Free Online FOOD for MIND & HUNGER - DO GOOD 😊 PURIFY MIND.To live like free birds 🐦 🦢 🦅 grow fruits 🍍 🍊 🥑 🥭 🍇 🍌 🍎 🍉 🍒 🍑 🥝 vegetables 🥦 🥕 🥗 🥬 🥔 🍆 🥜 🎃 🫑 🍅🍜 🧅 🍄 🍝 🥗 🥒 🌽 🍏 🫑 🌳 🍓 🍊 🥥 🌵 🍈 🌰 🇧🇧 🫐 🍅 🍐 🫒Plants 🌱in pots 🪴 along with Meditative Mindful Swimming 🏊‍♂️ to Attain NIBBĀNA the Eternal Bliss.
Kushinara NIBBĀNA Bhumi Pagoda White Home, Puniya Bhumi Bengaluru, Prabuddha Bharat International.
Categories:

Archives:
Meta:
November 2022
M T W T F S S
« Oct   Dec »
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
282930  
11/12/22
LESSON 4615 Sun 13 Nov 2022 IT through Social Media propagates December 3rd as Major religions in the world grows Dwarf fruits 🍍 🍊 🥑 🥭 🍇 🍌 🍎 🍉 🍒 🍑 🥝 & vegetables 🥦 🥕 🥗 🥬 🥔 🍆 🥜 🎃 🫑 🍅🍜 🧅 🍄 🍝 🥗 🥒 🌽 🍏 🫑 🌳 🍓 🍊 🥥 🌵 🍈 🌰 🇧🇧 🫐 🍅 🍐 🫒Plants 🌱in pots 🪴 🪴 To live like free birds 🐦 🦢 🦅 for Hunger on Good Earth and SPACE along with Meditative Mindful Swimming 🏊‍♂️ to Attain Eternal Bliss by Eternal,Glorified,Friendly,Benevolent,Compassionate AWAKENED ONES ☝️from Christianity,Islam, Buddhism,Judaism,Hinduism,Taoism,Atheism,Sikhism,Mormonism for Body & Mind. Eternal Glorified Friendly Benevolent Compassionate AWAKENED ONE’s UNIVERSE IS WITHIN YOU. bodhisatta: [bodhi+satta]
Filed under: General, Theravada Tipitaka , Plant raw Vegan Broccoli, peppers, cucumbers, carrots
Posted by: site admin @ 4:14 am
LESSON 4615 Sun 1 Nov 2022
IT through
Social Media propagates December 3rd as Major religions in the world
grows Dwarf fruits 🍍 🍊 🥑 🥭 🍇 🍌 🍎 🍉 🍒 🍑 🥝 & vegetables 🥦
🥕 🥗 🥬 🥔 🍆 🥜 🎃 🫑 🍅🍜 🧅 🍄 🍝 🥗 🥒 🌽 🍏 🫑 🌳 🍓 🍊 🥥 🌵 🍈
🌰 🇧🇧 🫐 🍅 🍐 🫒Plants 🌱in pots 🪴 🪴 To live like free birds 🐦 🦢
🦅 for Hunger
on Good Earth and SPACE along with Meditative Mindful Swimming 🏊‍♂️ to Attain Eternal Bliss by Eternal,Glorified,Friendly,Benevolent,Compassionate AWAKENED ONES ☝️from Christianity,Islam, Buddhism,Judaism,Hinduism,Taoism,Atheism,Sikhism,Mormonism for Body & Mind.

Eternal Glorified Friendly Benevolent Compassionate AWAKENED ONE’s UNIVERSE IS WITHIN YOU.

bodhisatta: [bodhi+satta]


https://www.buddha-vacana.org/gloss.html#bodhisatta

https://www.youtube.com/watch?v=b92H23kZAQg https://www.buddha-vacana.org/gloss.html#bodhisatta
bodhisatta: [bodhi+satta]

The
term is used by the Buddha in the suttas to refer to himself at a time
prior to his awakening (bodhi). The word may have been used originally
only in connection with the last life of the Buddha himself, in such
contexts as “in the days before my Enlightenment, when as yet I was only
a Bodhisatta”, although some suttas use the term to refer to any person
destined to become a Buddha. However, as we will see, there are
reasonable suspiscions that the latter, despite their inclusion in the
Pali Canon, are late productions, reflecting major trends in the
historical evolution of Buddhism in the centuries after the Buddha’s
death.

♦
The first type of sutta in which the term bodhisatta occurs is when the
Buddha tells the story of his various trials and errors before his
awakening: MN 26, 36, 85, 100.

e.g. MN 85



“mayhampi kho, rājakumāra, pubbeva sambodhā anabhisambuddhassa bodhisattasseva
sato etadahosi — ‘na kho sukhena sukhaṃ adhigantabbaṃ, dukkhena kho
sukhaṃ adhigantabban’ti. so kho ahaṃ, rājakumāra, aparena samayena
daharova samāno susukāḷakeso bhadrena yobbanena samannāgato paṭhamena
vayasā akāmakānaṃ mātāpitūnaṃ assumukhānaṃ rudantānaṃ kesamassuṃ
ohāretvā kāsāyāni vatthāni acchādetvā agārasmā anagāriyaṃ pabbajiṃ. so
evaṃ pabbajito samāno kiṃkusalagavesī anuttaraṃ santivarapadaṃ
pariyesamāno yena āḷāro kālāmo tenupasaṅkamiṃ; upasaṅkamitvā āḷāraṃ
kālāmaṃ etadavocaṃ — ‘icchāmahaṃ, āvuso kālāma, imasmiṃ dhammavinaye
brahmacariyaṃ caritun’ti.

Before my awakening, when I was still unawakened but an awakened-to-be—I thought:
‘Living in a house is cramped and dirty, but the life of one gone forth is wide open. It’s not easy
for someone living at home to lead the spiritual life utterly full and pure, like a polished shell.
Why don’t I shave off my hair and beard, dress in ocher robes, and go forth from the lay life to
homelessness?’ Some time later, while still black-haired, blessed with youth, in the prime of life—
though my mother and father wished otherwise, weeping with tearful faces—I shaved off my hair
and beard, dressed in ocher robes, and went forth from the lay life to homelessness.
Once I had gone forth I set out to discover what is skillful, seeking the supreme state of sublime
peace. I approached Āḷāra Kālāma and said to him, ‘Reverend Kālāma, I wish to live the spiritual
life in this teaching and training.’



♦
In the second type of sutta where the term bodhisatta occurs, the
Buddha recounts his search for the truth prior to his awakening, in
terms of the Dhamma that he teaches. Thus, at SN 12.10 and 65, he recounts how he discovered paṭicca·samuppāda.
At MN 128 and AN 8.64, he explains how he stablized the perception of
light (obhāsa) and the vision of forms (dassana rūpānaṃ). At SN 51.11
and 21, he recounts how he searched the way to develop iddhipādas. At AN 9.41, he explains how he searched successively higher levels of liberation (vimutti) through jhānas.


e.g. MN 128



ahampi sudaṃ, anuruddhā, pubbeva sambodhā anabhisambuddho bodhisattova
samāno obhāsañceva sañjānāmi dassanañca rūpānaṃ. so kho pana me obhāso
nacirasseva antaradhāyati dassanañca rūpānaṃ. tassa mayhaṃ, anuruddhā,
etadahosi — ‘ko nu kho hetu ko paccayo yena me obhāso antaradhāyati
dassanañca rūpānan’ti?

Before my awakening, when I was still
unawakened but an awakened-to-be, I too perceived both light and vision of forms. But before
long my light and vision of forms vanished. It occurred to me: ‘What’s the cause, what’s the
reason why my light and vision of forms vanish?’



Then there is a series of suttas where he searched the gratification (assāda), the danger or drawback (ādīnava) and the escape or emancipation (nissaraṇa) of various phenomena: kāma (MN 14), the four material dhātus (SN 14.31), the five khandhas (SN 22.26), the six senses (SN 35.13) and their respective objects (SN 35.14), vedanā specifically (SN 36.24), the world (loka) in general (AN 3.104).


e.g. AN 3.104


“pubbeva me, bhikkhave, sambodhā anabhisambuddhassa bodhisattasseva
sato etadahosi — ‘ko nu kho loke assādo, ko ādīnavo, kiṃ nissaraṇan’ti?
tassa mayhaṃ, bhikkhave, etadahosi — ‘yaṃ kho lokaṃ paṭicca uppajjati
sukhaṃ somanassaṃ, ayaṃ loke assādo. yaṃ loko anicco dukkho
vipariṇāmadhammo, ayaṃ loke ādīnavo. yo loke chandarāgavinayo
chandarāgappahānaṃ, idaṃ loke nissaraṇan’ti.

“Bhikkhus, before my awakening, when I was still unawakened but an awakened-to-be, I
thought: ‘What’s the gratification in the world? What’s the drawback? What’s the escape?’
Then it occurred to me: ‘The pleasure and happiness that arise from the world: this is its
gratification.
That the world is impermanent, suffering, and perishable: this is its drawback.
Removing and giving up desire and greed for the world: this is its escape.’



♦ There is a third type of suttas where the Buddha recounts his reflections or practices prior to his awakening.


e.g. MN 4


“mayhampi kho, brāhmaṇa, pubbeva sambodhā anabhisambuddhassa bodhisattasseva
sato etadahosi — ‘durabhisambhavāni hi kho araññavanapatthāni pantāni
senāsanāni, dukkaraṃ pavivekaṃ, durabhiramaṃ ekatte, haranti maññe mano
vanāni samādhiṃ alabhamānassa bhikkhuno’ti
.

Before my awakening, when I was still unawakened but an awakened-to-be, I too thought,
‘Remote lodgings in the wilderness and the forest are challenging. It’s hard to maintain seclusion,
and hard to find joy in it. Staying alone, the forests seem to rob the mind of a bhikkhu who
isn’t immersed in samādhi.’




e.g. MN 19


“pubbeva me, bhikkhave, sambodhā anabhisambuddhassa bodhisattasseva
sato etadahosi — ‘yaṃnūnāhaṃ dvidhā katvā dvidhā katvā vitakke
vihareyyan’ti. so kho ahaṃ, bhikkhave, yo cāyaṃ kāmavitakko yo ca
byāpādavitakko yo ca vihiṃsāvitakko — imaṃ ekaṃ bhāgamakāsiṃ; yo cāyaṃ
nekkhammavitakko yo ca abyāpādavitakko yo ca avihiṃsāvitakko — imaṃ
dutiyaṃ bhāgamakāsiṃ.


“Bhikkhus, before my awakening, when I was still unawakened but an awakened-to-be, I
thought: ‘Why don’t I meditate by continually dividing my thoughts into two classes?’ So I
assigned sensual, malicious, and cruel thoughts to one class. And I assigned thoughts of
renunciation, good will, and harmlessness to the second class.


At SN 54.8, the Buddha mentions his practice of ānāpānassati before his awakening; at AN 5.68, he mentions his practice of iddhipādas. At SN 35.100 (or 117) he recounts noticing ‘My
mind might often stray towards the five kinds of sensual stimulation
that I formerly
experienced’ (yeme pañca kāmaguṇā cetaso samphuṭṭhapubbā atītā niruddhā
vipariṇatā, tatra me cittaṃ bahulaṃ gacchamānaṃ gaccheyya paccuppannesu
vā appaṃ vā anāgatesu).

At AN 5.196, the Buddha recalls five dreams that he had before his awakening.

In all the above instances, which make up the vast majority of the suttas where the expression bodhisatta
occurs, the reference is made to the Buddha in his last existence,
before his awakening, and these suttas may be considered genuine or of
early origin. In contrast, there is also a class of suttas that develop
the mythology of the Buddhas, and where stories are told about what
happened to a previous incarnation of the Buddha or of another, earlier
Buddha, with mentions of worldwide supernatural events. As we will see,
the latter may be considered less genuine and of later origin.

Indeed, we know that historically, there has been a
shift in the Buddhist litterature, reflected in the Kathāvatthu. N. Dutt
observes, in ‘Buddhist Sects in India’ (p221) that during the period of
‘early or pure hinayāna Buddhism (circa 450 to 350 B.C.) (…) the
account of the
Life of Buddha usually commenced from the time of Prince
Siddhartha’s retirement to his attainment of Bodhi with occasional
references to his previous existences, as in the Mahāgovinda-sutta or
Mahāsudassana-sutta. The conception of a
Bodhisattva performing paramis was hazy, if not unknown’.


N. Dutt (p248) contrasts this with the tendencies that appeared during
the period of ‘mixed hinayāna Buddhism (circa 350 to 100 B.C.)’ during
which ‘a
greater interest was created for the laity by popularizing Buddhism
through the Jātakas and Avadānas. (…) Much stress was laid on the
composition of the Jātakas and
Avadānas, and great religious merit was attached to reading,
writing, painting, and carving them. This caught the fancy of
the laity as a means of earning religious merit, and resulted in
many sculptures, some of which only are preserved at Sanchi and
Bharhut. The credit for popularizing the religion through the
Jātakas and Avadānas goes, at the first instance, to the Sarvāstivādins,
and, later, to the Theravādins. (…) The account of the Life of Buddha
commenced not from
the time of Sidhārtha’s retirement but from the first resolution
(pranidhāna) made by Sumedha Brāhmana, and the prophecy
(veyyākarana) made by Dipankara Buddha’.

It should be noted that the Mahasanghikas were also prolific producers of Jātakas.

The fondness of Buddhist laity for Jātakas and other
such mythologic stories has survived to this day in Asian countries and
is still directly observable.

♦ The first such sutta presenting mythological content is DN 14, Mahāpadāna Sutta: The Great Legend. This
refers to the last seven Buddhas, going back ‘ninety-one aeons’ in
time. The life of the Buddha Vipassi at that remote period is told in
terms similar to early versions of the life of Gotama. All Buddhas go
through the same experiences in their last earthly life.

Govind Chandra Pande, in his book ‘Studies in the
Origins of Buddhism’ (p94), notes about this sutta that ‘a change of
atmosphere is unmistakable’ compared to DN 13, which he classifies as
‘early’.
‘The lives of the Buddha follow an unvarying archetype; all their
course is but the manifestation of eternal norms (Dhammatā). Already the
list of previous Buddhas has enlarged to six; and the thirty-two marks
of greatness are mentioned in detail. The title itself of the sutta
(Mahāpadāna) suggests its lateness. The ‘apadānas’ became a popular
genre later on, but the very word, in this meaning, is not early’.

Pande explains further, on p29:
‘The most far reaching theological trend [after 350 B.C.] was
the apotheosis of Buddha. The idea of a being incomparably superior to
all creatures, including gods, and from time to time incarnating,
actually or apparently, according to a fixed norm (Dhammatā) solely out
of compassion, is without a previous parallel. It is quite foreign to
the earliest texts and must have developped gradually. (…) The mention
of previous Buddhas (like Sikhī), of future Buddhas (like Metteyya), of
the “bodhisatta”, of the Pacceka-Buddha, of the “birth miracles” and
the narrative of the life of the Buddha as governed by “Dhammatā” -
these, then, emerge as late characteristics. (…) There was also the
growth of the physiognomical dogma of the thirty-two
“Mahāpurisalakkhaṇas” [marks of a great man] (these are declared a Brahmanic doctrine in DN 3)’.

So we may conclude with sufficient confidence that DN
14 was composed at a late period, most probably at least a century
after the Buddha’s death, and dismiss it in the context of this
Glossary.

♦ The second sutta presenting mythological content is MN 123: Acchariya-abbhūta Sutta: Wonderful and Marvellous. At a
gathering of bhikkhus the venerable Ānanda recounts the
wonderful and marvellous events that preceded and attended
the birth of the Buddha.

Pande notes, in ‘Studies in the Origins of Buddhism’ (p140): ‘Sutta
123 describes a large number of “abbhuta-dhammas” which must accompany
the ante-natal preparations and the final birth of a “Bodhisatta”. The
sutta obviously belongs to a period when the Buddha was a full fledged
god, or rather, more, and his birth a miraculous descent of the divine.’

As for DN 14, we may conclude with sufficient
confidence that this sutta was composed at a late period and should be
dismissed in the context of this Glossary.

♦ AN 4.127 and AN 8.70 share a lot of textual
material with DN 14 and MN 123 and may equally be dismissed on the
ground that they belong to the same period. Finally, Ud 5.2 is
classified by Chande (p74) as late, since it ‘presupposes a well
developped Buddhology’ (sign of lateness). Indeed, Ud 5.2 ‘describes how
the mothers of the Bodhisattas must be shortlived’.


For further analysis, see Bhikkhu Anālayo’s ‘The Genesis of the Bodhisattva Ideal’.


Bodhi leaf

The Difference Between Bodhisatva and Bodhisatta


120) Classical ETERNAL AND GLORIFIED FRIENDLY BENEVOLENT COMPASSIONATE Tamil-பாரம்பரிய இசைத்தமிழ் செம்மொழி,


Public

போதிசட்டா: [போதி+சத்தா]
இந்த வார்த்தை புத்தர் தனது விழிப்புணர்வுக்கு (போதி) ஒரு நேரத்தில் தன்னைக் குறிக்க சுட்டாக்களில் பயன்படுத்தப்படுகிறது. இந்த வார்த்தை முதலில் புத்தரின் கடைசி வாழ்க்கையுடன் மட்டுமே பயன்படுத்தப்பட்டிருக்கலாம், “என் அறிவொளிக்கு முந்தைய நாட்களில், நான் இன்னும் ஒரு போதிசட்டா மட்டுமே இருந்தபோது” போன்ற சூழல்களில், சில சுட்டாக்கள் குறிக்க இந்த வார்த்தையைப் பயன்படுத்துகின்றனர் எந்தவொரு நபரும் புத்தராக மாற வேண்டும். எவ்வாறாயினும், நாம் பார்ப்பது போல், பிந்தையது, பாலி நியதியில் சேர்க்கப்பட்ட போதிலும், தாமதமான தயாரிப்புகள் என்று நியாயமான சந்தேகங்கள் உள்ளன, இது புத்தரின் மரணத்திற்குப் பிறகு பல நூற்றாண்டுகளில் ப Buddhism த்த மதத்தின் வரலாற்று பரிணாம வளர்ச்சியின் முக்கிய போக்குகளை பிரதிபலிக்கிறது.
போதிசத்தா என்ற சொல் நிகழும் முதல் வகை சுட்டா, புத்தர் தனது விழிப்புணர்வுக்கு முன்னர் தனது பல்வேறு சோதனைகள் மற்றும் பிழைகளின் கதையைச் சொல்லும்போது: எம்.என் 26, 36, 85, 100.
எனது விழிப்புணர்வுக்கு முன்பு, நான் இன்னும் அறியப்படாதபோது, ​​விழித்தெழுந்தபோது-நான் நினைத்தேன்: ‘ஒரு வீட்டில் வசிப்பது நெரிசலானது மற்றும் அழுக்காக இருக்கிறது, ஆனால் ஒருவரின் வாழ்க்கை பரந்த அளவில் திறந்திருக்கும். வீட்டில் வசிக்கும் ஒருவர் மெருகூட்டப்பட்ட ஷெல் போல ஆன்மீக வாழ்க்கையை முற்றிலும் முழுமையாய் தூய்மையாக வழிநடத்துவது எளிதல்ல. நான் ஏன் என் தலைமுடி மற்றும் தாடியை ஷேவ் செய்யக்கூடாது, ஓச்சர் ஆடைகளை அணிந்துகொண்டு, லே வாழ்க்கையிலிருந்து வீடற்ற தன்மை வரை வெளியே செல்லக்கூடாது? ‘சிறிது நேரம் கழித்து, கறுப்பு ஹேர்டு, இளைஞர்களால் ஆசீர்வதிக்கப்பட்டபோது, ​​வாழ்க்கையின் முதன்மையானது என்றாலும்- என் தாயும் தந்தையும் வேறுவிதமாக விரும்பினர், கண்ணீர் கொண்ட முகங்களால் அழுதேன் - நான் என் தலைமுடியையும் தாடியையும் மொட்டையடித்தேன், ஓச்சர் ஆடைகளை அணிந்தேன், லே வாழ்க்கையிலிருந்து வீடற்ற தன்மை வரை சென்றேன். ஒருமுறை நான் வெளியே சென்றவுடன், திறமையானதைக் கண்டுபிடிப்பதற்காக, விழுமிய அமைதியின் மிகச்சிறந்த நிலையைத் தேடினேன். நான் āḷāra kālāma ஐ அணுகி, ‘ரெவரெண்ட் கோலிமா, இந்த கற்பித்தல் மற்றும் பயிற்சியில் ஆன்மீக வாழ்க்கையை வாழ விரும்புகிறேன்’ என்றார்.
போதிசத்தா என்ற சொல் நிகழும் இரண்டாவது வகை சுட்டாவில், புத்தர் தனது விழிப்புணர்வுக்கு முன்னர் சத்தியத்திற்கான தேடலை விவரிக்கிறார், அவர் கற்பிக்கும் தம்மத்தின் அடிப்படையில். இவ்வாறு, எஸ்.என் 12.10 மற்றும் 65 இல், அவர் பாஸ்கா · சமுப்பாதாவை எவ்வாறு கண்டுபிடித்தார் என்பதை விவரிக்கிறார். எம்.என் 128 மற்றும் ஒரு 8.64 இல், அவர் ஒளியின் (ஒபாசா) மற்றும் படிவங்களின் பார்வை (தஸ்னா ரபானா) ஆகியவற்றை எவ்வாறு உறுதிப்படுத்தினார் என்பதை விளக்குகிறார். எஸ்.என் 51.11 மற்றும் 21 இல், அவர் இட்ஃபாதாஸை உருவாக்குவதற்கான வழியை எவ்வாறு தேடினார் என்பதை விவரிக்கிறார். 9.41 இல், ஜானாக்கள் மூலம் அவர் எவ்வாறு உயர் மட்ட விடுதலையை (விமுட்டி) தேடினார் என்பதை விளக்குகிறார்.
எ.கா. எம்.என் 128
எனது விழிப்புணர்வுக்கு முன்பு, நான் இன்னும் அறியப்படாதபோது, ​​ஆனால் விழித்தெழுந்தபோது, ​​நான் வடிவங்களின் ஒளி மற்றும் பார்வை இரண்டையும் உணர்ந்தேன். ஆனால் நீண்ட காலத்திற்கு முன்பே எனது ஒளியும் வடிவங்களின் பார்வையும் மறைந்துவிட்டன. இது எனக்கு ஏற்பட்டது: ‘காரணம் என்ன, எனது ஒளியும் வடிவங்களின் பார்வையும் மறைந்து போவதற்கு என்ன காரணம்?’
பின்னர் அவர் ஒரு தொடர் சுட்டாக்கள் உள்ளன, அங்கு அவர் மனநிறைவு (அசாதா), ஆபத்து அல்லது குறைபாடு (ādīnava) மற்றும் பல்வேறு நிகழ்வுகளின் தப்பிக்கும் அல்லது விடுதலையான (நிசாரோனா) தேடினார்: காமா (Mn 14), நான்கு பொருள் தத்தஸ் (SN 14.31), ஐந்து கண்டங்கள் (எஸ்.என் 22.26), ஆறு புலன்கள் (எஸ்.என் 35.13) மற்றும் அவற்றின் அந்தந்த பொருள்கள் (எஸ்.என் 35.14), வேடானே குறிப்பாக (எஸ்.என் 36.24), உலகம் (லோகா) பொதுவாக (ஒரு 3.104).
எ.கா. ஒரு 3.104
“பிக்கஸ், என் விழிப்புணர்வுக்கு முன்பு, நான் இன்னும் அறியப்படாதபோது, ​​விழித்தெழுந்தபோது, ​​நான் நினைத்தேன்:‘ உலகில் என்ன திருப்தி? குறைபாடு என்ன? தப்பிப்பது என்ன? ’பின்னர் அது எனக்கு ஏற்பட்டது:‘ உலகத்திலிருந்து எழும் இன்பமும் மகிழ்ச்சியும்: இது அதன் மனநிறைவு. உலகம் அசாதாரணமானது, துன்பம், அழிந்துபோகக்கூடியது: இது அதன் குறைபாடு. உலகத்திற்கான ஆசை மற்றும் பேராசையை அகற்றி விட்டுக்கொடுப்பது: இது அதன் தப்பித்தல்.
மூன்றாவது வகை சுட்டாக்கள் உள்ளன, அங்கு புத்தர் தனது விழிப்புணர்வுக்கு முன்னர் தனது பிரதிபலிப்புகள் அல்லது நடைமுறைகளை விவரிக்கிறார்.
எ.கா. எம்.என் 4
எனது விழிப்புணர்வுக்கு முன்பு, நான் இன்னும் அறியப்படாதபோது, ​​விழித்தெழுந்தபோது, ​​நானும் நினைத்தேன், ‘வனாந்தரத்தில் தொலைதூர தங்குமிடங்கள் மற்றும் காடு சவாலானது. தனிமையை பராமரிப்பது கடினம், அதில் மகிழ்ச்சியைக் காண்பது கடினம். தனியாக இருந்த காடுகள் சமதியில் மூழ்காத ஒரு பிக்குவின் மனதைக் கொள்ளையடிப்பதாகத் தெரிகிறது. ’
எ.கா. எம்.என் 19
“பிக்கஸ், என் விழிப்புணர்வுக்கு முன்பு, நான் இன்னும் அறியப்படாதபோது, ​​விழித்தெழுந்தபோது, ​​நான் நினைத்தேன்: ‘என் எண்ணங்களை தொடர்ந்து இரண்டு வகுப்புகளாகப் பிரிப்பதன் மூலம் நான் ஏன் தியானிக்கவில்லை?’ எனவே நான் சிற்றின்பம், தீங்கிழைக்கும் மற்றும் கொடூரமான எண்ணங்களை ஒதுக்கினேன் ஒரு வகுப்பிற்கு. இரண்டாம் வகுப்பிற்கு மறுப்பு, நல்ல விருப்பம் மற்றும் பாதிப்பில்லாத எண்ணங்களை நான் ஒதுக்கினேன்.
எஸ்.என். ஒரு 5.68 இல், அவர் தனது இடிபாதாஸ் நடைமுறையை குறிப்பிடுகிறார். Sn 35.100 (அல்லது 117) இல், ‘நான் முன்னர் அனுபவித்த ஐந்து வகையான சிற்றின்ப தூண்டுதலை நோக்கி என் மனம் பெரும்பாலும் விலகிச் செல்லக்கூடும்’ என்று அவர் விவரிக்கிறார் (யெம் பாங்கா கமகு செட்டசோ சம்புஹபுப்ப்ப்பே அத்தாவ்ஹோ டச்சலா, பாவோஸோயா, டத்தா .
5.196 இல், புத்தர் தனது விழிப்புணர்வுக்கு முன்னர் அவர் கொண்டிருந்த ஐந்து கனவுகளை நினைவு கூர்ந்தார்.
——————– 1
மேற்கண்ட அனைத்து நிகழ்வுகளிலும், போதிசட்டா வெளிப்பாடு நிகழும் சுட்டாக்களின் பெரும்பகுதியை உருவாக்குகிறது, அவரது விழிப்புணர்வுக்கு முன்னர், புத்தருக்கு அவரது கடைசி இருப்புக்கு குறிப்பு செய்யப்படுகிறது, மேலும் இந்த சுட்டாக்கள் உண்மையானதாகவோ அல்லது ஆரம்ப தோற்றமாகவோ கருதப்படலாம். இதற்கு நேர்மாறாக, புத்தர்களின் புராணங்களை வளர்க்கும் ஒரு வகை சுட்டாக்களும் உள்ளன, மேலும் புத்தரின் முந்தைய அவதாரத்திற்கு என்ன நடந்தது என்பது பற்றிய கதைகள் அல்லது முந்தைய, முந்தைய புத்தர், உலகளாவிய இயற்கைக்கு அப்பாற்பட்ட நிகழ்வுகளைக் குறிப்பிடுகின்றன. நாம் பார்ப்பது போல், பிந்தையது குறைவான உண்மையானதாகவும் பிற்கால தோற்றமாகவும் கருதப்படலாம்.
உண்மையில், வரலாற்று ரீதியாக, ப Buddhist த்த சிதைவில் ஒரு மாற்றம் ஏற்பட்டுள்ளது என்பதை நாம் அறிவோம், இது கதவதுவில் பிரதிபலிக்கிறது. ‘ஆரம்ப அல்லது தூய்மையான ஹினாயனா ப Buddhism த்தத்தின் (சிர்கா 450 முதல் 350 பி.சி.) (…) காலகட்டத்தில்’ ஆரம்ப அல்லது தூய்மையான ஹினாயனா ப Buddhism த்தத்தின் காலப்பகுதியில் ‘ப Buddhist த்த பிரிவுகளில்’ (பி 221) என். தத் கவனிக்கிறார் மஹாகோவிந்தா-சட்தா அல்லது மஹாசுதசனா-சதாவைப் போலவே, அவரது முந்தைய இருப்புக்களைப் பற்றிய அவ்வப்போது குறிப்புகளுடன் போதியை அடைந்ததற்கு இளவரசர் சித்தார்த்தா ஓய்வு பெற்றார். ஒரு போதிசத்வா நிகழ்த்தும் பாராமிஸின் கருத்து மங்கலானது, தெரியவில்லை என்றால் ‘.
என். தத் (பி 248) இதை ‘கலப்பு ஹினாயனா ப Buddhism த்தம் (சிர்கா 350 முதல் 100 பி.சி.)’ காலகட்டத்தில் தோன்றிய போக்குகளுடன் முரண்படுகிறது, இதன் போது ‘ஜாதகாஸ் மற்றும் அவதனா மூலம் ப Buddhism த்த மதத்தை பிரபலப்படுத்துவதன் மூலம் பாமர மக்களுக்கு அதிக ஆர்வம் உருவாக்கப்பட்டது. . இது மதத் தகுதியைப் பெறுவதற்கான வழிமுறையாக பாமர மக்களின் ஆடம்பரத்தை பிடித்தது, இதன் விளைவாக பல சிற்பங்கள் ஏற்பட்டன, அவற்றில் சில சஞ்சி மற்றும் பர்ஹூட்டில் மட்டுமே பாதுகாக்கப்படுகின்றன. ஜாதகாஸ் மற்றும் அவதனாஸ் மூலம் மதத்தை பிரபலப்படுத்திய வரவு, முதல் சந்தர்ப்பத்தில், சர்வஸ்டிவாடின்களுக்கும், பின்னர் தெரவாடின்ஸுக்கும் செல்கிறது. .
மகாசங்கிகாக்கள் ஜாதகாஸின் ஏராளமான தயாரிப்பாளர்களாக இருந்தனர் என்பதை கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும்.
ஜாதகாஸ் மற்றும் இதுபோன்ற பிற புராணக் கதைகளுக்கு ப Buddhist த்த பாமர மக்களின் விருப்பம் ஆசிய நாடுகளில் இன்றுவரை தப்பிப்பிழைத்துள்ளது, இன்னும் நேரடியாகக் காணப்படுகிறது.
The புராண உள்ளடக்கத்தை வழங்கும் முதல் சுட்டா டி.என் 14, மஹாபடனா சுட்டா: தி கிரேட் லெஜண்ட். இது கடந்த ஏழு புத்தர்களைக் குறிக்கிறது, சரியான நேரத்தில் ‘தொண்ணூற்றொன்று ஏயோன்கள்’ திரும்பிச் செல்கிறது. அந்த தொலைதூர காலகட்டத்தில் புத்த விபாசியின் வாழ்க்கை கோட்டாமாவின் வாழ்க்கையின் ஆரம்ப பதிப்புகளைப் போலவே கூறப்படுகிறது. அனைத்து புத்தர்களும் தங்கள் கடைசி பூமிக்குரிய வாழ்க்கையில் ஒரே அனுபவங்களை அனுபவிக்கிறார்கள்.
கோவிந்த் சந்திர பாண்டே, தனது ‘ஸ்டடீஸ் இன் தி ஆரிஜின்ஸ் ஆஃப் ப Buddhism த்தம்’ (ப 94) என்ற புத்தகத்தில், டி.என் 13 உடன் ஒப்பிடும்போது ‘வளிமண்டலத்தின் மாற்றம் தெளிவற்றது’ என்று குறிப்பிடுகிறார், இது அவர் ‘ஆரம்பம்’ என்று வகைப்படுத்துகிறது. ‘புத்தரின் வாழ்க்கை ஒரு விவரிக்கப்படாத தொல்பொருளைப் பின்பற்றுகிறது; அவற்றின் பாடநெறி அனைத்தும் நித்திய விதிமுறைகளின் வெளிப்பாடு (தம்மதே). ஏற்கனவே முந்தைய புத்தர்களின் பட்டியல் ஆறுக்கு விரிவடைந்துள்ளது; மேலும் மகத்துவத்தின் முப்பத்திரண்டு மதிப்பெண்கள் விரிவாக குறிப்பிடப்பட்டுள்ளன. சுட்டாவின் தலைப்பு (மஹாபாதனா) அதன் தாமதத்தை அறிவுறுத்துகிறது. ‘அபாதனாஸ்’ பின்னர் ஒரு பிரபலமான வகையாக மாறியது, ஆனால் இந்த அர்த்தத்தில், இந்த அர்த்தத்தில், ஆரம்பத்தில் இல்லை ‘.
பி 29 இல் பாண்டே மேலும் விளக்குகிறார்: ‘[350 பி.சி. க்குப் பிறகு] மிகவும் தூரம் எட்டக்கூடிய இறையியல் போக்கு புத்தரின் மன்னிப்பு. தெய்வங்கள் உட்பட அனைத்து உயிரினங்களையும் விட ஒப்பிடமுடியாத அளவிற்கு உயர்ந்தது என்ற எண்ணம், அவ்வப்போது அவதாரம், உண்மையில் அல்லது வெளிப்படையாக, ஒரு நிலையான விதிமுறையின்படி (தம்மதே) இரக்கத்தின்படி, முந்தைய இணையானது இல்லாமல் உள்ளது. இது ஆரம்பகால நூல்களுக்கு மிகவும் அந்நியமானது மற்றும் படிப்படியாக வளர்ந்திருக்க வேண்டும். . “தம்மதே” ஆல் நிர்வகிக்கப்படுகிறது - இவை தாமதமான குணாதிசயங்களாக வெளிப்படுகின்றன. .
ஆகவே, டி.என் 14 ஒரு தாமதமான காலகட்டத்தில் இயற்றப்பட்டது, பெரும்பாலும் புத்தரின் மரணத்திற்குப் பிறகு குறைந்தது ஒரு நூற்றாண்டுக்குப் பிறகும், இந்த சொற்களஞ்சியத்தின் சூழலில் அதை நிராகரிக்கவும் போதுமான நம்பிக்கையுடன் நாம் முடிக்கலாம்.
புராண உள்ளடக்கத்தை வழங்கும் இரண்டாவது சுட்டா எம்.என் 123: அக்சரியா-அப்தா சுட்டா: அற்புதமான மற்றும் அற்புதம். பிக்கஸின் ஒரு கூட்டத்தில், மரியாதைக்குரிய ānanda புத்தரின் பிறப்புக்கு முந்தைய மற்றும் கலந்து கொண்ட அற்புதமான மற்றும் அற்புதமான நிகழ்வுகளை விவரிக்கிறது.
——————– 2
பாண்டே குறிப்பிடுகிறார், ‘ப Buddhism த்தத்தின் தோற்றம் பற்றிய ஆய்வுகள்’ (பி 140): ‘சுட்டா 123 ஏராளமான “அபுதா-தம்மங்களை” விவரிக்கிறது, இது முந்தைய-பிறந்த தயாரிப்புகளுடனும், “போதிசாட்டாவின்” இறுதி பிறப்புடனும் இருக்க வேண்டும். புத்தர் ஒரு முழுமையான கடவுளாக இருந்த ஒரு காலகட்டத்தைச் சேர்ந்தவர், அல்லது மாறாக, மேலும், அவரது பிறப்பு தெய்வீகத்தின் அதிசயமான வம்சாவளியைச் சேர்ந்தது. ‘
டி.என் 14 ஐப் பொறுத்தவரை, இந்த சுட்டா ஒரு பிற்பகுதியில் இயற்றப்பட்டது மற்றும் இந்த சொற்களஞ்சியத்தின் சூழலில் தள்ளுபடி செய்யப்பட வேண்டும் என்ற போதுமான நம்பிக்கையுடன் நாம் முடிக்கலாம்.
♦ ஒரு 4.127 மற்றும் 8.70 டி.என் 14 மற்றும் எம்.என் 123 உடன் நிறைய உரை பொருள்களைப் பகிர்ந்து கொள்ளுங்கள், மேலும் அவை அதே காலகட்டத்தைச் சேர்ந்தவை என்ற அடிப்படையில் சமமாக நிராகரிக்கப்படலாம். இறுதியாக, யுடி 5.2 சாண்டே (பி 74) தாமதமாக வகைப்படுத்தப்படுகிறது, ஏனெனில் இது ‘நன்கு வளர்ந்த புத்தவியல் (தாமதத்தின் அடையாளம்) (தாமதத்தின் அடையாளம்). உண்மையில், UD 5.2 ‘போதிசத்தாக்களின் தாய்மார்கள் எவ்வாறு குறுகிய காலமாக இருக்க வேண்டும் என்பதை விவரிக்கிறது.
மேலும் பகுப்பாய்விற்கு, பிக்கு அனலாயோவின் ‘போதிசத்வா இலட்சியத்தின் ஆதியாகமம்’ ஐப் பார்க்கவும்.
—————— 3

youtube.com
புத்தர் போதனைகள் | புத்தர் பொன்மொழிகள் | புத்தர் சிந்தனை வரிகள் | Great Buddha Thoughts Collections

Image

[ Photo ]
And what is feeling? These six bodies of feeling — feeling born of eye-contact, feeling born of ear-contact, feeling born of nose-contact, feeling born of tongue-contact, feeling born of body-contact, feeling born of intellect-contact: this is called feeling. From the origination of contact comes the origination of feeling. From the cessation of contact comes the cessation of feeling. And just this noble eightfold path is the path of practice leading to the cessation of feeling… The fact that pleasure & happiness arises in dependence on feeling: that is the allure of feeling. The fact that feeling is inconstant, stressful, subject to change: that is the drawback of feeling. The subduing of desire & passion for feeling, the abandoning of desire & passion for feeling: that is the escape from feeling…

— SN 22.57

https://www.accesstoinsight.org/tipitaka/sn/sn22/sn22.057.than.html

comments (0)