Faith in Buddhism

Faith has the power to arouse a tremendous amount of positive zeal and energy. Long before the the direct experience of the ultimate truth, Faith keeps our eyes fixed firmly on the goal. When we stumble and fall, Faith picks us up; when doubt causes us to falter, it urges us on; and when we lose the path, it brings us back. Without faith in Buddha and efficacy of his Dhamma and inspiration from his Sangha we would never bother to try to put the teachings into practice. As Nagarjuna says:-

One associates with Dhamma out of faith. But one knows truly out of understandings the chief of two, but Faith precedes.

The faith in the Triple Gem must not be blind and uncritical but must be based on critical scrutiny.

The Teacher - tested to determine his trustworthiness.

His Doctrine - examined to decide on its efficacy.

His Disciples - interrogated to ascertain their reliability.

As a result of such examination conducted either through personal confrontation whenever possible or through scrutiny of scriptural records, faith becomes settled in the Triple Gem and hence may be relied upon for guidance in our own pursuit of the goal.

Buddhism is not a theistic religion - the Buddha is not a god. And so a person taking refuge in the Buddhist sense is not asking for the Buddha to personally intervene to provide protection but accepts Him as a teacher realizing that human life is fraught with dangers from greed, hatred and delusion, therefore committing oneself to practice His teachings of Sila(Morality), Samadhi(Concentration), and Panya(Wisdom), getting inspiration from the practical life of sangha ideal (the community od monks).

The Buddha Said:
“O bhikkhus and wise men,
Just as a goldsmith would test his gold
By burning, cutting, and rubbing it,
So you must examine my words and accept them,
But not out of reverence for me.”

By saying that, the Buddha urged his followers to examine his teachings in order to determine for themselves whether or not they make sense. In light of the above, one may wish to ask:

1.    Which comes first: faith or wisdom ?
2.    Is there a place for faith in Buddhism ?
3.    WQhat is blind faith ?

Faith is defined by the Oxford Dictionary as complete trust or confidence in someone or something and a strong belief in the doctrines of a religion, based on spiritual conviction rather than proof.

Theologians, philosophers and free thinkers have responded in various ways to issues regarding faith, devotion and wisdom in determining the truth of spirituality, morality and beliefs. Those who champion faith “urge reliance on faith rather than reason. in matters philosophical and religious,” and therefore amy go on to disparage the claims of reason. They seek truth, which must instead be accepted only by truth.”

So what is faith in the Buddhist context /

According to the Buddha, if the student ‘had no faith, he could to achieve what can be achieved by one who has faith’. For the same reaso, doubt often described as one of the fetters that prevent Awakenment. If a student had substantial doubts about the knowledge of a teacher, the student would find it difficult to learn. Hence, the followers of the Buddha must have some initial faith that the Buddha is Awakened with Awareness and can bring others to attain Awakenment for themselves. The Buddha sometimes referred to Bhikkhus as those ‘who have gone forth out of Faith from the home life into homelessness under me’.

However, the Buddha emphasized two important features that requires. First, this initial faith must be supported by reason. A person who turns to the Buddha should have a reasonable confidence or trust in the Buddha’s Awakenment, though it must not be a dogmatic one. The difficulty is that a person new to the Buddha’s teaching cannot directly know if the Buddha is Awakened. In recognition of this, the Buddha urged the would-be follower to seek some signs of Buddha’s Awakenment before accepting his etchings. For example, he should hear a presentation of the teaching and make sure the Buddha is purified of any states of greed, hatred and delusion. Then he could place faith in him. Second, this faith is provisional stage on the road to Awakenment. Though it is require at the beginning, the goal is to directly know for oneself. Once a follower has become Awakened with Awareness, faith in the Buddha is no longer necessary.

The Abhidhammakosha tells us : “Faith is full confidence in the law of Kamma, the Four Noble Truths and in the Three Jewels. It is also aspiration for spiritual attainment, and a clear-minded appreciation of the truth.”

How do we arouse this faith ? Once a disciple has an initial faith in him, the Buddha exhorts him to ‘hear and memorize the Dhamma.’ The ‘he examines the meaning of the teachings’ and ‘gains a reflective acceptance of those teachings.’ After this, ‘zeal springs up…he applies his will…he scrutinizes…he strives…and he realizes with the body the ultimate truth and sees it by penetrating it with wisdom’. To accept anything by faith blindly is unthinkable.

The Buddha compared unquestioning faith to a blind giant who meets a sharp eyed cripple, called wisdom. The blind giant, says to the sharped-eyed cripple, “I am very strong, but I can’t see; you are very weak, but you have sharp eyes. Come and ride on my shoulders. Together we will go far.” The Buddha never supported blind faith, but a balance between heart and mind, between wisdom and faith. The two together will go far. The saying that blind faith can move mountains unfortunately omits the fact that, being blind, faith doesn’t know which mountain needs moving. That’s where wisdom is essential, which means that a thorough understanding of the teaching is crucial.

In the Kalama Sutta, the Buddha reminds us to observe and analyze things and not to accept them with blind belief, in particular the blind faith of self proclaimed “true believers.” In order to overcome blind faith we have to honestly examine our ordinary assumptions. By doing that , we may find that many of our beliefs are simply things we have been told and assumptions we have taken for granted in our daily life since young. Believing without observation and analyzing gives rise to blind faith. We have to examine, reflect, scrutinize and critically assess even the Buddha’s teaching. This assessment involves reason and meditation. To a considerable extent, the Buddha shows great respect for the capacity and value of human reason and insights into nature of phenomena. Thus it has been rightly said by Andre Migot that:

Faith becomes superstition when it parts from reason,
And even more so when it goes against reason.
But when it is combined with rain,
It prevents reason from remaining just an intellectual game.

மற்றும் என்ன, நம்பிக்கையின்மை என்பது? ஒன்றில், பல்வேறு வகைப்பட்ட இணைக்கப்பட்ட இடர்ப்பாடு வகைகள், பல்வேறு வகைப்பட்ட dukkha dhammas துக்க தம்மா, இணைக்கப்பட்ட மனம் நெகிழவைத்தல்,இந்த நம்பிக்கையின்மை, இந்த துயருறுதல், இந்த ஆழ்ந்த மனத்துன்ப நிலை, இந்த உட்புறமான நம்பிக்கையின்மை, இந்த உட்புறமான அபார மனத்துயரம்:இது, நம்பிக்கையின்மை என்பது.

மற்றும் என்ன, dukkha துக்கத்துடன் இணைக்கப்பட்ட மனத்துக்கொவ்வாதது? இங்கு, படிவங்கள் படி, ஒலிகள், சுவைகள், வாசனைகள், உடலைச் சார்ந்த புலனுணர்வாதம் மற்றும் மன ஊன புலனுணர்வாதம், அங்கே எவை மகிழ்வில்லாதது இருக்கிரதோ, மகிழ்ச்சிகரமாக இல்லாத, வெறுப்பு உண்டாக்கு-கிற, இல்லாவிடில் யாரோ  ஒருவரின் பாதகத்தால் ஆர்வ வேட்கை கொள்கிராரோ, ஒருவரின் நஷ்டத்தால் ஆர்வ வேட்கை கொள்கிராரோ,
ஒருவரின் உடல்நலமின்மையால் ஆர்வ வேட்கை கொள்கிராரோ, ஒருவரின் மனப்பற்றிலிருந்து விடுதலையாக ஆர்வ வேட்கை கொள்கிராரோ, பொழுதுபோக்கு-களியாட்டம் முதலியவற்றின் குழுமம், இணைக்கப்பட்டு இருத்தல்,  ஒன்று சேர்ந்து இருத்தல், அவைகளை எதிர்த்து நில்லுதல்: இது,இணைக்கப்பட்ட மனத்துக்கொவ்வாத  dukkha துக்கம் என்பது.

மற்றும் என்ன,dukkha துக்கத்துடன் இணைக்கப்படாத மனத்துக்கொவ்வுவது? இங்கு, படிவங்கள் படி, ஒலிகள், சுவைகள், வாசனைகள், உடலைச் சார்ந்த புலனுணர்வாதம் மற்றும் மன ஊன புலனுணர்வாதம், அங்கே எவை மகிழ்வில்லாதது இருக்கிரதோ, மகிழ்ச்சிகரமாக இல்லாத, வெறுப்பு உண்டாக்கு-கிற, இல்லாவிடில் யாரோ  ஒருவரின் பாதகத்தால் ஆர்வ வேட்கை கொள்கிராரோ, ஒருவரின் நஷ்டத்தால் ஆர்வ வேட்கை கொள்கிராரோ, ஒருவரின் உடல்நலமின்மையால் ஆர்வ வேட்கை கொள்கிராரோ, ஒருவரின் மனப்பற்றிலிருந்து விடுதலையாக ஆர்வ வேட்கை கொள்கிராரோ, பொழுதுபோக்கு-களியாட்டம் முதலியவற்றின் குழுமம், இணைக்கப்பட்டு இருத்தல்,  ஒன்று சேர்ந்து இருத்தல், அவைகளை எதிர்த்து நில்லுதல்: இது, இணைக்கப்படாத மனத்துக்கொவ்வும்  dukkha துக்கம் என்பது.

மற்றும் எது, ஒருவருக்கு விருப்பப்பட்ட பொருள்  பலன் தராததால் dukkha துக்கம்?  இனங்களில்,  இந்த சென்மிப்பு என்ற சிறப்பியல்பு உடையவராயிருப்பதால், இது போன்ற ஒரு இச்சை எழும்புகிறது: “ஓ!! மெய்யாக, அங்கே எங்களுக்கு jāti பிறப்பு இன்றி இருக்கட்டும், மற்றும் மெய்யாக நாங்கள் jāti பிறக்க வராமல் இருக்கட்டும்.”ஆனால் இது விரும்புகிறதால் எய்தப் பெற முடியாது. ஒருவருக்கு விருப்பப்பட்ட பொருள்  பலன் தராததால் ஏற்படும் dukkha துக்கம்.

இனங்களில்,இந்த முதுமை என்ற சிறப்பியல்பு உடையவராயிருப்பதால், இது போன்ற ஒரு இச்சை எழும்புகிறது: “ஓ!! மெய்யாக, அங்கே எங்களுக்கு jarā முதுமை இன்றி இருக்கட்டும், மற்றும் மெய்யாக எங்களுக்கு jarā முதுமை வராமல் இருக்கட்டும்.”ஆனால் இது விரும்புகிறதால் எய்தப் பெற முடியாது. ஒருவருக்கு விருப்பப்பட்ட பொருள்  பலன் தராததால் ஏற்படும் dukkha துக்கம்.

இனங்களில்,இந்த நோய் என்ற சிறப்பியல்பு உடையவராயிருப்பதால், இது போன்ற ஒரு இச்சை எழும்புகிறது: “ஓ!! மெய்யாக, அங்கே எங்களுக்கு நோய் இன்றி இருக்கட்டும், மற்றும் மெய்யாக எங்களுக்கு நோய் வராமல் இருக்கட்டும்.”ஆனால் இது விரும்புகிறதால் எய்தப் பெற முடியாது. ஒருவருக்கு விருப்பப்பட்ட பொருள்  பலன் தராததால் ஏற்படும் dukkha துக்கம்.

இனங்களில், இந்த முதுமை என்ற சிறப்பியல்பு உடையவராயிருப்பதால், இது போன்ற ஒரு இச்சை எழும்புகிறது: “ஓ!! மெய்யாக, அங்கே எங்களுக்கு maraṇa மரணம் இன்றி இருக்கட்டும், மற்றும் மெய்யாக எங்களுக்கு maraṇa மரணம் வராமல் இருக்கட்டும்.”ஆனால் இது விரும்புகிறதால் எய்தப் பெற முடியாது. ஒருவருக்கு விருப்பப்பட்ட பொருள்  பலன் தராததால் ஏற்படும் dukkha துக்கம்.

In beings,having the characteristic of sorrow, lamentation, dukkha, domanassa and distress, such a wish arises: “oh really, may there not be sorrow, lamentation, dukkha, domanassa and distress for us, and really, may we not come to sorrow, lamentation, dukkha, domanassa and distress.” But this is not to be achieved by wishing. This is the dukkha of not getting what one wants.

இனங்களில், இந்த அங்கலாய்ப்பு, புலம்பல், dukkha, domanassa துக்கம் மனதிற்குரிய கவலை சச்சரவு நோய் மற்றும் இடுக்கண் மற்றும் கடுந்துன்பம் என்ற சிறப்பியல்பு உடையவராயிருப்பதால், இது போன்ற ஒரு இச்சை எழும்புகிறது: “ஓ!! மெய்யாக, அங்கே எங்களுக்கு  இந்த அங்கலாய்ப்பு,புலம்பல், dukkha, domanassa துக்கம்  மனதிற்குரிய கவலை சச்சரவு நோய் மற்றும் இடுக்கண் மற்றும் கடுந்துன்பம் இன்றி இருக்கட்டும், மற்றும் மெய்யாக எங்களுக்கு  இந்த அங்கலாய்ப்பு, புலம்பல், dukkha, domanassa துக்கம்  மனதிற்குரிய கவலை சச்சரவு நோய் மற்றும் இடுக்கண் மற்றும் கடுந்துன்பம்  வராமல் இருக்கட்டும்.”ஆனால் இது விரும்புகிறதால் எய்தப் பெற முடியாது. ஒருவருக்கு விருப்பப்பட்ட பொருள்  பலன் தராததால் ஏற்படும் dukkha துக்கம்.

மற்றும் எது, சுருக்கமாக ஐம்புலன் என்ற  இந்த ஐந்து upādānakkhandhas.  அங்கே ஐந்து ஐக்கியப்படுத்தும் பற்றாசை எவை? அவை வருமாறு: இந்த rūpa upādānakkhandha சடப்பொருள் ஐக்கியப்படுத்தும் பற்றாசை, இந்த vedanā  upādānakkhandha வேதனை உறுதலுணர்ச்சி புலன்றிவு அனுபவம் ஐக்கியப்படுத்தும் பற்றாசை, இந்த saññā upādānakkhandha விவேக வாயிற்காட்சி  விழிப்புணர்வுநிலையை ஐக்கியப்படுத்தும் பற்றாசை, இந்த saṅkhāra upādānakkhandha, வரையறுக்கப்பட்ட புலனுணர்வாதம்/மனதிற்குரிய கட்டுமானங்கள்/மனதிற்குரிய கற்பனை/இச்சா சக்தி விருப்பம் உருவாக்குதல்  ஐக்கியப்படுத்தும் பற்றாசை, இந்த  viññāṇa upādānakkhandha. விழிப்புணர்வுநிலை/மனதை உணர்விற்கொள்ளும் பகுதி  ஐக்கியப்படுத்தும் பற்றாசை. இவை சுருக்கமாக, ஐம்புலன் என்ற இந்த ஐந்து  upādānakkhandhas என்பது.