻàźČàźżàź©àźàŻàźàźłàźżàź©àŻ àźàźźàŻàźźàŻàźłàź©àź€àŻàź€àźżàź©àŻ (àź.àź.àźàźż.àźàźžàŻ.àźàźàźȘàŻ) àźźàŻàź€àźČàŻ àź€àźČàźżàź€àŻ àźȘàŻàźŁàŻ àź€àźČàŻàź”àź°àŻ
àźźàŻàź©àźŸàźźàŻàźȘàźŸàźłàŻàź€àźŸàź©àŻ. àź€àźźàŻàźȘàź€àźżàźŻàźżàźàźźàŻ àź àźłàźȘàŻàźȘàź°àźżàźŻ àź àź©àŻàźȘàŻàźàŻàźŁàŻàźàźżàź°àŻàźšàŻàź€ àź àźŁàŻàźŁàźČàŻ àź€àź©àŻ àźàŻàźŻàźŸàźČàŻ
àźàźźàŻàź€àŻàź€àŻ àźàź”àź°àŻàźàźłàŻàźàŻàźàŻ àźàźŁàź”àŻ àźȘàź°àźżàźźàźŸàź±àźżàźŻàźżàź°àŻàźàŻàźàźżàź±àźŸàź°àŻ.
àźàź©àŻàź±àŻàźźàŻ àź€àźŻàźàŻàźàźżàźŻàź€àźżàźČàŻàźČàŻ àźźàŻàź©àźŸàźźàŻàźȘàźŸàźłàŻ. àźàŻ.àźàźż.àźàź€àźżàźźàŻàźČàź€àŻàź€àźżàź©àŻ àź àźŽàŻàźȘàŻàźȘàŻ àźàź±àŻàź±àŻ
àźàŻàźČàźŸàź°àŻ àź€àźàŻàźàź”àźŻàźČàŻ àźȘàźàŻàź€àźżàźŻàźżàźČàŻ àź€àŻàźŽàźżàźČàźŸàźłàź°àŻàźàźłàźżàź©àŻ àź€àŻàź”àŻàźàźłàŻ àźšàŻàź°àźàźżàźŻàźŸàźàźàŻ àźàźłàź€àŻàź€àźżàźČàŻ
àźàźŁàŻàźàź±àźżàźšàŻàź€àźŸàź°àŻàźàźłàŻ àźàźżàź”àź°àźŸàźàŻ àź€àźźàŻàźȘàź€àźżàźŻàź°àŻ.
àźàźŁàŻàźàŻ àźšàźàŻàźȘàŻàź±àŻàź± àźźàŻàź€àźČàŻ àźźàź€àź°àźŸàźžàŻ àźźàźŸàźšàźżàźČ àźàźàŻàźàźźàź©àŻàź±àź€àŻ àź€àŻàź°àŻàź€àźČàźżàźČàŻ àźȘàźàŻàźàźżàźŻàźČàźżàź©
àźàźźàŻàźźàŻàźłàź©àź€àŻàź€àźżàź©àŻ àźàźŸàź°àŻàźȘàźżàźČàŻ àźźàź€àŻàź°àźŸàźšàŻàź€àźàźźàŻ àź€àŻàźàŻàź€àźżàźŻàźżàźČàŻ àźȘàŻàźàŻàźàźżàźŻàźżàźàŻàź àźźàŻàź©àźŸàźźàŻàźȘàźŸàźłàŻ
àź€àŻàźČàŻàź”àźżàźŻàŻàź€àŻ àź€àźŽàŻàź”àźżàź©àźŸàź°àŻ. 1967-àźźàŻ àźàźŁàŻàźàŻ àź€àŻàź°àŻàź€àźČàźżàźČàŻ àźàźŻàźżàź°àźźàŻ àź”àźżàźłàźàŻàźàŻ àź€àŻàźàŻàź€àźżàźŻàźżàźČàŻ
àźàźŸàźàŻàźàźżàź°àźžàŻ àźàźàŻàźàźż àź”àŻàźàŻàźȘàźŸàźłàź°àźŸàź àźšàźżàź±àŻàź€àŻàź€àźȘàŻàźȘàźàŻàźàźŸàź°àŻ. àźàźŸàźàŻàźàźżàź°àźžàŻàźàŻàźàŻ àźàź€àźżàź°àźŸàź
àźàź€àźżàź°àŻàźȘàŻàźȘàźČàŻ àźàź°àŻàźšàŻàź€ àź àźšàŻàź€àź€àŻ àź€àŻàź°àŻàź€àźČàźżàźČàŻ àźźàŻàź©àźŸàźźàŻàźȘàźŸàźłàŻ àźàźàŻàźȘàź àźȘàźČ àźàźŸàźàŻàźàźżàź°àźžàŻ
àź€àźČàŻàź”àź°àŻàźàźłàŻ àź€àŻàźČàŻàź”àźżàźŻàŻàź€àŻ àź€àźŽàŻàź”àźżàź©àź°àŻ.
àźàŻàźȘàŻàźàźźàŻàźȘàź°àŻ 29 àź àź©àŻàź±àŻ àźàźŁàź”àź°àŻ àźàźżàź”àź°àźŸàźàŻ àźàź±àźšàŻàź€àŻàźȘàŻàź, àźàŻàźàŻàźźàŻàźȘàź€àŻàź€àŻàźàŻ
àźàź”àź©àźżàź€àŻàź€àŻàźàŻàźàŻàźŁàŻàźàŻ àź àź°àźàźżàźŻàźČàŻ àźźàź±àŻàź±àŻàźźàŻ àźàźźàŻàźàźȘàŻàźȘàźŁàźżàźŻàźŸàź±àŻàź±àźżàź©àźŸàź°àŻ àź àź©àŻàź©àŻ. àźźàźŻàźżàźČàźŸàźȘàŻàźȘàŻàź°àŻ
àźČàźžàŻ àźàź°àŻàźàŻ àźàźŸàźČàŻ, àź°àźŸàźŻàźȘàŻàźȘàŻàźàŻàźàŻ, àźźàźŁàŻàźŁàźàźż àźàź©àŻàź±àŻ àź”àźŸàźàźàŻ àź”àŻàźàŻàźàźłàźżàźČàŻàź€àźŸàź©àŻ àźàŻàźàŻàźźàŻàźȘàźźàŻ
àźàŻàźàźżàźŻàźżàź°àŻàźšàŻàź€àź€àŻ. àźàźŸàźšàŻàź€àźż àźšàźàź°àźżàźČàŻ àźàŻàźšàŻàź€ àź”àŻàźàŻàź©àŻàź±àŻ àźȘàźżàź©àŻàź©àźŸàźłàźżàźČàŻ àź”àźŸàźàŻàźàźżàź©àźŸàź°àŻàźàźłàŻ.
àź€àŻàźàź°àŻàźšàŻàź€àŻ àźàźźàŻàźàźȘàŻ àźȘàźŁàźżàźŻàźŸàź±àŻàź±àźżàźŻ àź àź©àŻàź©àŻ, àź€àź©àŻ àźàź±àŻàź€àźż 20 àźàźŁàŻàźàŻàźàźłàŻ àźȘàźŸàź°àŻàź”àŻàźŻàź±àŻàź±
àźšàźżàźČàŻàźŻàźżàźČàŻ àźàźŽàźżàź€àŻàź€àźŸàź°àŻ àźàź©àŻàź±àŻ àźàŻàźČàŻàźàźżàź±àźŸàź°àŻ àźźàź°àŻàźźàźàźłàŻ àźàŻàźČàŻàźàŻàźàź©àźŸ. âàźȘàźŸàź°àŻàź”àŻ àźàŻàź€àŻàź€àźźàźŸàź
àźàźČàŻàźČàŻ àźàź©àŻàź±àźŸàźČàŻàźźàŻ, àź”àźŸàźàźżàźȘàŻàźȘàŻ àźźàźŸàźźàźż àź”àźżàźàź”àźżàźČàŻàźČàŻ. àź€àźżàź©àźźàŻàźźàŻ àźàźŸàźČàŻàźŻàźżàźČàŻ àźàŻàźŻàŻàź€àźżàź€àŻàź€àźŸàźłàŻ
àźŻàźŸàź°àŻàźŻàźŸàź”àź€àŻ àź”àźŸàźàźżàźàŻàźàźàŻ àźàŻàźČàŻàźČàźżàźàŻ àźàŻàźàŻàźàŻàź”àźżàźàŻàź”àźŸàź°àŻ. àźȘàźŸàź°àŻàź”àŻàźŻàź±àŻàź± àźšàźżàźČàŻàźŻàźżàźČàŻ àźàŻàź
àźàŻàźČàźżàźàŻ àźàźżàźłàźŸàźžàŻ àź àźŁàźżàźšàŻàź€àŻàźàŻàźŁàŻàźàŻ àźàŻàźàŻàźàźàŻàźàźłàŻàźàŻàźàŻàźȘàŻ àźȘàŻàźŻàŻ àźȘàŻàźàźżàź”àźżàźàŻàź”àźŸàź°àŻâ àźàź©àŻàź±àŻ
àźàŻàźČàŻàźàźżàź±àźŸàź°àŻ àźàź”àź°àŻ.
88-àź”àź€àŻ àź”àźŻàź€àźżàźČàŻ 1992 àźšàź”àźźàŻàźȘàź°àŻ 30 àź àź©àŻàź±àŻ àźàźŸàźČàźźàźŸàź©àźŸàź°àŻ àź àź©àŻàź©àŻ àźźàŻàź©àźŸàźźàŻàźȘàźŸàźłàŻ. àźàźàŻàźàŻ
àź°àźàŻàźàŻàź©àźżàźČàŻ àźȘàźżàź±àźšàŻàź€àŻ àź”àźłàź°àŻàźšàŻàź€àŻ, àźàŻàź©àŻàź©àŻàźàŻàźàŻ àź”àźŸàźŽàŻàźàŻàźàŻàźȘàŻàźȘàźàŻàźàŻ àź”àźšàŻàź€àź”àź°àŻ, àźźàźŁàŻàźŁàźżàź©àŻ
àźźàźàźłàźŸàź àźàźàŻàźàŻàźàźȘàŻàźȘàźàŻàź àźàźźàŻàź€àźŸàźŻ àźźàźàŻàźàźłàŻàźàŻàźàźŸàź àź€àź©àŻ àź”àźŸàźŽàŻàźšàźŸàźłàźżàź©àŻ àźàź±àŻàź€àźżàź”àź°àŻàźàŻ
àźàŻàź°àźČàŻàźàŻàźàŻàź€àŻàź€àŻ àź”àźšàŻàź€àźŸàź°àŻ. àźàź”àź°àź€àŻ àźšàźżàź©àŻàź”àźŸàź àź àź”àź°àŻ àź”àźàźżàź€àŻàź€ àź°àźŸàźŻàźȘàŻàźȘàŻàźàŻàźàŻ àźàźŁàŻàźàźż
àź€àŻàź°àŻàź”àŻàźàŻàźàŻ âàźźàŻàź©àźŸàźźàŻàźȘàźŸàźłàŻ àźàźżàź”àź°àźŸàźàŻ àź€àŻàź°àŻâ àźàź©àŻàź±àŻ àźȘàŻàźŻàź°àŻ àźàŻàźàŻàźàźżàź©àźŸàź°àŻ àźźàź±àŻàźšàŻàź€
àźźàŻàź€àźČàŻàź”àź°àŻ àźàŻàźŻàźČàźČàźżàź€àźŸ.
àźàź©àź€àŻàź€àźżàźČàŻ àźȘàźżàź±àźšàŻàź€àŻ, àźàźàŻàźàŻàźȘàŻàźȘàźŸàźàŻàźàźłàŻ àźàźàŻàź€àŻàź€àŻ, àźàź©àŻàź±àźłàź”àŻàźźàŻ àź€àźźàźżàźŽàźàźźàŻ àźȘàŻàź±àŻàź±àŻàźźàŻ
àźàźłàŻàźźàŻàźŻàźŸàź àźšàźżàźźàźżàź°àŻàźšàŻàź€àŻ àźšàźżàź±àŻàźàŻàźźàŻ àź àź©àŻàź©àŻ àźźàŻàź©àźŸàźźàŻàźȘàźŸàźłàŻ, àźàźŁàŻàźàźżàźȘàŻàźȘàźŸàź àźźàźŸàźšàźżàźČàź€àŻàź€àźżàź©àŻ
âàź àź©àŻàź©àŻâ àź€àźŸàź©àŻ!
Meenambal Shivaraj (Tamil: àź àź©àŻàź©àŻ àźźàŻàź©àźŸàźźàŻàźȘàźŸàźłàŻ àźàźżàź”àź°àźŸàźàŻ) (26 December 1904 â
30 November 1992) was the first Scheduled Caste women president of the
South India Scheduled Castes Federation (SCF). She presided over the SCF
Women’s Conference held at Madras, in 1944, which was attended by B. R.
Ambedkar. She also presided over the All India SCF Women’s Conference
held at Bombay, on 6 May 1945.
was also one of the radical feminist leaders of the Self-Respect
Movement. It was Annai Meenambal who gave E.V.R Ramasamy the title he
has now come to be known by â âPeriyarâ (The Great One) in the
conference in Madras.Periyar on hearing this title is said to have
laughed and accepted it as a sister’s gift. In 1937, Meenambal Sivaraj
presided over the Tinnelveli District Third Adi Dravida Conference.
25, 1927 Dr Ambedkar burned Manusmriti as a symbol of rejection of the
religious basis of untouchability. The event was arranged during the
Mahad Satyagraha. Satyagraha was a fight to assert the âUntouchablesâ
right to access public water, & to embrace humanity & dignity.
Bharat witnessed a milestone event of burning Manusmriti in public on
December 25, exactly 92 years ago. Under the leadership of ‘The father
of Modern India’ Dr Bhim Rao Ambedkar, thousands gathered in a small
town called Mahad in Konkan, a coastal region of Maharashtra to show
their hatred towards the Hindu religious text Manusmriti, that brutally
treats women and ‘Aboriginal’ (SC/STs).
story was first published on January 26, 2016. (Towards Equality: Why
did Dr Babasaheb Ambedkar publicly burn the Manu Smruti on December 25,
1927?). We are re-publishing it today, December 24, 2017.
(now 89!) years ago, on December 25, 1927, huge strides were made in
the movement for self-dignity of Dalits. Under the leadership of Dr
Babasaheb Ambedkar, a small town/village, Mahad in Konkan, the coastal
region of Maharashtra, made history.
Dahan Din. The day that the text of caste Hindus epitomizing hegemony,
indignity and cruelty to Dalits and mlecchas (that included women) was
publicly burned in a specially constructed symbolic funeral pyre before
Dr Ambedkar and thousands of volunteers gathered to protest and agitate.
Mahad satyagraha (peaceful agitation and protest) had been organised so
that Dalits (untouchables) could drink from the Mahad (Chavadar) water
tank, a public water source open to all. A previous legal notification
of the Collectorate authorised free access to all. Despite the existence
of this order, caste hegemony and oppression had not created conditions
for access to this facility for the oppressed. On the eve of the
protest, caste Brahmins had obtained a stay order from a local court
against untouchables accessing water from the tank!
of an unimaginable kind was put by caste Hindus to somehow abort the
protest. This included tightening access to any public ground for the
proposed meeting. Finally, a local gentleman Mr. Fattekhan, who happened
to be a Muslim, gave his private land for the protest, extending
solidarity with the struggle. Arrangements for food and water as also
other supplies had to be made meticulously by the organisers facing a
revolt in the village. A pledge of sorts had to be taken by the
volunteers who participated in the protest. This pledge vowed the
following:
arrival of Dr. Ambedkar to the site of the protest was cloaked in high
drama, faced with the possibilities of all kinds of sabotage from other
sections of society. He came from Bombay on the boat “Padmavati” via
Dasgaon port, instead of Dharamtar (the road journey), despite the
longer distance. This was a well-planned strategy, because, in the event
of boycott by bus owners, the leaders could walk down five miles to
Mahad.
front of the pandal where Dr Ambedkar made his soul-stirring address,
the “vedi” (pyre) was created beforehand to burn the Manusmruti. Six
people had been labouring for two days to prepare it. A pit six inches
deep and one and half foot square was dug in, and filled with
was on December 25, 1927, in the late evening, at the conference, that
the resolution to burn the Manusmruti was moved by Brahmin associate of
Ambedkar, Gangadhar Neelkanth Sahastrabuddhe and was seconded by PN
Rajabhoj, an untouchable leader. Thereafter, the book Manusmruti was
kept on this pyre and burned. The Brahmin associate of Ambedkar,
Gangadhar Neelkanth Sahastrabuddhe and five six other Dalit sadhus
completed the task. At the pandal, the only photo placed was that of
Mohandas Karamchand Gandhi. This has been interpreted to mean that, at
this stage the Dalit leadership, including Dr. Ambedkar had yet to be
disillusioned with Gandhi.
his presidential speech Ambedkar said that the aim of the movement was
not only to gain access to the water or the temple or to remove the
barriers to commensality; the aim was to break down the varna system
which supported inequality in society. He then told his audience about
the French Revolution, and explained the main points of the Charter of
Human Rights enunciated by the French Revolutionary Council. He pointed
out the danger of seeking temporary and inadequate solutions by relating
how the rebellion of the plebians of Rome against the patricians
failed, primarily because the plebians sought only to gain a tribune of
their choice instead of seeking to abolish the system dividing society
into patricians and plebians.
the February 3, 1928 issue of the Bahishkrit Bharat (his own newspaper)
he explained the action saying that his reading of the Manusmriti had
convinced him that it did not even remotely support the idea of social
equality.
root of untouchabilty lies in prohibition of inter-caste marriages,
that we have to break, said Ambedkar in that historic speech. He
appealed to higher varnas to let this “Social Revolution” take place
peacefully, discard the sastras, and accept the principle of justice,
and he assured them peace from our side. Four resolutions were passed
and a Declaration of Equality was pronounced. After this, the copy of
the Manusmruti was burned
sees here a definite broadening of the goal of the movement. In terms
of the ultimate goal of equality and of the eradication of the varna
system, the immediate programme of drinking water from the Mahad water
reservoir was a symbolic protest, to herald the onset of a continuing
struggle for dignity.
long as the varna system exists the superior status of the Brahmans is
ensuredâŠ.Brahmans do not have the same love of their country that the
Samurai of Japan had. Hence one cannot expect them to give up their
special social privileges as the Samurai did in the interest of social
equality and national unity of Japan. We cannot expect this of the
non-Brahman class either. The non-Brahman classes like the Marathas and
others are an intermediate category between those who hold the reins of
power and those who are powerless. Those who wield power can
occasionally be generous and even self-sacrificing. Those who are
powerless tend to be idealistic and principled because even to serve
their own interest they have to aim at a social revolution. The
non-Brahman class comes in between; it can neither be generous nor
committed to any principles. Hence they are preoccupied in maintaining
their distance from the untouchables instead of with achieving equality
with Brahmans. This class is weak in its aspiration for a social
revolutionâŠ..We should accept that we are born to achieve this larger
social purpose and consider that to be our lifeâs goal. Let us strive to
gain that religious merit. Besides, this work (of bringing about a
social revolution) is in our interest and it is our duty to dedicate
ourselves to remove the obstacles in our path.
was a strong reaction in the section of the press, perceived to be
dominated by the entrenched higher caste interests. Dr Ambedkar was
called “Bheemaasura” by one newspaper. Dr. Ambedkar justified the
burning of Manusmruti in various articles that he penned after the
satyagraha. I n the February 3, 1928 issue of the Bahishkrit Bharat (his
own newspaper) he explained the action saying that his reading of the
Manusmriti had convinced him that it did not even remotely support the
idea of social equality. To burn a thing was to register a protest
against the idea it represented. By so doing one expected to shame the
person concerned into modifying his behaviour. He said further that it
would be futile to expect that any person who revered the Manusmriti
could be genuinely interested in the welfare of the Untouchables. He
compared the burning of the Manusmriti to the burning of foreign cloth
recommended by Gandhi. Protests the world over had used the burning of
an article that symbolised oppression to herald a struggle. This was
what the Manusmurti Dahan was.
Laxmanâs statement, after he formally took over as the president of the
BJP, that âNagpur is a place of both Ambedkar and Hegdewarâ must have
come as a surprise to the upper caste leaders of the RSS, particularly
its chief, KS Sudharshan, who must all be Ambedkar haters. Nagpur,
ironic…
Manusmriti also known as Manav Dharam Shastra, is the earliest metrical
work on Brahminical Dharma in Hinduism. According to Hindu mythology,
the Manusmriti is the word of Brahma, and it is classified as the most
authoritative statement on Dharma .The scripture consists of 2690
verses, divided into 12 chapters. It is presumed that the actual human
author of this compilation used the eponym âManuâ, which has led the
text to be associated by Hindus with the first human being and the first
king in the Indian tradition.
no details of this eponymous authorâs life are known, it is likely that
he belonged to a conservative Brahman class somewhere in Northern
India. Hindu apologists consider the Manusmriti as the divine code of
conduct and, accordingly, the status of women as depicted in the text
has been interpreted as Hindu divine law. While defending Manusmriti as
divine code of conduct for all including women, apologists often quote
the verse: âyatr naryasto pojyantay, ramantay tatr devta [3/56] (where
women are provided place of honor, gods are pleased and reside there in
that household), but they deliberately forget all those verses that are
full of prejudice, hatred and discrimination against women.
âSwabhav ev narinam âŠ..â â 2/213. It is the nature of women to seduce
men in this world; for that reason the wise are never unguarded in the
company of females.
âAvidvam samlamâŠâŠâŠ..â â 2/214. Women, true to their class character,
are capable of leading astray men in this world, not only a fool but
even a learned and wise man. Both become slaves of desire.
âMatra swastra âŠâŠâŠ..â â 2/215. Wise people should avoid sitting alone
with oneâs mother, daughter or sister. Since carnal desire is always
strong, it can lead to temptation.
âNaudwahayâŠâŠâŠâŠâŠ..â â 3/8. One should not marry women who has have
reddish hair, redundant parts of the body [such as six fingers], one
who is often sick, one without hair or having excessive hair and one who
has red eyes.
âNraksh vraksh âŠâŠâŠ..â â 3/9. One should not marry women whose names are
similar to constellations, trees, rivers, those from a low caste,
mountains, birds, snakes, slaves or those whose names inspires terror.
âYasto na bhavet âŠ.. âŠ..â â 3/10. Wise men should not marry women who
do not have a brother and whose parents are not socially well known.
âUchayanghâŠâŠâŠâŠâŠ.â â 3/11. Wise men should marry only women who are free
from bodily defects, with beautiful names, grace/gait like an elephant,
moderate hair on the head and body, soft limbs and small teeth.
âShudr-aiv bharyaâŠâŠâŠâ â 3/12.Brahman men can marry Brahman, Kshatriya,
Vaish and even Shudra women but Shudra men can marry only Shudra women.
âNa Brahman kshatriya..â â 3/14. Although Brahman, Kshatriya and Vaish
men have been allowed inter-caste marriages, even in distress they
should not marry Shudra women.
âHeenjati striyamâŠâŠ..â â 3/15. When twice born [dwij=Brahman, Kshatriya
and Vaish] men in their folly marry low caste Shudra women, they are
responsible for the degradation of their whole family. Accordingly,
their children adopt all the demerits of the Shudra caste.
âShudram shaynamâŠâŠâ â 3/17. A Brahman who marries a Shudra woman,
degrades himself and his whole family ,becomes morally degenerated ,
loses Brahman status and his children too attain status of shudra.
âDaiv pitryaâŠâŠâŠâŠâŠâŠâ â 3/18. The offerings made by such a person at the
time of established rituals are neither accepted by God nor by the
departed soul; guests also refuse to have meals with him and he is bound
to go to hell after death.
âChandalash âŠâŠâŠâŠâŠâ â 3/240. Food offered and served to Brahman after
Shradh ritual should not be seen by a chandal, a pig, a cock,a dog, and a
menstruating women.
âNa ashniyatâŠâŠâŠâŠâŠ.â â 4/43. A Brahman, true defender of his class,
should not have his meals in the company of his wife and even avoid
looking at her. Furthermore, he should not look towards her when she is
having her meals or when she sneezes/yawns.
âNa ajyantiâŠâŠâŠâŠâŠâŠ.â â 4/44. A Brahman in order to preserve his energy
and intellect, must not look at women who applies collyrium to her eyes,
one who is massaging her nude body or one who is delivering a child.
âMrshyantiâŠâŠâŠâŠâŠ.â â 4/217. One should not accept meals from a woman who
has extra marital relations; nor from a family exclusively
dominated/managed by women or a family whose 10 days of impurity because
of death have not passed.
âBalya vaâŠâŠâŠâŠâŠâŠâŠ.â â 5/150. A female child, young woman or old woman is
not supposed to work independently even at her place of residence.
âBalye pitorvashayâŠâŠ.â â 5/151. Girls are supposed to be in the custody
of their father when they are children, women must be under the custody
of their husband when married and under the custody of her son as
widows. In no circumstances is she allowed to assert herself
independently.
âAsheela kamvrtoâŠâŠâŠâ â 5/157. Men may be lacking virtue, be sexual
perverts, immoral and devoid of any good qualities, and yet women must
constantly worship and serve their husbands.
âNa ast strinamâŠâŠâŠ..â â 5/158. Women have no divine right to perform
any religious ritual, nor make vows or observe a fast. Her only duty is
to obey and please her husband and she will for that reason alone be
exalted in heaven.
âKamam toâŠâŠâŠâŠâŠâŠâ â 5/160. At her pleasure [after the death of her
husband], let her emaciate her body by living only on pure flowers,
roots of vegetables and fruits. She must not even mention the name of
any other men after her husband has died.
âVyabhacharayâŠâŠâŠâŠâ â 5/167. Any women violating duty and code of
conduct towards her husband, is disgraced and becomes a patient of
leprosy. After death, she enters womb of Jackal.
âKanyam bhajantiâŠâŠ..â â 8/364. In case women enjoy sex with a man from a
higher caste, the act is not punishable. But on the contrary, if women
enjoy sex with lower caste men, she is to be punished and kept in
isolation.
âUtmam sevmanstoâŠâŠ.â â 8/365. In case a man from a lower caste enjoys
sex with a woman from a higher caste, the person in question is to be
awarded the death sentence. And if a person satisfies his carnal desire
with women of his own caste, he should be asked to pay compensation to
the womenâs faith.
âYa to kanyaâŠâŠâŠâŠâŠ.â â 8/369. In case a woman tears the membrane [hymen]
of her Vagina, she shall instantly have her head shaved or two fingers
cut off and made to ride on Donkey.
âBhartaramâŠâŠâŠâŠâŠ.â â 8/370. In case a women, proud of the greatness of
her excellence or her relatives, violates her duty towards her husband,
the King shall arrange to have her thrown before dogs at a public place.
âPita rakhshatiâŠâŠâŠ.â â 9/3. Since women are not capable of living
independently, she is to be kept under the custody of her father as
child, under her husband as a woman and under her son as widow.
âImam hi sarwâŠâŠâŠ..â â 9/6. It is the duty of all husbands to exert
total control over their wives. Even physically weak husbands must
strive to control their wives.
âPati bharyam âŠâŠâŠ.â â 9/8. The husband, after the conception of his
wife, becomes the embryo and is born again of her. This explains why
women are called Jaya.
âPanam durjanâŠâŠâŠâ â 9/13. Consuming liquor, association with wicked
persons, separation from her husband, rambling around, sleeping for
unreasonable hours and dwelling -are six demerits of women.
âNaita rupamâŠâŠâŠâŠâŠâ â 9/14. Such women are not loyal and have extra
marital relations with men without consideration for their age.
âPoonshchalyaâŠâŠâŠâŠâ â 9/15. Because of their passion for men, immutable
temper and natural heartlessness, they are not loyal to their husbands.
âNa asti strinamâŠâŠâŠâ â 9/18. While performing namkarm and jatkarm,
Vedic mantras are not to be recited by women, because women are lacking
in strength and knowledge of Vedic texts. Women are impure and represent
falsehood.
âDevraâŠsapindaâŠâŠâŠâ â 9/58. On failure to produce offspring with her
husband, she may obtain offspring by cohabitation with her
brother-in-law [devar] or with some other relative [sapinda] on her
in-lawâs side.
âVidwayamâŠâŠâŠâŠâŠ.â â 9/60. He who is appointed to cohabit with a widow
shall approach her at night, be anointed with clarified butter and
silently beget one son, but by no means a second one.
âYatha vidyâŠâŠâŠâŠâŠ..â â 9/70. In accordance with established law, the
sister-in-law [bhabhi] must be clad in white garments; with pure intent
her brother-in-law [devar] will cohabitate with her until she conceives.
âAti kramayâŠâŠâŠâŠâŠâ â 9/77. Any women who disobey orders of her
lethargic, alcoholic and diseased husband shall be deserted for three
months and be deprived of her ornaments.
âVandyashtamayâŠâŠ.â â 9/80. A barren wife may be superseded in the 8th
year; she whose children die may be superseded in the 10th year and she
who bears only daughters may be superseded in the 11th year; but she
who is quarrelsome may be superseded without delay.
âTrinshaâŠâŠâŠâŠâŠâŠ.â â 9/93. In case of any problem in performing religious
rites, males between the age of 24 and 30 should marry a female between
the age of 8 and 12.
âYambrahmanstoâŠâŠ.â â 9/177. In case a Brahman man marries Shudra woman,
their son will be called âParshavâ or âShudraâ because his social
existence is like a dead body.
apologists consider the Manusmriti as the divine code of conduct and,
accordingly, the status of women as depicted in the text has been
interpreted as Hindu divine law.
Ballot
Papers to replace EVMs to save Democracy, Liberty, Equality, Freedom
and Fraternity. Plant fruit bearing trees through out the world to kill
hunger, remove pain and fear & the for welfare, happiness and peace
for all societies and for them to attain Eternal Bliss.
Dr B.R.Ambedkar thundered âMain Prabuddha Bharat Baudhmay karunga.â (I will make Prabuddha Bharat Buddhist)
Now
All Aboriginal Awakened Societies Thunder â Hum Prapanch Prabuddha
Prapanchmay karunge.â (We will make world Prabuddha Prapanch)
have started returning back to their original home Buddhism. The whole
world will follow the teachings of the Awakened One with Awareness for
their happiness, welfare and peace to enable them to attain Eternal
Bliss as their Final Goal.
Kevatta
(Kevaddha) Sutta: To Kevatta
Free
Online Step by Step Guide and Practice to Attain Nibbana the Eternal
Bliss in Buddhaâs Own Words for Devotees Attired in White Cloth Covered
from Head to Toe in Pure White Snow Fall Environment as in Fourth
Jhana
11
PTS:
D i 211
Kevatta
(Kevaddha) Sutta: To Kevatta
translated
from the Pali by
Thanissaro
Bhikkhu © 1997â2011 I have heard that on one
occasion the Blessed One was staying at Nalanda in Pavarikaâs mango grove.
Then
Kevatta the householder approached the Blessed One and, on arrival,
having bowed down, sat to one side. As he was sitting there he said to
the Blessed One:
âLord, this Nalanda is powerful, both prosperous and
populous, filled with people who have faith in the Blessed One. It
would be good if the Blessed One were to direct a monk to display a
miracle of psychic power from his superior human state so that Nalanda
would to an even greater extent have faith in the Blessed One.â
When
this was said, the Blessed One said to Kevatta the householder,
âKevatta, I donât teach the monks in this way: âCome, monks, display a
miracle of psychic power to the lay people clad in white.ââ A second
time⊠A third time, Kevatta the householder said to the Blessed One: âI
wonât argue with the Blessed One, but I tell you: Lord, this Nalanda is
powerful, both prosperous and populous, filled with people who have
faith in the Blessed One. It would be good if the Blessed One were to
direct a monk to display a miracle of psychic power from his superior
human state so that Nalanda would to an even greater extent have faith
in the Blessed One.â
A third time, the Blessed One said to
Kevatta the householder, âKevatta, I donât teach the monks in this way:
âCome, monks, display a miracle of psychic power to the lay people clad
in white.â
âKevatta, there are these three miracles that I
have declared, having directly known and realized them for myself. Which
three? The miracle of psychic power, the miracle of telepathy, and the
miracle of instruction.
The Miracle of Psychic Power âAnd what
is the miracle of psychic power? There is the case where a monk wields
manifold psychic
powers. Having been one he becomes many; having been
many he becomes one. He appears. He vanishes. He goes unimpeded through
walls, ramparts, and mountains as if through space. He dives in and out
of the earth as if it were water. He walks on water without sinking as
if it were dry land. Sitting cross-legged he flies through the air like a
winged bird. With his hand he touches and strokes even the sun and
moon, so mighty and powerful. He exercises influence with his body even as far as the Brahma worlds.
âThen
someone who has faith and conviction in him sees him wielding manifold
psychic powers⊠exercising influence with his body even as far as the
Brahma worlds. He reports this to someone who has no faith and no
conviction, telling him, âIsnât it awesome. Isnât it astounding, how
great the power, how great the prowess of this contemplative. Just now I
saw him wielding manifold psychic powers⊠exercising influence with his
body even as far as the Brahma worlds.â
âThen the person
without faith, without conviction, would say to the person with faith
and with conviction: âSir, there is a charm called the Gandhari charm by
which the monk wielded manifold psychic powers⊠exercising influence
with his body even as far as the Brahma worlds.â What do you think,
Kevatta â isnât that what the man
without faith, without conviction, would say to the man with faith and with conviction?â
âYes, lord, thatâs just what he would say.â
âSeeing
this drawback to the miracle of psychic power, Kevatta, I feel
horrified, humiliated, and disgusted with the miracle of psychic
power.
The Miracle of Telepathy
âAnd what is the
miracle of telepathy? There is the case where a monk reads the minds,
the mental events, the thoughts, the ponderings of other beings, other
individuals, [saying,] âSuch is your thinking, here is where your
thinking is, thus is your mind.â
someone who has faith and conviction in him sees him reading the mindsâŠ
of other beings⊠He reports this to someone who has no faith and no
conviction, telling him, âIsnât it awesome. Isnât it astounding, how
great the power, how great the prowess of
this contemplative. Just now I saw him reading the minds⊠of other beingsâŠâ
âThen
the person without faith, without conviction, would say to the person
with faith and with conviction: âSir, there is a charm called the Manika
charm by which the monk read the minds⊠of other beingsâŠâ What do you
think, Kevatta â isnât that what the man without faith, without
conviction, would say to the man with faith
and with conviction?â
âYes, lord, thatâs just what he would say.â
âSeeing
this drawback to the miracle of telepathy, Kevatta, I feel horrified,
humiliated, and disgusted with the miracle of telepathy.
The
Miracle of Instruction âAnd what is the miracle of instruction? There
is the case where a monk gives instruction in this way:
âDirect your
thought in this way, donât direct it in that. Attend to things in this
way, donât attend to them in that. Let go of this, enter and remain in
that.â This, Kevatta, is called the miracle of instruction.
âFurthermore, there is the case where a Tathagata appears in the world, worthy and rightly self-awakened.
He
teaches the Dhamma admirable in its beginning, admirable in its middle,
admirable in its end. He proclaims the holy life both in its
particulars and in its essence, entirely perfect, surpassingly pure.
âA
householder or householderâs son, hearing the Dhamma, gains conviction
in the Tathagata and reflects: âHousehold life is confining, a dusty
path.
The life gone forth is like the open air. It is not easy
living at home to practice the holy life totally perfect, totally pure,
like a polished
shell. What if I were to shave off my hair and beard, put on the ochre
robes, and go forth from the household life into homelessness?â
âSo
after some time he abandons his mass of wealth, large or small; leaves
his circle of relatives, large or small; shaves off his hair and beard,
puts on the ochre robes, and goes forth from the household life into
homelessness.
âWhen he has thus gone forth, he lives
restrained by the rules of the monastic code, seeing danger in the
slightest faults. Consummate in his virtue, he guards the doors of his
senses, is possessed of mindfulness and alertness, and is content.
The Lesser Section on Virtue
âAnd
how is a monk consummate in virtue? Abandoning the taking of life, he
abstains from the taking of life. He dwells with his rod laid down, his
knife laid down, scrupulous, merciful, compassionate for the welfare of
all living beings.
This is part of his virtue.
âAbandoning
the taking of what is not given, he abstains from taking what is not
given. He takes only what is given, accepts only what is given, lives
not by stealth but by means of a self that has become pure.
This, too, is part of his virtue.
âAbandoning
uncelibacy, he lives a celibate life, aloof, refraining from the sexual
act that is the villagerâs way. This, too, is part of his virtue.
âAbandoning
false speech, he abstains from false speech. He speaks the truth, holds
to the truth, is firm, reliable, no deceiver of the world. This, too,
is part of his virtue.
âAbandoning divisive speech he
abstains from divisive speech. What he has heard here he does not tell
there to break those people apart from these people here.
What he has heard there he does not tell here to break these people apart from those people there.
Thus
reconciling those who have broken apart or cementing those who are
united, he loves concord, delights in concord, enjoys concord, speaks
things that create concord.
This, too, is part of his virtue.
âAbandoning
abusive speech, he abstains from abusive speech. He speaks words that
are soothing to the ear, that are affectionate, that go to the heart,
that are polite, appealing and pleasing to people at large. This, too,
is part of his virtue.
âAbandoning idle chatter, he abstains
from idle chatter. He speaks in season, speaks what is factual, what is
in accordance with the goal, the Dhamma, and the Vinaya. He speaks words
worth treasuring, seasonable, reasonable, circumscribed, connected with
the goal.
This, too, is part of his virtue.
âHe abstains from damaging seed and plant life.
âHe eats only once a day, refraining from the evening meal and from food at the wrong time of day.
âHe
abstains from dancing, singing, instrumental music, and from watching
shows. âHe abstains from wearing garlands and from beautifying
himself with scents and cosmetics.
âHe abstains from high and luxurious beds and seats.
âHe abstains from accepting gold and money.
âHe
abstains from accepting uncooked grain⊠raw meat⊠women and girls⊠male
and female slaves⊠goats and sheep⊠fowl and pigs⊠elephants, cattle,
steeds, and mares⊠fields and property.
abstains from running messages⊠from buying and selling⊠from dealing
with false scales, false metals, and false measures⊠from bribery,
deception, and fraud.
âHe abstains from mutilating,
executing, imprisoning, highway robbery, plunder, and violence.
âThis, too, is part of his virtue.
The Intermediate Section on Virtue âWhereas some priests and
contemplatives,
living off food given in faith, are addicted to damaging seed and plant
life such as these â plants propagated from roots, stems, joints,
buddings, and seeds â he abstains from damaging seed and plant life such
as these. This, too, is part of his virtue.
âWhereas
some priests and contemplatives, living off food given in faith, are
addicted to consuming stored-up goods such as these â stored-up food,
stored-up drinks, stored-up clothing, stored-up vehicles, stored-up
bedding, stored-up scents, and stored-up meat â he abstains from
consuming stored-up goods such as these.
This, too, is part of his virtue.
âWhereas
some priests and contemplatives, living off food given in faith, are
addicted to watching shows such as these â dancing, singing,
instrumental music, plays, ballad recitations, hand-clapping, cymbals
and drums, magic lantern scenes, acrobatic and conjuring tricks,
elephant fights, horse fights, buffalo fights, bull fights, goat fights,
ram fights, cock fights, quail fights; fighting with staves, boxing,
wrestling, war-games, roll calls, battle arrays, and regimental reviews â
he abstains from watching shows such as these.
This, too, is part of his virtue.
âWhereas
some priests and contemplatives, living off food given in faith, are
addicted to heedless and idle games such as these â eight-row chess,
ten-row chess, chess in the air, hopscotch, spillikins, dice, stick
games, hand-pictures, ball-games, blowing through toy pipes, playing
with toy plows, turning somersaults, playing with toy windmills, toy
measures, toy chariots, toy bows, guessing letters drawn in the air,
guessing thoughts, mimicking deformities â he abstains from heedless and
idle games such as these. This, too, is part of his virtue.
âWhereas
some priests and contemplatives, living off food given in faith, are
addicted to high and luxurious furnishings such as these â over-sized
couches, couches adorned with carved animals, long-haired coverlets,
multi-colored patchwork coverlets, white woolen coverlets, woolen
coverlets embroidered with flowers or animal figures, stuffed quilts,
coverlets with fringe, silk coverlets embroidered with gems; large
woolen carpets; elephant, horse, and chariot rugs, antelope-hide rugs,
deer-hide rugs; couches with awnings, couches
with red cushions for
the head and feet â he abstains from using high and luxurious
furnishings such as these. This, too, is part of his virtue.
âWhereas
some priests and contemplatives, living off food given in faith, are
addicted to scents, cosmetics, and means of beautification such as these
â rubbing powders into the body, massaging with oils, bathing in
perfumed water, kneading the limbs, using mirrors, ointments, garlands,
scents, creams, face-powders, mascara, bracelets, head-bands, decorated
walking sticks, ornamented water-bottles, swords, fancy sunshades,
decorated sandals, turbans,
gems, yak-tail whisks, long-fringed white
robes â he abstains from using scents, cosmetics, and means of
beautification such as these. This, too, is part of his virtue.
âWhereas
some priests and contemplatives, living off food given in faith, are
addicted to talking about lowly topics such as these â talking about
kings, robbers, ministers of state; armies, alarms, and battles; food
and drink; clothing, furniture, garlands, and scents; relatives;
vehicles; villages, towns, cities, the countryside; women and heroes;
the gossip of the street and the well; tales of the dead; tales of
diversity [philosophical discussions of the past and future], the
creation of the world and of the sea, and talk of whether things exist
or not â he abstains from talking about lowly topics such
as these. This, too, is part of his virtue.
âWhereas
some priests and contemplatives, living off food given in faith, are
addicted to debates such as these â âYou understand this doctrine and
discipline? Iâm the one who understands this doctrine and discipline.
How could you understand this doctrine and discipline? Youâre practicing
wrongly. Iâm practicing rightly. Iâm being consistent. Youâre not. What
should be said first you said last. What should be said last you said
first. What you took so long to think out has been refuted. Your
doctrine has been overthrown. Youâre defeated. Go and try to salvage
your doctrine; extricate yourself if you can!â â he abstains from
debates such as these. This, too, is part of his virtue.
âWhereas some priests and contemplatives, living off food given in
faith, are addicted to running messages and errands for people such as
these â kings, ministers of state, noble warriors, priests,
householders, or youths [who say], âGo here, go there, take this there,
fetch that hereâ â he abstains from running messages and
errands for people such as these. This, too, is part of his virtue.
âWhereas
some priests and contemplatives, living off food given in faith, engage
in scheming, persuading, hinting, belittling, and pursuing gain with
gain, he abstains from forms of scheming and persuading [improper ways
of trying to gain material support from donors] such as these. This,
too, is part of his virtue.
The Great Section on Virtue
âWhereas
some priests and contemplatives, living off food given in faith,
maintain themselves by wrong livelihood, by such lowly arts as:
reading marks on the limbs [e.g., palmistry];
reading omens and signs;
interpreting celestial events [falling stars, comets];
interpreting dreams;
reading marks on the body [e.g., phrenology];
reading marks on cloth gnawed by mice;
offering fire oblations, oblations from a ladle, oblations of husks, rice
powder, rice grains, ghee, and oil;
offering oblations from the mouth;
offering blood-sacrifices;
making predictions based on the fingertips;
geomancy;
laying demons in a cemetery;
placing spells on spirits;
reciting house-protection charms;
snake charming, poison-lore, scorpion-lore, rat-lore, bird-lore, crow-lore;
fortune-telling based on visions;
giving protective charms;
interpreting the calls of birds and animals â he abstains from wrong
livelihood, from lowly arts such as these.
âWhereas
some priests and contemplatives, living off food given in faith,
maintain themselves by wrong livelihood, by such lowly arts as:
determining lucky and unlucky gems, garments, staffs, swords, spears,
arrows, bows, and other weapons; women, boys, girls, male slaves, female
slaves; elephants, horses, buffaloes, bulls, cows,
goats, rams,
fowl, quails, lizards, long-eared rodents, tortoises, and other animals â
he abstains from wrong livelihood, from lowly arts such as these.
âWhereas
some priests and contemplatives, living off food given in faith,
maintain themselves by wrong livelihood, by such lowly arts as
forecasting:
the rulers will march forth;
the rulers will march forth and return;
our rulers will attack, and their rulers will retreat;
their rulers will attack, and our rulers will retreat;
there will be triumph for our rulers and defeat for their rulers;
there will be triumph for their rulers and defeat for our rulers;
thus there will be triumph, thus there will be defeat â he abstains from wrong livelihood, from lowly arts such as these.
âWhereas
some priests and contemplatives, living off food given in faith,
maintain themselves by wrong livelihood, by such lowly arts as
forecasting:
there will be a lunar eclipse;
there will be a solar eclipse;
there will be an occultation of an asterism;
the sun and moon will go their normal courses;
the sun and moon will go astray;
the asterisms will go their normal courses;
the asterisms will go astray;
there will be a meteor shower;
there will be a darkening of the sky;
there will be an earthquake;
there will be thunder coming from a clear sky;
there will be a rising, a setting, a darkening, a brightening of the sun, moon, and asterisms;
such
will be the result of the lunar eclipse⊠the rising, setting,
darkening, brightening of the sun, moon, and asterisms â he abstains
from wrong livelihood, from lowly arts such as these.
âWhereas
some priests and contemplatives, living off food given in faith,
maintain themselves by wrong livelihood, by such lowly arts as
forecasting:
therewill be abundant rain; there will be a drought;
there will be plenty; there will be famine;
there will be rest and security; there will be danger;
there will be disease; there will be freedom from disease;
or
they earn their living by counting, accounting, calculation, composing
poetry, or teaching hedonistic arts and doctrines â
he abstains from wrong livelihood, from lowly arts such as these.
âWhereas
some priests and contemplatives, living off food given in faith,
maintain themselves by wrong livelihood, by such lowly arts as:
calculating
auspicious dates for marriages, betrothals, divorces; for collecting
debts or making investments and loans; for being attractive or
unattractive; curing women who have undergone miscarriages or abortions;
reciting spells to bind a manâs tongue, to paralyze his jaws, to make
him lose control over his hands, or to bring on deafness;
getting oracular answers to questions addressed to a mirror, to a young girl, or to a spirit medium;
worshipping the sun, worshipping the Great Brahma, bringing
forth flames from the mouth, invoking the goddess of luck â
he abstains from wrong livelihood, from lowly arts such as these.
some priests and contemplatives, living off food given in faith,
maintain themselves by wrong livelihood, by such lowly arts as:
promising
gifts to devas in return for favors; fulfilling such promises;
demonology;
teaching house-protection spells;
inducing virility and impotence;
consecrating sites for construction;
giving ceremonial mouthwashes and ceremonial bathing;
offering sacrificial fires;
preparing emetics, purgatives, expectorants, diuretics, headache cures;
preparing
ear-oil, eye-drops, oil for treatment through the nose, collyrium, and
counter-medicines; curing cataracts, practicing surgery, practicing as a
childrenâs doctor, administering medicines and treatments to cure their
after-effects â
he abstains from wrong livelihood, from lowly arts such as these. This, too, is part of his virtue.
âA monk thus consummate
in
virtue sees no danger anywhere from his restraint through virtue. Just
as a head-anointed noble warrior king who has defeated his
enemies
sees no danger anywhere from his enemies, in the same way the monk thus
consummate in virtue sees no danger anywhere from his restraint through
virtue.
Endowed with this noble aggregate of virtue, he is
inwardly sensitive to the pleasure of being blameless. This is how a
monk is consummate in virtue.
Sense Restraint
âAnd how
does a monk guard the doors of his senses? On seeing a form with the
eye, he does not grasp at any theme or details by which â if he were to
dwell without restraint over the faculty of the eye â evil, unskillful
qualities such as greed or distress might assail him. On hearing a sound
with the ear⊠On smelling an odor with the nose⊠On tasting a flavor
with the tongue⊠On touching a tactile sensation with the body⊠On
cognizing an idea with the intellect, he does not grasp at any theme or
details by which â if he were to dwell without restraint
over the
faculty of the intellect â evil, unskillful qualities such as greed or
distress might assail him. Endowed with this noble restraint over the
sense faculties, he is inwardly sensitive to the pleasure of being
blameless.
This is how a monk guards the doors of his senses.
Mindfulness & Alertness
âAnd
how is a monk possessed of mindfulness and alertness? When going
forward and returning, he acts with alertness. When looking toward and
looking away⊠when bending and extending his limbs⊠when carrying his
outer cloak, his upper robe, and his bowl⊠when eating, drinking,
chewing, and tasting⊠when urinating and defecating⊠when walking,
standing, sitting, falling asleep, waking up,
talking, and remaining silent, he acts with alertness.
This is how a monk is possessed of mindfulness and alertness.
Contentedness
âAnd
how is a monk content? Just as a bird, wherever it goes, flies with its
wings as its only burden; so too is he content with a set of robes to
provide for his body and almsfood to provide for his hunger. Wherever he
goes, he takes only his barest necessities along. This is how a monk is
content.
Abandoning the Hindrances
âEndowed with this
noble aggregate of virtue, this noble restraint over the sense
faculties, this noble mindfulness and alertness, and this noble
contentment, he seeks out a secluded dwelling: a forest, the shade of a
tree, a mountain, a glen, a hillside cave, a charnel ground, a jungle
grove, the open air, a heap of straw. After his meal, returning from his
alms round, he sits down, crosses his legs, holds his body
erect, and brings mindfulness to the fore.
âAbandoning covetousness with regard to the world, he dwells with an awareness devoid of covetousness.
He
cleanses his mind of covetousness. Abandoning ill will and anger, he
dwells with an awareness devoid of ill will, sympathetic with the
welfare of all living beings. He cleanses his mind of ill will and
anger. Abandoning sloth & drowsiness, he dwells with an awareness
devoid of sloth & drowsiness, mindful, alert, percipient of light.
He cleanses his mind of sloth & drowsiness. Abandoning restlessness
and anxiety, he dwells undisturbed, his mind inwardly stilled. He
cleanses his mind of restlessness and anxiety.
Abandoning
uncertainty, he dwells having crossed over uncertainty, with no
perplexity with regard to skillful mental qualities. He cleanses his
mind of uncertainty.
âSuppose that a man, taking a loan, invests it in his business affairs. His business affairs succeed.
He
repays his old debts and there is extra left over for maintaining his
wife. The thought would occur to him, âBefore, taking a loan, I invested
it in my business affairs. Now my business affairs have succeeded. I
have repaid my old debts and there is extra left over for maintaining my wife.â
Because of that he would experience joy and happiness.
suppose that a man falls sick â in pain and seriously ill. He does not
enjoy his meals, and there is no strength in his body. As time passes,
he eventually recovers from that sickness. He enjoys his meals and there
is strength in his body. The thought would occur to him, âBefore, I was
sick⊠Now I am recovered from that sickness. I enjoy my meals and there
is strength in my body.â Because of that he would experience joy and
happiness.
âNow suppose that a man is bound in prison. As time
passes, he eventually is released from that bondage, safe and sound,
with no loss of property.
The thought would occur to him,
âBefore, I was bound in prison. Now I am released from that bondage,
safe and sound, with no loss of my property.â Because of that he would
experience joy and happiness.
âIn the same way, when these five
hindrances are not abandoned in himself, the monk regards it as a debt, a
sickness, a prison, slavery, a road through desolate country. But when
these five hindrances are abandoned in himself, he regards it as
unindebtedness, good health, release from prison, freedom, a place of
security.
Seeing that they have been abandoned within him, he
becomes glad. Glad, he becomes enraptured. Enraptured, his body grows
tranquil. His body tranquil, he is sensitive to pleasure. Feeling
pleasure, his mind becomes concentrated.
The Four Jhanas
âQuite
withdrawn from sensuality, withdrawn from unskillful mental qualities,
he enters and remains in the first jhana: rapture and pleasure born from
withdrawal, accompanied by directed thought and evaluation.
He
permeates and pervades, suffuses and fills this very body with the
rapture and pleasure born from withdrawal. Just as if a skilled bathman
or bathmanâs apprentice would pour bath powder into a brass basin and
knead it together, sprinkling it again and again with water, so that his
ball of bath powder â saturated, moisture-laden, permeated within and
without â would nevertheless not drip;
even so, the monk permeates⊠this very body with the rapture and pleasure born of withdrawal.
There is nothing of his entire body unpervaded by rapture and pleasure born from withdrawal.
âThis, too, is called the miracle of instruction.
âFurthermore,
with the stilling of directed thoughts & evaluations, he enters and
remains in the second jhana: rapture and pleasure born of composure,
unification of awareness free from directed thought and evaluation â
internal assurance. He permeates and pervades, suffuses and fills this
very body with the rapture and pleasure
born of composure. Just like a lake with spring-water welling
up
from within, having no inflow from the east, west, north, or south, and
with the skies supplying abundant showers time and again, so that the
cool fount of water welling up from within the lake would permeate and
pervade, suffuse and fill it with cool waters, there being no part of
the lake unpervaded by the cool waters; even so, the monk permeatesâŠ
this very body with the rapture and pleasure born of composure. There is
nothing of his entire body unpervaded by rapture and pleasure born of
composure.
âThis, too, is called the miracle of instruction.
âAnd
furthermore, with the fading of rapture, he remains equanimous,
mindful, & alert, and senses pleasure with the body. He enters &
remains in the third jhana, of which the Noble Ones declare,
âEquanimous & mindful, he has a pleasant abiding.â
He permeates
and pervades, suffuses and fills this very body with the pleasure
divested of rapture. Just as in a lotus pond, some of the
lotuses,
born and growing in the water, stay immersed in the water and flourish
without standing up out of the water, so that they are permeated and
pervaded, suffused and filled with cool water from their roots to their
tips, and nothing of those lotuses would be unpervaded with cool water;
even so, the monk permeates⊠this very body with the pleasure divested
of rapture.
There is nothing of his entire body unpervaded with pleasure divested of rapture.
âThis, too, is called the miracle of instruction.
âAnd
furthermore, with the abandoning of pleasure and stress â as with the
earlier disappearance of elation and distress â he enters and remains in
the fourth jhana: purity of equanimity and mindfulness,
neither-pleasure nor stress. He sits, permeating the body with a pure,
bright awareness.
Just as if a man were sitting covered from head to
foot with a white cloth so that there would be no part of his body to
which the white cloth did not extend; even so, the monk sits, permeating
the body with a pure, bright awareness.
There is nothing of his entire body unpervaded by pure, bright awareness.
âThis, too, is called the miracle of instruction.
âWith
his mind thus concentrated, purified, and bright, unblemished, free
from defects, pliant, malleable, steady, and attained to
imperturbability, he directs and inclines it to knowledge and vision. He
discerns: âThis body of mine is endowed with form, composed
of the
four primary elements, born from mother and father, nourished with rice
and porridge, subject to inconstancy, rubbing, pressing, dissolution,
and dispersion. And this consciousness of mine is supported here and
bound up here.â Just as if there were a beautiful beryl gem of the
purest water â eight faceted, well polished, clear, limpid, consummate
in all its aspects, and going through the middle of it was a blue,
yellow, red, white, or brown thread â and a man with good eyesight,
taking it in his hand, were to reflect on it thus: âThis is a beautiful
beryl gem of the purest water, eight faceted, well polished, clear,
limpid, consummate in all its aspects. And this, going through the
middle of it, is a blue, yellow, red, white, or brown thread.â
In
the same way â with his mind thus concentrated, purified, and bright,
unblemished, free from defects, pliant, malleable, steady, and attained
to imperturbability â the monk directs and inclines it to knowledge and
vision. He discerns: âThis body of mine is endowed with form, composed
of the four primary elements, born from mother and father, nourished
with rice and porridge, subject to inconstancy, rubbing, pressing,
dissolution, and dispersion. And this consciousness of mine is supported
here and bound up here.â
âThis, too, is called the miracle of instruction.
The Mind-made Body
âWith
his mind thus concentrated, purified, and bright, unblemished, free
from defects, pliant, malleable, steady, and attained to
imperturbability, he directs and inclines it to creating a mind-made
body. From this body he creates another body, endowed with form, made of
the mind, complete in all its parts, not inferior in its
faculties.
Just as if a man were to draw a reed from its sheath. The thought would occur to him: âThis is the sheath, this is the reed.
The
sheath is one thing, the reed another, but the reed has been drawn out
from the sheath.â Or as if a man were to draw a sword from its
scabbard.
The thought would occur to him: âThis is the sword, this is the
scabbard. The sword is one thing, the scabbard another, but the sword
has been drawn out from the scabbard.â Or as if a man were to pull a
snake out from its slough. The thought would occur to him: âThis is the
snake, this is the slough. The snake is one thing, the slough another,
but the snake has been pulled out from the slough.â In the same way â
with his mind thus concentrated, purified, and bright, unblemished, free
from defects, pliant, malleable, steady, and attained to
imperturbability, the monk directs and inclines it to creating a
mind-made body. From this body he creates another body, endowed with
form, made of the mind, complete in all its parts, not inferior in its
faculties.
âThis, too, is called the miracle of instruction.
Supranormal Powers
âWith
his mind thus concentrated, purified, and bright, unblemished, free
from defects, pliant, malleable, steady, and attained to
imperturbability, he directs and inclines it to the modes of supranormal
powers.
He wields manifold supranormal powers. Having been one
he becomes many; having been many he becomes one. He appears. He
vanishes. He goes unimpeded through walls, ramparts, and mountains as if
through space. He dives in and out of the earth
as if it were water. He walks on water without sinking as if it were dry land.
Sitting
cross-legged he flies through the air like a winged bird. With his hand
he touches and strokes even the sun and moon, so mighty and powerful.
He exercises influence with his body even as far as the Brahma worlds.
Just as a skilled potter or his assistant could craft from
well-prepared clay whatever kind of pottery vessel he likes, or
as a skilled ivory-carver or his assistant could craft from well-prepared
ivory any kind of ivory-work he likes, or as a skilled goldsmith
or
his assistant could craft from well-prepared gold any kind of gold
article he likes; in the same way â with his mind thus concentrated,
purified, and bright, unblemished, free from defects, pliant, malleable,
steady, and attained to imperturbability â the monk directs and
inclines it to the modes of supranormal powers⊠He exercises influence
with his body even as far as the Brahma worlds.
âThis, too, is called the miracle of instruction.
âWith
his mind thus concentrated, purified, and bright, unblemished, free
from defects, pliant, malleable, steady, and attained to
imperturbability, he directs and inclines it to knowledge of the
awareness of other beings. He knows the awareness of other
beings, other individuals, having encompassed it with his own awareness.
He
discerns a mind with passion as a mind with passion, and a mind without
passion as a mind without passion. He discerns a mind with aversion as a
mind with aversion, and a mind without aversion as a mind without
aversion.
He discerns a mind with delusion as a mind with
delusion, and a mind without delusion as a mind without delusion. He
discerns a restricted mind as a restricted mind, and a scattered mind as
a scattered mind. He discerns an enlarged mind as an enlarged mind, and
an unenlarged mind as an unenlarged mind.
He discerns an
excelled mind [one that is not at the most excellent level] as an
excelled mind, and an unexcelled mind as an unexcelled mind. He discerns
a concentrated mind as a concentrated mind, and an unconcentrated mind
as an unconcentrated mind.
He discerns a released mind as a released mind, and an unreleased mind as an unreleased mind.
Just
as if a young woman â or man â fond of ornaments, examining the
reflection of her own face in a bright mirror or a bowl of clear water
would know âblemishedâ if it were blemished, or âunblemishedâ if it were
not. In the same way â with his mind thus concentrated, purified, and
bright, unblemished, free from defects, pliant, malleable, steady, and
attained to imperturbability â the monk directs and
inclines it to
knowledge of the awareness of other beings. He knows the awareness of
other beings, other individuals, having encompassed it with his own
awareness.
He discerns a mind with passion as a mind with
passion, and a mind without passion as a mind without passion⊠a
released mind as a released mind, and an unreleased mind as an
unreleased mind.
âThis, too, is called the miracle of instruction.
Recollection of Past Lives
âWith
his mind thus concentrated, purified, and bright, unblemished, free
from defects, pliant, malleable, steady, and attained to
imperturbability, he directs and inclines it to knowledge of the
recollection of past lives (lit: previous homes).
He recollects
his manifold past lives, i.e., one birth, two births, three births,
four, five, ten, twenty, thirty, forty, fifty, one hundred, one
thousand, one hundred thousand, many aeons of cosmic contraction, many
aeons of cosmic expansion, many aeons of cosmic contraction and
expansion, [recollecting], âThere I had such a name, belonged to such a
clan, had such an appearance.
Such was my food, such my experience of pleasure and pain, such the end of my life.
Passing
away from that state, I re-arose there. There too I had such a name,
belonged to such a clan, had such an appearance. Such was my food, such
my experience of pleasure and pain, such the end of my life.
Passing
away from that state, I re-arose here.â Thus he recollects his manifold
past lives in their modes and details. Just as if a man were to go from
his home village to another village, and then from that village to yet
another village, and then from that village back to his home village.
The thought would occur to him, âI went from my home village to that village over there.
There
I stood in such a way, sat in such a way, talked in such a way, and
remained silent in such a way. From that village I went to that village
over there, and there I stood in such a way, sat in such a way, talked
in such a way, and remained silent in such a way. From that village I
came back home.â In the same way â with his mind thus concentrated,
purified, and bright, unblemished, free from defects, pliant, malleable,
steady, and attained to imperturbability â the monk
directs and inclines it to knowledge of the recollection of past lives.
He recollects his manifold past lives⊠in their modes and details.
âThis, too, is called the miracle of instruction.
âWith his mind thus concentrated, purified, and bright, unblemished,
free from defects, pliant, malleable, steady, and attained to
imperturbability, the monk directs and inclines it to the knowledge of
the ending of the mental fermentations. He discerns, as it has come to
be, that âThis is stress⊠This is the origination of stress⊠This
is the cessation of stress⊠This is the way leading to the cessation of
stress⊠These are mental fermentationsâŠ
This
is the origination of fermentations⊠This is the cessation of
fermentations⊠This is the way leading to the cessation of
fermentations.â His heart, thus knowing, thus seeing, is released from
the fermentation of sensuality, the fermentation of becoming, the
fermentation of ignorance. With release, there is the knowledge,
âReleased.â
He discerns that âBirth is ended, the holy life fulfilled, the task
done. There is nothing further for this world.â Just as if there
were
a pool of water in a mountain glen â clear, limpid, and unsullied â
where a man with good eyesight standing on the bank could see shells,
gravel, and pebbles, and also shoals of fish swimming about and resting,
and it would occur to him, âThis pool of water is clear, limpid, and
unsullied.
Here are these shells, gravel, and pebbles, and also
these shoals of fish swimming about and resting.â In the same way â with
his mind thus concentrated, purified, and bright, unblemished, free
from defects, pliant, malleable, steady, and attained to
imperturbability â the monk directs and inclines it to the knowledge of
the ending of the mental fermentations. He discerns, as it has come to
be, that âThis is stress⊠This is the origination of stress⊠This is the
cessation
of stress⊠This is the way leading to the cessation of
stress⊠These are mental fermentations⊠This is the origination of
fermentationsâŠ
This is the cessation of fermentations⊠This is the
way leading to the cessation of fermentations.â His heart, thus knowing,
thus seeing, is released from the fermentation of sensuality, the
fermentation of becoming, the fermentation of ignorance. With release,
there is the knowledge, âReleased.â He discerns that âBirth is ended,
the holy life fulfilled, the task done.
There is nothing further for this world.â
âThis, too, is called the miracle of instruction.
âThese are the three miracles that I declare, Kevatta, having directly known and realized them for myself.
Conversations with the Gods
âOnce,
Kevatta, this train of thought arose in the awareness of a certain monk
in this very community of monks: âWhere do these four great elements â
the earth property, the liquid property, the fire property, and the wind
property â cease without remainder?â Then he attained to such a state
of concentration that the way leading to the gods appeared in his
centered mind. So he approached the gods of
the retinue of the Four
Great Kings and, on arrival, asked them, âFriends, where do these four
great elements â the earth property, the liquid property, the fire
property, and the wind property â cease without remainder?â
âWhen
this was said, the gods of the retinue of the Four Great Kings said to
the monk, âWe also donât know where the four great elements⊠cease
without remainder. But there are the Four Great Kings who are higher and
more sublime than we.
They should know where the four great elements⊠cease without remainder.â
âSo
the monk approached the Four Great Kings and, on arrival, asked them,
âFriends, where do these four great elements⊠cease without remainder?â
âWhen
this was said, the Four Great Kings said to the monk, âWe also donât
know where the four great elements⊠cease without remainder. But there
are the gods of the Thirty-three who are higher and more sublime than
we. They should knowâŠâ
âSo the monk approached the gods of the
Thirty-three and, on arrival, asked them, âFriends, where do these four
great elements⊠cease without remainder?â
âWhen this was said,
the gods of the Thirty-three said to the monk, âWe also donât know where
the four great elements⊠cease without remainder. But there is Sakka,
the ruler of the gods, who is higher and more sublime than we. He should
know⊠â
âSo the monk approached Sakka, the ruler of the gods,
and, on arrival, asked him, âFriend, where do these four great elementsâŠ
cease without remainder?â
âWhen this was said, Sakka, the ruler
of the gods, said to the monk, âI also donât know where the four great
elements⊠cease without remainder. But there are the Yama gods who are
higher and more sublime than I. They should knowâŠââŠ
âThe Yama gods said, âWe also donât know⊠But there is the god named Suyama⊠He should knowâŠââŠ
âSuyama said, âI also donât know⊠But there is the god named Santusita⊠He should knowâŠââŠ
âSantusita said, âI also donât know⊠But there are the Nimmanarati godsâŠ
They should knowâŠââŠ
said, âWe also donât know⊠But there is the god named SunimmitaâŠ
He should knowâŠââŠ
the Great Brahma, taking the monk by the arm and leading him off to one
side, said to him, âThese gods of the retinue of Brahma believe, âThere
is nothing that the Great Brahma does not know.
There is nothing that the Great Brahma does not see.
There is nothing of which the Great Brahma is unaware.
There
is nothing that the Great Brahma has not realized.â That is why I did
not say in their presence that I, too, donât know where the four great
elements⊠cease without remainder.
So you have acted wrongly, acted incorrectly, in bypassing the
Blessed
One in search of an answer to this question elsewhere. Go right back to
the Blessed One and, on arrival, ask him this question. However he
answers it, you should take it to heart.â
âThen â just as a
strong man might extend his flexed arm or flex his extended arm â the
monk disappeared from the Brahma world and immediately appeared in front
of me. Having bowed down to me, he sat to one side. As he was sitting
there he said to me, âLord, where do these four great elements â the
earth property, the liquid property,
the fire property, and the wind property â cease without remainder?â
King Ashoka’s gift of life for trees
And
the exemplar who has made officialdom take a relook at at its
chopping-happy ways is none other than fabled Mauryan emperor Ashoka.The
whole world will incorporate Ashokan principles in nurturing and
safeguarding roadside fruit-bearing saplings/trees in urban and
non-urban areas.Mauryan emperor was the first to promote and champion
the concept of roadside trees.âAt a time when we are losing our trees on
an everyday basis,we should go back and observe what he did.
Taking
a cue from Ashoka, If you look at the areas which once covered by the
Mauryan kingdom, or Delhi, world will appreciate the importance of
roadside trees,ââAshokan principles will help the forest department in
conserving trees for longer periods.
He deliberately chose one
species for each road. Mixing of species at close intervals can affect
the survival of trees. We will focus on a single species for an entire
stretch.â
âAshoka vested the ownership of roadside trees in the
local people. While the government will oversee the nurturing of the
sapling, the ownership of the tree at a later stage will be given over
to the locals.â
âIt is not possible to completely ban cutting of
trees, but (with the new measures) it will be minimised to a great
extent.”Forests provide the basic life support system to all the living
beings of mother earth including mankind.
Forest ecosystems
provide fresh air, water resources, fertile soil for sustenance of
agriculture, bio-diversity, climate change mitigation and numerous other
ecosystem services.
Vast sections of rural society, including a majority of the tribals, are directly dependent on forests for their livelihood.
World
Forest Departments have the primary mandate of protecting the forests
and wildlife, conserving the rich biodiversity of the world and ensuring
that the ecological balance of the forest eco-systems is maintained.
All the world forest Departments must be headed by Principal Chief Conservator of Forests, Head of Forest Force(HOFF).
The Departments must have working strength including World Forest Service Officers and officers/ field staff of various cadres.
The
world a network of Protected Areas with Tiger Reserves, Wildlife
Sanctuaries, Conservation Reserves and 1 Community Reserve.
The
work carried out by the Departments can be broadly classified into the
following categories: regulatory, protection, conservation and
sustainable management.
As part of the regulatory functions, the
departments must enforce provisions of various legislations such as
World Forest Act, Wildlife Protection Act, Forest (Conservation) Act,
World Preservation of Trees Act, etc. and corresponding rules.
Protection functions include, boundary consolidation, protection of
forest areas from encroachment, illicit-felling, mitigation of
human-wildlife conflict, undertaking fire prevention and control
measures etc.
The conservation functions include taking up of
plantation works, soil-moisture conservation and watershed development
works for water security, conservation of rare, endangered and
threatened (RET) species and conducting awareness activities to
sensitize all sections of the society on the importance of forests,
wildlife and biodiversity. In territorial areas, the departments must
also be involved in sustainable extraction and marketing of timber and
other forest produce as per the specifications of the Working Plans.
The
Departments must also be engaged on a large scale in promoting
agro-forestry through incentivization to support farmerâs income.
Humans
are unique in their ability to acquire language. But how? A new study
published in the Proceeding of the National Academy of Sciences shows
that we are in fact born with the basic fundamental knowledge of
language, thus shedding light on the age-old linguistic “nature vs
nurture” debate.
While languages differ from each other in many ways, certain aspects appear to be shared across languages.
These aspects might stem from linguistic principles that are active in all human brains.
A natural question then arises: are infants born with knowledge of how the human words might sound like?
Are
infants biased to consider certain sound sequences as more word-like
than others? “The results of this new study suggest that, the sound
patterns of human languages are the product of an inborn biological
instinct, very much like birdsong,” said Prof. Iris Berent of
Northeastern University in Boston, who co-authored the study with a
research team from the International School of Advanced Studies in
Italy, headed by Dr. Jacques Mehler.
The study’s first author is
Dr. David GĂłmez.BLA, ShBA, LBAConsider, for instance, the
sound-combinations that occur at the beginning of words.
While
many languages have words that begin by bl (e.g., blando in Italian,
blink in English, and blusa in Spanish), few languages have words that
begin with lb. Russian is such a language (e.g., lbu, a word related to
lob, “forehead”), but even in Russian such words are extremely rare and
outnumbered by words starting with bl. Linguists have suggested that
such patterns occur because human brains are biased to favor syllables
such as bla over lba.
In line with this possibility, past
experimental research from Dr. Berent’s lab has shown that adult
speakers display such preferences, even if their native language has no
words resembling either bla or lba. But where does this knowledge stem
from? Is it due to some universal linguistic principle, or to adults’
lifelong experience with listening and producing their native language?
The Experiment
These
questions motivated our team to look carefully at how young babies
perceive different types of words. We used near-infrared spectroscopy, a
silent and non-invasive technique that tells us how the oxygenation of
the brain cortex (those very first centimeters of gray matter just below
the scalp) changes in time, to look at the brain reactions of Italian
newborn babies when listening to good and bad word candidates as
described above (e.g., blif, lbif).Working with Italian newborn infants
and their families, we observed that newborns react differently to good
and bad word candidates, similar to what adults do.
Young
infants have not learned any words yet, they do not even babble yet, and
still they share with us a sense of how words should sound.
This
finding shows that we are born with the basic, foundational knowledge
about the sound pattern of human languages.It is hard to imagine how
differently languages would sound if humans did not share such type of
knowledge. We are fortunate that we do, and so our babies can come to
the world with the certainty that they will readily recognize the sound
patterns of words-no matter the language they will grow up with.
How many languages are there in the world?
7,117 languages are spoken today.
That
number is constantly in flux, because weâre learning more about the
worldâs languages every day. And beyond that, the languages themselves
are in flux.
Theyâre living and dynamic, spoken by communities whoselives are shaped by our rapidly changing world.
This is a fragile time:
Roughly
40% of languages are now endangered, often with less than 1,000
speakers remaining. Meanwhile, just 23 languages account for more than
half the worldâs population.
When a just born baby is kept
isolated without anyone communicating with the baby, after a few days it
will speak and human natural (Prakrit) language known as Classical
Magahi Magadhi/Classical Chandaso language/Magadhi Prakrit, Classical
Hela Basa (Hela Language), Classical PÄáž·i which are the same. Buddha
spoke in Magadhi.
All the 7111 languages and dialects are off
shoot of Classical Magahi Magadhi. Hence all of them are Classical in
nature (Prakrit) of Human Beings, just like all other living speices
have their own naturallanguages for communication. 116languages are
translated by https://translate.google.com
https://en.wikipedia.org/wiki/
The
origin of language and its evolutionary emergence in the human species
have been subjects of speculation for several centuries. The topic is
difficult to study because of the lack of direct evidence.
scholars wishing to study the origins of language must draw inferences
from other kinds of evidence such as the fossil record, archaeological
evidence, contemporary language diversity, studies of language
acquisition and comparisons between human language and systems of
communication existing among animals (particularly other primates). Many
argue that the origins of language probably relate closely to the
origins of modern human behavior, but there is little agreement about
the implications and directionality of this connection.’
Language origin hypotheses
Early speculations
I
cannot doubt that language owes its origin to the imitation and
modification, aided by signs and gestures, of various natural sounds,
the voices of other animals, and man’s own instinctive cries.
â Charles Darwin, 1871. The Descent of Man, and Selection in Relation to Sex.
In
1861, historical linguist Max MĂŒller published a list of speculative
theories concerning the origins of spoken language: Bow-wow. The bow-wow
or cuckoo theory, which MĂŒller attributed to the German philosopher
Johann Gottfried Herder, saw early words as imitations of the cries of
beasts and birds. Pooh-pooh. The pooh-pooh theory saw the first words as
emotional interjections and exclamations triggered by pain, pleasure,
surprise, etc. Ding-dong. MĂŒller suggested what he called the ding-dong
theory, which states that all things have a vibrating natural resonance,
echoed somehow by man in his earliest words. Yo-he-ho.
The
yo-he-ho theory claims language emerged from collective rhythmic labor,
the attempt to synchronize muscular effort resulting in sounds such as
heave alternating with sounds such as ho. Ta-ta.
This did not feature in Max MĂŒller’s list, having been proposed in 1930 by Sir Richard Paget.
According
to the ta-ta theory, humans made the earliest words by tongue movements
that mimicked manual gestures, rendering them audible.Most scholars
today consider all such theories not so much wrongâthey occasionally
offer peripheral insightsâas naĂŻve and irrelevant.The problem with these
theories is that they are so narrowly mechanistic. They assume that
once our ancestors had stumbled upon the appropriate ingenious mechanism
for linking sounds with meanings, language automatically evolved and
changed.
the exemplar who has made officialdom take a relook at its
chopping-happy ways is none other than fabled Mauryan emperor
Ashoka.https://www.
Mad
murderer of democratic institutions (Modi) must be forced to quit the
country as he gobbled the Master Key by tampering the fraud EVMs and
agitate to bring back Ballot Papers to save Democracy.
Farmers’ stir:
82 groups from 25 countries ask Mad Murderer of democratic institutions
(Modi) who gobbled the Master Key by tampering the fraud EVMs to repeal
3 laws
Thursday, December 17, 2020
International
organisations and individuals from more than 25 countries, extending
their solidarity to the ongoing farmersâ agitation, have called it âa
beacon of hope to the millions who have been ridden over roughshod by
the current governmentâ, said Countriesâ premier civil society network,
National Alliance of People’s Movements (NAPM), distributing a statement
by tens of groups from across the world.
The statement, signed by
82 people’s organisations, civil society groups, social movements and
concerned individuals, said, they consider the enactment of the three
farm laws as âsubversion of democratic normsâ. Calling the three laws
âpro-corporateâ against âfarmers, workers and toiling massesâ, the
signatories urged the Government of India (GoI) to talk to farmers and
repeal the three laws immediately.
The statement comes close on
the heel of the wide global coverage of the agitation in international
media and demonstrations organized in several European and North
American cities by Indian diaspora and others, as also questions raised
in the British Parliament on the way the farmersâ protests have been
treated by the GoI.
Text:
We stand in solidarity with the
ongoing historic farmers protest in India and extend support to their
demands. On June 5, 2020, amidst the spread of Covid-19 pandemic, the
Government of India hastily passed three ordinances namely Farmers’
Produce Trade and Commerce (Promotion and Facilitation) Act, 2020;
Farmers (Empowerment and Protection) Agreement on Price Assurance and
Farm Services Act, 2020; and Essential Commodities (Amendment) Act,
2020.
By September 2020, these ordinances were made into law without
sufficient parliamentary discussion or any talks with the farmerâs
representative and its possible ramifications on their lives.
It
is worrying to see the subversion of democratic norms and enactment of
pro-corporate laws against farmers, workers and toiling masses. India
already witnessed a huge humanitarian crisis in wake of the strict
lockdown and millions of migrant workers, small and marginal farmers
were left to fend for themselves, as the institutional mechanisms were
not set in place to safeguard them.
There is an unfolding economic
crisis but rather than taking steps to help people, another set of
anti-people laws have been passed further affecting millions of people
again.
The farms bills are going to affect not only the farmers of
India but also the agricultural workers, small traders, and common
people and promote large scale corporate control of the farming sector
impacting the food security and sovereignty.
Farmers and workers
have been protesting these laws since its inception and then passage in
the Parliament. With the demand to repeal these three farm laws,
Thousands of farmers from across India started their march towards Delhi
on November 25, 2020. They were stopped at the State borders, brutally
lathi charged, and faced tear gas shells and water cannons on the way.
They
are camping for two weeks now at the borders of Delhi and were joined
by trade unions, small traders associations, feminist organisations and
others in their call for all India strike on December 8th. Support from
different parts of the world has been pouring in too and farmers protest
have also stood with the political prisoners in the country ,
broadening the ambit of the struggle for social justice.
We urge the
Modi to talk to farmers and repeal these anti farmer laws. We stand in
solidarity with the farmers and agrarian workers in their strike for
justice, freedom and sovereignty,