2522 Sun 4 Feb 2018 LESSON
http://www.tipitaka.org/eot https://www.youtube.com/watch?v=RblJLKC-V8M&t=418s https://www.youtube.com/watch…
The Suttanta Piṭaka is a collection of all the discourses The Suttanta Piṭaka brings out the meaning of the Buddha’s The Suttanta Piṭaka is divided into five separate collections known as nikāyas. They are Dīgha Nikāya, Majjhima Nikāya, Saṃyutta Nikāya, Aṅguttara Nikāya, and Khuddaka Nikāya. Observances and Practices in the Teaching of the Buddha In the Suttanta Piṭaka are found not only the fundamentals of Sīla-moral purity through right conduct. Samādhi-purity of mind through concentration (samatha). Paññā-purity of insight through Vipassana meditation.
To begin with one must make the right resolution to take refuge Buddhaṃ Saranaṃ Gacchāmi (I take refuge in the Buddha) Dhammaṃ Saranaṃ Gacchāmi (I take refuge in the Dhamma)
This recitation became the formula of declaration of faith in Saṅghaṃ Saranaṃ Gacchāmi (I take refuge in the Sangha)
On the Right Way to Give Alms As a practical step capable of immediate and fruitful use by The motivating force in an act of charity is the volition, the (1) The volition that starts with the thought “I shall make an (2) The volition that arises at the moment of making the offering while handing it over to the recipient: muñca cetanā (volition during the act). (3) The volition accompanying the joy and rejoicing which arise
Whether the offering is made in homage to the living Buddha or The discourses also explain the incorrect attitudes of mind with which no act of charity should be performed. A donor should avoid looking down on others who cannot make a When an act of charity is motivated by expectations of It is only when the good deed of alms-giving is performed out There are abundant examples in the discourses concerning charity and ways of giving alms. Moral Purity through Right Conduct: Sīla Practice of sīla forms a most fundamental aspect of the (1) I undertake to observe the precept of abstaining from killing. (2) I undertake to observe the precept of abstaining from stealing. (3) I undertake to observe the precept of abstaining from sexual misconduct. (4) I undertake to observe the precept of abstaining from telling lies. (5) I undertake to observe the precept of abstaining from alcoholic drinks, drugs or intoxicants that cloud the mind.
In addition to the negative aspect of the above formula which emphasizes abstinence, there is also the positive aspect of sīla. Depending upon the individual and the stage of one’s progress, Sīla of perfect purity serves as a foundation for the next stage of progress, samādhi-purity of mind through concentration meditation. Practical Methods of Mental Cultivation for Development of Concentration: Samādhi Mental cultivation for spiritual uplift consists of two steps. The Suttanta Piṭaka records numerous methods of meditation to The practice of mental cultivation which results ultimately in one-pointedness of mind is known as samādhi bhāvanā. Whoever wishes to develop samādhi bhāvanā When he realizes that the five hindrances have been removed he Thus one-pointedness of mind is concentration of mind when it Practical Methods of Mental Cultivation for Development of Insight Knowledge (Paññā) The subject and methods of meditation as taught in the suttas of the Piṭaka are designed both for attainment of samādhi as well as for development of insight knowledge, Vipassana ñāṇa, as a direct path to nibbāna. As a second step in the practice of meditation after achieving samādhi, As he advances in his practice and his mind becomes more and With this knowledge of extinction of āsavas he becomes The Buddha taught with only one object-the extinction of
WHAT IS SUTTANTA PIṬAKA?
in 23 Classical English,
Digha Nikaya 9 Pottapada Sutta - About States of Consciousness Part 1
Dhammaloka Suttas
Published on Nov 11, 2013
Category
Nonprofits & Activism
Digha Nikaya, or “Collection of Long Discourses” (Pali digha = “long”)
is the first division of the Sutta Pitaka, and consists of thirty-four
suttas, grouped into three vaggas, or divisions:
collection of suttas, or discourses, attributed to the Buddha and a few
of his closest disciples, containing all the central teachings of
Theravada Buddhism. (More than one thousand sutta translations are
available on this website.) The suttas are divided among five nikayas (collections):
buddha new song
153,375 views
WHAT IS SUTTANTA PIṬAKA?
delivered by the Buddha on various occasions in their entirety. A few
discourses delivered by some of the distinguished disciples of the
Buddha, such as the Venerable Sāriputta, Mahā Moggallāna, Venerable
Ānanda etc., as well as some narratives, are also included in the books
of the Suttanta Piṭaka. The discourses of the Buddha collected together
in the Suttanta Piṭaka were delivered to suit different occasions and
different audiences with different temperaments. Although the discourses
were mostly intended for the benefit of bhikkhus and deal with the
practice of the pure life and with the explanation of the teaching,
there are also several other discourses which deal with the material and
moral progress of the lay disciple.
teachings, expresses them clearly, and protects and guards them against
distortion and misinterpretation. Just like a string which serves as a
plumb-line to guide the carpenters in their work, just like a thread
which protects flowers from being scattered or dispersed when strung
together by it, similarly by means of suttas the meaning of the Buddha’s
teachings can be brought out clearly, grasped and understood correctly,
and given perfect protection from misinterpretation.
the Dhamma but also practical guidelines to make the Dhamma meaningful
and applicable to daily life. All observances and practices which form
steps in the Buddha’s Noble Path of Eight Constituents lead to spiritual
purification at three levels:
in the Buddha, to follow the Buddha’s teaching and to be guided by the
Sangha. The first disciples who made the declaration of faith in the
Buddha and committed themselves to follow his teaching were the two
merchant brothers, Tapussa and Bhallika. They were travelling with their
followers in five hundred carts when they saw the Buddha in the
vicinity of the Bodhi tree after his enlightenment. The two merchants
offered him honey rice cakes. Accepting their offering and thus breaking
the fast he had imposed on himself for seven weeks, the Buddha made
them his disciples by letting them recite after him:
the Buddha and his teaching. Later when the Sangha became established
the formula was extended to include the third commitment:
people in all walks of life the Buddha gave discourses on charity
explaining its virtues, and on the right way and the right attitude of
mind with which an offering is to be made for spiritual benefit.
will to give. Charity is a meritorious action that arises only out of
volition. Without the will to give there is no act of giving. Volition
in giving alms is of three types:
offering” and that exists during the period of preparation for making
the offering: pubba cetanā (volition before the act).
during repeated recollection of or reflection on the act of giving: apara cetanā (volition after the act).
to a minute particle of his relics after his passing away, it is the
volition, its strength and purity, that determines the nature of the
result thereof.
similar offering nor should he celebrate his own charity. Polluted by
such unworthy thoughts his volition is only of an inferior grade.
beneficial results of immediate prosperity and happiness or rebirth in
higher existences the accompanying volition is classified as mediocre.
of a spirit of renunciation motivated by thoughts of pure selflessness,
aspiring only for attainment to nibbāna where all suffering ends, that the volition underlying this act is regarded as of superior grad
Buddha’s teaching. It consists of practice of Right Speech, Right
Action, and Right Livelihood to purge oneself of impure deeds, words and
thoughts. Together with the commitment of the Threefold Refuge (as
described above) a lay disciple observes the five precepts by making the
following formal vow:
For instance, we find in many discourses the statement: “He refrains
from killing, puts aside the cudgel and the sword; full of kindness and
compassion he lives for the welfare and happiness of all living things.”
Every precept laid down in the formula has these two aspects.
other forms of precepts (e.g. eight precepts, ten precepts) may be
observed. For the bhikkhus of the order higher and advanced types of
practices of morality are laid down. The five precepts are to be always
observed by lay disciples, who may occasionally enhance their
self-discipline by observing eight or ten precepts. For those who have
already embarked on the path of a holy life the ten precepts are
essential preliminaries to further progress.
The first step is to purify the mind from all defilements and corruption
and to have it focused on a single point. A determined effort (Right
Effort) must be made to narrow down the range of thoughts in the
wavering, unsteady mind. Then attention (Right Mindfulness or
Attentiveness) must be fixed on a selected object of meditation until
one-pointedness of mind (Right Concentration) is achieved. In such a
state, the mind becomes freed from hindrances, pure, tranquil, powerful
and bright. It is then ready to advance to the second step by which magga insight and fruition may be attained in order to transcend the state of woe and sorrow.
bring about one-pointedness of mind. These methods of meditation are
dispersed throughout the suttas of the Piṭaka and are explained by the
Buddha sometimes singly, sometimes collectively, to suit the occasion
and the purpose for which they are recommended. The Buddha knew the
diversity of character and mental make-up of each individual and the
different temperaments and inclinations of those who approached him for
guidance. Accordingly he recommended different methods to different
persons to suit the special character and need of each individual.
must have been established in the observance of the precepts, with the
senses controlled, calm and self-possessed, and must be contented.
Having been established in these four conditions he must select a place
suitable for meditation, a secluded spot. Then he should sit
cross-legged keeping his body erect and his mind alert; he should start
purifying his mind of the five hindrances (sensual desire; ill-will;
sloth and torpor; restlessness and worry; and doubt) by choosing a
meditation method suitable to him and practising meditation with zeal
and enthusiasm. For instance, with the Anapana method he keeps watching
the incoming and outgoing breath until he can have his mind fixed
securely on the breath at the tip of the nose.
becomes gladdened, delighted, calm and blissful. This is the beginning
of samādhi (concentration), which will further develop until it attains one-pointedness of mind.
is aware of one object, and only one of a wholesome nature. This is
attained by the practice of meditation upon one of the subjects
recommended for the purpose by the Buddha.
when the concentrated mind has become purified, firm and imperturbable,
the meditator directs and inclines his mind to insight knowledge (vipassanā-ñāṇa). With this insight knowledge he discerns the three characteristics of the phenomenal world: impermanence (anicca), suffering (dukkha) and non-self (anattā).
more purified, firm and imperturbable, he directs and inclines his mind
to the knowledge of the extinction of moral impurities (āsavakkhaya ñāṇa). He then truly understands dukkha, the cause of dukkha, the cessation of dukkha and the path leading to the cessation of dukkha. He also comes to understand fully the moral intoxicants (āsavas) as they really are, the cause of āsavas, the cessation of āsavas and the path leading to the cessation of the āsavas.
liberated. The knowledge of liberation arises in him. He knows that
rebirth is no more, that he has lived the holy life. He has done what he
has to do for the realization of magga. There is nothing more for him to do for such realization.
suffering and release from conditioned existence. That object can be
obtained by the practice of meditation (for calm and insight) as laid
down in numerous suttas of the Suttanta Piṭaka.
19 Classical Croatian- Klasična hrvatska,20 Classical Czech-Klasická čeština,21 Classical Danish- Klassisk dansk, 19 Classical Croatian Moralna čistoća kroz pravilno ponašanje: Sīla Praksa sīla čini najosnovniji aspekt (1) Obvezujem se pridržavati se pravila o suzdržavanju od ubijanja. (2) Obvezujem se pridržavati se pravila o suzdržavanju od krađe. (3) Obvezujem se pridržavati se pravila o suzdržavanju od seksualnog ponašanja. (4) Obvezujem se pridržavati se pravila o suzdržavanju od laži. (5) Obvezujem se pridržavati se pravila o suzdržavanju od alkoholnih pića, droga ili droga koje oblažu um. Osim negativnog aspekta gornje formule koja naglašava apstinenciju, tu je i pozitivan aspekt sīla. Ovisno o pojedincu i stupnju nečijeg napretka, Sīla savršene čistoće služi kao temelj za sljedeću fazu napretka, samādhi-čistoću uma kroz koncentraciju meditacije. Praktične metode mentalnog uzgoja za razvoj koncentracije: Samādhi Mentalno uzgoj za duhovno uzdizanje sastoji se od dva koraka. Suttanta Piṭaka bilježi brojne metode meditacije za Praksa mentalne kultiviranja, koja konačno rezultira u jednoličnosti uma, poznata je kao samādhi bhāvanā. Tko želi razviti samādhi bhāvanā Kad shvati da je uklonjen pet prepreka Dakle, jedna točnost uma je koncentracija uma kada je to Praktične metode mentalnog uzgoja za razvoj znanja o spoznaji (Paññā) https://www.youtube.com/watch… IZVOR: Hrvatska enciklopedija https://www.youtube.com/watch… When I recently visited Prague, it was played all over in some of the dark-alleyed cobbled streets So I had to check that piece out again !! Note: This Smetana classical guy along with Dvorak is pretty much a godlike figure for Czechs. Video made by Neueregel https://www.youtube.com/watch… Schleswig-Holstein Music Festival
19 Klasična hrvatska
Suttanta Piṭaka je zbirka svih diskursa
koje je Buddha u nekoliko navrata dostavio u cijelosti. Nekoliko
diskursima koje su donijeli neki od uglednih učenika
Buddha, kao što je časni Sāriputta, Mahā Moggallāna, časni
Ānanda itd., Kao i neke pripovijesti, također su uključeni u knjige
od Suttanta Piṭaka. Razgovori Buddhe skupljeni su zajedno
u Suttanta Piṭaka su isporučeni tako da odgovaraju različitim prigodama i
različite publike s različitim temperamentima. Iako su diskurs
su uglavnom bili namijenjeni za dobrobit bhikkhus i baviti se
praksa čistog života i objašnjenja nastave,
postoji i nekoliko drugih diskursa koji se bave materijalom i
moralni napredak laičkog učenika.
Suttanta Piṭaka iznosi značenje Buddhe
učenja, jasno ih izražava, i štiti ih i čuva ih
izobličenja i pogrešno tumačenje. Baš kao i niz koji služi kao
vodoravnom vodom kako bi vodili stolara u svom poslu, baš kao nit
koji štiti cvijeće od raspršenja ili raspršenja kada se nanosi
zajedno njome, slično pomoću sute značenje Buddhe
učenja se jasno mogu shvatiti, shvatiti i ispravno shvatiti,
i daje savršenu zaštitu od pogrešnog tumačenja.
Suttanta Piṭaka podijeljena je u pet zasebnih zbirki poznatih kao nikāyas. Oni su Dīgha Nikāya, Majjhima Nikāya, Saṃyutta Nikāya, Agjguttara Nikāya i Khuddaka Nikāya.
Obdržavanja i prakse u podučavanju Buddhe
U Suttanta Piṭaka se nalaze ne samo osnove
Dhamma, ali i praktične smjernice kako bi Dhamma smisleno
i odnosi se na svakodnevni život. Svi oblici i postupci koji se formiraju
koraci u Buddhinom plemenitom putu osam konstituenata dovode do duhovnog
pročišćavanje na tri razine:
Sīla - moralna čistoća kroz pravilno ponašanje.
Samādhi - čistoća uma kroz koncentraciju (samatha).
Paññā-čistoća uvida kroz Vipassana meditaciju.
Za početak morate napraviti pravu rezoluciju za sklonište
u Budi, da slijedi Buddhin nauk i da ga vodi
Sangha. Prvi učenici koji su proglasili vjeru u
Buddha i obvezali se da slijede njegovo učenje bili su dvojica
trgovačka braća, Tapussa i Bhallika. Putovali su sa svojim
sljedbenici u petsto kolica kada su vidjeli Budu u
blizinu Bodhi stabla nakon prosvjetljenja. Dva trgovca
ponudio mu je med kolača od riže. Prihvaćajući njihovu ponudu i na taj način razbijanje
brz koji je nametnuo sedam tjedana, napravio je Buddha
učenicima svojim, dopuštajući im da pričaju za njim:
Buddha ṃ Sarana ṃ Gacchāmi (utječu se u Budi)
Dhammaṃ Saranaṃ Gacchāmi (utječem se u Dhammi)
Ova pripovijedanja postala je formula izjave vjere u
Buddha i njegovo učenje. Kasnije, kada je Sangha postao uspostavljen
formula je proširena na treću predanost:
Saṅghaṃ Saranaṃ Gacchāmi (utječem se u Sanghi)
Na pravi način da daju Alms
Kao praktični korak sposoban za neposrednu i plodnu uporabu od strane
ljudi u svim šetnjama života Buda je održao diskurs o ljubavi
objašnjavajući njegove vrline, i na pravi način i pravi stav
um s kojim treba biti prinos za duhovnu dobrobit.
Motivacijska sila u čin ljubavi je volja,
će dati. Ljubav je zaslužna akcija koja nastaje samo iz
volje. Bez volje dati ne postoji čin davanja. volja
u davanje milostinje je od tri vrste:
(1) Volja koja počinje misao “Ja ću napraviti a
nudi “i koja postoji tijekom razdoblja pripreme za izradu
ponuda: pubba cetanā (volja prije djela).
(2) Volja koja se pojavljuje u trenutku davanja ponude dok ga predaje primatelju: muñca cetanā (volja za vrijeme djela).
(3) Volja koja prati radost i radost koja nastaje
tijekom ponovnog sjećanja ili razmišljanja o činu davanja: apara cetanā (volja nakon čina).
Bilo da je prinos izrađen u počast živim Budima ili
na minutu čestica svojih relikvija nakon što je propao, to je
volju, njezinu snagu i čistoću, koja određuje prirodu
rezultat toga.
Diskursi također objašnjavaju pogrešne stavove uma kojima se ne bi trebao provoditi nikakav čin ljubavi.
Donator bi trebao izbjegavati gledanje na druge koji ne mogu napraviti a
sličnu ponudu, niti bi trebao slaviti svoju ljubav. Zagađen od strane
takve nedostojne misli njegova je volja samo inferiorni stupanj.
Kada je čin ljubavi motiviran očekivanjima
blagotvorni rezultati trenutnog prosperiteta i sreće ili ponovnog rađanja u
viša egzistencija prateća volja je klasificirana kao osrednji.
Postoje brojni primjeri u diskursima o ljubavi i načina davanja milostinje.
Buddino učenje. Sastoji se od prakse pravog govora, Pravo
Djelovanje i pravo na život, kako bi se očistili od nečistih djela, riječi i
misli. Zajedno s predanost Trostrukog utočišta (as
gore opisano) laički učenik promatra pet propisa tako što će
nakon formalnog zavjeta:
Primjerice, u mnogim diskurzima nalazimo izjavu: “On se suzdrži
od ubijanja, stavlja na stranu čašu i mač; puna ljubaznosti i
suosjećajnost koju živi za dobrobit i sreću svih živih bića. “
Svaki zapovijed naveden u formuli ima ova dva aspekta.
mogu biti drugi oblici zapovijedi (npr., osam pravila, deset zapovijedi)
promatranom. Za bhikkhus narudžbe viši i napredniji tipovi
utvrđene su prakse morala. Pet pravila moraju biti uvijek
promatraju učenici laika, koji povremeno mogu poboljšati svoje
samodisciplinu promatrajući osam ili deset propisa. Za one koji imaju
već su krenuli na put svetijeg života, deset zapovijedi su
bitne preliminarne za daljnji napredak.
Prvi je korak čišćenje uma od svih zagađenja i korupcije
i da je usredotočena na jednu točku. Odlučni napor (Pravo
Napor) mora biti napravljen kako bi suzili raspon misli u
nestabilni um. Zatim pozornost (Right Mindfulness ili
Pažljivost) mora biti fiksirana na odabranom objektu meditacije do
postiže se jedna točnost uma (Right Concentration). U takvom a
stanje, um se oslobađa od prepreka, čist, miran, moćan
i svijetle. Potom je spremna da prijeđe na drugi korak kojim se može postići magga uvid i ostvarenje kako bi nadišlo stanje jada i tuga.
dovesti do jedne točnosti uma. Ove metode meditacije su
raspršene kroz sute Piṭaka i objašnjavaju ih
Buddha ponekad pojedinačno, ponekad kolektivno, tako da odgovara prigodi
i svrhu za koju se preporučuju. Buddha je to znao
raznolikost karaktera i mentalnog make-upa svakog pojedinca i
različitim temperamentima i sklonostima onih koji su mu se približili
smjernice. U skladu s tim preporučuje različite metode različitim
osobe koje odgovaraju posebnom karakteru i potrebama svakog pojedinca.
mora biti utemeljen u poštivanju propisa, s
osjetila je kontrolirana, smirena i samo-opsjednuta, i moraju se zadovoljiti.
Nakon što je ustanovljen u ta četiri uvjeta mora odabrati mjesto
pogodno za meditaciju, skrovito mjesto. Tada bi trebao sjediti
križ noge držeći njegovo tijelo podignuto i njegov um upozoren; on bi trebao početi
očistivši um od pet prepreka (senzualna želja, bolesna volja;
lijenost i napetost; nemira i brige; i sumnje) odabirom a
metoda meditacije prikladna za njega i prakticiranje meditacije sa žarom
i entuzijazma. Na primjer, s Anapana metodom on drži promatranje
dolazni i odlazni dah sve dok on ne može imati svoj um fiksiran
sigurno na dahu na vrhu nosa.
postaje radosna, oduševljena, mirna i blažena. Ovo je početak
od samādhija (koncentracija), koja će se dalje razvijati sve dok ne dostigne jednoličnost uma.
svjestan je jednog objekta, i samo jedne od zdrave prirode. Ovo je
postignuta praksa meditacije na nekom od ispitanika
koje je Buddha preporučio u tu svrhu.
Predmet
i metode meditacije kao što je naučeno u sute Piṭaka osmišljeni su i za
postizanje samādhija, kao i za razvoj spoznajnog znanja, Vipassana
ñāna, kao izravni put ka nibbāni. Kao drugi korak u praksi meditacije nakon što je postignut samādhi,
kada je koncentrirani um postalo pročišćen, čvrst i nepopustljiv,
meditator usmjerava i naginje njegov um na uvid znanja (vipassanā-ñāṇa). Ovim spoznajnim znanjem prepoznaje tri značajke fenomenalnog svijeta:
impermanentnost (anicca), patnja (dukkha) i ne-self (anattā).
Dok napreduje u njegovoj praksi i njegov um postaje sve više i
više pročišćen, čvrsti i nepokolebljivi, usmjerava i naginje njegov um
do spoznaje o istrebljenju moralnih nečistoća (āsavakkhaya ñāna). On je doista razumio dukkha, uzrok dukkha, prestanak dukkha i put koji vodi do prestanka dukkha. Također dolazi do potpunog razumijevanja moralnih droga (āsavas) kakvi
jesu, uzroka āavava, prestanka āavova i put koji vodi do prestanka
āavāvā.
Ovim poznavanjem izumiranja āavava postaje
oslobođen. U njemu se javlja znanje o oslobođenju. On to zna
Preporod nije više, da je živio svetim životom. On je učinio ono što on
mora učiniti za realizaciju magga. Nema ništa više za njega za takvu realizaciju.
Buddha je podučavao samo jednim objektom - izumiranjem
patnje i oslobađanja od uvjetovanog postojanja. Taj objekt može biti
dobivena praksom meditacije (za mir i uvid) kako je postavljena
dolje u brojnim sute Suttanta Piṭaka.
Natko Devčić: Istrian Suite (Istarska suita)
Croatian Classical Music
Published on Sep 10, 2012
UKRATKO O NATKU DEVČIĆU
Devčić, Natko, hrv. skladatelj, glazb. pedagog i glazbeni pisac (Glina,
30. VI. 1914 — Zagreb, 4. IX. 1997). Na Muzičkoj akademiji u Zagrebu
diplomirao 1937. glasovir (A. Geiger-Eichhorn) a dvije godine poslije
kompoziciju (F. Dugan). Usavršavao se iz klavira kod S. Stančića, iz
kompozicije kod J. Marxa u Beču, a studijski je boravio i u Parizu,
Darmstadtu i u SAD-u. Od 1947. do 1980. predavao je na Muzičkoj
akademiji u Zagrebu. Od 1992. redoviti član HAZU. Laureat mnogobrojnih
nagrada i priznanja. Javno umj. djelovanje kao pijanist i skladatelj
započeo je uoči II. svj. rata. God. 1942. uhićen je zbog pomaganja
pokretu otpora, a od 1943. bio je u partizanima. Prvi pravi
skladateljski uspjeh bila mu je Istarska suita (1948), u kojoj se
nadovezuje na tradiciju ideologije nac. smjera. Folklor je kao izvor
nadahnuća ostao stanovita konstanta u Devčićevu opusu, npr. u operi
Labinska vještica (1957), ali i poslije, ponajprije po funkciji malih
intervala koji su, po njegovu mišljenju, osnovni strukturni sadržaj
folklorne građe. Nerijetko je i njegovo uranjanje u arhaičnu zvukovnost
nelokaliziranih folklornih izvora na temelju zvučnosti pjesničkog
predloška (kantata Ševa, 1960). Potkraj 1960-ih Devčić sve ornije
počinje istraživati neke novije prakse skladanja. Tako se okušava u
elektroničkoj glazbi (Columbia 68 iz 1968), u eksperimentalnom
tretiranju vokalnosti (npr. u Vokalima I iz 1968., u Vokalima II i u
Igri riječi I iz 1969. i u Igri riječi II iz 1974), u novoj artikulaciji
na konvencionalnim glazbalima (npr. u Mikrosuiti iz 1965. za klavir, u
Structures transparentes iz 1967. i u Structures volantes iz 1971. za
harfu, u Micro-tune iz 1971. za violu, u Res sonora iz 1972. za orgulje)
te u specifično tretiranome orkestralnom zvuku (Non nova iz 1972.,
Panta rei iz 1973., Entre nous iz 1975). Autor je udžbenika pod naslovom
Harmonija (1975., 1993²).
Category
Music
Suttanta Piṭaka je sbírka všech diskurzů
dodané Buddhou při různých příležitostech v plném rozsahu. Trochu
diskurzy dodávané některými významnými učedníky
Buddha, jako je Ctihodná Sāriputta, Mahā Moggallāna, ctihodný
Ananda atd., Stejně jako některé vyprávění, jsou také zahrnuty do knih
z Suttanty Piṭaky. Diskuze Buddhy shromáždily dohromady
v Suttantě Piṭakě byly dodány k různým příležitostem a
různé diváky s různými temperami. Ačkoli diskurze
byly většinou určeny ve prospěch bhikkhu a zabývaly se
praxe čistého života a vysvětlení učení,
existuje také několik dalších diskurzů, které se zabývají materiálem a
morální pokrok laického žáka.
Suttanta Piṭaka vysvětluje význam Buddhy
učení, jasně je vyjadřuje a chrání je a chrání je
zkreslení a nesprávný výklad. Stejně jako řetězec, který slouží jako a
plovoucí linka, která má vést práci tesařů, stejně jako nit
která chrání květiny před rozptýlením nebo rozptýlením
spolu s ním, podobně pomocí suttasů význam Buddhy
výuka může být vyjádřena jasně, pochopena a chápána správně,
a poskytl dokonalou ochranu před nesprávným výkladem.
Suttanta Piṭaka je rozdělena do pěti samostatných sbírek známých jako nikāyas. Jsou to Dīgha Nikāya, Majjhima Nikāya, Saṁyutta Nikāya, Aṅguttara Nikāya a Khuddaka Nikāya.
Pozorování a praxe ve výuce Buddhy
V Suttantě Piṭaka se nacházejí nejen základy
Dhamma, ale také praktické pokyny, aby Dhamma smysluplně
a použitelné pro každodenní život. Všechna dodržování a praktiky, které tvoří
kroky v buddhovské Vznešené cestě osmi složek vedou k duchovním
čištění na třech úrovních:
Sīla-morální čistota prostřednictvím správného chování.
Samādhi - čistota mysli prostřednictvím koncentrace (samatha).
Paññā - čistota vhledu prostřednictvím meditace Vipassany.
Začněte tím, že musíte udělat správné řešení, abyste se uchýlili
v Buddhu, sledovat Buddhovo učení a řídit se
Sangha. První učedníci, kteří učinili prohlášení o víře v
Buddha a zavázali se řídit jeho učením byli dva
obchodní bratři, Tapussa a Bhallika. Cestovali s nimi
následovníci v pěti stovkách vozíků, když uviděli Buddhu
blízkost stromu Bodhi po jeho osvícení. Oba obchodníci
nabídl mu medové rýžové koláče. Přijmout jejich nabídku a tím rozbít
ten pokání, který si udělal sedm týdnů, udělal Buddha
Ježíš je učedlníkům tím, že je nechal přednášet:
Buddhaṃ Saranaṃ Gacchāmi (zaujmem útočiště v Buddhu)
Dhammaṃ Saranaṃ Gacchāmi (Uchýlím se do Dhammy)
Tato recitace se stala vzorem prohlášení víry v
Buddhu a jeho učení. Později, když se stal Sangha
byl vzorec rozšířen o třetí závazek:
Saṅghaṃ Saranaṃ Gacchāmi (Sangha)
Na správném způsobu, jak dát almužny
Jako praktický krok, který může okamžitě a plodně využít
lidé ve všech oblastech života vydali Buddhu na charitu
vysvětluje jeho ctnosti a na správné cestě a správném postoji
moudrost, s níž má být obětována pro duchovní prospěch.
Motivační síla v případě charity je vůle,
bude dát. Charita je záslužná akce, která vyvstává pouze z toho
vůle. Bez vůle poskytnout není žádný darem. Vůle
v dávat almužny je tři typy:
(1) Vůle, která začíná myšlenkou “udělám to
nabídka “a která existuje v době přípravy na výrobu
nabídka: pubba cetanā (vůle před zákonem).
(2) Vůle, která vyvstává v okamžiku, kdy se obětovná nabídka doručuje příjemci: muñca cetanā (vůle během jednání).
(3) Vůle doprovázející radost a radost, které vznikají
během opakovaného vzpomínání nebo zamyšlení nad darem: apara cetanā (vůle po činu).
Ať je nabídka nabízena v úctě k živému Buddhu nebo
až po jeho částečné zbytky jeho pozůstatků po jeho smrti, je to
vůle, sílu a čistotu, která určuje povahu
jejich výsledkem.
Diskuze také vysvětlují nesprávné postoje mysli, s nimiž nemá být vykonáván žádný charitativní akt.
Dárce by se neměl dívat na ostatní, kteří to nemohou
podobnou nabídku, ani nesmí oslavovat svou vlastní lásku. Znečištěné
takové nehodné myšlenky má jeho vůli pouze nekvalitní.
Když je charitativní akt motivován očekáváním
přínosné výsledky bezprostředního prosperity a štěstí či znovuzrození
vyšších existencí je doprovodná vůle klasifikována jako průměrná.
Buddhovo učení. Skládá se z praxe pravé řeči, správně
Akce a správné obživy, aby se očistil od nečistých skutků, slov a
myšlenky. Spolu se závazkem Trojitého útočiště (as
popsáno výše) laik žák dodržuje pět předpise tím, že
následující formální slib:
(1) Zavazuji se dodržovat pravidlo, že se zdržím zabití.
(2) Zavazuji se dodržovat pravidlo zdržet se krádeže.
(3) Zavazuji se dodržovat zásadu, že se zdrží sexuálního zneužití.
(4) Zavazuji se dodržovat pravidlo, že se zdrží lží.
(5) Zavazuji se dodržovat pravidlo, že se zdržím alkoholických nápojů, drog nebo omamných látek, které oblakají mysl.
Kromě negativního aspektu výše uvedeného vzorce, který zdůrazňuje abstinenci, existuje také pozitivní aspekt sīly.
Například najdeme v mnoha diskurzách výrok: “On se zdrží
od zabíjení odkládá bič a meč; plný laskavosti a
soucit, který žije pro blaho a štěstí všech živých věcí. “
Každý předpis stanovený ve vzorci má tyto dva aspekty.
V závislosti na jednotlivci a na stupni svého pokroku,
mohou jít o jiné formy příkazů (např. osm příkazů, deset předpisek)
pozorováno. Pro bhikkhus řád vyšších a pokročilejších typů
jsou stanoveny praktiky morálky. Pět pravidel musí být vždycky
pozorované laickými učedníky, kteří mohou příležitostně zlepšit své
sebeodchylování dodržováním osmi nebo deseti pokynů. Pro ty, kteří mají
již se pustili po cestě svatého života, jsou to deset příkazů
nezbytné předběžné kroky k dalšímu pokroku.
Síla dokonalé čistoty slouží jako základ pro další etapu pokroku, samādhi - čistotu mysli prostřednictvím koncentrační meditace.
Praktické metody duševní kultivace pro vývoj koncentrace: Samādhi
Duševní kultivace pro duchovní vzestup se skládá ze dvou kroků.
Prvním krokem je očistit mysl od všech nečistot a korupce
a zaměřit ji na jediný bod. Odhodlané úsilí (pravda
Úsilí), aby se zúžil rozsah myšlenek v
váhavý, nestabilní mysl. Pak pozornost (správná vědomí nebo
Pozornost) musí být upevněna na vybraném předmětu meditace
jednorozměrnost mysli (správná koncentrace) je dosaženo. V takovém případě
stát, mysl se osvobozuje od překážek, čisté, klidné, silné
a jasné. Pak je připraven jít do druhého kroku, kterým může být dosaženo magga vhled a dosažení, aby se překonal stav bolesti a smutku.
Suttanta Piṭaka zaznamenává četné metody meditace
přináší jednoznačnost mysli. Tyto metody meditace jsou
rozptýlených v sutách Piṭaky a vysvětlují je
Buddha někdy jednotlivě, někdy kolektivně, aby vyhovoval této příležitosti
a účel, pro který jsou doporučovány. Buddha to znal
rozmanitost charakteru a duševní složení každého jedince a
různé temperamenty a sklony těch, kteří k němu přistoupili
vedení. Proto doporučil odlišné metody odlišné
osobám přizpůsobeným zvláštnímu charakteru a potřebám každého jednotlivce.
Praxe duševní kultivace, která nakonec vyústí v jednoznačnost mysli, je známá jako samādhi bhāvanā. Kdo chce rozvíjet samādhi bhāvanā
musel být stanoven při dodržování pokynů, s
smysly řízené, klidné a sebestační a musí být spokojené.
Po založení v těchto čtyřech podmínkách musí vybrat místo
vhodné pro meditaci, osamocené místo. Pak by měl sedět
s křížovými nohama udržovat své tělo vzpřímené a jeho mysl ostražitá; měl začít
očistí jeho mysl z pěti překážek (smyslná touha, špatná vůle;
lenocha a torpor; neklid a starosti; a pochybnosti) tím, že vyberete
metodu meditace, která je pro něj vhodná a cvičení meditace s horlivostí
a nadšení. Například s Anapanovou metodou stále sleduje
přicházející a vystupující dech, dokud mu nedokáže opravit svou mysl
bezpečně na dechu na špičce nosu.
Když si uvědomí, že bylo odstraněno pět překážek
je radost, radost, klid a blaženost. Tohle je začátek
samādhi (soustředění), který se bude dále rozvíjet, dokud nedosáhne jednoznačnosti mysli.
Jednoduchost mysli je tedy soustředění mysli
je si vědom jednoho objektu a jen jednoho zdravého přírody. Tohle je
dosaženo meditací na jednom z předmětů
doporučovaný pro tento účel Buddhem.
Praktické metody duševního rozvoje pro vývoj znalostí o poznání (Paññā)
a metody meditace, jak jsou vyučovány v suttách Piṭyky, jsou určeny jak
k dosažení samādhi, tak i k rozvoji vědomostí, Vipassana ñāṇa, jako
přímé cesty k nibbāně. Jako druhý krok v praxi meditace po dosažení samādhi,
když se koncentrovaná mysl stala čistou, pevnou a nepokojnou,
meditátor řídí a sklidí svou mysl k poznání znalosti (vipassanā-ñāṇa). S tímto poznatkem o poznání rozlišuje tři charakteristiky fenomenálního světa: anmanka, utrpení (dukkha) a ne-já (anattā).
Jak postupuje ve své praxi a jeho mysl se stává více a více
čistší, pevnější a nepochopitelnější, řídí a sklání svou mysl
na poznání zániku morálních nečistot (āsavakkhaya ñāṇa). On pak opravdu chápe dukkha, příčinu dukkhy, zastavení dukkhy a cestu vedoucí k zastavení dukkhy. Také plně pochopí morální intoxikace (āsavas), jaká jsou skutečně,
příčina āsavas, zastavení āsavas a cesta vedoucí k ukončení ásav.
S touto znalostí o zániku ásav se stává
osvobozen. V něm se objevuje poznání osvobození. On to ví
znovuzrození už není, že žil svatý život. Udělal to, co on
musí dělat pro realizaci magga. Neexistuje pro něj nic víc, než pro takovou realizaci.
Buddha učil pouze jediný objekt - vyhynutí
utrpení a propuštění z podmíněné existence. Ten objekt může být
získané praxí meditace (pro klid a vhled), jak je stanoveno
dolů v četných sutách Suttanty Piṭaky.
————————————————– ————–
Klasický buddhismus (učení probuzeného s povědomím) patří do světa a všichni mají výlučná práva:
je nejvíce pozitivní energií informativního a výzkumně orientovaného
místa propagujícího učení probuzeného člověka s Buddhou povědomí a na
technologicko-politicko-sociálně transformační a ekonomické emancipační
hnutí, po němž následují miliony lidí po celém světě.
Poskytování přesného překladu jako lekce této univerzity v mateřském
jazyce k tomuto překladu Google https://translate.google.com a propagace
opravňuje stát se Stream Entererem (Sottapanna) a dosáhnout Eternal
Bliss jako konečný cíl.
Analytické Insight-Net - ZDARMA Online Tipiṭaka Research &
Practice Univerzita a související novinky prostřednictvím
http://sarvajan.ambedkar.org v 105 CLASSICAL LANGUAGES
http://www.tipitaka.org/eot
https://www.youtube.com/watch?v=RblJLKC-V8M&t=418s
Dita Nikaya 9 Pottapada Sutta - o státech vědomí Část 1
Dhammaloka Suttas
Publikováno dne 11. listopadu 2013
Kategorie
Neziskové organizace a aktivismus
Dita Nikaya 9 Pottapada Sutta - o státech vědomí Část 1
youtube.com
Digha Nikaya: Dlouhé diskurzy
The
Digha Nikaya nebo “Sbírka dlouhých diskurzů” (Pali digha = “dlouhá”)
je první divize Sutta Pitaka a sestává z třicátých čtyř
sutty, seskupené do tří vagů nebo divizí:
accessstoinsight.org
Sutta Pitaka
The
sbírka suttů nebo diskurzů, připsaných Buddhovi a nemnoho
jeho nejbližších žáků, obsahující všechny ústřední učení
Theravada buddhismus. (Více než tisíc překladů sutta je
k dispozici na těchto stránkách.) Suttas jsou rozděleny mezi pět nikayas (sbírky):
Buddha nová píseň
Bedrich Smetana - The Moldau (Czech Classical music)
Neueregel
Published on Dec 20, 2014
Bedrich Smetana - The Moldau
Czech Classical music
I remembered this song from an 80’s audio cassette with Fairytales when I was 4 years old.
of Praha near Carles Bridges , Stare Mesto, St.Vitus Cathedral and near the Astronomical clock.
Dec. 2014
Category
Music
Suttanta Piṭaka er en samling af alle diskurser
Leveret af Buddha ved forskellige lejligheder i deres helhed. Nogle få
diskurser leveret af nogle af de fremtrædende disciple af
Buddha, som den venerable Sāriputta, Mahā Moggallāna, ærværdig
Ānanda etc., samt nogle fortællinger, er også inkluderet i bøgerne
af Suttanta Piṭaka. Buddhaens diskurser samlet sammen
i Suttanta blev Piṭaka leveret til forskellige lejligheder og
forskellige målgrupper med forskellige temperamenter. Selvom diskurserne
var hovedsagelig beregnet til fordel for bhikkhus og beskæftiger sig med
praksis af det rene liv og med forklaringen af undervisningen,
Der er også flere andre diskurser, der omhandler materialet og
Lækdissippens moralske fremskridt.
Suttanta Piṭaka bringer buddhets betydning ud
lærer, udtrykker dem tydeligt og beskytter og beskytter dem mod
forvrængning og fejlfortolkning. Ligesom en streng, der tjener som en
plumb-line for at lede snedkerne i deres arbejde, ligesom en tråd
som beskytter blomster mod at være spredt eller spredt, når de er spændt
sammen ved det, på samme måde ved hjælp af suttas buddhaens betydning
læresætninger kan frembringes tydeligt, forstås og forstås korrekt,
og givet perfekt beskyttelse mod fejlfortolkning.
Suttanta Piṭaka er opdelt i fem separate samlinger kendt som nikāyas. De er Dīgha Nikāya, Majjhima Nikāya, Saṃyutta Nikāya, Aṅguttara Nikāya og Khuddaka Nikāya.
Observationer og praksis i Buddhens undervisning
I Suttanta findes Piṭaka ikke kun grundprincipperne for
Dhamma men også praktiske retningslinjer for at gøre Dhamma meningsfuld
og gælder for dagligdagen. Alle observationer og praksis, der danner
Skridt i Buddhas Ædle Sti af otte Constituents føre til åndelig
rensning på tre niveauer:
Silla moralsk renhed gennem korrekt adfærd.
Samādhi-renhed i sindet gennem koncentration (samatha).
Paññā-renhed af indsigt gennem Vipassana meditation.
Til at begynde med skal man træffe den rette beslutning for at tage tilflugt
i Buddha, at følge Buddhas undervisning og ledes af
Sangha. De første disciple, der lavede troserklæringen i
Buddha og forpligtede sig til at følge sin undervisning var de to
købmandsbrødre, Tapussa og Bhallika. De rejste med deres
tilhængere i fem hundrede vogne, da de så Buddha i
nærhed af Bodhi træet efter hans oplysning. De to handlende
tilbød ham honning ris kager. Acceptere deres tilbud og dermed bryde
den hurtige han havde pålagt sig selv i syv uger, lavede Buddha
dem hans disciple ved at lade dem recitere efter ham:
Buddhaṃ Saranaṃ Gacchāmi (jeg tager tilflugt i Buddha)
Dhammaṃ Saranaṃ Gacchāmi (jeg tager tilflugt i Dhammaen)
Denne recitation blev formlen om troserklæring
Buddha og hans undervisning. Senere da Sangha blev etableret
Formlen blev udvidet til at omfatte den tredje forpligtelse:
Saṅghaṃ Saranaṃ Gacchāmi (jeg tager tilflugt i Sangha)
På den rigtige måde at give almisse
Som et praktisk skridt i stand til umiddelbar og frugtbar brug af
Folk i alle samfundslag gav Buddha diskurser om velgørenhed
forklare dens dyder og på den rigtige måde og den rigtige holdning af
sind med hvilket et tilbud skal ydes til åndelig fordel.
Den motiverende kraft i en velgørende handling er volitionen, den
vil give. Velgørenhed er en fortjent handling, der kun opstår
fri vilje. Uden viljen til at give der er ingen handling at give. Volition
at give almisse er af tre typer:
(1) Den vilje, der starter med tanken “Jeg skal lave en
tilbyder “og det eksisterer i løbet af forberedelsesperioden
Tilbuddet: pubba cetanā (volition før akten).
(2) Den vilje, der opstår i forbindelse med udbuddet, mens det
overleveres til modtageren: muñca cetanā (volition under retsakten).
(3) Volitionen ledsager glæden og glæden der opstår
under gentagen tilbagekaldelse af eller overvejelse om handlingen med at give: apara cetanā (volition efter handlingen).
Om tilbuddet er lavet i hyldest til den levende Buddha eller
til et minuts partikel af hans relikvier efter hans bortgang er det den
volition, dets styrke og renhed, der bestemmer karakteren af
resultatet heraf.
Diskurserne forklarer også de forkerte holdninger i sindet, som ingen handling af velgørenhed skal udføres.
En donor bør undgå at se ned på andre, der ikke kan lave en
lignende tilbud, ej heller skulle han fejre sin egen velgørenhed. Forurenet af
sådanne uværdige tanker er hans vilje kun af ringere grad.
Når en aktion af velgørenhed er motiveret af forventninger til
gavnlige resultater af øjeblikkelig velstand og lykke eller genfødsel i
højere eksistenser er den ledsagende volition klassificeret som middelmådig.
Buddhas undervisning. Det består af praksis af højre tale, højre
Handling og ret livsgrundlag at rense sig for urene gerninger, ord og
tanker. Sammen med den trefoldige tilflugts engagement (som
beskrevet ovenfor) observerer en læg discipel de fem prædik ved at gøre
følgende formelle løfte:
(1) Jeg forpligter mig til at overholde betingelsen om at afstå fra at dræbe.
(2) Jeg forpligter mig til at overholde betingelsen om at afstå fra at stjæle.
(3) Jeg forpligter mig til at overholde betingelsen om at afstå fra seksuelt misbrug.
(4) Jeg forpligter mig til at overholde betingelsen om at afstå fra at fortælle løgne.
(5) Jeg forpligter mig til at overholde betingelsen om at afstå fra
alkoholholdige drikkevarer, stoffer eller rusmidler, der skyder sindet.
Ud over det negative aspekt af ovenstående formel, der understreger afholdenhed, er der også det positive aspekt af sila.
For eksempel finder vi i mange diskurser udsagnet: “Han afstår
fra at dræbe, sænker cudgel og sværdet; fuld af venlighed og
medfølelse han lever for velfærd og lykke for alle levende ting. “
Hvert præcept, der er fastsat i formlen, har disse to aspekter.
Afhængigt af individet og scenen i ens fremskridt,
Andre former for forskrifter (fx otte præferencer, ti forskrifter) kan være
observeret. For bhikkhus af ordren højere og avancerede typer af
moralsk praksis er fastlagt. De fem forordninger skal altid være
observeret af lege disipler, som lejlighedsvis kan forbedre deres
selvdisciplin ved at observere otte eller ti ord. For dem der har
allerede begyndt på vejen til et hellig liv, de ti ord er
væsentlige forberedelser til yderligere fremskridt.
Sila af perfekt renhed tjener som grundlag for den næste
udviklingstrin, samādhi-renhed i sindet gennem koncentrationsmeditation.
Praktiske metoder til mental dyrkning for udvikling af koncentration: Samādhi
Mental dyrkning til åndelig ophævelse består af to trin.
Det første skridt er at rense sindet fra alle forureninger og korruption
og at have fokuseret på et enkelt punkt. En bestemt indsats (Højre
Indsats) skal gøres for at indsnævre rækkevidden af tanker i
vrøvlende, ustabilt sind. Derefter opmærksomhed (Right Mindfulness eller
Attentiveness) skal fastsættes på et udvalgt objekt af meditation indtil
Sindets enspids (Right Concentration) opnås. I en sådan
tilstand, sindet bliver befriet fra hindringer, rene, rolige og magtfulde
og lyse. Det er så klar til at gå videre til det andet trin, hvorigennem magga
indsigt og fruition kan nås for at overskride tilstanden af ve og
sorg.
Suttanta Piṭaka optager talrige metoder til meditation til
skabe en-spids i sindet. Disse metoder til meditation er
spredt gennem Piuttakas sutter og forklares af
Buddha undertiden enkeltvis, undertiden kollektivt, for at passe til lejligheden
og formålet med hvilket de anbefales. Buddha vidste det
mangfoldighed af karakter og mental make-up af hver enkelt og
forskellige temperament og tilbøjeligheder af dem, der nærmede sig ham
vejledning. Derfor anbefalede han forskellige metoder til forskellige
personer, der passer til individets særlige karakter og behov.
Udøvelsen af mental dyrkning, der i sidste ende resulterer i en spids i sindet, er kendt som samādhi bhāvanā. Den, der ønsker at udvikle samādhi bhāvanā
skal være blevet etableret i overensstemmelse med forskrifterne, med
sanser kontrolleres, rolige og selvstændige, og skal være tilfredse.
Efter at være etableret i disse fire betingelser skal han vælge et sted
egnet til meditation, et afsondret sted. Så skulle han sidde
korsbenet holder sin krop oprejst og hans sind advarer han skulle starte
rensende hans tanker om de fem hindringer (sensuelt ønske, dårlig vilje;
sloth og torpor; rastløshed og bekymring; og tvivl) ved at vælge en
meditation metode egnet til ham og øve meditation med iver
og entusiasme. For eksempel følger han med Anapana-metoden
det indgående og udgående åndedrag, indtil han kan få sin mening fast
sikkert på vejret ved næsespidsen.
Når han indser, at de fem forhindringer er blevet fjernet han
bliver glad, glad, rolig og salig. Dette er begyndelsen
af samādhi (koncentration), som vil udvikle sig yderligere, indtil den opnår en-spids i sindet.
Således er sindets spidse sindet koncentreret om det
er opmærksom på et objekt, og kun en af en sund natur. Dette er
opnået ved at udøve meditation på et af fagene
anbefalet til formålet med buddhaen.
Praktiske metoder til mental dyrkning til udvikling af indsigtskendskab (Paññā)
og metoderne til meditation som undervist i Piṭaka suttene er designet
både til opnåelse af samādhi såvel som til udvikling af
indsigtskendskab, Vipassana ñāṇa, som en direkte vej til nibbana. Som et andet skridt i praksis med meditation efter opnåelse af samādhi,
når det koncentrerede sind er blevet renset, fast og imperturbable,
meditatoren leder og hælder hans sind til indsigtskendskab (vipassanā-ñāṇa). Med denne indsigtskundskab opdager han de tre karakteristika af den
fænomenale verden: impermanence (anicca), lidelse (dukkha) og ikke-selv
(anattā).
Som han fremskridt i sin praksis og hans sind bliver mere og
mere renset, fast og imperturbable, leder han og hælder hans sind
til viden om udryddelsen af moralske urenheder (āsavakkhaya ñāṇa). Han forstår så virkelig dukkha, årsagen til dukkha, duckhaens ophør og stien, der fører til ophør af dukkha. Han kommer også til fuldt ud at forstå de moralske rusmidler (āsavas)
som de virkelig er, årsagen til āsavas, æsavas ophør og den vej, der
fører til ophør af āsavas.
Med denne viden om udslettelse af āsavas bliver han
befriet. Kendskabet til befrielse opstår i ham. Han ved det
genfødsel er ikke mere, at han har levet det hellige liv. Han har gjort hvad han
er nødt til at gøre for realiseringen af magga. Der er ikke mere for ham at gøre for en sådan erkendelse.
Buddha lærte med kun ét objekt - udryddelse af
lidelse og frigivelse fra betinget eksistens. Det objekt kan være
opnået ved brug af meditation (for ro og indsigt) som lagt
ned i mange suttas af Suttanta Piṭaka.
————————————————– ————–
Klassisk buddhisme (Lære af den Awakened One med Bevidsthed) tilhører Verden, og alle har Enerettigheder:
er den mest positive energi af informativt og forskningsorienteret
websted, der udbreder den væbnede menneskes lærdom med bevidsthed om
Buddha og om teknologipolitisk-socio-transformation og økonomisk
emancipationsbevægelse efterfulgt af millioner af mennesker over hele
verden.
Giver nøjagtig oversættelse som en lektion af dette universitet på ens
modersmål til denne Google-oversættelse https://translate.google.com og
udbredelse berettiger til at blive en Stream Enterer (Sottapanna) og
for at opnå evig lykke som et endelige mål.
Analytisk Insight-Net - GRATIS Online Tipiṭaka Research & Practice
University og relaterede NYHEDER via http://sarvajan.ambedkar.org i 105
KLASSISKE SPRÅK
http://www.tipitaka.org/eot
https://www.youtube.com/watch?v=RblJLKC-V8M&t=418s
Digha Nikaya 9 Pottapada Sutta - Om bevidsthedsstaten Del 1
Dhammaloka Suttas
Udgivet 11. november 2013
Kategori
Nonprofits & Activism
Digha Nikaya 9 Pottapada Sutta - Om bevidsthedsstaten Del 1
youtube.com
Digha Nikaya: De lange diskurser
Det
Digha Nikaya, eller “Samling af lange diskurser” (Pali digha = “long”)
er den første division af Sutta Pitaka, og består af fireogtredive
suttas, grupperet i tre vagaser eller divisioner:
accesstoinsight.org
Sutta Pitaka
Det
indsamling af suttas eller diskurser, som tilskrives Buddha og nogle få
af hans nærmeste disciple, der indeholder alle de centrale lære af
Theravada Buddhism. (Mere end tusind sutta oversættelser er
tilgængelig på denne hjemmeside.) Suttas er opdelt blandt fem nikayaer (samlinger):
buddha ny sang
Danish Traditional : Marken er mejet
OUR Recordings
Published on Nov 2, 2012
Danish Traditional : Marken er mejet
Michala Petri, recorder
Lars Hannibal, guitar, lute
Yan Jiang, pipa
Chen Yue, xiao/dizi
July 20th 2012
Bordesholm Klosterirche
Category
Music
De Suttanta Piṭaka is een verzameling van alle verhandelingen
geleverd door de Boeddha bij verschillende gelegenheden in hun geheel. Een paar
vertogen gegeven door enkele van de vooraanstaande discipelen van de
Boeddha, zoals de Eerwaarde Sāriputta, Mahā Moggallāna, Eerwaarde
Ānanda enz., Evenals enkele verhalen, zijn ook opgenomen in de boeken
van de Suttanta Piṭaka. De verhandelingen van de Boeddha verzamelden zich samen
in de Suttanta werden Piṭaka geleverd voor verschillende gelegenheden en
verschillende doelgroepen met verschillende temperamenten. Hoewel de verhandelingen
waren meestal bedoeld ten bate van bhikkhus en handelen met de
de praktijk van het pure leven en met de uitleg van de leer,
er zijn ook verschillende andere discoursen die zich bezighouden met het materiaal en
morele vooruitgang van de leek discipel.
De Suttanta Piṭaka brengt de betekenis van de Boeddha’s naar voren
leringen, drukt ze duidelijk uit en beschermt ze en waakt ertegen
vervorming en misinterpretatie. Net als een touwtje dat dient als een
loodlijn om de timmerlieden te begeleiden in hun werk, net als een draad
die de bloemen beschermt tegen verstrooien of uiteenspatten wanneer ze worden geregen
samen daarmee, op dezelfde manier door middel van suttas de betekenis van de Boeddha’s
leringen kunnen duidelijk worden weergegeven, begrepen en begrepen,
en kreeg een perfecte bescherming tegen verkeerde interpretaties.
De Suttanta Piṭaka is verdeeld in vijf afzonderlijke collecties die bekend staan als nikāyas. Het zijn Dīgha Nikāya, Majjhima Nikāya, Saṃyutta Nikāya, Aṅguttara Nikāya en Khuddaka Nikāya.
Observances and Practices in the Teaching of the Buddha
In de Suttanta vinden Piṭaka niet alleen de fundamenten van
de Dhamma, maar ook praktische richtlijnen om de Dhamma zinvol te maken
en van toepassing op het dagelijks leven. Alle observanties en praktijken die zich vormen
stappen in het nobele pad van de Boeddha van acht constituenten leiden tot spiritueel
zuivering op drie niveaus:
Sīla-morele zuiverheid door correct gedrag.
Samādhi-zuiverheid van geest door concentratie (samatha).
Paññā-zuiverheid van inzicht door middel van Vipassana-meditatie.
Om te beginnen moet men de juiste beslissing nemen om te vluchten
in de Boeddha, om de leer van de Boeddha te volgen en geleid te worden door de
Sangha. De eerste discipelen die de geloofsverklaring hebben gedaan in de
Boeddha en verbonden zich om zijn leer te volgen, waren de twee
koopman broers, Tapussa en Bhallika. Ze waren op reis met hun
volgers in vijfhonderd karren toen ze de Boeddha zagen in de
omgeving van de Bodhi-boom na zijn verlichting. De twee handelaren
bood hem honingrijstcakes aan. Hun aanbod accepteren en daarmee breken
de vasten die hij zichzelf zeven weken lang had opgelegd, maakte de Boeddha
zijn discipelen door hen na hem te laten reciteren:
Buddhaṃ Saranaṃ Gacchāmi (ik zoek toevlucht in de Boeddha)
Dhammaṃ Saranaṃ Gacchāmi (ik zoek toevlucht in de Dhamma)
Deze recitatie werd de formule van geloofsverklaring in
de Boeddha en zijn leer. Later toen de Sangha werd gevestigd
de formule werd uitgebreid met de derde verbintenis:
Saṅghaṃ Saranaṃ Gacchāmi (ik zoek toevlucht in de sangha)
Op de juiste manier aalmoezen te geven
Als een praktische stap die direct en vruchtbaar kan worden gebruikt door
mensen in alle geledingen van het leven gaf de Boeddha verhandelingen over liefdadigheid
de deugden uitleggen, en op de juiste manier en de juiste houding van
geest waarmee een offer moet worden gemaakt voor geestelijk welzijn.
De motiverende kracht in een daad van naastenliefde is de wil, de
wil geven. Liefdadigheid is een verdienstelijke actie die alleen voortkomt uit
wil. Zonder de wil om te geven is er geen daad van geven. Wil
bij het geven van aalmoezen is er drie soorten:
(1) De wil die begint met de gedachte: “Ik zal een maken
aanbieden “en dat bestaat tijdens de periode van voorbereiding om te maken
het offer: pubba cetanā (wilskracht vóór de handeling).
(2) De wil die ontstaat op het moment dat het offer wordt gedaan
terwijl het wordt overhandigd aan de ontvanger: muñca cetanā (wilsbesef
tijdens de daad).
(3) De wil om de vreugde en vreugde te begeleiden die zich voordoen
tijdens herhaalde herinnering of reflectie over de daad van geven: apara cetanā (wilsbesef na de handeling).
Of het aanbod is gedaan ter ere van de levende Boeddha of
tot een minuut deeltje van zijn relieken na zijn overlijden, het is de
wilskracht, zijn kracht en zuiverheid, dat bepaalt de aard van het
resultaat daarvan.
De verhandelingen verklaren ook de verkeerde houdingen van de geest waarmee geen liefdadigheidsactie mag worden verricht.
Een donor moet voorkomen dat hij neerkijkt op anderen die geen a kunnen maken
een dergelijk aanbod, noch moet hij zijn eigen liefdadigheid vieren. Vervuild door
dergelijke onwaardige gedachten zijn wil is slechts van een inferieure kwaliteit.
Wanneer een daad van naastenliefde wordt ingegeven door verwachtingen van
gunstige resultaten van onmiddellijke welvaart en geluk of wedergeboorte in
hogere existentie de bijbehorende wilskracht is geclassificeerd als middelmatig.
Morele Zuiverheid door Juist Gedrag: Sīla
De praktijk van sīla vormt een zeer fundamenteel aspect van de
Boeddha’s leer. Het bestaat uit de beoefening van Right Speech, Right
Actie en het juiste levensonderhoud om zichzelf te zuiveren van onzuivere daden, woorden en daden
gedachten. Samen met de toewijding van de Drievoudige Toevlucht (als
hierboven beschreven) een leek discipel neemt de vijf voorschriften waar door het maken van de
volgende formele gelofte:
(1) Ik verbind mij ertoe om het voorschrift van het zich onthouden van doden te respecteren.
(2) Ik verbind mij ertoe om het voorschrift van het zich onthouden van stelen voor te leven.
(3) Ik verbind mij ertoe het voorschrift op te nemen dat ik me onthoud van seksueel wangedrag.
(4) Ik verbind mij ertoe om het voorschrift van het zich onthouden van leugens vertellen na te leven.
(5) Ik verbind mij ertoe om het voorschrift op te volgen van het zich
onthouden van alcoholische dranken, drugs of bedwelmende middelen die de
geest vertroebelen.
Naast het negatieve aspect van de bovenstaande formule die onthouding benadrukt, is er ook het positieve aspect van sīla.
We vinden bijvoorbeeld in veel verhandelingen de uitspraak: “Hij onthoudt zich
vermoordt de knuppel en het zwaard; vol van vriendelijkheid en
mededogen leeft hij voor het welzijn en geluk van alle levende wezens. “
Elk voorschrift dat in de formule is vastgelegd, heeft deze twee aspecten.
Afhankelijk van het individu en het stadium van iemands vooruitgang,
andere vormen van voorschriften (bijvoorbeeld acht leefregels, tien leefregels) kunnen zijn
opgemerkt. Voor de monniks van de orde hogere en geavanceerde soorten
ethische praktijken worden vastgelegd. De vijf leefregels moeten altijd zijn
waargenomen door leken discipelen, die af en toe hun kunnen verbeteren
zelfdiscipline door het naleven van acht of tien voorschriften. Voor degenen die hebben
al begonnen aan het pad van een heilig leven, zijn de tien voorschriften
essentiële voorrondes om verdere vooruitgang te boeken.
Sīla van volmaakte zuiverheid dient als een basis voor het volgende
stadium van vooruitgang, samādhi-zuiverheid van geest door
concentratie-meditatie.
Praktische methoden voor mentale teelt ter ontwikkeling van de concentratie: Samādhi
Geestelijke cultivatie voor spirituele verheffing bestaat uit twee stappen.
De eerste stap is om de geest te zuiveren van alle verontreinigingen en corruptie
en om het gefocust te hebben op een enkel punt. Een vastberaden inspanning (Rechts
Inspanning) moet worden gemaakt om het bereik van gedachten in de
weifelende, onvaste geest. Toen aandacht (Right Mindfulness of
Attentiviteit) moet worden vastgesteld op een geselecteerd object van meditatie tot
eenpuntigheid van de geest (juiste concentratie) wordt bereikt. Op zo’n
staat, wordt de geest bevrijd van hindernissen, puur, rustig, krachtig
en helder. Het is dan klaar om door te gaan naar de tweede stap waardoor Magga
inzicht en bloei kan bereiken om de staat van smart en verdriet te
transcenderen.
De Suttanta Piṭaka registreert tal van meditatiemethoden
Breng éénpuntigheid van geest tot stand. Deze methoden van meditatie zijn
verspreid door de suttas van de Piṭaka en worden verklaard door de
Boeddha soms alleen, soms collectief, passend bij de gelegenheid
en het doel waarvoor ze worden aanbevolen. De Boeddha kende het
diversiteit van karakter en mentale make-up van elk individu en de
verschillende temperamenten en neigingen van degenen die hem benaderden
de begeleiding. Dienovereenkomstig adviseerde hij verschillende methoden om te differentiëren
personen die passen bij het speciale karakter en de behoefte van elk individu.
De praktijk van mentale cultivatie die uiteindelijk resulteert in eenpuntigheid van de geest staat bekend als samādhi bhāvanā. Wie wil samādhi bhāvanā ontwikkelen
moet zijn vastgesteld in de naleving van de voorschriften, met de
zintuigen beheerst, kalm en zelfbewust, en moet tevreden zijn.
Als hij in deze vier omstandigheden is gevestigd, moet hij een plaats selecteren
geschikt voor meditatie, een afgelegen plek. Dan zou hij moeten gaan zitten
met gekruiste benen houdt zijn lichaam rechtop en zijn geest alert; hij zou moeten beginnen
zijn geest zuiveren van de vijf hindernissen (zinnelijk verlangen, slechte wil;
luiheid en torpor; rusteloosheid en zorgen; en twijfel) door een te kiezen
meditatie-methode geschikt voor hem en het beoefenen van meditatie met ijver
en enthousiasme. Met de Anapana-methode bijvoorbeeld, blijft hij kijken
de inkomende en uitgaande ademhaling tot hij zijn geest kan laten herstellen
stevig op de adem aan het puntje van de neus.
Wanneer hij zich realiseert dat de vijf hindernissen zijn verwijderd hij
wordt blij, verheugd, kalm en zalig. Dit is het begin
van samādhi (concentratie), die zich verder zal ontwikkelen totdat het éénpuntigheid van geest bereikt.
Dus eenpuntigheid van geest is concentratie van geest wanneer het
is zich bewust van één object, en slechts één van een gezond karakter. Dit is
bereikt door het beoefenen van meditatie op een van de onderwerpen
aanbevolen voor het doel van de Boeddha.
Praktische methoden voor mentale cultivatie voor de ontwikkeling van inzichtskennis (Paññā)
onderwerp en de methoden van meditatie zoals onderwezen in de suttas
van de Piṭaka zijn zowel ontworpen voor het verkrijgen van samādhi als
voor het ontwikkelen van inzichtelijke kennis, Vipassana ñāṇa, als een
directe weg naar nibbāna. Als een tweede stap in de beoefening van meditatie na het bereiken van samādhi,
wanneer de geconcentreerde geest gezuiverd, stevig en onverstoorbaar is geworden,
de mediterende leidt en neigt zijn geest naar inzichtelijke kennis (vipassanā-ñāṇa). Met deze inzichtkennis onderscheidt hij de drie karakteristieken van
de fenomenale wereld: vergankelijkheid (anicca), lijden (dukkha) en
niet-zelf (anattaka). Naarmate hij verder gaat in zijn beoefening en zijn geest meer en meer wordt
meer gezuiverd, stevig en onverstoorbaar, regisseert hij en neigt zijn geest
tot de kennis van het uitsterven van morele onzuiverheden (āsavakkhaya ñāṇa). Hij
begrijpt dan echt dukkha, de oorzaak van dukkha, de stopzetting van
dukkha en het pad dat leidt naar de stopzetting van dukkha. Hij begrijpt ook volledig de morele bedwelmende middelen (āsava’s)
zoals ze werkelijk zijn, de oorzaak van āsava’s, de stopzetting van
āsava’s en het pad dat leidt naar de stopzetting van de āsava’s. Met deze kennis van het uitsterven van āsavas wordt hij
bevrijd. De kennis van bevrijding komt in hem op. Hij weet dat
wedergeboorte is niet meer, dat hij het heilige leven geleefd heeft. Hij heeft gedaan wat hij
moet doen voor de realisatie van Magga. Er is niets meer voor hem om te doen voor een dergelijke realisatie. De Boeddha onderwees met slechts één object - het uitsterven van
lijden en bevrijden van het geconditioneerde bestaan. Dat object kan zijn
verkregen door het beoefenen van meditatie (voor kalmte en inzicht) als gelegd
in talloze suttas van de Suttanta Piṭaka.
————————————————– ————–
Klassiek Boeddhisme (Leringen van de Awakened One with Awareness) behoren tot de wereld en iedereen heeft exclusieve rechten: is de meest positieve energie van een informatieve en
onderzoeksgerichte site die de leringen van de Awakened One uitbreid met
Bewustzijn de Boeddha en over Techno-Politico-Socio Transformatie en
Economische Emancipatie Beweging gevolgd door miljoenen mensen over de
hele wereld. Het weergeven van exacte vertalingen als een les van deze universiteit
in de moedertaal van deze Google-vertaling https://translate.google.com
en verspreiding geeft recht op een stream-entertainer (Sottapanna) en
Eternal Bliss als een definitief doel te bereiken.
Analytic Insight-Net - GRATIS online Tipiṭaka Onderzoek en praktijk
Universiteit en aanverwant NIEUWS via http://sarvajan.ambedkar.org in
105 KLASSIEKE TALEN http://www.tipitaka.org/eot https://www.youtube.com/watch?v=RblJLKC-V8M&t=418s
Digha Nikaya 9 Pottapada Sutta - Over States of Consciousness Deel 1
Dhammaloka Suttas
Gepubliceerd op 11 november 2013
Categorie
Non-profitorganisaties en activisme Digha Nikaya 9 Pottapada Sutta - Over States of Consciousness Deel 1
youtube.com Digha Nikaya: The Long Discourses
De
Digha Nikaya, of “Verzameling lange discussies” (Pali digha = “long”)
is de eerste divisie van de Sutta Pitaka en bestaat uit vierendertig
suttas, gegroepeerd in drie vagga’s of divisies:
accesstoinsight.org
Sutta Pitaka
De
verzameling van suttas, of discoursen, toegeschreven aan de Boeddha en een paar
van zijn naaste discipelen, die alle centrale leringen bevatten van
Theravada-boeddhisme. (Meer dan duizend sutta-vertalingen zijn dat
beschikbaar op deze website.) De suttas zijn verdeeld over vijf nikaya’s (verzamelingen):
Digha Nikaya - de “lange collectie”
https://www.youtube.com/watch…
Boeddha nieuw lied
https://www.youtube.com/watch…
Baroque Music from The Netherlands
HarpsichordA6
Published on May 9, 2014
Baroque Music from The Netherlands
1. Johann Christian Schickhardt Concerto for flute, 2 oboes, strings in G minor 0:00
2. Anton Wilhelm Solnitz Sinfonia in A major, Op 3/4 16:29
3. Johannes Albertus Groneman Flute Concerto in G major 28:28
4. Willem de Fesch Concerto for 2 violins,in B flat major, Op 10/2 36:26
5. Johannes Albertus Groneman Flute Concerto in Gmajor 45:44
6. Conrad Friedrich Hurlebusch Concerto in A minor for 2 oboes 1:00:04
Musica ad Rhenum
Category
Music
La Suttanta Piṭaka estas kolekto de ĉiuj diskursoj
transdonitaj de la Budho en diversaj okazoj en sia tutaĵo. Kelkaj
diskursoj transdonitaj de iuj el la distingitaj disĉiploj de la
Budho, kiel la Respektinda Sāriputta, Mahā Moggallāna, Respektinda
Ānanda ktp, same kiel iuj rakontoj, ankaŭ estas inkluditaj en la libroj
de la Suttanta Piṭaka. La diskutoj de Budho kolektis kune
En la Suttanta Piṭaka estis transdonitaj al diversaj okazoj kaj
malsamaj aŭdiencoj kun malsamaj temperamentoj. Kvankam la diskursoj
estis plejparte destinitaj por la profito de bhikkhus kaj trakti la
praktiko de la pura vivo kaj kun la ekspliko de la instruado,
Ankaŭ ekzistas pluraj aliaj diskursoj, kiuj traktas la materialon kaj
morala progreso de la laika discxiplo. La Suttanta Piṭaka elportas la signifon de la Budho
instruojn, esprimas ilin klare, kaj protektas kaj gardas ilin kontraŭ
distordo kaj misinterpretado. Nur kiel ŝnuro, kiu funkcias kiel
plumblinio por gvidi la lignaĵojn en sia laboro, same kiel fadeno
Kiu protektas florojn de disĵetita aŭ dissemita kiam strung
kune per ĝi, simile per suttas la signifo de la Budho
Instruoj povas esti elportitaj klare, agorditaj kaj komprenitaj ĝuste,
kaj donita perfekta protekto de misinterpretado. La Suttanta Piṭaka estas dividita en kvin apartajn kolektojn, nomata nikāyas. Ili estas Dīgha Nikāya, Majjhima Nikāya, Saṃyutta Nikāya, Aṅguttara Nikāya, kaj Khuddaka Nikāya. Observoj kaj Praktikoj en la Instruado de Budho En la Suttanta Piṭaka troviĝas ne nur la fundamentaj
la Dhamma sed ankaŭ praktikaj gvidlinioj por fari la Dhamma signifa
kaj aplikebla al ĉiutaga vivo. Ĉiuj observoj kaj praktikoj, kiuj formas
La paŝoj en la Nobla Vojo de la Ok-Konstituciaj Budoj kondukas al spirita
purigo ĉe tri niveloj: Sula-morala pureco per ĝusta konduto. Samādhi-pureza menso per koncentriĝo (samatha). Puraj pureco de komprenado tra Vipassana meditado. Komenci unu devas fari la ĝustan rezolucion rifuĝi
en Budho, sekvi la instruadon de Budho kaj esti gvidata de la
Sangha. La unuaj disĉiploj, kiuj faris la deklaron de fido en la
Budho kaj kompromitis sekvi sian instruadon estis la du
komercaj fratoj, Tapussa kaj Bhallika. Ili vojaĝis kun ili
sekvantoj en kvincent ĉaroj kiam ili vidis la Budho en la
proksime de la Bodhi-arbaro post sia lumigado. La du komercistoj
proponis al li miel rizajn kukojn. Akceptante ilian oferon kaj tiel rompante
la faston, kiun li postulis dum sep semajnoj, faris la Budho
ilin disĉiploj lasante ilin reciti post li: Budhaṃ Saranaṃ Gacchāmi (mi rifuĝas en la Budho) Dhammaṃ Saranaṃ Gacchāmi (mi rifuĝas en la Dhamma) Ĉi tiu recitado fariĝis la formulo de deklaro de fido en
Budho kaj lia instruado. Poste kiam la Sangha fariĝis establita
la formulo estis etendita por inkludi la trian devontigon: Saṅghaṃ Saranaṃ Gacchāmi (Mi rifuĝas en la Sangha) Sur la Ĝusta Vojo Doni Almozon Kiel oportuna paŝo kapabla de tuja kaj fruktodona uzo
Homoj en ĉiuj vivoj la Budho donis diskutojn pri karitato
klarigante ĝiajn virtojn, kaj laŭ la ĝusta maniero kaj la ĝusta sinteno de
menso per kiu ofero devas esti farita por spirita profito. La motiviga forto en akto de bonfarado estas la volo, la
volos doni. Karitato estas meritinda ago, kiu nur okazas
volition. Sen la volo doni, ne ekzistas ago. Volvo
Doni almozon estas de tri specoj: (1) La volo kiu komencas kun la penso “Mi faros
proponante “kaj tio ekzistas dum la periodo de preparado por farado
la ofero: pubba cetanā (volto antaŭ la ago). (2) La volo kiu ŝprucas ĉe la momento de fari la oferon dum transdonas ĝin al la ricevanto: muñca cetanā (voltio dum la akto). (3) La volo akompanante la ĝojon kaj ĝojon, kiu leviĝas
dum ripetita rememoro aŭ interkonsiliĝo pri la ago doni: apara cetanā (volto post la akto).
Ĉu la ofero fariĝas homenaje al la vivanta Budho aŭ
Al minuto ero de liaj relikvoj post sia forpasado, ĝi estas la
volo, ĝia forto kaj pureco, kiu determinas la naturon de la
rezulto de tio. La diskursoj ankaŭ klarigas la malĝustajn sintenojn de menso, per kiuj neniu agado de karitato devas esti plenumita. Donacanto devas eviti rigardi sin sur aliaj, kiuj ne povas fari
simila propono nek li devus festi sian propran karitato. Kolektita de
Tiaj indignindaj pensoj lia volo estas nur de malsupera grado. Kiam agado de karitato estas motivita de atendoj de
bonajn rezultojn de tuja prospero kaj feliĉo aŭ renaskiĝo
pli altaj ekzistadoj la akompananta volo estas klasifikita kiel mediocre.
Budho instruado. Ĝi konsistas en praktiko de Ĝuste Parolado, Ĝuste
Ago kaj Rajto-Livelihood por purigi sin de malpuraj faroj, vortoj kaj
pensoj. Kune kun la devontigo de la Trifoje Rifuĝo (kiel
priskribita supre) laika discxiplo observas la kvin preceptojn farante la
sekvanta formalajn promesojn: (1) Mi entreprenas observi la ordonon absteni de mortigo. (2) Mi entreprenas observi la ordonon absteni de ŝteli. (3) Mi entreprenas observi la precepton pri abstenado de seksa miskonduto. (4) Mi entreprenas observi la precepton pri abstenado de mensogoj. (5) Mi entreprenas observi la precepton pri abstenerse de alkoholaj trinkaĵoj, drogoj aŭ toksomanoj, kiuj nomas la menson. Krom la negativa aspekto de la supre formulo, kiu substrekas abstinencon, ankaŭ ekzistas la pozitiva aspekto de Sīla.
Ekzemple, ni trovas en multaj diskursoj la deklaron: “Li refraŝas
de mortigo, deturnas la kudelon kaj la glavon; plena de bonkoreco kaj
kompato li vivas por la bonstato kaj feliĉo de ĉiuj vivantaj aferoj “.
Ĉiu precepto difinita en la formulo havas ĉi tiujn du aspektojn. Depende de la individuo kaj la scenejo de unu progreso,
aliaj formoj de preceptoj (ekzemple ok preceptoj, dek preceptoj) povas esti
observita. Por la bhikkhus de la ordo pli altaj kaj progresintaj tipoj de
praktikoj de moralo estas difinitaj. La kvin preceptoj devas esti ĉiam
observitaj de laikaj disĉiploj, kiuj foje plibonigas iliajn
mem-disciplino observante ok aŭ dek preceptojn. Por tiuj, kiuj havas
jam enŝipigitaj laŭ la vojo de sankta vivo estas la dek ordonoj
esencaj antaŭuloj por pli progresi. Sīla perfekta pureco funkcias kiel bazo por la venonta etapo de progreso, samādhi-pureza menso per koncentriĝado. Praktikaj Metodoj pri Mensa Kultivaĵo por Disvolviĝo de Koncentriĝo: Samādhi Mensa kultivaĵo por spirita levado konsistas el du paŝoj.
La unua paŝo estas purigi la menson de ĉia malpureco kaj korupteco
kaj havi ĝin enfokusigita en sola punkto. Fiksita penado (Ĝuste
Penado) devas esti farita por mallarĝigi la gamon de pensoj en la
maltrankvila mensogo. Tiam atento (Dekstra Menso aŭ
Atento) devas esti fiksita sur elektita objekto de meditado ĝis
Unu-punkto de menso (Ĝusta Koncentriĝo) estas atingita. En tia
ŝtato, la menso liberiĝas de malhelpoj, puraj, trankvilaj, potencaj
kaj brila. Ĝi estas preta antaŭeniri al la dua paŝo, per kiu povas atingi magilan
komprenon kaj frukton por transcendi la staton de malĝojo kaj doloro. La Suttanta Piṭaka registras multajn metodojn de meditado al
provoku unuopan menson. Ĉi tiuj metodoj de meditado estas
dissemitaj laŭlonge de la suttas de la Piṭaka kaj estas klarigitaj de la
Budho kelkfoje unuope, kelkfoje kolektive, por konveni la okazon
kaj la celo por kiu ili estas rekomenditaj. La Budho sciis la
diverseco de karaktero kaj mensa konsisto de ĉiu individuo kaj la
malsamaj temperamentoj kaj deklivoj de tiuj, kiuj alproksimiĝis al li
gvido. Sekve li rekomendis malsamajn metodojn al malsama
Personoj konforme al la speciala karaktero kaj bezono de ĉiu individuo. La praktiko de mensa kultivaĵo, kiu rezultigas finfine en unu-punkto de menso, estas konata kiel samādhi bhāvanā. Kiu ajn volas disvolvi Samādhi Bhāvanā
devas esti establita en la observado de la ordonoj, kun la
sentoj kontrolitaj, trankvilaj kaj mem-posedataj, kaj devas esti kontentaj.
Estinte establita en ĉi tiuj kvar kondiĉoj li devas elekti lokon
taŭga por meditado, izolita loko. Tiam li sidiĝu
Kruco-kruroj tenas lian korpon altan kaj sian menson atentu; li devas komenci
purigante sian menson pri la kvin malhelpoj (malĉasta deziro, malfelicxo;
maldolĉa kaj torpor; inquietud kaj maltrankvilo; kaj dubo) elektante a
meditata metodo taŭga por li kaj praktikante meditadon kun fervoro
kaj entuziasmo. Ekzemple, kun la metodo Anapana, li observas
la venonta kaj ekspera spiro, ĝis li povas fiksi sian menson
sekrete sur la spiro ĉe la pinto de la nazo. Kiam li rimarkas, ke la kvin malhelpoj estis forigitaj li
iĝas ĝojita, plezurita, trankvila kaj feliĉa. Ĉi tio estas la komenco
de samādhi (koncentriĝo), kiu plue disvolviĝos ĝis ĝi atingos unuopan menson. Tiel unu-punkto de menso estas koncentriĝo de menso kiam ĝi
estas konscia pri unu celo, kaj nur unu el saĝa naturo. Ĉi tio estas
atingita per la praktiko de meditado sur unu el la subjektoj
rekomendita de la Budho por la celo. Praktikaj Metodoj de Mensa Kultivaĵo por Disvolviĝo de Scianta Scio (Paññā)
subjekto kaj metodoj de meditado, kiel oni instruas ilin en la suttoj
de la Piṭaka, estas desegnitaj tiel por atingi samādhi kiel ankaŭ pri
evoluigo de scio, Vipassana ñāṇa, kiel rekta vojo al nibbāna. Kiel dua paŝo en la praktiko de meditado post atingado de samādhi,
kiam la koncentrita menso fariĝis purigita, firma kaj nepertutebla,
la meditatoro direktas kaj klinas sian menson al prudenta scio (vipassanā-ñāṇa). Kun ĉi tiu kompreno li distingas la tri karakterizojn de la fenomena
mondo: malforteco (aniko), suferado (dukkha) kaj ne-mem (anattā). Dum li progresas en sia praktiko kaj lia menso fariĝas pli kaj pli
pli purigita, firma kaj imperturbebla, li direktas kaj klinas sian menson
konante la estingon de moralaj malpurecoj (âsavakkhaya ñāṇa). Li tiam vere komprenas dukkha, la kaŭzon de dukkha, la ĉesigo de dukkha kaj la vojo kondukanta al la ĉesiĝo de dukkha. Li ankaŭ venas kompreni plene la moralajn toksomanojn (âsavas), kiel
ili vere estas, la kaŭzo de la atsavas, la ĉesigo de la azoj kaj la vojo
kondukanta al la ĉesigo de la azoj. Kun ĉi tiu scio pri estingo de âsavas li fariĝas
liberigita. La scio pri liberigo ŝprucas en li. Li scias tion
renaskiĝo ne plu estas, ke li vivis la sanktan vivon. Li faris tion, kion li
devas fari por la realigo de magga. Nenio pli por li fari por tia realigo. La Budho instruis kun nur unu objekto - la estingo de
suferante kaj liberigo de kondiĉita ekzisto. Tiu celo povas esti
akirita per la praktiko de meditado (por trankvilo kaj kompreno) kiel metita
malsupren en multaj ŝtonoj de la Suttanta Piṭaka.
————————————————– ————–
Klasika budhismo (Teachings of the Awakened One with Awareness) apartenas al la mondo, kaj ĉiuj havas ekskluzivajn rajtojn: estas la plej pozitiva Energio de informa kaj esplora orientita retejo
propaganta la instruojn de la Vekita Unu kun Konscienco de Budho kaj
sur Teknologia Politika-Socia Transformo kaj Ekonomia Emancipiĝa Movado
sekvita de milionoj da homoj tra la tuta mondo. Redakti ĝustan tradukadon kiel lecionon de ĉi tiu universitato en sia
patrina lingvo al ĉi tiu Google-Tradukado https://translate.google.com
kaj disvastigo konsentas iĝi Stream Enterer (Sottapanna) kaj atingi
Eternan Blisson kiel Finan Golon.
Analytic Insight-Net - Senpaga Enreta Tipiṭaka Esplorado kaj Praktiko
de Universitato kaj rilataj NOVAĴOJ per http://sarvajan.ambedkar.org en
105 CLASSICAL LANGUAGES http://www.tipitaka.org/eot https://www.youtube.com/watch?v=RblJLKC-V8M&t=418s
Digha Nikaya 9 Pottapada Sutta - Pri Ŝtatoj de Konscienco Parto 1
Dhammaloka Suttas
Eldonita la 11-an de novembro 2013
Kategorio
Neprofitoj kaj Aktivismo Digha Nikaya 9 Pottapada Sutta - Pri Ŝtatoj de Konscienco Parto 1
youtube.com Digha Nikaya: La Longaj Diskursoj
La
Digha Nikaya, aŭ “Kolekto de longaj diskursoj” (Pali digha = “longa”)
estas la unua divido de la Sutta Pitaka, kaj konsistas el tridek kvar
suttas, kolektitaj en tri vagojn aŭ dividojn:
akcesstoinsight.org
Sutta Pitaka
La
kolekto de suttoj, aŭ diskursoj, atribuitaj al la Budho kaj kelkaj
de siaj plej proksimaj disĉiploj, enhavantaj ĉiujn centrajn instruojn
Budhismo teravada (Pli ol mil suttaj tradukoj estas
disponebla en ĉi tiu retejo.) La suttoj estas dividitaj inter kvin nikayoj (kolektoj):
Digha Nikaya - la “longa kolekto”
https://www.youtube.com/watch…
Buda nova kanto
https://www.youtube.com/watch?v=mYXTS9z-veg
Esperanto versions of classical socialist songs
Robin Hood
Published on Sep 17, 2016
I found some esperanto versions of classical socialist songs, so I thought I should make a video about it.
0:00 La internacio (The internationale)
0:44 La popolo kunigita, neniam estos venkita (El pueblo unido)
3:20 Ja ni venkos (Venceremos)
5:57 Ruĝa Flago (Bandiera rossa)
Category
News & Politics
https://en.m.wikipedia.org/wiki/Bahujan_Samaj_Party
Bahujan Samaj Party
The Bahujan Samaj Party (BSP) is the third largest national political party in the Indian state of Uttar Pradesh. It was formed mainly to represent Bahujans (literally meaning “People in majority”), referring to people from the Scheduled Castes, Scheduled Tribes and Other Backward Castes (OBC), as well as religious minorities that together consist of 85 percent of India’s population but still divided into 6000 different castes.
Bahujan Samaj Party
https://en.m.wikipedia.org/wiki/File:Elephant_Bahujan_Samaj_Party.svg
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d2/Elephant_Bahujan_Samaj_Party.svg/640px-Elephant_Bahujan_Samaj_Party.svg.png
Abbreviation
BSP
Leader Mayawati
President Mayawati Secretary-General
Satish Chandra Mishra
Veer Singh
Manoj Kumar
Founder Kanshi Ram
Founded 14 April 1984 (33 years ago)
Preceded by DSSSS (DS4)
Headquarters 12, Gurudwara Rakabganj Road, New Delhi, India-110001
Volunteer’s wing Bahujan Volunteer Force
Ideology
Ambedkarism
Human rights
Buddhism
Social equality
Secularism
Social justice Self respect
Political position Centre-left
Colours Blue
ECI Status
National Party
Seats in Lok Sabha
0 / 545 (currently 538 members + 1 Speaker)
Seats in Rajya Sabha
5 / 245
Election
symbol
Elephant
Website
www.bspindia.org
Politics of India
Politics in India take place within the framework of its constitution, because India is a federal parliamentary democratic republic, in which the President of India is the head of country and the Prime Minister of India is the head of the government. India follows the dual polity system, i.e. a double government which consists of the central authority at the center and states at the periphery.
The constitution defines the organization powers and limitations of both central and state governments, and it is well-recognized, rigid and considered supreme; i.e. laws of the nation must conform to it.
There is a provision for a bicameral legislature consisting of an Upper House, i.e. Rajya Sabha, which represents the states of the Indian federation and a Lower House i.e. Lok Sabha, which represents the people of India as a whole.
The Indian constitution provides for an independent judiciary, which is headed by the Supreme Court. The court’s mandate is to protect the constitution, to settle disputes between the central government and the states, to settle inter-state disputes, to nullify any central or state laws that go against the constitution, and to protect the fundamental rights of citizens, issuing writs for their enforcement in cases of violation.
Governments are formed through elections held every five years (unless otherwise specified), by parties that secure a majority of members in their respective lower houses (Lok Sabha in the central government and Vidhan Sabha in states). India had its first general election in 1951, which was won by the Indian National Congress, a political party that went on to dominate subsequent elections until 1977, when a non-Congress government was formed for the first time in independent India. The 1990s saw the end of single-party domination and the rise of coalition governments. The elections for the 16th Lok Sabha, held from April 2014 to May 2014, once again brought back single-party rule in the country, with the Bharatiya Janata Party being able to claim a majority in the Lok Sabha.
In recent decades, Indian politics has become a dynastic affair. Possible reasons for this could be the absence of party organizations, independent civil society associations that mobilize support for the parties, and centralized financing of elections. The Economist Intelligence Unit has rated India as a “flawed democracy” in 2016.
Political parties and alliances
For other political parties, see List of political parties in India. An overview on elections and election results is included in Elections in India.
Main articles:
Indian general election, 2009 and Indian general election, 2014
Compared with other democratic countries, India has a large number of political parties. It has been estimated that over 200 parties were formed after India became independent in 1947.
Some features of the political parties in India are that the parties are generally woven around their leaders, the leaders are actively playing a dominant role, and that the role of leadership can be transferred, thus tending to take a dynastic route.
The two main parties in India are the Bharatiya Janata Party, also known as the BJP and the Indian National Congress, commonly called the INC or simply Congress. These two parties dominate national politics. On the left-right political spectrum, the Indian National Congress is a party created and first headed by Jawaharlal Nehru which is turned into a dynastic rule, whereas the BJP is its main contender which holds Hindutuva as its core agenda.
Parliament of India.
Types of political parties
List of political parties in India
There are two types of political parties in India - National Party and Regional/State party. Every political party must bear a symbol and must be registered with the Election Commission of India. Symbols are used in Indian political system as an identity of political parties and so that illiterate people can also vote by recognizing symbols of party.
In the current amendment to the Symbols Order, the Commission has infused the following five principles, which, in its view, should govern the polity in the country, situate as it is in its present state:
Legislative presence is a must for recognition as a National or State party.
For a National party, it must be the legislative presence in the Lok Sabha and for a State party, the legislative presence must be reflected in the State Assembly.
In any election, a party can set up a candidate only from amongst its own members.
A party, that loses its recognition, shall not lose its symbol immediately, but shall be given the facility to use that symbol for some time to try and retrieve its status. (However, the grant of such facility to the party to use its symbol will not mean the extension of other facilities to it, as are available to recognized parties, like, free time on Doordarshan/AIR, free supply of copies of electoral rolls, etc.)
Recognition should be given to a party only on the basis of its own performance in elections and not because it is a splinter group of some other recognized party.
Criteria[8]
A political party shall be eligible to be recognized as a National party if:
it secures at least six percent(6%) of the valid votes polled in any four or more states, at a general election to the House of the People or, to the State Legislative Assembly; and
in addition, it wins at least four seats in the House of the People from any State or States.
OR
it wins at least two percent (2%) seats in the House of the People (i.e., 11 seats in the existing House having 543 members), and these members are elected from at least three different States.
Likewise, a political party shall be entitled to be recognized as a State party, if:
it secures at least six percent (6%) of the valid votes polled in the State at a general election, either to the House of the People or to the Legislative Assembly of the State concerned; and
in addition, it wins at least two seats in the Legislative Assembly of the State concerned.
OR
it wins at least three percent (3%) of the total number of seats in the Legislative Assembly of the State, or at least three seats in the Assembly, whichever is more.
At present there are seven national parties and many more state parties.
Alliances
Alliances Edit
India has a history of alliances and breakdown of alliances. However, there are three alliances on a national level in India, competing with each other for the position of Government. The member parties work in harmony for gratifying national interests, although a party can jump ships. The three alliances -
National Democratic Alliance (NDA) - Centre-Right coalition led by BJP was formed in 1998 after the elections. NDA formed a government, although the government didn’t last long as AIADMK withdrew support from it resulting in 1999 general elections, in which NDA won and resumed power. The coalition government went on to complete the full five-years term, becoming the first non-Congress government to do so. In the 2014 General Elections, NDA once again returned to power for the second time, with a historic mandate of 336 out of 543 Lok Sabha seats. BJP itself won 282 seats, thereby electing Narendra Modi as the head of the government.
United Progressive Alliance (UPA) - Centre-Left coalition led by Indian National Congress; this alliance was created after the 2004 general elections, with the alliance forming the Government. The alliance even after losing some of its members, was reelected in 2009 General Elections with Manmohan Singh as head of the government.
Third front - A coalition of parties which do not belong to any of the above camps due to certain issues. One of the party in the alliance, the CPI(M), prior to 2009 general elections, was a member party of the UPA. The alliance has no official leading party, and smaller parties often enter and leave the alliance according to political convenience. Many of these parties ally at national level but contest against each other at state level. The inherent problem with such a third front is that they are only bound together by the fact that they are not aligned to either of the two ‘main’ alliances, and not through similar ideological stances. This often means that this alliance is merely an alliance in name and does not really provide a united front which can serve as an alternative to the two historically prominent alliances. Therefore, despite the presence of this so called Third front and seemingly alternative options, Indian politics by and large remains a de facto two party system at the national level.
Edit
Main articles: Panchayati Raj and Local self-government in India
Panchayati Raj Institutions or Local self-government bodies play a crucial role in Indian politics, as it focuses on grassroot-level administration in India.
On April 24, 1993, the Constitutional (73rd Amendment) Act, 1992 came into force to provide constitutional status to the Panchayati Raj institutions. This Act was extended to Panchayats in the tribal areas of eight States, namely Andhra Pradesh, Bihar, Gujarat, Himachal Pradesh, Maharashtra, Madhya Pradesh, Orissa and Rajasthan from 24 December 1996.
The Act aims to provide 3-tier system of Panchayati Raj for all States having population of over 2 million, to hold Panchayat elections regularly every 5 years, to provide reservation of seats for Scheduled Castes, Scheduled Tribes and Women, to appoint State Finance Commission to make recommendations as regards the financial powers of the Panchayats and to constitute District Planning Committee to prepare draft development plan for the district.
Role of political parties Edit
For other political parties, see List of political parties in India. An overview on elections and election results is included in Elections in India.
As with any other democracy, political parties represent different sections among the Indian society and regions, and their core values play a major role in the politics of India. Both the executive branch and the legislative branch of the government are run by the representatives of the political Current ruling parties in the states and union territories of India
Bharatia janta party (BJP)
Coalition with BJP
INC
Coalition with INC
Other parties
India has a multi-party system, where there are a number of national as well as regional parties. A regional party may gain a majority and rule a particular state. If a party is represented in more than 4 states, it would be labelled a national party. Out of the 66 years of India’s independence, India has been ruled by the Indian National Congress (INC) for 53 of those years, as of March 2014.
The party enjoyed a parliamentary majority save for two brief periods during the 1970s and late 1980s. This rule was interrupted between 1977 and 1980, when the Janata Party coalition won the election owing to public discontent with the controversial state of emergency declared by the then Prime Minister Indira Gandhi. The Janata Dal won elections in 1989, but its government managed to hold on to power for only two years.
Between 1996 and 1998, there was a period of political flux with the government being formed first by the nationalist Bharatiya Janata Party (BJP) followed by a left-leaning United Front coalition. In 1998, the BJP formed the National Democratic Alliance with smaller regional parties, and became the first non-INC and coalition government to complete a full five-year term. The 2004 Indian elections saw the INC winning the largest number of seats to form a government leading the United Progressive Alliance, and supported by left-parties and those opposed to the BJP.
On 22 May 2004, Manmohan Singh[9] was appointed the Prime Minister of India following the victory of the INC & the left front in the 2004 Lok Sabha election. The UPA ruled India without the support of the left front. Previously, Atal Bihari Vajpayee had taken office in October 1999 after a general election in which a BJP-led coalition of 13 parties called the National Democratic Alliance emerged with a majority. In May 2014, Narendra Modi of BJP was elected as Prime Minister of India.
Formation of coalition governments reflects the transition in Indian politics away from the national parties toward smaller, more narrowly based regional parties. Some regional parties, especially in South India, are deeply aligned to the ideologies of the region unlike the national parties and thus the relationship between the central government and the state government in various states has not always been free of rancor. Disparity between the ideologies of the political parties ruling the centre and the state leads to severely skewed allocation of resources between the states.
parties who have been elected through the elections. Through the electoral process, the people of India choose which representative and which political party should run the government. Through the elections any party may gain simple majority in the lower house. Coalitions are formed by the political parties, in case no single party gains a simple majority in the lower house. Unless a party or a coalition have a majority in the lower house, a government cannot be formed by that party or the coalition.
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/94/State-_and_union_territory-level_parties.svg/640px-State-_and_union_territory-level_parties.svg.png
ical issues Edit
Main article: Socio-economic issues in India
See also: Corruption in India
Social issues Edit
The lack of homogeneity in the Indian population causes division between different sections of the people based on religion, region, language, caste and race. This has led to the rise of political parties with agendas catering to one or a mix of these groups. Parties in India also target people who are not in favour of other parties and use them as an asset.
Some parties openly profess their focus on a particular group; for example, the Dravida Munnetra Kazhagam’s and the All India Anna Dravida Munnetra Kazhagam’s focus on the Dravidian population and Tamil identity; Biju Janata Dal’s championing of Odia culture; the Shiv Sena’s pro-Marathi agenda; Naga People’s Front’s demand for protection of Naga tribal identity; People’s Democratic Party and National Conference’s calling for Kashmiri Muslim identity. Some other parties claim to be universal in nature, but tend to draw support from particular sections of the population. For example, the Rashtriya Janata Dal (translated as National People’s Party) has a vote bank among the Yadav and Muslim population of Bihar and the All India Trinamool Congress does not have any significant support outside West Bengal.
The narrow focus and votebank politics of most parties, even in the central government and central legislature, sidelines national issues such as economic welfare and national security. Moreover, internal security is also threatened as incidences of political parties instigating and leading violence between two opposing groups of people is a frequent occurrence.
Economic issues Edit
Economic issues Edit
Economic issues like poverty, unemployment, development are main issues that influence politics. Garibi hatao (eradicate poverty) has been a slogan of the Indian National Congress for a long time. The well known Bharatiya Janata Party(BJP) encourages a free market economy. The more popular slogan in this field is Sab Ka Sath, Sab ka Vikas (Cooperation with all, progress of all). The Communist Party of India (Marxist) vehemently supports left-wing politics like land-for-all, right to work and strongly opposes neo-liberal policies such as globalisation, capitalism and privatisation.
Edit
Terrorism, Naxalism, religious violence and caste-related violence are important issues that affect the political environment of the Indian nation. Stringent anti-terror legislation such as Terrorist and Disruptive Activities (Prevention) Act, POTA and MCOCA have received much political attention, both in favour and opposed.
Terrorism had effected politics India since its conception, be it the terrorism supported from Pakistan or the internal guerrilla groups such as Naxalites. In 1991 the former prime minister Rajiv Gandhi was assassinated during an election campaign.[11] The suicide bomber was later linked to the Sri Lankan terrorist group Liberation Tigers of Tamil Eelam, as it was later revealed the killing was an act of vengeance for Rajiv Gandhi sending troops in Sri Lanka against them in 1987.[11]
The Babri Masjid demolition on December 6, 1992 by RSS and BJP resulted in nationwide communal riots in two months, with worst occurring in Mumbai with at least 900 dead.[11][12] The riots were followed by 1993 Mumbai Bomb Blasts, which resulted in more deaths.
Law and order issues, such as action against organised crime are issues which do not affect the outcomes of elections. On the other hand, there is a criminal–politician nexus. Many elected legislators have criminal cases against them. In July 2008, the Washington Post reported that nearly a fourth of the 540 Indian Parliament members faced criminal charges, “including human trafficking, child prostitution immigration rackets, embezzlement, rape and even murder”.[13]
High Political Offices in India Edit
President of India Edit
Main article: President of India
The Constitution of India lays down that the Head of State and Union Executive is the President of India. S/He is elected for a five-year term by an electoral college consisting of members of both Houses of Parliament and members of legislative assemblies of the states. The President is eligible for re-elections; however, in India’s independent history, only one president has been re-elected, Rajendra Prasad.
The President appoints the Prime Minister of India from the party or coalition which commands maximum support of the Lok Sabha, on whose recommendation he/she nominates the other ministers. The President also appoints judges of the Supreme Court and High Court. It is on the President’s recommendation that the Houses of Parliament meet, and only the president has the power to dissolve the Lok Sabha. Furthermore, no bill passed by Parliament can become law without the president’s assent.
However, the role of the president of India is highly ceremonial. All the powers of the president mentioned above are exercised on recommendation of the Union Cabinet, and the president does not have much discretion in any of these matters. The president also does not have discretion in the exercise of his executive powers, as the real executive authority lies in the cabinet. The current President is Ram Nath Kovind.
ice President of India Edit
Main article: Vice President of India
The Office of the Vice-President of India is constitutionally the second most senior office in the country, after the President. The vice-president is also elected by an electoral college, consisting of members of both houses of parliament.
Like the president, the role of the Vice-President is also ceremonial, with no real authority vested in him/her. The Vice-President fills in a vacancy in the office of President (till the election of a new president). His only regular function is that he functions are the Chairman of the Rajya Sabha. No other duties/powers are vested in the office. The current Vice President is M.Venkaiah Naidu.
The Prime Minister and the Union Council of Ministers Edit
Further information: Prime Minister of India, Union Council of Ministers, and Narendra Modi ministry
The Union Council of Ministers, headed by the Prime Minister, is the body with which the real executive power resides. The Prime Minister is the recognized head of the government.
The Union Council of Ministers is the body of ministers with which the PM works with on a day-to-day basis. Work is divided between various ministers into various departments and ministries. The Union cabinet is a smaller body of ministers which lies within the Council of Ministers, which is the most powerful set of people in the country, playing an instrumental role in legislation and execution alike.
All members of the Union Council of ministers must be members of either House of Parliament at time of appointment, or must get elected/nominated to either House within six months of their appointment.
It is the Union Cabinet that co-ordinates all foreign and domestic policy of the Union. It exercises immense control over administration, finance, legislation, military, etc. The Head of the Union Cabinet is the Prime Minister. The current Prime Minister of India is Narendra Modi.
State Governments Edit
Main article: State governments of India
India has a federal form of government, and hence each state also has its own government. The executive of each state is the Governor (equivalent to the president of India), whose role is ceremonial. The real power resides with the Chief Minister (equivalent to the Prime Minister) and the state council of ministers. States may either have a unicameral or bicameral legislature, varying from state to state. The Chief Minister and other state ministers are also members of the legislature.
Dynasties in Indian Politics Edit
In recent decades, Indian politics has become a dynastic affair. The reasons for this state of affair could be the absence of a party organization, independent civil society associations that mobilize support for the party, and centralized financing of elections. This phenomenon is seen both at the national level as well as the state level. One example of dynastic politics has been the Nehru–Gandhi family which produced three Indian prime ministers as well as leading the Congress party. At state level too, a number of political parties for example, Shiromani Akali Dal, DMK, Shiv Sena, PDP, Janata Dal (Secular), Telugu Desam Party, Telangana Rashtra Samithi and Samajwadi Party are led by family members of the previous leaders.