Sutta Piṭaka-Digha Nikāya

சிறந்த  வீடுபேற்றுநிலை குறிக்கோள் எய்தல் சவுகதநூலின் ஒரு பாகம் - எல்லாம் உணர்வுநிலையின் அடி எல்லை

DN 16 - (D ii 137)
Mahāparinibbāna Sutta
{excerpts}
— The last instructions —
[mahā-parinibbāna]

இந்த சவுகதநூலின் ஒரு பாகம், புத்தரால், அவருடைய முடிவுறுதல் அப்புறம், அவருடைய பின்பற்றுபவர்களின் நிமித்தம் கொடுக்கப்பட்ட பற்பல விதிமுறைகள் கொய்சகமாக்கப்பட்டது. அவை, நமக்கு  தற்காலத்தில் மிக முக்கிய இணைகோப்பு விதிமுறைகளை உண்டாக்குகிறது.

This
sutta gathers various instructions the Buddha gave for the sake of his
followers after his passing away, which makes it be a very important set
of instructions for us nowadays.

Note: infobubbles on all Pali words except in section with light green background color

தம்மாதாஸங் நாம தம்மா பரியாயங் தெசஸ்ஸஸ்ஸாமி, யென ஸம்மங்காதொ ஆரியஸாவகொ ஆகன்கமாகொ அத்தனாவ அத்தானங் ப்யா-கரெய்ய: ‘கின்ன-நிரயொ-மி-கின்ன-திர்ச்சான-யொனி கின்ன-பெத்திவிஸயொ கின்’அபாய துக்கதி-வினிபாதொ, ஸோதாபன்னொ-ஹமஸ்மி அவினிபாதொ-தம்மொ நியதொ ஸம்போதி-பராயனொ’தி?

தமிழ்

(தம்மாவின் உருப்பளிங்கு)

நான்
Dhammādāsa (தம்மாவின் உருப்பளிங்கு) என  கருதப்படும் தம்மாவை
வியாக்கியானம் பண்ண பிரசங்கம் செய்ய விரும்புகிரேன்,ariyasāvaka (புனிதமான
சீடர்)ஆக ஆட்கொண்டு,ஒருவேளை அவர் தானே  விரும்பி உறுதியாக்கிக் கொண்டால்:
‘ஆக
எனக்கு, இன்னும் மேலும் niraya (நரகம்) இல்லை,இன்னும் மேலும்
tiracchāna-yoni ( மிருகம சாம்ராஜ்யம்) இல்லை,இன்னும் மேலும் pettivisaya
(ஆவிகள் சாம்ராஜ்யம்) இல்லை,இன்னும் மேலும்
பாக்கியவீனம்,துரதிருஷ்டம்,துக்கம், நிலை இல்லை, நான் sotāpanna (புனல்
பிரவேசி), இயற்கையாக துக்க நிலையில் இருந்து விடுவிக்கப்பட்டவன்,sambodhi
(முழுக்க தூக்கத்திலிருந்து விழிப்பு) ஆக சேர இருத்தல் உறுதி.

Dhammādāsaṃ
nāma dhamma-pariyāyaṃ desessāmi, yena samannāgato ariyasāvako
ākaṅkhamāno attanāva attānaṃ byā-kareyya: ‘khīṇa-nirayo-mhi
khīṇa-tiracchāna-yoni khīṇa-pettivisayo khīṇ’āpāya-duggati-vinipāto,
sotāpanno-hamasmi avinipāta-dhammo niyato sambodhi-parāyaṇo’ ti?

(The Mirror of the Dhamma)

I
will expound the discourse on the Dhamma which is called Dhammādāsa,
possessed of which the ariyasāvaka, if he so desires, can declare of
himself: ‘For me, there is no more niraya, no more tiracchāna-yoni, no
more pettivisaya, no more state of unhappiness, of misfortune, of
misery, I am a sotāpanna, by nature free from states of misery, certain
of being destined to sambodhi.

Katamo
ca so, Ānanda, dhammādāso dhamma-pariyāyo, yena samannāgato ariyasāvako
ākaṅkhamāno attanāva attānaṃ byā-kareyya: ‘khīṇa-nirayo-mhi
khīṇa-tiracchāna-yoni khīṇa-pettivisayo khīṇ’āpāya-duggati-vinipāto,
sotāpanno-hamasmi avinipāta-dhammo niyato sambodhi-parāyaṇo’ ti? 

And
what, Ānanda, is that discourse on the Dhamma which is called
Dhammādāsa, possessed of which the ariyasāvaka, if he so desires, can
declare of himself: ‘For me, there is no more niraya, no more
tiracchāna-yoni, no more pettivisaya, no more state of unhappiness, of
misfortune, of misery, I am a sotāpanna, by nature free from states of
misery, certain of being destined to sambodhi?
மற்றும் என்ன,Ānanda
(ஆனந்தா),தம்மா மீது ஆன அந்த பிரசங்கம் Dhammādāsa (தம்மாவின்
உருப்பளிங்கு) என  கருதப்படும் தம்மாவை வியாக்கியானம் பண்ண பிரசங்கம் செய்ய
விரும்புகிரேன்,ariyasāvaka (புனிதமான சீடர்)ஆக ஆட்கொண்டு,ஒருவேளை அவர்
தானே  விரும்பி உறுதியாக்கிக் கொண்டால்:
‘ஆக எனக்கு, இன்னும் மேலும்
niraya (நரகம்) இல்லை,இன்னும் மேலும் tiracchāna-yoni ( மிருகம
சாம்ராஜ்யம்) இல்லை,இன்னும் மேலும் pettivisaya (ஆவிகள் சாம்ராஜ்யம்)
இல்லை,இன்னும் மேலும் பாக்கியவீனம்,துரதிருஷ்டம்,துக்கம், நிலை இல்லை, நான்
sotāpanna (புனல் பிரவேசி), இயற்கையாக துக்க நிலையில் இருந்து
விடுவிக்கப்பட்டவன்,sambodhi (முழுக்க தூக்கத்திலிருந்து விழிப்பு) ஆக சேர
இருத்தல் உறுதி தானே?

Idh’ānanda, ariyasāvako Buddhe aveccappasāda samannāgato hoti:

Here, Ānanda, an ariyasāvaka is endowed with Buddhe aveccappasāda:
இங்கு,ஆனந்தா,புனிதமான சீடர் Buddhe aveccappasāda  (புத்தர் இடத்தில் தன்னம்பிக்கை)யாக குணிக்கப் படுகிரார்.

‘Itipi
so bhagavā arahaṃ sammāsambuddho vijjācaraṇasampanno sugato lokavidū
anuttaro purisadammasārathi satthā devamanussānaṃ buddho bhagavā’ ti.

Dhamme aveccappasāda samannāgato hoti:
He is endowed with Dhamme aveccappasāda:
 Dhamme aveccappasāda:(தம்மா இடத்தில் தன்னம்பிக்கை)யாக குணிக்கப் படுகிரார்.

‘Svākkhāto bhagavatā dhammo sandiṭṭhiko akāliko ehipassiko opaneyyiko paccattaṃ veditabbo viññūhī’ ti.

Saṅghe aveccappasāda samannāgato hoti:
He is endowed with Saṅghe aveccappasāda:
 Saṅghe aveccappasāda (சான்றோர் இடத்தில் தன்னம்பிக்கை)யாக குணிக்கப் படுகிரார்.

‘Suppaṭipanno
bhagavato sāvakasaṅgho, ujuppaṭipanno bhagavato sāvakasaṅgho,
ñāyappaṭipanno bhagavato sāvakasaṅgho, sāmīcippaṭipanno bhagavato
sāvakasaṅgho yadidaṃ cattāri purisayugāni aṭṭha purisapuggalā, esa
bhagavato sāvakasaṅgho āhuneyyo pāhuneyyo dakkhiṇeyyo añjalikaraṇīyo
anuttaraṃ puññakkhettaṃ lokassā’ ti.

Ariya-kantehi sīlehi samannāgato hoti
He is endowed with a sīla which is agreeable to the ariyas,
புனிதமானவர்கள் ஏற்றுக்கொள்ளத்தக்க சீலராக குணிக்கப் படுகிரார்.

akhaṇḍehi acchiddehi asabalehi akammāsehi bhujissehi viññūpasatthehi aparāmaṭṭhehi samādhisaṃvattanikehi.

Ayaṃ
kho so, Ānanda, dhammādāso dhamma-pariyāyo, yena samannāgato
ariyasāvako ākaṅkhamāno attanāva attānaṃ byā-kareyya: ‘khīṇa-nirayo-mhi
khīṇa-tiracchāna-yoni khīṇa-pettivisayo khīṇ’āpāya-duggati-vinipāto,
sotāpanno-hamasmi avinipāta-dhammo niyato sambodhi-parāyaṇo’ ti 

This,
Ānanda, is the discourse on the Dhamma which is called Dhammādāsa,
possessed of which the ariyasāvaka, if he so desires, can declare of
himself: ‘For me, there is no more niraya, no more tiracchāna-yoni, no
more pettivisaya, no more state of unhappiness, of misfortune, of
misery, I am a sotāpanna, by nature free from states of misery, certain
of being destined to sambodhi. 

இது, Ānanda (ஆனந்தா),தம்மா மீது ஆன
அந்த பிரசங்கம் Dhammādāsa (தம்மாவின் உருப்பளிங்கு) என  கருதப்படும்
தம்மாவை வியாக்கியானம் பண்ண பிரசங்கம் செய்ய விரும்புகிரேன்,ariyasāvaka
(புனிதமான சீடர்)ஆக ஆட்கொண்டு,ஒருவேளை அவர் தானே  விரும்பி உறுதியாக்கிக்
கொண்டால்:
’ஆக எனக்கு, இன்னும் மேலும் niraya (நரகம்) இல்லை,இன்னும் மேலும்
tiracchāna-yoni ( மிருகம சாம்ராஜ்யம்) இல்லை,இன்னும் மேலும் pettivisaya
(ஆவிகள் சாம்ராஜ்யம்) இல்லை,இன்னும் மேலும்
பாக்கியவீனம்,துரதிருஷ்டம்,துக்கம், நிலை இல்லை, நான் sotāpanna (புனல்
பிரவேசி), இயற்கையாக துக்க நிலையில் இருந்து விடுவிக்கப்பட்டவன்,sambodhi
(முழுக்க தூக்கத்திலிருந்து விழிப்பு) ஆக சேர இருத்தல் உறுதி.

… 

… 

Sato, bhikkhave, bhikkhu vihareyya sampajāno. Ayaṃ vo amhākaṃ anusāsanī. 

Sato should you remain, bhikkhus, and sampajānos. This is our intruction to you.

Sato(கவனமான)
நீர் இருக்க வேண்டும்,bhikkhus (பிக்குக்கள்),மேலும் sampajānos(மாறா
இயல்பு அநித்தியத்தை பகுத்தறிதல்).இது தான் உமக்கு
எங்களுடைய போதனை.

Katha’ñca, bhikkhave, bhikkhu sato hoti? Idha, bhikkhave, bhikkhu
And how, bhikkhus, is a bhikkhu sato? Here, bhikkhus, a bhikkhu
மற்றும் எப்படி,பிக்கு, பிக்குக்கள் sato (கவனமான) இருக்கிரார்? இங்கு,பிக்குக்கள், ஒரு பிக்கு

kāye
kāyānupassī viharati ātāpī sampajāno satimā, vineyya loke
abhijjhā-domanassaṃ; vedanāsu vedanānupassī viharati ātāpī sampajāno
satimā, vineyya loke abhijjhā-domanassaṃ; citte cittānupassī viharati
ātāpī sampajāno satimā, vineyya loke abhijjhā-domanassaṃ; dhammesu
dhammānupassī viharati ātāpī sampajāno satimā, vineyya loke
abhijjhā-domanassaṃ.

Evaṃ kho, bhikkhave, bhikkhu sato hoti. Katha’ñca, bhikkhave, bhikkhu sampajāno hoti? Idha, bhikkhave,
Thus, bhikkhus, is a bhikkhu sato. And how, bhikkhus, is a bhikkhu sampajāno? Here, bhikkhus,

இப்படி,பிக்குக்கள்,பிக்கு
sato (கவனமான) இருக்கிரார்.மற்றும் எப்படி,பிக்குக்கள், பிக்கு
sampajānos(மாறா இயல்பு அநித்தியத்தை பகுத்தறிதல்)ஆகிரார்?
இங்கு,பிக்குக்கள்,

bhikkhu abhikkante paṭikkante sampajānakārī
hoti, ālokite vilokite sampajānakārī hoti, samiñjite pasārite
sampajānakārī hoti, saṅghāṭipattacīvaradhāraṇe sampajānakārī hoti, asite
pīte khāyite sāyite sampajānakārī hoti, uccārapassāvakamme
sampajānakārī hoti, gate ṭhite nisinne sutte jāgarite bhāsite tuṇhībhāve
sampajānakārī hoti.

Evaṃ kho, bhikkhave, bhikkhu sampajāno hoti. Sato, bhikkhave, bhikkhu vihareyya sampajāno. Ayaṃ vo amhākaṃ anusāsanī ti. 

Thus, bhikkhus, is a bhikkhu sampajāno. Sato should you remain, bhikkhus, and sampajānos. This is our intruction to you.
இப்படி,பிக்குக்கள்,பிக்கு
sampajānos(மாறா இயல்பு அநித்தியத்தை பகுத்தறிதல்)ஆகிரார்,Sato(கவனமான)
நீர் இருக்க வேண்டும்,பிக்குக்கள்,மற்றும்sampajānos(மாறா இயல்பு
அநித்தியத்தை பகுத்தறிதல்),இது தான் உமக்கு
எங்களுடைய போதனை.

… 

…
–
Sabbaphāliphullā kho, Ānanda, yamakasālā akālapupphehi. Te tathāgatassa
sarīraṃ okiranti ajjhokiranti abhippakiranti tathāgatassa pūjāya.
Dibbānipi mandāravapupphāni antalikkhā papatanti, tāni tathāgatassa
sarīraṃ okiranti ajjhokiranti abhippakiranti tathāgatassa pūjāya.
Dibbānipi candanacuṇṇāni antalikkhā papatanti, tāni tathāgatassa sarīraṃ
okiranti ajjhokiranti abhippakiranti tathāgatassa pūjāya. Dibbānipi
tūriyāni antalikkhe vajjanti tathāgatassa pūjāya. Dibbānipi saṅgītāni
antalikkhe vattanti tathāgatassa pūjāya. 

– Ananda, the twin sala
trees are in full bloom, though it is not the season of flowering. And
the blossoms rain upon the body of the Tathagata and drop and scatter
and are strewn upon it in worship of the Tathagata. And celestial coral
flowers and heavenly sandalwood powder from the sky rain down upon the
body of the Tathagata, and drop and scatter and are strewn upon it in
worship of the Tathagata. And the sound of heavenly voices and heavenly
instruments makes music in the air out of reverence for the Tathagata.
-ஆனந்தா,பூவா
பருவகாலமாக இருந்த போதிலும், இரட்டை sala (சாலா) மரங்கள் முழு மலர்ச்சி
அடைந்து இருக்கிறது. மற்றும் Tathagata (குறைபாடற்றவரை) வழிபாடு செய்தல்
போல் Tathagata(குறைபாடற்றவர்) உடல் மேலே பூமழை பொழிந்து, துளி சிதற,
இரத்தினப்பிரபையாகியது. மற்றும் தேவலோக பவழமலர்கள் மற்றும் சுவர்க்கத்தைச்
சேர்ந்த சந்தன மரத் தூள் வானத்தில் இருந்து மழை கீழ் நோக்கி Tathagata
(குறைபாடற்றவர்) உடல் மேலே பொழிந்து, மற்றும் Tathagata (குறைபாடற்றவரை)
வழிபாடு செய்தல் போல் Tathagata(குறைபாடற்றவர்) உடல் மேலே பூமழை பொழிந்தது.
மற்றும் Tathagata(குறைபாடற்றவர்) போற்றுதலைக் காட்டுஞ் சமிக்கையால்
சுவர்க்கத்தைச் சேர்ந்த குரல் ஒலி மற்றும் இசைகருவிகள் காற்றுவெளியில்
வெளிப்படுத்தியது.

Na kho, Ānanda, ettāvatā Tathāgato sakkato vā
hoti garukato vā mānito vā pūjito vā apacito vā. Yo kho, Ānanda, bhikkhu
vā bhikkhunī vā upāsako vā upāsikā vā dhammānudhammappaṭipanno viharati
sāmīcippaṭipanno anudhammacārī, so Tathāgataṃ sakkaroti garuṃ karoti
māneti pūjeti apaciyati, paramāya pūjāya. Tasmātih’ānanda,
dhammānudhammappaṭipannā viharissāma sāmīcippaṭipannā
anudhammacārin’oti. Evañ’hi vo, Ānanda, sikkhitabba nti. 

It is not
by this, Ānanda, that the Tathāgata is respected, venerated, esteemed,
paid homage and honored. But, Ananda, any bhikkhu or bhikkhuni, layman
or laywoman, remaining dhamm’ānudhamma’p'paṭipanna, sāmīci’p'paṭipanna,
living in accordance with the Dhamma, that one respects, venerates,
esteems, pays homage, and honors the Tathāgata with the most excellent
homage. Therefore, Ānanda, you should train yourselves thus: ‘We will
remain dhamm’ānudhamma’p'paṭipanna, sāmīci’p'paṭipanna, living in
accordance with the Dhamma’.
இதனால் மட்டும் அல்ல, ஆனந்தா,Tathagata
(குறைபாடற்றவரை) உபசரித்தது, மரியாதை செலுத்தியது, நன்குமதிக்கப் பட்டது,
மனந்திறந்த புகழுரைத்தது, கெளரவம் செலுத்தியது. ஆனால், ஆனந்தா, எந்த ஒரு
பிக்குவோ அல்லது பிக்குனியோ, உபாசகன் அல்லது
உபாசகி,dhamm’ānudhamma’p'paṭipanna, sāmīci’p'paṭipanna, தம்மாவிற்கு
பொருந்துமாறு பயிற்சிக்கிராரோ அவர் Tathagata (குறைபாடற்றவரை) உபசரித்தது,
மரியாதை செலுத்தி, நன்குமதித்து, மனந்திறந்த புகழுரைத்தது, கெளரவம்
செலுத்தி. மிக உயர்ந்த அளவு நேர்த்திவாய்ந்த மனந்திறந்த புகழுரையாற்றுவர்.
இதுக்காக, ஆனந்தா, நீங்கள், நீங்களாகவே பயிற்சித்தல் இதுதான்: நாங்கள்
dhamm’ānudhamma’p'paṭipanna, sāmīci’p'paṭipanna, தம்மாவிற்கு
பொருந்துமாறு வாழ்க்கை முறையில் தொடர்ந்திருப்போம்.
… 

… 

–
‘Siyā kho pan’ānanda, tumhākaṃ evam’assa: ‘atīta-satthukaṃ pāvacanaṃ,
natthi no satthā’ ti. Na kho pan’etaṃ, Ānanda, evaṃ daṭṭhabbaṃ. Yo vo,
Ānanda, mayā Dhammo ca Vinayo ca desito paññatto, so vo mam’accayena
satthā. 

– ‘To some of you, Ānanda, it may occur thus: ‘The words of
the Teacher have ended, there is no longer a Teacher’. But this,
Ānanda, should not, be so considered. That, Ānanda, which I have taught
and made known to you as the Dhamma and the Vinaya, that will be your
Teacher after my passing away. 

உங்கள் சிலர்ருக்கு, ஆனந்தா,இவ்வாறு  நேரிடக் கூடும்:
கற்பிப்பவர்
வார்த்தைகள் தீர்ந்து விட்டது,  இனி கற்பிப்பவர் இல்லை. ஆனால் இது,
ஆனந்தா, அவ்வாறு ஆலோசனை பண்ணப்படாது. அது, ஆனந்தா,எவை நான் பாடம் படிப்பிது
மற்றும் உங்களை அறிந்திருக்க செய்துமுடித்த  Dhamma and Vinaya (தம்மாவும்
வினயாவும்) அது என்னுடைய இறப்புக்கு அப்பால் உங்களுடைய கற்பிப்பவராக
இருக்கும்.
… 

…
DN 22 - (D ii 290)
Mahāsatipaṭṭhāna Sutta
— Attendance on awareness —
[ mahā+satipaṭṭhāna ]

This sutta is widely considered as a the main reference for meditation practice.

Note: infobubbles on all Pali words

Pāḷi

Uddesa

I. Kāyānupassanā
   A. Ānāpāna Pabba
   B. Iriyāpatha Pabba
   C. Sampajāna Pabba
   D. Paṭikūlamanasikāra Pabba
   E. Dhātumanasikāra Pabba
   F. Navasivathika Pabba

II. Vedanānupassanā

English

Introduction

I. Observation of Kāya
   A. Section on ānāpāna
   B. Section on postures
   C. Section on sampajañña
   D. Section on repulsiveness
   E. Section on the Elements
   F. Section on the nine charnel grounds

II. Observation of Vedanā

Uddesa

Evaṃ me sutaṃ:
Introduction

Thus have I heard: 

Ekaṃ samayaṃ bhagavā kurūsu viharati kammāsadhammaṃ nāma kurūnaṃ nigamo. Tatra kho bhagavā bhikkhū āmantesi:
On
one occasion, the Bhagavā was staying among the Kurus at Kammāsadhamma,
a market town of the Kurus. There, he addressed the bhikkhus:
– Bhikkhavo ti.
– Bhaddante ti te bhikkhū bhagavato paccassosuṃ. Bhagavā etad-avoca: 

– Bhikkhus.
– Bhaddante answered the bhikkhus. The Bhagavā said: 

–
Ekāyano ayaṃ, bhikkhave, maggo sattānaṃ visuddhiyā, soka-paridevānaṃ
samatikkamāya, dukkha-domanassānaṃ atthaṅgamāya, ñāyassa adhigamāya,
nibbānassa sacchikiriyāya, yadidaṃ cattāro satipaṭṭhānā. 

– This,
bhikkhus, is the path that leads to nothing but the purification of
beings, the overcoming of sorrow and lamentation, the disappearance of
dukkha-domanassa, the attainment of the right way, the realization of
Nibbāna, that is to say the four satipaṭṭhānas.

Katame
cattāro? Idha, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati ātāpī
sampajāno satimā, vineyya loke abhijjhā-domanassaṃ. Vedanāsu
vedanānupassī viharati ātāpī sampajāno satimā, vineyya loke
abhijjhā-domanassaṃ. Citte cittānupassī viharati ātāpī sampajāno satimā,
vineyya loke abhijjhā-domanassaṃ. Dhammesu dhammānupassī viharati ātāpī
sampajāno satimā, vineyya loke abhijjhā-domanassaṃ.
Which four?
Here, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya, ātāpī
sampajāno, satimā, having given up abhijjhā-domanassa towards the world.
He dwells observing vedanā in vedanā, ātāpī sampajāno, satimā, having
given up abhijjhā-domanassa towards the world. He dwells observing citta
in citta, ātāpī sampajāno, satimā, having given up abhijjhā-domanassa
towards the world. He dwells observing dhamma·s in dhamma·s, ātāpī
sampajāno, satimā, having given up abhijjhā-domanassa towards the world.

I. Kāyānupassanā

A. Ānāpāna Pabba

Katha·ñ·ca,
bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati? Idha, bhikkhave, bhikkhu
arañña-gato vā rukkha-mūla-gato vā suññ’āgāra-gato vā nisīdati pallaṅkaṃ
ābhujitvā ujuṃ kāyaṃ paṇidhāya parimukhaṃ satiṃ upaṭṭhapetvā. So
sato’va assasati, sato’va passasati. Dīghaṃ vā assasanto ‘dīghaṃ
assasāmī’ ti pajānāti; dīghaṃ vā passasanto ‘dīghaṃ passasāmī’ ti
pajānāti; rassaṃ vā assasanto ‘rassaṃ assasāmī’ ti pajānāti; rassaṃ vā
passasanto ‘rassaṃ passasāmī’ ti pajānāti; ’sabba-kāya-paṭisaṃvedī
assasissāmī’ ti sikkhati; ’sabba-kāya-paṭisaṃvedī passasissāmī’ ti
sikkhati; ‘passambhayaṃ kāya-saṅkhāraṃ assasissāmī’ ti sikkhati;
‘passambhayaṃ kāya-saṅkhāraṃ passasissāmī’ ti sikkhati. 


நான் இவ்வாறு கேட்டிருக்கேன்:

 ஒரு
குறிப்பிட்டதறுவாயில், ஒரு கடைத்தெருவு நகரமான Kammāsadhamma
(கம்மாசதம்மா) வில், Kurus (பாரத்துவாசர்) இடையில் Bhagavā  (பகவான்) தங்கி
இருந்தார்.

 அவ்விடம், பிக்குக்களுக்கு அவர் உரை நிகழ்த்தினார்:
- பிக்குக்களுக்களா

- பிக்குக்களுக்கு Bhaddante (பந்த்தே) பதில்  அளித்தார்.Bhagavā  (பகவா) சொற்றார்:

-
இது, பிக்குக்களுக்களா,ஒன்றுமில்லை இனங்களை தூய்மைப்படுத்தும் பாதையில்
நடத்திச் செல்லும், துயரம் மற்றும் புலம்பலை முறியடித்து, 
dukkha-domanassa(துக்கம்-துயரம்)மறைவு , Nibbāna(யாவுங் கடந்த நிலை
உணர்தல்) மெய்யாகக் காண்டல்,அதுதான் நான்கு பொருள்கள் கொண்ட
satipaṭṭhānas(விழிப்பு நிலை உளதாந்தன்மை) என கூறலாம்.

எந்த
நான்கு?இங்கு பிக்குக்களுக்களா,ஒரு பிக்கு kāye kāyānupassī (உடலை உடல்
கண்காணிப்புடன்) கவனித்து வசிக்கிரார் ātāpī sampajāno satimā,வேறு
வழியில்லாமல்   பிரபஞ்சம் நோக்கி எச்சரிக்கையுடன் இருக்க
ஏகாந்தமாயிருக்கிரார்.வேறு வழியில்லாமல்   பிரபஞ்சம் நோக்கி
எச்சரிக்கையுடன் இருக்க ஏகாந்தமாயிருக்க  Vedanāsu vedanānupassī
உறுதலுணர்ச்சி கண்காணிப்புடன் வசிக்கிரார்.வேறு வழியில்லாமல்   பிரபஞ்சம்
நோக்கி எச்சரிக்கையுடன் இருக்க ஏகாந்தமாயிருக Citte cittānupassī viharati
ātāpī sampajāno satimā, சித்த நலம் கருதி ண்காணிப்புடன் வசிக்கிரார்.
மனத்தால் இயக்கப்படுகிற அபூர்வமான வினயா(ஒழுக்கம்) காக்க வேறு
வழியில்லாமல்   பிரபஞ்சம் நோக்கி எச்சரிக்கையுடன் இருக்க ஏகாந்தமாயிருக்க
கண்காணிப்புடன் வசிக்கிரார்.

I. Kāyānupassanā

A. Section on ānāpāna

And
how, bhikkhus, does a bhikkhu dwell observing kāya in kāya? Here,
bhikkhus, a bhikkhu, having gone to the forest or having gone at the
root of a tree or having gone to an empty room, sits down folding the
legs crosswise, setting kāya upright, and setting sati parimukhaṃ. Being
thus sato he breathes in, being thus sato he breathes out. Breathing in
long he understands: ‘I am breathing in long’; breathing out long he
understands: ‘I am breathing out long’; breathing in short he
understands: ‘I am breathing in short’; breathing out short he
understands: ‘I am breathing out short’; he trains himself: ‘feeling the
whole kāya, I will breathe in’; he trains himself: ‘feeling the whole
kāya, I will breathe out’; he trains himself: ‘calming down the
kāya-saṅkhāras, I will breathe in’; he trains himself: ‘calming down the
kāya-saṅkhāras, I will breathe out’.
மற்றும்
எப்படி,பிக்குக்களுக்களே,kāya in kāya (உடலில் உடலை கவனித்து வசிக்கிரார்?
இங்கு பிக்குக்களுக்களா,ஒரு பிக்கு,காட்டுக்குச் சென்றோ அல்லது
மரத்தடிக்குச் சென்றோ அல்லது காலி அறைகுச் சென்றோ,காலை குறுக்காக
கீழ்நோக்கி மடித்துக்கொண்டு அமர்கிரார்,உடலை செங்குத்தாக
சரிசெய்துக்கொண்டு,மற்றும் sati parimukhaṃ. மூச்சு உள்ளே அல்லது வெளியே
சரிசெய்துக்கொள்கிரார்.  sato இவ்வாறு கவனமான மூச்சு உள்ளே அல்லது வெளியே
செலுத்துகிரார். மூச்சு நீண்டதாக உள்ளே செலுத்தும்போது: நான் நீண்டதாக
உள்ளே செலுத்துககின்றேன் என அறிகிரார்.மூச்சு நீண்டதாக வெளியே 
செலுத்தும்போது: நான் நீண்டதாக வெளியே செலுத்துககின்றேன் என
அறிகிரார்.மூச்சு குறைவாக உள்ளே செலுத்தும்போது: நான் குறைவாக உள்ளே
செலுத்துககின்றேன் என அறிகிரார்.மூச்சு குறைவாக வெளியே செலுத்தும்போது:நான்
குறைவாக வெளியே செலுத்துககின்றேன் என அறிகிரார்.அவர் தானே
பயிற்சித்துகொள்கிரார்: முழு  kāya உடலை/காயாவையும் கூருணர்ச்சியுடன்,நான்
மூச்சை உள்ளே செலுத்துககின்றேன்:அவர் தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்:முழு 
kāya உடலை/காயாவையும் கூருணர்ச்சியுடன்,நான் மூச்சை வெளியே
செலுத்துககின்றேன்:அவர் தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்:  kāya-saṅkhāras
உடல்/காயா இச்சாசத்தியை அமைதி உண்டாக்கொண்டு.நான் மூச்சை உள்ளே
செலுத்துககின்றேன்:அவர் தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்:,நான் மூச்சை வெளியே
செலுத்துககின்றேன்:அவர் தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்:
Seyyathāpi,
bhikkhave, dakkho bhamakāro vā bhamakār·antevāsī vā dīghaṃ vā añchanto
‘dīghaṃ añchāmī’ ti pajānāti; rassaṃ vā añchanto ‘rassaṃ añchāmī’ ti
pajānāti; evameva kho, bhikkhave, bhikkhu dīghaṃ vā assasanto ‘dīghaṃ
assasāmī’ ti pajānāti; dīghaṃ vā passasanto ‘dīghaṃ passasāmī’ ti
pajānāti; rassaṃ vā assasanto ‘rassaṃ assasāmī’ ti pajānāti; rassaṃ vā
passasanto ‘rassaṃ passasāmī’ ti pajānāti; ’sabba-kāya-paṭisaṃvedī
assasissāmī’ ti sikkhati; ’sabba-kāya-paṭisaṃvedī passasissāmī’ ti
sikkhati; ‘passambhayaṃ kāya-saṅkhāraṃ assasissāmī’ ti sikkhati;
‘passambhayaṃ kāya-saṅkhāraṃ passasissāmī’ ti sikkhati. 


Just
as, bhikkhus, a skillful turner or a turner’s apprentice, making a long
turn, understands: ‘I am making a long turn’; making a short turn, he
understands: ‘I am making a short turn’; in the same way, bhikkhus, a
bhikkhu, breathing in long, understands: ‘I am breathing in long’;
breathing out long he understands: ‘I am breathing out long’; breathing
in short he understands: ‘I am breathing in short’; breathing out short
he understands: ‘I am breathing out short’; he trains himself: ‘feeling
the whole kāya, I will breathe in’; he trains himself: ‘feeling the
whole kāya, I will breathe out’; he trains himself: ‘calming down the
kāya-saṅkhāras, I will breathe in’; he trains himself: ‘calming down the
kāya-saṅkhāras, I will breathe out’.

சம்மதம்படி,பிக்குக்களுக்களே,திறமை
கடைசல்காரர் அல்லது கடைசல்காரின் தொழில் பழகுநர், ஒரு நீளமான சுழற்றுதல்
உருவாக்குதல் குறிப்பறிது: ‘நான் நீளமான சுழற்றுதல் உருவாக்குகிறேன்’;ஒரு
குறைவான சுழற்றுதல் உருவாக்குதல் குறிப்பறிது: ‘நான் குறைவான சுழற்றுதல்
உருவாக்குகிறேன்’;அவ்வழி,பிக்குக்களுக்களே,ஒரு பிக்கு,மூச்சு நீண்டதாக
உள்ளே செலுத்தும்போது: நான் நீண்டதாக உள்ளே செலுத்துககின்றேன் என
அறிகிரார்.மூச்சு நீண்டதாக வெளியே  செலுத்தும்போது: நான் நீண்டதாக வெளியே
செலுத்துககின்றேன் என அறிகிரார்.மூச்சு குறைவாக உள்ளே செலுத்தும்போது: நான்
குறைவாக உள்ளே செலுத்துககின்றேன் என அறிகிரார்.மூச்சு குறைவாக வெளியே
செலுத்தும்போது:நான் குறைவாக வெளியே செலுத்துககின்றேன் என அறிகிரார்.அவர்
தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்: முழு  kāya உடலை/காயாவையும்
கூருணர்ச்சியுடன்,நான் மூச்சை உள்ளே செலுத்துககின்றேன்:அவர் தானே
பயிற்சித்துகொள்கிரார்:முழு  kāya உடலை/காயாவையும் கூருணர்ச்சியுடன்,நான்
மூச்சை வெளியே செலுத்துககின்றேன்:அவர் தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்: 
kāya-saṅkhāras உடல்/காயா இச்சாசத்தியை அமைதி உண்டாக்கொண்டு.நான் மூச்சை
உள்ளே செலுத்துககின்றேன்:அவர் தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்:,நான் மூச்சை
வெளியே செலுத்துககின்றேன்:அவர் தானே பயிற்சித்துகொள்கிரார்:

Iti
ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī
viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati;
samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā
kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati;
‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva
ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci
loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī
viharati. 




Thus he dwells observing kāya in kāya internally,
or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing
kāya in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya
of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of
phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away
of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is
present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he
dwells detached, and does not cling to anything in the world. Thus,
bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya. 

இவ்வாறு அவர்
kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது
காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை
காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால்
உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால்
உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில்
எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம்
மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.

B. Iriyāpatha Pabba

Puna
ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu gacchanto vā ‘gacchāmī’ ti pajānāti, ṭhito
vā ‘ṭhitomhī’ ti pajānāti, nisinno vā ‘nisinnomhī’ ti pajānāti, sayāno
vā ‘sayānomhī’ ti pajānāti. Yathā yathā vā pan·assa kāyo paṇihito hoti,
tathā tathā naṃ pajānāti. 

B. Section on postures

Furthermore,
bhikkhus, a bhikkhu, while walking, understands: ‘I am walking’, or
while standing he understands: ‘I am standing’, or while sitting he
understands: ‘I am sitting’, or while lying down he understands: ‘I am
lying down’. Or else, in whichever position his kāya is disposed, he
understands it accordingly. 

Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī
viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā
kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati,
vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī
vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā
hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati,
na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye
kāyānupassī viharati. 



Thus he dwells observing kāya in kāya
internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells
observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing
the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing
away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and
passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!”
sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere
paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the
world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya. 

மேலும்,பிக்குக்களுக்களே,ஒரு
பிக்கு, நடந்து செல்லும் பொழுது, ‘நான் நடந்து செல்கிறேன்’,என அவர்
அறிந்துகொள்கிறார்.அல்லது நின்று கொண்டிருக்கிற பொழுது, ‘நான் நின்று
கொண்டிருக்கிகிறேன்’, என அவர் அறிந்துகொள்கிறார்:அல்லது உட்கார்ந்திருக்கிற
பொழுது, ‘நான் உட்கார்ந்திருக்கிறேன்’, என அவர் அறிந்துகொள்கிறார்: அல்லது
படுத்திருத்திருக்கிற பொழுது, ‘நான் படுத்திருத்திருக்கிறேன்’,என அவர்
அறிந்துகொள்கிறார்: தவிர அவர் kāya உடல்அமர்வுநிலை எதுவாக தீர்வு
செய்கிறாரோ அதன்படிபுரிந்து கொள்கிறார்.

இவ்வாறு அவர் kāya in kāya
உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை
காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு
உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால் உணரத்தக்க
எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால் உணரத்தக்கதை
கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில்
எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம்
மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.
C. Sampajāna Pabba

Puna
ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu abhikkante paṭikkante sampajānakārī hoti,
ālokite vilokite sampajānakārī hoti, samiñjite pasārite sampajānakārī
hoti, saṅghāṭi-patta-cīvara-dhāraṇe sampajānakārī hoti, asite pīte
khāyite sāyite sampajānakārī hoti, uccāra-passāva-kamme sampajānakārī
hoti, gate ṭhite nisinne sutte jāgarite bhāsite tuṇhībhāve sampajānakārī
hoti. 


C. Section on sampajañña

Furthermore,
bhikkhus, a bhikkhu, while approaching and while departing, acts with
sampajañña, while looking ahead and while looking around, he acts with
sampajañña, while bending and while stretching, he acts with sampajañña,
while wearing the robes and the upper robe and while carrying the bowl,
he acts with sampajañña, while eating, while drinking, while chewing,
while tasting, he acts with sampajañña, while attending to the business
of defecating and urinating, he acts with sampajañña, while walking,
while standing, while sitting, while sleeping, while being awake, while
talking and while being silent, he acts with sampajañña. 

Iti
ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī
viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati;
samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā
kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati;
‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva
ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci
loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī
viharati. 



Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he
dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya
in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of
phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena
in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of
phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present
in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells
detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a
bhikkhu dwells observing kāya in kāya. 


மேலும்,பிக்குக்களுக்களே,ஒரு
பிக்கு, அணுகும் பொழுது மற்றும் விட்டு நீங்கும் பொழுது, sampajañña
நிரந்தரமான தீர்க்கமான உணருந்திறனுடன்  நுணுகிக்கண்டு  செயல் படுகிரார்,
முன் நோக்கி கவனித்துப் பார்க்கும் பொழுது மற்றும் எல்லாப் பக்கங்களிலும்
கவனித்துப் பார்க்கும் பொழுது,sampajañña நிரந்தரமான தீர்க்கமான
உணருந்திறனுடன்  நுணுகிக்கண்டு  செயல் படுகிரார், வளைக்கிற பொழுது  மற்றும்
நெட்டிமுறியும் பொழுது,sampajañña நிரந்தரமான தீர்க்கமான உணருந்திறனுடன் 
நுணுகிக்கண்டு  செயல் படுகிரார், பதவிக்குரிய நீண்ட மேலங்கி அணிந்து கொள்
பொழுது மற்றும் தளர்த்தியான மேலங்கி  மற்றும் ஐயக்கடிஞை எடுத்துச் செல்லும்
பொழுது,sampajañña நிரந்தரமான தீர்க்கமான உணருந்திறனுடன்  நுணுகிக்கண்டு 
செயல் படுகிரார், உண்ணும் பொழுது, குடிக்கும் பொழுது, மெல்லும் பொழுது,
சுவைக்கும் பொழுது,sampajañña நிரந்தரமான தீர்க்கமான உணருந்திறனுடன் 
நுணுகிக்கண்டு  செயல் படுகிரார், வண்டலகற்றும்  மற்றும் சிறுநீர் கழிக்கும்
பணி கவனிக்கும் பொழுது,sampajañña நிரந்தரமான தீர்க்கமான உணருந்திறனுடன் 
நுணுகிக்கண்டு  செயல் படுகிரார், நடந்து செல்கிறே பொழுது நின்று
கொண்டிருக்கிற பொழுது,
உட்கார்ந்திருக்கிற பொழுது, படுத்திருத்திருக்கிற
பொழுது, விழிதிருக்கிற பொழுது, உரையாடுகிற பொழுது, பேசாமலிருக்கிற பொழுது,
sampajañña நிரந்தரமான தீர்க்கமான உணருந்திறனுடன்  நுணுகிக்கண்டு  செயல்
படுகிரார்.

இவ்வாறு அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள்
கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம்
செய்கிரார், அல்லது காயத்தை காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம்
செய்கிரார்;புலன்களால் உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார்,
மற்றும் புலன்களால் உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம்
செய்கிரார்; இல்லாவிடில் எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா
வெறும் ஓர்அளவு ஞானம் மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம்
செய்கிரார்.
D. Paṭikūlamanasikāra Pabba

Puna ca·paraṃ,
bhikkhave, bhikkhu imam·eva kāyaṃ, uddhaṃ pādatalā adho kesa·matthakā,
taca·pariyantaṃ pūraṃ nānappakārassa asucino paccavekkhati: ‘Atthi
imasmiṃ kāye kesā lomā nakhā dantā taco maṃsaṃ nhāru aṭṭhi aṭṭhimiñjaṃ
vakkaṃ hadayaṃ yakanaṃ kilomakaṃ pihakaṃ papphāsaṃ antaṃ antaguṇaṃ
udariyaṃ karīsaṃ pittaṃ semhaṃ pubbo lohitaṃ sedo medo assu vasā kheḷo
siṅghāṇikā lasikā muttaṃ’ ti. 


D. Section on Repulsiveness

Furthermore,
bhikkhus, a bhikkhu considers this very body, from the soles of the
feet up and from the hair on the head down, which is delimited by its
skin and full of various kinds of impurities: “In this kāya, there are
the hairs of the head, hairs of the body, nails, teeth, skin, flesh,
tendons, bones, bone marrow, kidneys, heart, liver, pleura, spleen,
lungs, intestines, mesentery, stomach with its contents, feces, bile,
phlegm, pus, blood, sweat, fat, tears, grease, saliva, nasal mucus,
synovial fluid and urine.” 

Seyyathāpi, bhikkhave, ubhatomukhā
putoḷi pūrā nānāvihitassa dhaññassa, seyyathidaṃ sālīnaṃ vīhīnaṃ
muggānaṃ māsānaṃ tilānaṃ taṇḍulānaṃ. Tamenaṃ cakkhumā puriso muñcitvā
paccavekkheyya: ‘Ime sālī ime vīhī, ime muggā, ime māsā, ime tilā, ime
taṇḍulā’ ti; evameva kho, bhikkhave, bhikkhu imam·eva kāyaṃ, uddhaṃ
pādatalā adho kesa·matthakā, taca·pariyantaṃ pūraṃ nānappakārassa
asucino paccavekkhati: ‘Atthi imasmiṃ kāye kesā lomā nakhā dantā taco
maṃsaṃ nhāru aṭṭhi aṭṭhimiñjaṃ vakkaṃ hadayaṃ yakanaṃ kilomakaṃ pihakaṃ
papphāsaṃ antaṃ antaguṇaṃ udariyaṃ karīsaṃ pittaṃ semhaṃ pubbo lohitaṃ
sedo medo assu vasā kheḷo siṅghāṇikā lasikā muttaṃ’ ti. 

Just as if,
bhikkhus, there was a bag having two openings and filled with various
kinds of grain, such as hill-paddy, paddy, mung beans, cow-peas, sesame
seeds and husked rice. A man with good eyesight, having unfastened it,
would consider [its contents]: “This is hill-paddy, this is paddy, those
are mung beans, those are cow-peas, those are sesame seeds and this is
husked rice;” in the same way, bhikkhus, a bhikkhu considers this very
body, from the soles of the feet up and from the hair on the head down,
which is delimited by its skin and full of various kinds of impurities:
“In this kāya, there are the hairs of the head, hairs of the body,
nails, teeth, skin, flesh, tendons, bones, bone marrow, kidneys, heart,
liver, pleura, spleen, lungs, intestines, mesentery, stomach with its
contents, feces, bile, phlegm, pus, blood, sweat, fat, tears, grease,
saliva, nasal mucus, synovial fluid and urine.”



Iti
ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī
viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati;
samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā
kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati;
‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva
ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci
loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī
viharati. 



Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he
dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya
in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of
phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena
in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of
phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present
in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells
detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a
bhikkhu dwells observing kāya in kāya. 


மேலும்,
பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, இதே உடம்பில்,உச்சைந்தலை முடியிலிருந்து
கீழ்நோக்கி உள்ளங்கால் வரை, மெல்லிய தோல் மற்றும் பல்வேறு வகைப்பட்ட
அசுத்தம் நிறைந்த, ‘இந்த kāya, உடம்பு தலை முடி, உடம்புமுடி, நகம், பற்கள்,
மெல்லியல் தோல், தசை, தசை நாண், எலும்பு, எலும்புச்சோறு, சிறுநீரகம்,
இதயம், கல்லீரல்,மார்புவரி, மண்ணீரல், சுவாசப்பை,குடல், குடல்தாங்கி,
இரைப்பை அதனுடைய உள்ளடங்கல், மலம், பித்தநீர், கபம், சீழ், இரத்தம்,
வியர்வை, கொழுப்பு, கண்ணீர், மசகிடு, உமிழ்நீர், மூக்குச்சளி, உயவுநீர்மஞ்
சார்ந்த நீர்த்தன்மையுள்ள மற்றும் சிறுநீர் அதன் வரம்பிடலில் உள்ளது என
அறீவார்.

ஒருவேளை பிக்குக்களுக்களே,அங்கே ஒரு பை இரண்டு வாயில்கள்
உடையதாயிருப்பின், பல்வேறு  வகைப்பட்ட தானியம், குன்று நெல் பயிர், நெல்
பயிர், பச்சைப்பருப்பு, மாட்டு பட்டாணி, எள்ளு விதை, தொலியல். ஒரு மனிதன்
நல்ல பார்வையாற்றல் உடையவராயிருத்தல் கட்டு அவிழ்க்கப் பட்டவுடன் ஆழ்ந்து
ஆராய விரும்பி ,”இது குன்று நெல் பயிர்,நெல் பயிர், பச்சைப்பருப்பு, மாட்டு
பட்டாணி, எள்ளு விதை, தொலியல்என அறீவார்.” அதே போல்,  பிக்குக்களுக்களே,
ஒரு பிக்கு, இதே உடம்பில்,உச்சைந்தலை முடியிலிருந்து கீழ்நோக்கி உள்ளங்கால்
வரை, மெல்லிய தோல் மற்றும் பல்வேறு வகைப்பட்ட அசுத்தம் நிறைந்த, ‘இந்த
kāya, உடம்பு தலை முடி, உடம்புமுடி, நகம், பற்கள், மெல்லியல் தோல், தசை,
தசை நாண், எலும்பு, எலும்புச்சோறு, சிறுநீரகம், இதயம், கல்லீரல்,மார்புவரி,
மண்ணீரல், சுவாசப்பை,குடல், குடல்தாங்கி, இரைப்பை அதனுடைய உள்ளடங்கல்,
மலம், பித்தநீர், கபம், சீழ், இரத்தம், வியர்வை, கொழுப்பு, கண்ணீர்,
மசகிடு, உமிழ்நீர், மூக்குச்சளி, உயவுநீர்மஞ் சார்ந்த நீர்த்தன்மையுள்ள
மற்றும் சிறுநீர் அதன் வரம்பிடலில் உள்ளது என அறீவார்.

இவ்வாறு அவர்
kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது
காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை
காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால்
உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால்
உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில்
எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம்
மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.

E. Dhātumanasikāra Pabba

Puna
ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu imam·eva kāyaṃ yathā·ṭhitaṃ
yathā·paṇihitaṃ dhātuso paccavekkhati: ‘Atthi imasmiṃ kāye pathavī·dhātu
āpo·dhātū tejo·dhātū vāyo·dhātū’ ti. 


E. Section on the Elements

Furthermore,
bhikkhus, a bhikkhu reflects on this very kāya, however it is placed,
however it is disposed: “In this kāya, there is the earth element, the
water element, the fire element and the air element.” 


Seyyathāpi,
bhikkhave, dakkho goghātako vā goghātak·antevāsī vā gāviṃ vadhitvā
catu·mahā·pathe bilaso vibhajitvā nisinno assa; evameva kho, bhikkhave,
bhikkhu imam·eva kāyaṃ yathā·ṭhitaṃ yathā·paṇihitaṃ dhātuso
paccavekkhati: ‘Atthi imasmiṃ kāye pathavī·dhātu āpo·dhātū tejo·dhātū
vāyo·dhātū’ ti. 

Just as, bhikkhus, a skillful butcher or a
butcher’s apprentice, having killed a cow, would sit at a crossroads
cutting it into pieces; in the same way, bhikkhus, a bhikkhu reflects on
this very kāya, however it is placed, however it is disposed: “In this
kāya, there is the earth element, the water element, the fire element
and the air element.”

 

Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī
viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā
kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati,
vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī
vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā
hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati,
na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye
kāyānupassī viharati. 



Thus he dwells observing kāya in kāya
internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells
observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing
the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing
away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and
passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!”
sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere
paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the
world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.

E. நாற்பெரும் பூதங்கள் மேலான பிரிவு
மேலும்,
பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, எவ்வகையிலேனும் அதை வைத்திருந்த போதும்,
எவ்வகையிலேனும் அதை அப்புறப்படுத்த போதும், இந்த உடல்/காயம்  பிரதிபலிக்க 
இந்த :”உடல்/காயத்தில் ,நிலவுலகம் மெய்ம்மூலம், தண்ணீர் மெய்ம்மூலம்,
நெருப்பு மெய்ம்மூலம், காற்று மெய்ம்மூலம் இருக்கிறது.

சம்மதம்போலே,பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பயிற்சி பெற்ற கசாப்புக்காரர் அல்லது ஒரு
கசாப்புக்காரரிடம் தொழில் பழகுநர்,ஒரு பசு கொல்லுஞ் செயல் உடையவராயிரருந்து,
ஒரு
குறுக்கு வீதி உட்கார்ந்து எப்படி வெட்டி எடுக்கப்பட்டதோ;  அதே போன்றே,
பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, எவ்வகையிலேனும் அதை வைத்திருந்த போதும்,
எவ்வகையிலேனும் அதை அப்புறப்படுத்த போதும், இந்த உடல்/காயம்  பிரதிபலிக்க 
இந்த :”உடல்/காயத்தில் ,நிலவுலகம் மெய்ம்மூலம், தண்ணீர் மெய்ம்மூலம்,
நெருப்பு மெய்ம்மூலம், காற்று மெய்ம்மூலம் இருக்கிறது.

இவ்வாறு அவர்
kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது
காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை
காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால்
உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால்
உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில்
எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம்
மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.



F. Navasivathika Pabba

(1)
Puna
ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya
chaḍḍitaṃ ekāha·mataṃ vā dvīha·mataṃ vā tīha·mataṃ vā uddhumātakaṃ
vinīlakaṃ vipubbaka·jātaṃ, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho
kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atīto’ ti. 

F. Section on the nine charnel grounds

(1)
Furthermore,
bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body, cast away in
a charnel ground, one day dead, or two days dead or three days dead,
swollen, bluish and festering, he considers this very kāya: “This kāya
also is of such a nature, it is going to become like this, and is not
free from such a condition.” 


Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī
viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā
kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati,
vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī
vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā
hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati,
na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye
kāyānupassī viharati. 



Thus he dwells observing kāya in kāya
internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells
observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing
the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing
away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and
passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!”
sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere
paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the
world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.

F. ஒன்பது இடுகாடு நிலத்தளங்கள் மேலான பிரிவு

மேலும், பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, ஒருவேளை அவர் தொலைவான இடத்தில்  ஒரு பிரேதம் இடுகாடு நிலத்தளத்தில் எறியப்பட்டு
இருப்பதைப்
பார்த்துக் கொண்டிருஇந்தால், ஒரு நாள் இறந்த, அல்லது இரண்டு நாட்கள்
இறந்த, அல்லது மூன்று நாட்கள் இறந்த, வீங்கிய, சற்றே நீலமான மற்றும்
புரைத்துச் சீக்கொண்ட நிலையில், அவர் இந்த மெய்ம்மூலமான kāya  உடல்/காய
ஆழ்ந்து ஆராய: “இந்த kāya  உடல்/காய கூட அவ்வகைப்பட்ட ஒரு இயற்கை ஆற்றல்
உடையதாக இருக்கிறது, அதுவும் இப்படி  ஆகத்தொடங்கு போக இருக்கிறது, மற்றும்
அத்தகைய ஒரு  கட்டுப்பாட்டு வரம்புகளற்ற
நிலைமை இருந்து  வேறல்ல.

இவ்வாறு
அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார்,
அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை
காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால்
உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால்
உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில்
எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம்
மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.

(2)
Puna
ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya
chaḍḍitaṃ kākehi vā khajjamānaṃ kulalehi vā khajjamānaṃ gijjhehi vā
khajjamānaṃ kaṅkehi vā khajjamānaṃ sunakhehi vā khajjamānaṃ byagghehi vā
khajjamānaṃ dīpīhi vā khajjamānaṃ siṅgālehi vā khajjamānaṃ vividhehi vā
pāṇaka·jātehi khajjamānaṃ, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho
kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atīto’ ti. 

(2)
Furthermore,
bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body, cast away in
a charnel ground, being eaten by crows, being eaten by hawks, being
eaten by vultures, being eaten by herons, being eaten by dogs, being
eaten by tigers, being eaten by panthers, being eaten by various kinds
of beings, he considers this very kāya: “This kāya also is of such a
nature, it is going to become like this, and is not free from such a
condition.”

Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī
viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā
kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati,
vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī
vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā
hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati,
na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye
kāyānupassī viharati. 



Thus he dwells observing kāya in kāya
internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells
observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing
the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing
away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and
passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!”
sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere
paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the
world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.
மேலும், பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, ஒருவேளை அவர் தொலைவான இடத்தில்  ஒரு பிரேதம் இடுகாடு நிலத்தளத்தில் எறியப்பட்டு
இருப்பதைப்
பார்த்துக் கொண்டிருந்தால்,காகங்களால் தின்னப்பட்டு, பருந்துகளால்
தின்னப்பட்டு, பிணந்தின்னிக் கழுகுகளால் தின்னப்பட்டு, நாரைகளால்
தின்னப்பட்டு, நாய்களால் தின்னப்பட்டு, புலிகளால் தின்னப்பட்டு,
சிறுத்தைகளால் தின்னப்பட்டு, பல்வேறு வகைப்பட்ட அசரீரிவஸ்துக்களால்
தின்னப்பட்டு, அவர் இந்த மெய்ம்மூலமான kāya  உடல்/காய ஆழ்ந்து ஆராய: “இந்த
kāya  உடல்/காய கூட அவ்வகைப்பட்ட ஒரு இயற்கை ஆற்றல் உடையதாக இருக்கிறது,
அதுவும் இப்படி  ஆகத்தொடங்கு போக இருக்கிறது, மற்றும் அத்தகைய ஒரு 
கட்டுப்பாட்டு வரம்புகளற்ற
நிலைமை இருந்து  வேறல்ல.

இவ்வாறு
அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார்,
அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை
காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால்
உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால்
உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில்
எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம்
மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.

(3)
Puna
ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya
chaḍḍitaṃ aṭṭhika·saṅkhalikaṃ sa·maṃsa·lohitaṃ nhāru·sambandhaṃ, so
imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī
evaṃ·an·atīto’ ti. 

(3)
Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as
if he was seeing a dead body, cast away in a charnel ground, a
squeleton with flesh and blood, held together by tendons, he considers
this very kāya: “This kāya also is of such a nature, it is going to
become like this, and is not free from such a condition.”



Iti
ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī
viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati;
samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā
kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati;
‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva
ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci
loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī
viharati. 



Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he
dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya
in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of
phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena
in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of
phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present
in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells
detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a
bhikkhu dwells observing kāya in kāya.

மேலும், பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, ஒருவேளை அவர் தொலைவான இடத்தில்  ஒரு பிரேதம் இடுகாடு நிலத்தளத்தில் எறியப்பட்டு
இருப்பதைப்
பார்த்துக் கொண்டிருந்தால், ஒரு மனித  எலும்புக் கூடு தசை மற்றும்
இரத்தத்துடன்,நரம்புகளால்  ஒன்றாய் பிடிக்கப்பட்டு,அவர் இந்த மெய்ம்மூலமான
kāya  உடல்/காய ஆழ்ந்து ஆராய: “இந்த kāya  உடல்/காய கூட அவ்வகைப்பட்ட ஒரு
இயற்கை ஆற்றல் உடையதாக இருக்கிறது, அதுவும் இப்படி  ஆகத்தொடங்கு போக
இருக்கிறது, மற்றும் அத்தகைய ஒரு  கட்டுப்பாட்டு வரம்புகளற்ற
நிலைமை இருந்து  வேறல்ல.

இவ்வாறு
அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார்,
அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை
காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால்
உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால்
உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில்
எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம்
மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.

(4)
Puna
ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya
chaḍḍitaṃ aṭṭhika·saṅkhalikaṃ ni·maṃsa·lohita·makkhitaṃ
nhāru·sambandhaṃ, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo
evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atīto’ ti. 

(4)
Furthermore,
bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body, cast away in a
charnel ground, a squeleton without flesh and smeared with blood, held
together by tendons, he considers this very kāya: “This kāya also is of
such a nature, it is going to become like this, and is not free from
such a condition.” 

Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati,
bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye
kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati,
vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī
vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā
hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati,
na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye
kāyānupassī viharati. 



Thus he dwells observing kāya in kāya
internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells
observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing
the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing
away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and
passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!”
sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere
paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the
world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.
மேலும், பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, ஒருவேளை அவர் தொலைவான இடத்தில்  ஒரு பிரேதம் இடுகாடு நிலத்தளத்தில் எறியப்பட்டு
இருப்பதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தால், ஒரு மனித  எலும்புக் கூடு தசைகளில்லாமல் மற்றும் இரத்தம் பூசப்பட்டு,
நரம்புகளால் 
ஒன்றாய் பிடிக்கப்பட்டு,அவர் இந்த மெய்ம்மூலமான kāya  உடல்/காய ஆழ்ந்து
ஆராய: “இந்த kāya  உடல்/காய கூட அவ்வகைப்பட்ட ஒரு இயற்கை ஆற்றல் உடையதாக
இருக்கிறது, அதுவும் இப்படி  ஆகத்தொடங்கு போக இருக்கிறது, மற்றும் அத்தகைய
ஒரு  கட்டுப்பாட்டு வரம்புகளற்ற
நிலைமை இருந்து  வேறல்ல.

இவ்வாறு
அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார்,
அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை
காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால்
உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால்
உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில்
எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம்
மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.

(5)
Puna
ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya
chaḍḍitaṃ aṭṭhika·saṅkhalikaṃ apagata·maṃsa·lohitaṃ nhāru·sambandhaṃ, so
imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī
evaṃ·an·atīto’ ti. 

(5)
Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as
if he was seeing a dead body, cast away in a charnel ground, a
squeleton without flesh nor blood, held together by tendons, he
considers this very kāya: “This kāya also is of such a nature, it is
going to become like this, and is not free from such a condition.” 

Iti
ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī
viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati;
samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā
kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati;
‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva
ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati, na ca kiñci
loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī
viharati. 



Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he
dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya
in kāya internally and externally; he dwells observing the samudaya of
phenomena in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena
in kāya, or he dwells observing the samudaya and passing away of
phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present
in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells
detached, and does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a
bhikkhu dwells observing kāya in kāya. 

மேலும், பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, ஒருவேளை அவர் தொலைவான இடத்தில்  ஒரு பிரேதம் இடுகாடு நிலத்தளத்தில் எறியப்பட்டு
இருப்பதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தால், ஒரு மனித  எலும்புக் கூடு தசைகளில்லாமல் மற்றும் இரத்தம்  இல்லாமல்,
நரம்புகளால் 
ஒன்றாய் பிடிக்கப்பட்டு,அவர் இந்த மெய்ம்மூலமான kāya  உடல்/காய ஆழ்ந்து
ஆராய: “இந்த kāya  உடல்/காய கூட அவ்வகைப்பட்ட ஒரு இயற்கை ஆற்றல் உடையதாக
இருக்கிறது, அதுவும் இப்படி  ஆகத்தொடங்கு போக இருக்கிறது, மற்றும் அத்தகைய
ஒரு  கட்டுப்பாட்டு வரம்புகளற்ற
நிலைமை இருந்து  வேறல்ல.

இவ்வாறு
அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார்,
அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை
காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால்
உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால்
உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில்
எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம்
மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.


(6)
Puna
ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya
chaḍḍitaṃ aṭṭhikāni apagata·sambandhāni disā vidisā vikkhittāni, aññena
hatth·aṭṭhikaṃ aññena pād·aṭṭhikaṃ aññena gopphak·aṭṭhikaṃ aññena
jaṅgh·aṭṭhikaṃ aññena ūru·ṭṭhikaṃ aññena kaṭi·ṭṭhikaṃ aññena
phāsuk·aṭṭhikaṃ aññena piṭṭh·iṭṭhikaṃ aññena khandh·aṭṭhikaṃ aññena
gīv·aṭṭhikaṃ aññena hanuk·aṭṭhikaṃ aññena dant·aṭṭhikaṃ aññena
sīsakaṭāhaṃ, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo
evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atīto’ ti. 

(6)
Furthermore,
bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body, cast away in a
charnel ground, disconnected bones scattered here and there, here a
hand bone, there a foot bone, here an ankle bone, there a shin bone,
here a thigh bone, there a hip bone, here a rib, there a back bone, here
a spine bone, there a neck bone, here a jaw bone, there a tooth bone,
or there the skull, he considers this very kāya: “This kāya also is of
such a nature, it is going to become like this, and is not free from
such a condition.” 

Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati,
bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye
kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati,
vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī
vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā
hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya,{1} a·nissito ca viharati,
na ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye
kāyānupassī viharati. 



Thus he dwells observing kāya in kāya
internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he dwells
observing kāya in kāya internally and externally; he dwells observing
the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the passing
away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya and
passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!”
sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere
paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the
world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.