בודאַ האָט זיי געבעטן צו דערפאַרונג, צו זוכן זייער אייגענע טרוטס, נישט צו קאַנפאָרם צו וואָס זיי געהערט, אָבער אלא צו אָבסערווירן. צו דערקלערן אַז עס איז קיין אנדערע וועג צו באַשליסן אויב עפּעס איז גוט אָדער נישט, אַחוץ דורך לעבעדיק עס.
די דיסקאָורסעס פון בודאַ האָבן שוין געהייסן די סוטטאַס. נאָרמאַללי, די וואָרט אַקאַמפּאַניז סוטטאַ רעפערס צו די מענטשן צו וועמען ער האָט גערעדט. די רעדע וואָס ער האָט געהאַלטן פאר די קאַלאַמאַס איז זייער באַוווסט, ווייַל דאָס איז דער טעקסט וואָס ונטערשטרייַכן בודאַ ס אַפּרישייישאַן פֿאַר אָנפרעג. דאָס איז וואָס די סוטטאַ איז אויך געהייסן די ינקווירי סוטטאַ.
ווען בודאַ ריטשט די קאַלאַמאַס, זיי זענען אַלע זייער יקסייטאַד צו זיין פּנים צו פּנים מיט די Awakenement with Awareness One. זיי האָבן פֿראגן, און זענען אויך לאָעט צו לערנען פון דער בודאַ זיך.
זיי אַלע אלנגעזאמלט אַרום דער בודאַ, צוזאַמען מיט זיינע תלמידים. דאָס איז ווען אַ קאַלאַמאַ מענטש אַפּראָוטשט בודאַ, אין די מערסט רעספּעקטעד וועג, און געבעטן אים וועגן די חכמים וואָס וואָלט קומען און גיין צו זייער דאָרף.
ער האָט דערקלערט אז די מענטשן וועלן יוזשאַוואַלי דערהויבן זייער אמונה און קריטיקירן אנדערע גלויבן. זיי וועלן אַלע האָבן גרויס סיבות צו באַרעכטיקן זייער אייגענע אמונה איבער אנדערע פייטס. אַזוי, אַלע פון די מענטשן זענען געווען זייער קלוג, און דאָס איז וואָס די טאַונזפּיפּאַל האט ניט וויסן וואָס צו גלויבן אָדער צו נאָכפאָלגן
בודאַ האָט אָנגענומען און פארשטאנען דעם צעמישונג ווייַל פון אַלע קאַנפליקטינג אינפֿאָרמאַציע. אַז ס ווען ער געלערנט זיי די וועג פון אָנפרעג. ער דערציילט זיי נישט צו גלויבן אָדער אָננעמען עפּעס באזירט אויף וואָס זאגט עס, אָדער ווייַל עס איז אין די שריפטן, אָדער ווייַל פון די נאַטור פון די פּראַקטיסינג עס. ניט אפילו זיין לערנונגען זאָל זיין אנגענומען אָן קוועסטשאַנינג.
ער האָט געבעטן זיי צו דערפאַרונג, צו זוכן זייער אייגענע טרוטס, נישט צו קאַנפאָרם צו וואָס זיי געהערט, אָבער אלא צו אָבסערווירן. און צו בויען זייער אייגענע קאַנקלוזשאַנז אויף אלנגעזאמלט און באמערקט זאָגן. ער דערקלערט אַז עס איז קיין אנדערע וועג צו באַשליסן צי עפּעס איז גוט אָדער נישט, אַחוץ דורך לעבעדיק עס.
די קאַלאַמאַס האָבן צווייפלען וועגן זייער קאַפּאַציטעט פון משפט וועגן וואָס איז גוט און וואָס איז נישט. דאָס איז ווען בודאַ דערמאנט אַ שורה פון ריפלעקטיוו פֿראגן, נאַמבערינג ביכייוויערז און קאַנסאַקווענסאַז, און אַסקינג די קאַלאַמאַס צו ריכטער זיי ווי גוט אָדער שלעכט.
די קאַלאַמאַס האָבן אַ גרויס אַרבעט און בודאַ האָט זיי פאַרשטיין אַז זיי האָבן שוין וואָס איז נייטיק צו באַשליסן זיך.
וואָס קאַטשאַז אונדזער ופמערקזאַמקייט איז אַז די ריפלעקטיוו פֿראגן וואָס דער בודאַ פרעגט די קאַלאַמאַס זענען אַלע באזירט אויף די דריי אָריגינס פון צאָרעס. ער פרעגט וועגן עמעצער וואָס איז אַטאַטשט צו טינגז, און וועגן עמעצער וואָס איז פול פון צאָרן און אן אנדער לעבעדיק אין דילוזשאַן. די קאַלאַמאַס אנערקענט אַז דאָס וועט פירן צו נעגאַטיוו פאלגן און דעריבער זאָל נישט דינען ווי ביישפילן.
בודאַ האָט געגלויבט אַז ליידן פון מענטשן האָבן דריי יקערדיק אָריגינס אָדער אַטאַטשמאַנץ - דער ערשטער, איז דער פאַקט אַז מענטש איז געווען דיפּלי פארבונדן צו ימפּערמאַנאַנט ביינגז אָדער טינגז, וואָס האט ניט געהערן צו ווער עס יז. די צווייטע אָנהייב פון צאָרעס איז האַס - די שטורעם וואָס מען קען דערפאַרונג איז גענוג צו פאַרבלענדן אים פֿאַר וואָס איז גוט און רעכט. און די לעצט און דריט איז דילוזשאַן - די מידע צו לעבן ווי אויב עס איז קיין צאָרעס, ווי אויב עס איז קיין סאָף, ווי אויב עס איז קיין קעסיידערדיק טראַנספאָרמאַציע. גלויבן אין אַ קעסיידערדיק פאַקט אַז טוט נישט עקסיסטירן.
בודדה, ווי עס איז געווען אָפט אין דער צייט ווי אַ גוטע לערנען לערנען, וואָלט פרעגן וועגן אַנטאַגאַנאַסט סיטואַטיאָנס. ער וואָלט פרעגן וועגן עמעצער אָן אַטאַטשמאַנץ, קיין האַס און קיין דילוזשאַנז. ער וואָלט פרעגן וועגן דעם פּראָדוקט וואָס וואָלט קומען פֿון די מענטשן און די קאַנסאַקווענסאַז פון זייער אקטן.
קאַמאַ (געזעץ פון גרונט און צושטאַנד)
די דערקלערונג פון די אָריגינס פון צאָרעס אויף דעם וועג איז געווען אַ גרויס געצייַג וואָס בודאַ געניצט צו ווייַזן אונדז ווי מיר קענען פירן אונדזער קאַמאַ. נאָרמאַללי ווען מיר הערן די וואָרט קאַממאַ, מיר טראַכטן וועגן די נעגאַטיוו פאלגן.
אָבער, Kamma איז אויך וועגן גוטע טינגז. כל די גוטע וואָס איר טאָן, קומט אויך צו איר. טאן טינגז פֿאַר דעם ויסשליסיק ציל איז נישט רעכט, אָבער ווערט נאַטירלעך. אַקטואַללי, איך וואָלט אַרויספאָדערן צו זאָגן עס איז שוין, אין מינדסטער צו עטלעכע גראַד, נאַטירלעך פֿאַר איר.
איר העלפֿן עמעצער פירן אַ זעקל ויבן, אָדער צו די מאַשין, און עטלעכע בלאַקס פאָרויס איר טרעפן עמעצער וואָס איר טאַקע לייקט צו זען ווידער, אָבער איר פאַרפאַלן זיין / איר טעלעפאָן נומער. די טינגז קענען זיין ווי צופאַל, אָבער אָפט נישט. מיר טאָן ניט פאַרשטיין דאָס, ווייַל די גוטע וואָס איר האָט געטאן פריער איז געווען אַזוי נאַטירלעך, איר האָט נישט וואַרטן פֿאַר קיין סאָרט פון שכר.
די סוטטאַ גיט איר די שליסלען אויף דעם וועג, דאָס זענען די פילאָסאָפיקאַל מכשירים וואָס זענען נויטיק פֿאַר דיין וווּקס. זיי שפּילן ווי די גרונט בנין בלאַקס פֿאַר דיין פערזענלעכע אַנטוויקלונג. די מנוחה איז אַרויף צו איר, פֿאַר איר האָבן צו זיין דיין אייגענע לערער, איר האָבן צו דערוועקן דיין אייגענע נשמה.
באַזוכן:
קושינאַראַ ניבבאַנאַ בהומי פּאַגאָדאַ - פריי אָנליין אוניווערסיטעט פֿאַר אַנאַליסיס פֿאַר פאָרשונג און פּראַקטיס
פֿאַר
“ופדעקונג פון בודאַ דער אַווייקאַנד איינער מיט וויסיקייַט וניווערסע” אין 116 קלאַסיש שפּראַכן
3 ד 360 דיגרי קרייז וויזשאַן מעדיטאַטיאָן לאַב.
Avraham Freid - Yakov
2
0
Share
Save
Habad Tube
14 subscribers
אין אוזבקיסטן
אויף די בערג פון דידזשאן
באם גרעניץ פון אינדיא און אפגניסטן
א דארף איז פאראן
וואס זעט נישט קיין באן
מען פארט דארט אהין נאר מיט אן עראפלאן
די נאכט אזוי שטיל
מען הערט נישט קיין טריל
עס שלאפט שוין דער דערפל
די בערג און די מיל
און וויט פון דער וועלט
מיט פעלדער פארשטעלט
פארט זיך א טראקטאר
א קליינער אין פעלד
זיצט אויפן טראקטאר א בחור א העלד
און פירט ווי א שיפל זיין טראקטאר אין פעלד
יאקאב דער זינגער געהייסן האט ער
און קיינער עס ווייסט נישט פון וואנען און ווער
פאררויכערט דער פנים פארבוימלט די הענט
קיינער אין דארף האט אזוי נישט געקענט
פירן דעם טראקטאר פארריכטן איהם פלינק
פון זומפן ארויסשלעפן אים אזוי גרינג
און קיינער אין דארף עס האט נישט געוואסט אין זיין סוד
ווי קומט ער אהער ווי שרעקליך ס’איז ווייט פון זיין שטאט
ווי וואונדערליך האט אים דער רוסיאשער באן
פארווארפן קיין אוזבעקיסטאן
און מיטן טראקטאר פארשיקט דא אהער
צו ארבעטן ביטער און שווער
און זינדען פלעגט ער לידער געשמאק אין די נעכט
און ס’האבן די לידער געקלונגען און ווייט זיך געהערט
און ס’פלאגן פיל שאטנס שטיל קומען צו גיין
שטיין און נישט קענען פארשטיין
ווער איז ער אט-אט דער מאדנער טאדזשיק
ער גיט אויף זיי גארנישט קיין בליק
ווייל נישט פון די בערג און די פעלדער האט יאקאב געדענקט
און נישט נאך די ווילדע טאדזשיקן האט יאקאב געבענקט
ער בענקט צו זיין טאטן און מאמען אהיים
צום הייזל צום הויפל צום בוים
ער בענק אין ישיבה וואו ער האט פארבראכט
אין לערנען ביי טאג און ביי נאכט
אמר רבא, אמר רב פפא
האט עס אביי גאר אנדערש בעטראכט
און האט א ראייה צו דעם געבראכט
און מהרש”א, רשב”א, ריטב”א
עס לויפן אדורך גיך א שעה נאך א שעה
רמב”ם, רמב”ן, רבינו תם
נישטא אין דער וועלט נאך קיין בעסערער טעם
אמר רב הונא, רב סבא הממונא
האט אויף דעם שמאי אמאל נאכגעקלאגט
געקומען איז הלל און אנדערש געזאגט
ביז אין דערויסן האט שוין געטהאגט
שבת אין דעם טיי-הויז ביי דעם טשאייניק טיי
איז ער געזעסן, יאקאב
מיט טאדזשיקן אלע אויף דער ערד
פון זיין בענקשאפט, פון זיין ווייטאג
האט ער נישט געקענט פארגעסן, יאקאב
און ס’האט קיינמאל גארנישט אויפגעהערט
רופט זיך אן צו אים דער בעל-הבית
דער פירער פון זיי אלע, יאקאב
איך וויל מיט דיר ריידן צו דער זאך
איך האב א טאכטער יונג און שיין
איך וועל דיר געבן פאר א כלה, יאקאב
און אויך נאדן קריגסטו גאר אסאך
דרייסיק בהמות, פופצן אקסן,
צוואנציק קליידער פאר דיין כלה, יאקאב
און א זעקל אנגעשטאפט מיט געלט
און עס הערן די טאדזשיקן
און זיי הויבן אן צו שרייען יאקאב
דו קריגסט די שענסטע כלה אויף דער וועלאט
יאקאב זיצט די קאפ געבויגן און רעדט ניש קיין ווארט
ער איז איצט אוועקגעפלויגן אין א ווייטן ווייטן ארט
ער זעט זיין מאמען בענטשן ליכט
און זאגט א תחינה מיט
איי, היט מיין יאנקעלע’ן באשעפער
ער זאל בלייבן דארט א איד
יאקאב הויבט זיך אויף, און רופט זיך אויך אן:
איך בין א איד, און איך קען עס נישט טאן
מיין תורה ערלויבט מיר נישט נעמען א פרוי
וואס גלויבט נישט און טראכט נישט ווי איך אזוי
און ס’האבן טאדזשיקן א פלאן זיך געמאכט
צו מאכן א סעודה אויף מארגן ביי נאכט
און יאקאב’ן וועט מען אויך ברענגען און באלד
חתונה מאכן אפילו מיט געוואלד
שטיל דער פארנאכט ביים טראקטאר זיצט יאקאב אליין
ער זיצט און ער טראכט און הויבט שוין אן אלעס פארשטיין
אז זיי וועלן קומען צו אים אהער באלד
און נעמען אפילו מיט געוואלד
מען וועט אים אנטרינקן מיט אפיום, מיט וויין
דאן וועט ער זייערער זיין
און שיין דער פארנאכט די זון פאר די בערג זי פארגייט
ער זיצט און ער ווארט און וידוי ער זאגט שטילערהייט
עס שטייען די בערג מיט די וויסע קעפ
און עס וואויען שאקאלן אין סטיעפ
עס קוקן די פעלזן צום הימל מיט שרעק
און זאגן נישטא דא קיין וועג
און פלוצלינג פון וויטן גענומען האט שפילן מוזיק
ער הערט די געשרייען מען פירט שוין די כלה מיט גליק
און פונקט ווי פון שלאף כאפט זיך יאקאב שנעל אויף
און הויבט אן צו גיין צום דעם הויף
ערוועט נאר אריינגען צו זיך אי געצעלט
צו נעמען זיין רענצל מיט געלט
ער גייט, ער גייט, פונקט ווי צום טויט
ער שטטיט שוין ביים טויער, ער עפענט אים ברייט
ער קוקט אריין און זעט דעם שיין
ער שמעקט די וויין ער וויל שוין אריין
אמר רבא, אמר רב פפא
זעט ער איין אותיות פלוצלינג אין וועג
זיי ווינקען, זיי רופן און ריידען מיט שרעק:
וואס טוט איר, ר’ יאנקב, שנעל לויפט אוועק
קלאפן פויקן שפילן דזשאמבלעס
אויבן אן עס זיצט די כלה, יאקאב
און בריליאנטן פינקלן ארום איר
און איר פאטער מיט איר מוטער
און די מחותנים אלע, יאקאב
זיינען שוין געגאנגן ברענגן דיר
און וויט אויף די הויכע בערג אין דער פינסטערע נאכט
קריכט א מענטש דארט אויסגעצויגן מיט די אויגן צוגעמאכט
בא די זייטן טיפער אפגרונט אויפ’ן קרבן גרייט
יאקאב האט פאר זיי נישט מורא און זיין הארץ איז פול מיט פרייד
נאר איין וועג עס האט די תורה און דאס איז דער וועג
בעסער דא צושמעטערט ווערן און פון תורה ניש אוועק
נישטא קיין זאך וואס קען אפשרעקן דעם ערליכן איד
אז ער גייט נאר אין ג-ט’ס וועגן
גייט ג-ט מיט אים און ער היט.'’