Free Online FOOD for MIND & HUNGER - DO GOOD 😊 PURIFY MIND.To live like free birds 🐦 🦢 🦅 grow fruits 🍍 🍊 🥑 🥭 🍇 🍌 🍎 🍉 🍒 🍑 🥝 vegetables 🥦 🥕 🥗 🥬 🥔 🍆 🥜 🎃 🫑 🍅🍜 🧅 🍄 🍝 🥗 🥒 🌽 🍏 🫑 🌳 🍓 🍊 🥥 🌵 🍈 🌰 🇧🇧 🫐 🍅 🍐 🫒Plants 🌱in pots 🪴 along with Meditative Mindful Swimming 🏊‍♂️ to Attain NIBBĀNA the Eternal Bliss.
Kushinara NIBBĀNA Bhumi Pagoda White Home, Puniya Bhumi Bengaluru, Prabuddha Bharat International.
Categories:

Archives:
Meta:
September 2007
M T W T F S S
« Aug   Oct »
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
09/19/07
4-11-2007-The Awakened One-A Sketch of the Buddha’s Life-A Sketch of the Buddha’s Life
Filed under: General
Posted by: site admin @ 6:05 pm

http://www.gurusfeet.com/files/gurus_gallery_pics/life-of-buddha.gif

http://www.gurusfeet.com/files/gurus_gallery_pics/life-of-buddha.gif

The Awakened One



A Sketch of the Buddha’s Life


Readings from the Pali Canon

“Indeed, the Blessed One is worthy and rightly
self-awakened, consummate in knowledge & conduct, well-gone, an
expert with regard to the world, unexcelled as a trainer for those
people fit to be tamed, the Teacher of divine & human beings,
awakened, blessed.”

AN 11.12




This selection of excerpts from the Pali canon provides a
rough outline of the life of the Buddha. I hope you will find enough in
this anthology to gain at least an inkling both of the range of the
Buddha’s teachings and of the sweeping trajectory of his extraordinary
life.

For more thorough accounts of the Buddha’s life, please see these two excellent anthologies: The Splendour of Enlightenment: A Life of the Buddha (two volumes), compiled by Phra Khantipalo (Bangkok: Mahamakut Rajavidyalaya Press, 1976), and The Life of the Buddha by Bhikkhu Ñanamoli (Kandy: Buddhist Publication Society, 1992).




Contents [go up]




The Bodhisatta (Buddha-to-be) [go up]

Asita, the seer, visits the newborn prince

[Date: -80 BE]

Asita the seer, in his mid-day meditation,
saw the devas of the Group of Thirty
	—  exultant, ecstatic  —
dressed in pure white, honoring Indra,
holding up banners, cheering wildly,
& on seeing the devas so joyful & happy,
having paid his respects, he said:
	
“Why is the deva community
	so wildly elated?
Why are they holding up banners
& waving them around?
Even after the war with the Asuras
	—  when victory was the devas’,
	the Asuras defeated  —
even then there was no excitement like this.
Seeing what marvel
are the devas so joyful?
	They shout,
	they sing,
	play music,
	clap their hands,
	dance.
So I ask you, who live on Mount Meru’s summit.
Please dispel my doubt quickly, dear sirs.”
	
“The Bodhisatta, the foremost jewel,
	unequaled,
has been born for welfare & ease
	in the human world,
in a town in the Sakyan countryside,
	Lumbini.
That’s why we’re all so wildly elated.
He, the highest of all beings,
the ultimate person,
a bull among men, foremost of all people,
will set turning the Wheel [of Dhamma]
in the grove named after the seers,
like a strong, roaring lion,
the conqueror of beasts.”
	
Hearing these words,
Asita quickly descended [from heaven]
and went to Suddhodana’s dwelling.
There, taking a seat, he said to the Sakyans:
	“Where is the prince?
	I, too, want to see him.”
The Sakyans then showed
to the seer named Asita
	their son, the prince,
	like gold aglow,
burnished by a most skillful smith
in the mouth of the furnace,
blazing with glory, flawless in color.
On seeing the prince blazing like flame,
pure like the bull of the stars
going across the sky
	—  the burning sun,
	released from the clouds of autumn  —
he was exultant, filled with abundant rapture.
The devas held in the sky
a many-spoked sunshade
of a thousand circles.
Gold-handled whisks
waved up & down,
but those holding the whisks & the sunshade
	couldn’t be seen.
The matted-haired seer
named Dark Splendor,
seeing the boy, like an ornament of gold
on the red woolen blanket,
a white sunshade held over his head,
received him, happy & pleased.
And on receiving the bull of the Sakyans,
longingly, the master of mantras & signs
exclaimed with a confident mind:
	“This one is unsurpassed,
	the highest of the biped race.”
Then, foreseeing his own imminent departure,
he, dejected, shed tears.
On seeing him weeping,
the Sakyans asked:
	“But surely there will be
	no danger for the prince?”
On seeing the Sakyans’ concern
he replied, “I foresee for the prince
	no harm.
Nor will there be any danger for him.
This one isn’t lowly: be assured.
	This prince will touch
	the ultimate self-awakening.
He, seeing the utmost purity,
will set rolling the Wheel of Dhamma
through sympathy for the welfare of many.
His holy life will spread far & wide.
	But as for me,
my life here has no long remainder;
my death will take place before then.
	I won’t get to hear
the Dhamma of this one with the peerless role.
That’s why I’m stricken,
	afflicted, & pained.”

Snp III.11




The young prince grows disenchanted with his life of luxury

“Monks, I lived in refinement, utmost refinement, total
refinement. My father even had lotus ponds made in our palace: one where
red-lotuses bloomed, one where white lotuses bloomed, one where blue
lotuses bloomed, all for my sake. I used no sandalwood that was not from
Varanasi. My turban was from Varanasi, as were my tunic, my lower
garments, & my outer cloak. A white sunshade was held over me day
& night to protect me from cold, heat, dust, dirt, & dew.

“I had three palaces: one for the cold season, one for the
hot season, one for the rainy season. During the four months of the
rainy season I was entertained in the rainy-season palace by minstrels
without a single man among them, and I did not once come down from the
palace. Whereas the servants, workers, & retainers in other people’s
homes are fed meals of lentil soup & broken rice, in my father’s
home the servants, workers, & retainers were fed wheat, rice, and
meat.

“Even though I was endowed with such fortune, such total
refinement, the thought occurred to me: ‘When an untaught,
run-of-the-mill person, himself subject to aging, not beyond aging, sees
another who is aged, he is horrified, humiliated, & disgusted,
oblivious to himself that he too is subject to aging, not beyond aging.
If I — who am subject to aging, not beyond aging — were to be horrified,
humiliated, & disgusted on seeing another person who is aged, that
would not be fitting for me.’ As I noticed this, the [typical] young
person’s intoxication with youth entirely dropped away.

“Even though I was endowed with such fortune, such total
refinement, the thought occurred to me: ‘When an untaught,
run-of-the-mill person, himself subject to illness, not beyond illness,
sees another who is ill, he is horrified, humiliated, & disgusted,
oblivious to himself that he too is subject to illness, not beyond
illness. And if I — who am subject to illness, not beyond illness — were
to be horrified, humiliated, & disgusted on seeing another person
who is ill, that would not be fitting for me.’ As I noticed this, the
healthy person’s intoxication with health entirely dropped away.

“Even though I was endowed with such fortune, such total
refinement, the thought occurred to me: ‘When an untaught,
run-of-the-mill person, himself subject to death, not beyond death, sees
another who is dead, he is horrified, humiliated, & disgusted,
oblivious to himself that he too is subject to death, not beyond death.
And if I — who am subject to death, not beyond death — were to be
horrified, humiliated, & disgusted on seeing another person who is
dead, that would not be fitting for me.’ As I noticed this, the living
person’s intoxication with life entirely dropped away.”

AN 3.38




At age 29, the young prince goes forth into homelessness

[Date: -51 BE]

“Before my Awakening, when I was still an unawakened
Bodhisatta, the thought occurred to me: ‘The household life is crowded, a
dusty road. Life gone forth is the open air. It isn’t easy, living in a
home, to lead the holy life that is totally perfect, totally pure, a
polished shell. What if I, having shaved off my hair & beard and
putting on the ochre robe, were to go forth from the home life into
homelessness?’

“So at a later time, when I was still young, black-haired,
endowed with the blessings of youth in the first stage of life, having
shaved off my hair & beard — though my parents wished otherwise and
were grieving with tears on their faces — I put on the ochre robe and
went forth from the home life into homelessness.”

MN 36

Passers-by take notice of his serene radiance and mindfulness

On going forth,
	he avoided evil deeds in body.
	Abandoning verbal misconduct,
	he purified his livelihood.
Then he, the Buddha, went to Rajagaha,
the mountain fortress of the Magadhans,
	and wandered for alms,
endowed with all the foremost marks.
King Bimbisara, standing in his palace, saw him,
and on seeing him, consummate in marks,
said: “Look at this one, sirs.
How handsome, stately, pure!
How consummate his demeanor!
Mindful, his eyes downcast,
looking only a plow-length before him,
as one who’s not from a lowly lineage:
Send the royal messengers at once
to see where this monk will go.”
	
They  —  the messengers dispatched  —
followed behind him.
	“Where will this monk go?
	Where will his dwelling place be?”
As he went from house to house  —
well-restrained, his sense-doors guarded,
	mindful, alert  —
his bowl filled quickly.
Then he, the sage, completing his alms round,
left the city, headed for Mount Pandava.
	“That’s where his dwelling will be.”
Seeing him go to his dwelling place,
three messengers sat down,
while one returned to tell the king.
“That monk, your majesty,
on the flank of Pandava,
sits like a tiger, a bull,
a lion in a mountain cleft.”

Snp III.1




A king wonders: “Why have you gone forth?”

Hearing the messenger’s words,
the noble warrior king
straight away went by royal coach,
out to Mount Pandava.
Going as far as the coach would go,
he got down, went up on foot,
and on arrival sat down.
Sitting there,
he exchanged courteous greetings,
then said:
“You are young, youthful,
in the first stage of youth,
endowed with the stature & coloring
	of a noble-warrior.
You would look glorious
	in the vanguard of an army,
	arrayed with an elephant squadron.
I offer you wealth : enjoy it.
I ask your birth : inform me.”
	
“Straight ahead, your majesty,
by the foothills of the Himalayas,
is a country consummate
in energy & wealth,
inhabited by Kosalans:
	Solar by clan,
	Sakyans by birth.
From that lineage I have gone forth,
but not in search of sensual pleasures.
Seeing the danger in sensual pleasures
 —  and renunciation as rest  —
	   I go to strive.
	That’s where my heart delights.”

Snp III.1




The Bodhisatta soon surpasses the accomplishments of his teachers

“Having gone forth in search of what might be skillful,
seeking the unexcelled state of sublime peace, I went to Alara Kalama
and, on arrival, said to him: ‘Friend Kalama, I want to practice in this
doctrine & discipline.’

“When this was said, he replied to me, ‘You may stay here, my
friend. This doctrine is such that a wise person can soon enter &
dwell in his own teacher’s knowledge, having realized it for himself
through direct knowledge.’

“It was not long before I learned the doctrine. As far as
mere lip-reciting & repetition, I could speak the words of
knowledge, the words of the elders, and I could affirm that I knew &
saw — I, along with others.

“I thought: ‘It isn’t through mere conviction alone that
Alara Kalama declares, “I have entered & dwell in this Dhamma,
having realized it for myself through direct knowledge.” Certainly he
dwells knowing & seeing this Dhamma.’ So I went to him and said, ‘To
what extent do you declare that you have entered & dwell in this
Dhamma?’ When this was said, he declared the dimension of nothingness.

“I thought: ‘Not only does Alara Kalama have conviction,
persistence, mindfulness, concentration, & discernment. I, too, have
conviction, persistence, mindfulness, concentration, & discernment.
What if I were to endeavor to realize for myself the Dhamma that Alara
Kalama declares he has entered & dwells in, having realized it for
himself through direct knowledge.’ So it was not long before I quickly
entered & dwelled in that Dhamma, having realized it for myself
through direct knowledge. I went to him and said, ‘Friend Kalama, is
this the extent to which you have entered & dwell in this Dhamma,
having realized it for yourself through direct knowledge?’

“‘Yes, my friend…’

“‘This, friend, is the extent to which I, too, have entered
& dwell in this Dhamma, having realized it for myself through direct
knowledge.’

“‘It is a gain for us, my friend, a great gain for us, that
we have such a companion in the holy life. So the Dhamma I declare I
have entered & dwell in, having realized it for myself through
direct knowledge, is the Dhamma you declare you have entered & dwell
in, having realized it for yourself through direct knowledge. And the
Dhamma you declare you have entered & dwell in, having realized it
for yourself through direct knowledge, is the Dhamma I declare I have
entered & dwell in, having realized it for myself through direct
knowledge. The Dhamma I know is the Dhamma you know; the Dhamma you know
is the Dhamma I know. As I am, so are you; as you are, so am I. Come
friend, let us now lead this community together.’

“In this way did Alara Kalama, my teacher, place me, his
pupil, on the same level with himself and pay me great honor. But the
thought occurred to me, ‘This Dhamma leads not to disenchantment, to
dispassion, to cessation, to stilling, to direct knowledge, to
Awakening, nor to Unbinding (nibbana), but only to reappearance in the dimension of nothingness.’ So, dissatisfied with that Dhamma, I left.

“In search of what might be skillful, seeking the unexcelled
state of sublime peace, I went to Uddaka Ramaputta and, on arrival, said
to him: ‘Friend Uddaka, I want to practice in this doctrine &
discipline.’

“When this was said, he replied to me, ‘You may stay here, my
friend. This doctrine is such that a wise person can soon enter &
dwell in his own teacher’s knowledge, having realized it for himself
through direct knowledge.’

“It was not long before I quickly learned the doctrine. As
far as mere lip-reciting & repetition, I could speak the words of
knowledge, the words of the elders, and I could affirm that I knew &
saw — I, along with others.

“I thought: ‘It wasn’t through mere conviction alone that
Rama declared, “I have entered & dwell in this Dhamma, having
realized it for myself through direct knowledge.” Certainly he dwelled
knowing & seeing this Dhamma.’ So I went to Uddaka and said, ‘To
what extent did Rama declare that he had entered & dwelled in this
Dhamma?’ When this was said, Uddaka declared the dimension of neither
perception nor non-perception.

“I thought: ‘Not only did Rama have conviction, persistence,
mindfulness, concentration, & discernment. I, too, have conviction,
persistence, mindfulness, concentration, & discernment. What if I
were to endeavor to realize for myself the Dhamma that Rama declared he
entered & dwelled in, having realized it for himself through direct
knowledge.’ So it was not long before I quickly entered & dwelled in
that Dhamma, having realized it for myself through direct knowledge. I
went to Uddaka and said, ‘Friend Uddaka, is this the extent to which
Rama entered & dwelled in this Dhamma, having realized it for
himself through direct knowledge?’

“‘Yes, my friend…’

“‘This, friend, is the extent to which I, too, have entered
& dwell in this Dhamma, having realized it for myself through direct
knowledge.’

“‘It is a gain for us, my friend, a great gain for us, that
we have such a companion in the holy life. So the Dhamma Rama declared
he entered & dwelled in, having realized it for himself through
direct knowledge, is the Dhamma you declare you have entered & dwell
in, having realized it for yourself through direct knowledge. And the
Dhamma you declare you have entered & dwell in, having realized it
for yourself through direct knowledge, is the Dhamma Rama declared he
entered & dwelled in, having realized it for himself through direct
knowledge. The Dhamma he knew is the Dhamma you know; the Dhamma you
know is the Dhamma he knew. As he was, so are you; as you are, so was
he. Come friend, lead this community.’

“In this way did Uddaka Ramaputta, my companion in the holy
life, place me in the position of teacher and pay me great honor. But
the thought occurred to me, ‘This Dhamma leads not to disenchantment, to
dispassion, to cessation, to stilling, to direct knowledge, to
Awakening, nor to Unbinding (nibbana),
but only to reappearance in the dimension of neither perception nor
non-perception.’ So, dissatisfied with that Dhamma, I left.”

MN 36




He practices extreme austerities in the forest

“I thought: ‘Suppose that I, clenching my teeth and pressing
my tongue against the roof of my mouth, were to beat down, constrain,
& crush my mind with my awareness.’ So, clenching my teeth and
pressing my tongue against the roof of my mouth, I beat down,
constrained, & crushed by mind with my awareness. Just as a strong
man, seizing a weaker man by the head or the throat or the shoulders,
would beat him down, constrain, & crush him, in the same way I beat
down, constrained, & crushed my mind with my awareness. As I did so,
sweat poured from my armpits. And although tireless persistence was
aroused in me, and unmuddled mindfulness established, my body was
aroused & uncalm because of the painful exertion. But the painful
feeling that arose in this way did not invade my mind or remain.

“I thought: ‘Suppose I were to become absorbed in the trance
of non-breathing.’ So I stopped the in-breaths & out-breaths in my
nose & mouth. As I did so, there was a loud roaring of winds coming
out my earholes, just like the loud roar of winds coming out of a
smith’s bellows… So I stopped the in-breaths & out-breaths in my
nose & mouth & ears. As I did so, extreme forces sliced through
my head, just as if a strong man were slicing my head open with a sharp
sword… Extreme pains arose in my head, just as if a strong man were
tightening a turban made of tough leather straps around my head…
Extreme forces carved up my stomach cavity, just as if a butcher or his
apprentice were to carve up the stomach cavity of an ox… There was an
extreme burning in my body, just as if two strong men, grabbing a weaker
man by the arms, were to roast & broil him over a pit of hot
embers. And although tireless persistence was aroused in me, and
unmuddled mindfulness established, my body was aroused & uncalm
because of the painful exertion. But the painful feeling that arose in
this way did not invade my mind or remain.

“Devas, on seeing me, said, ‘Gotama the contemplative is
dead.’ Other devas said, ‘He isn’t dead, he’s dying.’ Others said, ‘He’s
neither dead nor dying, he’s an arahant, for this is the way arahants
live.’

“I thought: ‘Suppose I were to practice going altogether
without food.’ Then devas came to me and said, ‘Dear sir, please don’t
practice going altogether without food. If you go altogether without
food, we’ll infuse divine nourishment in through your pores, and you
will survive on that.’ I thought, ‘If I were to claim to be completely
fasting while these devas are infusing divine nourishment in through my
pores, I would be lying.’ So I dismissed them, saying, ‘Enough.’

“I thought: ‘Suppose I were to take only a little food at a
time, only a handful at a time of bean soup, lentil soup, vetch soup, or
pea soup.’ So I took only a little food at a time, only handful at a
time of bean soup, lentil soup, vetch soup, or pea soup. My body became
extremely emaciated. Simply from my eating so little, my limbs became
like the jointed segments of vine stems or bamboo stems… My backside
became like a camel’s hoof… My spine stood out like a string of
beads… My ribs jutted out like the jutting rafters of an old, run-down
barn… The gleam of my eyes appeared to be sunk deep in my eye sockets
like the gleam of water deep in a well… My scalp shriveled &
withered like a green bitter gourd, shriveled & withered in the heat
& the wind… The skin of my belly became so stuck to my spine that
when I thought of touching my belly, I grabbed hold of my spine as
well; and when I thought of touching my spine, I grabbed hold of the
skin of my belly as well… If I urinated or defecated, I fell over on
my face right there… Simply from my eating so little, if I tried to
ease my body by rubbing my limbs with my hands, the hair — rotted at its
roots — fell from my body as I rubbed, simply from eating so little.

“People on seeing me would say, ‘Gotama the contemplative is
black. Other people would say, ‘Gotama the contemplative isn’t black,
he’s brown.’ Others would say, ‘Gotama the contemplative is neither
black nor brown, he’s golden-skinned. So much had the clear, bright
color of my skin deteriorated, simply from eating so little.

“I thought: ‘Whatever priests or contemplatives in the past
have felt painful, racking, piercing feelings due to their striving,
this is the utmost. None have been greater than this. Whatever priests
or contemplatives in the future will feel painful, racking, piercing
feelings due to their striving, this is the utmost. None will be greater
than this. Whatever priests or contemplatives in the present are
feeling painful, racking, piercing feelings due to their striving, this
is the utmost. None is greater than this. But with this racking practice
of austerities I haven’t attained any superior human state, any
distinction in knowledge or vision worthy of the noble ones. Could there
be another path to Awakening?’”

MN 36




He confronts fear & terror head-on

“I stayed in the sort of places that are awe-inspiring and
make your hair stand on end, such as park-shrines, forest-shrines, &
tree-shrines. And while I was staying there a wild animal would come,
or a bird would make a twig fall, or wind would rustle the fallen
leaves. The thought would occur to me: ‘Is this that fear & terror
coming?’ Then the thought occurred to me: ‘Why do I just keep waiting
for fear? What if I were to subdue fear & terror in whatever state
they come?’ So when fear & terror came while I was walking back
& forth, I would not stand or sit or lie down. I would keep walking
back & forth until I had subdued that fear & terror. When fear
& terror came while I was standing, I would not walk or sit or lie
down. I would keep standing until I had subdued that fear & terror.
When fear & terror came while I was sitting, I would not lie down or
stand up or walk. I would keep sitting until I had subdued that fear
& terror. When fear & terror came while I was lying down, I
would not sit up or stand or walk. I would keep lying down until I had
subdued that fear & terror.”

MN 4




Mara, the personification of evil, pays a visit

“Monks, Mara is continually, ceaselessly, hovering around
you, [thinking,] ‘Perhaps I’ll get an opportunity by means of the eye…
the ear… the nose… the tongue… the body. Perhaps I’ll get an
opportunity by means of the intellect.’ Thus, monks, you should dwell
with the doors to your senses well-guarded.”

SN 35.199

To me  —
	resolute in exertion
	near the river Nerañjara,
	making a great effort,
	doing jhana
	to attain security from bondage  — 
	
Namuci1 came,
	speaking words of compassion:
“You are ashen, thin.
	Death is in
	your presence.
Death
has 1,000 parts of you.
Only one part
is your life.
Live, good sir!
Life is better.
	   Alive,
	you can do
	acts of merit.
Your living the holy life,
performing the fire sacrifice,
will heap up much merit.
	What use is exertion to you?
Hard to follow
 —  the path of exertion  —
hard to do, hard
to sustain.”
	
Saying these verses,
Mara stood in the Awakened One’s presence.
And to that Mara, speaking thus,
the Blessed One said this:
	
“Kinsman of the heedless,
	Evil One,
come here for whatever purpose:
I haven’t, for merit,
even the least bit of need.
Those who have need of merit:
those are the ones
Mara’s fit to address.
	
In me are  conviction,
	   austerity,
	   persistence,
	   discernment.
Why, when I’m so resolute
do you petition me
	to live?
This wind could burn up
	even river currents.
Why, when I’m resolute
shouldn’t my blood dry away?
As my blood dries up
gall & phlegm dry up.
As muscles waste away,
the mind grows clearer;
mindfulness, discernment,
concentration stand
	more firm.
Staying in this way,
attaining the ultimate feeling,2
the mind has no interest
in sensual passions.
	See:
	a being’s
	purity!
	
Sensual passions are your first army.
Your second     is called Discontent.
Your third      is Hunger & Thirst.
Your fourth     is called Craving.
Fifth           is Sloth & Drowsiness.
Sixth       is called Terror.
Your seventh    is Uncertainty.
Hypocrisy & Stubbornness, your eighth.
Gains, Offerings, Fame, & Status
	wrongly gained,
and whoever would praise self
& disparage others.
	
That, Namuci, is your army,
the Dark One’s commando force.
A coward can’t defeat it,
but one having defeated it
	   gains bliss.
Do I carry muñja grass?3
I spit on my life.
Death in battle woud be better for me
	than that I, defeated,
	   survive.
	
Sinking here, they don’t appear,
	some priests & contemplatives.
They don’t know the path
by which those with good practices
	           go.
	
Seeing the bannered force
	on all sides  —
the troops, Mara
along with his mount  —
I go into battle.
May they not budge me
	from
	my spot.
That army of yours,
that the world with its devas
	   can’t overcome,
I will smash    with discernment  —
as an unfired pot   with a stone.
	
Making     my resolve mastered,
	   mindfulness well-established,
I will go about, from kingdom to kingdom,
training many disciples.
They  —  heedful, resolute
doing my bidding  —
despite your wishes, will go
	where, having gone,
	there’s no grief.”
	
…
	
As he was overcome with sorrow,
his lute fell from under his arm.
Then he, the despondent spirit,
	       right there
	   disappeared.

Snp III.2

Notes:

1. Mara
2. The highest equanimity that can be attained through jhana.
3.
Muñja grass was the ancient Indian equivalent of a white flag. A
warrior expecting that he might have to surrender would take muñja grass
into battle with him. If he did surrender, he would lie down with the
muñja grass in his mouth. The Buddha, in asking this rhetorical
question, is indicating that he is not the type of warrior who would
carry muñja grass. If defeated, he would rather die than surrender.



He abandons his austerities

“I thought: ‘I recall once, when my father the Sakyan was
working, and I was sitting in the cool shade of a rose-apple tree, then —
quite withdrawn from sensuality, withdrawn from unskillful mental
qualities — I entered & remained in the first jhana: rapture &
pleasure born from withdrawal, accompanied by directed thought &
evaluation. Could that be the path to Awakening?’ Then, following on
that memory, came the realization: ‘That is the path to Awakening.’ I
thought: ‘So why am I afraid of that pleasure that has nothing to do
with sensuality, nothing to do with unskillful mental qualities?’ I
thought: ‘I am no longer afraid of that pleasure that has nothing to do
with sensuality, nothing to do with unskillful mental qualities, but it
is not easy to achieve that pleasure with a body so extremely emaciated.
Suppose I were to take some solid food: some rice & porridge.’ So I
took some solid food: some rice & porridge. Now five monks had been
attending on me, thinking, ‘If Gotama, our contemplative, achieves some
higher state, he will tell us.’ But when they saw me taking some solid
food — some rice & porridge — they were disgusted and left me,
thinking, ‘Gotama the contemplative is living luxuriously. He has
abandoned his exertion and is backsliding into abundance.’

“So when I had taken solid food and regained strength, then —
quite withdrawn from sensuality, withdrawn from unskillful mental
qualities, I entered & remained in the first jhana: rapture &
pleasure born from withdrawal, accompanied by directed thought &
evaluation. But the pleasant feeling that arose in this way did not
invade my mind or remain. With the stilling of directed thoughts &
evaluations, I entered & remained in the second jhana: rapture &
pleasure born of composure, unification of awareness free from directed
thought & evaluation — internal assurance. But the pleasant feeling
that arose in this way did not invade my mind or remain. With the
fading of rapture I remained in equanimity, mindful & alert, and
physically sensitive of pleasure. I entered & remained in the third
jhana, of which the Noble Ones declare, ‘Equanimous & mindful, he
has a pleasurable abiding.’ But the pleasant feeling that arose in this
way did not invade my mind or remain. With the abandoning of pleasure
& pain — as with the earlier disappearance of elation & distress
— I entered & remained in the fourth jhana: purity of equanimity
& mindfulness, neither pleasure nor pain. But the pleasant feeling
that arose in this way did not invade my mind or remain.”

MN 36




The Awakening [go up]

[Date: -45 BE]

He finds the Middle Way

“There are these two extremes that are not to be indulged in
by one who has gone forth. Which two? That which is devoted to sensual
pleasure with reference to sensual objects: base, vulgar, common,
ignoble, unprofitable; and that which is devoted to self-affliction:
painful, ignoble, unprofitable. Avoiding both of these extremes, the
middle way realized by the Tathagata — producing vision, producing
knowledge — leads to calm, to direct knowledge, to self-awakening, to
Unbinding.

“And what is the middle way realized by the Tathagata that —
producing vision, producing knowledge — leads to calm, to direct
knowledge, to self-awakening, to Unbinding? Precisely this Noble
Eightfold Path: right view, right resolve, right speech, right action,
right livelihood, right effort, right mindfulness, right concentration.
This is the middle way realized by the Tathagata that — producing
vision, producing knowledge — leads to calm, to direct knowledge, to
self-awakening, to Unbinding.”

SN 56.11

He penetrates the Three Knowledges

“When the mind was thus concentrated, purified, bright,
unblemished, rid of defilement, pliant, malleable, steady, &
attained to imperturbability, I directed it to the knowledge of
recollecting my past lives. I recollected my manifold past lives, i.e.,
one birth, two… five, ten… fifty, a hundred, a thousand, a hundred
thousand, many eons of cosmic contraction, many eons of cosmic
expansion, many eons of cosmic contraction & expansion: ‘There I had
such a name, belonged to such a clan, had such an appearance. Such was
my food, such my experience of pleasure & pain, such the end of my
life. Passing away from that state, I re-arose there. There too I had
such a name, belonged to such a clan, had such an appearance. Such was
my food, such my experience of pleasure & pain, such the end of my
life. Passing away from that state, I re-arose here.’ Thus I remembered
my manifold past lives in their modes & details.

“This was the first knowledge I attained in the first watch
of the night. Ignorance was destroyed; knowledge arose; darkness was
destroyed; light arose — as happens in one who is heedful, ardent, &
resolute. But the pleasant feeling that arose in this way did not
invade my mind or remain.

“When the mind was thus concentrated, purified, bright,
unblemished, rid of defilement, pliant, malleable, steady, &
attained to imperturbability, I directed it to the knowledge of the
passing away & reappearance of beings. I saw — by means of the
divine eye, purified & surpassing the human — beings passing away
& re-appearing, and I discerned how they are inferior &
superior, beautiful & ugly, fortunate & unfortunate in
accordance with their kamma: ‘These beings — who were endowed with bad
conduct of body, speech, & mind, who reviled the noble ones, held
wrong views and undertook actions under the influence of wrong views —
with the break-up of the body, after death, have re-appeared in the
plane of deprivation, the bad destination, the lower realms, in hell.
But these beings — who were endowed with good conduct of body, speech
& mind, who did not revile the noble ones, who held right views and
undertook actions under the influence of right views — with the break-up
of the body, after death, have re-appeared in the good destinations, in
the heavenly world.’ Thus — by means of the divine eye, purified &
surpassing the human — I saw beings passing away & re-appearing, and
I discerned how they are inferior & superior, beautiful & ugly,
fortunate & unfortunate in accordance with their kamma.

“This was the second knowledge I attained in the second watch
of the night. Ignorance was destroyed; knowledge arose; darkness was
destroyed; light arose — as happens in one who is heedful, ardent, &
resolute. But the pleasant feeling that arose in this way did not
invade my mind or remain.

When
the mind was thus concentrated, purified, bright, unblemished, rid of
defilement, pliant, malleable, steady, & attained to
imperturbability, I directed it to the knowledge of the ending of the
mental fermentations. I discerned, as it had come to be, that ‘This is
stress… This is the origination of stress… This is the cessation of
stress… This is the way leading to the cessation of stress… These
are fermentations… This is the origination of fermentations… This is
the cessation of fermentations… This is the way leading to the
cessation of fermentations.’ My heart, thus knowing, thus seeing, was
released from the fermentation of sensuality, released from the
fermentation of becoming, released from the fermentation of ignorance.
With release, there was the knowledge, ‘Released.’ I discerned that
‘Birth is ended, the holy life fulfilled, the task done. There is
nothing further for this world.’

“This was the third knowledge I attained in the third watch
of the night. Ignorance was destroyed; knowledge arose; darkness was
destroyed; light arose — as happens in one who is heedful, ardent, &
resolute. But the pleasant feeling that arose in this way did not
invade my mind or remain.”

MN 36

Supreme Awakening!

Through the round of many births I roamed
	without reward,
	without rest,
seeking the house-builder.
	Painful is birth
	again & again.
	
House-builder, you’re seen!
You will not build a house again.
All your rafters broken,
the ridge pole destroyed,
gone to the Unformed, the mind
has come to the end of craving.

Dhp 153-4

He becomes the Tathagata

“The world has been fully awakened to by the Tathagata. From
the world, the Tathagata is disjoined. The origination of the world has
been fully awakened to by the Tathagata. The origination of the world
has, by the Tathagata, been abandoned. The cessation of the world has
been fully awakened to by the Tathagata. The cessation of the world has,
by the Tathagata, been realized. The path leading to the cessation of
the world has been fully awakened to by the Tathagata. The path leading
to the cessation of the world has, by the Tathagata, been developed.

“Whatever in this world — with its devas, Maras, &
Brahmas, its generations complete with contemplatives & priests,
princes & men — is seen, heard, sensed, cognized, attained, sought
after, pondered by the intellect, that has been fully awakened to by the
Tathagata. Thus he is called the Tathagata.

“From the night the Tathagata fully awakens to the
unsurpassed Right Self-awakening to the night he is totally unbound in
the Unbinding property with no fuel remaining, whatever the Tathagata
has said, spoken, explained is just so (tatha) and not otherwise. Thus he is called the Tathagata.

“The Tathagata is one who does in line with (tathaa) what he teaches, one who teaches in line with what he does. Thus he is called the Tathagata.

“In this world with its devas, Maras, & Brahmas, its
generations complete with contemplatives & priests, princes &
men, the Tathagata is the unconquered conqueror, all-seeing, the wielder
of power. Thus he is called the Tathagata.”

Iti 112




After the Awakening [go up]

The Buddha investigates the laws of cause-and-effect

I have heard that on one occasion, when the Blessed One was
newly Awakened — staying at Uruvela by the banks of the Nerañjara River
in the shade of the Bodhi tree, the tree of Awakening — he sat in the
shade of the Bodhi tree for seven days in one session, sensitive to the
bliss of release. At the end of seven days, after emerging from that
concentration, in the third watch of the night, he gave close attention
to dependent co-arising in forward and reverse order, thus:

When this is, that is.
From the arising of this comes the arising of that.
When this isn’t, that isn’t.
From the cessation of this comes the cessation of that.

In other words:

From ignorance as a requisite condition come fabrications.
From fabrications as a requisite condition comes consciousness. From
consciousness as a requisite condition comes name-and-form. From
name-and-form as a requisite condition come the six sense media. From
the six sense media as a requisite condition comes contact. From contact
as a requisite condition comes feeling. From feeling as a requisite
condition comes craving. From craving as a requisite condition comes
clinging/sustenance. From clinging/sustenance as a requisite condition
comes becoming. From becoming as a requisite condition comes birth. From
birth as a requisite condition, then old age and death, sorrow,
lamentation, pain, distress, and despair come into play. Such is the
origination of this entire mass of stress and suffering.

Now from the remainderless fading and cessation of that very
ignorance comes the cessation of fabrications. From the cessation of
fabrications comes the cessation of consciousness. From the cessation of
consciousness comes the cessation of name-and-form. From the cessation
of name-and-form comes the cessation of the six sense media. From the
cessation of the six sense media comes the cessation of contact. From
the cessation of contact comes the cessation of feeling. From the
cessation of feeling comes the cessation of craving. From the cessation
of craving comes the cessation of clinging/sustenance. From the
cessation of clinging/sustenance comes the cessation of becoming. From
the cessation of becoming comes the cessation of birth. From the
cessation of birth, then old age and death, sorrow, lamentation, pain,
distress, and despair all cease. Such is the cessation of this entire
mass of stress and suffering.

Then, on realizing the significance of that, the Blessed One on that occasion exclaimed:

As phenomena grow clear
to the brahman  —  ardent, absorbed  —
he stands, routing the troops of Mara,
like the sun that illumines
	   the sky.

Ud 1.3

He wonders: Whom should I revere as my teacher?

I have heard that on one occasion, when the Blessed One was
newly Self-awakened, he was staying at Uruvela on the bank of the
Nerañjara River, at the foot of the Goatherd’s Banyan Tree. Then, while
he was alone and in seclusion, this line of thinking arose in his
awareness: “One suffers if dwelling without reverence or deference. Now
on what priest or contemplative can I dwell in dependence, honoring and
respecting him?”

Then the thought occurred to him: “It would be for the sake
of perfecting an unperfected aggregate of virtue that I would dwell in
dependence on another priest or contemplative, honoring and respecting
him. However, in this world with its devas, Maras, & Brahmas, in
this generation with its priests and contemplatives, its royalty and
common-folk, I do not see another priest or contemplative more
consummate in virtue than I, on whom I could dwell in dependence,
honoring and respecting him.

“It would be for the sake of perfecting an unperfected aggregate of concentration…

“It would be for the sake of perfecting an unperfected aggregate of discernment…

“It would be for the sake of perfecting an unperfected aggregate of release…

“It would be for the sake of perfecting an unperfected
aggregate of knowledge and vision of release that I would dwell in
dependence on another priest or contemplative, honoring and respecting
him. However, in this world with its devas, Maras, & Brahmas, in
this generation with its priests and contemplatives, its royalty and
common-folk, I do not see another priest or contemplative more
consummate in knowledge and vision of release than I, on whom I could
dwell in dependence, honoring and respecting him.

“What if I were to dwell in dependence on this very Dhamma to which I have fully awakened, honoring and respecting it?”

Then, having known with his own awareness the line of
thinking in the Blessed One’s awareness — just as a strong man might
extend his flexed arm or flex his extended arm — Brahma Sahampati
disappeared from the Brahma-world and reappeared in front of the Blessed
One. Arranging his upper robe over one shoulder, he saluted the Blessed
One with his hands before his heart and said to him: “So it is, Blessed
One! So it is, One-Well-Gone! Those who were arahants, Rightly
Self-awakened Ones in the past — they, too, dwelled in dependence on the
very Dhamma itself, honoring and respecting it. Those who will be
arahants, Rightly Self-awakened Ones in the future — they, too, will
dwell in dependence on the very Dhamma itself, honoring and respecting
it. And let the Blessed One, who is at present the arahant, the Rightly
Self-awakened One, dwell in dependence on the very Dhamma itself,
honoring and respecting it.”

SN 6.2

He wonders: Should I teach this Dhamma to others?

I have heard that on one occasion, when the Blessed One was
newly Self-awakened, he was staying at Uruvela on the bank of the
Nerañjara River, at the foot of the Goatherd’s Banyan Tree. Then, while
he was alone and in seclusion, this line of thinking arose in his
awareness: “This Dhamma that I have attained is deep, hard to see, hard
to realize, peaceful, refined, beyond the scope of conjecture, subtle,
to-be-experienced by the wise. But this generation delights in
attachment, is excited by attachment, enjoys attachment. For a
generation delighting in attachment, excited by attachment, enjoying
attachment, this/that conditionality and dependent co-arising are hard
to see. This state, too, is hard to see: the resolution of all
fabrications, the relinquishment of all acquisitions, the ending of
craving; dispassion; cessation; Unbinding. And if I were to teach the
Dhamma and if others would not understand me, that would be tiresome for
me, troublesome for me.”

Just then these verses, unspoken in the past, unheard before, occurred to the Blessed One:

Enough now with teaching
	what
	only with difficulty
	I reached.
This Dhamma is not easily realized
by those overcome
with aversion & passion.
	
What is abstruse, subtle,
	deep,
	hard to see,
going against the flow  —
those delighting in passion,
cloaked in the mass of darkness,
	won’t see.

As the Blessed One reflected thus, his mind inclined to dwelling at ease, not to teaching the Dhamma.

Then Brahma Sahampati, having known with his own awareness
the line of thinking in the Blessed One’s awareness, thought: “The world
is lost! The world is destroyed! The mind of the Tathagata, the
arahant, the Rightly Self-awakened One inclines to dwelling at ease, not
to teaching the Dhamma!” Then, just as a strong man might extend his
flexed arm or flex his extended arm, Brahma Sahampati disappeared from
the Brahma-world and reappeared in front of the Blessed One. Arranging
his upper robe over one shoulder, he knelt down with his right knee on
the ground, saluted the Blessed One with his hands before his heart, and
said to him: “Lord, let the Blessed One teach the Dhamma! Let the
One-Well-Gone teach the Dhamma! There are beings with little dust in
their eyes who are falling away because they do not hear the Dhamma.
There will be those who will understand the Dhamma.”

Then the Blessed One, having understood Brahma’s invitation,
out of compassion for beings, surveyed the world with the eye of an
Awakened One. As he did so, he saw beings with little dust in their eyes
and those with much, those with keen faculties and those with dull,
those with good attributes and those with bad, those easy to teach and
those hard, some of them seeing disgrace and danger in the other world.
Just as in a pond of blue or red or white lotuses, some lotuses — born
and growing in the water — might flourish while immersed in the water,
without rising up from the water; some might stand at an even level with
the water; while some might rise up from the water and stand without
being smeared by the water — so too, surveying the world with the eye of
an Awakened One, the Blessed One saw beings with little dust in their
eyes and those with much, those with keen faculties and those with dull,
those with good attributes and those with bad, those easy to teach and
those hard, some of them seeing disgrace and danger in the other world.

Then Brahma Sahampati, thinking, “The Blessed One has given
his consent to teach the Dhamma,” bowed down to the Blessed One and,
circling him on the right, disappeared right there.

SN 6.1




He wonders: To whom should I teach this Dhamma first?

“Then the thought occurred to me, ‘To whom should I teach the
Dhamma first? Who will quickly understand this Dhamma?’ Then the
thought occurred to me, ‘This Alara Kalama is wise, competent,
intelligent. He has long had little dust in his eyes. What if I were to
teach him the Dhamma first? He will quickly understand this Dhamma.’
Then devas came to me and said, ‘Lord, Alara Kalama died seven days
ago.’ And knowledge & vision arose within me: ‘Alara Kalama died
seven days ago.’ The thought occurred to me, ‘A great loss has Alara
Kalama suffered. If he had heard this Dhamma, he would have quickly
understood it.’

“Then the thought occurred to me, ‘To whom should I teach the
Dhamma first? Who will quickly understand this Dhamma?’ Then the
thought occurred to me, ‘This Uddaka Ramaputta is wise, competent,
intelligent. He has long had little dust in his eyes. What if I were to
teach him the Dhamma first? He will quickly understand this Dhamma.’
Then devas came to me and said, ‘Lord, Uddaka Ramaputta died last
night.’ And knowledge & vision arose within me: ‘Uddaka Ramaputta
died last night.’ The thought occurred to me, ‘A great loss has Uddaka
Ramaputta suffered. If he had heard this Dhamma, he would have quickly
understood it.’

“Then the thought occurred to me, ‘To whom should I teach the
Dhamma first? Who will quickly understand this Dhamma?’ Then the
thought occurred to me, ‘They were very helpful to me, the group of five
monks who attended to me when I was resolute in exertion. What if I
were to teach them the Dhamma first?’ Then the thought occurred to me,
‘Where are the group of five monks staying now?’ And with the divine
eye, purified & surpassing the human, I saw that they were staying
near Varanasi in the Deer Park at Isipatana.

“Then, having stayed at Uruvela as long as I liked, I set out to wander by stages to Varanasi. Upaka the Ajivaka saw me on the road between Gaya
and the (place of) Awakening, and on seeing me said to me, ‘Clear, my
friend, are your faculties. Pure your complexion, and bright. On whose
account have you gone forth? Who is your teacher? In whose Dhamma do you
delight?’

“When this was said, I replied to Upaka the Ajivaka in verses:

‘All-vanquishing,
all-knowing am I,
with regard to all things,
	unadhering.
All-abandoning,
released in the ending of craving:
having fully known on my own,
to whom should I point as my teacher?
	
I have no teacher,
and one like me can’t be found.
In the world with its devas,
I have no counterpart.
	
For I am an arahant in the world;
	I, the unexcelled teacher.
	I, alone, am rightly self-awakened.
Cooled am I,               unbound.
	
To set rolling the wheel of Dhamma
I go to the city of Kasi.
In a world become blind,
I beat the drum of the Deathless.’

“‘From your claims, my friend, you must be an infinite conqueror.’

‘Conquerors are those like me
who have reached fermentations’ end.
I’ve conquered evil qualities,
and so, Upaka, I’m a conqueror.’

“When this was said, Upaka said, ‘May it be so, my friend,’ and — shaking his head, taking a side-road — he left.

“Then, wandering by stages, I arrived at Varanasi, at the
Deer Park in Isipatana, to where the group of five monks were staying.
From afar they saw me coming and, on seeing me, made a pact with one
another, (saying,) ‘Friends, here comes Gotama the contemplative: living
luxuriously, straying from his exertion, backsliding into abundance. He
doesn’t deserve to be bowed down to, to be greeted by standing up, or
to have his robe & bowl received. Still, a seat should be set out;
if he wants to, he can sit down.’ But as I approached, they were unable
to keep to their pact. One, standing up to greet me, received my robe
& bowl. Another spread out a seat. Another set out water for washing
my feet. However, they addressed me by name and as ‘friend.’

“So I said to them, ‘Don’t address the Tathagata  by name and
as “friend.” The Tathagata, friends, is a worthy one, rightly
self-awakened. Lend ear, friends: the Deathless has been attained. I
will instruct you. I will teach you the Dhamma. Practicing as
instructed, you will in no long time reach & remain in the supreme
goal of the holy life for which clansmen rightly go forth from home into
homelessness, knowing & realizing it for yourselves in the here
& now.’

“When this was said, the group of five monks replied to me,
‘By that practice, that conduct, that performance of austerities you did
not attain any superior human states, any distinction in knowledge
& vision worthy of a noble one. So how can you now — living
luxuriously, straying from your exertion, backsliding into abundance —
have attained any superior human states, any distinction in knowledge
& vision worthy of a noble one?’

“When this was said, I replied to them, ‘The Tathagata,
monks, is not living luxuriously, has not strayed from his exertion, has
not backslid into abundance. The Tathagata, friends, is a worthy one,
rightly self-awakened. Lend ear, friends: the Deathless has been
attained. I will instruct you. I will teach you the Dhamma. Practicing
as instructed, you will in no long time reach & remain in the
supreme goal of the holy life for which clansmen rightly go forth from
home into homelessness, knowing & realizing it for yourselves in the
here & now.’

A second time… A third time, the group of five monks said
to me, ‘By that practice, that conduct, that performance of austerities
you did not attain any superior human states, any distinction in
knowledge & vision worthy of a noble one. So how can you now —
living luxuriously, straying from your exertion, backsliding into
abundance — have attained any superior human states, any distinction in
knowledge & vision worthy of a noble one?’

“When this was said, I replied to the group of five monks, ‘Do you recall my ever having spoken in this way before?’

“‘No, lord.’

“‘The Tathagata, monks, is not living luxuriously, has not
strayed from his exertion, has not backslid into abundance. The
Tathagata, friends, is a worthy one, rightly self-awakened. Lend ear,
friends: the Deathless has been attained. I will instruct you. I will
teach you the Dhamma. Practicing as instructed, you will in no long time
reach & remain in the supreme goal of the holy life for which
clansmen rightly go forth from home into homelessness, knowing &
realizing it for yourselves in the here & now.’

“And so I was able to convince them.”

MN 26




Setting the Wheel of Dhamma in Motion [go up]

The Buddha’s first sermon, to the group of five ascetics

I have heard that on one occasion the Blessed One was staying
at Varanasi in the Game Refuge at Isipatana. There he addressed the
group of five monks:

“There are these two extremes that are not to be indulged in
by one who has gone forth. Which two? That which is devoted to sensual
pleasure with reference to sensual objects: base, vulgar, common,
ignoble, unprofitable; and that which is devoted to self-affliction:
painful, ignoble, unprofitable. Avoiding both of these extremes, the
middle way realized by the Tathagata — producing vision, producing
knowledge — leads to calm, to direct knowledge, to self-awakening, to Unbinding.

[The Noble Eightfold Path]

“And what is the middle way realized by the Tathagata that —
producing vision, producing knowledge — leads to calm, to direct
knowledge, to self-awakening, to Unbinding? Precisely this Noble Eightfold Path: right view, right resolve, right speech, right action, right livelihood, right effort, right mindfulness, right concentration.
This is the middle way realized by the Tathagata that — producing
vision, producing knowledge — leads to calm, to direct knowledge, to
self-awakening, to Unbinding.

[The Four Noble Truths]

“Now this, monks, is the noble truth of stress:
Birth is stressful, aging is stressful, death is stressful; sorrow,
lamentation, pain, distress, & despair are stressful; association
with the unbeloved is stressful, separation from the loved is stressful,
not getting what is wanted is stressful. In short, the five
clinging-aggregates are stressful.

“And this, monks, is the noble truth of the origination of stress:
the craving that makes for further becoming — accompanied by passion
& delight, relishing now here & now there — i.e., craving for
sensual pleasure, craving for becoming, craving for non-becoming.

“And this, monks, is the noble truth of the cessation of stress: the remainderless fading & cessation, renunciation, relinquishment, release, & letting go of that very craving.

“And this, monks, is the noble truth of the way of practice leading to the cessation of stress:
precisely this Noble Eightfold Path — right view, right resolve, right
speech, right action, right livelihood, right effort, right mindfulness,
right concentration.

[One’s duties with regard to the Four Noble Truths]

“Vision arose, insight arose, discernment arose, knowledge
arose, illumination arose within me with regard to things never heard
before: ‘This is the noble truth of stress’… ‘This noble truth of stress is to be comprehended’… ‘This noble truth of stress has been comprehended.’

“Vision arose, insight arose, discernment arose, knowledge
arose, illumination arose within me with regard to things never heard
before: ‘This is the noble truth of the origination of stress’… ‘This noble truth of the origination of stress is to be abandoned’… ‘This noble truth of the origination of stress has been abandoned.’

“Vision arose, insight arose, discernment arose, knowledge
arose, illumination arose within me with regard to things never heard
before: ‘This is the noble truth of the cessation of stress’… ‘This noble truth of the cessation of stress is to be directly experienced’… ‘This noble truth of the cessation of stress has been directly experienced.’

“Vision arose, insight arose, discernment arose, knowledge
arose, illumination arose within me with regard to things never heard
before: ‘This is the noble truth of the way of practice leading to the
cessation of stress’… ‘This noble truth of the way of practice leading to the cessation of stress is to be developed’… ‘This noble truth of the way of practice leading to the cessation of stress has been developed.’

[The twelve-spoked Wheel of Dhamma]

“And, monks, as long as this knowledge & vision of mine —
with its three rounds & twelve permutations concerning these four
noble truths as they actually are present — was not pure, I did not
claim to have directly awakened to the right self-awakening unexcelled
in the cosmos with its devas,
Maras, & Brahmas, with its contemplatives & priests, its
royalty & commonfolk. But as soon as this knowledge & vision of
mine — with its three rounds & twelve permutations concerning these
four noble truths as they actually are present — was truly pure, then I
did claim to have directly awakened to the right self-awakening
unexcelled in the cosmos with its devas, Maras & Brahmas, with its
contemplatives & priests, its royalty & commonfolk. Knowledge
& vision arose in me: ‘Unprovoked is my release. This is the last
birth. There is now no further becoming.’”

[The Noble Sangha is born]

That is what the Blessed One said. Gratified, the group of
five monks delighted at his words. And while this explanation was being
given, there arose to Ven. Kondañña the dustless, stainless Dhamma eye:
Whatever is subject to origination is all subject to cessation.

[The Wheel of the Dhamma begins to turn]

And when the Blessed One had set the Wheel of Dhamma in
motion, the earth devas cried out: “At Varanasi, in the Game Refuge at
Isipatana, the Blessed One has set in motion the unexcelled Wheel of
Dhamma that cannot be stopped by priest or contemplative, deva, Mara or
God or anyone in the cosmos.” On hearing the earth devas’ cry, the devas
of the Four Kings’ Heaven took up the cry… the devas of the
Thirty-three… the Yama devas… the Tusita devas… the Nimmanarati
devas… the Paranimmita-vasavatti devas… the devas of Brahma’s
retinue took up the cry: “At Varanasi, in the Game Refuge at Isipatana,
the Blessed One has set in motion the unexcelled Wheel of Dhamma that
cannot be stopped by priest or contemplative, devas, Mara, or God or
anyone at all in the cosmos.”

So in that moment, that instant, the cry shot right up to the
Brahma worlds. And this ten-thousand fold cosmos shivered &
quivered & quaked, while a great, measureless radiance appeared in
the cosmos, surpassing the effulgence of the devas.

Then the Blessed One exclaimed: “So you really know,
Kondañña? So you really know?” And that is how Ven. Kondañña acquired
the name Añña-Kondañña — Kondañña who knows.

SN 56.11

The second sermon (On the Not-self Characteristic):
Now there are six arahants in the world

“Thus, monks, any body whatsoever that is past, future, or
present; internal or external; blatant or subtle; common or sublime; far
or near: every body is to be seen as it actually is with right
discernment as: ‘This is not mine. This is not my self. This is not what
I am.’

“Any feeling whatsoever…

“Any perception whatsoever…

“Any fabrications whatsoever…

“Any consciousness whatsoever that is past, future, or
present; internal or external; blatant or subtle; common or sublime; far
or near: every consciousness is to be seen as it actually is with right
discernment as: ‘This is not mine. This is not my self. This is not
what I am.’

“Seeing thus, the well-instructed disciple of the noble ones
grows disenchanted with the body, disenchanted with feeling,
disenchanted with perception, disenchanted with fabrications,
disenchanted with consciousness. Disenchanted, he becomes dispassionate.
Through dispassion, he is fully released. With full release, there is
the knowledge, ‘Fully released.’ He discerns that ‘Birth is ended, the
holy life fulfilled, the task done. There is nothing further for this
world.’”

That is what the Blessed One said. Gratified, the group of
five monks delighted at his words. And while this explanation was being
given, the hearts of the group of five monks, through not clinging (not
being sustained), were fully released from fermentation/effluents.

SN 22.59

What is the difference between an arahant and a Buddha?

[The Buddha:] “So what difference, what distinction,
what distinguishing factor is there between one rightly self-awakened
and a monk discernment-released?”

[A group of monks:] “For us, lord, the teachings have
the Blessed One as their root, their guide, & their arbitrator. It
would be good if the Blessed One himself would explicate the meaning of
this statement. Having heard it from the Blessed One, the monks will
remember it.”

“In that case, monks, listen & pay close attention. I will speak.”

“As you say, lord,” the monks responded.

The Blessed One said, “The Tathagata — the worthy one, the
rightly self-awakened one — is the one who gives rise to the path
(previously) unarisen, who engenders the path (previously) unengendered,
who points out the path (previously) not pointed out. He knows the
path, is expert in the path, is adept at the path. And his disciples now
keep following the path and afterwards become endowed with the path.

“This is the difference, this the distinction, this the
distinguishing between one rightly self-awakened and a monk
discernment-released.”

SN 22.58




Forty-five years of teaching [go up]

His teachings, always practical, include lessons in basic good manners,

“And how is a monk one with a sense of social gatherings?
There is the case where a monk knows his social gathering: ‘This is a
social gathering of noble warriors; this, a social gathering of priests;
this, a social gathering of householders; this, a social gathering of
contemplatives; here one should approach them in this way, stand in this
way, act in this way, sit in this way, speak in this way, stay silent
in this way.’ If he didn’t know his social gathering — ‘This is a social
gathering of noble warriors; this, a social gathering of priests; this,
a social gathering of householders; this, a social gathering of
contemplatives; here one should approach them in this way, stand in this
way, act in this way, sit in this way, speak in this way, stay silent
in this way’ — he wouldn’t be said to be one with a sense of social
gatherings. So it’s because he does know his social gathering — ‘This is
a social gathering of noble warriors; this, a social gathering of
priests; this, a social gathering of householders; this, a social
gathering of contemplatives; here one should approach them in this way,
stand in this way, act in this way, sit in this way, speak in this way,
stay silent in this way’ — that he is said to be one with a sense of
social gatherings. This is one with a sense of Dhamma, a sense of
meaning, a sense of himself, a sense of moderation, a sense of time,
& a sense of social gatherings.”

AN 7.64

…lessons in how to treat one’s parents,

Support for one’s parents,
assistance to one’s wife and children,
consistency in one’s work:
	This is the highest protection.

Sn 2.4

Mother & father,
compassionate to their family,
are called
	Brahma,
	first teachers,
	those worthy of gifts
	from their children.
So the wise should pay them
	   homage,
	   honor
	with food & drink
	clothing & bedding
	anointing & bathing
	& washing their feet.
Performing these services to their parents, the wise
	are praised right here
	and after death
	rejoice in heaven.

Iti 106

…lessons on the value of generosity,

“And what is the treasure of generosity?
There is the case of a disciple of the noble ones, his awareness
cleansed of the stain of stinginess, living at home, freely generous,
openhanded, delighting in being magnanimous, responsive to requests,
delighting in the distribution of alms. This is called the treasure of
generosity.”

AN 7.6

…on the value of virtue,

“And what is the treasure of virtue?
There is the case where a disciple of the noble ones abstains from
taking life, abstains from stealing, abstains from illicit sexual
conduct, abstains from lying, abstains from taking intoxicants that
cause heedlessness. This, monks, is called the treasure of virtue.”

AN 7.6

…on the fruits of virtuous conduct,

With mind rightly directed,
speaking right speech,
doing right deeds with the body:
	a person here
of much learning,
a doer of merit
	here in this life so short,
at the break-up of the body,
	discerning,
	reappears in heaven.

Iti 71

…on the drawbacks of all sensual pleasures — even heavenly ones

“There is the case where a person, being subject himself to aging, realizing the drawbacks of what is subject to aging, seeks the unaging, unsurpassed rest from the yoke: Unbinding.
Being subject himself to illness, realizing the drawbacks of what is
subject to illness, he seeks the unailing, unsurpassed rest from the
yoke: Unbinding. Being subject himself to death, realizing the drawbacks
of what is subject to death, he seeks the undying, unsurpassed rest
from the yoke: Unbinding. Being subject himself to defilement, realizing
the drawbacks of what is subject to defilement, he seeks the undefiled,
unsurpassed rest from the yoke: Unbinding.”

AN 4.252

…on the value of renunciation,

“Having seen the drawback of sensual pleasures, I pursued that theme; having understood the reward of renunciation,
I familiarized myself with it. My heart leaped up at renunciation, grew
confident, steadfast, & firm, seeing it as peace. Then, quite
withdrawn from sensuality, withdrawn from unskillful qualities, I
entered & remained in the first jhana: rapture & pleasure born from withdrawal, accompanied by directed thought & evaluation.”

AN 9.41

… and on the four Noble Truths.

“Bhikkhus, it is through not realizing, through not penetrating the Four Noble Truths that this long course of birth and death has been passed through and undergone by me as well as by you. What are these four? They are the noble truth of Dukkha; the noble truth of the origin of Dukkha; the noble truth of the cessation of Dukkha; and the noble truth of the way to the cessation of Dukkha.
But now, bhikkhus, that these have been realized and penetrated, cut
off is the craving for existence, destroyed is that which leads to
renewed becoming, and there is no fresh becoming.”

DN 16

In short, the Buddha teaches how to realize true and lasting happiness: Nibbana

“There is that dimension where there is neither earth, nor
water, nor fire, nor wind; neither dimension of the infinitude of space,
nor dimension of the infinitude of consciousness, nor dimension of
nothingness, nor dimension of neither perception nor non-perception;
neither this world, nor the next world, nor sun, nor moon. And there, I
say, there is neither coming, nor going, nor stasis; neither passing
away nor arising: without stance, without foundation, without support
(mental object). This, just this, is the end of stress (dukkha).”

Ud 8.1

“Both formerly & now, it is only stress (dukkha) that I describe, and the cessation of stress.”

SN 22.86




The Buddha is one-of-a-kind

As he was sitting there, [Moggallana the Guardsman] said to
Ven. Ananda: “Master Ananda, is there any one monk endowed in each &
every way with the qualities with which Master Gotama — worthy &
rightly self-awakened — was endowed?”

“No, brahman, there isn’t any one monk endowed in each &
every way with the qualities with which the Blessed One — worthy &
rightly self-awakened — was endowed. For the Blessed One was the arouser
of the unarisen path, the begetter of the unbegotten path, the
expounder of the unexpounded path, the knower of the path, the expert
with regard to the path, adept at the path. And now his disciples follow
the path and become endowed with it after him.”

MN 108

…and his reputation spreads

“A monk called Gotama, it seems, a son of the Sakyans who
went forth from a Sakyan clan, has been wandering in the Kosalan country
with a large Sangha of bhikkhus and has come to Sala. Now a good report
of Master Gotama has been spread to this effect: ‘That Blessed One is
such since he is arahant and Fully Enlightened, perfect in true
knowledge and conduct, sublime, knower of worlds, incomparable teacher
of men to be tamed, teacher of gods and humans, enlightened, blessed. He
describes this world with its gods,
its Maras, and its (Brahma) Divinities, this generation with its monks
and brahmans, with its kings and its people, which he has himself
realized through direct knowledge. He teaches a Dhamma that is good in
the beginning, good in the middle and good in the end with (the right)
meaning and phrasing, he affirms a holy life that is utterly perfect and
pure.’ Now it is good to see such arahants.”

MN 41




He travels widely, teaching people from every caste and from all walks of life,

“I recall having approached many hundred assemblies of
nobles… many hundred assemblies of brahmans… many hundred assemblies
of householders… many hundred assemblies of recluses…”

MN 12

…including lay-followers,

At one time the Lord was staying near Savatthi in the Jeta
Grove at Anathapindika’s monastery. Now the lay-follower Dhammika with
500 other lay-followers approached the Lord. Having drawn near and
having saluted the Lord respectfully he sat down at one side. Sitting
there the lay-follower Dhammika addressed the Lord…

Sn 2.14

Dighajanu
[LongShin; he also went by the name of TigerPaw] the Koliyan went to
the Blessed One and, on arrival, having bowed down to the Blessed One,
sat to one side. As he was sitting there he said to the Blessed One, “We
are lay people enjoying sensuality; living crowded with spouses &
children; using Kasi fabrics & sandalwood; wearing garlands, scents,
& creams; handling gold & silver. May the Blessed One teach the
Dhamma for those like us, for our happiness & well-being in this
life, for our happiness & well-being in lives to come.”

[The Blessed One said:] “There are these four qualities,
TigerPaw, that lead to a lay person’s happiness and well-being in this
life. Which four? Being consummate in initiative, being consummate in
vigilance, admirable friendship, and maintaining one’s livelihood in
tune.

“And what does it mean to be consummate in initiative? There
is the case where a lay person, by whatever occupation he makes his
living — whether by farming or trading or cattle tending or archery or
as a king’s man or by any other craft — is clever and untiring at it,
endowed with discrimination in its techniques, enough to arrange and
carry it out. This is called being consummate in initiative.

“And what does it mean to be consummate in vigilance? There
is the case when a lay person has righteous wealth — righteously gained,
coming from his initiative, his striving, his making an effort,
gathered by the strength of his arm, earned by his sweat — he manages to
protect it through vigilance [with the thought], ‘How shall neither
kings nor thieves make off with this property of mine, nor fire burn it,
nor water sweep it away, nor hateful heirs make off with it?’ This is
called being consummate in vigilance.

“And what is meant by admirable friendship? There is the case
where a lay person, in whatever town or village he may dwell, spends
time with householders or householders’ sons, young or old, who are
advanced in virtue. He talks with them, engages them in discussions. He
emulates consummate conviction in those who are consummate in
conviction, consummate virtue in those who are consummate in virtue,
consummate generosity in those who are consummate in generosity, and
consummate discernment in those who are consummate in discernment. This
is called admirable friendship.

“And what does it mean to maintain one’s livelihood in tune?
There is the case where a lay person, knowing the income and outflow of
his wealth, maintains a livelihood in tune, neither a spendthrift nor a
penny-pincher, [thinking], ‘Thus will my income exceed my outflow, and
my outflow will not exceed my income.’ Just as when
a weigher or his apprentice, when holding the scales, knows, ‘It has
tipped down so much or has tipped up so much,’ in the same way, the lay
person, knowing the income and outflow of his wealth, maintains a
livelihood in tune, neither a spendthrift nor a penny-pincher,
[thinking], ‘Thus will my income exceed my outflow, and my outflow will
not exceed my income.’ If a lay person has a small income but maintains a
grand livelihood, it will be rumored of him, ‘This clansman devours his
wealth like a fruit-tree eater [Commentary: one who shakes more fruit
off a tree than he can possibly eat].’ If a lay person has a large
income but maintains a miserable livelihood, it will be rumored of him,
‘This clansman will die of starvation.’ But when a lay person, knowing
the income and outflow of his wealth, maintains a livelihood in tune,
neither a spendthrift nor a penny-pincher, [thinking], ‘Thus will my
income exceed my outflow, and my outflow will not exceed my income,’
this is call maintaining one’s livelihood in tune.

“These are the four drains on one’s store of wealth:
debauchery in sex; debauchery in drink; debauchery in gambling; and evil
friendship, evil companionship, evil camaraderie. Just as if
there were a great reservoir with four inlets and four drains, and a
man were to close the inlets and open the drains, and the sky were not
to pour down proper showers, the depletion of that great reservoir could
be expected, not its increase. In the same way, these are the four
drains on one’s store of wealth: debauchery in sex; debauchery in drink;
debauchery in gambling; and evil friendship, evil companionship, evil
camaraderie.

These are the four inlets to one’s store of wealth: no
debauchery in sex; no debauchery in drink; no debauchery in gambling;
and admirable friendship, admirable companionship, admirable
camaraderie. Just as if there were a great reservoir with four inlets
and four drains, and a man were to open the inlets and close the drains,
and the sky were to pour down proper showers, the increase of that
great reservoir could be expected, not its depletion. In the same way,
these are the four inlets to one’s store of wealth: no debauchery in
sex; no debauchery in drink; no debauchery in gambling; and admirable
friendship, admirable companionship, admirable camaraderie.

“These, TigerPaw, are the four qualities that lead to a lay person’s happiness and well-being in this life.

“There are these four qualities that lead to a lay person’s
happiness and well-being in lives to come. Which four? Being consummate
in conviction, being consummate in virtue, being consummate in
generosity, being consummate in discernment.

“And what does it mean to be consummate in conviction? There
is the case where a disciple of the noble ones has conviction, is
convinced of the Tathagata’s Awakening: ‘Indeed, the Blessed One is
worthy and rightly self-awakened, consummate in knowledge and conduct,
well-gone, an expert with regard to the world, unexcelled as a trainer
for those people fit to be tamed, the Teacher of divine and human
beings, awakened, blessed.’ This is called being consummate in
conviction.

“And what does it mean to be consummate in virtue? There is
the case where a disciple of the noble ones abstains from taking life,
abstains from stealing, abstains from illicit sexual conduct, abstains
from lying, abstains from taking intoxicants that cause heedlessness.
This is called being consummate in virtue.

“And what does it mean to be consummate in generosity? There
is the case of a disciple of the noble ones, his awareness cleansed of
the stain of miserliness, living at home, freely generous, openhanded,
delighting in being magnanimous, responsive to requests, delighting in
the distribution of alms. This is called being consummate in generosity.

“And what does it mean to be consummate in discernment? There
is the case where a disciple of the noble ones is discerning, endowed
with discernment of arising and passing away — noble, penetrating,
leading to the right ending of stress. This is called being consummate
in discernment.

“These, TigerPaw, are the four qualities that lead to a lay person’s happiness and well-being in lives to come.”

AN 8.54

…monks,

I have heard that on one occasion the Blessed One was
dwelling among the Sakyans at Kapilavatthu in the Great Wood, together
with a large Sangha of approximately 500 bhikkhus, all of them
arahants…

DN 20

…lepers,

Then the Blessed One, having encompassed the awareness of the
entire assembly with his awareness, asked himself, “Now who here is
capable of understanding the Dhamma?” He saw Suppabuddha the leper
sitting in the assembly, and on seeing him the thought occurred to him,
“This person here is capable of understanding the Dhamma.” So, aiming at
Suppabuddha the leper, he gave a step-by-step talk, i.e., a talk on
generosity, on virtue, on heaven; he declared the drawbacks,
degradation, & corruption of sensual passions, and the rewards of
renunciation. Then when he saw that Suppabuddha the leper’s mind was
ready, malleable, free from hindrances, elated, & bright, he then
gave the Dhamma-talk peculiar to Awakened Ones, i.e., stress,
origination, cessation, & path. And just as a clean cloth, free of
stains, would properly absorb a dye, in the same way, as Suppabuddha the
leper was sitting in that very seat, the dustless, stainless Dhamma eye
arose within him, “Whatever is subject to origination is all subject to
cessation.”

Ud 5.3

…kings,

Then King Pasenadi Kosala
approached the Blessed One in the middle of the day and, on arrival,
having bowed down, sat to one side. As he was sitting there, the Blessed
One said to him: “Well now, great king, where are you coming from in
the middle of the day?”

“Just now, lord, I was engaged in the sort of royal affairs
typical of head-anointed noble-warrior kings intoxicated with the
intoxication of sovereignty, obsessed by greed for sensual pleasures,
who have attained stable control in their country, and who rule having
conquered a great sphere of territory on earth.”

“What do you think, great king? Suppose a man, trustworthy
and reliable, were to come to you from the east and on arrival would
say: ‘If it please your majesty, you should know that I come from the
east. There I saw a great mountain, as high as the clouds, coming this
way, crushing all living beings [in its path]. Do whatever you think
should be done.’ Then a second man were to come to you from the west…
Then a third man were to come to you from the north… Then a fourth man
were to come to you from the south and on arrival would say: ‘If it
please your majesty, you should know that I come from the south. There I
saw a great mountain, as high as the clouds, coming this way, crushing
all living beings. Do whatever you think should be done.’ If, your
majesty, such a great peril should arise, such a terrible destruction of
human life — the human state being so hard to obtain — what should be
done?”

“If, lord, such a great peril should arise, such a terrible
destruction of human life — the human state being so hard to obtain —
what else should be done but Dhamma-conduct, right conduct, skillful
deeds, meritorious deeds?”

“I inform you, great king, I announce to you, great king:
aging and death are rolling in on you. When aging and death are rolling
in on you, great king, what should be done?”

“As aging and death are rolling in on me, lord, what else
should be done but Dhamma-conduct, right conduct, skillful deeds,
meritorious deeds?

“So it is, great king! So it is, great king! As aging and
death are rolling in on you, what else should be done but
Dhamma-conduct, right conduct, skillful deeds, meritorious deeds?”

SN 3.25

…outcastes,

In a lowly family I was born,
poor, with next to no food.
My work was degrading:
I gathered the spoiled,
the withered flowers from shrines
	and threw them away.
People found me disgusting,
despised me, disparaged me.
Lowering my heart,
I showed reverence to many.
	
Then I saw the One Self-awakened,
arrayed with a squadron of monks,
the Great Hero, entering the city,
supreme, of the Magadhans.
Throwing down my carrying pole,
I approached him to do reverence.
He  —  the supreme man  —  stood still
	out of sympathy
	just
	for me.
After paying homage
to the feet of the teacher,
	I stood to one side
	& requested the Going Forth from him,
supreme among all living beings.
The compassionate Teacher,
sympathetic to all the world, said:
	“Come, monk.”
That was my formal Acceptance.
	
Alone, I stayed in the wilds,
	untiring,
I followed the Teacher’s words,
just as he, the Conqueror, had taught me.
	
In the first watch of the night,
	I recollected previous lives;
in the middle watch,
	purified the divine eye;
in the last,
	burst the mass of darkness.
	
Then, as night was ending
& the sun returning,
Indra & Brahma came to pay homage to me,
hands palm-to-palm at their hearts:
	“Homage to you, O thoroughbred of men,
	Homage to you, O man supreme,
	whose fermentations are ended.
	You, dear sir, are worthy of offerings.”

Thag 12.2

…seekers from other spiritual traditions,

Then Punna, a son of the Koliyans and an ox-duty ascetic, and also Seniya
a naked dog duty ascetic, went to the Blessed One, and Punna the ox
duty ascetic paid homage to the Blessed One and sat down at one side,
while Seniya the naked dog-duty ascetic exchanged greetings with the
Blessed One, and when the courteous and amiable talk was finished, he
too sat down at one side curled up like a dog. When Punna the ox-duty
ascetic sat down, he asked the Blessed One: “Venerable sir, this naked
dog-duty ascetic Seniya does what is hard to do: he eats his food when
it is thrown on the ground. That dog duty has long been taken up and
practiced by him. What will be his destination? What will be his future
course?”

“Enough, Punna, let that be. Do not ask me that.”

A second time… A third time Punna the ox-duty ascetic asked
the Blessed One: “Venerable sir, this naked dog-duty ascetic Seniya
does what is hard to do: he eats his food when it is thrown on the
ground. That dog duty has long been taken up and practiced by him. What
will be his destination? What will be his future course?”

“Well, Punna, since I certainly cannot persuade you when I
say ‘Enough, Punna, let that be. Do not ask me that,’ I shall therefore
answer you.

“Here, Punna, someone develops the dog duty fully and
unstintingly, he develops the dog-habit fully and unstintingly, he
develops the dog mind fully and unstintingly, he develops dog behavior
fully and unstintingly. Having done that, on the dissolution of the
body, after death, he reappears in the company of dogs. But if his view
is such as this: ‘By this virtue or duty or asceticism or religious life
I shall become a (great) god or some (lesser) god,’ that is wrong view
in his case. Now there are two destinations for one with wrong view, I
say: hell or the animal womb. So, Punna, if his dog duty is perfected,
it will lead him to the company of dogs; if it is not, it will lead him
to hell.”

MN 57

…and heavenly beings

“…many hundred assemblies of gods of the heaven of the Four
Great Kings… many hundred assemblies of gods of the heaven of the
Thirty-three… many hundred assemblies of Mara’s retinue… many
hundred assemblies of Brahmas. And formerly I had sat with them there
and talked with them and held conversations with them…”

MN 12




The Buddha teaches his family, including his son Rahula,

“Renouncing the five pleasures of sense that entrance and
delight the mind, and in faith departing from home, become one who makes
an end of suffering!

“Associate with good friends and choose a remote lodging,
secluded, with little noise. Be moderate in eating. Robes, alms-food,
remedies and a dwelling, — do not have craving for these things; do not
be one who returns to the world. Practice restraint according to the
Discipline, and control the five sense-faculties.

“Practice mindfulness of the body and continually develop
dispassion (towards it). Avoid the sign of the beautiful connected with
passion; by meditating on the foul cultivate a mind that is concentrated
and collected.

“Meditate on the Signless and get rid of the tendency to
conceit. By thoroughly understanding and destroying conceit you will
live in the (highest) peace.”

In this manner the Lord repeatedly exhorted the Venerable Rahula.

Snp II.11

…his stepmother, Mahapajapati Gotami,

I have heard that at one time the Blessed One was staying at Vesali, in the Peaked Roof Hall in the Great Forest.

Then Mahapajapati Gotami went to the Blessed One and, on
arrival, having bowed down to him, stood to one side. As she was
standing there she said to him: “It would be good, venerable sir, if the
Blessed One would teach me the Dhamma in brief such that, having heard
the Dhamma from the Blessed One, I might dwell alone, secluded, heedful,
ardent, & resolute.”

“Gotami, the qualities of which you may know, ‘These
qualities lead to passion, not to dispassion; to being fettered, not to
being unfettered; to accumulating, not to shedding; to
self-aggrandizement, not to modesty; to discontent, not to contentment;
to entanglement, not to seclusion; to laziness, not to aroused
persistence; to being burdensome, not to being unburdensome’: You may
definitely hold, ‘This is not the Dhamma, this is not the Vinaya, this
is not the Teacher’s instruction.’

“As for the qualities of which you may know, ‘These qualities
lead to dispassion, not to passion; to being unfettered, not to being
fettered; to shedding, not to accumulating; to modesty, not to
self-aggrandizement; to contentment, not to discontent; to seclusion,
not to entanglement; to aroused persistence, not to laziness; to being
unburdensome, not to being burdensome’: You may definitely hold, ‘This
is the Dhamma, this is the Vinaya, this is the Teacher’s instruction.’”

That is what the Blessed One said. Gratified, Mahapajapati Gotami delighted at his words.

AN 8.53

… and he guides his brother, Nanda, to arahantship

I have heard that on one occasion the Blessed One was staying near Savatthi, in Jeta’s Grove, Anathapindika’s monastery. Now at that time Ven. Nanda
— the Blessed One’s brother, son of his maternal aunt — told a large
number of monks, “I don’t enjoy leading the holy life, my friends. I
can’t endure the holy life. Giving up the training, I will return to the
common life.”

Then a certain monk went to the Blessed One and, on arrival,
having bowed down to him, sat to one side. As he was sitting there, he
told the Blessed One: “Lord, Ven. Nanda — the Blessed One’s brother, son
of his maternal aunt — has told a large number of monks, ‘I don’t enjoy
leading the holy life, my friends. I can’t endure the holy life. Giving
up the training, I will return to the common life.’”

Then the Blessed One told a certain monk, “Come, monk. In my name, call Nanda, saying, ‘The Teacher calls you, my friend.’”

“As you say, lord,” the monk answered and, having gone to Ven. Nanda, on arrival he said, “The Teacher calls you, my friend.”

“As you say, my friend,” Ven. Nanda replied. Then he went to
the Blessed One and, on arrival, having bowed down to him, sat to one
side. As he was sitting there, the Blessed One said to him, “Is it true,
Nanda, that you have told a large number of monks, ‘I don’t enjoy
leading the holy life, my friends. I can’t endure the holy life. Giving
up the training, I will return to the common life.’?”

“Yes, lord.”

“But why, Nanda, don’t you enjoy leading the holy life?”

“Lord, as I was leaving home, a Sakyan girl — the envy of the
countryside — glanced up at me, with her hair half-combed, and said,
‘Hurry back, master.’ Recollecting that, I don’t enjoy leading the holy
life. I can’t endure the holy life. Giving up the training, I will
return to the common life.”

Then, taking Ven. Nanda by the arm — as a strong man might
flex his extended arm or extend his flexed arm — the Blessed One
disappeared from Jeta’s Grove and reappeared among the devas of the
Tavatimsa Heaven. Now at that time about 500 dove-footed nymphs had come
to wait upon Sakka, the ruler of the devas. And the Blessed One said to
Ven. Nanda, “Nanda, do you see those 500 dove-footed nymphs?”

“Yes, lord.”

“What do you think, Nanda: Which is lovelier, better looking,
more charming — the Sakyan girl, the envy of the countryside, or these
500 dove-footed nymphs?”

“Lord, compared to these 500 dove-footed nymphs, the Sakyan
girl, the envy of the countryside, is like a cauterized monkey with its
ears and nose cut off. She doesn’t count. She’s not even a small
fraction. There’s no comparison. The 500 dove-footed nymphs are
lovelier, better looking, more charming.”

“Then take joy, Nanda. Take joy! I am your guarantee for getting 500 dove-footed nymphs.”

“If the Blessed One is my guarantee for getting 500
dove-footed nymphs, I will enjoy leading the holy life under the Blessed
One.”

Then, taking Ven. Nanda by the arm — as a strong man might
flex his extended arm or extend his flexed arm — the Blessed One
disappeared from among the devas of the Tavatimsa Heaven and reappeared
in Jeta’s Grove. The monks heard, “They say that Ven. Nanda — the
Blessed One’s brother, son of his maternal aunt — is leading the holy
life for the sake of nymphs. They say that the Blessed One is his
guarantee for getting 500 dove-footed nymphs.”

Then the monks who were friends of Ven. Nanda went around
addressing him as they would a hired hand and a dealer: “Our friend
Nanda, they say, is a hired hand. Our friend Nanda, they say, is a
dealer. He’s leading the holy life for the sake of nymphs. The Blessed
One is his guarantee for getting 500 dove-footed nymphs.”

Then Ven. Nanda — humiliated, ashamed, and disgusted that the
monks who were his friends were addressing him as they would a hired
hand and a dealer — went to dwell alone, secluded, heedful, ardent, and
resolute. He in no long time entered and remained in the supreme goal of
the holy life for which clansmen rightly go forth from home into
homelessness, knowing and realizing it for himself in the here and now.
He knew: “Birth is ended, the holy life fulfilled, the task done. There
is nothing further for the sake of this world.” And thus Ven. Nanda
became another one of the arahants.

Ud 3.2




The Buddha’s last days [go up]

Ananda notices that the Buddha is growing old

Now on that occasion the Blessed One, on emerging from
seclusion in the late afternoon, sat warming his back in the western
sun. Then Ven. Ananda
went to the Blessed One and, on arrival, having bowed down to the
Blessed One, massaged the Blessed One’s limbs with his hand and said, “It’s amazing,
lord. It’s astounding, how the Blessed One’s complexion is no longer so
clear & bright; his limbs are flabby & wrinkled; his back, bent
forward; there’s a discernible change in his faculties — the faculty of
the eye, the faculty of the ear, the faculty of the nose, the faculty
of the tongue, the faculty of the body.”

“That’s the way it is, Ananda. When young, one is subject to
aging; when healthy, subject to illness; when alive, subject to death.
The complexion is no longer so clear & bright; the limbs are flabby
& wrinkled; the back, bent forward; there’s a discernible change in
the faculties — the faculty of the eye, the faculty of the ear, the
faculty of the nose, the faculty of the tongue, the faculty of the
body.”

SN 48.41

To what refuge should the Buddha’s followers turn after his death?

“Now I am frail, Ananda, old, aged, far gone in years. This
is my eightieth year, and my life is spent. Even as an old cart, Ananda,
is held together with much difficulty, so the body of the Tathagata is
kept going only with supports. It is, Ananda, only when the Tathagata,
disregarding external objects, with the cessation of certain feelings,
attains to and abides in the signless concentration of mind, that his
body is more comfortable.

“Therefore, Ananda, be islands unto yourselves, refuges unto
yourselves, seeking no external refuge; with the Dhamma as your island,
the Dhamma as your refuge, seeking no other refuge.

“And how, Ananda, is a bhikkhu an island unto himself, a
refuge unto himself, seeking no external refuge; with the Dhamma as his
island, the Dhamma as his refuge, seeking no other refuge?

“When he dwells contemplating the body in the body,
earnestly, clearly comprehending, and mindfully, after having overcome
desire and sorrow in regard to the world; when he dwells contemplating
feelings in feelings, the mind in the mind, and mental objects in mental
objects, earnestly, clearly comprehending, and mindfully, after having
overcome desire and sorrow in regard to the world, then, truly, he is an
island unto himself, a refuge unto himself, seeking no external refuge;
having the Dhamma as his island, the Dhamma as his refuge, seeking no
other refuge.”

DN 16

He renounces his will to live on

“Today, Ananda, at the Capala shrine, Mara, the Evil One,
approached me, saying: ‘Now, O Lord, bhikkhus and bhikkhunis, laymen and
laywomen, have come to be true disciples of the Blessed One — wise,
well disciplined, apt and learned, preservers of the Dhamma, living
according to the Dhamma, abiding in the appropriate conduct, and having
learned the Master’s word, are able to expound it, preach it, proclaim
it, establish it, reveal it, explain it in detail, and make it clear;
and when adverse opinions arise, they are now able to refute them
thoroughly and well, and to preach this convincing and liberating
Dhamma.

“‘And now, O Lord, this holy life taught by the Blessed One
has become successful, prosperous, far-renowned, popular and widespread,
and it is well proclaimed among gods and men. Therefore, O Lord, let
the Blessed One come to his final passing away! Let the Happy One
utterly pass away! The time has come for the Parinibbana of the Lord.’

“And then, Ananda, I answered Mara, the Evil One, saying: ‘Do
not trouble yourself, Evil One. Before long the Parinibbana of the
Tathagata will come about. Three months hence the Tathagata will utterly
pass away.’

“And in this way, Ananda, today at the Capala shrine the Tathagata has renounced his will to live on.”

At these words the Venerable Ananda spoke to the Blessed One,
saying: “May the Blessed One remain, O Lord! May the Happy One remain, O
Lord, throughout the world-period, for the welfare and happiness of the
multitude, out of compassion for the world, for the benefit, well
being, and happiness of gods and men!”

And the Blessed One answered, saying: “Enough, Ananda. Do not
entreat the Tathagata, for the time is past, Ananda, for such an
entreaty.”

DN 16

His last admonition to the monks

“Now, O bhikkhus, I say to you that these teachings of which I
have direct knowledge and which I have made known to you — these you
should thoroughly learn, cultivate, develop, and frequently practice,
that the life of purity may be established and may long endure, for the
welfare and happiness of the multitude, out of compassion for the world,
for the benefit, well being, and happiness of gods and men.

“And what, bhikkhus, are these teachings? They are the four
foundations of mindfulness, the four right efforts, the four
constituents of psychic power, the five faculties, the five powers, the
seven factors of enlightenment, and the Noble Eightfold Path. These,
bhikkhus, are the teachings of which I have direct knowledge, which I
have made known to you, and which you should thoroughly learn,
cultivate, develop, and frequently practice, that the life of purity may
be established and may long endure, for the welfare and happiness of
the multitude, out of compassion for the world, for the benefit, well
being, and happiness of gods and men.”

Then the Blessed One said to the bhikkhus: “So, bhikkhus, I
exhort you: All compounded things are subject to vanish. Strive with
earnestness. The time of the Tathagata’s Parinibbana is near. Three
months hence the Tathagata will utterly pass away.”

DN 16

His last meal

And soon after the Blessed One had eaten the meal provided by
Cunda the metalworker, a dire sickness fell upon him, even dysentery,
and he suffered sharp and deadly pains. But the Blessed One endured them
mindfully, clearly comprehending and unperturbed.

Then the Blessed One spoke to the Venerable Ananda, saying:
“Come, Ananda, let us go to Kusinara” And the Venerable Ananda answered:
“So be it, Lord.”

DN 16

He retires to his death-bed

Then the Blessed One with a large community of monks went to
the far shore of the Hiraññavati River and headed for Upavattana, the
Mallans’ sal-grove near Kusinara. On arrival, he said to Ven. Ananda,
“Ananda, please prepare a bed for me between the twin sal-trees, with
its head to the north. I am tired, and will lie down.”

Responding, “As you say, lord,” Ven. Ananda prepared a bed
between the twin sal-trees, with its head to the north. Then the Blessed
One lay down on his right side in the lion’s sleeping posture, with one
foot on top of the other, mindful & alert.

Now at that time the twin sal-trees were in full bloom, even
though it was not the time for flowering. They showered, strewed, &
sprinkled on the Tathagata’s body in homage to him. Heavenly coral-tree
blossoms fell from the sky, showering, strewing, & sprinkling the
Tathagata’s body in homage to him. Heavenly sandalwood powder fell from
the sky, showering, strewing, & sprinkling the Tathagata’s body in
homage to him. Heavenly music was playing in the sky, in homage to the
Tathagata. Heavenly songs were sung in the sky, in homage to the
Tathagata.

DN 16

The Buddha recommends four pilgrimage sites

“Ananda, there are these four places that merit being seen by
a clansman with conviction, that merit his feelings of urgency &
dismay (samvega). Which four? ‘Here the Tathagata was born’ is a
place that merits being seen by a clansman with conviction, that merits
his feelings of urgency & dismay. ‘Here the Tathagata awakened to
the unexcelled right self-awakening’… ‘Here the Tathagata set rolling
the unexcelled wheel of Dhamma’… ‘Here the Tathagata was totally
unbound in the remainderless property of Unbinding’ is a place that
merits being seen by a clansman with conviction, that merits his
feelings of urgency & dismay. These are the four places that merit
being seen by a clansman with conviction, that merit his feelings of
urgency & dismay. They will come out of conviction, Ananda — monks,
nuns, male lay followers, & female lay followers — to the spots
where ‘Here the Tathagata was born,’ ‘Here the Tathagata awakened to the
unexcelled right self-awakening,’ ‘Here the Tathagata set rolling the
unexcelled wheel of Dhamma,’ ‘Here the Tathagata was totally unbound in
the remainderless property of Unbinding.’ And anyone who dies while
making a pilgrimage to these memorials with a bright, confident mind
will — on the break-up of the body, after death — reappear in a good
destination, the heavenly world.”

DN 16

Thousands lament the imminent passing of the Buddha

Now at that time the Kusinara Mallans had met for some
business in their assembly hall. Ven. Ananda went to the assembly hall
and on arrival announced to them, “Tonight, Vasitthas, in the last watch
of the night, the total Unbinding of the Tathagata will occur. Come
out, Vasitthas! Come out, Vasitthas! Don’t later regret that ‘The
Tathagata’s total Unbinding occurred within the borders of our very own
town, but we didn’t get to see him in his final hour!’” When they heard
Ven. Ananda, the Mallans together with their sons, daughters, &
wives were shocked, saddened, their minds overflowing with sorrow. Some
of them wept, tearing at their hair; they wept, uplifting their arms. As
if their feet were cut out from under them, they fell down and rolled
back & forth, crying, “All too soon, the Blessed One will be totally
unbound! All too soon, the One Well-gone will be totally unbound! All
too soon, the One with Eyes will disappear from the world!”

Then the Mallans together with their sons, daughters, &
wives — shocked, saddened, their minds overflowing with sorrow — went to
Ven. Ananda at Upavattana, the Mallans’ sal-grove near Kusinara.

DN 16

As long as the noble Eightfold Path is practiced, there will be arahants

“In any doctrine & discipline where the noble eightfold
path is not found, no contemplative of the first… second… third…
fourth order [stream-winner, once-returner, non-returner, or arahant] is found. But in any doctrine & discipline where the noble eightfold path is found, contemplatives of the first… second… third… fourth order are
found. The noble eightfold path is found in this doctrine &
discipline, and right here there are contemplatives of the first…
second… third… fourth order. Other teachings are empty of
knowledgeable contemplatives. And if the monks dwell rightly, this world
will not be empty of arahants.”

DN 16

The Buddha’s parting words

[Date: 1 BE]

Then the Blessed One addressed the monks, “Now, then, monks, I
exhort you: All fabrications are subject to decay. Bring about
completion by being heedful.” Those were the Tathagata’s last words.

Then the Blessed One entered the first jhana. Emerging from
that he entered the second jhana. Emerging from that, he entered the
third… the fourth jhana… the dimension of the infinitude of space…
the dimension of the infinitude of consciousness… the dimension of
nothingness… the dimension of neither perception nor non-perception.
Emerging from that, he entered the cessation of perception &
feeling.

Then the Blessed One, emerging from the cessation of
perception & feeling, entered the dimension of neither perception
nor non-perception. Emerging from that, he entered the dimension of
nothingness… the dimension of the infinitude of consciousness… the
dimension of the infinitude of space… the fourth jhana… the third…
the second… the first jhana. Emerging from the first jhana he entered
the second… the third… the fourth jhana. Emerging from the fourth
jhana, he immediately was totally Unbound.

DN 16




Postscript:[go up]
Many names for the Buddha

Here are a few of the many epithets that appear in the suttas
in reference to the Buddha. The indicated sutta passages contain
examples.




See also: Refuge: An Introduction to the Buddha, Dhamma, and Sangha by Thanissaro Bhikkhu.

http://3.bp.blogspot.com/-AsoHTxtnO8M/U5a9Bjd9JdI/AAAAAAAANRQ/gUahQZKr5zk/s1600/Gautama+Buddha+Tamil+Quote.jpg

http://3.bp.blogspot.com/-AsoHTxtnO8M/U5a9Bjd9JdI/AAAAAAAANRQ/gUahQZKr5zk/s1600/Gautama+Buddha+Tamil+Quote.jpg

20) தமிழ் செம்மொழி
20) பாரம்பரிய இசைத்தமிழ் செம்மொழி

1986 வி செப் 15 2016

கற்றுக்கொண்ட பாடங்கள் பயன்படுத்தி இந்த கூகிள் மொழிபெயர்ப்பு தமிழ் சரியான மொழிபெயர்ப்பு வழங்க செய்க

விழித்தெழுந்த ஒன் https://translate.google.com/True போதனைகள்
விழித்தெழுந்த ஒன்று
புத்தரின் வாழ்க்கை எ ஸ்கெட்ச்
திரிபிடகத்தைப் இருந்து அளவீடுகளும்

அந்த
மக்கள் அடக்க வேண்டும் தெய்வீக மற்றும் மனித, ஆசிரியர் பொருத்தம்
“உண்மையில், ஆசிர்வதிக்கப்பட்ட ஒருவர் தகுதி மற்றும் சரியாக சுய
விழித்துக்கொண்டது, அறிவு மற்றும் நடத்தையில் முழுநிறைவான, உலகம் குறித்து
நன்கு சென்று, ஒரு நிபுணர், ஒரு பயிற்சியாளர் என unexcelled
மனிதர்கள், விழித்துக்கொண்டது, ஆசீர்வதித்தார். “

- ஒரு 11.12

பாலி நெறிமுறையில் பகுதிகளைப் இந்த தேர்வை புத்தர் வாழ்க்கை ஒரு அவுட்லைன் வழங்குகிறது. நான் நீங்கள் புத்தரின் போதனைகள் வரம்பில் அவருடைய அசாதாரண வாழ்க்கை
பெரும் போக்கு இருவரும் குறைந்தது ஒரு அறிகுறி பெற இந்த திரட்டு போதுமான
இருக்கும் என்று நம்புகிறேன்.

அவனிடமே
அறிவொளி: புத்தர் ஒரு வாழ்க்கை (இரண்டு தொகுதிகள்), ஃப்ரா Khantipalo
(பாங்காக்: Mahamakut Rajavidyalaya பிரஸ், 1976) தொகுக்கப்பட்ட, மற்றும்
வாழ்க்கை புத்தரின் வாழ்க்கை இன்னும் முழுமையான கணக்குகளுக்கு, இந்த இரண்டு
சிறந்த நூலில் பார்க்க தயவு செய்து
மூலம் Bhikkhu Ñanamoli புத்தர் (கண்டி: புத்த வெளியீடு சொசைட்டி, 1992).
பொருளடக்கம் [வரை சென்று]

    
Bodhisatta (புத்தர்-க்கு இருக்கும்)
    
விழித்துக்கொள்ள
    
விழிப்பு பிறகு
    
மோஷன் அறத்தின் வீல் அமைத்தல்
    
கற்பிக்கும் நாற்பத்தி ஐந்து ஆண்டுகள்
    
புத்தரின் கடைசி நாட்களில்
    
போஸ்ட்ஸ்கிரிப்ட்: புத்தர் பல பெயர்கள்

Bodhisatta (புத்தர்-க்கு இருக்கும்) [வரை சென்று]
Asita, தீர்க்கதரிசி, பிறந்த இளவரசன் சென்று

[தேதி: BE -80]

Asita தீர்க்கதரிசி, அவரது நடுப்பகுதியில் நாள் தியானம்,
குழு முப்பது தேவர்கள் பார்த்தேன்
- பெருமகிழ்ச்சியும், பரவசமும் -
, தூய வெள்ளை உடையில் இந்திரன் கெளரவிப்பதற்காக,
, பதாகைகள் வைத்திருக்கும் பேராவலுடனும் மகிழ்ச்சியுடனும்,
மற்றும் தேவர்கள் மிகவும் சந்தோசமான மற்றும் சந்தோஷமாக பார்த்து,
அவரது உடலுக்கு அஞ்சலி செலுத்தினர் நிலையில், அவர் கூறினார்:

“ஏன் தேவா சமூகம் உள்ளது
மிக பெருமளவில் பறப்பது?
ஏன் அவர்கள் பதாகைகள் வைத்திருக்கும்
மற்றும் அவர்களை சுற்றி அசைப்பதன்?
கூட அசுரர்கள் கொண்டு போருக்கு பின்னர்
- போது வெற்றி ‘தேவர்கள் இருந்தது,
அசுரர்கள் தோற்கடித்தார் -
கூட இதை போல எந்த உற்சாகத்தை இருந்தது.
என்ன அற்புதம் பார்த்து
தேவர்கள் இவ்வளவு மகிழ்ச்சியாய் இருக்கிறது?
அவர்கள், கத்த
அவர்கள் பாடுகிறார்கள்,
இசையை இசை,
, கைகொட்டி
நடனம்.
எனவே நான் மவுண்ட் Meru உச்சிமாநாட்டில் வாழும், நீங்கள் கேட்கலாம்.
விரைவில் என் சந்தேகம் மறைய தயவு செய்து, அன்புடையீர். “

“Bodhisatta, முதலாக நகை,
ஈடிணையற்ற,
நலன்புரி மற்றும் எளிதாக பிறந்த வருகிறது
மனித உலகில்,
Sakyan கிராமப்புறங்களில் ஒரு நகரம்,
லும்பினி.
நாம் அனைவரும் மிக பெருமளவில் பறப்பது இருக்கிறோம் அதனால் தான்.
அவர், அனைத்து உயிரினங்களின் உயர்ந்த,
இறுதி நபர்,
ஆண்கள் மத்தியில் ஒரு காளை, அனைத்து மக்களின் முதலாக,
திருப்பு [அறத்தின்] வீல் அமைக்க வேண்டும்
மடாதிபதிகள் பெயரிடப்பட்டது தோப்பு,
ஒரு வலுவான, உறுமும் சிங்கம் போல்,
மிருகங்கள் வெல்லப்போவது. “

இந்த வார்த்தைகளைக் கேட்ட
Asita விரைவில் இறங்கி [வானத்திலிருந்து]
மற்றும் Suddhodana, தான் வாசஸ்தலம் சென்றார்.
அங்கு, ஒரு இருக்கை எடுத்து, அவர் Sakyans நோக்கி:
“இளவரசர் எங்கே?
நான் கூட, அவரை பார்க்க வேண்டும். “
Sakyans பின்னர் காட்டியது
என்ற Asita ஞானதிருஷ்டிக்காரனாகிய செய்ய
தங்கள் மகன், இளவரசன்,
தங்கம் ஒளிர்ந்தன போன்ற,
ஒரு மிக திறமையான ஸ்மித் மூலம் துலக்கப்பட்ட
உலை வாயிலும்,
நிறம் குறைபாடற்ற பெருமை கொண்ட ஒளிவீசும்.
நெருப்பு போன்ற ஒளிவீசும் இளவரசன் பார்த்து,
நட்சத்திரங்கள் காளை போன்ற தூய
வானம் முழுவதும் நடக்கிறது
- கொளுத்தும் வெய்யிலில்,
இலையுதிர் மேகங்கள் இருந்து விடுதலை -
அவர் ஏராளமாக பேரானந்தம் நிரப்பப்பட்ட, பெருமகிழ்ச்சியும் இருந்தது.
வானத்தில் நடைபெற்ற தேவர்கள்
ஒரு பல-முனை விதானம்
ஆயிரம் வட்டங்கள்.
தங்கம்-கையாளப்படுகிறது சேர்க்கிறது
, கீழே வரை மற்றும் waved
ஆனால் அந்த நேரத்தில் கொண்டு சேர்க்கிறது மற்றும் விதானம் வைத்திருக்கும்
காணப்படவில்லை.
படர்ந்த ஹேர்ட் ஞானதிருஷ்டிக்காரனாகிய
டார்க் சைக்கிள் என்ற,
தங்கம் ஒரு ஆபரணம் போன்ற, சிறுவன் பார்த்து
சிவப்பு கம்பளி போர்வை,
ஒரு வெள்ளை விதானம் அவரது தலைக்கு மேல் நடைபெற்றது,
சந்தோஷமாக மற்றும் மகிழ்ச்சி, அவரை வரவேற்றார்.
மற்றும் Sakyans காளையைப் பெறும்போது,
மாரடைப்பால், மந்திரங்கள் மற்றும் அறிகுறிகள் மாஸ்டர்
ஒரு நம்பிக்கை மனதில் கொண்டு இவ்வாறு கூறினார்:
“இது ஒரு, இணையின்றி இருக்கிறார்
கால் பிராணி இனத்தின் உயர்ந்த. “
பின்னர், அவரது சொந்த தவிர்க்க புறப்படும் முன்கண்டு,
அவர், சோர்வாகவும், கண்ணீர் வடித்தனர்.
பார்த்தவுடன் அவரை அழுது,
Sakyans கேட்டார்:
‘ஆனால் நிச்சயமாக இருக்கும்
இளவரசன் எந்த ஆபத்தும்? “
Sakyans ‘கவலை பார்த்தவுடன்
அவர், “நான் இளவரசன் முன்காண
தீங்கு இல்லை.
அதேபோல் அவருக்கு எந்த ஆபத்தும் இருக்கும்.
இந்த ஒரு கீழ்த்தரமான இல்லை: உறுதி வேண்டும்.
இந்த இளவரசன் தொடும்
இறுதி சுய எழுச்சியை.
அவர், மிகுந்த தூய்மை பார்த்து,
அறத்தின் வீல் உருளும் அமைக்க வேண்டும்
பல நலனுக்காக அனுதாபம் மூலம்.
அவரது புனித வாழ்க்கை இதுவரை & பரந்த பரவும்.
ஆனாலும்,
இங்கே என் வாழ்க்கை இல்லை நீண்ட எஞ்சிய உள்ளது;
என் மரணம் பின்னர் முன் நடக்கும்.
நான் கேட்க பெற முடியாது
ஒப்பற்ற பங்கு கொண்டு இந்த ஒரு அறம்.
நான் பாதிக்கப்பட்ட இருக்கிறேன் அதனால் தான்
நோயால் பாதிக்கப்பட்ட, மற்றும் காயப்படுத்தியுள்ளது. “

- Snp III.11
இளம் இளவரசன் ஆடம்பர வாழ்க்கையில் பற்றுகளை வளரும்

“மாங்க்ஸ்,
நான் நேர்த்தி, மிகுந்த நேர்த்தி, மொத்த மெருகேற்றும் வாழ்ந்த என் தந்தை
கூட எங்கள் அரண்மனை செய்யப்பட்ட தாமரை குளங்களில் இருந்தது:.. நீல தாமரைகள்
பூக்கின்ற அங்கு சிவப்பு-தாமரைகள் பூக்கின்ற, அங்கு ஒரு, வெள்ளை நிற
தாமரைகள் பூக்கின்ற, அங்கு ஒரு, ஒரு, என் நிமித்தம் நான்
வாரணாசி
ல் இருந்து இல்லை என்று எந்த சந்தன பயன்படுத்தப்படும். என் மனநிலை, என்
கீழ் ஆடைகள், மற்றும் என் வெளி அங்கியையும் இருந்தன என என் தலைப்பாகையை,
வாரணாசி ல் இருந்து இருந்தது. ஒரு வெள்ளை விதானம் குளிர், வெப்பம், தூசி,
அழுக்கு இருந்து என்னைக் காப்பாற்றுமாறு நாள் மற்றும் இரவு என் மேல்
நடைபெற்றது
, மற்றும் பனித்துளிகளை.

“நான்
மூன்று அரண்மனைகள் இருந்தது:. குளிர் பருவத்தில் ஒரேயொரு, சூடான
பருவத்தில் ஒரேயொரு மழைக்காலம் ஒரு நான் அவர்களில் ஒரு ஒற்றை மனிதன்
இல்லாமல் minstrels மூலம் மழை பருவத்தில் அரண்மனையில் பொழுபோக்கு
மழைக்காலம் நான்கு மாதங்கள்
நான்
ஒரு முறை, அரண்மனையில் இருந்து கீழே வரவில்லை. ஊழியர்கள், தொழிலாளர்கள்,
மற்றும் மற்ற வீடுகளில் மக்கள் தனக்கு இப்போதும் என் தகப்பன் வீட்டில்
ஊழியர்கள், தொழிலாளர்கள், மற்றும் தனக்கு கோதுமை, அரிசி குடிக்கலாம்
என்று, பருப்பு சூப் மற்றும் உடைந்த அரிசி ஊட்டி உணவை உண்டு
மற்றும் இறைச்சி.

அவர்
‘போது ஒரு கல்லாதவர்களும், ரன்-ன்-ஆலை நபர், தன்னை வயதான உட்பட்டு, இல்லை
வயதான அப்பால், வயது யார் மற்றொரு பார்க்கிறார், “இத்தகைய அதிர்ஷ்டம்
மேலும் தகவலுக்கு மெருகேற்றும் உணர்வும் போதிலும், சிந்தனை எனக்கு
ஏற்பட்டது
அவர்
கூட இல்லை வயதான அப்பால், வயதான உட்பட்டது என்று, எண்ண
அவமானப்படுத்தப்பட்டு, மற்றும் வெறுப்படைந்த தன்னை கவலையும் நான் என்றால்
-. வயதான உட்பட்டு நான் யார், இல்லை வயதான அப்பால் - பீதி கொள்ள
அவமானப்படுத்தப்பட்டு இருந்தன, மற்றும் வெறுப்படைந்த மற்றொரு நபர்
பார்த்து யார்
என்று பொருத்தமானது இருக்க முடியாது, வயது ஆகிறது. ‘ நான் இதை கவனிக்கவே நிலையில், இளைஞர்களுக்கு கொண்டு [பொதுவான] இளம் நபரின் போதை முற்றிலும் விலகி கைவிடப்பட்டது.

அவர்
‘போது ஒரு கல்லாதவர்களும், ரன்-ன்-ஆலை நபர், தன்னை நோய் உட்பட்டு, இல்லை
நோய் அப்பால், உடம்பு யார் மற்றொரு பார்க்கிறார், “இத்தகைய அதிர்ஷ்டம்
மேலும் தகவலுக்கு மெருகேற்றும் உணர்வும் போதிலும், சிந்தனை எனக்கு
ஏற்பட்டது
.
அவர் கூட இல்லை நோய் அப்பால், நோய் உட்பட்டது என்று இருந்தால், எண்ண
அவமானப்படுத்தப்பட்டு, மற்றும் வெறுப்படைந்த தன்னை கவலையும் நான் -, நோய்
உட்பட்டு நான் யார் இல்லை நோய் அப்பால் - பீதி வேண்டும்
அவமானப்படுத்தப்பட்டு, மற்றும் வெறுப்படைந்த மற்றொரு நபர் பார்த்து
இருந்தன
யார், உடல்நிலை சரியில்லாமல் பொருத்தமானது இருக்க முடியாது. ‘ நான் இந்த பார்த்தபடி, சுகாதார ஆரோக்கியமான நபரின் போதை முற்றிலும் விலகி கைவிடப்பட்டது.

அவர்
‘போது ஒரு கல்லாதவர்களும், ரன்-ன்-ஆலை நபர், தன்னை மரணம் உட்பட்டு, இல்லை
மரணத்திற்கு அப்பால், இறந்த யார் மற்றொரு பார்க்கிறார், “இத்தகைய
அதிர்ஷ்டம் மேலும் தகவலுக்கு மெருகேற்றும் உணர்வும் போதிலும், சிந்தனை
எனக்கு ஏற்பட்டது
,
எண்ண அவமானப்படுத்தப்பட்டு, மற்றும் வெறுப்படைந்த அவர் மிகவும் இல்லை
மரணத்திற்கு அப்பால், மரண உட்பட்டது என்று தன்னை கவலையும் என்றால் நான் -.
மரணம் உட்பட்டு நான் யார், இல்லை மரணத்திற்கு அப்பால் - பீதி கொள்ள
அவமானப்படுத்தப்பட்டு இருந்தன, மற்றும் வெறுப்படைந்த மற்றொரு நபர்
பார்த்து
யார், இறந்த என்று பொருத்தமானது இருக்க முடியாது. ‘ நான் இந்த பார்த்தபடி, வாழ்க்கை வாழும் நபரின் போதை முற்றிலும் விலகி கைவிடப்பட்டது. “

- ஒரு 3.38
வயது 29, இளம் இளவரசன் வீடற்ற நிலைக்கு புறப்படும்

[தேதி: BE -51]

“என்
விழிப்பு, நான் இன்னும் ஒரு விழிப்படையாத Bodhisatta போது முன், சிந்தனை
எனக்கு ஏற்பட்டது: ‘வீட்டு வாழ்க்கை கூட்டமாக, ஒரு தூசி நிறைந்த சாலை
புறப்பட்டு வாழ்க்கை திறந்த இது மட்டும் எளிதாக, ஒரு வீட்டில் வாழ்ந்து..
என்ன நான் என் முடி மற்றும் தாடி மற்றும் காவி வஸ்திரத்தை வைத்து
சிரைத்து எப்படி இருந்தாலும், வீடற்ற நிலைக்கு வீட்டில் வாழ்க்கை
புறப்படுகிற இருந்தன ஒட்டுமொத்தமாக தூய்மையான, முற்றிலும் சரியான என்று
பரிசுத்த வாழ்க்கை, ஒரு பளபளப்பான ஷெல். வழிவகுக்கும்? ‘

“ஒரு
பின்னர் நேரத்தில் நான் இன்னும், இளம் ஹேர்ட் கருப்பு, வாழ்க்கையின் முதல்
கட்டத்தில் இளைஞர்கள் ஆசீர்வாதம் உணர்வும், என் முடி மற்றும் தாடி
சிரைத்து நிலையில் இருந்த போது, எனவே - என் பெற்றோர் இல்லையெனில்
விரும்பினார் மற்றும் கண்ணீர் வருத்தப்படுவது என்றாலும் தங்கள்
எதிர்கொள்கிறது - நான் காவி வஸ்திரத்தை போட்டு வீடற்ற நிலைக்கு வீட்டில் வாழ்க்கை புறப்பட்டு “.

- எம்.என் 36
வழிப்போக்கர்கள், அவரது தெளிந்தமைதியான பிரகாசம் மற்றும் நெறிகள் அறிவிப்பு எடுத்து

புறப்பட்டு அன்று,
அவர் உடலில் தீய செயல்கள் தவிர்க்கப்பட.
வாய்மொழி சீர்கேட்டால் கைவிட்ட
அவர் தனது வாழ்வாதாரத்தை சுத்திகரிக்கப்பட்ட.
பின்னர் அவர், புத்தர்,, Rajagaha சென்றார்
Magadhans மலை கோட்டை,
தர்மம் அலைந்து திரிந்தார்,
அனைத்து முதலாக மதிப்பெண்கள் உணர்வும்.
கிங் Bimbisara, அவரது அரண்மனை நின்று, அவனைக் கண்டு,
மற்றும், அவரை பார்த்து மதிப்பெண்கள் உச்சக்கட்ட மீது,
கூறினார்: “இந்த ஒரு பாருங்கள் மனுஷரே.
எப்படி அழகான, கம்பீரமான, தூய!
எப்படி தனது அணுகுமுறையை முழுநிறைவான!
மனத்திற்கொண்டு, அவரது வருத்தமான கண்கள்,
அவருக்கு முன்பாக மட்டுமே கலப்பையின் நீள தேடும்,
என ஒரு கீழ்த்தரமான பரம்பரையில் இருந்து இல்லை ஒருவர்:
ஒரே நேரத்தில் அரச தூதர்களை அனுப்பி
அங்கு இந்த துறவி போகும் பார்க்க. “

அவர்கள் - தூதர்களை அனுப்பி வைத்தது -
அவரை பின் தொடர்ந்தது.
“இது எங்கே துறவி போவோம்?
எங்கே தனது வாசஸ்தலத்தை இருக்கும்? “
அவர் வீட்டுக்கு வீடு போகையில் -
நன்கு ஆர்ப்பாட்டமில்லாமல், அவரது உணர்வு-கதவுகள் காவலில்,
கவனத்தில், எச்சரிக்கை -
அவரது கிண்ணத்தில் விரைவில் பூர்த்தி.
பின்னர் அவர், முனிவர், சுற்று அவரது பிச்சை முடித்த,
மவுண்ட் பாண்டவ தலைமையில் நகரம், விட்டு.
“அங்கு அவரது இருப்பிடம் இருப்பான் என்று.”
அவரை அவர் வசிக்கும் இடம் சென்று பார்த்து,
மூன்று தூதர்கள் உட்கார்ந்து,
ஒரு ராஜா சொல்ல திரும்பினார் போது.
“அந்த துறவி, உங்கள் மாட்சிமை,
பாண்டவ ஒருபகுதி,
ஒரு புலி போல அமர்ந்து, ஒரு காளை,
ஒரு மலை பிளவு ஒரு சிங்கம். “

- Snp III.1
ஒரு ராஜா வியக்கிறார்: “ஏன் நீங்கள் புறப்பட்டிருப்போம்?”

தூதரின் வார்த்தைகளைக் கேட்ட
உன்னத வாரியர் கிங்
நேராக, அரச பயிற்சியாளர் சென்றார்
மவுண்ட் பாண்டவ வெளியே.
பயிற்சியாளர் செல்ல வேண்டும் என அளவிற்குச்
அவர், கீழே கிடைத்தது கால் வரை சென்றது,
மற்றும் வருகையை மீது அமர்ந்தோம்.
அங்கு உட்கார்ந்து,
அவர் மரியாதையான வாழ்த்துக்களை பரிமாறி,
பிறகு கூறினார்:
“நீங்கள், இளம், இளமை உள்ளன
இளைஞர்கள் முதல் நிலை,
அந்தஸ்தும் மற்றும் நிறங்களை உணர்வும்
ஒரு உன்னத-போர்வீரன்.
நீங்கள் புகழ்பெற்ற இருக்கும் என்று
ஒரு இராணுவ முன்னணி,
ஒரு யானை போர்க்கப்பலில் கொண்டு தரித்து.
நான் நீங்கள் செல்வம் வழங்குகின்றன: அதை அனுபவிக்க.
நான் உங்கள் பிறந்த கேட்க: எனக்கு தெரிவிக்க “.

“நேராக மேலே, உங்கள் மாட்சிமை,
இமயமலை அடிவாரத்தில் மூலம்,
ஒரு நாட்டின் முழுநிறைவான ஆகும்
ஆற்றல் மற்றும் செல்வம் உள்ள,
Kosalans வசித்து:
குலத்தை மூலம் சூரிய,
பிறப்பால் Sakyans.
என்று பரம்பரையில் இருந்து நான், புறப்பட்டிருப்போம்
ஆனால் சிற்றின்ப சந்தோஷத்துக்கு தேடி.
சிற்றின்ப சந்தோஷத்துக்கு உள்ள ஆபத்து பார்த்து
 
- மற்றும் மீதமுள்ள துறத்தல் -
நான் முயற்சி செல்ல.
என் இதயம் மகிழ்வு எங்கே என்று. “

- Snp III.1
Bodhisatta விரைவில் அவரது ஆசிரியர்கள் சாதனைகள் விஞ்சி

“முன்னும் பின்னுமாக திறமையான இருக்கலாம் என்ன தேடி, விழுமிய சமாதான
unexcelled மாநில கோரி,, சென்று கொண்டிருக்கும் அவரை நோக்கி நான்
வருகையை, Alara கலாமா சென்று: ‘. நண்பர் கலாமா, நான் இந்த கோட்பாட்டை
மற்றும் ஒழுக்கம் பயிற்சி செய்ய வேண்டும்’

“இந்த கூறினார் போது, அவர், எனக்கு பதில் ‘நீங்கள் இங்கேயே இருங்கள்,
எனது நண்பர். இந்தக் கோட்பாடு ஞானமுள்ள நபர் விரைவில் நுழைய மற்றும் தனது
சொந்த ஆசிரியர் அறிவு வசிக்க முடியும் என்று போன்ற உள்ளது, நேரடி அறிவு
மூலம் தன்னை அதை உணர்ந்து கொண்டு.’

மற்றவர்களுடன்
சேர்ந்து நான், - “இது வரை நான் கோட்பாட்டை கற்று முன் இதுவரை வெறும்
உதட்டு-ஒப்புவிக்கும் மற்றும் மீண்டும், நான் அறிவைத் தரும் வார்த்தைகளை,
மூப்பர்களின் வார்த்தைகள் பேச முடியும் எனக்கு தெரியும் & பார்த்தேன்
என்று இருந்தது, மற்றும் நான் உறுதிப்படுத்துகின்றேன் முடியும்.
.

“நான்
நினைத்தேன்: ‘அது மட்டும் வெறும் நம்பிக்கை மூலம் அல்ல Alara கலாமா,
அறிவிக்கிறது என்று” நான், வேண்டும் உள்ளிட்ட & இந்த தம்ம
குடியிருக்கிற நேரடி அறிவு மூலம் அதை எனக்காக உணர்ந்து கொண்டு “நிச்சயமாக
அவர் அறிந்து & இந்த தம்ம பார்த்து வாழ்கிறார்..’
எனவே அவரிடம் போய், அவர் ‘எந்த அளவிற்கு நீங்கள் உள்ளிட்ட & இந்த தம்ம குடியிருக்கிற என்று அறிவிக்க?’ இந்த கூறினார் போது, அவர் ஒன்றுமில்லாத பரிமாணத்தை அறிவித்தார்.

“நான்
நினைத்தேன்: ‘என்பது மட்டுமில்லாமல், Alara கலாமா வேண்டும் தண்டனை,
நிலைபேறு, நெறிகள், செறிவு, மற்றும் உணர்விலும் நான், கூட, தண்டனை,
நிலைபேறு, நெறிகள், செறிவு, மற்றும் உணர்விலும் வேண்டும் நான் அறநெறிப்
நானே உணர முயல வேண்டிய இருந்தது என்ன என்றால்..
Alara கலாமா அவர் நுழைந்துள்ளது அறிவிக்கிறது என்று & வாழ்கிறார், நேரடி அறிவு மூலம் தன்னை அதை உணர்ந்து கொண்டு. ‘ எனவே
அது நீண்ட நான் விரைவில் உள்ளிட்ட & என்று அறநெறிப் வசித்தீர்கள்
முன், நேரடி அறிவு மூலம் அதை எனக்காக உணர்ந்து கொண்டு. இருந்தேன், நான்
அவரை சென்று ‘என்றார் நண்பர் கலாமா, இது நீங்கள் உள்ளிட்ட & இந்த தம்ம
உள்ள குடியிருக்க வேண்டும் இந்த அளவிற்கு உள்ளது,
நேரடி அறிவு மூலம் அதை நீங்களே உணர்ந்து கொண்டு? ‘

” ‘ஆம், என் நண்பர் …’

” ‘இந்த, நண்பர், நேரடி அறிவு மூலம் அதை எனக்காக உணர்ந்து கொண்டு, இது
நான், கூட, வேண்டும் உள்ளிட்ட & இந்த தம்ம குடியிருக்கும்படி அளவிற்கு
உள்ளது.’


‘இது எங்களுக்கு ஒரு ஆதாயம், நாம் பரிசுத்த வாழ்க்கையில் இது போன்ற ஒரு
துணை வேண்டும் என்று என் நண்பர், எங்களுக்கு ஒரு பெரிய ஆதாயம். எனவே
அறநெறிப் நான் உள்ளிட்ட & குடியிருக்கிற வேண்டும் அறிவிக்க, நேரடி
அறிவு மூலம் அதை எனக்காக உணர்ந்து கொண்டு,
அறநெறிப்
நீங்கள் நேரடி அறிவு மூலம் அதை நீங்களே உணர்ந்து கொண்டு நீங்கள் உள்ளிட்ட
& குடியிருக்கிற வேண்டும் அறிவிக்க,. மேலும் அறநெறிப் நீங்கள் நேரடி
அறிவு மூலம் அதை நீங்களே உணர்ந்து கொண்டு நீங்கள் உள்ளிட்ட &
குடியிருக்கிற வேண்டும் அறிவிக்க, இருக்கிறது, நான் உள்ளிட்ட அறிவிக்க அறம்
மற்றும்
நேரடி அறிவு மூலம் அதை எனக்காக உணர்ந்து கொண்டு, குடியிருக்கிற அறநெறிப்
நான் உங்களுக்கு தெரியும் அறம் தெரியும்;.. தம்ம உங்களுக்கு தெரியும்
அறநெறிப் நான் தான் நான் என, எனவே நீங்கள் இருக்கும்; நீங்கள் இருக்கும்,
அதனால் நான் வா
நண்பர், எங்களுக்கு இப்போது ஒன்றாக இந்த சமூகத்தில் வழிவகுக்கும் ‘என்றார்.

“இந்த
வழியில் செய்தார் Alara கலாமா, என் ஆசிரியர், எனக்கு வைக்க, அவரது மாணவர்,
தன்னை அதே அளவில் மற்றும் செலுத்த எனக்கு பெரிய மரியாதை. ஆனால் இன்று
எனக்கு ஏற்பட்டது, ‘இதுவே அறம் மருள்நீக்கம் இல்லை தடங்கள், சாந்தம் செய்ய,
நிறுத்தத்திற்கு,
விழிப்பு
வேண்டும், நேரடி அறிவு, ஆற்றல், அல்லது Unbinding (நிப்பானைவை), ஆனால்
மட்டுமே ஒன்றுமில்லாத பரிமாணத்தில் மறுவாழ்வை செய்ய. ‘
எனவே, அந்த அறநெறிப் அதிருப்தி அடைந்த நான் விட்டு.

“விழுமிய சமாதான unexcelled மாநில முயன்று, திறமையான இருக்கலாம் என்ன
தேடி, நான் Uddaka Ramaputta மற்றும் வருகையை, சென்றார், அவரை நோக்கி: ‘.
நண்பர் Uddaka, நான் இந்த கோட்பாட்டை மற்றும் ஒழுக்கம் பயிற்சி செய்ய
வேண்டும்’

“இந்த கூறினார் போது, அவர், எனக்கு பதில் ‘நீங்கள் இங்கேயே இருங்கள்,
எனது நண்பர். இந்தக் கோட்பாடு ஞானமுள்ள நபர் விரைவில் நுழைய மற்றும் தனது
சொந்த ஆசிரியர் அறிவு வசிக்க முடியும் என்று போன்ற உள்ளது, நேரடி அறிவு
மூலம் தன்னை அதை உணர்ந்து கொண்டு.’

“இது
நீண்ட இதுவரை வெறும் உதட்டு-ஒப்புவிக்கும் மற்றும் மீண்டும், நான் அறிவைத்
தரும் வார்த்தைகளை, மூப்பர்களின் வார்த்தைகள் பேச முடியும் நான் விரைவில்
கோட்பாட்டை கற்று முன் இருந்தது, மற்றும் நான் தெரியும் & பார்த்தேன்
என்று கூறு முடியும் -. சேர்த்து, நான்
மற்றவர்கள்.

“நான்
நினைத்தேன்: ‘அது ராமர், அறிவித்தார் என்று தனியாக வெறும் நம்பிக்கை மூலம்
அல்ல” நான், வேண்டும் உள்ளிட்ட & இந்த தம்ம குடியிருக்கிற நேரடி அறிவு
மூலம் அதை எனக்காக உணர்ந்து கொண்டு “நிச்சயமாக அவர் அறிந்து & இந்த
தம்ம பார்த்து வாசம்பண்ணினார்கள்..’
எனவே நான் Uddaka சென்று, கூறினார் ‘ராம அவர் உள்ளிட்ட & இந்த தம்ம வசித்தீர்கள் என்று அறிவிக்க வில்லை எந்தளவுக்கு?’ இந்த கூறப்பட்ட போது, Uddaka எந்த கருத்து அல்லது அல்லாத எண்ணங்களின் பரிமாணத்தை அறிவித்தார்.

“நான்
நினைத்தேன்: ‘மட்டும் ராம தண்டனை, நிலைபேறு, நெறிகள், செறிவு, மற்றும்
உணர்விலும் இல்லை நான் கூட, தண்டனை, நிலைபேறு, நெறிகள், செறிவு, மற்றும்
உணர்விலும் வேண்டும் நான் அறநெறிப் நானே உணர முயல வேண்டிய இருந்தது என்ன
என்றால் என்று..
ராம அவர் உள்ளிட்ட மற்றும் நேரடி அறிவு மூலம் தன்னை அதை உணர்ந்து கொண்டு, வசித்தீர்கள் அறிவித்தார். ‘ எனவே
அதை நான் விரைவில் உள்ளிட்ட & என்று அறநெறிப் வசித்தீர்கள், நேரடி
அறிவு மூலம் அதை எனக்காக உணர்ந்து கொண்டு முன் நீண்ட இல்லை. நான் Uddaka
சென்று ‘என்றார் நண்பர் Uddaka, ராம உள்ளிட்ட & இந்த தம்ம
வசித்தீர்கள், கொண்டிருப்பதில் இந்த அளவிற்கு உள்ளது
நேரடி அறிவு மூலம் தன்னை அதை உணர்ந்தேன்? ‘

” ‘ஆம், என் நண்பர் …’

” ‘இந்த, நண்பர், நேரடி அறிவு மூலம் அதை எனக்காக உணர்ந்து கொண்டு, இது
நான், கூட, வேண்டும் உள்ளிட்ட & இந்த தம்ம குடியிருக்கும்படி அளவிற்கு
உள்ளது.’


‘இது எங்களுக்கு ஒரு ஆதாயம், என் நண்பர், எங்களுக்கு ஒரு பெரிய ஆதாயம்,
நாம் பரிசுத்த வாழ்க்கையில் இது போன்ற ஒரு துணை வேண்டும் என்று அறநெறிப்
ராம அவர் உள்ளிட்ட & வசித்தீர்கள் அறிவித்தார் எனவே, நேரடி அறிவு மூலம்
தன்னை அதை உணர்ந்து கொண்டு உள்ளது.,
நீங்கள்
உள்ளிட்ட & குடியிருக்கிற வேண்டும் அறிவிக்க, அறநெறிப் நேரடி அறிவு
மூலம் அதை நீங்களே உணர்ந்து கொண்டு. மேலும் நீங்கள் உள்ளிட்ட &
குடியிருக்கிற வேண்டும் அறிவிக்க, அறநெறிப் நேரடி அறிவு மூலம் அதை நீங்களே
உணர்ந்து கொண்டு, அறநெறிப் ராம அவர் உள்ளிட்ட & வசித்து பிரகடனம்
செய்தார்
..
உங்களுக்கு தெரியும் அறநெறிப் அவர் தெரியும், அவர் என அறம், அதனால்
நீங்கள்; நீங்கள் இருக்கும் நிலையிலேயே, அதனால் அவர் நண்பர் வா உள்ள, நேரடி
அறிவு மூலம் தன்னை அதை உணர்ந்து கொண்டு அறநெறிப் அவர் உங்களுக்கு
தெரியும் அறம் தெரியும்.
இந்த சமூகத்தில் வழிவகுக்கும். ‘

“இந்த
வழியில் Uddaka Ramaputta, பரிசுத்த வாழ்க்கையில் என் தோழி, ஆசிரியர்
நிலையில் என்னை வைத்து என்னிடம் பெரிய மரியாதை செலுத்த செய்தார். ஆனால்
இன்று, எனக்கு ஏற்பட்டது ‘இந்த அறத்திற்கு, நிறுத்தத்திற்கு, பற்றின்மை
க்கு, மருள்நீக்கம் இல்லை வழிவகுக்கிறது
ஆற்றல்,
நேரடி அறிவு, விழிப்பு, அல்லது Unbinding (நிப்பானைவை), ஆனால் மட்டும்
எந்த கருத்து அல்லது அல்லாத எண்ணங்களின் பரிமாணத்தில் மறுவாழ்வை செய்ய. ‘
எனவே, அந்த அறநெறிப் அதிருப்தி அடைந்த நான் விட்டு விட்டேன். “

- எம்.என் 36
அவர் காட்டில் தீவிர தவம் வழிமுறையைக்

“நான்
நினைத்தேன்: ‘நான், என் பற்கள் வாய்ப்பூட்டு என் வாயின் எதிராக என் நாக்கு
அழுத்தி என்று நினைக்கிறேன்,, இடித்து கட்டுப்படுத்தும், மற்றும் என்
விழிப்புணர்வு என் மனதில் நசுக்க இருந்தன.’
எனவே,
என் பற்கள் வாய்ப்பூட்டு என் வாயின் எதிராக என் நாக்கு அழுத்தி, நான் என்
விழிப்புணர்வு மனதில் நசுக்கி ஒரு வலுவான மனிதன் போன்ற., தலைவர் அல்லது
தொண்டை அல்லது தோள்களில் ஒரு பலவீனமான மனிதன் பறித்தார் அடிக்க,
கட்டுப்படவில்லை, மற்றும்,
நான்
செய்தது போல், அவரை கீழே அடிக்க வேண்டும் கட்டுப்படுத்தும், மற்றும்,
அவரை நசுக்க அதே வழியில் நான், இடித்து கட்டுப்படவில்லை, மற்றும் என்
விழிப்புணர்வு என் மனதில் நசுக்கிய., வியர்வை என் அக்குள்களில் இருந்து
ஊற்றினார். மேலும் உழைத்தவரும் நிலைபேறு என்னை ஏற்பட்டது என்றாலும்,
மற்றும்
unmuddled நெறிகள் நிறுவப்பட்டது, என் உடல் ஏனெனில் வலி உழைப்பு
ஏற்பட்டது & uncalm. ஆனால் இந்த வழியில் எழுந்த வலி உணர்வு என் மனதில்
படையெடுத்து அல்லது இருந்துவிடவில்லை.

“நான் நினைத்தேன்: ‘வைத்துக்கொள்வோம் நான் அல்லாத மூச்சு டிரான்ஸ் உறிஞ்சப்படுகிறது ஆக இருந்தது.’ எனவே
நான் என் மூக்கு மற்றும் வாயில் உள்ள சுவாசத்தை & அவுட்-சுவாசத்தை
நிறுத்தி. நான் அவ்வாறு, ஒரு ஸ்மித்தின் துருத்தி வெளியே வரும் காற்று
வீசும் உரத்த கர்ஜனை போன்ற, என் earholes வெளியே வரும் காற்று ஒரு உரத்த
உறுமும் இருந்தது …
எனவே
நான் என் மூக்கு மற்றும் வாய் மற்றும் காதுகளில் உள்ள சுவாசத்தை &
அவுட்-சுவாசத்தை நிறுத்தி. நான் அவ்வாறு, தீவிர படைகள் ஒரு வலுவான மனிதன்
… எக்ஸ்ட்ரீம் ஒரு கூர்மையான வாள் கொண்டு திறந்த என் தலை துண்டுகளாக
போல் என்றால், என் தலை வழியாக வெட்டப்படுகின்றன
வலிகள்
… தீவிர படைகள், என் வயிற்றில் குழி வரை செதுக்கப்பட்ட ஒரு வலுவான
மனிதன் என் தலையை சுற்றி கடுமையான தோல் பட்டைகள் செய்யப்பட்ட ஒரு
தலைப்பாகை இறுக்குவது இருந்தால் அது ஒரு கசாப்பு அல்லது அவரது
தொழில்பழகுநர் வயிற்றில் குழி துண்டாடும் போல் என்றால், என் தலையில்
எழுந்தது
மாட்டின்
… என் உடம்பை அங்கு ஒரு தீவிர எரியும், இரண்டு பலவான்கள் போல் இருந்தது
ஆயுதங்களை ஒரு பலவீனமான மனிதன் வாட்டி, வறுத்த மற்றும் சூடான
அடுப்பெரிக்கிறான் ஒரு குழி மீது அவருக்கு சண்டை இருந்தன. மேலும்,
உழைத்தவரும் நீடித்திருப்பதற்கு ஏற்பட்டது என்றாலும்
என்னை, மற்றும் unmuddled நெறிகள் நிறுவப்பட்டது, என் உடல் ஏனெனில் வலி
உழைப்பு ஏற்பட்டது & uncalm. ஆனால் இந்த வழியில் எழுந்த வலி உணர்வு என்
மனதில் படையெடுத்து அல்லது இருந்துவிடவில்லை.

“தேவர்கள், என்னை பார்த்து, ‘கெளதம தியான இறந்து விட்டது.’ ‘என்றார் மற்ற தேவர்கள் ‘அவர் இறந்து, இல்லை இறந்த உள்ளது “என்று கூறினார். மற்றவர்கள், ‘அவர், ஒரு உத்தியாக அராந்தின் தான் இந்த arahants வாழ வழி உள்ளது, இறந்த அல்லது இறக்கும் இல்லாமலும் இருப்பது’ என்றார்.

“நான் நினைத்தேன்: ‘நான் உணவு இல்லாமல் முற்றிலும் போகிறது பயிற்சி இருப்பதாக வைத்துக்கொள்ளுங்கள்.’ பின்னர்
தேவர்கள் என்னிடம் வந்து கூறினார், ‘அன்பே ஐயா, தயவு செய்து உணவு இல்லாமல்
முற்றிலும் போகிறது பயிற்சி இல்லை. நீங்கள் உணவு இல்லாமல் முற்றிலும்
சென்றால், நாம் உங்கள் துளைகள் மூலம் தெய்வீக ஊட்டமளிப்பு உட்புகுத்து
வேண்டும், மற்றும் நீங்கள் அந்த பிழைக்கும்.’
நான்
‘நான் இந்த தேவர்கள் என் துளைகள் மூலம், நான் பொய் என்று தெய்வீக
ஊட்டமளிப்பு ஒன்றி போது முற்றிலும் உண்ணாவிரதம் இருக்க உரிமை இருந்தால்.’,
என்று
எனவே நான், என்று சொல்லி, அவர்களை தள்ளுபடி ‘போதும்.’

“நான்
நினைத்தேன்: ‘நான் கொஞ்ச உணவு பீன் சூப், பருப்பு சூப், vetch சூப்,
அல்லது வேர்க்கடலை சூப் ஒரு நேரத்தில் ஒரே ஒரு சில, ஒரு நேரத்தில் எடுக்க
இருப்பதாக வைத்துக்கொள்ளுங்கள்.’
எனவே
நான் மட்டுமே ஒரு சிறிய உணவு ஒரு நேரத்தில், மட்டுமே சிறிதளவு பீன் சூப்,
பருப்பு சூப், vetch சூப், அல்லது வேர்க்கடலை சூப் ஒரு நேரத்தில் நடந்தது.
என் உடல் மிகவும் மெலிந்து மாறியது. வெறுமனே என் உணவு உண்ணும் மிகவும்
சிறிய இருந்து, என் கால்கள் கோர்த்து பிரிவுகளில் போல் ஆனது
கொடியின்
தண்டுகள் அல்லது மூங்கில் தண்டுகள் … என் பின்புறத்தில் ஒரு ஒட்டகத்தின்
குளம்பு … என் முதுகு மணிகள் ஒரு சரம் … என் விலா ஒரு பழைய, ரன் கீழே
கொட்டகையின் jutting மச்சு போல் வெளியே jutted போன்ற வெளியே நின்று
போல் ஆனது …
என்
கண்கள் ஒளி நன்கு … என் உச்சந்தலையில் சுருங்கியும் மற்றும் ஒரு பச்சை
பாகற்காய் போன்ற வாடிய ஆழமான நீர் மினுமினுப்பு போன்ற என் கண்
துளைகளுக்கு ஆழமான மூழ்கிவிட்டது வேண்டும் தோன்றினார், சுருங்கிப்போன
மற்றும் வெப்பம் மற்றும் … காற்றில் வாடிய
என்
தொப்பை தோல் நான் என் தொப்பை தொட்டு நினைத்தேன் போது, நான் அதே என்
முதுகு பிடித்து என்று என் முதுகு மிகவும் சிக்கி மாறியது; நான் என் முதுகு
தொட்டு நினைத்தேன் போது, நான் அதே என் தொப்பை தோல் பிடித்து ..
.
நான் சிறுநீர் கழிக்காமல் அல்லது மறைத்துக் என்றால், நான் என் முகத்தை
வலது அங்கு … வெறுமனே என் உணவு உண்ணும் மிகவும் சிறிய இருந்து, நான் என்
கைகளால் என் கால்கள் தேய்த்தல் மூலம் என் உடல் எளிதாக்க முயற்சி செய்தால்
விழுந்து, முடி - அதன் வேரில் அழுகின - இருந்து விழுந்து
என் உடல் எனக்கு வெறுமனே சிறிய உணவு இருந்து, தேய்க்கப்பட்டிருக்கிறது.

“என்னை கூறுவேன் பார்த்து மக்கள், தியான கருப்பு, அவர் பழுப்பு இல்லை ‘கெளதம தியான கருப்பு, இல்லை. மற்ற மக்கள் கூறுவேன்’ கெளதம. ‘ மற்றவர்கள் இவ்வளவு என் தோல் தெளிவான, பிரகாசமான வண்ண வெறுமனே சிறிய
உணவு இருந்து, சீரழிந்து விட்டது அவர் தங்க நிறமுள்ள தான் தியான கருப்பு
அல்லது பழுப்பு அல்ல, கூறுவேன் ‘கெளதம..

“நான்
நினைத்தேன்:. ‘கடந்த காலத்தில் என்ன குருக்கள் அல்லது contemplatives
உணர்வுகளை குத்திக்கொள்வது, வலி, சாதனைகள் புரிய உணர்ந்தேன் காரணமாக
தங்கள் முயற்சிக்கும், இந்த, மிகுந்த யாரும் அதிகமான இருந்திருக்கும் ஆகும்
சாதனைகள் புரிய, வலி ​​உணர எதிர்காலத்தில் என்ன குருக்கள் அல்லது
contemplatives வேண்டும்.
இதற்குக்
காரணம் அவர்களது முயற்சிக்கும் உணர்வுகளை குத்திக்கொள்வது, இந்த மிகுந்த
உள்ளது. யாரும் இதை விட அதிகமாக இருக்கும். தற்போதைய பூசாரிகள் அல்லது
contemplatives,, வலி ​​உணர்கிறேன் என்ன சாதனைகள் புரிய காரணமாக தங்கள்
முயற்சிக்கும் உணர்வுகளை குத்திக்கொள்வது, இந்த மிகுந்த. யாரும் இதை விட
அதிகமாக உள்ளது.
ஆனால் தவம் இந்த சாதனைகள் புரிய நடைமுறையில் நான் அறிவு அல்லது
தரிசனத்தில் எந்த உயர்ந்த மனித மாநில, எந்த வேறுபாடும் அடைந்து விட்டோம்
இல்லை உன்னத தான் பிரயோஜனமில்லை. இயலவில்லை விழிப்பு மற்றொரு பாதை
இருக்க? ‘ “

- எம்.என் 36
அவர் பயம் மற்றும் பயங்கரவாத தலையில் எதிர்கொண்டிருக்கிறார்

“நான்,
போன்ற பூங்கா-சன்னதிகள், காடு சன்னதிகள், மற்றும் மரம் சன்னதிகள்
அச்சமும் மற்றும் உங்கள் முடி இறுதியில் நிற்க செய்ய அந்த இடங்களில் வகையான
தங்கியிருந்தார். நான் அங்கு தங்கியிருக்கையில் ஒரு காட்டு விலங்கு வர
வேண்டும், அல்லது ஒரு
பறவை
ஒரு கிளை வீழ்ச்சி செய்ய வேண்டும், அல்லது காற்று உதிர்ந்த இலைகள்
சலசலப்பு என்று நினைத்தேன் எனக்கு ஏற்படும்:. ‘இந்த என்று பயம் மற்றும்
பயங்கரவாத வரும் இருக்கிறதா?’
பின்னர்
சிந்தனை எனக்கு ஏற்பட்டது: ‘ஏன் நான் பயம் காத்துக்கொண்டே நான் அவர்கள்
வந்து என்ன மாநிலத்தில் பயம் மற்றும் பயங்கரவாத அடக்கு இருந்தன என்றால்
என்ன??’
எனவே
பயம் மற்றும் பயங்கரவாத நான் மீண்டும் & முன்னும் பின்னுமாக நடந்து
கொண்டிருந்த போது வந்த போது, நான் நிற்க வேண்டும் அல்லது உட்கார்ந்து
அல்லது படுத்துக்கொள்ளும். நான் நின்று கொண்டிருந்த போது பயம் மற்றும்
பயங்கரவாத. பயம் போது & பயங்கரவாத வந்தது என்று அடங்கி வரை, மீண்டும்
& முன்னும் பின்னுமாக நடந்து வைத்திருக்க வேண்டும்,
நான்
பயம் மற்றும் பயங்கரவாத. நான் உட்கார்ந்திருந்த போது பயம் மற்றும்
பயங்கரவாத வந்த போது, நான் படுத்து முடியாத அல்லது நிற்க அல்லது நடக்க
அடங்கி இருந்தது வரை நான் நடக்க வேண்டும் அல்லது உட்கார்ந்து அல்லது
படுத்துக்கொள்ளும். நான் நின்று வைத்திருக்க வேண்டும். நான் வரை
உட்கார்ந்து வைக்க வேண்டும்
பயம் மற்றும் பயங்கரவாத. பயம் மற்றும் பயங்கரவாத நான் படுத்து போது வந்த
போது, நான் உட்கார முடியாது அல்லது நிற்க அல்லது நடக்க. நான் பயம்
மற்றும் பயங்கரவாத என்று அடங்கி இருந்தது வரை நான் படுத்து வைத்திருக்க
வேண்டும் அடங்கி இருந்தது. “

- எம்.என் 4
மாரா, தீமைகளின் உருவகமாக, கஃபா

“மாங்க்ஸ்,
மாரா தொடர்ந்து, அயராது, நீங்கள் சுற்றி சுற்றி, [சிந்தனை,] ‘ஒருவேளை
நான் கண் மூலம் ஒரு வாய்ப்பு கிடைக்கும் ஆகிறது … காது … மூக்கு …
நாக்கு … உடல்
. ஒருவேளை நான் அறிவின் மூலம் ஒரு வாய்ப்பு கிடைக்கும். ‘ இவ்வாறு, துறவிகள், நீங்கள் நன்கு பாதுகாக்கப்பட்ட உங்கள் நினைவுக்கு கதவுகளையும் குடியிருக்க வேண்டும். “

- எஸ்.என் 35,199

எனக்கு -
உழைப்பு உறுதியான
ஆற்றில் Nerañjara அருகே,
ஒரு பெரும் முயற்சி,
ஞானத்தில் செய்து
அடிமைத்தனத்திலிருந்து பாதுகாப்பு அடைய -

Namuci1 வந்து,
பேசும் இரக்க வார்த்தைகள்:
“நீங்கள் மெல்லிய, சாம்பல் உள்ளன.
இறப்பு உள்ளது
உங்கள் முன்னிலையில்.
இறப்பு
நீங்கள் 1,000 பாகங்கள் உள்ளன.
ஒரே ஒரு பகுதியாக
உங்கள் வாழ்க்கை.
நேரடி, நல்ல ஐயா!
வாழ்க்கை நன்றாக உள்ளது.
அலைவ்,
நீங்கள் என்ன செய்ய முடியும்
தகுதி செயல்கள்.
உங்கள் வாழ்க்கை, புனித வாழ்க்கை
தீ தியாகங்களை நிகழ்த்தி,
மிகவும் தகுதி வரை குவிப்பேன்.
நீங்கள் உழைப்பு என்ன பயன்?
பின்பற்ற ஹார்ட்
 
- உழைப்பு பாதை -
செய்ய கடினமாக, கடின
சென்று அடையும். “

, இந்த வசனங்கள் கூறி
மாரா விழித்தெழுந்த ஒரு திருமுன் நின்ற.
அந்த மாரா, இதனால் பேசும்,
ஆசிர்வதிக்கப்பட்ட ஒருவர் பின்வருமாறு:

“அலட்சியத்தில் குடும்பத்தினரின் நெருங்கிய உறவினரான,
ஷைத்தான்,
என்ன நோக்கத்திற்காக இங்கு வந்து:
நான் திறமையைப், இல்லை,
தேவை கூட குறைந்தது பிட்.
தகுதி தேவை என்று அந்த:
அந்த தான்
உரையாற்ற மாரா தான் பொருத்தம்.

என்னை இந்த தண்டனை உள்ளன,
சிக்கன,
நிலைபேறு,
உணர்விலும்.
ஏன், நான் உறுதியான இருக்கும் போது
நீங்கள் என்னை கோரி மனுத் தாக்கல் செய்ய
வாழ?
இந்த காற்று வரை எரிக்க முடியும்
நதிக்கு நீரோட்டங்கள்.
ஏன், நான் உறுதியான இருக்கும் போது
என் இரத்தம் விட்டு காய கூடாது?
என் இரத்தம் காய்ந்து என
பித்தப்பை மற்றும் கபம் வரை காய.
தசைகள் விட்டு கழிவு என,
மனதில் தெளிவாக வளரும்;
நெறிகள், விவேகம்,
செறிவு நிலைப்பாட்டை
இன்னும் உறுதியாக.
இந்த வழியில் தங்கி,
, இறுதி உணர்வு அடைவதற்காக 2
மனதில் எந்த அக்கறையும் கிடையாது
சிற்றின்ப உணர்வுகளை.
பார்க்க:
ஒரு இருப்பது தான்
தூய்மை!

சிற்றின்ப உணர்வுகளை உங்கள் முதல் இராணுவம் உள்ளன.
உங்கள் இரண்டாவது அதிருப்தி அழைக்கப்படுகிறது.
உங்கள் மூன்றாவது பசி மற்றும் தாகம் உள்ளது.
உங்கள் நான்காவது ஏங்கி என்று அழைக்கப்படுகிறது.
ஐந்தாவது சோம்பல் மற்றும் அயர்வு உள்ளது.
ஆறாவது பயங்கரவாத அழைக்கப்படுகிறது.
உங்கள் ஏழாவது நிச்சயமற்ற உள்ளது.
பாசாங்குத்தனம் மற்றும் பிடிவாதம், உங்கள் எட்டாவது.
ஆதாயங்கள், பிரசாதம், புகழ், & நிலைமை
தவறாக பெற்றது,
மேலும், எவர் சுய துதித்து
& மற்றவர்கள் கேவலப்படுத்தி.

என்று, Namuci, உங்கள் இராணுவம் உள்ளது
இருண்ட ஒரு கமாண்டோ படை.
ஒரு கோழை அது தோற்கடிக்க முடியாது,
ஆனால் அது தோற்கடித்ததைக்
பேரின்பம் பெறுகிறது.
நான் muñja புல் சுமந்து கொண்டிருப்பார்களா? 3
நான் என் வாழ்க்கையில் துப்பி.
போரில் மரணம் என்னால் நன்றாக இருக்கும் woud
என்று நான் விட, தோற்கடித்தார்,
வாழ.

இங்கே மூழ்கி, அவர்கள், தோன்றும் இல்லை
சில பாதிரியார்கள் மற்றும் contemplatives.
அவர்கள் பாதை தெரியாது
நல்ல நடைமுறைகளை அந்த, இதன் மூலம்
செல்ல.

bannered படை பார்த்து
அனைத்து பக்கங்களிலும் -
படைகள், மாரா
அவரது ஏற்ற உடன் இணைந்து -
நான் போருக்கு போக.
அவர்கள் என்னை மாற்றிக் கொள்ள முடியாது மே
இருந்து
என் இடத்தில்.
உன்னுடைய அந்த இராணுவம்,
என்று அதன் தேவர்கள் உலக
தோற்கடிக்க முடியாது,
நான் உணர்விலும் உதைப்பேன் வேண்டும் -
ஒரு கல் ஒரு unfired பானை போன்ற.

என் தீர்மானத்தை மாஸ்டர் செய்தல்,
நெறிகள் நன்கு நிறுவப்பட்ட,
ராஜ்ஜியத்திற்கு, ராஜ்யம் இருந்து நான் பற்றி, போகலாம்
பல சீடர்கள் பயிற்சி.
அவர்கள் - heedful, உறுதியான
என் பெறுவதை -
உங்கள் விருப்பத்திற்கு போதிலும், போகலாம்
அங்கு, போய்,
துக்கமோ இல்லை. “



அவர் துக்கம் கொண்டு சமாளிக்க போல்,
அவரது வீணை தனது கையை கீழ் இருந்து விழுந்தது.
பின்னர் அவர், நிராசை அடைந்து ஆவி,
அங்கேயே
காணாமல்.

- Snp III.2

குறிப்புகள்:
1. மாரா
ஞானத்தில் மூலம் அடைய முடியும் என்று மிக உயர்ந்த மனஅமைதி 2..
3. Muñja புல் வெள்ளைக் கொடியை பண்டைய இந்திய சமமாகும். ஒரு போர்வீரன் அவர் சரணடைய அவரை போர்க்களத்திற்கு muñja புல் எடுக்கும் வேண்டும் என்று எதிர்பார்த்து. அவர் சரணடைய இருந்தால் அவரால் அவரது வாயில் muñja புல் படுத்துக்கொள்ளும் வேண்டும். புத்தர்,
இந்தக் கேள்வியைக் கேட்டு, அவர் muñja புல் செயல்படுத்த வேண்டும், யார்
போர்வீரனின் வகை இல்லை என்று சுட்டிக் காட்டப்பட்டுள்ளது.
தோற்கடித்தார் என்றால், அவர் மாறாக சரணடைய விட இறக்க வேண்டும்.
அவர் தனது தவம் கைவிட்டுவிட்டு

“நான்
நினைத்தேன்: ‘என் தந்தை Sakyan சேவையாற்றும் போது, ஒரு முறை நினைவு, நான்
ஒரு ரோஜா-ஆப்பிள் மரம் ஒன்று குளிர் நிழலில் உட்கார்ந்து, பின்னர் -
மிகவும் உணர்ச்சி மிகு இருந்து வாபஸ் unskillful மன குணங்கள் இருந்து
திரும்பப் பெறப்பட - நான் உள்ளிட்ட & இருந்துவிட்டார்
முதல்
ஞானத்தில்:. பேரானந்தம் மற்றும் பின்வாங்கும் பிறந்த இன்பம், இயக்கிய
சிந்தனை மற்றும் மதிப்பீடு மூலம் சேர்ந்து அந்த விழிப்பு பாதையை இருக்க
முடியும்? ‘
பின்னர், அந்த நினைவக பின்வரும், உணர்தல் வந்தது: ‘அந்த விழிப்பு பாதை உள்ளது.’ நான்
நினைத்தேன்: ‘ஏன், உணர்ச்சி மிகு செய்ய unskillful மன குணங்கள் கொண்டு
ஒன்றும் செய்ய முடியாது எதுவும் இல்லை என்று அந்த இன்பம் நான் பயப்படுகிற?’
நான்
நினைத்தேன்: ‘நான் இனி உணர்ச்சி மிகு, unskillful மன குணங்கள் கொண்டு
ஒன்றும் செய்ய முடியாது கொண்டு ஒன்றும் செய்ய முடியாது என்று அந்த இன்பம்
பயப்படுகிறேன், ஆனால் அது மிகவும் மிகவும் மெலிந்த ஒரு உடல் என்று
மகிழ்ச்சி அடைய எளிதானது அல்ல என்று வைத்துக்கொள்ளுங்கள் நான் சில
வேண்டியிருந்தது.
திட உணவு: சில அரிசி மற்றும் கஞ்சி ‘. எனவே
நான் சில திட உணவு எடுத்து:. சில அரிசி மற்றும் கஞ்சி இப்போது ஐந்து
துறவிகள், நினைத்து, என்னை கலந்து விட்டது ‘கெளதம, எங்கள் தியான என்றால்,
சில உயர் நிலை அடைகிறது, அவர் நமக்கு சொல்லும்.’
ஆனால் அவர்கள் என்னை சில திட உணவு எடுத்து பார்த்த போது - சில அரிசி
மற்றும் கஞ்சி - ‘.. கெளதம தியான செல்வமாய் வாழும் அவர் தனது உழைப்பு
கைவிட்டுவிட்டார் மிகுதியாக ஒரு சீர்கெட்ட உள்ளது’, நினைத்து, அவர்கள்
வெறுத்தாய் மற்றும் என்னை விட்டு

“ஆகவே,
நான் திட உணவு எடுத்து பின்னர் வலிமை, நினைவு வந்தபோது, - உணர்ச்சி மிகு
இருந்து மிகவும் திரும்பப், unskillful மன குணங்கள் இருந்து திரும்பப்
பெறப்பட, நான் உள்ளிட்ட & முதல் ஞானத்தில் இருக்கையில் பேரானந்தம்
மற்றும் பின்வாங்கும் பிறந்த இன்பம், இயக்கிய சிந்தனை மற்றும் மதிப்பீடு
சேர்ந்து ஆனால்.
.
இந்த வழியில் என் மனதில் படையெடுத்து அல்லது இருந்துவிடவில்லை இயக்கிய
எண்ணங்கள் மற்றும் மதிப்பீடுகள் மேலும் ஆற்றல் கொண்டு, நான் உள்ளிட்ட
மற்றும் இரண்டாவது ஞானத்தில் இருந்துவிட்டார் எழுந்த இனிமையான உணர்வு:
பேரானந்தம் மற்றும் மன பிறந்த இன்பம், இயக்கிய சிந்தனை மற்றும் மதிப்பீடு
இருந்து இலவச விழிப்புணர்வு ஐக்கியப்படுத்துவது -
உள்
உத்தரவாதம். ஆனால் இந்த வழியில் எழுந்த என் மனதில் படையெடுத்து இல்லை
அல்லது இருக்கும். நான் மனஅமைதி கவனத்தில் & எச்சரிக்கை, மற்றும்
இன்பம் உடல் உணர்திறன் இருந்துவிட்டார் பேரானந்தம் மறைதல் இனிமையான உணர்வு.
நான் உள்ளிட்ட மற்றும் மூன்றாவது ஞானத்தில் இருந்தன,
இது நோபல் ஒன்ஸ், அறிவிக்க ‘Equanimous & கவனத்தில், அவர் ஒரு மகிழ்ச்சிகரமான நிரந்தரமான உள்ளது.’ ஆனால்
இந்த வழியில் எழுந்த இனிமையான உணர்வு என் மனதில் படையெடுத்து அல்லது
இருக்கும் இன்பம் மற்றும் வலி கைவிட்டிருப்பதால் இல்லை - எழுச்சி &
வேதனையை முந்தைய காணாமல் போன்ற - நான் உள்ளிட்ட மற்றும் நான்காவது
ஞானத்தில் இல் இருந்தார். மனஅமைதி மற்றும் நெறிகள் தூய்மை,
இன்பம் இல்லை; வலி. ஆனால் இந்த வழியில் என் மனதில் படையெடுத்து அல்லது இருந்துவிடவில்லை எழுந்த இனிமையான உணர்வு. “

- எம்.என் 36
விழிப்பு [வரை சென்று]

[தேதி: BE -45]
அவர் மத்திய வழி கண்டுபிடித்து

“புறப்பட்டு
ஒருவர் அதற்கேற்ப உள்ள ஈடுபடுவதாக இல்லை என்று இந்த இரண்டு உச்ச சிற்றின்ப
பொருட்களை குறிப்போடு சிற்றின்ப இன்பம் அர்ப்பணித்து இது உள்ளன எந்த
இரண்டு என்று:.? அடிப்படை, இழிந்த பொதுவான, இழிவான இலாபம் இல்லாத; மற்றும்
என்று
சுய உபத்திரவத்தை அர்ப்பணித்து:., வலி ​​இழிவான, இலாபம் இல்லாத இந்த உச்ச
இருவரும் தவிர்த்து, தாதகா மூலம் உணர்ந்து நடுத்தர வழி -, பார்வை உற்பத்தி
அறிவு உற்பத்தி - அமைதிப்படுத்த, நேரடி அறிவு, சுய எழுச்சியை, Unbinding
வழிவகுக்கிறது.

“மேலும்,
தாதகா மூலம் உணர்ந்து நடுத்தர வழி என்ன என்று -, பார்வை உற்பத்தி அறிவு
உற்பத்தி - அமைதிப்படுத்த தடங்கள், நேரடி அறிவு, சுய எழுச்சியை, Unbinding
துல்லியமாக இந்த நோபல் எட்டுமடிப்பு பாதை வேண்டும்:? சரியான பார்வை,
சரிசெய்யவே, வலது பேச்சு,
., பார்வை உற்பத்தி அறிவு உற்பத்தி - - சரியான நடவடிக்கை, வலது
வாழ்வாதார, வலது முயற்சி, சரியான நெறிகள், வலது செறிவு இந்த என்று தாதகா
மூலம் உணர்ந்து நடுத்தர வழி. Unbinding செய்ய, நேரடி அறிவு, சுய எழுச்சியை
அமைதிப்படுத்த தடங்கள் “

- எஸ்.என் 56,11
அவர் மூன்று knowledges ஊடுருவி

“மனதில்
இதனால் குவிப்பு போது, சுத்திகரிக்கப்பட்ட, பிரகாசமான, அப்பழுக்கற்ற,
கறைகளையும்,, வளைந்து கொடுக்கும் இணக்கமான, நிலையான விடுபட, மற்றும்
imperturbability அடைந்த, நான் என் கடந்த உயிர்களை நினைவு அறிவு இயக்கிய.
நான் என் பன்மடங்கு கடந்த அதாவது, வாழ்கிறார்
நினைத்துப்பார்க்கிறேன்.இப்போது,
ஒரு
பிறப்பு, இரண்டு … ஐந்து, பத்து … ஐம்பது, நூறு, ஆயிரம், ஒரு
நூறாயிரம் அண்ட சுருக்கம் பல பலப்பல, அண்ட விரிவாக்கம், அண்ட சுருங்குதல்
மற்றும் விரிவாக்கம் பல பலப்பல பல பலப்பல ‘இதோ நான் இருந்தது
ஒரு
பெயர், போன்ற ஒரு குலத்தைச் சேர்ந்தவன் போன்ற ஒரு தோற்றம் இருந்தது.
இத்தகைய என் உணவு, இன்பம் மற்றும் வலி போன்ற என் அனுபவத்தில், என்
வாழ்க்கை முடிவுக்கு வந்தது. அந்த மாநிலத்தில் இருந்து மறைவைப்பற்றி, நான்
அங்கு மீண்டும் எழுந்தது. அங்கு கூட நான் இருந்தது
ஒரு
பெயர், போன்ற ஒரு குலத்தைச் சேர்ந்தவன் போன்ற ஒரு தோற்றம் இருந்தது.
இத்தகைய என் உணவு, இன்பம் மற்றும் வலி போன்ற என் அனுபவத்தில், என்
வாழ்க்கை முடிவுக்கு வந்தது., நான் இங்கே மீண்டும் எழுந்த நிலையில் இருந்து
மறைவைப்பற்றி. ‘
இவ்வாறு நான் தங்கள் முறைகள் மற்றும் விவரங்கள் என் பன்மடங்கு கடந்த உயிர்களை நினைவுகூர்ந்தார்கள்.

.
“இது நான் இரவு அறியாமை அழிக்கப்பட்டது முதல் வாட்ச்
பெற்றிருக்கின்றார்கள் முதல் அறிவு இருந்தது; அறிவு எழுந்தது; இருள்
அழிக்கப்பட்டது; ஒளி எழுந்து -, heedful தீவிர, மற்றும் உறுதியான ஒருவர்
நடக்கும் என ஆனால் எழுந்த இனிமையான உணர்வு.
இந்த வழியில் என் மனதில் படையெடுத்து அல்லது இருந்துவிடவில்லை.

.
“மனதில் இதனால் குவிப்பு போது, சுத்திகரிக்கப்பட்ட, பிரகாசமான,
அப்பழுக்கற்ற, கறைகளையும்,, வளைந்து கொடுக்கும் இணக்கமான, நிதானமான,
மற்றும் imperturbability அடைந்த விடுபட, நான் அதை மனிதர்கள் விட்டு &
கடந்து மறுவாழ்வை அறிவு இயக்கிய நான் பார்த்தேன் - மூலம்
தெய்வீக கண், சுத்திகரிக்கப்பட்ட மற்றும் மனித விஞ்சி - மனிதர்கள்
ஒழிந்துபோம் மற்றும் மறு தோன்றும், மற்றும் நான் அவர்களைக் கீழ்த்தரமான
மற்றும் உயர்ந்த, அழகான மற்றும் அசிங்கமான, அதிர்ஷ்டம் மற்றும்
துரதிருஷ்டவசமான தங்கள் கம்மா ஏற்ப எப்படி என்பதை புரிந்துகொண்டு,: ‘இந்த
மனிதர்கள் - கெட்ட உணர்வும் கொண்டிருந்த











































































































































































































































































































































- டி.என் 16






































































பின்
ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட ஒரு அவரது விழிப்புணர்வு சபையார் விழிப்புணர்வு
இணைத்துக்கொண்டிருந்தன நிலையில், தன்னை கேட்டார், “இப்போது இங்கு
அறநெறிப் புரிந்து கொள்ள முடியுமா?”
அவர்
குஷ்டரோகி சட்டசபை உட்கார்ந்து, சிந்தனை, அவருக்கு ஏற்பட்டது அவரைக்
கண்டு Suppabuddha பார்த்தேன் “இந்த நபர் இங்கே அறநெறிப் புரிந்து கொள்ள
முடியுமா.”
அவர் குறைபாடுகள், சீரழிவு, மற்றும் பாலுணர்வு உணர்வுகளை ஊழல், மற்றும் முடிதுறக்கும் வெகுமதிகளை அறிவித்தார். பின்னர்
அவர் Suppabuddha குஷ்டரோகி மனதில், தயாராக இணக்கமான, தடைகளை இருந்து
இலவச, பறப்பது, மற்றும் பிரகாசமான என்று பார்த்த போது, அவர் பின்னர்
அறநெறிப் பேச்சு விழித்துக்கொண்டது ஒன்ஸ், அதாவது, மன அழுத்தம்,
தோற்றுவாய், நிறுத்துதல், மற்றும் பாதை விசித்திரமான கொடுத்தார்.
மேலும்,
ஒரு சுத்தமான துணியை, கறை இலவச, ஒழுங்காக, ஒரு சாயம் உறிஞ்சி வேண்டும் அதே
வழியில், Suppabuddha போன்ற குஷ்டரோகி என்று மிகவும் இருக்கை
உட்கார்ந்து, dustless, துருப்பிடிக்காத அறநெறிப் கண் அவரை உள்ள, எழுந்து
“என்ன தோற்றுவாய் உட்பட்டது ஆகும்
நிறுத்தத்திற்கு காரணம். “

- உத் 5.3
























































































































இப்போது காலம் வண மணிக்கு.









“ஆம், ஆண்டவரே.”







“ஆம், ஆண்டவரே.”























- எஸ்.என் 48,41
என்ன அடைக்கலம் புத்தரின் பின்பற்றுபவர்கள் அவரது இறப்புக்கு பிறகு திரும்ப வேண்டும்?

“இப்போது
நான் சிறு, ஆனந்த, பழைய, வயது, இதுவரை ஆண்டுகளில் சென்று. இந்த என்
எண்பதாம் ஆண்டு, என் வாழ்க்கையில் கூட ஒரு பழைய வண்டி, ஆனந்த, கஷ்டப்பட்டு
சேர்ந்து நடத்தப்படுகிறது என செலவழிக்கப்படுகிறது., எனவே தாதகா உடல்
ஆதரவுகள் மட்டுமே சென்றுகொண்டிருந்தேன் உள்ளது. இது, தாதகா, சில
உணர்வுகள் நிறுத்துவதற்கோ, வெளி பொருட்களை புறக்கணிப்பது, அவரது உடல்
மிகவும் வசதியாக இருக்கும் என்று அடைகிறான் மட்டும் போது மற்றும் மன
signless செறிவு உள்ள கருதுகிறது, ஆனந்த உள்ளது.

உங்கள் தீவு போல அறம், உங்கள் அடைக்கலம் அறநெறிப் கொண்டு, வேறு எந்த
புகலிடம் கோரி; “எனவே, ஆனந்த, உங்களைக்குறித்து உங்களைக்குறித்து
தீவுகளில், அகதிகளின், வெளி புகலிடம் கோரி இருக்கும்.

“எப்படி, ஆனந்த, ஒரு bhikkhu தன்னை நோக்கி ஒரு தீவு, தன்னை நோக்கி
அடைக்கலம், வெளி புகலிடம் கோரி, அவருடைய தீவு போல அறம், அவரது அடைக்கலம்
அறம், வேறு எந்த புகலிடம் கோரி கொண்டு?

“அவர்
உடலில் உள்ள, ஆர்வத்தோடும்,, உலகத்தில் எப்படி இருக்க ஆசை துக்கத்தை
கொண்ட பிறகு சிந்தித்து தெளிவாக புரிந்து, மற்றும் mindfully வாழ்கிறார்
போது அவர் மனதில், உணர்வுகள் உணர்வுகளை சிந்தித்து மனதில் வாழ்கிறார்
போது, மற்றும் மன மன பொருட்களை
பொருட்களை,
ஆர்வத்தோடும், தெளிவாக புரிந்து, மற்றும் mindfully, இந்த உலகத்தில்
எப்படி இருக்க ஆசை துக்கத்தை கொண்ட பிறகு, அப்படியானால், உண்மையான, அவர்
தன்னை நோக்கி ஒரு தீவு உள்ளது, தன்னை நோக்கி அடைக்கலம் எந்த வெளிப்புற
புகலிடம் கோரி; அவரது தீவு போல அறநெறிப் கொண்ட,
அவரது அடைக்கலம் அறம், வேறு எந்த புகலிடம் கோரி. “

- டி.என் 16
அவர் வாழ அவருடைய சித்தத்தை நிராகரிக்கும்

-
வாரியாக, நன்கு ஒழுக்கமான ‘இப்போது, ஆண்டவரே, bhikkhus மற்றும்
bhikkhunis, laymen மற்றும் laywomen ஸ்தோத்திரிக்கப்பட்ட தேவனுடைய
உண்மையான சீஷர்கள் இருக்கும் வரும்: “இன்று, ஆனந்த, Capala கோவில், மாரா,
தீய ஒருவர் என்னை அணுகி
,
apt மற்றும் கற்று, அறத்தின் preservers, வாழும் அறநெறிப் படி,
பொருத்தமான நடத்தையின் மதிக்கும், மற்றும் முதுநிலை வார்த்தை கற்று
கொண்டு, அது, அதை போதிக்க, அது அறிவித்து, அதை நிறுவ, அதை வெளிப்படுத்த,
தெளிவுபடுத்தத் அதை விளக்க முடியும்
விவரம், மற்றும் அது தெளிவாக; மற்றும் பாதகமான கருத்துக்களை எழும் போது,
அவர்கள் இப்போது முற்றிலும் மற்றும் அவற்றை மறுப்பதற்கு, மற்றும் இந்த
உறுதியளித்தார் மற்றும் விடுவிக்கும் அறநெறிப் போதிக்க முடியும்.


‘இப்போது, கடவுளே, இந்த புனித வாழ்க்கை ஆசிர்வதிக்கப்பட்ட ஒருவர் மூலம்
கற்று, வெற்றிகரமான, வளமான இதுவரை புகழ் பெற்ற, பிரபலமான மற்றும்
பரவியுள்ளது, அது நன்றாக கடவுளர்கள் மற்றும் ஆண்கள் மத்தியில் அறிவித்தார்.
எனவே, ஆண்டவரே, ஆசிர்வதிக்கப்பட்ட ஒருவர் வரட்டும்
தன் இறுதி கடத்தலுக்கு! ஒழிந்துபோம் முற்றிலும் மகிழ்ச்சியான ஒன்று நாம்! நேரம் இறைவனின் Parinibbana வந்துவிட்டது. ‘

“பின்னர், ஆனந்த, நான் மாரா, ஷைத்தான் மறுஉத்தரவாக: ‘. பிரச்சனையில்
உங்களை ஷைத்தானுடைய உதாரணத்தைப் வேண்டாம் முன் நீண்ட தாதகா என்ற
Parinibbana பற்றி வரும் மூன்று மாதங்களுக்கு எனவே தாதகா முற்றிலும்
ஒழிந்து போவதில்லை..’

“இந்த வழியில், ஆனந்த, Capala சன்னதி தாதகா இன்று அவருடைய சித்தத்தை வாழ ஒப்புக்கொள்ளவில்லை.”

“ஆசிர்வதிக்கப்பட்ட
ஒருவர், கூட்டத்திலே நலன் மற்றும் சந்தோஷத்தை ஆண்டவரே, இருப்போமாக
மகிழ்ச்சியான ஒன்று, ஆண்டவரே இருப்போமாக உலக காலம் முழுவதும், வெளியே!
இந்த வார்த்தைகளைக் கேட்ட வணக்கத்துக்குரிய ஆனந்த கூறி, ஆசிர்வதிக்கப்பட்ட
ஒருவர் பேசினார்
உலக கருணை, நன்மைக்காக, நன்றாக இருப்பது, மற்றும் கடவுளர்கள் மற்றும் ஆண்கள் மகிழ்ச்சி! “

மற்றும் ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட கூறி, பதில்: “. போதும், ஆனந்த இதுபோன்ற ஒரு
மன்றாட்டு க்கான, கடந்த ஆனந்த உள்ளது, தாதகா கெஞ்சும்.அவள் வேண்டாம்.”

- டி.என் 16
துறவிகள் அவரது கடைசி இந்த அறிவுரையை

“இப்போது,
ஓ bhikkhus, நான் உங்களுக்குச் சொல்லுகிறேன் என்று நான் நேரடி அறிவு
மற்றும் நான் உங்களுக்கு தெரியப்படுத்துகிறேன் இது இந்த போதனைகள் - தூய்மை
வாழ்க்கை நிறுவப்பட்டது என்று, இந்த நீங்கள் முற்றிலும் பயிற்சி,
கற்றுக்கொள்ள வேண்டும் பயிரிட, அபிவிருத்தி, மற்றும் அடிக்கடி
மற்றும் நீண்ட, கூட்டத்திலே நலன் மற்றும் சந்தோஷத்தை, உலகம், நன்மை
நீடிக்கக் இரக்கத்தினால், நன்றாக இருப்பது, மற்றும் கடவுளர்கள் மற்றும்
ஆண்கள் மகிழ்ச்சி.

“என்ன,
bhikkhus, இந்த போதனைகள் இருக்கிறாய்? நெறிகள் நான்கு அடிப்படைகள்,
நான்கு வலது முயற்சிகள், மனநோய் சக்தி நான்கு அரசியல், ஐந்து பீடங்களைச்,
ஐந்து நாடுகளில், ஞானம் ஏழு காரணிகள், மற்றும் நோபல் எட்டுமடிப்பு பாதை
உள்ளன.
இந்த,
bhikkhus, நான் உங்களுக்கு அறிவித்தேன் இது நேரடி அறிவு, கொண்ட
போதனைகளை, மற்றும் இது நீங்கள் முற்றிலும், கற்றுக்கொள்ள வேண்டும்
பயிரிட, அபிவிருத்தி, மற்றும் அடிக்கடி பயிற்சி, தூய்மை வாழ்க்கை
நிறுவப்பட்டது வேண்டும் மற்றும் நீடித்துத் இருக்கலாம் என்று,
நலனுக்காக உலக ஜனக்கூட்டத்தில் வளம் மற்றும் மகிழ்ச்சிக்கு,
இரக்கத்தினால், ஐந்து, நன்றாக இருப்பது, மற்றும் கடவுளர்கள் மற்றும் ஆண்கள்
மகிழ்ச்சி. “

“: மூன்று மாதங்களுக்கு எனவே தாதகா முற்றிலும் ஒழிந்துபோம் மிகுந்த
ஆவலுடன் போராடு, அனைத்து சேர்ந்துவிட்டவையாக விஷயங்களை மறைந்து உட்பட்டவை
தாதகா தான் Parinibbana நேரம் அருகில் உள்ளது எனவே, bhikkhus, நான்
உங்களிடம் கேட்டுக்கொள்கிறேன்:….” பின் ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட ஒரு bhikkhus
நோக்கி

- டி.என் 16
அவரது கடைசி உணவு

விரைவில்
ஆசிர்வதிக்கப்பட்ட ஒருவர் Cunda வழங்கப்பட்ட metalworker உணவை பின்னர்,
ஒரு கொடிய நோய் அவன்மேல், கூட வயிற்றுக்கடுப்பு விழுந்து, அவர் கூர்மையான
மற்றும் கொடிய வலியாலும்.
ஆனால் ஆசிர்வதிக்கப்பட்ட ஒருவர் அவர்களுக்கு தெளிவாக புரிந்து மற்றும் தொல்லை, mindfully சகித்தார்.

பின் ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட ஒரு கூறி, வணக்கத்துக்குரிய ஆனந்த பேசினார்:
“வாருங்கள், ஆனந்த, எங்களுக்கு குசினாரா போகலாம்” போற்றுதலுக்குரிய ஆனந்த
சொன்ன பதில்: “. எனவே, அது இருக்க இறைவன்”

- டி.என் 16
அவர் அவரது மரணம்-படுக்கை ஓய்வு

பின்னர்
துறவிகள் ஒரு பெரிய சமூகத்துடன் ஆசிர்வதிக்கப்பட்ட ஒருவர் Hiraññavati
ஆற்றின் இதுவரை கறிக்கு சென்று Upavattana, குசினாரா அருகே Mallans
‘சல்-தோப்பு தலைமையில்.
வருகையை, அவர் வண நோக்கி. ஆனந்த, “ஆனந்த, ஒரு படுக்கை எனக்கு இரட்டை சல்-மரங்கள் இடையே, அதன் தலைமை
வடக்கில் தயார் செய்யவும். நான் சோர்வாக இருக்கிறேன், மற்றும்
படுத்துக்கொள்ளும்.”

“நீங்கள் சொல்வது போல், ஆண்டவன்,”, பதிலளித்த வண. ஆனந்த அதன் வடக்கு தலை, இரட்டை சல்-மரங்கள் இடையே ஒரு படுக்கை தயார். பின் ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட ஒரு கீழே சிங்கத்தின் தூக்க காட்டி அவரது வலது
பக்கத்தில், ஒரு கால் மற்ற, கவனத்தில் & எச்சரிக்கை மேல் போட.

இப்போது அந்த நேரத்தில் இரட்டை சல்-மரங்கள் அது பூக்கும் நேரம் இல்லை என்றாலும், முழு மலர்ந்து இருந்தன. அவர்கள் strewed, பொழிந்து, மற்றும் அவரை வணங்கினர் தாதகா உடலில் தெளித்தான். பரலோக பவள மரத்தின் பூக்கள், பொழிவது strewing, மற்றும் அவரை வணங்கினர் தாதகா உடல் தெளிப்பது, வானத்தில் இருந்து விழுந்தது. பரலோக சந்தனத்தால், பொழிவது strewing, மற்றும் அவரை வணங்கினர் தாதகா உடல் தெளிப்பது, வானத்தில் இருந்து விழுந்தது. பரலோக இசை தாதகா அஞ்சலி, வானத்தில் விளையாடும். பரலோக இசை தாதகா அஞ்சலி, வானத்தில் பாடப்பட்டன.

- டி.என் 16
புத்தர் நான்கு புனித யாத்திரை தலங்கள் பரிந்துரைக்கிறது

“ஆனந்த,
அவசர மற்றும் கண்டனத்தையும் (samvega) தனது உணர்வுகளை தகுதி தண்டனை என்று
ஒரு clansman பார்க்க மெரிட் என்று இந்த நான்கு தலங்களிலும், உள்ளன. எந்த
நான்கு? ‘இந்தா தாதகா பிறந்தார்’ நன்மைகளுக்காக ஒரு clansman பார்க்க என்று
ஒரு இடம் உள்ளது
தண்டிக்கப்பட்டவர்கள்,
நன்மைகளுக்காக அவசர & கண்டனத்தையும் தனது உணர்வுகளை. ‘தாதகா அறத்தின்
unexcelled சக்கர உருளும் கணம் இங்கே’ … … ‘இங்கே தாதகா முற்றிலும்
கட்டில் இருந்தது’ இங்கே தாதகா unexcelled வலது சுய எழுச்சியை
விழித்துக்கொண்டது ‘என்று
Unbinding
இன் ‘remainderless சொத்து நன்மைகளுக்காக என்று தகுதி, திறமை, நம்பிக்கை
ஒரு clansman பார்க்க அவசர & கண்டனத்தையும் நன்மைகளுக்காக தனது
உணர்வுகளை. இந்த தண்டனை ஒரு clansman பார்க்க மெரிட் என்று நான்கு
இடங்களில் என்று, அவசர தனது உணர்வுகளை ஒரு இடத்தில் உள்ளது
.
& கண்டனத்தையும் அவர்கள் உறுதிப்பாட்டுடன் வரும், ஆனந்த - துறவிகள்,
சந்நியாசிகள், ஆண் பொதுநிலையினர் பின்பற்றுபவர்கள், மற்றும் பெண்
பொதுநிலையினர் பின்பற்றுபவர்கள் - அங்கு புள்ளிகள் ‘இங்கே தாதகா
பிறந்தார்,’ ‘இங்கே தாதகா unexcelled வலது சுய எழுச்சியை,
விழித்துக்கொண்டது
‘தாதகா
Unbinding என்ற remainderless சொத்து முற்றிலும் கட்டில் இருந்தது’ இங்கே
தாதகா அறத்தின் unexcelled சக்கர உருட்டல், அமைக்க ‘’ இங்கே. ‘
மற்றும் ஒரு பிரகாசமான, நம்பிக்கை சாப்பிடுவேன் மனதோடும் இந்த
நினைவிடங்கள் ஒரு புனித யாத்திரை செய்யும் போது இறந்து எவருக்கும் - இறந்த
பிறகு, உடல் உடைப்பதில் மீது - ஒரு நல்ல இலக்கு, பரலோக உலக தோன்றாது “.

- டி.என் 16
ஆயிரக்கணக்கான புத்தர் உடனடி கடந்து புலம்புகிறார்

இப்போது அந்த நேரத்தில் குசினாரா Mallans தங்கள் சட்டசபை மண்டபம் சில வணிக சந்தித்தார். வண. ஆனந்த
சட்டசபை மண்டபம் மற்றும் அவர்களுக்கு அறிவித்தார் வருகையை சென்றார்,
“இன்றிரவு, Vasitthas, இரவின் கடைசி காவலிலே, தாதகா மொத்த Unbinding
ஏற்படும். வெளியே வாருங்கள் Vasitthas! வெளியே வந்து, Vasitthas! பின்னர்
வருத்தப்பட வேண்டாம்
என்று
‘தாதகா மொத்த Unbinding எங்கள் சொந்த நகரம் எல்லைகளுக்குள் ஏற்பட்டது,
ஆனால் நாம் அவரது இறுதி நேரத்தில் அவரை பார்க்க வரவில்லை!’ “அவர்கள் வண
கேட்டபோது.
ஆனந்த,
Mallans ஒன்றாக தங்கள் மகன்கள், மகள்கள், மற்றும் மனைவிகள் அதிர்ச்சியாக
இருந்தது கொண்டு, வருத்தப்படக்கூடாது, தங்கள் மனதில் துக்கம் பொங்கி
வழிகிறது.
அவர்களில் சிலர் முடி கிழித்தெறியும், அழுது, அவர்கள் ஆயுதங்களைக் உயர்த்தும், அழுதான். தங்கள்
கால்களை அவர்களுக்கு கீழ் இருந்து வெட்டி இருந்தது போல், அவர்கள் அழுது,
‘அனைத்து மிக விரைவில், ஆசிர்வதிக்கப்பட்ட ஒருவர் முற்றிலும் கட்டில்
இருக்கும்! சீக்கிரத்தில் ஒரு நன்கு சென்று முற்றிலும் கட்டில் இருக்கும்,
கீழே விழுந்து மீண்டும் & முன்னும் பின்னுமாக பரவியது! அனைத்து
மிக விரைவில், கண்களால் ஒரு உலக இருந்து மறைந்துவிடும்! “

பின்னர்
இருவரும் சேர்ந்து தங்கள் மகன்கள், மகள்கள், மற்றும் மனைவிகள் மூலம்
Mallans - அதிர்ச்சி, வருத்தப்படக்கூடாது, தங்கள் மனதில் துக்கம் பொங்கி
வழிகிறது - வண சென்றார்.
Upavattana ஆனந்தா, குசினாரா அருகே Mallans ‘சல்-தோப்பு.

- டி.என் 16
நீண்ட நோபல் எட்டுமடிப்பு பாதை நடைமுறையில் இருக்கும், arahants இருக்கும்

“அங்கு
நோபல் எட்டுமடிப்பு பாதை காணப்படவில்லை எந்த கோட்பாட்டை & ஒழுங்கு
முறையிலும் முதல் … இரண்டாவது … மூன்றாவது … நான்காவது வரிசையில்
[ஸ்ட்ரீம்-வெற்றி, ஒருமுறை-returner, அல்லாத returner, அல்லது உத்தியாக
அராந்தின்] எந்த தியான ஆகும்
காணப்படும்.
ஆனால், அங்கு நோபல் எட்டுமடிப்பு பாதை காணப்படுகிறது எந்த கோட்பாட்டை
& ஒழுக்கம், முதல் … இரண்டாவது … மூன்றாவது … நான்காவது
வரிசையில் contemplatives காணப்படுகின்றன. நோபல் எட்டுமடிப்பு பாதை இந்த
கோட்பாட்டை & ஒழுக்கம், மற்றும் வலது காணப்படுகிறது
இங்கே முதல் … இரண்டாவது … மூன்றாவது … நான்காவது வரிசையில்
contemplatives உள்ளன. பிற போதனைகள் அறிவு contemplatives என்ற காலியாக
உள்ளன. மேலும், துறவிகள் சரியாக வாழ்கிறது என்றால், இந்த உலகத்தில்
arahants என்ற வெற்று இருக்க முடியாது. “

- டி.என் 16
புத்தரின் பிரிவை வார்த்தைகள்

[தேதி: 1 இருக்க]

பின்
ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட ஒரு துறவிகள் உரையாற்றினார், “இப்போது, பின்னர்,
துறவிகள், நான் உங்களிடம் கேட்டுக்கொள்கிறேன்: அனைத்து
இட்டுக்கட்டல்களுக்கும் சிதைவு உட்பட்டவை heedful இருப்பது நிறைவு பற்றி
கொண்டு..”
அந்த தாதகா கடைசி வார்த்தைகள்.

பின் ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட ஒரு முதல் ஞானத்தில் நுழைந்தது. அவர் இரண்டாவது ஞானத்தில் உள்ளிட்ட என்று இருந்து வரும். என்று
தோன்றி, அவர் மூன்றாவது … நான்காவது ஞானத்தில் … இடத்தை முடிவற்ற
பரிமாணத்தை உள்ளிட்ட … உணர்வு முடிவற்ற பரிமாணத்தை … ஒன்றுமில்லாத
பரிமாணத்தை … எந்த எண்ணங்களின் பரிமாணத்தை அல்லது
அல்லாத கருத்து. என்று தோன்றி, அவர் கருத்து மற்றும் உணர்வு நிறுத்துவதற்கோ நுழைந்தது.



பின்
ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட ஒரு கருத்து மற்றும் உணர்வு நிறுத்துவதற்கோ இருந்து
வரும், எந்த கருத்து அல்லது அல்லாத எண்ணங்களின் பரிமாணத்தை நுழைந்தது.
என்று
தோன்றி, அவர் ஒன்றுமில்லாத பரிமாணத்தை … உணர்வு முடிவற்ற பரிமாணத்தை
உள்ளிட்ட … விண்வெளி … நான்காவது ஞானத்தில் என்ற முடிவற்ற பரிமாணத்தை
… மூன்றாவது … இரண்டாவது …
முதல் ஞானத்தில். முதல் ஞானத்தில் இருந்து வரும் அவர் இரண்டாவது … மூன்றாவது … நான்காவது ஞானத்தில் நுழைந்தது. நான்காவது ஞானத்தில் இருந்து வரும், அவர் உடனடியாக முற்றிலும் அண்பவுண்ட் இருந்தது.

- டி.என் 16
போஸ்ட்ஸ்கிரிப்ட்: [வரை சென்று]
புத்தர் பல பெயர்கள்

இங்கே புத்தர் குறிப்பிடுவதில் சூத்திரங்கள் தோன்றும் என்று பல சிறப்புப் பெயர்கள் ஒரு சில உள்ளன. சுட்டிக்காட்டப்படுகிறது சுட்டாவின் பத்திகளை உதாரணங்கள் கொண்டிருக்கின்றன.

    
அனைத்து பார்த்து: இதி 112
    
விழித்துக்கொண்டது ஒரு (buddho): ஒரு 11.12
    
அடக்க முடியும் அந்த சிறந்த: இதி 112
    
ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட ஒரு (bhagava): ஒரு 11.12
    
பிரம்மா நாடு: MN 18
    
ஆண்கள் மத்தியில் புல்: Sn 3.11
    
மடாதிபதிகள் மத்தியில் புல்: Sn 3.11
    
Sakyan குலத்தை புல்: Sn 3.11
    
கேரவன் தலைவர்: இதி 84
    
மிருகங்கள் வெற்றியாளர்: Sn 3.11
    
அறிவு மற்றும் நடத்தை (vijja-கரனா-sampanno) உச்சக்கட்ட: பசியற்ற 11.12
    
அறநெறிப் நாடு: MN 18
    
இதி 38: இருள் சிதறடிப்பவன்
    
பொருள் Elucidator நாடு: MN 18
    
அனைத்து முதலாக மதிப்பெண்கள் உணர்வும்: Snp III.1
    
உலக (lokavidu) குறித்து நிபுணர்: ஒரு 11.12
    
கண் நாடு: MN 18
    
உலகின் முதல்: இதி 84
    
முன்னணி நகை: Sn 3.11
    
அனைத்து மக்கள் தலைசிறந்த: Sn 3.11
    
குதிரை ரத தலைசிறந்த: Thag 6.9
    
கடந்து முடியும் அந்த தலைசிறந்த: இதி 112
    
முதலாக முனிவர்: Sn 3.11
    
அழிவற்ற கொடுப்பவர் நாடு: MN 18
    
கிரேட் ஒன் (Naga): உத் 5.6
    
கிரேட் ஞானதிருஷ்டிக்காரனாகிய: Sn 4.14
    
சூரியன் உறவினர்: Sn 4.14
    
அறிவு நாடு: MN 18
    
அறத்தின் இறைவன் நாடு: MN 18
    
ஒப்பற்ற காளை: எஸ்.என் 1.38
    
சரியாக சுய விழித்துக்கொண்டது (sammā-sambuddho): ஒரு 11.12
    
வழி ஷவர் நாடு: MN 107
    
வெளியிடப்பட்டது முடியும் அந்த மத்தியில் உச்ச: இதி 112
    
தாதகா (ஒரு “இவ்வாறு சென்று” அல்லது “இவ்வாறு வந்து”): இதி 112
    
தெய்வீக மற்றும் மனிதர்கள் (sattha தேவா-manussanam) ஆசிரியர்: இதி 112
    
முற்றிலும் முதிர்ந்த: இதி 112
    
அல்டிமேட் தலைவர்: Thag 6.9
    
Unconquered வெற்றிவீரன்: இதி 112
    
அந்த மக்கள் Unexcelled பயிற்சியாளர் அடக்க வேண்டும் (anuttaro purisa-damma-சாரதி) பொருந்தும்: பசியற்ற 11.12
    
வரையற்ற மருத்துவர், அறுவை சிகிச்சை: இதி 100
    
போரில் விக்டர் நாடு: MN 26
    
நன்கு சென்று ஒரு (sugato): ஒரு 11.12
    
சக்தி பயன்படுத்துபவர்: இதி 112
    
தகுதி (உத்தியாக அராந்தின்): ஒரு 11.12

மேலும் காண்க: புகலிடம்: புத்தர், அறம், மற்றும் தனிஸ்ஸாரோ Bhikkhu மூலம் சங்கத்தினருக்கு ஓர் அறிமுகம்.……

comments (0)
3-10-2007-True Teachings of The Awakened One-Dhamma-A Gradual Training
Filed under: General
Posted by: site admin @ 5:58 pm


True Teachings of The Awakened One

http://www.geocities.ws/josmith_1_2000/10F_3T_4ES_7NO.gif

http://www.geocities.ws/josmith_1_2000/10F_3T_4ES_7NO.gif



Dhamma



A Gradual Training


The Dhamma, the
truth taught by the Buddha, unfolds gradually. The Buddha made clear
many times that Awakening does not occur like a bolt out of the blue to
the untrained and unprepared mind. Rather, it culminates a long journey
of many stages:
1


Just as the ocean
has a gradual shelf, a gradual slope, a gradual inclination, with a
sudden drop-off only after a long stretch, in the same way this Doctrine
and Discipline (dhamma-vinaya) has a gradual training, a gradual performance, a gradual progression, with a penetration to gnosis only after a long stretch.



Ud 5.5


Monks, I do not
say that the attainment of gnosis is all at once. Rather, the attainment
of gnosis is after gradual training, gradual action, gradual practice.
And how is there the attainment of gnosis after gradual training,
gradual action, gradual practice? There is the case where, when
conviction has arisen, one visits [a teacher]. Having visited, one grows
close. Having grown close, one lends ear. Having lent ear, one hears
the Dhamma. Having heard the Dhamma, one remembers it. Remembering, one
penetrates the meaning of the teachings. Penetrating the meaning, one
comes to an agreement through pondering the teachings. There being an
agreement through pondering the teachings, desire arises. When desire
has arisen, one is willing. When one is willing, one contemplates.
Having contemplated, one makes an exertion. Having made an exertion, one
realizes with the body the ultimate truth and, having penetrated it
with discernment, sees it.



MN 70


In more practical terms, the Buddha taught this “gradual training” (anupubbi-katha)
as a process that unfolds in six stages, guiding newcomers from first
principles through progressively more advanced teachings, all the way to
the fulfillment of the Four Noble Truths and the full realization of nibbana:


Then the Blessed
One, having encompassed the awareness of the entire assembly with his
awareness, asked himself, “Now who here is capable of understanding the
Dhamma?” He saw Suppabuddha the leper sitting in the assembly, and on
seeing him the thought occurred to him, “This person here is capable of
understanding the Dhamma.” So, aiming at Suppabuddha the leper, he gave a step-by-step talk, i.e., a talk on giving, a talk on virtue, a talk on heaven; he declared the drawbacks, degradation, & corruption of sensual passions, and the rewards of renunciation.
Then when he saw that Suppabuddha the leper’s mind was ready,
malleable, free from hindrances, elated, & bright, he then gave the
Dhamma-talk peculiar to Awakened Ones, i.e., stress, origination, cessation, & path.
And just as a clean cloth, free of stains, would properly absorb a dye,
in the same way, as Suppabuddha the leper was sitting in that very
seat, the dustless, stainless Dhamma eye arose within him, “Whatever is
subject to origination is all subject to cessation.”



Ud 5.3


At each stage of the training the practitioner discovers a new and important dimension of the law of cause-and-effect — kamma, the cornerstone of Right View. It is thus a very useful organizing framework with which to view the entirety of the Buddha’s teachings.


The gradual training begins with the practice of generosity,
which helps begin the long process of weakening the unawakened
practitioner’s habitual tendencies to cling — to views, to sensuality,
and to unskillful modes of thought and behavior. This is followed by the
development of virtue,
the basic level of sense-restraint that helps the practitioner develop a
healthy and trustworthy sense of self. The peace of mind born from this
level of self-respect provides the foundation for all further progress
along the path. The practitioner now understands that some kinds of
happiness are deeper and more dependable than anything that
sense-gratification can ever provide; the happiness born of generosity
and virtue can even lead to rebirth in heaven — either literal or metaphorical. But eventually the practitioner begins to recognize the intrinsic drawbacks
of even this kind of happiness: as good as rebirth in wholesome states
may be, the happiness it brings is not a true and lasting one, for it
relies on conditions over which he or she ultimately has no control.
This marks a crucial turning point in the training, when the
practitioner begins to grasp that true happiness will never be found in
the realm of the physical and sensual world. The only possible route to
an unconditioned happiness lies in renunciation,
in turning away from the sensual realm, by trading the familiar, lower
forms of happiness for something far more rewarding and noble. Now, at
last, the practitioner is ripe to receive the teachings on the Four Noble Truths, which spell out the course of mental training required to realize the highest happiness: nibbana.


Many Westerners
first encounter the Buddha’s teachings on meditation retreats, which
typically begin with instructions in how to develop the skillful
qualities of right mindfulness and right concentration. It is worth noting that, as important as these qualities are, the Buddha placed them towards the very end
of his gradual course of training. The meaning is clear: to reap the
most benefit from meditation practice, to bring to full maturity all the qualities needed for Awakening, the fundamental groundwork must not be overlooked. There is no short-cutting this process.


Here is the Buddha’s six-stage gradual training in more detail:



  1. Generosity (dana)
  2. Virtue (sila)


o        The 5 Precepts



o        The 8 Precepts



o        The 10 Precepts



o        Uposatha observance days (including this year’s calendar of Uposatha days)



  1. Heaven (sagga)


o        The Thirty-one Planes of Existence



  1. Drawbacks (adinava)
  2. Renunciation (nekkhamma)
  3. The Four Noble Truths (cattari ariya saccani)


                               i.            The Noble Truth of Dukkha (dukkha ariya sacca)



§         Dukkha



§         The round of rebirth (samsara)



                             ii.            The Noble Truth of the Cause of Dukkha (dukkha samudayo ariya sacca)



§         Craving (tanha)



§         Ignorance (avijja)



                           iii.            The Noble Truth of the Cessation of Dukkha (dukkha nirodho ariya sacca)



§         Nibbana



                          iv.            The Noble Truth of the Path Leading to the Cessation of Dukkha (dukkha nirodha gamini patipada ariya sacca) — The Noble Eightfold Path:


Division

Path Factor

Discernment (pañña)

1. Right View (samma-ditthi)

§                                             Intentional action (kamma)

§                                             Admirable friendship (kalyanamittata)

2. Right Resolve (samma-sankappo)

Virtue (sila)

3. Right Speech (samma-vaca)

4. Right Action (samma-kammanto)

5. Right Livelihood (samma-ajivo)

Concentration (samadhi)

6. Right Effort (samma-vayamo)

7. Right Mindfulness (samma-sati)

8. Right Concentration (samma-samadhi)

§                                             Jhana





Notes


1.
Countless students over the centuries have invested inordinate time and
energy grappling with the question, “Is Enlightentment ’sudden’ or is
it ‘gradual’?” These and other passages from the Canon make the Buddha’s
own view on the matter quite clear: The mind develops gradually, until
it is ripe to make that sudden leap to Awakening.


See also: Refuge: An Introduction to the Buddha, Dhamma, and Sangha by Thanissaro Bhikkhu.

20) தமிழ் செம்மொழி
20) பாரம்பரிய இசைத்தமிழ் செம்மொழி

1986 வி செப் 15 2016

கற்றுக்கொண்ட பாடங்கள் பயன்படுத்தி இந்த கூகிள் மொழிபெயர்ப்பு தமிழ் சரியான மொழிபெயர்ப்பு வழங்க செய்க

விழித்தெழுந்த ஒன் https://translate.google.com/True போதனைகள்

அறநெறிப்

படிப்படியாக பயிற்சி

அறம், உண்மை புத்தர் மூலம் கற்று, படிப்படியாக திறந்துகொண்டது. புத்தர் விழிப்பு பயிற்சியற்ற மற்றும் தயார் மனதில் நீல வெளியே ஒரு ஆணி போல் நிகழவில்லை என்று பல முறை தெளிவுபடுத்தப்பட்டுள்ளது. மாறாக, அது பல நிலைகளில் ஒரு நீண்ட பயணம் முடிவடைகிறது: 1

கடல்
படிப்படியாக அலமாரியில், படிப்படியாக சாய்வு, படிப்படியாக சாய்வு,
திடீரென்று ஒரு நீண்ட நீட்டிக்க பின்னர், அதே வழியில் இந்த கோட்பாடு
மற்றும் ஒழுக்கம் (தம்ம-வினய) துளி-ஆஃப் உள்ளது போல் படிப்படியாக பயிற்சி,
படிப்படியாக செயல்திறன் உள்ளது
, ஒரு ஊடுருவல் ஒரு படிப்படியான முன்னேற்றத்தை, மட்டுமே நீண்ட நீட்டிக்க பின்னர் ஆத்ம அறிவு வேண்டும்.

- உத் 5.5

துறவிகள், நான் ஆத்ம அறிவு எட்ட ஒரே நேரத்தில் அனைத்து என்று சொல்ல வேண்டாம். மாறாக, ஆத்ம அறிவு எட்ட படிப்படியாக பயிற்சி, படிப்படியாக நடவடிக்கை, படிப்படியாக நடைமுறையில் பிறகு. எப்படி அங்கு படிப்படியாக பயிற்சி, படிப்படியாக நடவடிக்கை, படிப்படியாக நடைமுறையில் பிறகு ஆத்ம அறிவு அடைவதாக இருக்கிறது? அங்கு, தண்டனை எழுந்துள்ளன போது வழக்கு, ஒரு வருகைகள் [ஒரு ஆசிரியர்] உள்ளது. தி்ட்டம், ஒரு நெருங்கிய வளரும். நெருங்கிய வளர்ந்து, ஒரு காது வழங்கியிருக்கிறது. கடன் கொடுத்தது காது கொண்ட, ஒரு தம்ம கேட்கிறான். அறநெறிப் கேட்ட பின்னர், ஒரு அதை அறியாது. நினைவு, ஒரு போதித்தவற்றின் அர்த்தத்தை ஊடுருவி. பொருள் ஊடுருவி, ஒரு போதனைகள் யோசித்த மூலம் உடன்பாடு. போதனைகள் யோசித்த மூலம் ஒரு உடன்பாடு இருப்பது அங்கு, ஆசை எழுகிறது. ஆசை எழுந்துள்ளன போது, ஒரு தயாராக உள்ளது. ஒரு தயாராக உள்ளது போது, ஒரு சிந்திக்கிறது. சிந்தித்தார் நிலையில், ஒரு ஒரு உழைப்பு உள்ளது. ஒரு உழைப்பு கொண்டு, ஒரு உடல் இறுதி உண்மை கொண்டு உணர்கிறான், பகுத்தறிவின் மூலமாக ஊடுருவி நிலையில் அது காண்கிறது.

- எம்.என் 70

மேலும்
நடைமுறை அர்த்தத்தில், புத்தர் நான்கு உன்னத உண்மைகளை நிறைவேற்றம் அனைத்து
வழி படிப்படியாக இன்னும் மேம்பட்ட போதனைகள் மூலம் கொள்கைகளை
புதுமுகங்கள் வழிகாட்டும், ஆறு கட்டங்களில் எங்கு செல்கிறது என்று ஒரு
செயல்முறை இந்த “படிப்படியாக பயிற்சி” (anupubbi-கதா) கற்று, மற்றும்
நிப்பானைவை முழுமையாக புரிந்துகொள்ளாமல்:

பின்
ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட ஒரு அவரது விழிப்புணர்வு சபையார் விழிப்புணர்வு
இணைத்துக்கொண்டிருந்தன நிலையில், தன்னை கேட்டார், “இப்போது இங்கு
அறநெறிப் புரிந்து கொள்ள முடியுமா?”
அவர்
குஷ்டரோகி சட்டசபை உட்கார்ந்து, சிந்தனை, அவருக்கு ஏற்பட்டது அவரைக்
கண்டு Suppabuddha பார்த்தேன் “இந்த நபர் இங்கே அறநெறிப் புரிந்து கொள்ள
முடியுமா.”
எனவே,
Suppabuddha குஷ்டரோகி நோக்கமாக, அவர் ஒரு படி மூலம் படி பேச்சு
கொடுத்தது, அதாவது, கொடுத்து, நல்லொழுக்கம், பரலோகத்தில் ஒரு பேச்சு
ஒரு பேச்சு ஒரு பேச்சு;
அவர் குறைபாடுகள், சீரழிவு, மற்றும் பாலுணர்வு உணர்வுகளை ஊழல், மற்றும் முடிதுறக்கும் வெகுமதிகளை அறிவித்தார். பின்னர்
அவர் Suppabuddha குஷ்டரோகி மனதில், தயாராக இணக்கமான, தடைகளை இருந்து
இலவச, பறப்பது, மற்றும் பிரகாசமான என்று பார்த்த போது, அவர் பின்னர்
அறநெறிப் பேச்சு விழித்துக்கொண்டது ஒன்ஸ், அதாவது, மன அழுத்தம்,
தோற்றுவாய், நிறுத்துதல், மற்றும் பாதை விசித்திரமான கொடுத்தார்.
மேலும்,
ஒரு சுத்தமான துணியை, கறை இலவச, ஒழுங்காக, ஒரு சாயம் உறிஞ்சி வேண்டும் அதே
வழியில், Suppabuddha போன்ற குஷ்டரோகி என்று மிகவும் இருக்கை
உட்கார்ந்து, dustless, துருப்பிடிக்காத அறநெறிப் கண் அவரை உள்ள, எழுந்து
“என்ன தோற்றுவாய் உட்பட்டது ஆகும்
நிறுத்தத்திற்கு காரணம். “

- உத் 5.3

கம்மா,
சரியான பார்வை அடித்தளமாக - பயிற்சியாளர் பயிற்சி ஒவ்வொரு கட்டத்திலும்
காரணம் மற்றும் விளைவு சட்டம் ஒரு புதிய மற்றும் முக்கியமான பரிமாணத்தை
கண்டுபிடிக்கிறார்.
இவ்வாறு அது புத்தரின் போதனைகள் முழுமையாக பார்வையிட இது ஒரு மிகவும் பயனுள்ளதாக ஒழுங்குபடுத்தல் கட்டமைப்புக்கு உள்ளது.

உணர்ச்சி
மிகு வேண்டும், காட்சிகள், மற்றும் சிந்தனை மற்றும் நடத்தை unskillful
முறைகள் - படிப்படியாக பயிற்சி ஒட்டி செய்ய விழிப்படையாத பயிற்சி
பழக்கமானவர்கள் போக்குகள் பலவீனப்படுத்தி நீண்ட செயல்முறை தொடங்க உதவும்
தாராள பயிற்சி, தொடங்குகிறது.
இந்த
நல்லொழுக்க வளர்ச்சி தொடர்ந்து, பயிற்சியாளர் உதவுகிறது என்று உணர்வு
கட்டுப்பாட்டு அடிப்படை நிலை சுய ஒரு ஆரோக்கியமான மற்றும் நம்பகமான உணர்வை
உருவாக்க.
சுய மரியாதை இந்த நிலை இருந்து பிறந்த மன அமைதி பாதையில் அனைத்து மேலும் முன்னேற்றம் அடித்தளத்தை வழங்குகிறது. பயிற்சியாளர்
இப்போது மகிழ்ச்சி சில வகையான ஆழமான மற்றும் உணர்வு-மனநிறைவு எப்போதும்
வழங்க முடியும் என்று எதையும் விட நம்பகமான உள்ளன என்று புரிந்து;
பெருந்தன்மை மற்றும் நல்லொழுக்க பிறந்த மகிழ்ச்சியை கூட பரலோகத்தில் மறுபிறப்பு ஏற்படலாம் - எழுத்தியல் அல்லது உருவக அல்லது. ஆனால்
இறுதியில் பயிற்சியாளர் மகிழ்ச்சியை கூட இந்த வகையான உள்ளார்ந்த
குறைபாடுகள் அங்கீகரிக்க தொடங்குகிறது: ஆரோக்கியமுள்ள மாநிலங்களில்
மறுபிறப்பு இருக்கலாம் என நல்ல, அதை கொண்டு மகிழ்ச்சியை ஒரு உண்மையான
மற்றும் நீடித்த ஒரு, அது நிலைமைகளை நம்பியுள்ளது உள்ளது என, இது தொடர்பாக
அவர் அல்லது இறுதியில் அவர்
எந்த கட்டுப்பாடு உள்ளது. பயிற்சியாளர்
உண்மையான மகிழ்ச்சியை உடல் மற்றும் பாலுணர்வு உலக உலகினில் காணப்படும்
மாட்டேன் என்று புரிந்து தொடங்கும் போது இந்த பயிற்சி, ஒரு முக்கிய
திருப்புமுனை.
ஒரு
நிபந்தனை அற்ற சந்தோஷம் மட்டுமே பாதை மிகவும் வெகுமதி மற்றும் மந்த
ஏதாவது மகிழ்ச்சி தெரிந்திருந்தால், குறைவான வடிவங்கள் வர்த்தகம்,
சிற்றின்ப ஆளுகையிலிருந்து புறக்கணித்தவர்களாகவே, துறவு உள்ளது.
நிப்பானைவை: இப்போது, கடந்த, பயிற்சியாளர் பழுத்த மன பயிற்சி உயர்ந்த
மகிழ்ச்சியைக் உணர வேண்டும் நிச்சயமாக எடுத்தியம்புவதாக அமைந்திருக்கும்
நான்கு உன்னத உண்மைகளை மீது போதனைகள், பெற உள்ளது.

பல
மேற்கத்தியர்கள் முதல் பொதுவாக வலது நெறிகள் மற்றும் வலது செறிவு
திறமையான பண்புகளை வளர்த்துக்கொள்ள எப்படி வழிமுறைகளை தொடங்க இது தியானம்
புனிதர், மீது புத்தரின் போதனைகள் சந்திப்பதில்லை.
அது,
என்று இந்த குணங்கள் முக்கியமானவை என, புத்தர் பயிற்சி அவரது படிப்படியாக
நிச்சயமாக மிகவும் இறுதியில் அவர்களை வைக்கப்படும் குறிப்பிட்டார் மதிப்பு.
பொருள்
தெளிவாக இல்லை: விழிப்பு தேவையான அனைத்து தகுதிகளும் முழு முதிர்ச்சி
கொண்டுவர, தியானம் பயிற்சி இருந்து மிகவும் நன்மை அறுவடை செய்ய, அடிப்படை
அடிப்படையை கண்காணிக்கவில்லை கூடாது.
எந்த குறுகிய வெட்டு இந்த வழிவகை இல்லை.

இங்கே இன்னும் விரிவாக புத்தரின் ஆறு-நிலை படிப்படியாக பயிற்சி:

    
பி.ஆர்.பி. (Dana)
    
நல்லொழுக்கம் (சிலா)

ஓ 5 கட்டளைகளை

ஓ 8 கட்டளைகளை

ஓ 10 கட்டளைகளை

ஓ Uposatha கடைபிடித்தல் நாட்கள் (Uposatha நாட்கள் இந்த ஆண்டு காலண்டர் உட்பட)

    
ஹெவன் (sagga)

வாழ்வின் முப்பத்தி ஒன்று விமானங்கள் ஓ

    
குறைபாடுகள் (adinava)
    
ரெனுன்சியேஷன் (நெக்கம்மா)
    
நான்கு உன்னத உண்மைகளை (cattari Ariya saccani)

                               
நான். துக்கம் என்ற நோபல் உண்மை (துக்கம் Ariya சக்கா)

துக்கம் §

மறுபிறப்பு சுற்று (சம்சாரம்) §

                             
II. துக்கம் சமயத்தின் நோபல் உண்மை (துக்கம் samudayo Ariya சக்கா)

ஏங்கி (தன்ஹா) §

அறியாமை (avijja) §

                           
III. துக்கம் கருணைகளின் நோபல் உண்மை (துக்கம் nirodho Ariya சக்கா)

நிப்பானாவின் §

                          
IV. துக்கம் இடைநிறுத்தம் செல்லும் பாதையின் நோபல் உண்மை (துக்கம் நிரோதம் காமினி patipada Ariya சக்கா) - நோபல் எட்டுமடிப்பு பாதை:

பிரிவு


பாதை காரணி

விவேகம் (பன்னா)


1. சரியான பார்வை (sammā-diṭṭhi)

வேண்டுமென்றே நடவடிக்கை (காமா) §

அட்மைரபிள் நட்பு (kalyanamittata) §

2. சரிசெய்யவே (sammā-sankappo)

நல்லொழுக்கம் (சிலா)


3. சரியான பேச்சு (sammā-vācā)

4. சரியான செயல் (sammā-kammanto)

5. வலது வாழ்வாதாரம் (sammā-ajivo)

செறிவு (சமாதி)


6. சரியான முயற்சி (sammā-vayamo)

7. சரியான கவனமுள்ளதன்மை (sammā-sati)

8. சரியான ஒருமுகப்படுத்துதல் (sammā-samādhi)

ஞானத்தில் §

குறிப்புகள்

பல
நூற்றாண்டுகளாக 1. எண்ணற்ற மாணவர்கள், மட்டுமீறிய நேரம் மற்றும் ஆற்றல்
கேள்வி கிடுக்கிப்பிடி முதலீடு செய்துள்ளன “Enlightentment ‘திடீர்’ அல்லது
அது ‘படிப்படியாக’ ஆகும்?”
கேனான் இருந்து இந்த மற்றும் பிற பத்திகளை விஷயத்தில் புத்தர் சொந்த
பார்வை தெளிவாக்குகிறது: அது விழிப்பு வேண்டும் என்று திடீரென பாய்ச்சல்
செய்ய கனியும் வரை மனதில், படிப்படியாக உருவாகிறது.

மேலும் காண்க: புகலிடம்: புத்தர், அறம், மற்றும் தனிஸ்ஸாரோ Bhikkhu மூலம் சங்கத்தினருக்கு ஓர் அறிமுகம்.


comments (0)
2-11-2007-Spiritual Community of The True Followers of The Path Shown by The Awakened One-What is Theravada Buddhism?-Many Buddhisms, One Dhamma-vinaya-Sangha
Filed under: General
Posted by: site admin @ 5:53 pm
comments (0)