೨೮೩. ತೇನ
ಸಮಯೇನ ಬುದ್ಧೋ ಭಗವಾ ಸಾವತ್ಥಿಯಂ ವಿಹರತಿ ಜೇತವನೇ ಅನಾಥಪಿಣ್ಡಿಕಸ್ಸ ಆರಾಮೇ। ತೇನ ಖೋ
ಪನ ಸಮಯೇನ ಆಯಸ್ಮಾ ಉದಾಯೀ ಅರಞ್ಞೇ ವಿಹರತಿ। ತಸ್ಸಾಯಸ್ಮತೋ ವಿಹಾರೋ ಅಭಿರೂಪೋ ಹೋತಿ
ದಸ್ಸನೀಯೋ ಪಾಸಾದಿಕೋ। ತೇನ ಖೋ ಪನ ಸಮಯೇನ ಸಮ್ಬಹುಲಾ ಇತ್ಥಿಯೋ ಆರಾಮಂ ಆಗಮಂಸು
ವಿಹಾರಪೇಕ್ಖಿಕಾಯೋ। ಅಥ ಖೋ ತಾ ಇತ್ಥಿಯೋ ಯೇನಾಯಸ್ಮಾ ಉದಾಯೀ
ತೇನುಪಸಙ್ಕಮಿಂಸು; ಉಪಸಙ್ಕಮಿತ್ವಾ ಆಯಸ್ಮನ್ತಂ ಉದಾಯಿಂ ಏತದವೋಚುಂ – ‘‘ಇಚ್ಛಾಮ ಮಯಂ,
ಭನ್ತೇ, ಅಯ್ಯಸ್ಸ ವಿಹಾರಂ ಪೇಕ್ಖಿತು’’ನ್ತಿ। ಅಥ ಖೋ ಆಯಸ್ಮಾ ಉದಾಯೀ ತಾ ಇತ್ಥಿಯೋ
ವಿಹಾರಂ ಪೇಕ್ಖಾಪೇತ್ವಾ ತಾಸಂ ಇತ್ಥೀನಂ ವಚ್ಚಮಗ್ಗಂ ಪಸ್ಸಾವಮಗ್ಗಂ ಆದಿಸ್ಸ ವಣ್ಣಮ್ಪಿ
ಭಣತಿ ಅವಣ್ಣಮ್ಪಿ ಭಣತಿ ಯಾಚತಿಪಿ ಆಯಾಚತಿಪಿ ಪುಚ್ಛತಿಪಿ ಪಟಿಪುಚ್ಛತಿಪಿ ಆಚಿಕ್ಖತಿಪಿ
ಅನುಸಾಸತಿಪಿ ಅಕ್ಕೋಸತಿಪಿ। ಯಾ ತಾ ಇತ್ಥಿಯೋ ಛಿನ್ನಿಕಾ
ಧುತ್ತಿಕಾ ಅಹಿರಿಕಾಯೋ ತಾ ಆಯಸ್ಮತಾ ಉದಾಯಿನಾ ಸದ್ಧಿಂ ಉಹಸನ್ತಿಪಿ ಉಲ್ಲಪನ್ತಿಪಿ
ಉಜ್ಜಗ್ಘನ್ತಿಪಿ ಉಪ್ಪಣ್ಡೇನ್ತಿಪಿ। ಯಾ ಪನ ತಾ ಇತ್ಥಿಯೋ ಹಿರಿಮನಾ ತಾ ನಿಕ್ಖಮಿತ್ವಾ
ಭಿಕ್ಖೂ ಉಜ್ಝಾಪೇನ್ತಿ – ‘‘ಇದಂ, ಭನ್ತೇ, ನಚ್ಛನ್ನಂ ನಪ್ಪತಿರೂಪಂ। ಸಾಮಿಕೇನಪಿ ಮಯಂ
ಏವಂ ವುತ್ತಾ ನ ಇಚ್ಛೇಯ್ಯಾಮ, ಕಿಂ ಪನಾಯ್ಯೇನ ಉದಾಯಿನಾ’’ತಿ। ಯೇ ತೇ ಭಿಕ್ಖೂ
ಅಪ್ಪಿಚ್ಛಾ…ಪೇ॰… ತೇ ಉಜ್ಝಾಯನ್ತಿ ಖಿಯ್ಯನ್ತಿ ವಿಪಾಚೇನ್ತಿ
– ‘‘ಕಥಞ್ಹಿ ನಾಮ ಆಯಸ್ಮಾ ಉದಾಯೀ ಮಾತುಗಾಮಂ ದುಟ್ಠುಲ್ಲಾಹಿ ವಾಚಾಹಿ
ಓಭಾಸಿಸ್ಸತೀ’’ತಿ! ಅಥ ಖೋ ತೇ ಭಿಕ್ಖೂ ಆಯಸ್ಮನ್ತಂ ಉದಾಯಿಂ ಅನೇಕಪರಿಯಾಯೇನ ವಿಗರಹಿತ್ವಾ
ಭಗವತೋ ಏತಮತ್ಥಂ ಆರೋಚೇಸುಂ। ಅಥ ಖೋ ಭಗವಾ ಏತಸ್ಮಿಂ ನಿದಾನೇ ಏತಸ್ಮಿಂ ಪಕರಣೇ
ಭಿಕ್ಖುಸಙ್ಘಂ ಸನ್ನಿಪಾತಾಪೇತ್ವಾ ಆಯಸ್ಮನ್ತಂ ಉದಾಯಿಂ
ಪಟಿಪುಚ್ಛಿ – ‘‘ಸಚ್ಚಂ ಕಿರ ತ್ವಂ, ಉದಾಯಿ, ಮಾತುಗಾಮಂ ದುಟ್ಠುಲ್ಲಾಹಿ ವಾಚಾಹಿ
ಓಭಾಸಸೀ’’ತಿ? ‘‘ಸಚ್ಚಂ, ಭಗವಾ’’ತಿ। ವಿಗರಹಿ ಬುದ್ಧೋ ಭಗವಾ – ‘‘ಅನನುಚ್ಛವಿಕಂ,
ಮೋಘಪುರಿಸ, ಅನನುಲೋಮಿಕಂ ಅಪ್ಪತಿರೂಪಂ ಅಸ್ಸಾಮಣಕಂ ಅಕಪ್ಪಿಯಂ ಅಕರಣೀಯಂ। ಕಥಞ್ಹಿ ನಾಮ
ತ್ವಂ, ಮೋಘಪುರಿಸ, ಮಾತುಗಾಮಂ ದುಟ್ಠುಲ್ಲಾಹಿ ವಾಚಾಹಿ ಓಭಾಸಿಸ್ಸಸಿ! ನನು ಮಯಾ,
ಮೋಘಪುರಿಸ, ಅನೇಕಪರಿಯಾಯೇನ ವಿರಾಗಾಯ ಧಮ್ಮೋ ದೇಸಿತೋ ನೋ ಸರಾಗಾಯ…ಪೇ॰… ಕಾಮಪರಿಳಾಹಾನಂ
ವೂಪಸಮೋ ಅಕ್ಖಾತೋ। ನೇತಂ, ಮೋಘಪುರಿಸ, ಅಪ್ಪಸನ್ನಾನಂ ವಾ ಪಸಾದಾಯ…ಪೇ॰… ಏವಞ್ಚ ಪನ,
ಭಿಕ್ಖವೇ, ಇಮಂ ಸಿಕ್ಖಾಪದಂ ಉದ್ದಿಸೇಯ್ಯಾಥ –