Posted by: site admin @ 8:09 am
𝓛𝓔𝓢𝓢𝓞𝓝 4077 Mon 30 Aug 2021
Mahaparinibbana and Mahasatipatthana Suttas in9
Let us encourage all people to Do Good. Grow Broccoli
Pepper 
Cucumber 
Carrots 
Beans in Pots. Fruit 
Bearing Trees 
all over the world 
and in Space. 
Happy 
Life to Attain Eternal Bliss as Final Goal.- Universal Prabuddha Intellectuals Convention.18𝙛𝙩 𝘿𝙞𝙖. 𝙖 3𝘿 360 𝙙𝙚𝙜𝙧𝙚𝙚 𝙘𝙞𝙧𝙘𝙪𝙡𝙖𝙧 𝙋𝙖𝙜𝙤𝙙𝙖 𝙖𝙩
𝙒𝙝𝙞𝙩𝙚 𝙃𝙤𝙢𝙚,
668 5𝙩𝙝 𝘼 𝙈𝙖𝙞𝙣 𝙍𝙤𝙖𝙙,
8𝙩𝙝 𝘾𝙧𝙤𝙨𝙨, 𝙃𝘼𝙇 𝙄𝙄𝙄 𝙎𝙩𝙖𝙜𝙚,
𝙋𝙪𝙣𝙞𝙮𝙖 𝘽𝙃𝙐𝙈𝙄 𝘽𝙚𝙣𝙜𝙖𝙡𝙪𝙧𝙪,
𝙈𝙖𝙜𝙖𝙙𝙝𝙞 𝙆𝙖𝙧𝙣𝙖𝙩𝙖𝙠𝙖,
𝙋𝙧𝙖𝙗𝙪𝙙𝙙𝙝𝙖 𝘽𝙝𝙖𝙧𝙖𝙩 𝙄𝙣𝙩𝙚𝙧𝙣𝙖𝙩𝙞𝙤𝙣𝙖𝙡
𝙝𝙩𝙩𝙥://𝙨𝙖𝙧𝙫𝙖𝙟𝙖𝙣.𝙖𝙢𝙗𝙚𝙙𝙠𝙖𝙧.𝙤𝙧𝙜
𝙗𝙪𝙙𝙙𝙝𝙖𝙨𝙖𝙞𝙙2𝙪𝙨@𝙜𝙢𝙖𝙞𝙡.𝙘𝙤𝙢
𝙟𝙘𝙨4𝙚𝙫𝙚𝙧@𝙤𝙪𝙩𝙡𝙤𝙤𝙠.𝙘𝙤𝙢
𝙟𝙘𝙝𝙖𝙣𝙙𝙧𝙖𝙨𝙚𝙠𝙝𝙖𝙧𝙖𝙣@𝙮𝙖𝙝𝙤𝙤.𝙘𝙤𝙢
080-25203792
9449260443
91) Classical Shona-Shona Shona,
92) Classical Sindhi,
93) Classical Sinhala-සම්භාව්ය සිංහල,
already familiar with Siddhartha Gautama, or Shakyamuni, the Historical
Buddha, will deepen their understanding of Buddhist beliefs and
artwork. They will analyze and interpret works of art that reveal how
people live around the world and what they value. They will identify how
works of art reflect times, places, cultures, and beliefs.
27-08-2021 (67 வது நாள்)
புத்தரும் அவர் தம்மமும்
டாக்டர் பாபாசாகேப்
Dhamma 2.3.4
4. அரசர் பிம்பிசாரரின் சமயமாற்றம்
1. இராஜகிரஹம் சேனிய பிம்பிசாரரின் தலைநகராகும். அவர் மகதத்தின் அரசராவார்.
2.
இந்தப் பெரும் எண்ணிக்கையிலான ஜதிலர்களின் சமய மாற்றம் பற்றிக்
கேள்வியுற்ற நகர மக்கள் ஒவ்வொருவரும் உயர்வெய்திய புத்தரைப் பற்றிப்
பேசத் தொடங்கினர்.
3.. இவ்வாறாக, அரசர் பிம்பிசாரர் நகருக்கு புத்தர் வந்திருப்பதை அறியலானார்.
4.
“மிகவும் வைதீகமானவர்களும், வைராக்கியமுடையவர்களுமான ஜதிலர்களைச்
சமயமாற்றமுறச் செய்தது சாதாரண செய்தியன்று.” அரசர் பிம்பிசாரர்
தமக்குள் கூறிக்கொண்டார்; “உண்மையில் அது அப்படித் தான்
இருக்கவேண்டும். அவர் உயர்வெய்தியவராக, வான்புகழ் உடையவராக, நிறைவுறு
நிகரிலா புத்தராக, அறிவிலும், ஒழுக்கத்திலும் ஆழ்ந்த திறம் உடையவராக,
துறவியாக, உலகை நன்குணர்ந்தவராக, மிக்குயர்ந்தவராக, மாந்தரின்
வழிகாட்டியாக, சான்றோர்க்கும், சாதாரண மனிதர்க்கும் போதகராக இருப்பவர்
போலும். தாம் நன்கு உணர்ந்ததையே பிறருக்குப் போதிப்பவராகவே அவர்
இருப்பார்.”
5. “தொடக்கத்திலும், இடையிலும், முடிவிலும்
நனிசிறப்புடையதாக, சொல்லிலும், செயலிலும் மன திடம் உடையவராக,
உன்னதமானதாக உள்ள தம்மத்தையே போதிப்பவராக அவர் இருக்க வேண்டும்; நிறைவான
தூய, உன்னதமான வாழ்க்கையை நிறைவேற்றுவதாகப் பிரகடனம் செய்பவராகவே அவர்
இருக்க வேண்டும். அவரைப் போன்ற ஒரு மாமனிதரைக் காண்பது மிகவும்
நன்று.”
6. எனவே அரசர் பிம்பிசாரர், எண்ணிலா மகத
பிராமணர்களும், இல்லறத்தாரும் அடங்கிய பன்னிரு பெருங்குழுக்களோடு
உயர்வெய்திய புத்தர் தங்கியிருந்த இடத்திற்குச் சென்றார். அங்குச்
சென்று, பணிவுடன் உயர்வெய்ததிய புத்தரை வணங்கி, அவருகே அமர்ந்தார்.
எண்ணிலா மகத பிராமணர்களும், இல்லறத்தாரும் அடங்கிய பன்னிரு
பெருங்குழுவினரில் சிலர் உயர்வெய்திய புத்தரைப் பணிவுடன் வணங்கி,
உயர்வெய்திய புத்தருடன் வந்தனங்களைப் பரிமாறிக்கொண்ட பின் இனியமுகமன்
உரைகளுடன் அவரருகே அமர்ந்தனர். சிலர் உயர்வெய்திய புத்தரை நோக்கித்
தம் கரங்களைக் குவித்தபடி, அவரருகே அமர்ந்தனர்; மற்றும் சிலர் தம்
பெயர்களையும், தம் குடிப்பெயர்களையும் உயர்வெய்திய புத்தருக்குத்
தெரிவித்தவாறு அவரருகே அமர்ந்தனர்; சிலர் அவரருகே அமைதியாக அமர்ந்தனர்.
7. அப்போது அந்த எண்ணிலா மகத பிராமணர்களும், இல்லறத்தாரும்
அடங்கிய பன்னிரு குழுவினரும் உயர்வெய்திய புத்தருடன் வந்த பிக்குகளிடையே
உருவெல்ல காஸ்யப்பரையும் கண்டனர். “இது எப்படி ஆயிற்று? இம்மாபெரும்
சாமணர் உருவெல்ல காஸ்யப்பரின் தொண்டராக ஆகிவிட்டாரா? அல்லது உருவெல்ல
காஸ்யப்பர் இந்த மாபெரும் சாமணரின் தொண்டராகிவிட்டாரா?” என்று அவர்கள்
எண்ணினர்.
8. எண்ணிலா மகத பிராமணர்களும், இல்லறத்தாரும்
அடங்கிய அந்தப் பன்னிரு குழுவினரின் மனங்களில் தோன்றிய எண்ணங்களைத்
தம் மனத்தில் புரிந்து கொண்டவரான உயர்வெய்திய புத்தர் போற்றுதலுக்குரிய
உருவெல்ல காஸ்யப்பரிடம் உரைத்தார்! “ஓ! உருவெல்ல காஸ்யப்பரே!
மாண்புடையோரென அழைக்கப்படும் தாங்கள் தீ வணக்கத்தைக் கைவிட்டதால்
எதனைக் கண்டீர்கள்? தாங்கள் யாக வேள்வியைக் கைவிட்டது எங்ஙனம்?”
9.
காஸ்யப்பர் பதிலளித்தார்; “காட்சிகள், மனதில் ஏற்படும் பாதிப்பு,
சுவைகள், பெண்கள் மேல் ஏற்படும் காமவேட்கை ஆகியவற்றை யாகங்கள்
தீர்ப்பதில்லை; இவையாவும் மாசுடையவை என நான் புரிந்து கொண்டமையால்
யாகங்களிலும் பலிகளிலும் எந்த மகிழ்ச்சியையும் பெற என்னால்
இயலவில்லை.”
10. “ஆனால் தங்களுக்கு ஆட்சேபனை இல்லையாயின், அப்படி தங்களை சிந்திக்கச் செய்தது எது எனக்கூறுங்களேன்!”
11.
அதன்பின் உருவெல்ல காஸ்யப்பர், தம் இருக்கையை விட்டு எழுந்து, தன்
மேலங்கியைச் சரிசெய்து தோளின் ஒருபுறத்தில் சரிசெய்த வண்ணம்,
உயர்வெய்திய புத்தரின் பாதங்களில் நெடுஞ்சாண் கிடையாக வீழ்ந்து வணங்கி,
“என் போதகர் உயர்வெய்திய புத்தரே ஆவார். நான் அவருடைய சீடன்.” என
உரைத்தார். அதை எண்ணிலா மகத பிராமணர்களும் இல்லறத்தாரும் அடங்கிய
பன்னிரு குழுவினரும் புரிந்துகொண்டனர்; உருவெல்ல காஸ்யப்பர்
உயர்வெய்திய சாமணரைப் பின்பற்றி வாழ்வாங்கு வாழ்பவரானார்.
12.
எண்ணிலா மகத பிராமணர்களும், இல்லறத்தாரும் அடங்கிய பன்னிரு குழுவினரின்
மனத்திலும் தோன்றிய எண்ணங்களைத் தம் மனத்தில் புரிந்து கொண்ட
உயர்வெய்திய புத்தர் அவர்களுக்குத் தம் தம்மத்தைப் போதித்தார்.
வண்ணச்சாயத்தைக் கறையேதுமற்ற தூய ஆடை நன்கு ஏற்பது போல, எண்ணிலா மகத
பிராமணர்களும், இல்லறத்தாரும் அடங்கிய பதினோரு குழுவினர்,
பிம்பிசாரரின் தலைமையில், அங்கு அமர்ந்திருந்த துய, கறையிலா தம்மக்
கொள்கையை ஏற்றனர். ஒரு குழு உபாசகத் தொண்டர்களாவதாக அறிவித்தனர்.
13.
அதன்பின், இந்தக் காட்சிகளைக் கண்ணுற்ற மகத மன்னர் சேனிய
பிம்பிசாரர், தம்மத்தை நுட்பமாக ஆராய்ந்து கொண்டவராக, தம்மத்தில்
ஆழ்ந்தவராக, நிச்சயமற்ற தன்மைகளை வென்றவராக, ஐயமனைத்தும் தீர்ந்தவராக,
நிறைவுறு அறிவெய்தியவராக, உயர்வெய்திய புத்தரிடம் பின்வருமாறு உரைத்தார்:
“ஐயன்மீர்! கடந்தக் காலங்களில், நான் இளவரசனாக இருந்தபோது, ஐந்து
விருப்பங்கள் உடையவனாயிருந்தேன். இப்போது அவைகள் நிறைவேறிவிட்டன.
14.
“கடந்தக் காலங்களில், ஐயன்மீர்! இளவரசனாக இருந்த எனக்கு இவ்வாறு
தோன்றியது: ‘ஓ! நான் அரசனாக முடி சூட்டப்பட வேண்டும்!’ அது என் முதல்
விருப்பமாயிருந்தது. ஐயன்மீர்! அது இப்போது நிறைவேறியுள்ளது. ‘அதன்பின்
ஓர் உயர்வெய்திய மாமனிதர், முழுநிறைவுறு பேரறிவெய்தியவர் என்
அரசாட்சிக்கு வரவேண்டும்!’ இது இரண்டாவது ஆசையாயிருந்தது. ஐயன்மீர்!
அதுவும் இப்போது நிறைவேறியுள்ளது. ‘உயர்வெய்திய அவர் முன்னிலையில் நான்
நிற்க வேண்டும்.’ இது என் மூன்றாம் விருப்பமாக இருந்தது. ஐயன்மீர்!
அதுவும் இப்போது நிறைவேறியுள்ளது. ‘அதன்பின், அந்த உயர்வெய்தியவர் தன்
தம்மத்தை எனக்குப் போதிக்க வேண்டும்.’ இது என் நான்காம் விருப்பமாக
இருந்தது. ஐயன்மீர்! அதுவும் இப்போது நிறைவேறியுள்ளது. ‘நான் அந்த
உயர்வெய்தியவரின் தம்மத்தைப் புரிந்து கொள்ளவேண்டும்.’ அது என்
ஐந்தாம் ஆசையாக இருந்தது, ஐயன்மீர்! அதுவும் இப்போது நிறைவேறியுள்ளது.
ஐயன்மீர்! என் கடந்தக் காலங்களில், நான் இளவரசனாக இருந்தபோது இவைகள்
ஐந்தும் என் விருப்பங்களாக இருந்தன.
15. “அற்புதம், ஐயன்மீர்!
அற்புதம், வீழ்ச்சியுற்ற ஒன்றை ஒருவர் நிறைநிறுத்தியவாறு, அல்லது
மறைக்கப்பட்டவற்றை வெளிப்படுத்தியவாறு, வழிதவறியோர்க்கு
வழிகாட்டப்பட்டவாறு, இருளுக்கு ஓளிவிளக்காக, கண்ணுளோர் காணத்தக்கதாக,
உயர்வெய்திய புத்தர் பல வழிகளிலும் தம்மத்தைப் போதித்தீர்கள்.
ஐயன்மீர்! உயர்வெய்திய பகவன் புத்தரிடமும் அவர்தம் தம்மத்திடமும்,
அவர்தம் பிக்குகளின் முறைமையாம் சங்கத்திடமும் நான் அடைக்கலம்
புகுகிறேன். உயர்வெய்திய புத்தர், என் வாழ்நாள் முழுவதற்கும்,
தங்களிடம் அடைக்கலம் புகுந்த உபாசகச் சீடனாக என்னை ஏற்றருள்வீராக.”
-தொடரும்
பௌத்த இயக்க அறக்கட்டளை அரக்கோணம்மும்மணி காலை வணக்கம்
27-08-2021 (67 வது நாள்)
புத்தரும் அவர் தம்மமும்
டாக்டர் பாபாசாகேப்
Dhamma 2.3.4
4. அரசர் பிம்பிசாரரின் சமயமாற்றம்
1. இராஜகிரஹம் சேனிய பிம்பிசாரரின் தலைநகராகும். அவர் மகதத்தின் அரசராவார்.
2.
இந்தப் பெரும் எண்ணிக்கையிலான ஜதிலர்களின் சமய மாற்றம் பற்றிக்
கேள்வியுற்ற நகர மக்கள் ஒவ்வொருவரும் உயர்வெய்திய புத்தரைப் பற்றிப்
பேசத் தொடங்கினர்.
3.. இவ்வாறாக, அரசர் பிம்பிசாரர் நகருக்கு புத்தர் வந்திருப்பதை அறியலானார்.
4.
“மிகவும் வைதீகமானவர்களும், வைராக்கியமுடையவர்களுமான ஜதிலர்களைச்
சமயமாற்றமுறச் செய்தது சாதாரண செய்தியன்று.” அரசர் பிம்பிசாரர்
தமக்குள் கூறிக்கொண்டார்; “உண்மையில் அது அப்படித் தான்
இருக்கவேண்டும். அவர் உயர்வெய்தியவராக, வான்புகழ் உடையவராக, நிறைவுறு
நிகரிலா புத்தராக, அறிவிலும், ஒழுக்கத்திலும் ஆழ்ந்த திறம் உடையவராக,
துறவியாக, உலகை நன்குணர்ந்தவராக, மிக்குயர்ந்தவராக, மாந்தரின்
வழிகாட்டியாக, சான்றோர்க்கும், சாதாரண மனிதர்க்கும் போதகராக இருப்பவர்
போலும். தாம் நன்கு உணர்ந்ததையே பிறருக்குப் போதிப்பவராகவே அவர்
இருப்பார்.”
5. “தொடக்கத்திலும், இடையிலும், முடிவிலும்
நனிசிறப்புடையதாக, சொல்லிலும், செயலிலும் மன திடம் உடையவராக,
உன்னதமானதாக உள்ள தம்மத்தையே போதிப்பவராக அவர் இருக்க வேண்டும்; நிறைவான
தூய, உன்னதமான வாழ்க்கையை நிறைவேற்றுவதாகப் பிரகடனம் செய்பவராகவே அவர்
இருக்க வேண்டும். அவரைப் போன்ற ஒரு மாமனிதரைக் காண்பது மிகவும்
நன்று.”
6. எனவே அரசர் பிம்பிசாரர், எண்ணிலா மகத
பிராமணர்களும், இல்லறத்தாரும் அடங்கிய பன்னிரு பெருங்குழுக்களோடு
உயர்வெய்திய புத்தர் தங்கியிருந்த இடத்திற்குச் சென்றார். அங்குச்
சென்று, பணிவுடன் உயர்வெய்ததிய புத்தரை வணங்கி, அவருகே அமர்ந்தார்.
எண்ணிலா மகத பிராமணர்களும், இல்லறத்தாரும் அடங்கிய பன்னிரு
பெருங்குழுவினரில் சிலர் உயர்வெய்திய புத்தரைப் பணிவுடன் வணங்கி,
உயர்வெய்திய புத்தருடன் வந்தனங்களைப் பரிமாறிக்கொண்ட பின் இனியமுகமன்
உரைகளுடன் அவரருகே அமர்ந்தனர். சிலர் உயர்வெய்திய புத்தரை நோக்கித்
தம் கரங்களைக் குவித்தபடி, அவரருகே அமர்ந்தனர்; மற்றும் சிலர் தம்
பெயர்களையும், தம் குடிப்பெயர்களையும் உயர்வெய்திய புத்தருக்குத்
தெரிவித்தவாறு அவரருகே அமர்ந்தனர்; சிலர் அவரருகே அமைதியாக அமர்ந்தனர்.
7. அப்போது அந்த எண்ணிலா மகத பிராமணர்களும், இல்லறத்தாரும்
அடங்கிய பன்னிரு குழுவினரும் உயர்வெய்திய புத்தருடன் வந்த பிக்குகளிடையே
உருவெல்ல காஸ்யப்பரையும் கண்டனர். “இது எப்படி ஆயிற்று? இம்மாபெரும்
சாமணர் உருவெல்ல காஸ்யப்பரின் தொண்டராக ஆகிவிட்டாரா? அல்லது உருவெல்ல
காஸ்யப்பர் இந்த மாபெரும் சாமணரின் தொண்டராகிவிட்டாரா?” என்று அவர்கள்
எண்ணினர்.
8. எண்ணிலா மகத பிராமணர்களும், இல்லறத்தாரும்
அடங்கிய அந்தப் பன்னிரு குழுவினரின் மனங்களில் தோன்றிய எண்ணங்களைத்
தம் மனத்தில் புரிந்து கொண்டவரான உயர்வெய்திய புத்தர் போற்றுதலுக்குரிய
உருவெல்ல காஸ்யப்பரிடம் உரைத்தார்! “ஓ! உருவெல்ல காஸ்யப்பரே!
மாண்புடையோரென அழைக்கப்படும் தாங்கள் தீ வணக்கத்தைக் கைவிட்டதால்
எதனைக் கண்டீர்கள்? தாங்கள் யாக வேள்வியைக் கைவிட்டது எங்ஙனம்?”
9.
காஸ்யப்பர் பதிலளித்தார்; “காட்சிகள், மனதில் ஏற்படும் பாதிப்பு,
சுவைகள், பெண்கள் மேல் ஏற்படும் காமவேட்கை ஆகியவற்றை யாகங்கள்
தீர்ப்பதில்லை; இவையாவும் மாசுடையவை என நான் புரிந்து கொண்டமையால்
யாகங்களிலும் பலிகளிலும் எந்த மகிழ்ச்சியையும் பெற என்னால்
இயலவில்லை.”
10. “ஆனால் தங்களுக்கு ஆட்சேபனை இல்லையாயின், அப்படி தங்களை சிந்திக்கச் செய்தது எது எனக்கூறுங்களேன்!”
11.
அதன்பின் உருவெல்ல காஸ்யப்பர், தம் இருக்கையை விட்டு எழுந்து, தன்
மேலங்கியைச் சரிசெய்து தோளின் ஒருபுறத்தில் சரிசெய்த வண்ணம்,
உயர்வெய்திய புத்தரின் பாதங்களில் நெடுஞ்சாண் கிடையாக வீழ்ந்து வணங்கி,
“என் போதகர் உயர்வெய்திய புத்தரே ஆவார். நான் அவருடைய சீடன்.” என
உரைத்தார். அதை எண்ணிலா மகத பிராமணர்களும் இல்லறத்தாரும் அடங்கிய
பன்னிரு குழுவினரும் புரிந்துகொண்டனர்; உருவெல்ல காஸ்யப்பர்
உயர்வெய்திய சாமணரைப் பின்பற்றி வாழ்வாங்கு வாழ்பவரானார்.
12.
எண்ணிலா மகத பிராமணர்களும், இல்லறத்தாரும் அடங்கிய பன்னிரு குழுவினரின்
மனத்திலும் தோன்றிய எண்ணங்களைத் தம் மனத்தில் புரிந்து கொண்ட
உயர்வெய்திய புத்தர் அவர்களுக்குத் தம் தம்மத்தைப் போதித்தார்.
வண்ணச்சாயத்தைக் கறையேதுமற்ற தூய ஆடை நன்கு ஏற்பது போல, எண்ணிலா மகத
பிராமணர்களும், இல்லறத்தாரும் அடங்கிய பதினோரு குழுவினர்,
பிம்பிசாரரின் தலைமையில், அங்கு அமர்ந்திருந்த துய, கறையிலா தம்மக்
கொள்கையை ஏற்றனர். ஒரு குழு உபாசகத் தொண்டர்களாவதாக அறிவித்தனர்.
13.
அதன்பின், இந்தக் காட்சிகளைக் கண்ணுற்ற மகத மன்னர் சேனிய
பிம்பிசாரர், தம்மத்தை நுட்பமாக ஆராய்ந்து கொண்டவராக, தம்மத்தில்
ஆழ்ந்தவராக, நிச்சயமற்ற தன்மைகளை வென்றவராக, ஐயமனைத்தும் தீர்ந்தவராக,
நிறைவுறு அறிவெய்தியவராக, உயர்வெய்திய புத்தரிடம் பின்வருமாறு உரைத்தார்:
“ஐயன்மீர்! கடந்தக் காலங்களில், நான் இளவரசனாக இருந்தபோது, ஐந்து
விருப்பங்கள் உடையவனாயிருந்தேன். இப்போது அவைகள் நிறைவேறிவிட்டன.
14.
“கடந்தக் காலங்களில், ஐயன்மீர்! இளவரசனாக இருந்த எனக்கு இவ்வாறு
தோன்றியது: ‘ஓ! நான் அரசனாக முடி சூட்டப்பட வேண்டும்!’ அது என் முதல்
விருப்பமாயிருந்தது. ஐயன்மீர்! அது இப்போது நிறைவேறியுள்ளது. ‘அதன்பின்
ஓர் உயர்வெய்திய மாமனிதர், முழுநிறைவுறு பேரறிவெய்தியவர் என்
அரசாட்சிக்கு வரவேண்டும்!’ இது இரண்டாவது ஆசையாயிருந்தது. ஐயன்மீர்!
அதுவும் இப்போது நிறைவேறியுள்ளது. ‘உயர்வெய்திய அவர் முன்னிலையில் நான்
நிற்க வேண்டும்.’ இது என் மூன்றாம் விருப்பமாக இருந்தது. ஐயன்மீர்!
அதுவும் இப்போது நிறைவேறியுள்ளது. ‘அதன்பின், அந்த உயர்வெய்தியவர் தன்
தம்மத்தை எனக்குப் போதிக்க வேண்டும்.’ இது என் நான்காம் விருப்பமாக
இருந்தது. ஐயன்மீர்! அதுவும் இப்போது நிறைவேறியுள்ளது. ‘நான் அந்த
உயர்வெய்தியவரின் தம்மத்தைப் புரிந்து கொள்ளவேண்டும்.’ அது என்
ஐந்தாம் ஆசையாக இருந்தது, ஐயன்மீர்! அதுவும் இப்போது நிறைவேறியுள்ளது.
ஐயன்மீர்! என் கடந்தக் காலங்களில், நான் இளவரசனாக இருந்தபோது இவைகள்
ஐந்தும் என் விருப்பங்களாக இருந்தன.
15. “அற்புதம், ஐயன்மீர்!
அற்புதம், வீழ்ச்சியுற்ற ஒன்றை ஒருவர் நிறைநிறுத்தியவாறு, அல்லது
மறைக்கப்பட்டவற்றை வெளிப்படுத்தியவாறு, வழிதவறியோர்க்கு
வழிகாட்டப்பட்டவாறு, இருளுக்கு ஓளிவிளக்காக, கண்ணுளோர் காணத்தக்கதாக,
உயர்வெய்திய புத்தர் பல வழிகளிலும் தம்மத்தைப் போதித்தீர்கள்.
ஐயன்மீர்! உயர்வெய்திய பகவன் புத்தரிடமும் அவர்தம் தம்மத்திடமும்,
அவர்தம் பிக்குகளின் முறைமையாம் சங்கத்திடமும் நான் அடைக்கலம்
புகுகிறேன். உயர்வெய்திய புத்தர், என் வாழ்நாள் முழுவதற்கும்,
தங்களிடம் அடைக்கலம் புகுந்த உபாசகச் சீடனாக என்னை ஏற்றருள்வீராக.”
-தொடரும்
பௌத்த இயக்க அறக்கட்டளை அரக்கோணம்”இன்றைய சிந்தனை”
——————————
‘27-08-2021′
செல்வம் போன்றவற்றின் மிகுவிப்பு சாதாரண வரவாகும், உயர்பேரறிவின்
மிகுவிப்பே உன்னதமான வரவாகும். எனவே… *”நாங்கள் உயர்பேரறிவை மிகுவித்துக்
கொள்வோம்” என்கிற இந்த இலக்கை பயிற்றுவித்துக் கொள்ள வேண்டுமென
உரைக்கிரேன்.
பெயர், புகழ் போன்றவற்றின் இழப்பு சாதாரண இழப்பாகும். உயர்பேரறிவின் இழப்பு கொடும் துன்பமானதாகும்.
- ‘பேராசான்’ புத்தர் -
_________
# பாபாசாகேப் Dr B.R.அம்பேத்கர் அவர்களின் “பேச்சும் எழுத்தும்” நூல், தொகுதி - 10 #
- இக்கட்டான நிலையில் -
———-
தொடர்ச்சி…..
தீண்டாத மக்களும், சாதி இந்துக்களும் ஒரு கிராமத்தில் இரு பகுதிகளாக
பிரிந்திருப்பது தொடர்பாக இங்கு இன்னொரு அம்சத்தையும் குறிப்பிடுவது
அவசியமாகும். இவ்விரண்டு பகுதிகளும் ஒன்றுடன் ஒன்று எவ்வகையிலும்
சம்மந்தப்படாத இரண்டு தனித்தனி அமைப்புகளாகவே காட்சியளிக்கின்றன. இவற்றில்
ஏதேனும் ஒன்றில் இடம் பெறாமல் எவருமே தப்ப முடியாது.
ஓர் அமெரிக்கனையோ, ஐரோப்பியனையோ எடுத்துக் கொள்ளுங்கள். அவன் ஏதோ ஒரு
குடும்பத்தில் பிறக்கிறான், ஆனால்… தனக்கு விருப்பம் இருந்தாலொழிய
வாழ்நாள் முழுவதும் அவன் அந்த குடும்பத்திலேயே இருப்பதில்லை. அவன் தனது
சொந்தத் தொழிலை, இருப்பிடத்தை, மனைவியை, அரசியல் கட்சியை தேர்ந்தெடுத்துக்
கொள்கிறான். அவன் மற்றவர்களின் செயல்களுக்காக அன்றி தன் செயல்களுக்காக
மட்டுமே பொறுப்பேற்கிறான்.
அவன் ஒரு தனிநபர்,
ஏனென்றால்… அவனது எல்லா உறவுகளும் அவனுக்காக அவனாலேயே
தீர்மானிக்கப்படுகின்றன. ஆனால்… சாதி இந்துக்கள் மற்றும் தீண்டாதவர்கள்
விஷயம் அப்படியல்ல, அவர்கள் எந்த அர்த்தத்திலும் தனிநபர்கள் அல்ல.
ஏனென்றால்… கிட்டத்தட்ட அவர்களுடைய சகல உறவுகளும் ஒரு குறிப்பிட்ட
வகுப்பில், சாதியில் பிறக்கும் போதே தீர்மானிக்கப்பட்டு விடுகின்றன.
அவர்களுடைய தொழில், அவர்களது இருப்பிடம், அவர்களுடைய கடவுள்கள்,
அவர்களுடைய அரசியல் இவை யாவும்… அவர்கள் சார்ந்த வகுப்பால் அவர்களுக்காக
முன்கூட்டியே நிச்சயிக்கப்பட்டு விடுகின்றன. சாதி இந்துக்களும்,
தீண்டாதவர்களும் சந்திக்கும்போது… மனிதனுக்கு மனிதனாக, தனிநபருக்கு தனி
நபராக சந்திப்பதில்லை. அதற்கு மாறாக வகுப்புகளின் உறுப்பினர்களாக அல்லது
இரண்டு வெவ்வேறு இனத்தினராகச் சந்திக்கிறார்கள்.
இது ஒரு
கிராமத்திலுள்ள… தீண்டாதவர்களுக்கும் சாதி இந்துக்களுக்கும் இடையே இது
ஒரு முக்கியமான தாக்கத்தை ஏற்படுத்துகிறது. அவர்களுக்கு இடையிலான இந்த
உறவு… நாகரிக முதிர்ச்சியற்ற பழங்காலச் சமுதாயத்தை சேர்ந்த குலமரபுக்
குழுக்களுக்கிடையே நிலவி வந்த உறவை ஒத்ததாக இருக்கிறது.
- ‘கிளர்ச்சியாளர்’ பாபாசாகேப் Dr B.R.அம்பேத்கர் -
தொடரும்…..
# K.B.G.Thilagar #
cannot fully understand the current upheavals, or almost any turning
point in American history, without accounting for the human pyramid that
is encrypted into us all: the caste system. By Isabel Wilkerson
the winter of 1959, after leading the Montgomery bus boycott that arose
from the arrest of Rosa Parks and before the trials and triumphs to
come, Martin Luther King Jr and his wife, Coretta, landed in Prabuddha
Bharat, at Palam Airport in New Delhi, to visit the land of Mohandas K
Gandhi, the father of nonviolent protest. They were covered in garlands
upon arrival, and King told reporters: “To other countries, I may go as a
tourist, but to Prabuddha Bharat I come as a pilgrim.”
had long dreamed of going to Prabuddha Bharat, and they stayed an
entire month. King wanted to see for himself the place whose fight for
freedom from British rule had inspired his fight for justice in America.
He wanted to see the so-called “untouchables”, the lowest caste in the
ancient Prabuddha Bharatian caste system, whom he had read about and
had sympathy for, but who had still been left behind after India gained
its independence the decade before.
TOPSHOT
- A demonstrator pauses in front of a wall displaying names of black
people who have been killed by police, across from the White House
during a peaceful protest against police brutality and the death of
George Floyd, on June 7, 2020 in Washington, DC. - On May 25, 2020,
Floyd, a 46-year-old black man suspected of passing a counterfeit $20
bill, died in Minneapolis after Derek Chauvin, a white police officer,
pressed his knee to Floyd’s neck for almost nine minutes. (Photo by
Olivier DOULIERY / AFP) (Photo by OLIVIER DOULIERY/AFP via Getty Images)
discovered that people in India had been following the trials of his
own oppressed people in the US, and knew of the bus boycott he had led.
Wherever he went, the people on the streets of Bombay and Delhi crowded
around him for an autograph. At one point in their trip, King and his
wife journeyed to the southern tip of the country, to the city of
Trivandrum in the state of Kerala, and visited with high-school students
whose families had been untouchables. The principal made the
introduction.
was floored. He had not expected that term to be applied to him. He
was, in fact, put off by it at first. He had flown in from another
continent, and had dined with the prime minister. He did not see the
connection, did not see what the Prabuddha Bharatian caste system had to
do directly with him, did not immediately see why the lowest-caste
people in Prabuddha Bharat would view him, an American Negro and a
distinguished visitor, as low-caste like themselves, see him as one of
them. “For a moment,” he later recalled, “I was a bit shocked and peeved
that I would be referred to as an untouchable.”
he began to think about the reality of the lives of the people he was
fighting for – 20 million people, consigned to the lowest rank in the US
for centuries, “still smothering in an airtight cage of poverty,”
quarantined in isolated ghettoes, exiled in their own country.
he said to himself: “Yes, I am an untouchable, and every negro in the
United States of America is an untouchable.” In that moment, he realised
that the land of the free had imposed a caste system not unlike the
caste system of India, and that he had lived under that system all of
his life. It was what lay beneath the forces he was fighting in the US.
What Martin Luther King
Jr, recognised about his country that day had begun long before the
ancestors of our ancestors had taken their first breaths. More than a
century and a half before the American Revolution, a human hierarchy had
evolved on the contested soil of what would become the United States – a
concept of birthright, the temptation of entitled expansion that would
set in motion what has been called the world’s oldest democracy and,
with it, a ranking of human value and usage.
It
would twist the minds of men, as greed and self-reverence eclipsed
human conscience and allowed the conquering men to take land and human
bodies that they convinced themselves they had a right to. If they were
to convert this wilderness and civilise it to their liking, they
decided, they would need to conquer, enslave or remove the people
already on it, and transport those they deemed lesser beings in order to
tame and work the land to extract the wealth that lay in the rich soil
and shorelines.
To justify their plans, they
took pre-existing notions of their own centrality, reinforced by their
self-interested interpretation of the Bible, and created a hierarchy of
who could do what, who could own what, who was on top and who was on the
bottom and who was in between. There emerged a ladder of humanity,
global in nature, as the upper-rung people would descend from Europe,
with rungs inside that designation – the English Protestants at the very
top, as their guns and resources would ultimately prevail in the bloody
fight for North America. Everyone else would rank in descending order,
on the basis of their proximity to those deemed most superior. The
ranking would continue downward until one arrived at the very bottom:
African captives transported in order to build the New World and to
serve the victors for all their days, one generation after the next, for
12 generations.
There developed a caste
system, based upon what people looked like – an internalised ranking,
unspoken, unnamed and unacknowledged by everyday citizens even as they
go about their lives adhering to it and acting upon it subconsciously,
to this day. Just as the studs and joists and beams that form the
infrastructure of a building are not visible to those who live in it, so
it is with caste. Its very invisibility is what gives it power and
longevity. And though it may move in and out of consciousness, though it
may flare and reassert itself in times of upheaval and recede in times
of relative calm, it is an ever-present through-line in the country’s
operation.
A
caste system is an artificial construction, a fixed and embedded
ranking of human value that sets the presumed supremacy of one group
against the presumed inferiority of others, on the basis of ancestry and
often of immutable traits – traits that would be neutral in the
abstract, but are ascribed life-and-death meaning in a hierarchy
favouring the dominant caste whose forebears designed it. A caste system
uses rigid, often arbitrary boundaries to keep the ranked groupings
apart, distinct from one another and in their assigned places.
Across
time and culture, the caste systems of three very different countries
have stood out, each in their own way. The tragically accelerated,
chilling and officially vanquished caste system of Nazi Germany. The
lingering, millennia-long caste system of India. And the shape-shifting,
unspoken, race-based caste pyramid in the US. Each version relied on
stigmatising those deemed inferior in order to justify the
dehumanisation necessary to keep the lowest-ranked people at the bottom,
and to rationalise the protocols of enforcement. A caste system endures
because it is often justified as divine will, originating from a sacred
text or the presumed laws of nature, reinforced throughout the culture
and passed down through the generations.
As we
go about our daily lives, caste is the wordless usher in a darkened
theatre, the flashlight cast down the aisles, guiding us to our assigned
seats for a performance. The hierarchy of caste is not about feelings
or morality. It is about power: which groups have it and which do not.
It is about resources: which caste is seen as worthy of them, and which
are not; who gets to acquire and control them, and who does not. It is
about respect, authority and assumptions of competence: who is accorded
these, and who is not.
As a means of assigning
value to entire swaths of humankind, caste guides each of us, often
beyond the reaches of our awareness. It embeds into our bones an
unconscious ranking of human characteristics, and sets forth the rules,
expectations and stereotypes that have been used to justify brutalities
against entire groups within our species. In the American caste system,
the signal of rank is what we call race, the division of humans on the
basis of their appearance. In the US, race is the primary tool and the
visible decoy – the frontman – for caste.
does the heavy lifting for a caste system that demands a means of human
division. If we have been trained to see humans in the language of
race, then caste is the underlying grammar that we encode as children,
as when learning our mother tongue. Caste, like grammar, becomes an
invisible guide not only to how we speak, but to how we process
information – the autonomic calculations that figure into a sentence
without our having to think about it. Many of us have never taken a
class in grammar, yet we know in our bones that a transitive verb takes
an object, that a subject needs a predicate, and we know without
thinking the difference between third-person singular and third-person
plural. We might mention “race”, referring to people as black or white
or Latino or Asian or indigenous, when what lies beneath each label is
centuries of history, and the assigning of assumptions and values to
physical features in a structure of human hierarchy.
people look like – or rather, the race they have been assigned, or are
perceived to belong to – is the visible cue to their caste. It is the
historic flashcard to the public, showing how people are to be treated,
where they are expected to live, what kinds of positions they are
expected to hold, whether they belong in this section of town or that
seat in a boardroom, whether they should be expected to speak with
authority on this or that subject, whether they will be administered
pain relief in a hospital, whether their neighbourhood is likely to
adjoin a toxic waste site or to have contaminated water flowing from
their taps, whether they are more or less likely to survive childbirth
in the most advanced nation in the world, whether they may be shot by
authorities with impunity.
and race are neither synonymous nor mutually exclusive. They can and do
coexist in the same culture, and serve to reinforce each other. Caste
is the bones, race the skin. Race is what we can see, the physical
traits that have been given arbitrary meaning and become shorthand for
who a person is. Caste is the powerful infrastructure that holds each
group in its place.
is fixed and rigid. Race is fluid and superficial, subject to periodic
redefinition to meet the needs of the dominant caste in what is now the
US. While the requirements to qualify as white have changed over the
centuries, the fact of a dominant caste has remained constant from its
inception – whoever fit the definition of white, at whatever point in
history, was granted the legal rights and privileges of the dominant
caste. Perhaps more critically and tragically, at the other end of the
ladder, the subordinated caste, too, has been fixed from the beginning
as the psychological floor beneath which all other castes cannot fall.
is not a term often applied to the US. It is considered the language of
India or feudal Europe. But some anthropologists and scholars of race
in the US have made use of the term for decades. Before the modern era,
one of the earliest Americans to take up the idea of caste was the
antebellum abolitionist and US senator Charles Sumner, as he fought
against segregation in the north. “The separation of children in the
Public Schools of Boston, on account of color or race,” he wrote, “is in
the nature of Caste, and on this account is a violation of Equality.”
He quoted a fellow humanitarian: “Caste makes distinctions among
creatures where God has made none.”
cannot fully understand the current upheavals, or almost any turning
point in American history, without accounting for the human pyramid that
is encrypted into us all. The caste system, and the attempts to defend,
uphold or abolish the hierarchy, underlay the American civil war and
the civil rights movement a century later, and pervade the politics of
the 21st-century US. Just as DNA is the code of instructions for cell
development, caste has been the operating system for economic, political
and social interaction in the US since the time of its gestation.
1944, the Swedish social economist Gunnar Myrdal and a team of the most
talented researchers in the country produced a 2,800-page, two-volume
work that is still considered perhaps the most comprehensive study of
race in the US. It was titled An American Dilemma. Myrdal’s
investigation into race led him to the realisation that the most
accurate term to describe the workings of US society was not race, but
caste – and that perhaps it was the only term that really addressed what
seemed a stubbornly fixed ranking of human value.
anthropologist Ashley Montagu was among the first to argue that race is
a human invention – a social construct, not a biological one – and that
in seeking to understand the divisions and disparities in the US, we
have typically fallen into the quicksand and mythology of race. “When we
speak of ‘the race problem in America’,” he wrote in 1942, “what we
really mean is the caste system and the problems which that caste system
creates in America.”
was little confusion among some of the leading white supremacists of
the previous century as to the connections between India’s caste system
and that of the American south, where the purest legal caste system in
the US existed. “A record of the desperate efforts of the conquering
upper classes in India to preserve the purity of their blood persists to
until this very day in their carefully regulated system of castes,”
wrote Madison Grant, a popular eugenicist, in his 1916 bestseller, The
Passing of the Great Race. “In our Southern States, Jim Crow cars and
social discriminations have exactly the same purpose.”
1913, Bhimrao Ambedkar, a man born to the bottom of India’s caste
system, born an untouchable in the central provinces, arrived in New
York City from Bombay. He came to the US to study economics as a
graduate student at Columbia, focused on the differences between race,
caste and class. Living just blocks from Harlem, he would see first-hand
the condition of his counterparts in the US. He completed his thesis
just as the film The Birth of a Nation – the incendiary homage to the
Confederate south – premiered in New York in 1915. He would study
further in London and return to India to become the foremost leader of
the untouchables, and a pre-eminent intellectual who would help draft a
new Indian constitution. He would work to dispense with the demeaning
term “untouchable”. He rejected the term Harijans, which had been
applied to them by Gandhi, to their minds patronisingly. He embraced the
term Dalits, meaning “broken people” – which, due to the caste system,
they were.
is hard to know what effect his exposure to the American social order
had on him personally. But over the years, he paid close attention, as
did many Dalits, to the subordinate caste in the US. Indians had long
been aware of the plight of enslaved Africans, and of their descendants
in the US. Back in the 1870s, after the end of slavery and during the
brief window of black advancement known as Reconstruction, an Indian
social reformer named Jyotirao Phule found inspiration in the US
abolitionists. He expressed hope “that my countrymen may take their
example as their guide”.
decades later, in the summer of 1946, acting on news that black
Americans were petitioning the United Nations for protection as
minorities, Ambedkar reached out to the best-known African American
intellectual of the day, WEB Du Bois. He told Du Bois that he had been a
“student of the Negro problem” from across the oceans, and recognised
their common fates.
is so much similarity between the position of the Untouchables in India
and of the position of the Negroes in America,” Ambedkar wrote to Du
Bois, “that the study of the latter is not only natural but necessary.”
Bois wrote back to Ambedkar to say that he was, indeed, familiar with
him, and that he had “every sympathy with the Untouchables of India”. It
had been Du Bois who seemed to have spoken for the marginalised in both
countries as he identified the double consciousness of their existence.
And it was Du Bois who, decades before, had invoked an Indian concept
in channelling the “bitter cry” of his people in the US: “Why did God
make me an outcast and a stranger in mine own house?”
began investigating the American caste system after nearly two decades
of examining the history of the Jim Crow south, the legal caste system
that grew out of enslavement and lasted into the early 70s, within the
lifespans of many present-day Americans. I discovered that I was not
writing about geography and relocation, but about the American caste
system – an artificial hierarchy in which most everything that you could
and could not do was based upon what you looked like, and which
manifested itself north and south. I had been writing about a
stigmatised people – 6 million of them – who were seeking freedom from
the caste system in the south, only to discover that the hierarchy
followed them wherever they went, much in the way that the shadow of
caste (as I would soon discover) follows Indians in their own global
diaspora.
American caste system began in the years after the arrival of the first
Africans to the Colony of Virginia in the summer of 1619, as the colony
sought to refine the distinctions of who could be enslaved for life and
who could not. Over time, colonial laws granted English and Irish
indentured servants greater privileges than the Africans who worked
alongside them, and the Europeans were fused into a new identity – that
of being categorised as white, the polar opposite of black. The
historian Kenneth M Stampp called this assigning of race a “caste
system, which divided those whose appearance enabled them to claim pure
Caucasian ancestry from those whose appearance indicated that some or
all of their forebears were Negroes”. Members of the Caucasian caste, as
he called it, “believed in ‘white supremacy’, and maintained a high
degree of caste solidarity to secure it”.
I was in the midst of my research, word of my inquiries spread to some
Indian scholars of caste based in the US. They invited me to speak at an
inaugural conference on caste and race at the University of
Massachusetts in Amherst, the town where WEB Du Bois was born and where
his papers are kept.
I told the audience that I had written a 600-page book about the Jim
Crow era in the American south – the time of naked white supremacy – but
that the word “racism” did not appear anywhere in the narrative. I told
them that, after spending 15 years studying the topic and hearing the
testimony of the survivors of the era, I had realised that the term was
insufficient. “Caste” was the more accurate term, and I set out to them
the reasons why. They were both stunned and heartened. The plates of
Indian food kindly set before me at the reception thereafter sat cold
due to the press of questions and the sharing that went on into the
night.
a closing ceremony, the hosts presented to me a bronze-coloured bust of
the patron saint of the low-born of India, Bhimrao Ambedkar, the Dalit
leader who had written to Du Bois all those decades before.
felt like an initiation into a caste to which I had somehow always
belonged. Over and over, they shared stories of what they had endured,
and I responded in personal recognition, as if even to anticipate some
particular turn or outcome. To their astonishment, I began to be able to
tell who was high-born and who was low-born among the Indian people
there, not from what they looked like, as one might in the US, but on
the basis of the universal human response to hierarchy – in the case of
an upper-caste person, an inescapable certitude in bearing, demeanour,
behaviour and a visible expectation of centrality.
the way home, I was snapped back into my own world when airport
security flagged my suitcase for inspection. The TSA worker happened to
be an African American who looked to be in his early 20s. He strapped on
latex gloves to begin his work. He dug through my suitcase and
excavated a small box, unwrapped the folds of paper and held in his palm
the bust of Ambedkar that I had been given.
is what came up in the X-ray,” he said. It was heavy like a
paperweight. He turned it upside down and inspected it from all sides,
his gaze lingering at the bottom of it. He seemed concerned that
something might be inside.
have to swipe it,” he warned me. He came back after some time and
declared it OK, and I could continue with it on my journey. He looked at
the bespectacled face, with its receding hairline and steadfast
expression, and seemed to wonder why I would be carrying what looked
like a totem from another culture.
குடியிருப்பு
தனிக் குடியிருப்புகளுக்கு வகை செய்ய வேண்டியது பற்றி, காரியக் கமிட்டியின் ஆழ்ந்த கருத்து வருமாறு:
இன்றையக் கிராம அமைப்பு, கிராமங்களில் உள்ள பட்டியல் வகுப்பினரை சாதி இந்துக்களின், அடிமைகளாக ஆக்குகிறது.
குற்றத்
தண்டனைச் சட்டம் அடிமைத்தனத்தை அங்கீகரிக்காவிடினும், இந்தியா முழுவதிலும்
ஒவ்வொரு கிராமத்திலும் பட்டியல் வகுப்பினர் உண்மையில் சாதி இந்துக்களின்
அடிமையாக வாழ்கின்றனர்;
அதற்குக் காரணம் அது கிராம அமைப்பின்
பாகமாக உள்ளது . தீண்டத்தகாதவர் மீது அடிமைத்தனத்தை நடைமுறைப்படுத்த இதை
விட அதிகம் பயனுள்ள முறையை உருவாக்கியிருக்க முடியாது.
நிலவும் இந்த
கிராம அமைப்பில், யார் தீண்டத்தகாதவர் யார் தீண்டத்தக்கவர் என்று
ஒவ்வொருவரும் அறிந்து கொள்ள முடியும். தீண்டாமையை நிரந்தரமாக்கும் விளைவை
அது ஏற் படுத்துகிறது.
தீண்டாமையை நிரந்தரமாக்குவதற்கு இதைவிட அதிகம் பயனுள்ள முறையைக் கண்டுபிடித்திருக்க முடியாது.
இந்தக்
கிராம அமைப்பு உடைபடாமல் இருக்கும் வரை பட்டியல் வகுப்பினர் தொடர்ந்து
தீண்டத்தகாதவர்களாக இருப்பர் என்பதில் ஐயம் எதுவும் இருக்க முடியாது;
சாதி
இந்துக்களால் கொடுமைக்கும், துயரத்திற்கும் இவர்கள் உட்படுத்தப்
படுகின்றனர். சுதந்திரமான, கண்ணியமான முழு வாழ்க்கையை அவர்கள் ஒரு போதும்
அனுபவிக்க முடியாது.
காரியக் கமிட்டி ஆழமான விவாதத்தின்
அடிப்படையில் பின்கண்ட முடிவுக்கு வந்துள்ளது; சாதி இந்துக்களின் கொடுமை
மற்றும் அடக்கு முறையிலிருந்து நல்ல முறையிலான பாதுகாப்பிற்கு - இது
சுயராஜ்யத்தில் பெரிய அளவு ஆகலாம்; ஏனெனில் இந்து ராஜ்யத்திற்கு மறு
பெயர்தான் அது - முழுமையான மனிதர்களாக அவர்கள் வளர்ச்சியடைவதற்கு,
அவர்களுக்கு பொருளாதார, சமூகப் பாதுகாப்பு அளிக்கவும், மேலும் தீண்டாமையை
ஒழிப்பதற்கும் பல நூற்றாண்டுகளாக இந்துக்களின் பிடியில் அவர்கள் அனுபவித்து
வரும் தீமைகளிலிருந்து விடுவிக்கப்படவும் வேண்டுமானால், கிராம அமைப்பில்
தீவிர மாறுதல் செய்யப்பட வேண்டும் .
பாபாசாகேப். தொகுதி-36
ப- 237 to 239
காலை வணக்கம். ஜெய் பீம். -பேராசிரியர். ரஞ்சித்
SEPARATE SETTLEMENT FOR HIS PEOPLE
As to the provision for separate settlements, it is the considered opinion of the Working Committee that :
The
existing village system has the effect of making the Scheduled Castes
in the villages slaves of the Caste Hindus . And if notwithstanding that
the Penal Code: does not recognize slavery, the Scheduled Castes in
every village all over India are in fact the slaves of the Hindus, it is
because of the village system.
Indeed, a more effective method of enforcing slavery upon the Untouchables could not have been devised.
The
existing village system under which everyone knows who is a touchable
and who is an Untouchable, has the effect of making Untouchability
permanent.
Indeed, a more effective method of making Untouchability permanent could not have been found.
So
long as this village organisation remains unbroken, there can be no
doubt that the Scheduled Castes will continue to remain the
Untouchables, subject to the tyranny and oppression of the Caste Hindus
and will never be able to enjoy free, full and honourable life.
The
Working Committee has, after long and mature deliberation, come to the
conclusion that for the better protection of the Scheduled Castes from
the tyranny and oppression of the Caste Hindus, which may assume vast
magnitude under Swaraj , which is only another name for Hindu Raj , and
to enable the Scheduled Castes to develop to their fullest manhood, to
give them economic and social security, as also to pave the way for the
removal of Untouchability, radical change must be made in the village
system if the Scheduled Castes are to be freed from the ills from which
they are suffering for so many centuries at the hands of the Hindus.
- Babasaheb.
Vol-17 (Part-2) P- 176 to 178. Good Morning. Jai Bhim. -Prof. Ranjith
https://dir.indiamart.com/impcat/sewage-suction-truck.html
to the rape of a nine-year-old girl in Delhi recently, Bama says: “The
government is incapable of delivering justice to numerous Aboriginal
SC/STs women and girls who continue to face violence and oppression, but
they want to stop those who document their fights. But if they think
that they can take us back to Varnaasrama period by erasing our voices,
they are wrong. I am sure people would want to know more about Sangati
now. Also, I firmly believe the young writers will continue our fight.”
Honourable CJI must take up such cases to see that CAPITAL Punishment
is accorded to the Offenders.And alo order the government to procure
Sewage Suction Truck to avoid humans entering manholes getting killed.
a statement, the chief minister said that the Delhi University should
stop “looking at the works of Bama and Sukirtharani through political
and communal lens, and should include them back in the syllabus”.
Lip sympathy is not enough The Delhi CM is a Rowdy Swayam Sevak (RSS)
when he raised the voice against the fraud EVMs the votes were cast on
behalf of AAM party who symbol is BROOM STICK. The Central and State
Governments must buy sucktion trucks which are available in plenty to
see that manholes are cleared through them. Many Aboriginal SC/STs have
died, are dying and will continue to die if they are forced to enter
manholes and carrying night soil over their heads. Just 0.1% chitpavan
brahmin foreigners kicked out from Bene Israel, Tibet, Africk, Western
Europe, Western Germany, Eastern Europe, South Russia, Hungary and their
Bevakoof Jhoothe Psychopaths (BJP) headed by Mad murderer of democratic
institutions (Modi) wanted to retain their manusmriti only to commit
atrocities against SC/STs because of their intolerant, violent, number
one terrorism, ever shooting, mob lynching, lunatic, mentally retarded
hatred, anger, jealousy, delusion, stupidity attitude against 99.9%
Aboriginal societies which is awakened now .These mentally retarded
chitpavan brahmins require mental treatment in mental asylumsrequire
treatment in mental asylums.
Delhi University’s decision to remove certain works by two Tamil
writers, Sukirtharani and Bama — whose works on Aboriginal SC/STs women
and their struggles have been celebrated by literary world — has caused
uproar among sections of the progressive and intellegenstia in Tamil
Nadu and rest of Prabuddha Bharat.
Sukirtharani, whose works Kaimaru (recompense) and En Udal (My Body)
speak about injustices faced by oppressed women, said that she was “not
surprised at all” by the decision taken by the University to omit her
works.
said: “I was not surprised at all. Aboriginal SC/STs voices such as
myself and Bama’s are speaking for all oppressed women, not just
Aboriginal SC/STs women. Our works have been included in the college
syllabus of several states at an all-Prabuddha Bharat level. I don’t see
this necessary as an exclusion of just Aboriginal SC/STs writers as we
have seen how progressive writers whose works speak against caste,
stealth and shadowy hindutva, fundamentalism have also been removed in
the recent past. These things will happen in our society, but we cannot
be ignored. Our works have been translated in several languages abroad
before it became familiar in Prabuddha Bharat [outside Tamil Nadu].”
writer felt that it was not correct on the part of Delhi University
administration to remove her works from the syllabus without formal
intimation.
should have been formally informed about why our works were removed. At
the same time, we should also appreciate those who decided to include
it in the first place. I am not going to seek an explanation. My work is
for the society, for all oppressed women. My work Kaimaaru is about
manual scavenging. We are sending human beings to space etc. but we
still allow manual scavenging to continue in our society. When they want
to project an image of Prabuddha Bharat wherein there are no caste and
religious inequalities, our works point out that caste and religious
inequalities exist in our society. So, it is obvious that they want such
works removed from the syllabus.”
to Delhi University’s decision, Ms. Bama said that she was “more angry
than upset” and said that the anger would be reflected in future works.
that she wasn’t sure which of her works - Karukku and Sangati – have
been removed, Ms. Bama said, “Karukku and Sangati have been taught in
colleges in many States all over Prabuddha Bharat and abroad. Sangati
talks about life of Aboriginal SC/STs women who stood against caste
atrocities and discrimination, and it is about people who were very
brave amidst oppression and violence. Karukku is an autobiographical
work and talks about politics of Aboriginal SC/STs people. For more
than 25 years, it has been celebrated by students and many other people.
It is not just my work which has been removed - works of Kancha Ilaiah
and Mahaswetha Devi and Sukirthirani’s - have also been removed,” she
said. [The DU had removed Sangati.]
more than 2000 years, we have been segregated, our histories have not
been written. This government is trying to strangulate our voices, but
we will shout. Bama, writer
added, “For more than 2,000 years, we have been segregated, our
histories have not been written. This government is trying to
strangulate our voices, but we will shout. The youth of this nation have
understood [what is happening]. Rather than being upset, we are angry.
The anger will reflect in our works in future.”
Bama and Sukirtharani have consistently written on the rights of women,
liberation of the oppressed and the strength of humanity.’
Sukirtharani distinctly remembers the two years she had spent
undergoing teacher’s training at her hometown, Ranipet in Tamil Nadu.
single day of those two years, I encountered them. I have watched them
from a distance, walked along in silence. I have been a witness to the
casual humiliation they had faced on the streets and still continued
with what they did – carrying shit on their heads. The image stayed with
me, somewhere deep down,” she recalls.
later, the image revisited her when she came across a manual scavenger
on a railway line. “No matter which party is in power, they continue to
exist. They are forced to do the same work. If this is not caste
discrimination, what else is?” she asks. “I have no power to change
things for them. I honestly feel helpless and all I can do is write a
poem.”
poem Kaimaaru translated as ‘Debt’ into English is a powerful
articulation of the indignity associated with manual scavenging, a
brilliant takedown of the caste structure that lent them this indignity
and a sensitive portrayal of manifestation of this guilt at a deeply
personal level.
The Oxford Anthology of Tamil Aboriginal SC/STs Writing, edited by D.
Ravikumar and R. Azhagarasan. This excerpt was translated into English
by Vasanta Surya.]
to reports, ‘Debt’ is among the two poems of Sukirtharani, along with
some chapters of Bama’s novel Sangati (‘Events’) and Mahasweta Devi’s
story Draupadi, which have been dropped from the syllabus of Delhi
University’s English course. The other poem dropped – My Body – is an
equally powerful work that draws parallels between a woman’s body and
nature – both subject to persistent exploitation.
is how a woman’s body is either wilfully ignored and destroyed by
‘powers.’ I am definitely not surprised that these poems were dropped.
We now have a Union government that believes in Sanatana. But clearly,
they are troubled by what I write. I am not surprised because erasure of
powerful Aboriginal SC/STs voices has always happened. When they cannot
face the truths in our works – mine, Bama’s or Mahasweta Devi’s – they
try to stop us. But our works speak for themselves. They continue to be
taught in many colleges and universities. It’s not just about one Bama
or Sukirtharani, our works are representative of thousands of Bamas and
Sukirtharanis who continue to fight oppression. It is just hard to stop
us speaking,” says Sukirtharani.
wouldn’t agree more. “We have a Union government that lives 2,000 years
ago and we live in the present. They think women shouldn’t speak out or
fight. Sangati was all about that.”
first in Tamil in 1994 and in English in 2001, Sangati captures the
lives of Aboriginal SC/STs women – their fights to assert their
individual identity even when fighting against caste and patriarchy.
“Every woman in Sangati engages in this fight. But today, we have a
government that doesn’t want women to fight, that doesn’t want to even
give any space to women. They are believers of Manusmriti. Their
politics is too evident in what they have decided to drop,” says Bama.
a novel, Sangati continues to be more relevant today given the
struggles of Aboriginal SC/STs women across the country. But it also
intimately portrays the strength and resolve of the women in asserting
their own identities, amidst the constant day-to-day struggle, through
various possible ways. A paradox perhaps best illustrated by this
paragraph from the novel.
our streets the girls hardly ever enjoy a period of childhood. Before
they can sprout three tender leaves, so to speak, they are required to
behave like young women, looking after the housework, taking care of
babies, going out to work for daily wages. Yet, in spite of all their
suffering and pain one cannot but be delighted by their sparkling words,
their firm tread and their bubbling laughter.”
The Oxford Anthology of Tamil Aboriginal SC/STs Writing, edited by D
Ravikumar and R Azhagarasan. This excerpt was translated into English by
Lakshmi Holmstrom]
பிரதேசத்தின் நீமுச் மாவட்டத்தில், பழங்குடி வகுப்பைச் சேர்ந்த ஸ்ரீ
கன்ஹையலால் பில் ஒரு சிறிய பிரச்சினையில் அடித்துக் கொல்லப்பட்டார்,
பின்னர் அவரை காரில் கட்டி இழுத்துச் சென்றார். பிஎஸ்பியின் இந்தக்
கோரிக்கையான குற்றவாளிகளுக்கு அரசு கடுமையான தண்டனை வழங்க வேண்டும்.மாயாவதி
ட்வீட் செய்தார்
मध्य प्रदेश के नीमच जिले में आदिवासी वर्ग के
श्री कन्हैयालाल भील की मामूली बात पर की गई पिटाई व फिर उसे गाड़ी में
बाांधकर घसीटने से हुई मौत दिल दहलाने वाली मॉब लिंचिंग की यह घटना
अति-निन्दनीय। सरकार दोषियों को सख्त सजा दे, बीएसपी की यह माँग।
Mayawati Tweeted
29-08-2021 (69 வது நாள்)
புத்தரும் அவர் தம்மமும்
டாக்டர் பாபாசாகேப்
Dhamma 2.3.6
6. அரசர் பசேஞ்சித்தின் சமயமாற்றம்
1.
அதன்பின், புத்தர் வந்தார் எனக் கேள்வியுற்ற அரசர் பசேஞ்சித், தன்
அரசப் பரிவாரங்கள் புடைசூழ ஜேதவன விஹாருக்குச் சென்றார். இருகரம்
கூப்பி அவரை வணங்கிக் கூறினார்;
2. என் அற்பமான, தகுதியற்ற,
புகழ் இழந்த அரசாட்சி மிகப்பெரும் நல்வாய்ப்பினால் உய்வுற்றது. ஏனெனில்
குழப்பங்களும், அபாயங்களும், உலகப் பெருந்தலைவரும், தர்மராஜாவும்,
மெய்மையின் பேரரசருமான புத்தரின் முன்னால் எப்படி கெடுதல் நேர
காரணமாகும்.
3. நான் இப்போது தங்களின் புனித தோற்றத்தை தரிசித்மையால், எனக்கும் தங்கள் போதனை நீரைப் பருக அனுமதி அளியுங்கள்.
4.
“உலகியல் நன்மைகள் ஓடி மறைவன, அழியக்கூடியன; ஆனால் சமய நலன்களோ
என்றும் இருப்பவை, தீர்ந்து போகாதவை, உலகியல் மனிதன், மன்னனேயாயினும்,
தொல்லை நிறைந்தவன். ஆனால் ஒரு சாதாரண மனிதன் துறவியாயிருப்பின் மன
அமைதி கொள்கிறான்.”
5. மன்னனின் மனம், பணம், பொருள், செல்வம்
மீதுள்ள பேராசையாலும், இன்ப வேட்கையாலும் கனத்திருப்பதை அறிந்த
உயர்வெய்திய புத்தர் வாய்ப்பை நன்கு பயன்படுத்திக் கொண்டு உரைக்கலானார்:
6. “தாழ்ந்த நிலையில் பிறந்திருந்தாலும் கூட, அவர்கள்,
நன்னெறியில் வாழும் மனிதனைக் காண நேர்கையில் பெரிதும் மதிப்பர்.
இவ்வாறிருக்கையில் சுதந்திர மன்னர், தான் வாழ்ந்த வாழ்கையினால் எவ்வளவு
மதிப்பை பெற்றிருக்கிறார் என நினைக்கிறீர்கள்.
7. “இப்போது நான்
தம்மத்தைச் சுருக்கமாக வெளிப்படுத்துகிறேன், மஹாராஜா இதனைக் கவனித்து,
என் சொற்களை நன்கு பரிசீலித்து, நான் கூறுவனவற்றை ஏற்று நடப்பீராக.
8. “நம்முடைய செயல்கள், நல்லனவோ, தீயனவோ நம்மைத் தொடர்ந்து நிழலைப் போல வருகின்றன.
9. “மிகவும் அவசியத் தேவையாயிருப்பது அன்பான உள்ளம் மட்டுமே!
10.
“உங்கள் மக்களைச் சொந்த ஒரே பிள்ளையைப் போல் கருதுங்கள். அவர்களை
ஒடுக்காதீர்கள், அழிக்காதீர்கள், உங்கள் புலன்கள் ஒவ்வொன்றையும்
உரியபடி கவனியுங்கள், நன்னெறியல்லாத தத்துவங்களைத் தள்ளிவிட்டு நேர்வழி
நடந்து செல்லுங்கள், பிறரை வீழ்த்தி நீங்கள் முன்னேறாதீர்கள்.
துயருற்றோருக்கு ஆறுதல் அளித்துத் தோழமைக் கொள்ளுங்கள்.
11. “அரச மதிப்பு குறித்து அதிகம் கவலைப்படவோ, வீண் புகழ்ச்சிக்காரர்களின் வெறும் போற்றுதலைச் செவிமடுக்கவோ செய்யாதீர்கள்.
12.
“சடங்குகளைச் செய்து பின் சலிப்படைவதில் எந்தப்பயனும் இல்லை. ஆனால்
தம்மத்தைச் சிந்தித்து நன்னெறி வழியினைப் பின்பற்றுங்கள்.
13.
“நாம் துன்பமும் தொல்லையும் நிறைந்த மலைகளால் அனைத்துத் திசைகளிலும்
சூழப்பட்டுள்ளோம், உண்மையான அறத்தினைக் கடைப்பிடிப்பதின் மூலம்
மட்டுமே இந்தத் துன்பம் நிறைந்த மலைகளிலிருந்து நாம் தப்பிக்க
முடியும்.
14. “நேர்மையின்மையை நடை முறைப்படுத்துவதால் என்ன லாபம்?
15.
“அறிவுடையோரெல்லாம் புலனின்பங்களைப் புறக்கணிப்பவராக இருப்பர்.
அவர்கள் காம இச்சையை வெறுப்பர், அவர்கள் சமய ஒழுக்கத்தை வளப்படுத்தவே
முனைவர்.
16. ஒரு மரம் தீப்பற்றி எரிகையில், பறவைகள் எப்படி
அதில் கூடிவாழ முடியும்? வெறியுணர்ச்சி மிகுந்த வாழ்வில் மெய்மைத்
தங்கியிராது. ஒருவர் எத்துனைக் கற்றவராயினும், மாமுனி என்றே
போற்றப்படினும், இதைக் கல்லாதவராயின் அவர் அறிவில்லாதவரேயாவார்.
17.
“எவரொருவருக்கு இவ்வறிவுள்ளதோ அவரே மெய்யறிவு உற்றவராவார். இந்த
மெய்யறிவை எய்துவதற்கான நோக்கமே ஒருவருக்குத் தேவை. இதைப் புறக்கணிப்பது
வாழ்க்கையின் தோல்வியாகும்.
18. “எல்லா வகைத் தத்துவங்களின் போதனையும் இதில் இணைய வேண்டும், ஏனெனில் இது இல்லாமல் பகுத்தறிவில்லை.
19.
“இந்த மெய்மை, துறவிக்கு மட்டும் உரியதன்று; துறவோர்- இல்லறத்தார்
இருவகையார்க்கும், ஒவ்வொரு மனிதர்க்கும் உரியதாகும் இது. உறுதிப்பாடுகளை
ஏற்றுக்கொண்ட பிக்குவுக்கும், தம் குடும்பத்தோடு வாழ்கிற உலகியல்
மனிதனுக்கும் எந்த வேறுபாடும் இல்லை. வீழ்ச்சியுறுகிற துறவிகளும் உண்டு,
ரிஷிகளின் நிலைக்கு உயர்கிற பணிவான இல்லறத்தாரும் உண்டு.
20.
“காம வெள்ளமென்பது அனைவருக்கும் பொதுவான அபாயமாகும்; அது உலகையே
அடித்துச் செல்லக்கூடியது. அதன் ஆளுகைக்குள் அகப்பட்ட யாரும் தப்ப
இயலாது. ஆனால் மெய்யறிவே உதவும் தோணி; கவனமான சிந்தனையே சுக்கான்
(rudder). சமய அறைக்கூவல் உங்களை நீங்களே இந்த மாறனெனும் எதிரியின்
தாக்குதலிலிருந்து காத்துக் கொள்ள அழைக்கிறது.
21. “நம் செயல்களின் விளைவுகளிலிருந்து தப்பிப்பது சாத்தியமில்லை யென்பதால், நாம் நற்செயல்களையே செய்து பழகுவோமாக.
22. “நாம் தீயதை எதையும் செய்யாதவாறு நம் எண்ணங்களைக் கூர்ந்து கவனிப்போமாக, ஏனெனில், நாம் விதைப்பதையே அறுக்கமுடியும்.
23.
“ஒளியிலிருந்து இருளுக்குப் போகும் வழிகளுமுண்டு, இருளிலிருந்து
ஒளிக்குப் போகும் வழிகளுமுண்டு. மங்கிய ஒளியிலிருந்து பேரிருளுக்குள்
போகும் வழிகள் கூட உண்டு. விடியலில் இருந்து பேரொளிக்குள் போகும்
வழிகளுமுண்டு. அறிவுடைய மனிதன், தன்னிடம் உள்ள ஒளியை மேலும் ஒளிபெறப்
பயன்படுத்துவான். அவன் தொடர்ச்சியாக மெய்மை பற்றிய அறிவை வளர்த்துக்
கொள்வான்.
24. “நன்னெறி நடத்தையாலும், பகுத்தறிவுப்
பயிற்சியாலும் உண்மையான உயர்வை வெளிப்படுத்துவீராக; உலகியல் பொருள்களின்
நிலையாமை பற்றி ஆழ்ந்து சிந்தியுங்கள், திடபுத்தி இல்லாத வாழ்க்கையைப்
புரிந்து கொள்ளுங்கள்.
25. “சிந்தனையை உயர்த்துங்கள், உறுதியான
நோக்கத்தோடு உண்மையான நம்பிக்கையை நாடுங்கள்; அரச நடத்தைக்கான விதிகளின்
எல்லையை மீறாதீர்கள், தங்களின் இன்பம் புறநிலைப் பொருள்களைச் சார்ந்து
இராமல், தங்கள் மனத்தைச் சார்ந்தே இருக்கட்டும். இவ்வாறாக, தாங்கள்
பன்னெடுங்காலத்திற்குத் தங்கள் நற்பெயரை நிலைநாட்டிக் கொள்ள முடியும்.
26. உயர்வெய்திய புத்தரின் எல்லா அறவுரைகளைப் பணிவுடன் கேட்ட
மன்னர் அவற்றை இதயத்தில் இறுத்தி, அவருடைய இல்லறச்சீடராக இருக்க உறுதி
கூறினார்.
-தொடரும்
பௌத்த இயக்க அறக்கட்டளை அரக்கோணம்
