http://www.buddha-vacana.org/sutta/digha/dn22.html
F. Navasivathika Pabba
(1)
Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ
sivathikāya chaḍḍitaṃ ekāha·mataṃ vā dvīha·mataṃ vā tīha·mataṃ vā
uddhumātakaṃ vinīlakaṃ vipubbaka·jātaṃ, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati:
‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atīto’ ti.
F. Section on the nine charnel grounds
(1)
Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body,
cast away in a charnel ground, one day dead, or two days dead or three
days dead, swollen, bluish and festering, he considers this very kāya:
“This kāya also is of such a nature, it is going to become like this,
and is not free from such a condition.”
F. ஒன்பது இடுகாடு நிலத்தளங்கள் மேலான பிரிவு
மேலும், பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, ஒருவேளை அவர் தொலைவான இடத்தில்
ஒரு பிரேதம் இடுகாடு நிலத்தளத்தில் எறியப்பட்டு இருப்பதைப் பார்த்துக்
கொண்டிருஇந்தால், ஒரு நாள் இறந்த, அல்லது இரண்டு நாட்கள் இறந்த, அல்லது
மூன்று நாட்கள் இறந்த, வீங்கிய, சற்றே நீலமான மற்றும் புரைத்துச் சீக்கொண்ட
நிலையில், அவர் இந்த மெய்ம்மூலமான kāya உடல்/காய ஆழ்ந்து ஆராய: “இந்த
kāya உடல்/காய கூட அவ்வகைப்பட்ட ஒரு இயற்கை ஆற்றல் உடையதாக இருக்கிறது,
அதுவும் இப்படி ஆகத்தொடங்கு போக இருக்கிறது, மற்றும் அத்தகைய ஒரு
கட்டுப்பாட்டு வரம்புகளற்ற நிலைமை இருந்து வேறல்ல.
Iti ajjhattaṃ vā kāye
kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati,
ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī
vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati,
samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā
pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya
paṭissati·mattāya, a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati.
Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati.
Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells
observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya
internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena
in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya,
or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in
kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just
to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and
does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu
dwells observing kāya in kāya.
இவ்வாறு
அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார்,
அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை
காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால்
உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால்
உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில்
எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம்
மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.
(2)
Puna ca·paraṃ,
bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya chaḍḍitaṃ
kākehi vā khajjamānaṃ kulalehi vā khajjamānaṃ gijjhehi vā khajjamānaṃ
kaṅkehi vā khajjamānaṃ sunakhehi vā khajjamānaṃ byagghehi vā khajjamānaṃ
dīpīhi vā khajjamānaṃ siṅgālehi vā khajjamānaṃ vividhehi vā
pāṇaka·jātehi khajjamānaṃ, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho
kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atīto’ ti.
(2)
Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body,
cast away in a charnel ground, being eaten by crows, being eaten by
hawks, being eaten by vultures, being eaten by herons, being eaten by
dogs, being eaten by tigers, being eaten by panthers, being eaten by
various kinds of beings, he considers this very kāya: “This kāya also is
of such a nature, it is going to become like this, and is not free from
such a condition.”
மேலும்,
பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, ஒருவேளை அவர் தொலைவான இடத்தில் ஒரு
பிரேதம் இடுகாடு நிலத்தளத்தில் எறியப்பட்டு இருப்பதைப் பார்த்துக்
கொண்டிருந்தால்,காகங்களால் தின்னப்பட்டு, பருந்துகளால் தின்னப்பட்டு,
பிணந்தின்னிக் கழுகுகளால் தின்னப்பட்டு, நாரைகளால் தின்னப்பட்டு, நாய்களால்
தின்னப்பட்டு, புலிகளால் தின்னப்பட்டு, சிறுத்தைகளால் தின்னப்பட்டு,
பல்வேறு வகைப்பட்ட அசரீரிவஸ்துக்களால் தின்னப்பட்டு, அவர் இந்த
மெய்ம்மூலமான kāya உடல்/காய ஆழ்ந்து ஆராய: “இந்த kāya உடல்/காய கூட
அவ்வகைப்பட்ட ஒரு இயற்கை ஆற்றல் உடையதாக இருக்கிறது, அதுவும் இப்படி
ஆகத்தொடங்கு போக இருக்கிறது, மற்றும் அத்தகைய ஒரு கட்டுப்பாட்டு
வரம்புகளற்ற நிலைமை இருந்து வேறல்ல.
Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati,
bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye
kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati,
vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī
vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā
hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya, a·nissito ca viharati, na
ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye
kāyānupassī viharati.
Thus he dwells observing kāya in
kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he
dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells
observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the
passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya
and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is
kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere
paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the
world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.
இவ்வாறு
அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார்,
அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை
காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால்
உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால்
உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில்
எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு
ஞானம்மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.
(3)
Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ
sivathikāya chaḍḍitaṃ aṭṭhika·saṅkhalikaṃ sa·maṃsa·lohitaṃ
nhāru·sambandhaṃ, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo
evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atīto’ ti.
(3)
Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body,
cast away in a charnel ground, a squeleton with flesh and blood, held
together by tendons, he considers this very kāya: “This kāya also is of
such a nature, it is going to become like this, and is not free from
such a condition.”
மேலும்,
பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, ஒருவேளை அவர் தொலைவான இடத்தில் ஒரு
பிரேதம் இடுகாடு நிலத்தளத்தில் எறியப்பட்டு இருப்பதைப் பார்த்துக்
கொண்டிருந்தால், ஒரு மனித எலும்புக் கூடு தசை மற்றும்
இரத்தத்துடன்,நரம்புகளால் ஒன்றாய் பிடிக்கப்பட்டு,அவர் இந்த மெய்ம்மூலமான
kāya உடல்/காய ஆழ்ந்து ஆராய: “இந்த kāya உடல்/காய கூட அவ்வகைப்பட்ட ஒரு
இயற்கை ஆற்றல் உடையதாக இருக்கிறது, அதுவும் இப்படி ஆகத்தொடங்கு போக
இருக்கிறது, மற்றும் அத்தகைய ஒரு கட்டுப்பாட்டு வரம்புகளற்ற நிலைமை
இருந்து வேறல்ல.
Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati,
bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye
kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati,
vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī
vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā
hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya, a·nissito ca viharati, na
ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye
kāyānupassī viharati.
Thus he dwells observing kāya in
kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he
dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells
observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the
passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya
and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is
kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere
paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the
world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.
இவ்வாறு
அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார்,
அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை
காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால்
உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால்
உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில்
எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு
ஞானம்மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.
(4)
Puna ca·paraṃ, bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ
sivathikāya chaḍḍitaṃ aṭṭhika·saṅkhalikaṃ ni·maṃsa·lohita·makkhitaṃ
nhāru·sambandhaṃ, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo
evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atīto’ ti.
(4)
Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body,
cast away in a charnel ground, a squeleton without flesh and smeared
with blood, held together by tendons, he considers this very kāya: “This
kāya also is of such a nature, it is going to become like this, and is
not free from such a condition.”
மேலும்,
பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, ஒருவேளை அவர் தொலைவான இடத்தில் ஒரு
பிரேதம் இடுகாடு நிலத்தளத்தில் எறியப்பட்டு இருப்பதைப் பார்த்துக்
கொண்டிருந்தால், ஒரு மனித எலும்புக் கூடு தசைகளில்லாமல் மற்றும் இரத்தம்
பூசப்பட்டு, நரம்புகளால் ஒன்றாய் பிடிக்கப்பட்டு,அவர் இந்த மெய்ம்மூலமான
kāya உடல்/காய ஆழ்ந்து ஆராய: “இந்த kāya உடல்/காய கூட அவ்வகைப்பட்ட ஒரு
இயற்கை ஆற்றல் உடையதாக இருக்கிறது, அதுவும் இப்படி ஆகத்தொடங்கு போக
இருக்கிறது, மற்றும் அத்தகைய ஒரு கட்டுப்பாட்டு வரம்புகளற்ற நிலைமை
இருந்து வேறல்ல.
Iti ajjhattaṃ vā kāye
kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati,
ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī
vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati,
samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā
pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya
paṭissati·mattāya, a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke upādiyati.
Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati.
Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells
observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya
internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena
in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya,
or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in
kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just
to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and
does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu
dwells observing kāya in kāya.
இவ்வாறு
அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார்,
அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை
காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால்
உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால்
உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில்
எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம்
மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.
(5)
Puna ca·paraṃ,
bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya chaḍḍitaṃ
aṭṭhika·saṅkhalikaṃ apagata·maṃsa·lohitaṃ nhāru·sambandhaṃ, so imam·eva
kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī
evaṃ·an·atīto’ ti.
(5)
Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu,
just as if he was seeing a dead body, cast away in a charnel ground, a
squeleton without flesh nor blood, held together by tendons, he
considers this very kāya: “This kāya also is of such a nature, it is
going to become like this, and is not free from such a condition.”
மேலும்,
பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, ஒருவேளை அவர் தொலைவான இடத்தில் ஒரு
பிரேதம் இடுகாடு நிலத்தளத்தில் எறியப்பட்டு இருப்பதைப் பார்த்துக்
கொண்டிருந்தால், ஒரு மனித எலும்புக் கூடு தசைகளில்லாமல் மற்றும் இரத்தம்
இல்லாமல், நரம்புகளால் ஒன்றாய் பிடிக்கப்பட்டு,அவர் இந்த மெய்ம்மூலமான
kāya உடல்/காய ஆழ்ந்து ஆராய: “இந்த kāya உடல்/காய கூட அவ்வகைப்பட்ட ஒரு
இயற்கை ஆற்றல் உடையதாக இருக்கிறது, அதுவும் இப்படி ஆகத்தொடங்கு போக
இருக்கிறது, மற்றும் அத்தகைய ஒரு கட்டுப்பாட்டு வரம்புகளற்ற நிலைமை
இருந்து வேறல்ல.
Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī viharati, bahiddhā vā kāye
kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati;
samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, vaya-dhamm·ānupassī vā
kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati;
‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā hoti, yāvadeva
ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya, a·nissito ca viharati, na ca kiñci loke
upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati.
Thus he dwells observing kāya in kāya internally, or he dwells
observing kāya in kāya externally, or he dwells observing kāya in kāya
internally and externally; he dwells observing the samudaya of phenomena
in kāya, or he dwells observing the passing away of phenomena in kāya,
or he dwells observing the samudaya and passing away of phenomena in
kāya; or else, [realizing:] “this is kāya!” sati is present in him, just
to the extent of mere ñāṇa and mere paṭissati, he dwells detached, and
does not cling to anything in the world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu
dwells observing kāya in kāya.
இவ்வாறு
அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார்,
அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை
காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால்
உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால்
உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில்
எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம்
மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.
(6)
Puna ca·paraṃ,
bhikkhave, bhikkhu seyyathāpi passeyya sarīraṃ sivathikāya chaḍḍitaṃ
aṭṭhikāni apagata·sambandhāni disā vidisā vikkhittāni, aññena
hatth·aṭṭhikaṃ aññena pād·aṭṭhikaṃ aññena gopphak·aṭṭhikaṃ aññena
jaṅgh·aṭṭhikaṃ aññena ūru·ṭṭhikaṃ aññena kaṭi·ṭṭhikaṃ aññena
phāsuk·aṭṭhikaṃ aññena piṭṭh·iṭṭhikaṃ aññena khandh·aṭṭhikaṃ aññena
gīv·aṭṭhikaṃ aññena hanuk·aṭṭhikaṃ aññena dant·aṭṭhikaṃ aññena
sīsakaṭāhaṃ, so imam·eva kāyaṃ upasaṃharati: ‘ayaṃ pi kho kāyo
evaṃ·dhammo evaṃ·bhāvī evaṃ·an·atīto’ ti.
(6)
Furthermore, bhikkhus, a bhikkhu, just as if he was seeing a dead body,
cast away in a charnel ground, disconnected bones scattered here and
there, here a hand bone, there a foot bone, here an ankle bone, there a
shin bone, here a thigh bone, there a hip bone, here a rib, there a back
bone, here a spine bone, there a neck bone, here a jaw bone, there a
tooth bone, or there the skull, he considers this very kāya: “This kāya
also is of such a nature, it is going to become like this, and is not
free from such a condition.”மேலும், பிக்குக்களுக்களே, ஒரு பிக்கு, ஒருவேளை அவர் தொலைவான இடத்தில் ஒரு பிரேதம் இடுகாடு நிலத்தளத்தில் எறியப்பட்டு
இருப்பதைப்
பார்த்துக் கொண்டிருந்தால், கழற்றபட்ட எலும்புகள் அங்குமிங்குமா சிதறலான,
இங்கே ஒரு கை எலும்பு, அங்கே ஒரு கால் எலும்பு, இங்கே ஒரு கணுக்கால்
எலும்பு, அங்கே ஒரு முழந்தாள் எலும்பு, இங்கே ஒரு தொடை எலும்பு, அங்கே ஒரு
இடுப்பு எலும்பு, இங்கே ஒரு தொடை எலும்பு, அங்கே ஒரு விலா எலும்பு, இங்கே
ஒரு தொடை எலும்பு, அங்கே ஒரு முதுகு எலும்பு, இங்கே ஒரு தண்டெலும்பு, அங்கே
ஒரு கழுத்து எலும்பு, இங்கே ஒரு தாடை எலும்பு, அங்கே ஒரு பல் எலும்பு
அல்லது அங்கே ஒரு மண்டை ஓடு என அவர் இந்த மெய்ம்மூலமான kāya உடல்/காய
ஆழ்ந்து ஆராய: “இந்த kāya உடல்/காய கூட அவ்வகைப்பட்ட ஒரு இயற்கை ஆற்றல்
உடையதாக இருக்கிறது, அதுவும் இப்படி ஆகத்தொடங்கு போக இருக்கிறது, மற்றும்
அத்தகைய ஒரு கட்டுப்பாட்டு வரம்புகளற்ற நிலைமை இருந்து வேறல்ல.
Iti ajjhattaṃ vā kāye kāyānupassī
viharati, bahiddhā vā kāye kāyānupassī viharati, ajjhatta-bahiddhā vā
kāye kāyānupassī viharati; samudaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati,
vaya-dhamm·ānupassī vā kāyasmiṃ viharati, samudaya-vaya-dhamm·ānupassī
vā kāyasmiṃ viharati; ‘atthi kāyo’ ti vā pan·assa sati paccupaṭṭhitā
hoti, yāvadeva ñāṇa·mattāya paṭissati·mattāya, a·nissito ca viharati, na
ca kiñci loke upādiyati. Evam·pi kho, bhikkhave, bhikkhu kāye
kāyānupassī viharati.
Thus he dwells observing kāya in
kāya internally, or he dwells observing kāya in kāya externally, or he
dwells observing kāya in kāya internally and externally; he dwells
observing the samudaya of phenomena in kāya, or he dwells observing the
passing away of phenomena in kāya, or he dwells observing the samudaya
and passing away of phenomena in kāya; or else, [realizing:] “this is
kāya!” sati is present in him, just to the extent of mere ñāṇa and mere
paṭissati, he dwells detached, and does not cling to anything in the
world. Thus, bhikkhus, a bhikkhu dwells observing kāya in kāya.
இவ்வாறு
அவர் kāya in kāya உடல்/காயத்தை காயதுக்குள் கண்காணி வாசம் செய்கிரார்,
அல்லது காயத்தை காயதுக்கு வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார், அல்லது காயத்தை
காயதுக்கு உள்ளே மற்றும் வெளியே கண்காணி வாசம் செய்கிரார்;புலன்களால்
உணரத்தக்க எழுச்சி கண்காணி வாசம் செய்கிரார், மற்றும் புலன்களால்
உணரத்தக்கதை கடந்துசெல்லுவதை கண்காணித்து வாசம் செய்கிரார்; இல்லாவிடில்
எச்சரிக்கையாயிருக்கிற உணர் உடனிருக்கிறதை,சும்மா வெறும் ஓர்அளவு ஞானம்
மற்றும் ஓர்அளவு paṭissati என எண்ணி பற்றறு வாசம் செய்கிரார்.
